رعایت اصول رویکرد زمینه گرا در طراحی مراکز اقامتی و گردشگری،پاسخی بر چگونگی معرفی خصوصیات منطقه ای و جذب توریسم در استان گیالن

امروزه به دلیل رشد روز افزون جمعیت و شهر نشینی و به طبع آن تغییر در الگوی کار و زندگی و فاصله گرفتن از طبیعت به عنوان بستری برای تامین آسایش و آرامش روحی و فکری در زندگی مدرن امروزه، نیاز به تفریح و مسافرت را بیش از پیش افزایش داده است. از این رو توسعه مراکز اقامتی و گردشگری ضروری بوده و امری مهم در راستای حیات اجتماعی و فرهنگی شهرها میباشد. از طرفی دیگر در طراحی این مراکز توجه به رویکردهای خاص معماری میتواند در میزان موفقیت آنها در جذب گردشگر تاثیر گذار باشد. امروزه یکی از مهمترین مباحث در معماری، طراحی بنا براساس زمینه میباشد. این زمینه میتواند دارای ابعاد مختلفی از جمله اقلیمی، تاریخی، فعالیتی، فرهنگی–اجتماعی و... باشد. رویکرد زمینه گرا در معماری عالوه بر پیوند طرح و زمینه و همچنین معرفی بهتر خصوصیات منطقه، منجر به جذب گردشگر بیشتر خواهد شد. در این مقاله هدف ارایه اصول زمینه گرایی و انطباق آن با معماری بومی گیالن بوده است تا در نهایت بتوان به جذب گردشگر در منطقه کمک کرد. روش تحقیق به صورت پژوهشی بوده و پس از شناخت رابطه و پیوند میان مراکز اقامتی و گردشگری و معماری زمینه گرا به بیان اهمیت و مزیت احداث چنین مراکزی با رویکرد زمینه گرایی پرداخته میشود. با شناخت اصول زمینه گرایی میتوان از آنها در هر منطقهای، مطابق با شرایط اقلیمی، فرهنگی و اجتماعی استفاده نمود. یکی از مهمترین نتایج به دست آمده از این مطالعات، بررسی رابطه میان چگونگی طراحی مراکز گردشگری و اقامتی و میزان تاثیر آن بر جذب گردشگر میباشد.که در نهایت این امر کمک شایانی به افزایش ارتباطات اجتماعی و زندگی گروهی و ثبت و انتقال فرهنگها میکند.