بررسی تاثیر کوچینگ عملکرد کاری (OPC) بر سلامت روان مادران دارای کودکان با فلج مغزی

فلج مغزی منجر به محدودیت های جسمانی و کارکردی بسیاری در زندگی روزمره کودکان مبتلا می گردد که به دنبال آن باعث ایجاد وابستگی کودک به والدین و به خصوص مادر می شود؛ از این رو، مادران این کودکان، زمانی طولانی برای مراقبت از کودکان خود اختصاص می دهند و بر طبق شواهد معمولا سطح بالاتری از استرس، اضطراب و افسردگی را نسبت به مادران دارای کودکان سالم تحمل می کنند. این میزان از استرس و فشار روانی می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی مادران دارای کودکان با فلج مغزی گردد. در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر کوچینگ عملکرد کاری به عنوان یکی از مداخلات و راهکارها به منظور بهبود سلامت روان مادران دارای کودکان با فلج مغزی پرداخته شده است.

مطالعه حاضر به صورت بررسی پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام گرفت که 30 مادر دارای کودک با فلج مغزی به صورت تصادفی در دو گروه مداخله یا کنترل قرار گرفتند. از فرم کوتاه مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، پرسشنامه COPM، مقیاس نظام طبقه بندی کارکرد حرکتی درشت (GMFCS) و فرم اسپارکل برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با آزمون تی مستقل و من ویتنی در 22SPSS تحلیل شدند.

نتایج تحلیل نشان داد که پس از اجرای کوچینگ عملکرد کاری، مادران در نمرات پس آزمون کاهش چشمگیری در میزان استرس، اضطراب و افسردگی نسبت به نمرات پیش آزمون خود داشتند.

رویکرد کوچینگ عملکرد کاری می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای ارتقای سلامت روان مادران دارای کودکان با فلج مغزی و کاهش سطح استرس، اضطراب و افسردگی آنها در کنار سایر رویکردها مورد استفاده قرار گیرد.