ارزیابی سطوح پروتئین P53 و Nrf2 در بافت کلیه پس از 8 هفته تمرین استقامتی در موش های دیابتی همراه با سندروم ترک مرفین

پروتئین P53 یکی از فاکتورهای تنظیم کننده آپوپتوز و Nrf2 تنظیم کننده اصلی پروتئین های آنتی اکسیدانی می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی سطوح پروتئین P53 و Nrf2 در بافت کلیه پس از 8 هفته تمرین استقامتی در موش های دیابتی همراه با سندروم ترک مرفین بود.

در این مطالعه تجربی از 32 سر موش صحرایی نژاد ویستار استفاده شد که به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند. بعد از القاء دیابت و ایجاد وابستگی به مرفین با روش خوراکی، گروه های تمرین به مدت 8 هفته پروتکل تمرین استقامتی را اجرا نمودند. گروه ها شامل: دیابت (D)، دیابت مرفین (D.M)، دیابت+تمرین استقامتی (D.ET)، دیابت مرفین+تمرین استقامتی (D.M.ET) بودند. در آخرین روز مطالعه، همه رت ها کشته شدند و کلیه آن ها جدا شد. سطوح پروتئین شاخص های این مطالعه توسط کیت های الایزا اندازه گیری شدند و از آزمون آنوای یک راهه و تست تعقبی توکی در سطح معنی داری 05/0P≤ در تجزیه تحلیل داده ها استفاده شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که سطح پروتئین P53 در گروه تمرین D.ET (000/0=P) در مقایسه با گروه D و گروه تمرین D.M.ET (002/0=P) در مقایسه با گروه D.M، کاهش معنادار دارد. هم چنین مشاهده شد که سطح پروتئین Nrf2 در گروه های تمرینی (020/0=P)D.ET و (009/0=P)D.M.ET در مقایسه با گروه D افزایش معنادار داشته است.

تمرینات استقامتی با افزایش Nrf2 احتمالا سیستم آنتی اکسیدانی را تقویت کرده و استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد و با کاهش دادن P53 باعث کاهش آپوپتوز بافت کلیه در موش های صحرایی دیابتی و دیابتی همراه با سندروم ترک مرفین می شود.