الگوی روابط ساختاری تعارض زناشویی در رابطه با سبک های دل بستگی و خودشیفتگی و هیجان خواهی با دلزدگی در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره

تعارضات زناشویی پدیده رو به رشدی است که آسیب فراوانی به جوامع وارد می کند؛ لذا این پژوهش به منظور یافتن الگوی روابط ساختاری تعارض زناشویی در رابطه با سبک های دل بستگی و خودشیفتگی و هیجان خواهی با دلزدگی در زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره صورت گرفت.

پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. نمونه آماری را صد زوج تشکیل دادند که پنج سال از ازدواج آن ها گذشته بود و در نیمه اول سال 97 به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کردند و با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی و براتی (1379)، هیجان خواهی زاکرمن (1979)، سبک های دل بستگی-نسخه بزرگسال کولینز و رید (1990)، سیاهه شخصیت خودشیفته راسکین و تری (1988) و دلزدگی زناشویی پانیز (1996) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با سطح معناداری (0٫05) و با استفاده از نرم افزارهای Amos نسخه 20 و SPSS نسخه 20 انجام شد.

 نتایج نشان داد که میان سبک های دل بستگی ایمن (0٫027=p، 0٫17-=β)، اجتنابی (0٫016=p، 0٫21=β)، اضطرابی (0٫001≥p، 0٫48=β)، خودشیفتگی (0٫008=p، 0٫30=β) و هیجان خواهی (0٫010=p، 0٫25=β) با تعارض زناشویی و تعارض زناشویی (0٫001≥p، 0٫75=β) با دلزدگی زناشویی رابطه معنا دار وجود دارد. با انجام برازش مدل معادله ساختاری و برازش مدل نهایی، شاخص های برازش برابر 0٫93=CFI، 0٫93=GFI، 0٫90=AGFI و 0٫063=RMSEA به دست آمد که نشان می دهد مدل مفروض با داده ها برازش مطلوبی دارد.

باتوجه به یافته های پژوهش برگزاری کارگاه های آموزشی و توجیهی و تلویحات مداخله ای موثر با هدف شناخت بیشتر زوجین از همدیگر و اصلاح راهبردهای مقابله ای در اختلافات زناشویی ضرورت دارد.