-
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات شاخص های عملکردی و متابولیسمی ویژه خستگی در پاسخ به یک دوره تمرین هوازی شدید در بازیکنان فوتبال می باشد. به این منظور 18 بازیکن فوتبال شاغل در لیگ آزادگان ایران با میانگین سنی 24/2±88/21 سال، قد 33/5±22/174سانتی متر و وزن 7/5±77/67کیلوگرم در غالب دو گروه تمرین(12n=) و کنترل(6n=) برای شرکت در این پژوهش، داوطلب و به صورت تصادفی تقسیم شدند. برنامه چهار هفته ای تمرین متناوب هوازی شدید شامل چهار دوره حرکت با توپ در مسیر طراحی شده مخصوصی به صورت سه جلسه در هفته بود که قبل و بعد از این دوره تمرینات، با استفاده از یک جلسه تمرین وامانده ساز میزان لاکتات، پیروات و PH و زمان واماندگی بازیکنان اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد پس از چهار هفته تمرین، غلظت لاکتات، پیروات، نسبت لاکتات به پیروات، PH خون و شاخص خستگی و همچنین زمان واماندگی بازیکنان تغییر معنی داری نکرد. به طور کلی می توان به عنوان نتیجه اظهار داشت احتمالا چهار هفته تمرین متناوب هوازی شدید(هاف) بر متابولیسم هوازی و بروز خستگی بازیکنان تاثیر کم و غیرمعنی داری داشت.
کلید واژگان: خستگی, تمرین متناوب هوازی شدید, توان بی هوازی, نسبت لاکتات به پیروات, هاف, بازیکنان فوتبالThe aim of this study was to assess the Fatigue specific functional and metabolic factors changes in response to a period of high intensity aerobic training in soccer players. 18 soccer players in Azadegan league competitions were experienced and randomly divided into two groups (training; 12players، control; 6 players). Mean ± SD age، height، weight and percent body fat were 24/2±88/21 years، 33/5±22/174cm، 7/5±77/67kg and 12/38±3/29، respectively. Four weeks of high intensity aerobic interval training was performed three times a week at the end of the soccer training sessions. The values obtained before and after the training period include lactate concentration، pyruvate level and PH level and time to exhaustion which were compared using un-paired Student’s t–test، repeated measures ANOVA and LSD post hoc procedure. Findings showed that 4-week training period did not cause significant changes on maximum anaerobic power and fatigue index. In addition، this training period did not have any significant effect on lactate to pyruvate ratio and PH level. We can conclude that four weeks of high intensity aerobic interval training probably did have little but insignificantly effect on aerobic metabolism and fatigue outbreak in soccer players.Keywords: Fatigue, High Intensity aerobic interval training, anaerobic power, lactate to pyruvate ratio, Hoff, Soccer Players -
بافت های نرم رفتار ویسکوالاستیک شامل خزش وابسته به زمان، واماندگی تنش و هیسترزیس از خود نشان می دهند. تغییرات در مشخصات ویسکوالاستیک بافت های نرم مانند لیگامان های ستون فقرات، تحت بارگذاری های دینامیکی می تواند منجر به بروز آسیب شود. در این مقاله رفتار ویسکوالاستیک لیگامان ستون فقرات با درنظرگرفتن دو مدل متفاوت ویسکوالاستیک نیمه خطی تحت بارگذاری های دینامیکی برای خزش و واماندگی تنش بررسی شده است. پس از به دست آوردن معادلات حاکم، نتایج حاصل از فرمولاسیون با نتایج آزمایشات مربوطه موجود در منابع، مقایسه شده است و در نهایت مدل ویسکوالاستیکی که رفتار نزدیکتری به نتایج آزمایشات داشت، به عنوان مدل مناسب برای لیگامان های ستون فقرات در نظر گرفته شد. بدین منظور داده های مربوط به مطالعه آزمایشگاهی انجام شده توسط هینگورانی (مربوط به آزمایش خزش و واماندگی روی لیگامان میانی خرگوش) در یک نمودار تمام لگاریتمی ترسیم شدند. طبق نمودارها ملاحظه شد که نرخ کرنش با سطوح بالاتر تنش کاهش یافته و نرخ واماندگی نیز با سطوح بالاتر کرنش کاهش پیدا کرد. با توجه به نتایج حاصله، فرمولاسیون مورد انتخاب و مقادیر حاصله برای ثوابت معادلات، تطابق قابل قبولی با نتایج آزمایشگاهی داشت و می توان از این معادلات با دقت قابل قبولی برای لیگامان های ستون فقرات استفاده کرد.