به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

غلامرضا خاتمی نیا

  • غلامرضا خاتمی نیا، رضا پاپهن *، عاطفه مهدیان راد، سروش کرمی راد، سمانه محمدپور
    زمینه و هدف

    بهبود وضعیت روانشناختی-اجتماعی بیماران به دنبال جراحی موفقیت آمیز استرابیسم در مطالعات گذشته گزارش شده است. اما تاثیر جراحی استرابیسم بر هوش هیجانی بیماران نامشخص است. هدف این مطالعه بررسی اثر انجام جراحی استرابیسم بر هوش هیجانی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی اهواز‎ بود.

    روش بررسی

    این مطالعه آینده نگر مداخله ای بر روی بیماران تحت جراحی استرابیسم در بیمارستان امام خمینی اهواز از خرداد 1400 تا فروردین 1401 انجام شد. در مجموع 38 بیمار قبل و 3 ماه پس از عمل موفقیت آمیز استرابیسم ارزیابی شدند. از پرسشنامه های هوش هیجانی (MSCEIT)، عزت نفس روزنبرگ، نگرانی تصویر از بدن، اضطراب اجتماعی و اجتناب اجتماعی لایبویتز استفاده شد.

    یافته ها

    پس از جراحی در مقایسه با پیش از جراحی، بهبود قابل توجه در زیرمقیاس های هوش هیجانی شامل خودآگاهی (016/0=P)، خودتنظیمی (0001/0>P)، خودانگیختگی (0001/0>P)، همدلی (0001/0>P)، مهارت های اجتماعی (0001/0>P) و نمره کلی EQ (0001/0P<) مشاهده شد. همچنین بهبود معنادار در تصویر از بدن (0001/0>P)، اضطراب اجتماعی (004/0=P) و اجتناب اجتماعی (002/0=P) مشاهده شد. نتایج نشان داد بهبود هوش هیجانی پس از عمل استرابیسم در گروه سنی کمتر از 12 سال به طور معناداری بیشتر بود (0001/0>P).

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه بهبود قابل توجه در معیارهای روانشناختی-اجتماعی افراد از جمله هوش هیجانی، تصور از بدن، اضطراب و اجتناب اجتماعی پس از عمل جراحی استرابیسم را نشان داد. این نتایج نشان می دهد جراحی موفق استرابیسم فراتر از بهبود فانکشنال و زیبایی، می تواند باعث بهبود هوش هیجانی شود و این تاثیر در بیماران کم سن تر بیشتر است.

    کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, هوش هیجانی, استرابیسم
    Gholamreza Khataminia, Reza Papahn *, Atefeh Mahdianrad, Soroush Karamirad, Samaneh Mohamadpour
    Background

    Psychosocial improvements of successful strabismus surgery have been reported in previous studies. But the effect of strabismus surgery on the emotional intelligence of patients is unclear. The aim of this study was to evaluate the effect of strabismus surgery on emotional quotient in patients referring to Imam Khomeini Hospital, Ahvaz.

    Methods

    This prospective interventional study conducted on patients underwent strabismus surgery in Imam Khomeini Hospital, Ahvaz during May 2021 to March 2022. A total of 38 patients between 8-37 years were included. Patients with previous surgery were excluded. All subjects were evaluated before and three months after successful strabismus surgery. Three months post-surgery the improvement of emotional quotient, self-esteem, body image, social anxiety and social avoidance were evaluated and compared with previous surgery. All data were analyzed by SPSS (V25). P-Value less than 0.05 was considered as significant level.

    Results

    38 subjects including 18 males (47.4%) and 20 females (52.6%) were included. The mean age of patients was 18.11±9.33 years old. Our results showed that compared with before surgery, significant improvements were noted after surgery, within the emotional quotient subscales including self-awareness (P=0.016), self-regulation (P<0.0001), self-motivation (P<0.0001), empathy (P<0.0001), social skills (P<0.0001) and emotional quotient total score (P<0.0001). Further analysis revealed statistically significant improvements in body image (P<0.0001), social anxiety (P=0.004) and social avoidance (P=0.002). The result showed that the improvement of emotional quotient after strabismus surgery was significantly higher in the age group of less than 12 years (P<0.0001). No significant difference was fund between two  genders for emotional quotient subscales (P>0.05).

    Conclusion

    The results of this study showed a significant improvement in the psychosocial factors including emotional quotient, body image, social anxiety and social avoidance after strabismus surgery. This result suggests that beyond functional and cosmetic improvements, successful strabismus surgery can result in improved emotional quotient and social anxiety, with the greatest effect noted in younger patients.

    Keywords: Anxiety, Emotional Intelligence, Strabismus
  • شهرام جلیلیان*، ناهید امیدی، آذرخش آذران، منوچهر مکوندی، غلامرضا خاتمی نیا، کامبیز احمدی انگالی
    زمینه و هدف

    کراتوکونژونکتیویت اپیدمیک یک اختلال عفونی حاد چشمی است که اغلب با آدنوویروس انسانی نوع D8 (HAdV-D8) مرتبط می باشد.  E1Aو E1B آدنوویروسی به ترتیب از پروتیین های ضروری برای شروع عفونت آدنوویروسی و اتصال به p53 سلولی می باشند. این مطالعه با هدف تجزیه وتحلیل تنوع ژنومی در ژن های E1A و  HAdV-8 E1Bدر بیماران مبتلا به کراتوکونژونکتیویت آدنوویروسی انجام شده است.

    مواد و روش ها

     نمونه 5 بیمار مبتلا به کراتوکونژونکتیویت آدنوویروسی بر روی رده سلولی  A549 به مدت 48 تا 72 ساعت تا ظهور CPE ، کشت داده شد. ناحیه ژنی E1با روش PCR تکثیر شد و برای بررسی های موتاسیون ها توالی یابی شدند.

    یافته ها

    سویه اهواز در ژن های E1A و E1B بیشترین شباهت را به سویه های ژاپنی و آمریکایی HAdV-D8 و HAdV-D54 دارد. در ژن E1A، جهش موثری یافت نشد اما در ژن E1B، جابه جایی اسید آمینه سرین به فنیل آلانین رخ داد. موتاسیون دیگری که باعث تبدیل CTG به GTG در E1B 55KD شد، فقط در دو نمونه مشاهده گردید. تحلیل با ماتریکس BLOSUM62 موید آن بود که جابه جایی والین و لوسین محتمل تر از جابه جایی سرین و فنیل آلانین دارای خاصیت هیدروفوبیکی و وزن مولکولی بالاتر می باشد.

    نتیجه گیری

    در این مطالعه، توالی ژن های E1A و E1B سویه HAdV-D8 حفاظت بالایی داشتند. بررسی این سویه ها و موتاسیون های در گردش آنها در جامعه بشری می تواند برای تعیین ظرفیت تکاملی ویروس و بیماریزایی آن مفید باشد.

    کلید واژگان: کراتوکونژونکتیویت, آدنوویروس انسانی, PCR, درخت فیلوژنتیک
    Shahram Jalilian *, Nahid Omidi, Azarakhsh Azaran, Manoochehr Makvandi, Gholamreza Khataminia, Kambiz Ahmadi Angali
    Introduction

    Epidemic Keratoconjunctivitis is an acute ocular infectious disorder often associated with Human Adenovirus Type D8 (HAdV-D8). E1A and E1B are adenoviral proteins that play a crucial role in initiating adenoviral infection and binding to cellular p53. This study aimed to analyze genomic diversity in E1A and HAdV-D8 E1B genes in patients with adenoviral Keratoconjunctivitis.

