به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

محمود محسنی

  • میرحامد سیدحسنی*، میرمسعود سجادی، بهرام فلاحتکار، محمود محسنی، علی حلاجیان، ایوب یوسفی، مریم منصف شکری

    به منظور کاهش سهم آرد ماهی در جیره غذایی فیل ماهی جیره پایه ای مبتنی بر 54 درصد آرد ماهی ساخته شد. مخلوطی از پروتئین های جانوری و گیاهی (گلوتن ذرت: 35 درصد، گلوتن گندم: 34/19 درصد، آرد سویای فرآوری شده: 3 درصد، پودر ضایعات مرغ: 20 درصد، پودر گوشت و استخوان: 8 درصد، پودر خون: 3/4 درصد)، در سطوح 20، 40، 60 و 80 درصد جایگزین آرد ماهی (FM) شد (به ترتیب CGM20،CGM40، CGM60 و CGM80) و در نهایت 5 جیره با سطوح یکسان نیتروژن (44 درصد پروتئین خام) و انرژی (18 مگاژول/کیلوگرم) تولید گردید. فیل ماهیان با میانگین وزن 5/6 ±167 گرم تا حد سیری بر اساس تجربیات کارگاهی به مدت 12 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره تغذیه جهت مطالعات بافت شناسی،30 درصد جمعیت ماهیان از هر مخزن برداشت گردید. سه قسمت از روده (بافت های قدامی، میانی و خلفی) برداشت شد. تثبیت و رنگ آمیزی شد. با استفاده از میکروسکوپ نوری مجهز به مانیتور، مطالعات بافت شناسی انجام شد. بافت روده ماهیان تغذیه شده با جیره CGM80 دچار نکروز و رکود صفراوی بود. اما مطالعات بافت شناسی در ماهیان تغذیه شده با جیره های FM، CGM20،CGM40  و  CGM60نشان داد که فضای لامینا پروپریا در حد مناسب، نکروزه شدن انتروسیت ها در حد ناچیز و تعداد سلول های جامی روده قدامی، میانی و انتهایی در حد متعادلی قرار دارد. نتایج نهایی بر این نکته اذعان داشت که جیره CGM80 تاثیر منفی بر رشد ماهیان ندارد، ولی موجب آسیب به دستگاه گوارش گردید. بنابراین، پیشنهاد می شود که در جیره غذایی فیل ماهی در مرحله پرواربندی مخلوطی از پروتئین های جانوری و گیاهی در سطوح 20 و 40 درصد جایگزین آرد ماهی در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: فیل ماهی, Huso Huso, جایگزینی آرد ماهی, شاخص های رشد, بافت شناسی
    Mirhamed Sayed Hassani*, Mirmasoud Sajjadii, Bahram Fallahatkar, Mahmoud Mohseni, Ali Hallajian, Ayoub Yousefi, Maryam Monsef Shokri
    Introduction

    Fishmeal price were increasing every year and predicted that fish diet will have a wider range of ingredients replaced by fishmeal, such as vegetable sources, microbial protein sources, waste from fishing and animal protein waste (Glencross et al., 2007). Vegetable proteins can replace fish meal to some extent and have a negative effect on the growth of aquatic animals at high levels. But many studies have shown that a mixture of vegetable proteins can improve the amino acid profile compared to single protein source replaced by fish meal (Amaya et al., 2007).  By this method, high replacement with a blend of protein Vegetables have been reported in aquatic animal (Hansen et al., 2007), but increasing fiber, increasing carbohydrates and inappropriate amino acids in diets based on animal and vegetable proteins can led to a negative effect on fish digestive system that showed by growth reduction, immune system depress , low quality meat and even fish fatality in a long-term feeding period (Raskovic et al., 2011). therefore, in this experiment, the effect of a mixture of animal and vegetable proteins replaced by fish meal (levels of 20, 40, 60 and 80%) on the growth indices and digestive system tissue Huso huso were studied.

    Methodology

    In order to reduce the share of fishmeal in the diet of beluga, a basal diet based on 54% of fishmeal was made. A mixture of animal and vegetable proteins (corn gluten: 35%, wheat gluten: 19.34%, processed soybean flour: 3%, chicken by-products: 20%, meat and bone meal: 8%, blood meal: 3.4%) at 20, 40, 60 and 80% levels replaced with fishmeal (FM) (CGM20, CGM40, CGM60, and CGM80, respectively) and finally 5 isonitrogenous (44% crude protein) and isoenergetic (18 MJ/kg) diets were produced. The fish (Average weight: 167±6.5 gr) were fed to saturation for 12 weeks.  Biometry were carried out on month interval and by carrying out information obtained from fish length, weight and food consumption, growth indices and feed efficiency ratio were calculated. At the end of the feeding period, 30% of the fish population was collected from each tank for histological studies. Three parts of the intestine (hindgut, midgut, and foregut) were removed. It was fixed and stained. Histological studies were carried out by an optical microscope equipped with a monitor.