کلید واژگان: ویسکوالاستیک, غیرخطی, لیگامان, ستون فقراتSoft tissues exhibit viscoelastic behavior, which includes time-dependent creep and stress relaxation, and hysteresis in a loading cycle. Changes in the viscoelastic properties of soft tissues such as spinal ligaments under dynamic loading can cause the damages. In this study viscoelastic behavior of spinal ligaments is investigated by considering two different quasi-linear viscoelastic models under dynamic loading for creep and stress relaxation. After developing equations, the results of formulation were compared with the results of experimental data in the literature and finally, the viscoelastic model that had more accurate behavior to the results of experiments, was choose as the appropriate model of spinal ligament. For this purpose, obtained data by Hingoryani in an experimental study (related to creep and relaxation tests on rabbit medial ligament) were plotted in a log-log graph. According to the graphs, it was found that the strain rate decreased with higher levels of stress and relaxation rate decreased with higher levels of strain. According to the results, present formulation and the obtained constants of the equations had acceptable accordance with the experimental results, and therefore these equations can be used for spinal ligaments with acceptable accuracy.Keywords: Viscoelastic, Nonlinear, Ligament, Spine
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و سوم شماره 4 (پیاپی 172، مهر و آبان 1399)، صص 2509 -2517مقدمهمصرف مکمل های ورزشی و اثرات آن ها بر عملکرد ورزشکاران نیازمند ارزیابی است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر مکمل یاری ال- سیترولین بر نیتریک اکساید (NO) و لاکتات خون زنان جوان پس از فعالیت ورزشی بیشینه بود.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح دوسویه کور بود. پس از پر کردن پرسش نامه تندرستی، 24 زن جوان غیر فعال داوطلب با شاخص توده بدنی کمتر از 25 کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی به دو گروه مکمل (12 نفر) و دارونما (12 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها دو بار به آزمایشگاه مراجعه کردند؛ در جلسه اول، اولین نمونه خونی آزمودنی ها پس از انجام پروتکل تمرینی بلافاصله پس از تمرین گرفته شد. آزمودنی ها پس از 5 دقیقه گرم کردن به اجرای پروتکل آزمون تردمیل بروس تا حد واماندگی پرداختند. سپس گروه مکمل به مدت یک هفته پودر ال- سیترولین و دارونما (پودر نشاسته)، 6 گرم در روز مصرف کردند. جلسه دوم، یک هفته بعد در شرایط یکسان با جلسه اول انجام شد. بلافاصله پس از آزمون زمان واماندگی ثبت، نمونه های خونی جمع آوری و سطوح پلاسمایی لاکتات و NO اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه-گیری مکرر با سطح معنی داری 05/0p < استفاده شد.یافته های پژوهش: نتایج نشان داد بین زمان واماندگی، سطوح پلاسمایی لاکتات و NO دو گروه (دارونما و مکمل) در دو جلسه تفاوت معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: به نظر می رسد مکمل یاری کوتاه مدت ال- سیترولین بر NO و لاکتات خون زنان جوان پس از فعالیت ورزشی بیشینه تاثیری ندارد.کلید واژگان: ال- سیترولین, زمان واماندگی, نیتریک اکساید, لاکتات, آزمون ورزشی بروسIntroductionThe consumption of sports supplements and their effects on the performance of athletes needs to be evaluated. The purpose of this study was to determine the effects of L-citrulline supplementation on nitric oxide (NO) and blood lactate in young women after a maximal exercise session.Methods & Materials: The research method was quasi-experimental with double blind design. After filling out the health questionnaire, 24 voluntary inactive young women with body mass index less than 25 kg/m2 were randomly divided into two groups (n=12) and placebo (n=12). Subjects visited the