    Materials and Methods

    Samples of 5 patients with adenoviral Keratoconjunctivitis were cultured on A549 cell line for 48 to 72 hours until the appearance of CPE. The E1 gene region was amplified by PCR and sequenced to investigate mutations.

    Results

    The Ahvaz strain showed the highest similarity to Japanese and American HAdV-D8 and HAdV-D54 strains in E1A and E1B genes. No significant mutation was found in the E1A gene. However, in the E1B gene, an amino acid substitution of serine to phenylalanine occurred. Another mutation converting CTG to GTG in E1B 55KD was observed only in two samples. The analysis with BLOSUM62 matrix confirmed that the replacement of valine with leucine is more likely than the substitution of serine and phenylalanine, which have hydrophobic properties and higher molecular weight.

    Conclusion

    In this study, E1A and E1B gene sequences of HAdV-D8 strain exhibited high conservation. Investigating these strains and their mutations in the human population could be valuable for determining the evolutionary capacity and pathogenicity of the virus.

    Keywords: Keratoconjunctivitis, Human Adenovirus, PCR, Phylogenetic Tree
  • محمدعلی جوادی، شیما طباطبایی، حسن قاضی زاده هاشمی*، محمدمهدی صدوقی، خلیل قاسمی فلاورجانی، مسعود ناصری پور، محمدرضا اکبری، محمود جباروند، شاهین یزدانی، ساره صافی، غلامرضا خاتمی نیا، مجید فروردین، مجید ابریشمی
    زمینه و هدف

     اولویت سیاستگذاران رشته چشم پزشکی ، ارتقای کیفیت آموزش و خدمات  است.  هدف این پژوهش ملی ، ارائه راهکارهای تحقق وضعیت مطلوب در آموزش فلوشیپ چشم پزشکی ایران در افق 10 سال آینده است.

    روش تحقیق: 

    این تحقیق کاربردی  به شیوه  آینده پژوهی کیفی با مشارکت 11 نفر از  مطلعین کلیدی در  نشست تحلیلی خبرگان در اسفند 1401 ، صورت پذیرفت.   بحثهای متمرکز پنل به روش  تماتیک تحلیل شد.

    یافته ها

    راهکارهای  تحقق وضع مطلوب فلوشیپ چشم پزشکی کشور ، در چارچوب 14 درونمایه اصلی و  44 درونمایه فرعی طبقه بندی شد.  براساس اجماع خبرگان 14راهکاراصلی عبارتند از:  ارتقای کیفیت آموزش، ارتقای پاسخگویی اجتماعی، ارتقای اخلاق حرفه ای، ارتقای تحقیقات دردوره فلوشیپ، اصلاح نظام ارزشیابی و اعتباربخشی فلوشیپ ، تمرکز زدایی در پذیرش فلوشیپ چشم پزشکی،  اصلاح ظرفیت پذیرش رشته ها،  بازنگری تعداد رشته های چشم پزشکی، ادغام وحذف بعضی رشته ها،  ایجاد نظام برنامه ریزی نیروی انسانی،  تحلیل هزینه اثر بخشی سیاست توسعه، اصلاح تعرفه ها به نسبت خدمات فلوشیپ و ریسک ارایه خدمت، بازنگری سیاستهای تشویقی ماندگاری چشم پزشکان، تامین و توزیع عادلانه تجهیزات،  ارتقای زیرساختهای آموزشی نوین چشم پزشکی.

    نتیجه گیری

    راهکارهای اولویت دار  در تحقق وضعیت مطلوب  آموزش  فلوشیپ چشم پزشکی در پاسخ به  تقاضای جامعه و نظام سلامت  تعیین شد و  شایسته است  از طریق تجدیدنظر در سیاستها،  و اصلاح استانداردها و  مکانیسم های عملی توسط برنامه ریزان آموزشی جهت ارتقای فلوشیپ در رشته چشم پزشکی اجرایی گردد.

    کلید واژگان: آموزش فلوشیپ, چشم پزشکی, کیفیت, توسعه, اولویتها, راهکارها, رویکرد کیفی, پنل آینده نگاری
    Mohammad Ali Javadi, Shima Tabatabai, Hassan Hashemi*, Mohammad-Mehdi Sadoughi, Khalil Ghasemi Falavarjani, Masood Naseripour, Mohammadreza Akbari, Mahmoud Jabbarvand, Shahin Yazdani, Sare Safi, Gholamreza Khataminia, Majid Farvardin, Majid Abrishami
    Background & Purpose

      Promotion of Ophthalmic Education and practice is one of the main priorities for policy makers in ophthalmology. This study aimed to present experts solutions to accomplish an Ideal Status for Ophthalmic Fellowship Education in Iran over a 10- year horizon.

    Methods

    In this applied qualitative research, using purposive sampling, 11 key informants of Iran’s Ophthalmic Fellowship Education invited to participate in an expert panel on February2023. The data analyzed by thematic approach.

    Results

     in this article the identified solutions to achieve desired status for fellowship education in ophthalmology were presented in 14 main themes, and 44 subthemes.Based of consensus of experts, this study, proposed 14 applied solution including: Revising the ophthalmic fellowship curriculum to the highest quality, promoting accountability, promoting professionalism , constant interaction with clinical research sectors,  reform in national system of  fellowship’s admission, reform in fellowships  program evaluation  and accreditation system, decentralization of ophthalmic fellowship admission, Integration of some ophthalmic fellowship disciplines, cut unnecessary admissions and increase admissions in required  ophthalmic fields , foresight  in workforce planning ,  cost-effectiveness analysis  in fellowship programs development , ophthalmic services tariffs reform, Ophthalmologists retention policy reform , Investing and building technological infrastructures.

    Conclusion

     The priority areas and applied solutions to actualize the ideal situation for ophthalmic fellowship education of the highest quality in response to community and health system demands are determined .The experts recommendations should be considered through revision of policies, standards and practical mechanisms by educational  planners to promote ophthalmic fellowship education in IRAN.

    Keywords: Ophthalmology, Fellowship, Educational quality, Development, Policies, Priorities, Recommendation, Qualitative-approach, Expert panel
  • محمدعلی جوادی، شیما طباطبایی*، حسن قاضی زاده هاشمی، محمدمهدی صدوقی، خلیل قاسمی فلاورجانی، مسعود ناصری پور، محمدرضا اکبری، محمود جباروند، شاهین یزدانی، ساره صافی، غلامرضا خاتمی نیا، مجید فروردین، مجید ابریشمی
    زمینه و هدف

    توسعه آموزش فلوشیپ، به دلیل نقش دانش آموختگان در ارایه خدمات پیشرفته، از سیاست های راهبردی است. هدف این پژوهش، ارزیابی همه جانبه وضعیت موجود آموزش فلوشیپ چشم پزشکی در ایران است.

    روش

    این آینده پژوهی کیفی با روش تحلیل تماتیک صورت پذیرفت. یازده نفر از مطلعین کلیدی در زمینه توسعه آموزش فلوشیپ چشم پزشکی به صورت هدفمند انتخاب شدند و در اسفند 1401، طی یک جلسه پنل به بحث متمرکز پرداختند.

