بررسی روایت اپیزودی در رمان «برید اللیل» از هدی برکات

روایت، اصلی ترین عنصردر یک اثر داستانی و روایی است که با توجه به گونه و رویکردی که از آن برخوردار است، اشکال و حالت های متنوعی می گیرد. از جمله اشکال و شیوه های مهم روایت در رمان پسامدرن، روایت اپیزودی است که رمان نویس در این شیوه به جای حکایت حادثه در یک شکل کلان، به روایت سوژه و موضوع موردنظر در قالب خرده روایت ها می پردازد و از تقسیم بندی روایت به ارکان سنتی چون مقدمه، میانه و پایان بندی خودداری می کند. نویسنده در روش پسامدرنی بامحوریت به کارگیری شخصیت های مختلف و با بهره گیری از شیوه ی تداخل سطوح روایی و همبستگی مفهومی و معنایی، روایتی فنی و جذاب را خلق می کند. رمان «برید اللیل» نوشته ی هدی برکات، واپسین اثر این رمان نویس مطرح لبنانی است که باتوجه به عنوان، ساختار، سبک و دیگر ویژگی های خود، اثری منحصربه فرد به شمار می آید که توانست جایزه بوکر ادبی را در سال 2019 میلادی از آن خود کند. این رمان با استفاده از سبکی نامه نگارانه، از اپیزودها و پرده های مستقل و مجزا، اما مرتبط از جهت معنایی و مفهوم تشکیل شده که نویسنده با اتکاء بر قالب نامه نگاری و با بهره گیری از شیوه ی تداخل سطوح روایی، شکل اپیزودی را در روایت رمان به کار می گیرد. این پژوهش با شناخت نوع و شیوه ی روایت پردازی در این رمان پسامدرن هدی برکات، به بررسی مولفه های روایت اپیزودی به عنوان یکی از ابزارهای رمان جدید پرداخته تا از این طریق، نحوه ی کاربرد این تکنیک و شیوه ی تحلیل و کارکردهای آن را مورد بررسی قرار دهد. این جستار به روش توصیفی-تحلیلی نوشته شده و نتیجه ی آن نشان می دهد که رمان مورد بحث، از چندین خرده روایت تشکیل شده که هرکدام از شخصیت های اصلی را در بر می گیرد، همچنین غربت و آوارگی به عنوان بن مایه ای کلی و جامع، منجر به برقراری ارتباط میان این خرده روایت ها شده است.