سهم و نقش مولفه های رهبری اصیل درپیش بینی سلامت سازمانی با نقش میانجی سرمایه روانشناختی در نظام آموزش عالی

پژوهش حاضر با هدف، تحلیل نقش میانجی سرمایه روانشناختی در رابطه بین رهبری اصیل و سلامت سازمانی در بین کارکنان دانشگاه علامه طباطبایی تهران انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری پژوهش نیز کلیه کارکنان دانشگاه علامه طباطبایی تهران بود. نمونه آماری پژوهش بصورت نمونه گیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول کوکران در سطح خطای 5/0 برابر با 186نفر است. برای جمع آوری داده ها نیز از سه نوع پرسش نامه، رهبری اصیل آلیو (2006)، سرمایه روانشناختی لوتانز، اولیو و یوسف (2007) و سلامت سازمانی هوی و فلدمن استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رهبری اصیل به صورت مستقیم بر روی سلامت سازمانی کارکنان تاثیر داشته است. همچنین رهبری اصیل به صورت غیر مستقیم و از طریق سرمایه روانشناختی بر روی سلامت سازمانی کارکنان تاثیر داشته است، به این معنی که سرمایه روانشناختی به عنوان متغیر میانجی در ایجاد رابطه بین رهبری اصیل و سلامت سازمانی نقش ایفا کرده است. نتیجه گیری می شود که مدیران دانشگاه می توانند با استفاده از مولفه های سبک رهبری اصیل که منجر به افزایش سرمایه روانشناختی در کارکنان می شود، زمینه را برای ایجاد محیطی سالم و ایمن مهیا کنند.