بررسی استرس اکسیداتیو در پلاکت های کنسانتره در طول مدت نگهداری

پلاکت ها در طی مدت ذخیره سازی دچار یکسری تغییرات بیوشیمیایی، عملکردی و مرفولوژیک می شوند که به مجموع انها آسیب ذخیره پلاکت  گفته میشود که میتواند سبب کاهش عملکرد و کاهش بقاء پلاکت ها گردد.آسیب اکسیداتیو یکی از دلایل اصلی آسیب ذخیره پلاکت می باشد. به همین دلیل در این مطالعه سعی شده به  تعیین تاثیر استرس اکسیداتیو در  پلاکت ها در طول مدت نگهداری پرداخته شود. این تحقیق در سال 1396 در مرکز تحقیقات سازمان انتقال خون ایران انجام شده است.

دراین مطالعه که از نوع تجربی بود، 10کیسه کنسانتره پلاکت تهیه شده به روش پلاکت غنی از پلاسما (PRP)، مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای تحقیق شامل، اندازه گیری گونه های فعال اکسیژن  میتوکندریایی(ROS) ، غلظت مالون دآلدیید(MDA) ، غلظت متابولیت های نیتریک اکسید (نیترات/نیتریت) ، فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز(LDH)  و شمارش پلاکت ها در روزهای 1، 3، 5 و 7 نگهداری بود. در این مطالعه برای توصیف داده های بدست آمده از آنالیز آماری واریانس استفاده گردید.

میزان ROS میتوکندریایی(16.22±37) ، غلظتMDA (11.6±22.2) و فعالیت آنزیم LDH(7.4±3680)  نگهداری پلاکت ها نگهداری بصورت معنی داری افزایش یافته بود (P<0.001). از طرف دیگر ، شمارش پلاکت ها نیز، بصورت معنی داری نگهداری کاهش یافته بود  غلظت متابولیت های نیتریک اکسید (نیترات و نیتریت) در طی روزهای نگهداری پلاکت تغییر چندانی را نشان نمی داد (P>0.05).

 به نظر می رسد که استرس اکسیداتیو در طول مدت نگهداری پلاکت ها به وقوع پیوسته که می تواند باعث کاهش تعداد پلاکت ها و کاهش بقاء آنها در طول مدت نگهداری شود. شاید استفاده از مواد افزودنی آنتی اکسیدان در پلاکت ها بتواند سبب کاهش آسیب اکسیداتیو و در نتیجه افزایش بقاء این فرآورده خونی مهم گردد.