الگوی طلاق عاطفی بر اساس مولفه های طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با میانجی گری هوش هیجانی

هدف پژوهش تعیین رابطه طلاق عاطفی بر اساس مولفه های طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با میانجی گری هوش هیجانی و ارایه الگویی برای آن بود.

روش پژوهش همبستگی از نوع اکتشافی متوالی و هدایت شده و جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1398 بالغ بر 1854 نفر بود. حجم نمونه بر اساس نرم افزار آماری سمپل پاور (350 نفر) و با توجه به احتمال 20 درصد افت آزمودنی ها تعداد نمونه 372 نفر تعیین شد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی چندمرحله ای بطوری که (شهر تهران به پنج منطقه شمال،جنوب، شرق، غرب و مرکز) تقسیم و سپس از هر منطقه تعداد پنج مرکز مشاوره انتخاب و از هر مرکز مشاوره تعداد 15 نفر از زنان متاهل انتخاب شد، به طور کلی از هر منطقه 75 زن متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن 2008، طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ فرم کوتاه 1988، مقیاس دلبستگی بزرگ سالان کولینز و رید 1990، هوش هیجانی باران 1997بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و معادلا ت ساختاری smartpls تحلیل شد.

یافته ها: 

یافته ها نشان داد که الگوی بدست آمده می تواند طلاق عاطفی را بر اساس سبک دلبستگی (653/0-=β، 10/0=P) و طرحواره های ناسازگار اولیه (683/0-=β، 10/0=P) با میانجی گری هوش هیجانی پیش بینی کند و از برازش مطلوبی برخوردار بود. مسیر مستقیم سبک دلبستگی (704/0=β، 10/0=P) و طرحواره های ناسازگار اولیه (763/0=β، 10/0=P) و هوش هیجانی (674/0-=β، 10/0=P) بر طلاق عاطفی معنادار و مسیر غیرمستقیم نشان داد که سبک دلبستگی (691/0=β، 10/0=P) و طرحواره های ناسازگار اولیه (734/0=β، 10/0=P) با میانجیگری هوش هیجانی بر طلاق عاطفی شدت اثر مطلوبی داشته است.

نتیجه گیری:

 به منظور ایجاد انسجام و خلق رابطه زناشویی رضایتبخش براساس شناخت هیجانات هر یک از زوجین و اصلاح طرحواره های ناسازگار اولیه و نوع سبک دلبستگی زوجین به تقابل عناصر درون روانی در جهت بهبود روابط زوج ها در طول ملاحظات درمانی پرداخت.