بررسی تجربی مواجهه با ارتعاش انسانی و ارتباط آن با عملکرد فیزیکی در رانندگان ماشین های معدنی

مواجهه با ارتعاش یکی از عوامل مخاطره زای شغلی است که عوارض سلامتی مختلفی ایجاد می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین مواجهه با ارتعاش انسانی و عملکرد فیزیکی رانندگان ماشین های معدنی انجام شد.

مطالعه حاضر بر روی 65 راننده شاغل در یک معدن سنگ آهن انجام شد. پرسشنامه استاندارد ارزیابی سطح ناتوانی بازو، شانه و دست DASH  تکمیل شد. مواجهه با ارتعاش انسانی با استفاده از دستگاه ارتعاش سنج شرکت Svantek مدل 106 اندازه گیری شد. عملکرد فیزیکی رانندگان بر مبنای سنجش قدرت چنگش، آزمون چابکی پگبورد و آزمون حسی انگشتان مونوفیلامنت مورد ارزیابی قرارگرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 تجزیه و تحلیل شد.

 میانگین شتاب ارتعاش تمام بدن و دست-بازو رانندگان به ترتیب 23/0±00/1و 68/0±46/2 متر بر مجذور ثانیه بود. بین مواجهه با ارتعاش دست-بازو و قدرت چنگش و قدرت چابکی ارتباط معنی داری وجود داشت. طبق امتیاز DASH ، 9/56 % رانندگان دارای ناتوانی خفیف و 1/43 % دارای ناتوانی متوسط در اندام فوقانی بودند. نتایج مدل رگرسیون با ضریب تعیین 207/0 نشان داد ارتعاش تمام بدن در حضور سایر متغیرهای پیشگو، اثر معنی داری بر امتیاز ناتوانی دارد (05/0>p).

در رانندگان ماشین های معدنی سطح مواجهه با ارتعاش تمام بدن بالاتر و سطح مواجهه با ارتعاش دست-بازو پایین تر از حد مجاز کشوری قرار داشت. نتایج تایید نمود که ارتعاش تمام بدن ناشی از ماشین های معدنی، بر سطح ناتوانی رانندگان اثرگذار است.