رابطه میان سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی: نقش واسطه ای حساسیت بین فردی و نقش تعدیل کننده فرونشانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی با نقش واسطه ای حساسیت بین فردی و نقش تعدیل کنندگی فرونشانی در میان دانشجویان دانشگاه تهران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و از لحاظ گردآوری داده ها، همبستگی و مطالعه ای مقطعی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه تهران بود که در سال تحصیلی 1400 مشغول تحصیل بودند. نمونه مورد بررسی نیز 226 دانشجو (137 زن و 89 مرد) بودند که با نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های مقیاس اضطراب اجتماعی لیبوویتز (LSAS)، مقیاس سبک های فرزندپروری بوری (PAQ)، مقیاس حساسیت بین فردی بایس و پارکر (IPSM) و مقیاس تنظیم هیجان گراس (ERQ) استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل آماری تحلیل اثر میانجی - تعدیلکننده صورت گرفت. تمامی مراحل آماری نیز به کمک نرمافزارهای SPSS نسخه 21 و R.4.1.1 انجام شد. نتایج نشان می دهد بین سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (21/0=r،  01/0>P). همچنین حساسیت بین فردی سبب می شود سبک های فرزندپروری بر نشانه های اضطراب اجتماعی تاثیرگذار باشد (05/0 < P)؛ بنابراین حساسیت بین فردی نقش واسطه ای ایفا می کند، اما نقش فرونشانی بهعنوان تعدیلکننده در رابطه بین سبک های فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی در مدل حاضر تایید نشده است (05/0 >P، 022/0- =β). با توجه به نتایج بهدستآمده پیشنهاد می شود کارگاه های آموزشی مناسب برای آموزش سبک های فرزندپروری به والدین برگزار شود تا از بروز مشکلات اضطرابی مانند اضطراب اجتماعی پیشگیری شود.