نقش هوش معنوی و رضایت از زندگی در سلامت روان پرستاران

یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در پیشرفت هر سازمان، سلامت روان کارکنان آن است. توجه به سلامت روان پرستاران به خاطر حساسیت شغلی آنان ضرورت دارد. از جمله متغیرهای مهم که می تواند سلامت روان را پیش بینی کند هوش معنوی و رضایت از زندگی است؛ در همین راستا تحقیق حاضر در پی بررسی توان پیش بینی سلامت روان پرستاران از طریق هوش معنوی و رضایت از زندگی است.

روش تحقیق پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر اردبیل (1026=N) در سال 1398بود. حجم نمونه (351=n) از طریق جدول نمونه گیری مورگان مشخص و نمونه مورد نیاز به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد هوش معنوی کینگ، رضایت از زندگی داینر و همکاران و سلامت روان (SCL-25) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره) به وسیله نرم افزار SPSS-22 انجام گرفت.
 

تحلیل داده ها نشان داد که بین سلامت روان با هوش معنوی و رضایت از زندگی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین تحلیل داده ها نشان داد که از بین مولفه های هوش معنوی مولفه های آگاهی متعالی (417/0- = β008/0<p) و بسط حالت هشیاری (218/0- = 047/0<p) و همچنین رضایت از زندگی (171/0- = β046/0<p) و هوش معنوی (306/0- = 001/0<p) قادر به پیش بینی سلامت روان پرستاران بودند. بدین معنا که با بالا رفتن هوش معنوی و رضایت از زندگی سلامت روان پرستاران بهبود می یابد.

ضرورت دارد که مدیران مراکز بهداشتی و درمانی، برنامه ریزی های لازم را نسبت به ارتقاء هوش معنوی و رضایت از زندگی بعمل آورند تا از این طریق سلامت روان پرستاران به عنوان یکی از شاخص های مهم عملکرد شغلی، ارتقاء پیدا کند.