پیش بینی نگرانی از تصویر بدنی بر اساس خودشفقت ورزی با میانجیگری انعطاف پذیری شناختی در نوجوانان

نگرانی از تصویر بدنی با عوامل منفی سلامت روان مرتبط است. از این رو شناخت عوامل مرتبط با کاهش آن ضروری است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی نگرانی از تصویر بدنی بر اساس خودشفقت ورزی با میانجیگری انعطاف پذیری شناختی است.

روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی بود که در سال تحصیلی 1400-1401در ناحیه 3 کرمانشاه مشغول به تحصیل بودند که این تعداد برابر 5231 نفر بود. از این بین به روش خوشه چینی تصادفی چند مرحله ای و با توجه به جدول مورگان، نمونه ای مشتمل بر 322  نفر انتخاب شد که به پرسشنامه های نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (2005)، خودشفقت ورزی نف (2003) و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال (2010) پاسخ دادند.

نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل مسیر با استفاده از آزمون بوت استراپ نشان داد، خودشفقت ورزی با نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی با نگرانی از تصویر بدن رابطه مستقیم دارد (12/0 -=β) که این مقدار ازنظر آماری معنادار است (p ≤ 0/01)؛ همچنین در بین روابط مستقیم نیز انعطاف پذیری شناختی (-0/39 =β) و خودشفقت ورزی (-0/42=β) با نگرانی از تصویر بدن رابطه مستقیم و معنادار دارند و نیز انعطاف پذیری شناختی با خودشفقت ورزی (0/21 =β) رابطه مستقیم و معنادار دارد (p ≤ 0/01) .

نتایج حاکی از آن بود که خودشفقت ورزی با واسطه انعطاف پذیری شناختی، نگرانی از تصویر بدنی را پیش بینی می کند. بنا براین برای کاهش نگرانی از تصویر بدنی در نوجوانان، توجه به راه های بهبود خود شفقت ورزی و انعطاف پذیری شناختی به آنان توصیه می شود.