تحلیل رمان درازنای شب براساس نظریه ساختارگرایی تکوینی لوسین گلدمن

رمان درازنای شب، اثر جمال میرصادقی براساس نظریه جامعه شناسانه لوسین گلدمن با روش تحلیلی - توصیفی بررسی شد. گلدمن بر این باور بود که اثر ادبی را نه یک فرد، بلکه جهان بینی یک جمع و گروهی که وی بدان تعلق دارد؛ می آفریند و روش خود را ساختارگرایی تکوینی نام نهاد که پایگاه اجتماعی نویسنده، عامل اساسی این گونه از ساختارگرایی است. میرصادقی نیز نویسنده ای واقع گراست که در خلال آثارش به طرح مشکلات عصر می پردازد که بازتابی از واقعیت های اجتماعی است و با توجه به آنکه کلیت آثارش با اوضاع اجتماعی ارتباط دارد، می توان رمان های او را ازجمله رمان درازنای شب را ازمنظر جامعه شناختی بررسی کرد که موجب نگرشی تازه در شناخت آثارش می شود. یافته هایی که در بررسی رمان درازنای شب براساس نظریه گلدمن حاصل می شود نکات قابل توجهی را شامل می شود ازجمله اینکه رمان او از ساختار اجتماعی برخوردار است و برجسته ترین مضامین مطرح در آن، فقر فرهنگی و اقتصادی و تقابل سنت و تجدد است که منجر به گسست و انقطاع نسلی می شود. هدف از نوشتار پیش رو، بررسی مفاهیم و مسایل اجتماعی رمان برمبنای نظریه گلدمن و تاثیر محیط و اجتماع در آثار نویسنده و بررسی اعتقادات و باورها در رمان است. دیگر اینکه بنابر نظریه گلدمن، نویسنده به عنوان کارگزار طبقه اجتماعی، نمایانگر جهان بینی طبقه متوسط است. در رمان میرصادقی نیز درمی یابیم که جهان نگری موجود در اثر، همان جهان بینی طبقه متوسط است که با رسیدن به حداکثر آگاهی ممکن، توانسته است آگاهی طبقاتی را در طبقه متوسط نمایان سازد.