    یافته ها

    در این مقاله، ارزیابی خبرگان در دو محور نقاط قوت و چالش ها، در قالب 23 درون مایه اصلی و 65 درون مایه فرعی ارایه می شود. 7 درون مایه اصلی نقاط قوت، شامل: سیاست گذاری موفق در آموزش چشم پزشکی، نظام مندی آموزش فلوشیپ، اثربخشی آموزش فلوشیپ چشم پزشکی، افزایش انگیزه رشد آکادمیک، توانمندسازی استادان، بهبود دسترسی به خدمات پیشرفته، کنترل انجام جراحی هایی که از نظر اندیکاسیون پرسش برانگیز هستند. 16 چالش اصلی عبارتند از: کیفیت پایین آموزش بعضی مراکز، عدم جامعه نگری، ضعف اخلاق حرفه ای، وضع نامناسب تحقیقات، ناکارآمدی نظام نظارتی، فقدان نظام موثر برنامه ریزی نیروی انسانی، عدم آینده نگری، عدم جامع نگری، ناکارآمدی نظام متمرکز پذیرش، ظرفیت نامتعادل، تیترگرایی برای درآمدزایی، اجتناب از انجام جراحی پرخطر، انجام جراحی چشم در زمینه غیر از فلوشیپ خودشان، تعرفه های غیرجذاب، توزیع نامناسب تجهیزات، نبود زیرساخت تکنولوژیکی نوین.

    نتیجه گیری

    براساس اجماع خبرگان، برنامه ریزی آینده نگرانه، برای حفظ دستاوردها، رفع چالش ها و ارتقای این دوره ها در راستای دورنمای مطلوب، موثر است.

    کلید واژگان: آموزش پزشکی, پیش بینی آینده, توسعه برنامه, چشم پزشکی, سیاست بهداشت
    Mohammad Ali Javadi, Shima Tabatabai*, Hassan Hashemi, Mohammad-Mehdi Sadoughi, Khalil Ghasemi Falavarjani, Masood Naseripour, Mohammad Reza Akbari, Mahmoud Jabbarvand, Shahin Yazdani, Sare Safi, Gholamreza Khataminia, Majid Farvardin, Majid Abrishami
    Background

    Development of Fellowship Education is constantly one of the strategies of medical education policy makers because of the key role of graduated fellowships in advanced health care. This study aimed to comprehensively analyzes the current status for Ophthalmic Fellowship Education in Iran.

    Methods

    In this applied qualitative foresight study, using purposive sampling, eleven experts and key informants of Iran’s Ophthalmic Fellowship Education, selected, and invited to participate in a panel of experts. A panel meeting for focused discussion was held on February2023. The data analyzed by thematic approach.

    Results

    The identified strength points and challenges are presented in 23 main themes, and 65 subthemes. The seven main themes for strengths included, systematic management, successful policies in ophthalmology education, effectiveness of fellowship programs, increasing motivation for academic growth, faculty empowerment, improving access to advanced services, avoiding procedures with questionable indications.
    Sixteen themes for challenges included: low educational quality in some centers, lack of community based education, weak professional ethics, low quality of research, lack of comprehensiveness, lack of futuristic approach in developing fellowships, lack of workforce planning, ineffective evaluation system , ineffective centralized admission system, unbalanced admission capacity, receiving fellowship degree to make extra income, performing ophthalmic procedures not related to their fellowship fields , refuse to operate high risk ophthalmic procedures, unattractive Tariffs, regional disparity of medical resources, shortage of advanced technological infrastructures.

    Conclusion

    Based on experts’ consensus, forward-looking planning is effective in order to maintain the achievements, solve the challenges and improve these courses in line with the desired perspective.