laboratory twice; in the first session, the first blood samples were taken immediately after the exercise protocol. After 5 minutes of warm-up, the subjects were performed the Bruce treadmill test protocol to time to exhaustion. Then the supplement group consumed 6 grams daily L-citrulline powder and placebo (starch powder) for one week. The second session was performed one week later in the same conditions as the first session. Immediately after the test, time to exhaustion was recorded, blood samples collected and lactate and NO plasma levels measured. Analysis of variance with repeated measures with significant level p < 0.05 was used for analyzing data.FindingsThe results showed that there was no significant difference between time to exhaustion, plasma levels of lactate and NO of two groups (placebo and supplement) in two sessions.Discussion &ConclusionsIt seems that acute supplementation of L-citrulline has no effect on nitric NO and blood lactate in young women after a maximal exercise session.Keywords: L-citrulline, time to exhaustion, Nitric oxide, Lactate, Bruce exercise test
-
هوای گرم و مرطوب، عامل محدودکننده برای فعالیت های بلندمدت است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر پیش خنک سازی (PC) بر زمان واماندگی، سطوح لاکتات و الکترولیت های پلاسمای مردان تمرین نکرده در گرما بود. آزمودنی ها 20 مرد تمرین نکرده با دامنه سنی 21-19 سال بودند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند (10=n). دمای مرکزی، دمای پوست، ضربان قلب، سطوح لاکتات و الکترولیت های پلاسما در سه مرحله: پایه، پس از گرم کردن و PC، و بعد از آزمون وامانده ساز اندازه گیری شد. PC شامل غوطه وری در آب خنک (26 درجه) به مدت 10 دقیقه (در دمای محیطی 34-32 درجه) بود. تمرین وامانده ساز شامل دویدن (در دمای 33 درجه، رطوبت 50%) روی تردمیل با سرعتkm/h 7 بود که به تدریج بهkm/h 10 افزایش یافته و تا رسیدن به واماندگی ادامه می یافت. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب (SPANOVA) انجام گرفت و معیار سطح معناداری 05/0≥ P در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که زمان رسیدن به واماندگی در گروه PC طولانی تر از گروه کنترل بود (0001/0<p). درجه حرارت زیر زبانی (05/0=p) و دمای پوست (0001/0<p) و نیز سطح لاکتات (0001/0<p) در گروه PC پایین تر از کنترل بود؛ اما در غلظت سدیم و پتاسیم تفاوتی مشاهده نشد. در نتیجه، PC عملکرد استقامتی در محیط گرم را از طریق بهبود ذخیره گرمایی، کاهش سطوح لاکتات و فشار قلبی-عروقی، افزایش می دهد.هوای گرم و مرطوب، عامل محدودکننده برای فعالیت های بلندمدت است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر پیش خنک سازی (PC) بر زمان واماندگی، سطوح لاکتات و الکترولیت های پلاسمای مردان تمرین نکرده در گرما بود. آزمودنی ها 20 مرد تمرین نکرده با دامنه سنی 21-19 سال بودند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند (10=n). دمای مرکزی، دمای پوست، ضربان قلب، سطوح لاکتات و الکترولیت های پلاسما در سه مرحله: پایه، پس از گرم کردن و PC، و بعد از آزمون وامانده ساز اندازه گیری شد. PC شامل غوطه وری در آب خنک (26 درجه) به مدت 10 دقیقه (در دمای محیطی 34-32 درجه) بود. تمرین وامانده ساز شامل دویدن (در دمای 33 درجه، رطوبت 50%) روی تردمیل با سرعتkm/h 7 بود که به تدریج بهkm/h 10 افزایش یافته و تا رسیدن به واماندگی ادامه می یافت. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب (SPANOVA) انجام گرفت و معیار سطح معناداری 05/0≥ P در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که زمان رسیدن به واماندگی در گروه PC طولانی تر از گروه کنترل بود (0001/0<p). درجه حرارت زیر زبانی (05/0=p) و دمای پوست (0001/0<p) و نیز سطح لاکتات (0001/0<p) در گروه PC پایین تر از کنترل بود؛ اما در غلظت سدیم و پتاسیم تفاوتی مشاهده نشد. در نتیجه، PC عملکرد استقامتی در محیط گرم را از طریق بهبود ذخیره گرمایی، کاهش سطوح لاکتات و فشار قلبی-عروقی، افزایش می دهد.
