پیش بینی نشانه های نقص توجه- بیش فعالی کودکان بر اساس صفات شخصیتی منش و تحریک پذیری مادران با توجه به نقش جنسیت

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی نشانه های نقص توجه- بیش فعالی کودکان بر اساس صفات شخصیتی منش و تحریک پذیری مادران با توجه به نقش جنسیت بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل همه مادران دانش آموزان ابتدایی با نشانه های نقص توجه- بیش فعالی منطقه 5 و 7  شهر تهران در سال تحصیلی 99- 1398 بودند. تعداد 230 نفر با به کارگیری روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس سرشت و منش کلانینگر (1994)، پرسشنامه کانرز والدین (1999) و پرسشنامه تحریک پذیری باس و پلامین (1984) استفاده شد. برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که میان صفات شخصیتی منش و تحریک پذیری مادران با نشانه های نقص توجه- بیش فعالی کودکان ارتباط معنادار وجود دارد (P≤0/001 ،β= 0/56). نتایج پژوهش همچنین نشان داد که جنسیت در تعامل با صفات شخصیتی منش و تحریک پذیری مادران نمی تواند نشانه های نقص توجه- بیش فعالی کودکان را پیش بینی کند (P≤0/001 ،β= 0/052). بر اساس نتایج یافته ها می توان چنین نتیجه گیری کرد که برخی از صفات شخصیتی منش مادران می تواند زمینه ساز نشانه های نقص توجه- بیش فعالی کودکان باشد. بنابراین توجه به صفات شخصیتی والدین می تواند در بهبود روند درمان کودکان دارای نشانه های نقص توجه- بیش فعالی موثر واقع شود.