بررسی پیکره بنیاد همایندهای واژگان زن و مرد در زبان فارسی نوشتاری معاصر: گامی در جهت بررسی گفتمان جنسیت گرایی

در گفتمان جنسیت گرایی، هم نشینی واژگان می تواند یک جنسیت را نسبت به جنسیت دیگر در جایگاهی بالاتر قرار دهد و توازن میان جنسیت ها را برهم زند. در اثر حاضر، جنسیت گرایی زبانی به صورت پیکره بنیاد با تحلیل کمی و کیفی همایندهای واژگان زن و مرد در نسخه ی دو پیکره ی همشهری بررسی شده است. در این پژوهش که در چارچوب نظری بیکر (2006، a2010 و 2017) صورت پذیرفته است، همایندهای واژگان مرد و زن با ابزارهای پیکره ای همایند و واژه نمایی در نرم افزار انت کانک بررسی شده است و داده های پیکره ای پس از ویرایش در گروه های مفهومی متفاوت دسته بندی گردیده است. تحلیل ها نشانگر وجود جنسیت گرایی در همایندهای زبان فارسی نوشتاری است؛ درحالی که ازنظر قطبیت معنایی هر دو واژه ی مرد و زن بیشتر با همایندهای خنثی ظاهر می شوند، بررسی مفهومی همایندها نشان می دهد زنان نسبت به مردان در فرودست قرار دارند و جنسیت گرایی علیه زنان در حوزه های مفهومی همچون خانواده، مشاغل، ویژگی های فردی، هنر و جرم مشاهده می شود.