جایگاه علم و دانش اندوزی در کلام امام علی (ع) و نهج البلاغه

امام علی(علیه السلام) در حکمت 205 «نهج البلاغه» درباره اهمیت «علم و دانش» می فرماید: هر ظرفی بر اثر قرار دادن چیزی در آن از وسعتش کاسته می شود؛ مگر پیمانه علم که هرقدر از دانش در آن جای گیرد وسعتش افزون می گردد!از همان ابتدا که بشر آفریده شد، شروع به یادگیری کرد. ولی روح و فکر و قوه عاقله انسان کاملا با آن متفاوت است؛ هرقدر علوم تازه در آن قرار دهند گویی گنجایش بیشتری پیدا می کند، هر علمی سرچشمه علم دیگری می شود و هر تجربه ای تجربه دیگری با خود می آورد و به یک معنا تا بی نهایت پیش می رود و این دلیل اهمیت فوق العاده آن را می رساند و اشاره است به این که ما از فراگیری علوم هرگز خسته نشویم؛ زیرا که واقعا خسته کننده نیست، بلکه نشاط آور و روح پرور است. هنگامی که انسان می بیند در کنار نهالی که - از یک مسیله علمی در سرزمین مغز خود - کاشته نهال های دیگری جوانه می زند و می روید و اطراف خود را زیبا می کند، قطعا به شوق و نشاط می آید. با توجه به اهمیت موضوع در این مقاله قصد داریم به بررسی جایگاه علم و دانش در کلام امام علی و نهج البلاغه بپردازیم