    Keywords: Forecasting, Health Policy, Ophthalmology, Program Development, Medical Education
  • غلامرضا خاتمی نیا، محمد عامریان*، زینب شجیرات، الهام قاسمی راد
    هدف
    مطالعات متعددی نشان داده اند که شیوع نزدیک بینی با تحصیلات افزایش می یابد. اما مطالعاتی که بر روی نوجوانان انجام گیرد کم هستند. هدف از این مطالعه مقایسه نمره هوش ذهنی در میان دانش آموزان با و بدون خطاهای انکساری می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مقطعی بر روی 392 دانش آموز (4 گروه) از 10 دبیرستان در سال 2016 در اهواز صورت گرفت. شرکت کنندگان به چهار گروه شامل نزدیک بین (98 نفر)، دوربین (98 نفر)، اسفروسیلندر (98 نفر)، و نرمال (98 نفر) تقسیم شدند. نمره هوش بین این چهار گروه مقایسه شد. ارزیابی نمره هوش بر اساس دو آزمون Raymond Bernard Cattell's و Raven's Progressive Matrix صورت گرفت.
    یافته ها
    میانگین دانش آموزان 9/0 ± 3/15 سال بود. تعداد پسران و دختران به ترتیب 187 و 205 نفر بودند. در هر سه گروه مبتلا به عیوب انکساری، فراوان ترین نمره IQ مربوط به نمره حد مرزی (borderline) بود در حالیکه در گروه نرمال فراوان ترین گروه نمره ضعیف داشتند. نمره IQ در گروه نزدیک بین (002/0=P value) و دوربین (036/0=P value) به طور معناداری بالاتر از نرمال بود. اما تفاوت معناداری بین گروه اسفروسیلندر با گروه نرمال (104/0=P value)، نزدیک بین و دوربین (104/0=P value) و همچنین دوربین و اسفروسیلندر (104/0=P value) مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    یافته های مطالعه چند مرکزی ما ارتباط مثبت بین نزدیک بینی و نمره IQ را تایید می کنند.
    کلید واژگان: نمره IQ, عیوب انکساری, اهواز, نزدیک بینی, دوربینی
    Gholamreza Khataminia, Mohammad Amerian *, Zeinab Shajirat, Elham Ghasemirad
    Background
    Several studies have shown that the prevalence of myopia increases with education. There is lack of studies among adolescent to confirm this link. The aim of this study was to compare IQ score between high school students with and without refractive errors.
    Materials and Methods
    This cross-sectional study was conducted on 392 high school students (four groups) from ten high schools in Ahvaz in 2016. The participants were divided into four groups including myopia (n=98), hyperopia (n=98), spherocylander (n=98), and normal (n=98). The IQ score had been compared between groups. The intelligence score was measured using two tests including Raymond Bernard Cattell’s test and Raven’s Progressive Matrix test.
    Results
    The mean age of students was 15.3 ± 0.9 yr. Of 392 students, 187 (47.7%) were boys and 205 (52.3%) were girls. The highest frequent IQ score was borderline in three groups, except the most frequent IQ score in normal group was poor. The Mann-Whitney test showed that the IQ score was significantly higher in myopia group and hyperopia group in compare to normal group (P value=0.002 and 0.036, respectively). While, there was no significant difference between spherocylander and normal groups (P value=0.104), myopia and hyperopia groups (P value=0.3), myopia and spherocylander groups (P value= 0.17) and hyperopia and spherocylander groups (P value=0.68) in terms of IQ score.
    Conclusion
    We found significant higher IQ score in myopia group in compare to normal group.
    Keywords: IQ score, Refractive Errors, Ahvaz, Myopia, hyperopia
  • احمدرضا مهتدی، غلامرضا خاتمی نیا، رضا آخوندزاده، فرحزاد جنت مکان، امیر سالاری، فاطمه زمانی
    مقدمه
    درد بعد از عمل نوعی درد حاد است که درمان آن باعث کاهش موربیدیتی می شود. کاتاراکت شایع ترین علت کوری در کشورهای توسعه یافته است و تنها درمان موثر آن جراحی است. چون چشم عضوی حساس است و اکثر بیماران سالمند هستند وآستانه درد آنها پایین است، لذا کاهش درد ناشی از کاتاراکت حائز اهمیت است.
    مواد وروش ها
    این مطالعه بر روی تعداد 48 بیمار زن و مرد با طیف سنی 20 تا 80 سال و ASA 1 و 2 انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه 24 نفره تقسیم شدند، هر 2 گروه تحت بیهوشی عمومی با داروهای یکسان قرار گرفتند ولی در گروه مطالعه بعد از بیهوشی به میزان 1/0 سی سی از لیدوکایین 1% داخل اتاق قدامی چشم تزریق گردید و در گروه شاهد تزریق نشد.
    بیماران قبل از شروع عمل و در ریکاوری (زمان صفر)، 1، 2 و 3 ساعت بعد از اتمام عمل ازنظر شدت درد، میزان فشار خون، تعداد ضربان قلب و عوارضی مانند خارش مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    یافته ها
    میزان درد در گروه مطالعه نسبت به گروه شاهد کمتر بود اما میزان فشار خون و ضربان قلب بین 2 گروه تفاوت چشمگیری نداشت.
    نتیجه گیری
    تزریق لیدوکایین داخل اتاق قدامی چشم در کاهش درد ناشی از کاتاراکت موثر است.
    کلید واژگان: کاتارکت, لیدوکایین, درد
    Ahmareza Mouhtadi, Gholamreaza Khateminia, Reza Akhondzadeh, Farahzad Jannatmakan, Amir Salari, Fatemeh Zamani
    Introduction
    Postoperative pain is an acute pain, and treatment is reduce morbidity. Cataract is the most common cause of blindness in developed countries and the only effective treatment is surgery. Because the eye is a sensitive organ and most patients are elderly and with low pain threshold, therefore, it is important to reduce the pain caused by cataract surgery.
    Materials And Methods
    The study included 48 male and female patients with an age range of 20 to 80 years and ASA1 & 2. Patients were divided randomly to two groups of 24 person, each of the 2 groups were under general anesthesia with equal drugs, in the study group 0/1 cc lidocaine1% intra cameral was injected after anesthesia and the control groups did not receive it. Patients were assessed before surgery and recovery (time zero), 1, 2 and 3 hours after surgery in terms of pain, blood pressure, heart rate and effects such as itching.
    Results
    The study group had lower pain than the control group, but blood pressure and heart rate were not significantly different between the 2 groups.
    Conclusion
    The injection into the anterior chamber is effective in reducing pain after cataract surgery.
    Keywords: Cataract, lidocaine, pain
  • محبوبه قادر پناه، غلامرضا خاتمی نیا، صفر محمدزاده
    هدف
    مقایسه عوارض و تحرک ایمپلنت های چشمی هیدروکسی آپاتیت و مدپور در بیماران پس از عمل جراحی تخلیه چشم و کارگذاری ایمپلنت در بیمارستان امام خمینی اهواز (بهمن ماه 1388 تا تیر ماه 1390).
    روش پژوهش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 50 بیمار که اندیکاسیون تخلیه چشم داشتند، به طور تصادفی در دو گروه که هر یک شامل 25 نفر بودند، قرار گرفتند (گروه یک، تخلیه چشم + ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت و گروه دو، تخلیه چشم + ایمپلنت مدپور). این بیماران توسط دو جراح مورد عمل جراحی واقع شدند. پس از آن معاینات پی گیری بیماران در روزهای 10، 30، 90 و180 انجام شد و نتایج مشاهدات از نظر عوارض و میزان حرکت ایمپلنت در جهات مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند.
