سبک شناسی گفتمانی ساختارهای مجهول (جزء سی ام قرآن کریم)

سبک شناسی گفتمانی متون ادبی را از منظر گفتمانی مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد و با قدم نهادن در عرصه های فراتر از جمله و ورود به عرصه تحلیل گفتمان، موضوعی جدید در مطالعات سبک شناختی، فراهم آورده است. مهم ترین مولفه ها در سبک شناسی گفتمانی عبارتند از: تحلیل گفتمان بر اساس بافت موقعیتی جمله-ها، کنش های گفتاری و سبک های نحوی. از سویی ساختارهای مجهول غالبا با حذف عامل یا کنشگر، تلاش می کنند مفهومی فراتر از مفهوم ظاهری جمله نشان دهند و واکاوی اینگونه ساختارها با روش های تحلیل گفتمانی، اهمیت فراوانی در زبان دارد. این مقاله در پی آن است با کمک روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر نظریه تحلیل گفتمان، ساختارهای مجهول جزء سی ام را از طریق نظریه سبک شناسی گفتمانی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد، نتایج حاصل از تحقیق نشان داده است که کنش گفتاری در ساختارهای مجهول جزء سی ام قرآن بیشتر، از نوع ترغیبی و سبک نحوی جملات همپایه است و قرآن کریم به هنگام سخن گفتن درباره رخدادهایی که وحشت آور است از جملات مجهول بیشتر استفاده می کند. در بسیاری از موارد، هدف تاکید بر رویدادها در جملات مجهول و واداشتن انسان ها به تفکر و تامل در رویداد و گاهی نیز هوشیار ساختن افراد غافل است.