ژئوپلیتیک از نگاهی دیگر: تمرکززدایی از دانش / قدرت

هدف اصلی این مقاله تمرکززدایی از ماهیت استعلایی، جانب‎دار و انضمامی دانش ژئوپلیتیک است. برای دست‎یابی به این هدف، از رویکرد تفسیری و رهیافت پست‎مدرنیستی بهره گرفته شده است. هرمنوتیک بر این ادعا متکی است که روش هرگز نمی‎تواند ضامن دست‎یابی به حقیقت باشد. رویکرد تفسیری و رهیافت پست‎مدرنیستی آمیزه‎ای از نگرش‎های ساختارگرا و هرمنوتیکی در اندیشه های نیچه، ویتگنشتاین، ‎هایدگر، لاکان، دریدا و فوکو است. نوشته‎ی حاضر نشان می‎دهد که ژئوپلیتیک پست‎مدرن از تعریف ماهیت خود و تاکید بر روشی خاص روی‎گردان شده و به‎جای آن، به تفسیر مفاهیم و سازه ها و همچنین دایره‎ی شمولیت خود روی آورده است. پرسش از چیستی بخشی از پروبلماتیک فلسفه‎ی غربی است، به‎جای پرسش «ژئوپلیتیک چیست» از مفاهیم این حوزه از دانش/ قدرت انسانی؛ دولت، قدرت، سرزمین، حاکمیت، امنیت، هویت و فضا ساختارزدایی شده است.