    یافته ها
    در هر یک از گروه های هیدروکسی آپاتیت و مدپور، 25 بیمار حضور داشتند. میانگین سنی بیماران 36.3 (دامنه تغییرات 68-8) سال بود. بیست و شش نفر از بیماران (52 درصد) مرد و 24 نفر (48 درصد) زن بودند. توزیع جنسی و سنی در دو گروه با هم مشابه بود. از نظر اندازه بیش ترین ایمپلنت مورد استفاده در هر دو گروه، شماره 18 بود. شایع ترین علت از دست دادن دید در هر دو گروه از بیماران، ضربه (68 درصد) و بیش ترین انگیزه تخلیه چشم، زیبایی (54 درصد) بود. شایع ترین عارضه در هر دو گروه ترشحات موکوسی چرکی، در ماه اول 36 درصد و در پایان مطالعه 8 درصد بود. در پایان مطالعه در هر یک از گروه ها، ایمپلنت یک بیمار (4 درصد) نمایان شده بود (P=0.99). متوسط حرکات ایمپلنت به خارج بیش تر از سایر جهات، 4.72 میلی متر در هیدروکسی آپاتیت و 4.58 در گروه مدپور و در نگاه به سمت بالا کم تر از بقیه جهات، 3.18 در گروه هیدروکسی آپاتیت و 3.14 در گروه مدپور بود. عوارض در دو گروه مشابه هم بوده و از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    بین دو ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت و مدپور از نظر عوارض و میزان حرکت ایمپلنت بعد از تخلیه چشم، تفاوتی وجود ندارد و به نظر می رسد تحرک و عوارض بعد از عمل ارتباطی با نوع ایمپلنت ندارد.
    Ghaderpanah M., Khataminia Gh, Mohamadzade S.
    Purpose
    To compare complications and motility of hydroxyapatite versus medpor ocular implants after enucleation at Ahvaz Imam Hospital (from Jan 2010 to Jun 2011).
    Methods
    In a clinical trial, 50 patients scheduled for enucleation were randomly divided in two groups of 25 patients. Group 1 underwent enucleation + hydroxyapatite (HA) and group 2 underwent enucleation +medor implant. All patients were operated by 2 surgeons. Then patients were visited 10, 30, 90 and 180 days after surgery for complication and motility.
    Results
    Patient age ranged from 8 to 68 years with a mean of 36.3 years, 52% of the patients were male and 48% were female. The most common used implant was 18 by size, the most common cause of loss of vision was trauma and the most common cause of surgery was cosmetic reasons in both groups. Complications in both groups were similar and the rate was high in both group in the early postoperative days. The most common complication was mucopurulent discharge, in the first month was 36% that reduced to 8% in the end of study. Mean amount of ocular motility was more in abduction: 4.72 mm and 4.58 mm in HA and medpor groups respectively but it was less in upgaze; 3.18 in HA and 3.14 in medpor groups. Complications and motility were similar in two groups and there was no significant difference (P= 0.99).
    Conclusion
    According to our study, the rate of complications and motility are similar in HA and Medpor ocular implant after enucleation.
    Keywords: Enucleation, Ocular Implant, Hydroxyapatite, Medpor
  • غلامرضا خاتمی نیا، امیرقاسم کرامتی
    هدف
    گزارش اطلاعات اپیدمیولوژیک و نتایج بالینی جراحی ترمیم پارگی مجرای اشک با استفاده از لوله تک کانالیکولی (monocanalicular) مینی مونوکا.
    روش مطالعه
    کلیه بیماران کاندید جراحی ترمیم پارگی مجرای اشک در طی 4 سال (1387-1384) در بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز وارد مطالعه شدند. اطلاعات عمومی و جمعیتی، علت آسیب پلک، آسیب های چشمی همراه، زمان آسیب تا مراجعه و ترمیم جراحی همراه با لوله سیلیکون مینی مونوکا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. هرگونه شکایت و عوارض احتمالی به ویژه اشک ریزش و خروج خودبه خودی و پیش از موعد لوله سیلیکون نیز ثبت گردید. هم چنین پس از بی حسی موضعی چشم بیمار توسط قطره تتراکایین، پروبینگ تشخیصی و آزمون شستشو (irrigation test) با استفاده از محلول نرمال سالین انجام گردید.
    یافته ها
    در طی مدت مطالعه، 97 بیمار به علت پارگی پلک همراه با درگیری مجرای اشکی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در 88 بیمار (90 درصد)، با پارگی تک کانالیکولی، عمل جراحی کارگذاری لوله سیلیکون مینی مونوکا انجام شده و در 9 بیمار دیگر به علت پارگی هم زمان هر دو مجاری اشکی، کارگذاری لوله سیلیکون کراوفورد صورت گرفته بود که این تعداد وارد مطالعه نشدند. بیماران شامل 70 مرد (5/79 درصد) و 18 زن (5/20 درصد) با میانگین سنی 4/174/25 سال (محدوده 12 ماه تا 75 سال) بودند. شایع ترین علت آسیب، تصادفات وسایل نقلیه موتوری بود. درگیری مجرای اشکی تحتانی و فوقانی به ترتیب در 79 (8/89 درصد) و 9 بیمار (2/10 درصد) و آسیب هم زمان چشم در 32 بیمار (3/36 درصد) وجود داشت. پروبینگ تشخیصی و آزمون شستشو در مورد 56 بیمار انجام شد که در 49 بیمار (5/87 درصد) میله و مایع شستشو به راحتی عبور نمود و به عنوان موفقیت آناتومیک تلقی گردید. هیچ کدام از بیماران از اشک ریزش شکایت نداشتند، در نتیجه موفقیت عملکردی معادل 100 درصد درنظر گرفته شد. عارضه اصلی بعد از عمل، خروج پیش از موعد و خودبه خود لوله بود که در 5 بیمار (9 درصد) مشاهده شد. لوله سیلیکون به طور متوسط 8 ماه (محدوده 1 تا 28) در محل کارگذاری شده باقی ماند.
    نتیجه گیری
    کارگذاری لوله مونوکانالیکولر مینی مونوکا، یک روش جراحی بی خطر، موثر و آسان در ترمیم پارگی های مجاری اشکی می باشد. برخلاف اعمال جراحی که بر روی هر دو مجرا صورت می پذیرند (دوکانالیکولی)، با این روش بخش سالم مجرا و سیستم تخلیه اشک در معرض خطر آسیب بیش تر قرار نمی گیرد.
    Gholamreza Khataminia, Amir Ghasem Keramati
    Purpose
    To report the demographics and clinical profile, and outcomes of canalicular laceration repaired with Mini Monoka monocanalicular stent.
    Method
    All patients who had undergone canalicular laceration repair over 4 years (2004-2008) at Imam Khomeini Hospital, Ahwaz, were retrospectively reviewed. Demographics, the cause of eyelid injury, associated ocular damage, time interval between injury and surgery, and surgical management with Mini Monoka stent were analyzed. Patients were observed for complications (especially for epiphora) and premature extrusion. Afterwards, probing and irrigation test were done under topical anesthesia.
    Results
    Eighty-eight out of 97 referred patients with eyelid laceration including 70 men (79.5%) and 18 women (20.5%) had monocanalicular injury and underwent Mini Monoka stent implantation. Mean age at presentation was 25.4 (range: 12 months to 75) years. The main cause of laceration was motor vehicle accidents. Lower and upper canalicular injuries were present in 79 (89.8%) and 9 patients (10.2%), respectively. Simultaneous ocular injury was noted in 32 patients (36.3%). Probing and irrigation test was done in 56 patients which was normal in 49 patients; therefore, anatomical success rate was considered 87.5%. There was no epiphora in any patient (functional success rate defined as 100%). Premature stent loss was the main post operative complication in 5 patients (9%). Mean duration of the stent remaining in its place was 8 months (range: 1 to 28).
