اثر اصلاحات ارضی بر ساختارهای اجتماعی ایران

ایران در دهه ی 40 و 50 شاهد کودتای نظامی 28 مرداد 1332 ، مدرنیسم و تجدد ظاهری ، رشد روز افزون خرده بورژوازی ناشی از درآمدهای نفتی حاصل از امضای قرارداد کنسرسیوم ، تاسیس سازمان های اطلاعاتی در جهت سرکوب احزاب مخالف ، تقویت ارگان های نظامی در جهت ایجاد حالت میلیتاریستی ، مذاکره در پیمان بغداد و اقتصاد رو به ورشکستگی دولت همزمان با کمک های مالی آمریکا در داخل بود و در خارج از مرزها ، سقوط رژیم عراق ، سقوط دولت پاپامندرس در ترکیه و آغاز ریاست جمهوری کندی در آمریکا بود . دولت ایران با هدف ایجاد قوه خرید برای زارعان ، پیدا کردن بازار برای تولیدات صنایع شهری ، افزایش محصولات کشاورزی ، جلوگیری از انقلاب دهقانی ، افزایش پایداری ساختار سیاسی و استفاده از نیروی انسانی روستائی در صنایع شهری ، این طرح را در سه مرحله به اجرا گذاشت . با توجه به چارچوب نظری ساختار _ کارگزار ، اصلاحات ارضی موجب پیامدهایی همچون : ایجاد قشربندی جدید اجتماعی در روستاها ، ظهور خرده بورژوازی حکومتی در کشاورزی ، تحلیل تدریجی سازمان اجتماعی بنه در روستاها ، رشد سریع روند مهاجرت روستاییان به شهرها ، از هم گسستگی کشاورزی ، توسعه بوروکراسی و تمرکزگرایی در روستاها ، افزایش نابرابری اجتماعی در میان دهقانان ، توزیع ناعادلانه زمین ، افزایش بیکاری ، گسترش نظام بهره برداری مبتنی بر سرمایه داری ارضی در ایران گردید . این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی به بسط پیامدهای اصلاحات ارضی بر ساختار اجتماعی ایران می پردازد.