تاثیر ریسک سیاسی، نااطمینانی و پیچیدگی اقتصادی بر ردپای اکولوژیکی در کشورهای درحال توسعه ی صادرکننده ی نفت

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر ریسک سیاسی، نااطمینانی و پیچیدگی بر ردپای اکولوژیکی در کشورهای درحال توسعه صادرکننده نفت است. الگوی تحقیق با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی با بکارگیری داده های تابلوئی برای 22 کشور درحال توسعه صادرکننده نفت برآورد می شود. سایر متغیرهای کنترل شامل رشد اقتصادی، سرمایه انسانی، و باز بودن تجاری هستند. نتایج نشان می دهد که کاهش ریسک سیاسی باعث افزایش کیفیت محیط زیست می شود. بنابراین این کشورها باید با بهبود کیفیت نهادی برای کاهش ریسک سیاسی تلاش کنند. همچنین تنوع بخشیدن به اقتصاد این کشورها در جهت کاهش اتکا به نفت می تواند پاسخی استراتژیک به نااطمینانی جهانی باشد که منجر به ساختار اقتصادی پیچیده تر و آسیب  کم تر به محیط زیست می شود. به علاوه نتایج حاکی از آن است که افزایش پیچیدگی اقتصادی و باز بودن اقتصاد ردپای اکولوژیکی را افزایش می دهد. در این راستا کشورهای غنی نفتی در حال توسعه بایستی همزمان با افزایش مبادلات بین المللی نگاه ویژه به انتقال دانش فنی سبز از طریق تجارت سازگار با محیط زیست داشته باشند، و با بکارگیری سرمایه انسانی، در جهت ارتقاء و بکارگیری فناوری های پاک در استخراج منابع و تولید کالاهای سبز سیاست گذاری کنند. این یافته ها می تواند برای سیاست گذاری در حوزه محیط زیست و توسعه اقتصادی بکار گرفته شود.