بررسی نرخ ابتلا به آسیب رباط متقاطع قدامی در رشته بسکتبال و الگوهای تمرین مناسب برای پیشگیری از نوع غیر تماسی آسیب

امروزه از مهم‌ترین و پر تکرارترین آسیب‌های ورزشی اندام تحتانی در بسیاری از رشته‌های ورزشی آسیب رباط صلیبی قدامی است که دانش در این زمینه و برنامه‌های تمرینی مناسب برای جلوگیری از این آسیب می‌تواند برای تمام ورزشکاران و مربیان راهگشا باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی شیوع این آسیب در رشته بسکتبال و بررسی نتایج حاصل از برنامه‌های تمرینی متفاوت در کاهش ریسک ابتلا به آسیب رباط صلیبی قدامی می‌باشد.

در این مطالعه مروری با استفاده از منابع اطلاعاتی بین المللی ساینس دایرکت، امرالد اینسایت، پروکوییست، تیلور اند فرانسیس، اسکوپوس، وب آو نالج، اسپرینگر  و همچنین منابع اطلاعاتی داخلی مگ ایران، سیویلیکا، پایگاه جهاد دانشگاهی، ایرانمدکس صورت گرفت. بازه زمانی این پژوهش بین سال‌ها 2000 تا 2019 تعیین شد. در جستجوی مقالات کلید واژه‌های آسیب رباط متقاطع قدامی، آسیب زانو، فرود تک پا، پرش، فرود، برنامه تمرینی در مقالات داخلی مورد توجه قرار گرفت. با توجه به معیارهای خروج مقاله‌ها از مجموع 220 مقاله مرتبط یافت شده 42 مقاله انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت.

 ابتلای زنان با این آسیب به‌طور معناداری در تمام سطوح مهارت بیشتر است، به‌طوری که در سطح مهارت حرفه‌ای، زنان، 5 برابر بیشتر از مردان به این آسیب مبتلا شدند و در سطح غیر حرفه‌ای نیز نرخ ابتلا حدود 3 تا 4 برابر بیشتر است. بیشترین میزان ابتلا مربوط به زنان بسکتبالیست حرفه‌ای با نرخ 5/5 در هر 1000 ورزشکار-تمرین و کمترین مربوط به ورزشکاران مرد غیر حرفه‌ای با نرخ 02/0 با همان معیار است. از مجموع مقالات بررسی شده در حیطه برنامه تمرینی مناسب پیشگیری از آسیب، 32 درصد مقالات به بررسی تاثیر تمرینات عصبی عضلانی، 18 درصد تمرینات ترکیبی، 26 درصد تمرینات قدرتی و 24 درصد تمرینات ثبات هسته مرکزی پرداختند. به نظر می‌رسد تمرینات ثبات هسته مرکزی با 80 درصد تاثیرگذاری، موثرترین برنامه تمرین پیشگیرانه آسیب است.

  با توجه به نرخ ابتلای به این آسیب و میزان تاثیر این آسیب در هزینه‌های درمان، طول مدت بازگشت به ورزش و ایجاد زمینه برای سایر آسیب‌ها، بررسی جامع در مورد تمرینات موثر بر پیشگیری از این آسیب دارای اهمیت باشد. این موضوع برای بسکتبالیست‌های زن حرفه‌ای دارای اهمیت بیشتری است. در بین برنامه‌های تمرینی، برنامه تمرینی ثبات هسته مرکزی بیشترین تاثیرگذاری موثر و برنامه تمرینی ترکیبی کمترین تاثیر را با توجه به معیارهای مختلف بررسی آسیب در پیشگیری از این آسیب داشته‌اند.