    Conclusion
    The MiniMonoka monocanalicular stent is a safe, effective and uncomplicated surgical technique. Unlike bicanalicular procedures, this procedure does not threaten unaffected parts of the lacrimal drainage system.
  • غلامرضا خاتمی نیا، محبوبه قادرپناه، محرم چناری، زیبا سعیدی
    زمینه و هدف
    تخلیه چشم اثر منفی روی کارایی شخص در جامعه و باعث بروز تنش شدید روانی برای فرد می گردد. جهت پیش گیری از این تراژدی ابتدا نیاز به اطلاعات اپیدمیولوژی و علت یابی در هر منطقه جغرافیایی می باشد. هدف این مطالعه تعیین شیوع و علل تخلیه چشم در استان خوزستان است.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر به صورت گذشته نگر و با استفاده از پرونده پزشکی بیماران و در صورت نیاز تماس با بیمارانی که طی سال های 86-1381 در این استان تحت عمل جراحی تخلیه چشم قرار گرفتند، انجام گرفته است.
    یافته ها
    طی سال های مذکور 283 بیمار تحت این عمل جراحی قرار گرفته که 162 مورد مرد و 121 مورد زن بوده اند. میانگین سنی 44 سال بود و با توجه به جمعیت استان شیوع سالانه این عمل 13 مورد در یک میلیون نفر جمعیت بود. از نظر علت، بیشترین شیوع مربوط به تروما 85 موردو سپس به ترتیب عفونت 41 مورد، چشم نابینای دردناک (Painfull Blind eye) بدون زمینه گلوکوم 35 مورد، چشم تغییر شکل یافته و هیپوتون (Phtisis Bulbi) 30 مورد، مراحل پیشرفته گلوکوم همراه با بالا بودن فشار چشم(Advance Glaucoma and high IOP) 29 مورد، تومورها 25 مورد،ادم اپی تلیوم و کدورت قرنیه(Bullos Keratophathy and Dense corneal Opacity and Vascularization) 16 مورد، دیسژنزی مادرزادی چشم(Congenital Dysgenesis) 11 مورد و دیگر علل 11 مورد بود.
    نتیجه گیری
    در مجموع علل شایع تخلیه چشم، تروما، عفونت و گلوکوم پیشرفته بود و در اکثر موارد امکان پیش گیری از این عمل وجود دارد. توصیه به آموزش عمومی در سطح رسانه ها و ایجاد امکانات حفاظتی و ایمنی در تمامی مراکز صنعتی و ورزشی و آموزشی و استفاده از کمربند ایمنی و کیسه هوا در وسایل نقلیه همراه با تشخیص به موقع و درمان سریع و مناسب می توان میزان قابل توجهی از این عمل جراحی را کم کرد.
    کلید واژگان: شیوع تخلیه چشم, علل تخلیه چشم, استان خوزستان
    Gh Khataminia, M. Ghaderpanah, M. Chenari, Z. Saeidi
    Background And Objective
    Enucleation is surgical removal of the eye to enhance patients comfort and cosmetics, to protect vision in the fellow eye, or to safeguard life. In evisceration the eye content is removed. This procedure will affect the psychological and socioeconomic activity of the patients. The present study was undertaken to determine the incidence and causes of enucleation and evisceration in hospitals of Khuzestan province.Subjects and
    Methods
    This retrospective study was carried out to determine the incidence and causes of enucleation and evisceration in Khuzestan from 2002 to 2007, based on patients’ medical records and additional information received by calling the patients.
    Results
    This study included 283 eyes (265 enucleated and 18 eviscerated cases) with or without hydroxyl opatite. There were 162 males and 121 females (age range 1 to 98 years; mean 44 years). The mean incidence was 13 cases per 1,000,000 in the general population. The indications for enucleation were: trauma (n=85), infection (corneal ulcer, endophthalmitis) (n= 41), blind painful eye (n=35) phthisis bulbi (n=30), advanced glaucoma and high IOP (n=29), tumors (n=25), corneal opacity and vascularization (n=16), congenital dysgenics (n=11) and unknown causes (n=11).
    Conclusion
    This study showed that the main causes of enucleation were trauma, infection and advanced glaucoma. Furthermore, the incidence of this procedure could be reduced by appropriate medical care, early diagnosis and treatment. Propaganda for prevention of eye trauma through the use of protective devices in industrial, educational and sports centers and use of safety belts and airbags in cars can be useful preventing measures.
  • فواد حقی، فریدون فرهی، مصطفی فقهی، غلامرضا خاتمی نیا، لیلا حسینی الهاشمی، آذر بهزادنژاد
    هدف
    تعیین تغییرات عمق اتاق قدامی طی 6 ماه پس از جراحی آب مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن و کارگذاری لنز داخل چشمی (IOL) تاشونده.
    روش پژوهش: طی یک مطالعه مقطعی- توصیفی، 85 چشم از 85 بیمار، یک و 6 ماه پس از جراحی فوق، از نظر عمق اتاق قدامی و اندازه کپسولورکسیس مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    یافته ها
    بیماران شامل 44 مرد و 41 زن با میانگین سنی 13±9/58 سال (94-21 سال) بودند. میانگین عمق اتاق قدامی در یک ماه بعد از عمل 54/0±48/4 میلی متر و در 6 ماه بعد از عمل 64/0±39/4 میلی متر بود (26/0P=). عمق اتاق قدامی در گروه کپسولورکسیس بزرگ تر، هم در یک ماه و هم در 6 ماه بعد از عمل، کم تر بود ولی تفاوت مشاهده شده معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    کاهش عمق اتاق قدامی طی 6 ماه بعد از عمل فیکوامولسیفیکیشن و کارگذاری IOL تاشونده، از نظر آماری معنی دار نیست. هم چنین، گرچه کپسولورکسیس بزرگ تر باعث کاهش بیش تر عمق اتاق قدامی می شود ولی این تفاوت نیز قابل توجه نمی باشد.
    Foad Haghi, Fereidon Farahi, Mostafa Feghhei, Gholam Reza Khataminia, Leila Hossein Alhashemi, Azar Behzadnejad
    Purpose
    To determine anterior chamber depth (AC depth) changes during a 6 month period after phacoemulsification cataract surgery and foldable intraocular lens (IOL) implantation.
    Methods
    In a cross-sectional study, 85 eyes of 85 patients were evaluated for AC depth and capsulo-rrhexis size one and six months after the procedure.
    Results
    Patients included 44 male and 41 female subjects with mean age of 58.9±13 (range 21-94) years. Mean AC depth was 4.48±0.54 mm and 4.39±0.64 mm one and six months after the operation, respectively (P=0.26). Although larger capsulorrhexis was associated with greater decrease in AC depth at both visits, the differences were not statistically significant.
    Conclusion
    Reduction in AC depth during six months after phacoemulsification and foldable IOL implantation is not statistically significant. There seems to be no significant correlation between capsulo-rrhexis size and amount of AC depth reduction.
  • غلامرضا خاتمی نیا، لیلا حسینی الهاشمی
    هدف
    گزارش یک مورد بیمار مبتلا به کیست درمویید متصل به تارس.
    معرفی بیمار: دختربچه 2.5 ساله ای با شکایت توده ای در ناحیه قدامی تارس (pretarsal) پلک فوقانی از زمان تولد، به درمانگاه چشم پزشکی آورده شد و با تشخیص اولیه تومور پلک، تحت نمونه برداری اکسزیونی قرار گرفت. حین عمل جراحی، یک توده به ابعاد cm 1×1 با مشخصات ماکروسکوپی کیست درمویید متصل به تارس مشاهده گردید که به جز به تارس فوقانی، به محل دیگری چسبندگی نداشت. تومور پس از برداشت کامل، جهت بررسی آسیب شناسی ارسال شد که تشخیص آسیب شناسی کیست درمویید بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به این که کیست درمویید در ناحیه قدامی تارس، غیر معمول می باشد؛ لازم است در تشخیص افتراقی ضایعات پلک، مد نظر قرار گیرد.
