بحثی پیرامون اصول و قواعد به کارگیری سلاح گرم توسط پلیس از منظر حقوق بین الملل، حقوق رومی ژرمنی و حقوق ایران

یکی از ابزارهای مهم هر حکومت در اجرای قانون، پلیس آن کشور است که به کارگیری و استفاده از سلاح گرم توسط آن ها نیز در همین راستا تجویزشده است. در کشور ما نیز هم سازمان های نیروهای مسلح به ویژه ناجا و هم دستگاه قضایی به تناوب شاهد مسئله شکایت از مامور پلیس به خاطر استفاده از سلاح علیه شهروندان است، لذا تدوین قانون مناسبی که ضمن در نظر گرفتن این اختیار قانونی برای مجموعه پلیس، از بروز آسیب های مختلفی جلوگیری نماید که ممکن است در اثر استفاده این ابزار پدید آید، یکی از مهم ترین دغدغه های قانون گذاران در کشورهای مختلف ازجمله ایران است. ازآنجاکه شیوه ها، شرایط، افراد و نیز مسئولیت های حقوقی ماموران پلیس در نظام های حقوقی در این خصوص متفاوت است، مقایسه و نیز استفاده از تجربیات کشورهای پیشرفته رومی ژرمنی و دیگر کشورها می تواند در بهبود شیوه به کارگیری سلاح توسط پلیس و کاهش آسیب های جانی و مالی ناشی از آن موثر بوده و کشور ما را در تدوین قانون جامع در این زمینه که خالی از هرگونه اشکال و ایراد باشد یاری رساند. لذا در این پژوهش به شیوه تطبیقی و مطالعه کتابخانه ای به بررسی و مقایسه نظام های حقوقی رومی ژرمنی، کامن لا، حقوق بین الملل در زمینه استفاده از سلاح گرم توسط پلیس پرداخته شده و ضمن تطبیق آن با قوانین پلیس ایران، اشکالات و ابهاماتی که در مقررات کشور ما وجود دارد موردنقد و بررسی قرارگرفته است و این نتیجه حاصل شد که هم در آموزش نیروهای پلیس و هم در تدوین قانون جامع به کارگیری سلاح یک بازنگری کلی با نگرشی نوین اجتناب ناپذیر است.