ارائه الگوی کیفیت زندگی کاری بر اساس استرس شغلی و خودکارآمدی با میانجی گری خستگی در پرستاران متاهل

پرستاران سطوح بالایی از خستگی را تجربه می کنند که اختلال قابل توجهی در عملکرد آنان ایجاد کرده است. بنابراین، می بایست به عوامل پیش بینی کننده ارتقای کیفیت زندگی کاری پرستاران توجه ویژه ای نمود. لذا، این مطالعه با هدف ارایه الگوی کیفیت زندگی کاری بر اساس استرس شغلی و خودکارآمدی با میانجی گری خستگی در پرستاران متاهل بیمارستان های شهر اهواز انجام گرفت.

روش پژوهش حاضر، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران متاهل بیمارستان های شهر اهواز در سال 1399 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 202 تن به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده های پژوهش همزمان با اپیدمی کرونا، طی ماه های اردیبهشت و خرداد در بیمارستان های شهر اهواز از طریق "پرسشنامه جمعیت شناختی"، "پرسشنامه کیفیت زندگی کاری"،"پرسشنامه استرس شغلی"، "پرسشنامه خودکارآمدی" و "مقیاس خستگی" انجام گرفت. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار  SPSSنسخه 24 وAMOS  نسخه 23 انجام شد.

تمام مسیرهای مستقیم به جز مسیر استرس شغلی به کیفیت زندگی کاری معنادار شدند. مسیرهای غیرمستقیم نیز از طریق خستگی با کیفیت زندگی کاری معنادار شدند (01/0<P).

الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر کیفیت زندگی کاری پرستاران محسوب می شود. توصیه می شود با برنامه ریزی و اجرای مداخلات آموزشی در زمینه استرس شغلی، خودکارآمدی و خستگی قدمی مثبت در جهت افزایش کیفیت زندگی کاری پرستاران برداشته شود.