کلید واژگان: پیش خنک سازی, تغییرات فیزیولوژیک, عملکرد استقامتی, محیط گرمSport Biosciences, Volume:13 Issue: 49, 2021, PP 195 -212Warm and humid conditions are the main limiting factor in long-term activities. Thus, the purpose of this study was to determine the effect of pre-cooling (PC) on exhaustion time, plasma levels of lactate and, electrolytes status of untrained men following an exhaustive exercise in the heat conditions. The participants were 20 untrained male students aged 19 to 21, which were randomly assigned to control and experimental groups (n=10). Core body temperature, skin temperature, heart rate, blood pressure, plasma lactate, and electrolytes were measured in three stages: at baseline, after warm-up and PC, and following the exhaustive test. The PC method consisted of immersion in the cold water (26 °C) for 10 minutes (ambient temperature 32-34 °C). The exhaustive exercise protocol included treadmill running (at 33 °C, 50% humidity) at the speed of 7 km/h, which gradually increased to 10 km/h up to exhaustion. The SPANOVA was used for data analysis; and the criterion of significance was set as p< 0.05. Exercise time to exhaustion was longer (p<0.0001) in the PC than in the control conditions. PC decreased oral (p=0.05) and skin (p<0.0001) temperatures and lactate level (p=0.0001). However, there were no significant differences in plasma K and Na concentration. In conclusion, the PC increases endurance performance in a hot environment through enhances heat storage, decreases lactate level and cardiovascular strain.
Keywords: endurance performance, Hot environment, Physiological changes, pre-cooling -
هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره تمرین اینتروال و تیپرپلکانی بر تغییرات وزنی و عملکرد استقامتی رت های نر در حال بالیدگی بود.
در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی ویستار نر سه هفته ای به طور تصادفی به گروه های کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین پس از پایان دوره شش هفته ای تمرین اینتروال فزاینده به سه گروه تیپر سه هفته ای کاهش شدت، تواتر و تکرار تقسیم شدند. وزن و شاخص های عملکردی ارزیابی شدند. یافته های پژوهش با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون LSD در سطح 05/0α≤ تجزیه وتحلیل شد.
نتایج نشان داد تفاوت معنا داری بین زمان خستگی گروه های مختلف تیپر با یکدیگر (001/0P≤) و هفته های تیپر با دوره اینتروال (008/0P≤) وجود دارد. تیپر شدت با کاهش 57/28 درصدی در شدت تمرین، بهترین میانگین زمان خستگی، مسافت طی شده در آزمون و عملکرد (Pri) را نسبت به سایر گروه ها داشت. همچنین مسافت طی شده در آزمون و زمان واماندگی در هفته دوم تیپر به حداکثر خود رسید.
براساس نتایج پژوهش حاضر، تیپر پلکانی شدت موجب افزایش 13/52 درصدی عملکرد استقامتی می شود. همچنین دو هفته کاهش بار تمرینی آثار هم افزایی موثرتری با مداخله بر تغییرات وزنی و زمان واماندگی در پی دارد.کلید واژگان: تیپر پلکانی, تمرین اینتروال, عملکرد استقامتیSport Biosciences, Volume:7 Issue: 27, 2016, PP 619 -634The aim of this study was to investigate the effect of a period of interval training and step taper on weight changes and endurance performance in male rats during puberty. In this experimental study, 40 male Wistar rats (3 weeks old) were randomly divided into exercise and control groups. After 6 weeks of incremental interval training, exercise group was divided in to 3 groups of 3-week taper with Intensity, frequency and repetition. Weight and performance indexes were evaluated. Data were analyzed using two-way ANOVA and LSD test at α≤0.05. The results showed a significant difference in fatigue time among all different taper groups (P≤0.001) and also between taper weeks and interval period (P≤0.008). Intensity taper with 28.57% reduction in intensity had the best average fatigue time, distance traveled in the test and performance (Pri) compared with other groups. Also, the distance traveled in the test and exhaustion time reached their maximum in the second week of taper. The results of the present study suggested that intensity step taper increased endurance performance by 52.13%. Also, 2 weeks of reduction in exercise load can have more effective synergic effects through an intervention in weight changes and exhaustion time.Keywords: endurance performance, interval training, step taper -