    Khataminia Gr, Hosseini Alhashemi L
    Purpose
    To report a patient with pretarsal dermoid cyst.Patient and
    Findings
    A 2.5-year-old girl presented with a pretarsal upper lid mass and underwent excisional biopsy. A 1.01.0 cm cystic mass attached to upper lid tarsus was completely excised. Pathologic study of the specimen revealed a dermoid cyst.
    Conclusion
    Although pretarsal dermoid cyst is rare; it should be considered in all cases with mass lesion in the pretarsal lid.
  • غلامرضا خاتمی نیا، حبیب دژآگاه، سیده مریم کاظمی
    هدف
    با توجه به شیوع متفاوت کوررنگی در جوامع مختلف و عدم آگاهی از میزان آن در منطقه و نظر به وجود مشکلات مهمی که در زندگی روزمره افراد در بعضی از مشاغل ممکن است رخ بدهد بر آن شدیم تا این مطالعه را بر روی دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز انجام بدهیم.
    روش بررسی
    مطالعه به روش توصیفی و بر روی 2500 دانش آموز (1250دانش آموز پسر و 1250 دانش آموز دختر) که به صورت نمونه گیری خوشه ایدو مرحله ای از میان دانش آموزان دبیرستانی شهر اهواز انتخاب شده بودند و با استفاده از تست Ishihara انجام شد.
    یافته ها
    از میان 2500 نفر بررسی شده 94 نفر (3.7 درصد) مبتلا به کوررنگی بودند که از این تعداد 68 نفر پسر (5.4 درصد پسران) و 26 نفر دختر (2.1 درصد دختران) بودند. از این تعداد 46 مورد (49 درصد کوررنگی سبز، 14 مورد (33 درصد) اختلال در رنگ قرمز)، 6 مورد (6.3 درصد) کوررنگی قرمز و 11 مورد (11.7 درصد) اختلال در رنگ سبز بودند. همچنین هیچ موردی از کوررنگی کامل مشاهده نگردید.
    نتیجه گیری
    در نهایت توصیه می شود تست های کوررنگی در سنین مدرسه و به منظور شناخت افراد کوررنگ و راهنمایی آنها در انتخاب یا عدم انتخاب بعضی از گروه های شغلی انجام شود.
    کلید واژگان: کوررنگی, مادرزادی, دانش آموزان اهواز
    Khataminia Gr, Dejagah H., Kazemy M
    Objective
    Colour blindness is an important hidden problem that may cause secondary compilcations in daily lives of some professions. In addition, due to differences in the prevalence of colour blindness in many populations, as well as its unknown level in our population, the aim of this study was to find out the prevalence rate of this condition in our region.Subjects and Mehtods: In this descriptive study 2500 high school students in Ahwaz (1250 males, 1250 females) were randomly selected. Colour blindness test of Ishihara was performed.
    Results
    94 students (3.7%) were found to be colour blind (68 males and 26 females). From the total cases identified, 46 cases (49) deutanopia, 14 cases (33%) with deuteranomaly, 6 cases (6.3%) were protanopia and 11 cases (11.7 %) protanomaly. No case with complete colour blindness was found.
    Conclusion
    We suggest checking of colour vision in the school age groups, in order to detect early colour- blindness and hence guide them for more suitable job selection.
  • غلامرضا خاتمی نیا، مصطفی فقهی، ابوالقاسم واحدی
    اختلال بینایی از مواردی است که می تواند مشکلات زیادی برای فعالیت افراد ایجاد نماید و با توجه به اینکه شناخت این علل میتواند تاثیر بسزایی در تدوین برنامه های پیشگیری و درمان داشته باشد این مطالعه به منظور بررسی علل اختلال بینایی روی بیمارانی که از دی ماه 1378 تا بهمن 1380 برای اولین بار به مرکز چشم پزشکی بیمارستان سینا مراجعه نموده اند، انجام گرفت. بیمارانی که دارای دید اصلاح شده کمتر از 60/20 داشتند وارد مطالعه شدند. از 1135 بیمار 489 نفر از شهر اهواز و روستاهای تابع و 646 نفر از سایر شهرستانهای استان بودند. 571 نفر (3/50%) زن و 564 (7/49%) مرد بودند. افراد نابینا 742 نفر (3/65%) و کم بینا 393 نفر(7/34%)بودند کاتاراکت شایعترین علت اختلال بینایی و در عین حال قابل برگشت پذیرترین آنها بود.392 مورد (5/34%) سایر بیماری های شایع شامل گلوکوم در 198 مورد(5/17%)، رتیوناپاتی دیابتی در 173 مورد (3/15%) و تراخم در 124 مورد (9/10%) بود. علل آناتومیک اختلال بینایی شامل: عدسی در 408 مورد (36%)،شبکیه در270مورد (23.8%) قرنیه در237مورد (9/20%) و عصب اپتیک در 209مورد (4/18%) بودند. دهه هفتم زندگی شایعترین سن اختلال بینایی بود. با توجه به اینکه بسیاری از این بیماری ها در مراحل اولیه قابل درمان یا پیشگیری هستند. نیاز به بررسی بیشتر و جامع تر در سطح استان و کشور و ضرورت اتخاذ تدابیر مناسب جهت درمان و پیشگیری وجود دارد.
    کلید واژگان: نابینائی, کم بینائی, علل
    Khataminia G.R., Feghhi M., Vahedi A
    Low vision and blindness are of causes of disableness of individuals in society, that often are observed in older individuals. This study was done since january of 2000 during 2 years on patients who refferred to eye medical center. after initial eye examination and the best corrected visual acuity, if the loss of vision was less than 3/10, main cause of vision disturbance was registered. A total of 1135 patient, 5.71 (50.30%) were women and 564 (49.7%%) men Blindness were seen in 742 cases (6503%) and low vision were seen in 393 cases (3407%). The cataract was the most common cause. and others causes includs. retin In: 267 case (23.5%) cornea 231 cases (20.4%) and optic nerve 198 cases (17.3%). it also shows clearly that developing countries up to 75% of causes of blindness are preventable or trea table
  • غلامرضا خاتمی نیا، ابوالقاسم واحدی، مصطفی فقهی
    ضربه به چشم یکی از علل شایع مراجعین به اورژانس چشم پزشکی می باشد. در 6/5-4/1% موارد ضربات غیر نافذ به چشم پارگی اسکلرا گزارش شده است. در این نوع ضربات پارگی اسکلرا ممکن است بصورت غیرآشکار بوجود آید که برای تشخیص قطعی آن نیاز به انجام عمل جراحی پریتومی تشخیصی دارد. به منظور تعیین علایم و نشانه هایی که بتوان بر اساس آن جراحی پریتومی را برای تشخیص پارگی اسکلرا بعد از ضربات نافذ به چشم انجام داد این مطالعه در بیمارستان سینا انجام گردید. مطالعه به شیوه بررسی اطلاعات موجود روی پرونده بیمارانی که بعلت تشخیص احتمالی پارگی اسکلرا بعد از ضربات غیر نافذ به چشم طی سالهای 79-1374 تحت عمل جراحی پریتومی تشخیصی قرار گرفته بودند، انجام شد. طی مدت مذکور 73 پرونده مورد بررسی قرار گرفت که 8/81% مرد و2/19% زن بودند. سن بیماران در محدوده 8 ماه تا 65 سال بود. در 76/28% موارد، پریتومی تشخیصی مثبت و در 71.24% موارد منفی بود. علائم و نشانه های اولیه بیماران در گروه پریتومی تشخیص مثبت شامل: دید به میزان درک حرکت دست یا کمتر در 9/80%، هایفما در 2/95%، خونریزی زیر ملتحمه به همراه ادم در 9/80%، فشار داخل چشمی کمتر از 6 میلی متر جیوه در 66.6%، تغییر عمق اتاق قدامی در 1/76% محدودیت حرکات چشم د 5/28%، وجود APDدر 1/57% و غیر قابل دیدن شبکه توسط افتالموسکوپی غیرمستقیم در 4/90% بود. با توجه به غیر آشکار بودن پارگی اسکلرا بعد از ضربات غیر نافذ به چشم پیشنهاد می شود در صورت وجود مجموعه ای از نشانه های فوق، عمل جراحی پریتومی تشخیصی در این بیماران انجام گردد.
