ارزیابی تنوع ماکروجلبک های سبز در سواحل جزر و مدی استان بوشهر

ماکروجلبک های سبز دریازی از نظر اکولوژیکی، استراتژیکی، صنایع دارویی، غذایی، خوراکی، کود سبز و زیست پالایی بسیار حایز اهمیت هستند. رویشگاه طبیعی اغلب ماکروجلبک های سبز در نوار جزر و مدی سواحل استان بوشهر، صخره ای و مرجانی است و مهم ترین علت آن، نیاز ماکروجلبک ها به تکیه گاهی ثابت برای رشد است به همین سبب، این ماکروجلبک ها قادر به رشد در سواحل شنی نیستند. البته در بخش-هایی از سواحل شنی که به منظور موج شکنی، سنگریزی شده است تعداد اندکی از گونه های ماکروجلبکی سبز به صورت پراکنده روییده است. عدم وجود منبعی مدون از تنوع گونه ای ماکروجلبک های سبز رویش داشته در سواحل جزر و مدی استان بوشهر سبب گردید از سال 1375 به جمع آوری گونه های ماکروجلبکی سبز از 7 شهرستان همجوار سواحل استان اقدام گردد. تنوع گونه ای از 34 گونه شناسایی شده شاخه کلروفیتا در شهرستان های دیلم، گناوه، بوشهر، تنگستان، دیر، کنگان و عسلویه به ترتیب 4، 7، 27، 12، 17، 13 و 15 است. برخی از دلایل غنای گونه ای در شهرستان بوشهر نسبت به دیگر شهرستان ها را می توان به وسعت بیشتر رویشگاه های صخره ای و اسفنجی و وجود بستری ثابت جهت اتصال ریزوییدهای ماکروجلبک های سبز و رشد آنها نسبت داد. همچنین کاهش غنای گونه ای ماکروجلبک های سبز در دو شهرستان دیلم و گناوه را می توان به آلودگی های ناشی از تاسیسات نفتی امام حسن (ع) و دیگر تاسیسات همجوار با استان بوشهر، ورود برخی از فاضلاب-های شهری و صنعتی به سواحل و همچنین شنی بودن اغلب سواحل این دو شهرستان نسبت داد.