مقدمهتاثیر تمرینات یک طرفه بر استقامت عضلانی و مکانیسم اثرگذاری آن بطورکامل شناخته نشده است. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی یک طرفه بر قدرت، زمان واماندگی، خستگی عصبی-عضلانی و هم انقباضی سینرژیست در عضو تمرین کرده و تمرین نکرده طرف مقابل بود. روش پژوهش: 20 دختر دانشجوی سالم بطور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی تمرین مقاومتی را روی فلکسورهای آرنج دست غیربرتر سه روز در هفته و به مدت هشت هفته انجام دادند. سیگنال الکترومیوگرافی سطحی از عضلات فلکسور آرنج دست تمرین کرده و قرینه درطول حداکثر انقباض ارادی و انقباض زیربیشینه ثبت شده و براساس مقادیر ریشه دوم میانگین (RMS) و میانگین توان فرکانس (MPF) و انتگرال الکترومیوگرافی(IEMG) در پیش آزمون و پس آزمون محاسبه گردید.یافته هانتایج نشان دهنده افزایش معنی داری در حداکثر انقباض ارادی و زمان واماندگی درطول مهارت ایزومتریک زیربیشینه در عضو تمرین کرده و قرینه بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه در مقادیر RMS و MPF عضله دوسربازویی عضو تمرین کرده و بدون تمرین وجود داشت که درمورد عضله بازویی قدامی و سه سربازویی در عضو تمرین نکرده وجود نداشت. همچنین بعد از تمرین مقاومتی تفاوت معنی داری در نسبت IEMG عضلات درگیر بین بلوکهای انقباض زیربیشینه هم در عضو تمرین کرده و هم قرینه وجود دارد که تمایل به تناوب را در فعالیت عضلات سینرژیست نشان میدهد.نتیجه گیریبخشی از اثرگذاری تمرین مقاومتی یک طرفه بر زمان واماندگی بواسطه بهبود مکانیسم الگوی تناوبی فعالیت سینرژیست توجیه می شود.کلید واژگان: استقامت عضلانی, اثر انتقال متقاطع, تمرین یک طرفه, الگوی سینرژیستIntroductionThe effect of cross training to improve endurance and its mechanism is not fully understood. The purpose of this study was to determine the effects of 8-weeks unilateral resistance training on strength, time to task failure, neuromuscular fatigue and synergist muscles co-activation in trained and contralateral untrained limbs.Methods20 healthy female students were randomly assigned to either a training or a control group. The experimental group performed unilateral resistance training on non-dominant elbow flexors, 3 days per week for 8 weeks. The surface electromyography signal that was recorded from elbow flexor muscles during submaximal and maximal voluntary contraction(MVC) of both trained and untrained limb, were computed as Root Mean Square(RMS), mean power frequency(MPF) and integrated electromyography (IEMG) data in pre and post test.ResultsThe result indicated a significant increase in elbow flexor MVC and time to failure in submaximal isometric task in trained and contralateral untrained limb. There was a significant difference between groups in RMS and MPF of biceps brachii in trained and untrained limb. However, this differences were not significant for brachialis and triceps in contralateral limbs. Also, after resistance training, there is a significant difference in the IEMG ratio of the muscles among blocks of submaximal contraction in trained and untrained limb, indicating a tendency to alternation in synergistic muscles activity.ConclusionsCross transfer effect of unilateral resistance training on time to task failure might be explained, at least partly by the mechanism of synergistic alternate activity pattern.Keywords: Muscle Endurance, Cross-Transfer Effect, Unilateral Training, synergistic pattern
-
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله بیرونی بر بازگشت به حالت اولیه و زمان واماندگی تمرینات تداومی در مردان ورزشکار بود. بدین منظور 10 مرد ورزشکار سالم، با میانگین و انحراف استاندارد سن 60/2±6/21 سال، قد 26/4±177سانتی متر و وزن 72/5±1/73 کیلوگرم، به صورت داوطلبانه در مطالعه ی حاضر شرکت کردند. کلیه آزمودنی ها با استفاده از روش تعادل مقابل در شرایط تجربی بدون موسیقی و با موسیقی ضربآهنگ متوسط (130bpm=) طی 2 مرحله با استفاده از آزمون استقامتی به فعالیت پرداختند. قبل از انجام آزمون از آزمودنی ها خواسته شد از بین قطعات موسیقی موجود یکی را انتخاب کنند. آزمودنی ها پس از 5 دقیقه گرم کردن (با و بدون موسیقی) به اجرای آزمون پرداختند. فعالیت در مراحل 60، 70 و 80% ضربان قلب