    کلید واژگان: ضربه غیرنافذ, پریتومی تشخیصی, پارگی اسکلرا
    Khataminia G.R., Vahedi A., Feghhi M
    Objective to determine the sensitivity and specificity of cardinal sign’s of scleral rupture after ocular blunt trauma.Backgreumd trauma is one of the most important causes of ocular morbidity, and has been reported 1.4% to 5.6% of the prevalence of scleral rupture after ocular blunt trauma. The scleral rupture may be occult after ocular blunt trauma with subconjunctival hemorrhage and intraocular hemorrhage. Methods records of all patients with ocular blunt trauma who had undergone diagnostic peritomy surgery for scleral laceration were retrospectively reviewed. The eyes were categorized into two groups: 1, positive peritomy (scleral laceration) and 2: negative peritomy, then the recods were evaluated. Results with respect to clinical features, 73 patients (81.8% male, 19.2% female) had went disgnostic peritomy surgery. Patients’age ranged from 8 months to 65 years. Overall diagnostic peritomy was positive in 28.76% and negetive in 71.24%. The signs in positive peritomy group includes:decreased visual acuity in 80.9%, intraocular pressure 6 mm/Hg in 66.6%, limitation of ocular motility in 28.5%, APD (Afferent pupillary defect) in 57.1%, sub conjuctival hemorrhage and chemosis in 80.9%, hyphema in 95.2%, depth of anterier chamber change in 76.1% and not visible of fundus in 90.4%. Overall, the scleral laceration may be occurred after blunt truma. Therefore the patients show Cardinal sign's after ocular blunt trauma may need diagnostic peritomy surgery.
  • اثر متوکلوپرامید خوراکی در کاهش تهوع و استفراغ ناشی از آنژیوگرافی با فلورسین
    فریدون فرهی، غلام رضا خاتمی نیا، فرشاد استادیان
    هدف
    تعیین اثر متوکلوپرامید خوراکی در مقایسه با دارونما در کاهش تهوع و استفراغ ناشی از آنژیوگرافی با فلورسین. (FA) روش پژوهش: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 400 بیمار مراجعه کننده به بخش چشم بیمارستان سینای اهواز که پس از معاینه نیاز به FA داشتند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه 200 نفری درمان (متوکلوپرامید) و شاهد (دارونما) قرار گرفتند. همه بیماران به طور تصادفی در دو گروه یک ساعت قبل ازFA، یک قرص 10 میلیگرم متوکلوپرامید یا یک قرص دارونما دریافت کردند و سپس 5 میلی لیتر از محلول 10 درصد فلوریسن، ظرف 6-4 ثانیه تزریق شد. عوارض تهوع و استفراغ طی 30 دقیقه بعد از تزریق، بررسی و ثبت گردید.
    یافته ها
    محدوده سنی بیماران 95-12 سال با میانگین 51.7 سال و انحراف معیار 14.1سال بود. بیماران شامل 60 درصد مرد و 40 درصد زن بودند. در گروه متوکلوپرامید، دو مورد استفراغ (1 درصد) و در گروه دارونما، 10 مورد استفراغ (5 درصد) روی داد P=0.01) و (OR=5.21. در گروه متوکلوپرامید، 19 مورد تهوع (9.5 درصد) و در گروه دارونما، 30 مورد (15 درصد) تهوع روی داد که اختلاف دو گروه معنی دار نبود(P=0.09).
    نتیجه گیری
    مصرف یک قرص 10 میلیگرم متوکلوپرامید یک ساعت قبل ازFA، به طور قابل توجهی باعث کاهش استفراغ ناشی از این روش می شود ولی بر روی تهوع ناشی از آن، تاثیر قابل ملاحظه ای ندارد.
  • تاثیر سم بوتولینوم - A در درمان آنتروپیون اسپاسمی پلک تحتانی
    غلام رضا خاتمی نیا، خلیل الله فقهی، زینب میر علایی موردی
    هدف
    تعیین اثر سم بوتولینوم A در درمان آنتروپیون اسپاسمی پلک تحتانی.
    روش پژوهش: این پژوهش بر روی بیمارانی که با تشخیص آنتروپیون اسپاسمی پلک تحتانی طی 14 ماه به طور متوالی به بیمارستان سینای اهواز مراجعه نمودند، انجام شد. در هر جلسه درمانی، 20-15 واحد (میانگین 18 واحد) سم بوتولینوم (Dysport) A به موازات لبه پلک تحتانی، زیر خط مژه ها در 4-3 محل تزریق شد. سپس در فواصل معین، وضعیت کالبدشناختی لبه پلک و شکایت بیمار مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    تحقیق بر روی 20 چشم از 17 بیمار شامل 7 مرد و 10 زن انجام شد. دامنه سنی بیماران، 90-55 سال و مدت پیگیری، 14 ماه بود. آنتروپیون در 8 بیمار (47 درصد) در پلک تحتانی راست، در 6 بیمار (35 درصد) در پلک تحتانی چپ و در 3 بیمار (18 درصد) دو طرفه بود. در 4 مورد (23.5 درصد) سابقه عمل جراحی آنتروپیون و در 15 بیمار (88.2 درصد) سابقه جراحی های مختلف مانند آب مروارید، فیلترینگ و ناخنک وجود داشت. در 6 چشم (30 درصد) فقط یک تزریق صورت گرفت و در 11 چشم (55 درصد) به طور متوسط 2.5 ماه پس از تزریق اول و در 3 چشم (15 درصد) به طور متوسط 2.6 ماه پس از تزریق دوم، تزریق بعدی انجام گردید. در آخرین پیگیری، 75 درصد پلکها دارای بهبود کامل و 25 درصد موارد دارای بهبود نسبی بودند.
    نتیجه گیری
    با توجه به موثر بودن، سهولت کاربرد، مقرون به صرفه بودن، نداشتن عارضه جدی و قابلیت تکرار این روش، پیشنهاد میگردد که از آن در مواردی که عمل جراحی برای بیمار مناسب نمی باشد، بهره گرفته شود.
  • قطع عصب بینایی همراه با اسکلرکتومی خلفی و کار گذاشتن هیدروکسی آپاتیت در عمل ویسریشن: یک روش جدید
    غلام رضا خاتمی نیا، مصطفی فقهی، الوالقاسم واحدی
    هدف
    تعیین تاثیر روش جدید اویسریشن توام با قطع عصب بینایی و اسکلرای اطراف آن همراه با کارگذاشتن هیدروکسی آپاتیت در افراد نیازمند به تخلیه چشم مراجعه کننده به بیمارستان سینای اهواز.
    روش پژوهش: پژوهش به روش کارآزمایی بالینی نیمه تجربی بر روی 42 بیمار انجام شد. همه بیماران بی هوشی عمومی گرفتند. بعد از انجام اویسریشن، ابتدا دو عدد برش طولی در ساعت 3 و 9 در اسکلرا داده شد، سپس عصب بینایی و اسکلرای اطراف آن با قطر 10-8 میلی متر برداشته و هیدروکسی آپاتیت مناسب کار گذاشته شد. در نهایت اسکلرا، و تنون و ملتحمه جداگانه ترمیم گردیدند. تاثیر این روش بر میزان درد بعد از عمل، حرکات مناسب چشمی، بروز افتالمی سمپاتیک در چشم مقابل تا زمان مته کاری (drilling) تعیین گردید.
    یافته ها
    بیماران مورد بررسی شامل 30 مرد و 12 زن، با میانگین سنی 23 سال (6 تا 65 سال) بودند. بیماران به طور متوسط، 8 ماه پیگیری شدند. در 5/9 درصد بیماران، کنار رفتن ملتحمه کم تر از 5 میلی متر مشاهده شد که نیاز به درمان نداشتند. در 8/4 درصد موارد، نمایان شدن هیدروکسی آپاتیت بین 10-5 میلی متر مشاهده شد که ملتحمه با عمل جراحی ترمیم گردید. هیچ موردی از عفونت ثانویه یا خارج شدن هیدروکسی آپاتیت مشاهده نشد و در آخرین پیگیری، حرکات چشمی مناسب در تمام موارد وجود داشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به کاهش زمان عمل، دستکاری کم تر اوربیت، حرکات مناسب پروتز، مصرف کم تر نخ جراحی و نداشتن درد بعد از تخلیه، این روش برای بیمارانی که اندیکاسیون تخلیه چشم دارند و فاقد تومور داخل چشمی و اسکلرای کوچک فیبروزه می باشند احتمالا می تواند مفید باشد.
  • گزارش یک مورد کیست هیداتید اوربیت در بیمارستان سینا، اهواز - ایران
    غلامرضا خاتمی نیا، همکاران

    کیست هیداتید یکی از علل پروپتوزیس است و شیوع آن بین 1 تا 20 درصد از موارد تومورهای اوربیت در مناطق آندمیک اکینوکوکوزیس می باشد. بیمار آقای 16 ساله ای است که با دو کیست هیداتید اوربیت یک طرفه معرفی شده است.

    کلید واژگان: اوربیت, کیست هیداتید, اکینوکوکوس گرانولوزوس, پروپتوزیس
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال