تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر کیفیت زندگی و اضطراب در ترک کنندگان مواد مخدر با متادون در شهر اهواز

 اعتیاد از معضلات بسیار مهم جامعه بشری به شمار می رود که به صورت مشکلی فراگیر بروز کرده و جان میلیون ها انسان را به خطر انداخته است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر کیفیت زندگی و اضطراب افراد ترک کنندگان مواد مخدر با متادون مراجعه کننده به مراکز درمانی ترک اعتیاد در شهر اهواز انجام شد.

 روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی معتادان در حال ترک با متادون تشکیل دادند که در سال 1399 به مراکز ترک اعتیاد وابسته به بهزیستی در شهر اهواز مراجعه کردند. ازطریق نمونه گیری دردسترس یک مرکز ترک اعتیاد انتخاب شد و چهل نفر داوطلب واجد شرایط به طور تصادفی وارد مطالعه شدند. سپس در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه بیست نفر) به شکل تصادفی قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها در پیش آزمون و پس آزمون از فرم کوتاه پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) و پرسش نامه چهارسامانه ای اضطراب (کوکسال و پاور، 1990) استفاده شد. گروه آزمایش در دوازده جلسه هفتگی و هر جلسه به مدت 95 دقیقه طرح واره درمانی را دریافت کرد؛ اما گروه گواه طبق کار مرکز ترک اعتیاد، به درمان نگهدارنده با متادون و بدون دریافت هیچ گونه درمان روان شناختی ادامه داد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری ازطریق نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد.

 نتایج نشان داد، بعد از حذف اثر پیش آزمون ها، تفاوت پس آزمون ها بین دو گروه آزمایش و گواه در متغیرهای کیفیت زندگی و اضطراب معنادار بود (0٫001≥p). طرح واره درمانی 90درصد در افزایش کیفیت زندگی و 92درصد در کاهش اضطراب نقش داشت.

 مطابق نتایج مطالعه حاضر، طرح واره درمانی بر کاهش اضطراب و افزایش کیفیت زندگی در ترک کنندگان مواد مخدر با متادون در شهر اهواز، موثر است.