بیشینه اجرا و در هر مرحله در پایان دوره بازگشت به حالت اولیه مقدار ضربان قلب مورد ارزیابی قرار گرفت و پرتکل تمرین با شدت مرحله آخر تا واماندگی ادامه یافت. فاصله زمانی بین هر مرحله 72 ساعت در نظر گرفته شد. در مرحله بازگشت به حالت اولیه پس از تمرین با شدت 60 و 70 درصد ضربان قلب بیشینه تفاوت معنی داری در کاهش ضربان قلب بین دو گروه مشاهده نشد (05/0P>). اما در مرحله سوم بازگشت به حالت اولیه در شرایط با موسیقی کاهش ضربان قلب بازگشت به حالت اولیه معنی دار بود (05/0P<). زمان رسیدن به واماندگی نیز در شرایط فعالیت همراه با موسیقی با ریتم متوسط به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). یافته های پژوهش حاکی از آن است که بازگشت به حالت اولیه تنها پس از تمرینات سنگین تحت تاثیر موسیقی قرار می گیرد. از سوی دیگر اجرای استقامتی همراه با مداخله موسیقی افزایش خواهد یافت. در نهایت احتمالا موسیقی با ریتم متوسط در شرایط تمرین شدید استقامتی آثار قابل ملاحظه ای بر اجرا خواهد داشت.کلید واژگان: بازگشت به حالت اولیه, ضربان قلب, فعالیت بدنی, موسیقی با ریتم متوسط, مردان ورزشکارThe aim of this research was to study the effect of external intervention on recovery and time to exhaustion after continuous exercise in male athletes. In this study, 10 healthy male athletes (mean age and standard deviation 21.6±2.60 years, height 177±4.26 cm and weight 73.1±5.72 kg) volunteered to participate in this study. All participants performed two equal stages of endurance training under two different experimental conditions: without listening to any music and listening to the moderate tempo music (130 bpm). The subjects were asked to select one of the pieces of music before the experiment and they performed the exercise with and without music after 5 minutes of warm-up. Participants continued exercise with 60, 70 and 80% of maximum heart rate. The heart rate was evaluated at the end of each stage and exactly after the recovery. The training protocol continued with the intensity of the last stage until exhaustion. An interval of 72 hours was considered between the stages. At the recovery stage, after training with the intensity of 60 and 70% of maximum heart rate, there was no significant difference in the reduction of heart rate between the two groups (P>0.05). However, at the third stage of recovery, heart rate significantly reduced under the condition of listening to the music (P<0.05). Time to exhaustion increased significantly during exercise under the condition of listening to moderate tempo music (P<0.05). The findings of this study suggested that music influenced the recovery only after high intensity exercises. On the other hand, endurance training can improve with external intervention (music). Finally, moderate tempo music may have significant effects on the performance during high intensity endurance training.Keywords: Recovery, Heart Rate, Physical Activity, Moderate Tempo Music, Athletic Men
-
این پژوهش با هدف بررسی تاثیر خوردن دو کربوهیدرات با GI متفاوت وگلوتامین بر مقادیر ایزوآنزیمهای کراتین کینازو زمان واماندگی در زنان فعال انجام گرفت. آزمودنی های این پژوهش 40 دانشجو با میانگین سنی 4 / 3 ± 82 / 24 سال وقد 1 / 5 ± 25 / 165 سانتیمتر، داوطلبانه انتخاب شدند و در چهار گروه شاخص گلیسمی کم و گلوتامین، شاخص گلیسمیزیاد و گلوتامین، گروه گلوتامین و گروه دارونما تصادفی قرار گرفتند. بنابراین برای شاخص گلیسمی پایین، عدس) 135- 130gr (و شاخص گلیسمی بالا، سیبزمینی) 175 - 170 gr (، گلوتامین مصرفی برای هر سه گروه به مقدارg/KgBW 5 / 0 محلول در 250 سیسی آب و دارونما نیز همین میزان استفاده شد. نمونه گیری خون قبل و بعد از آزمونبروس انجام گرفت. تجزیه وتحلیل یافته ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و یکراهه با آزمون تعقیبی بونفرونیدر سطح معناداری 05 / 0 ≥ α انجام پذیرفت. نتایج نشان داد خوردن کربوهیدرات با شاخص گلیسمی متفاوت و گلوتامین تاثیر معناداری بر مقادیر CK total و CK MB ندارد، ولی گلوتامین تنها نسبت به گروه کربوهیدرات با شاخص گلیسمیکم مانع از افزایش مقدار CK MM شد و خوردن کربوهیدرات با شاخصگلیسمی متفاوت و گلوتامین مدت زمان فعالیتتا واماندگی را افزایش داد. بنابراین میتوان استفاده از کربوهیدرات با شاخص گلیسمی متفاوت و گلوتامین، گلوتامین تنها برای افزایش زمان فعالیت و کاهش آسیب سلولی توصیه کرد.
