تحلیل رمان «غدا یوم جدید» اثر عبدالحمیدبن هدوقه از منظر فمینیسم پسااستعمار

فمینیسم پسااستعماری نوع جدیدی از رویکرد فمینیستی است و در پی آن است تا تاثیرات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی استعمار بر زنان نژادهای غیر غربی کشورهای در حال توسعه و خصوصا جوامع استعمارزده را مورد بررسی قرار دهد. این رویکرد، با دست گذاردن بر مسایل و تجربه زنان جوامع حاشیه، قصد دارد ادعای جهان شمول بودن نظریه فمینیسم غربی را زیر سوال برده و تاکید کند که زنان سایر جوامع در این نظریه به درستی بازنمایی نشده اند. رمان «غدا یوم جدید» اثر «عبدالحمید بن هدوقه» جایگاه زنان در دوره استعمار را روایت کرده و تبعیض های تحمیل شده بر آنان را در قالبی واقع گرایانه به تصویر کشیده است. پژوهش پیش رو کوشیده است تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی جایگاه زنان را در رمان «غدا یوم جدید» مورد تحلیل و بررسی قرار دهد و به این سوال پاسخ دهد که زنان در این رمان از حیث عاملیت به چند دسته تقسیم می شوند و واکنش بن هدوقه نسبت به فرودستی آنها چیست؟ زنان این رمان به دو دسته اروپایی و بومی تقسیم می شوند که اروپاییان تابع سیاست های استعماری هستند و در برخورد با هم جنس های خود رویکرد برتری جویانه دارند، اما زنان بومی متاهل وضعیتی انفعالی به خود می گیرند و بر خلاف زنان مجرد کاملا سلطه پذیر هستند، هرچند زنان در نهادینه شدن فرودستی خود مشارکت دارند و به تثبیت آن کمک می کنند. بن هدوقه نیز با نشان دادن همدستی جامعه مرد محور با استعمار در سرکوب مضاعف زنان، خواستار اعطای حقوق آنهاست و با تغییر موقعیت از دگر بودگی به مرکز به آنان هویت میبخشد.