پیش بینی روابط چند بعدی بدن - خود بر اساس آسیب کودکی و ادراک والدین با میانجی گری سبک های هویت در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

دانشجویان با ورود به محیط دانشگاه با چالش های متفاوتی از جمله نحوه برقراری ارتباط با همکلاسی ها روبرو هستند. هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی روابط چند بعدی   بدن - خود بر اساس آسیب کودکی و ادراک والدین با میانجی گری سبک های هویت در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان است.

 پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان در سال تحصیلی  1402-1401 که9223 تن بودند و با استفاده از جدول مورگان، 322 تن به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای(جامعه ناهمگن می باشد) انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی،” پرسشنامه روابط چند بعدی بدن - خود” (Multidimensional Body-self Relations Questionnaire)؛” پرسشنامه آسیب کودکی” (Childhood Trauma Questionnaire)؛  "مقیاس ادراک والدین” (Perceptions of Parent Scale) و”پرسشنامه سبک های هویت” (Identity Styles Questionnaire) بود. برای روایی ابزارها به پژوهش های پیشین اکتفا شد و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده ازالگوی معادلات ساختاری با کاربرد نرم افزارهای آماری اس پی اس اس نسخه 24 و آموس نسخه 24 انجام شد.

بین آسیب کودکی و روابط چند بعدی بدن - خود  همبستگی مثبت، معکوس معنادار و ادراک والدین و سبک های هویت همبستگی مثبت و مستقیم و معنا دار وجود دارد (01/0>P).  سبک هویت هنجاری در رابطه بین آسیب کودکی و روابط چند بعدی بدن - خود  و همچنین سبک های هویت در رابطه بین ادراک والدین و روابط چند بعدی بدن -خود نقش میانجی داشت(01/0>P). 

روابط چند بعدی بدن - خود بر اساس آسیب کودکی و ادراک والدین با میانجیگری سبک های هویت قابل پیش بینی است. پیشنهاد می شود برای افزایش سطح آگاهی والدین با برگزاری دوره های آموزشی سبک های تربیتی وایجاد محیط سالم برای کاهش آسیب های کودکی جهت بهبود روابط چند بعدی بدن-خود استفاده شود.