کلید واژگان: کراتین کیناز, زمان واماندگی, شاخص گلیسمی, آزمون بروس, گلوتامینSport Biosciences, Volume:11 Issue: 43, 2020, PP 353 -364The purpose of this study was to defining effect of two different GIcarbohydrates and Glutamine usage on Creatine kinase and the exhaustion time in active female subjects. For this purpose 40 subjects with the average age of 24.82 3.4 year, the height of 165.25 5.1 cm were participated voluntary in this study. Subjects were divided into 4 groups of carbohydrate with low glycemic and glutamine,carbohydrate with high glycemic and glutamine, glutamine and placebo groups randomly. lentil was used as carbohydrate with low glycemic, and potato as high glycemic food and the consumed glutamine for each three groups with the amount of 0.5 g/kg BW in solution form in water and placebo.Blood samples was collected before and after laboratory Bruce test.For allP
Keywords: Creatine Kinase, Glutamine, Exhaustion, glycemic index, Bruse -
زمینه و هدفاز آنجا که استفاده از تمرینات تناوبی موجب تاثیر بیشتر بر عملکرد هوازی می شود؛ در پژوهش حاضر به مقایسه اثر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی شدید بر عملکرد هوازی قایقرانان نخبه پرداخته شد.
روش تحقیق: از بین 60 قایقران حاضر در مسابقات قهرمان کشوری سال 1394، تعداد 18 قایقران مرد دعوت شده به اردوی تیم ملی روئینگ، به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی تداومی و تناوبی شدید تقسیم شدند. از ارگومتر قایقرانی و دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی استفاده شد و همزمان، متغیرهای فیزیولوژیک عملکرد هوازی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی (VVo2max ) و زمان رسیدن به واماندگی (Tmax) اندازه گیری شدند. تمرین تداومی 3 هفته، 10 جلسه پارو زدن در مسافت 10 کیلومتر با شدت70 الی 75 درصد حداکثر ضربان قلب بود. 80 درصد تمرین تناوبی شدید مشابه گروه تداومی بود، اما 20 درصد دیگر به شکل 6 دور پارو زدن یک دقیقه ای با 100 درصد (VVo2max ) و با افزایش یک دور در هر هفته اجرا شد. آزمون t وابسته و مستقل به ترتیب برای مقایسه درون گروهی و بین گروهی در سطح 0/05>p به کار گرفته شد.یافته هادر گروه تداومی و تناوبی شدید، افزایش معنی دار VO2max (به ترتیب 0/01=p و 0/001=p) و VVo2max (0/02=p و 0/004=p) مشاهده شد؛ اما شاخص زمان واماندگی (Tmax)، فقط در گروه تناوبی شدید افزایش معنی دار داشت (0/001=p). نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه دو گروه در شاخص VO2max (p=0/52)، VVo2max (p=0/42) و Tmax (p=0/14)، تفاوت معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیریهر دو نوع تمرین شاخص های VO2max و VVo2max را بهبود بخشیدند، اما میزان بهبودی پس از تمرین تناوبی به طور غیر معنی دار بیشتر بود؛ با اختصاص تنها 20 درصد جلسات تمرین به تمرینات تناوبی شدید، اظهار نظر قطعی به مطالعه بیشتر موکول می گردد.کلید واژگان: تمرین تداومی, تمرین تناوبی شدید, عملکرد هوازی, قایقرانیBackground And AimSince the use of interval training could be affected on aerobic performance, the effects of two types of continuous and high intensity interval training on aerobic performance in elite rowers were discussed in the present study.Materials And MethodsAmong sixty elite male rowers that participated in inter-country rowing championship, eighteen rowers (who selected as Iran national team members) divided randomly into two groups(continuous training and high intensity interval training). Rowing ergometer (Concept 2 model) and gas analyzer device was used, moreover simultaneously physiological factors measured (VO2max and VVo2max with gas analayzer, Tmax with chronometer). The training protocol in continuous group was consisted of 10 km rowing for three weeks (10 sessions per week) with 70-75% of maximum heart rate. High intensity interval (HIIT) group was done 8 sessions of continuous training per week plus 2 sessions of HIIT (including 6 sets X 1 minute ergo performance X 100% VVo2max). To analyze data, t-test was used to compare the differences within and between groups and the level of significance was set as pResultsIn both continuous and HIIT groups significant increase was observed in VO2max (p=0.01, p=0.001 respectively) and VVo2max (p=0.02, p=0.004 respectively) in post-test. Moreover, the Tmax was increased in the HIIT group significantly (p=0.001). The results of independent t-test in VO2max (p= 0.52), VVo2max (p=0.42) and Tmax (p=0.14) did not show any significant differences.ConclusionThese findings showed although both types of training schedules improved VO2max and VVo2max; however improvement rate after HIIT training was no significantly higher. With accounting of only 20 percent of high intensity interval training sessions, a definitive statement about comparing the two types of exercises, further study needs.Keywords: Continuous training, High intensity interval training, Aerobic performance, Rowing -
زمینه و هدفیکی از رایج ترین شرایط به چالش کشیدن دستگاه فیزیولوژیک انسان، ورزش است. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیر انواع تمرینات ورزشی بر روی عوامل سیستم اندوکانابینوئیدی از قبیل آناندامید (AEA) ، 2-آراشیدونیل گلیسرول (2-AG) انجام پذیرفت.مواد و روش هادر این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی، از بین دانش جویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل، 32 مرد جوان (25-19 سال) که فعالیت های ورزشی منظمی نداشتند، به صورت داوطلب انتخاب شدند. این افراد در 4 گروه 8 نفره به طور تصادفی تقسیم شدند که بعد از صرف صبحانه یک سان، خون آزمودنی ها قبل و بعد از تمرین کوتاه مدت هوازی (تمرین دو با شدت اکسیژن مصرفی70 درصد حداکثر ضربان قلب تا زمان واماندگی کامل) و بی هوازی (تمرین دو با شدت حداکثر تا زمان واماندگی کامل) و مقاومتی دایره ای (با 8 ایستگاه تا زمان واماندگی کامل) گرفته شد. گروه کنترل هیچ نوع فعالیت ورزشی انجام ندادند. فاکتورهای آناندامید و آراشیدونیل گلیسرول به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس، آنالیز کوواریانس و T وابسته تحلیل شدند.یافته هایافته ها نشان داد که هیچ کدام از روش های ورزشی کوتاه مدت هوازی، بی هوازی و مقاومتی اثر معنی داری بر روی عوامل سیستم اندوکانابینوئید ندارند (05/0< p).نتیجه گیرینتایج پژوهش حاضر نشان داد که ورزش کردن کوتاه مدت با هر روشی تا واماندگی نمی تواند سیستم اندوکانابینوئید را تحت تاثیر قرار دهد.کلید واژگان: آناندامید, تمرین هوازی, تمرین بی هوازی, تمرین مقاومتی, 2-آراشی دونیل گلیسرول, سیستم اندوکانابی نوئیدBackground and ObjectivesOne of the most common challenges for human physiological system is exercise. Therefore, the aim of this study was determining the effect of different types of exercise on endocannabinoid system agents such as anandamide (AEA) and 2-arsidonyl glycerol (2-AG).Materials and MethodsIn this clinical trial study, 32 young men (19-25 years old) volunteered from among students of Islamic Azad University of Babol, who did not have any regular sports activities. They were randomly divided into four groups of eight persons. After having the same breakfast, the subjects’ blood were taken before and after short time aerobic exercise (running training with oxigen consumption of 70% of maximal heart rate until full exhaustion), anaerobic exercise (running training with maximum intensity until full exhaustion) and resistance exercise (with 8 stations until full exhaustion). The control group did not do any exercise. The anandamide and 2-arsidonyl glycerol factors were evaluated by ELISA method. Data were analyzed using ANOVA, ANCOVA and paired t-test method.ResultsThe results of this study showed that short time aerobic, anaerobic and resistance exercise did not have any significant effect on endocannabinoid system factors (p> 0.05).ConclusionThe results of this study showed that endocannabinoid system is not affected by different training methods until exhaustionKeywords: Endocannabinoid system, Anandamide, 2-arsidonyl glycerol, Aerobic exercise, Anaerobic exercise, Resistance exercise
نکته:
-
از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است.
- نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
- جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
متن مطلب
اعتبار نشریه
-
معتبرحذف فیلتر
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.