چیستی خوبی از دیدگاه رابرت آدامز

رابرت آدامز در حوزه ی فرااخلاق کوشش می کند تا با دیدگاهی افلاطونی-الهیاتی ماهیت خوبی را دریابد و پس از آن ویژگی های زندگی اخلاقی توام با بهروزی و سعادت را بیان کند. بدین منظور، ابتدا با الهام از نظریه کریپکی-پاتنم نقش های معناشناختی خوبی را برمی شمرد سپس در جست وجوی بهترین گزینه ای که آن نقش ها را ایفا کند خداوند را خود خوبی و خوبی چیزها را مبتنی بر مشابهت آنها با خداوند می یابد؛ مشابهت چیزها با خداوند به عنوان خوب نامتناهی موجب ارزشمندی آنها می شود. ارزشمندی به آن نوع خوبی اشاره دارد که غیرابزاری است و چیزی را که برخوردار از آنست درخور تحسین و ستایش، عشق و احترام و حتی در بالاترین حد خود شایسته پرستش می کند. از نظر آدامز، سعادتمندی زندگی آدمی منوط به لذت و رضایتمندی از امور ارزشمند است؛ از یک طرف، لذت بردن و رضایتمندی از فعالیت های زندگی و از طرف دیگر، ارزشمندی فعالیت هایی که فرد از آن لذت می برد. در این دیدگاه، انواع ارزشمندی ها حضور دارند؛ ارزشمندی ها (خوب های متناهی) شامل نه فقط ارزش های اخلاقی بلکه ارزش های عقلانی، دینی و زیبایی شناختی نیز می شود.