تحلیل مقایسه ای رویکرد نظام بین المللی حقوق بشر و جمهوری اسلامی ایران نسبت به تنوع فرهنگی

چکیدهیکی از مشکلاتی که در زمینه تدوین حقوق بشر در گستره جهانی مطرح است، ارتباطی است که با تنوع فرهنگی و جهان بینی ها در جوامع مختلف و نظام های حقوقی متعدد دارد. به طور طبیعی در جوامع انسانی فرهنگ ها و جهان بینی های گوناگون وجود دارد و حقوق بشر زمانی خواهد توانست از جهان شمولی برخوردار باشد که بتواند با فرهنگ ها و جهان بینی های گوناگون کنار بیاید و ضمن پذیرش آن ها، بدون این که آن ها را در خود هضم کند، افراد همه فرهنگ ها و جهان بینی ها را مشمول خود سازد. در نتیجه در مسایل حقوق بشر باید به فرهنگ های بومی توجه شود و معیارهایی که صرفا بر مبنای فرهنگ و سنن و فلسفه غربی است، نباید جهانی تلقی شود. در نوشتار تحلیلی- مقایسه ای حاضر رویکرد نظام بین المللی حقوق بشر و نیز جمهوری اسلامی ایران نسبت به تنوع و تکثر فرهنگی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که بدون احترام به ارزش ها و فرهنگ های مختلف در مناطق جغرافیایی مختلف چه توسعه یافته و چه در حال توسعه ای همچون ایران نمی توان شاهد تحقق حقوق بشر عام و جهان شمول بود. فی الواقع حقوق بشر به لحاظ سرشتی که دارد، باید زمان و مکان نشناسد و به طور طبیعی چنین می نماید که باید مرزهای جغرافیایی و عقیدتی و فرهنگی را درنوردد؛ اما حقیقت این است که حقوقی که به نام حقوق بشر تشریع می شود، با توجه به ویژگی های گوناگون اجتماعی و فرهنگی جوامعی که این حقوق در آن جا تعریف می شود، گونه های متفاوتی می یابد.