مقایسه محیط پرورش تنیس بازان سطوح مختلف رقابتی و اجتماعی (ایرانی و خارجی) از نظر میزان تمرین و حمایت اجتماعی

در این پژوهش فرآیند اکتساب مهارت در تنیس‌بازان رتبه‌های برتر و رتبه‌های آخر ایرانی و همین‌طور، تنیس‌بازان ایرانی و خارجی مقایسه شده است.

روش‌شناسی: 

بدین منظور 40 تنیس‌باز ایرانی (22 تنیس‌باز از رتبه‌های برتر و 18 تنیس‌باز از رتبه‌های آخر) و 15 تنیس‌باز خارجی به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. باروش مصاحبه گذشته‌نگر و با استفاده از فرم مصاحبه کوته، اریکسون و لاو (2005)، سن شروع و میزان تمرینات در سه بخش آمادگی جسمانی، تمرینات تخصصی و آمادگی ذهنی. همین‌طور میزان حمایت اجتماعی ثبت شد. داده‌های به‌دست‌آمده با آزمون‌تی مستقل تحلیل شد.

یافته‌ها: 

میانگین سن شروع تنیس در تنیس‌بازان ایرانی رتبه‌های برتر (23/10 سال) به‌طور معناداری پایین‌تر از تنیس‌بازان ایرانی رتبه‌های آخر (15 سال) بود اما در میانگین سن شروع تنیس در تنیس‌بازان ایرانی (31/11 سال) و خارجی (20/8 سال) تفاوت معناداری مشاهده نشد. بین تنیس‌بازان ایرانی رتبه‌های برتر و آخر و همین‌طور، ایرانی و خارجی به لحاظ میانگین ساعات پرداختن به تمرین تنیس، تمرین بدنسازی و تمرین مهارت‌های روانی تفاوت معناداری مشاهده نشد. اما درصد حمایت اجتماعی والدین در رده سنی 13- 15 سال و 16 سال به بالا و همین‌طور حمایت اجتماعی مربی در رده سنی 6-12 سال در تنیس‌بازان خارجی بیش‌تر از تنیس‌بازان ایرانی بود.

نتیجه‌گیری:

 اجرای تحقیق حاضر اطلاعات ارزنده‌ای را در مورد فرآیند اکتساب مهارت تنیس‌بازان و همچنین انواع فعالیت‌هایی که در کسب عملکرد ماهرانه آنان موثر بوده است، فراهم می‌کند