بررسی مدیریت پسماند گل پساب تولیدی در کارخانجات تولید شکر از نیشکر در مناطق جنوب ایران

گل آسیاب یکی از محصولات جانبی است که در حجم قابل توجهی تولید می شود. غالبا گل آسیاب با خاکستر آسیاب حاصل از پخت باگاس مخلوط می شود که با هم قسمت عمده ای از ضایعات آسیاب را در کارخانه های شکر تشکیل می دهد که برای دفع است. سطح کم مواد مغذی و رطوبت بالا باعث می شود گل آسیاب به منبع رقیق مواد مغذی تبدیل شود و تقاضای خرید گل آسیاب بعنوان ماده ای با ارزش از سوی کشاورزان و شرکت بیوتکنولوژی  بیشتر است که منجر به انباشت گل آسیاب در اکثر کارخانه ها می شود. استفاده های بارز از گل آسیاب بکارگیری آن در مزارع کشت نیشکر می باشد. به موجب آن، استفاده مداوم از گل و خاکستر آسیاب با نرخ های بالا، بدون شناخت مناسب از شرایط خاک و نیازهای محصول، نگرانی های زیادی را در سال های اخیر ایجاد کرده است. خطر کود دهی بیش از حد و آلودگی فلزات سنگین در مزارع نیشکر  و نگرانی های مربوط به اثرات خارج از محل از نشت به آبراه ها، سوالاتی را در مورد استفاده بی رویه از گل آسیاب در صنعت ایجاد کرده است. در این راستا  این مطالعه مسایل مربوط به مدیریت مسیولانه گل آسیاب تولیدی در کارخانجات شکر یا ساکارز از نیشکر (مطالعه موردی کارخانه های نیشکر مناطق جنوب ایران) را بررسی می کند و مقرون به صرفه بودن کاربرد آن را در طیف وسیع تری از مزارع دورتر از آسیاب ها به عنوان وسیله ای برای به حداقل رساندن خطرات زیست محیطی گزارش می کند. به طوریکه، اندازه تخمینی منابع غذایی در گل آسیاب تولید شده توسط شرکت های کشت و صنعت نیشکر فارابی و دهخدا 7300 تن نیتروژن و 4500 تن فسفر در سال است. این نشان دهنده 60 درصد از 7700 تن فسفر تخمین زده شده به عنوان کود در مزارع نیشکر در سال 1400 است.