ارزیابی بقاء و خاصیت آنتی اکسیدانی زایگوساکارومایسس بیسپوریس (Zygosaccharomyces bisporus) و پیکیا اوکسیدنتالیس (Pichia occidentalis) جدا شده از کامبوجا

برخی از مخمرها مانند زایگوساکارومایسس بیسپوریس و پیکیا اوکسیدنتالیس هنوز برای تعیین ویژگی های کاربردی و نحوه استفاده در صنایع غذایی و دارویی نیازمند مطالعه بیشتر هستند. هدف از این مطالعه بررسی خواص کاربردی و آنتی اکسیدانی زایگوساکارومایسس بیسپوریس بیسپوریس و پیکیا اوکسیدنتالیس جداشده از کامبوجا می باشد. مواد و روش برای این منظور ظرفیت آنتی اکسیدانی توسط روش رادیکال 1،1-دی فنیل-2-پیکریل هیدرازیل (DPPH) و خواص کاربردی (زنده مانی تحت شرایط شبیه سازی شده دستگاه گوارش، آبگریزی، تجمع خود به خودی و خواص ضد میکروبی در برابر باکتر های پاتوژن غذا زاد مانند استافیلوکوکوس اوریوس(Staphylococcus aureus)، یرسینیا اینتروکولیتیکا (Yersiniaenterocolitica)، باسیلوس سریوس (Bacillus cereus) و اشریشیا اکلای (E.coli)) به روش لکه گزاری) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاص از این پژوهش نشان می دهد که زایگوساکارومایسس بیسپوریس و پیکیا اوکسیدنتالیس به ترتیب دارای فعالیت آنتی اسیدانی در سطح عالی در حدود 67/67 و 18/69 درصد، ظرفیت تجمع خود به خود حدود 44/92 و 30/87 درصد پس از 24 ساعت و فعالیت آبگریزی بالایی نسبت به زایلین در حدود 51/87  و 127/86 درصد می باشد. همچنین درصد زنده مانی این جدایه ها تحت شرایط مشابه معده به ترتیب حدود 54/87 و 87/88 درصد و تحت شرایط مشابه پانکراتیک 09/97 و 40/94 درصد بوده است. زایگوساکارومایسس بیسپوریس مورد مطالعه در این آزمون در برابر یرسینیا اینتروکولیتیکا دارای فعالیت ضد میکروبی بوده اما هیچ فعالیتی علیه مابقی میکروارگانیسم های مورد آزمون نشان نداده است. با توجه به نتایج نشان داد از این سویه های مخمری که دارای پتانسیل لازم جهت استفاده به عنوان منبع طبیعی آنتی اکسیدان و مکمل پروبیوتیکی هستند که می توان پس از انجام آزمون های تکمیلی در تولید محصولات غذایی و دارویی استفاده کرد.