بررسی یک دوره تمرین منتخب تعادلی بر عملکرد فیزیولوژیکی، حرکتی و تعادلی بیماران پارکینسون

بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین اختلالات تحلیل برنده سیستم عصبی مرکزی است که باعث کندی حرکت، لرزش، بی ثباتی وضعیتی، کاهش تعادل و اختلال سیستم اعصاب خودکار می شود. هدف این پژوهش بررسی یک دوره تمرین منتخب تعادلی بر عملکرد فیزیولوژیکی، حرکتی و تعادلی بیماران پارکینسون بود.

مواد و روش ها: 

در این مطالعه مداخله ای، 30 بیمار زن مبتلا به پارکینسون در مرحله 3-1 بیماری براساس مقیاس (H&Y)، مراجعه کننده به بیمارستان علی ابن ابیطالب زاهدان، به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و در دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی علاوه بر درمان دارویی، به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه 60 دقیقه ای به فعالیت پرداختند. بیماران گروه کنترل فقط پیگیری شدند. مطالعه از نوع مداخله ی قبل و بعد بود. ارزیابی با استفاده از شاخص های تعادلی  Berg (Berg balance scale)، دینامومتر دیجیتال پا وکمر و تست بلند شدن و رفتن زمان دار (Timed up and go یا TUG) در ابتداو انتهای دوره به عمل آمد. به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، جهت بررسی همگنی واریانس دو گروه از آزمون لون و برای اختلافات بین میانگین ها از آزمونt وابسته استفاده شد و با نرم افزار 22SPSS آنالیز شد.

یافته ها: 

میانگین نمره Berg بیماران پس از مداخله 10/28±48/69 به طور معنی داری افزایش یافت (0/05>P). میانگین قدرت عضلات پا پس از مداخله 0/092±0/456 افزایش یافت (0/05>P). هم چنین میانگین TUG پس از مداخله 3/63±18/14 به طور معنی داری کاهش یافت (0/05>P).

به نظر می رسد انجام تمرینات تعادلی منجر به افزایش تعادل و قدرت عضلات پا وکاهش زمان برخاستن و راه  رفتن در بیماران پارکینسونی می گردد.