شیوع و الگوی مقاومت ضد میکروبی پاتوژن های جدا شده در بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان عمومی حضرت رسول، تهران در سال 1399

عفونت های بیمارستانی، پاتوژن های مولد این عفونت ها و مقاومت آنتی بیوتیکی این عوامل همواره به عنوان یکی از دغدغه های نظام سلامت مطرح است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی هر کدام از پاتوژن های مولد عفونت بیمارستانی و میزان مقاومت ضدمیکروبی آنها در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه یک بیمارستان عمومی انجام شد.

این مطالعه مقطعی بر روی 936 نمونه بیولوژیک از بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان رسول اکرم تهران در سال 1399 انجام شد. پس از مشخص شدن فراوانی پاتوژن های جدا شده از نمونه ها با استفاده از محیط های کشت افتراقی اختصاصی و آنتی سرم های خاص، برای تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی شایع ترین عوامل باکتریایی مولد عفونت بیمارستانی از روش دیسک دیفیوژن استفاده شد.

آسینتو باکتر (22/5 درصد)، کلبسیلا پنومونیه (18/7 درصد)، سودوموناس آیروژینوزا (13/6درصد)، کاندیدا آلبیکنس (11/2 درصد) و اشرشیاکولی (7/2 درصد) به ترتیب شایع ترین پاتوژن های مولد عفونت بیمارستانی در نمونه های مورد بررسی بودند.آسینتو باکتر که شایع ترین پاتوژن عامل عفونت های بیمارستانی در نمونه های مورد بررسی بود بیشترین حساسیت را به ترتیب به  آنتی بیوتیک های کلستین (100%)و سفوتاکسیم (97/2%) دارا بود و مقاوترین آنتی بیوتیک علیه ایزوله های آسینتوباکتر آنتی بیوتیک آمپی سیلین سولباکتام (38/9%) گزارش گردید.

نتایح مطالعه حاضر نشان داد که علاوه بر تنوع پاتوژن های مختلف در ایجاد عفونت های بیمارستانی در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه، و مقاومت آنتی بیوتیکی این عوامل هم قابل توجه است. توجه به بررسی های دوره ای برای پایش مقاومت آنتی بیوتیکی در درمان عفونت های بیمارستانی بخصوص در بخش های مراقبت ویژه ضروری می باشد.