    Results

    There was no significant difference in the final weight and length of fish of different treatments (P>0.05). condition factor and percentage of weight gain of fish fed with FM, CGM20, CGM40, CGM60 and CGM80 had no no significant difference and percentage of weight gain was close to each other (243 to 298%) (P>0.05). No significant difference was observed in specific growth rate and daily growth rate and food conversion ratio in fish fed with all diets (P>0.05). Fish fed FM had the highest protein efficiency ratio (1.75±0.23), but protein efficiency ratio in fish fed with CGM20, CGM40, CGM60 and CGM80 was in the range of 1.53 to 1.73%. But no significant difference was observed (P>0.05). Histological studies were carried out by an optical microscope equipped with a monitor. The intestinal tissue of fish fed with CGM80 diet had necrosis and biliary stagnation. However, histological studies in fish fed with FM, CGM20, CGM40, and CGM60 diets showed that the lamina propria space is adequate, the necrosis of enterocytes is negligible, and the number of goblet cells in the anterior, middle, and distal intestine is balanced. The final results confirmed that the CGM80 did not a negative effect on the growth fish, but it caused damage to the digestive system.  In the present study, there is no significant difference in growth indices and food conversion ratio of fish fed with diets based on fish meal and diets based on corn gluten flour (a mixture of corn gluten: 35%, wheat gluten: 19.34%, soybean meal processed: 3%, poultry by product: 20%, meat and bone meal: 8%, blood powder: 4.3%). In this order, it seems be that alternative diets formulation based on a mixture of Animal and vegetable protein sources  were led to enriching of profile and biochemical composition of diet, In addition beluga Compared to white and Siberian sturheon is a species that can be fed with high carbohydrates percentages without growth reduction (Mohseni et al., 2011). In the present experiment, by increasing mixtures based on corn gluten-based in fish diet,  goblet cells were increased and reached to highest value in CGM80. goblet cells are related to immune system and mucus secretion in order to fluidity of digestive tract and create a protective barrier against mechanical and chemical damage (Marchetti et al., 2006). it seems that the increase of goblet cells in beluga fed with a mixture of vegetable proteins (CGM60 and CGM80) is a reaction against to mucous layer necrosis and reduction of intestinal villi in order to further damage of folds by secreting more mucins (Li et al., 2007), but in general, digestive tract epithelium damage in fish fed CGM20, CGM40 diets and CGM60 was negligible compared to fish fed with FM diets and did not lead to enteritis (intestinal inflammation). Therefore, it is suggested to replace fishmeal with a mixture of animal and vegetable proteins at 20 and 40% in Huso huso diet during the fattening stage.

    Keywords: Beluga, Huso Huso, Replacement, Growth Index, Histology
  • رضا قربانی واقعی*، ایوب یوسفی جوردهی، ذبیح الله پژند، محمود محسنی، مریم منصف شکری

    هدف از انجام تحقیق، تعیین تاثیر دفعات غذادهی بر شاخص های رشد، ترکیب لاشه، فعالیت برخی آنزیم های گوارشی و بازماندگی لاروهای فیل ماهی (Huso huso) بود. بدین منظور تعداد کل 10800 لارو فیل ماهی،  7 روز پس از تفریخ با میانگین وزن 001/0±048/0 گرم، به طور تصادفی در 36 مخزن 500 لیتری فایبرگلاس حاوی 100 لیتر آب چاه، به مدت 31 روز با تناوب زمانی 6 و 12 بار در شبانه روز با استفاده از غذاهای ناپلی آرتمیا، بیومس آرتمیا، دافنی، لارو کرم شیرونومید و غذای فرموله شده پرورش داده شدند. نتایج نشان داد که، تغذیه لاروها با لارو شیرونومید و یا بیومس آرتمیا به ترتیب توانست موجب افزایش درصد بازماندگی و وزن لاروها گردد. میانگین درصد بازماندگی در روزهای مختلف پس از تخم گشایی لاروها در زمان 12 بار غذادهی در شبانه روز در اغلب تیمارها، به طور معنی داری بیشتر از 6 بار غذادهی در شبانه روز بود (05/0>p). در مجموع میانگین وزن لاروها در تیمارهای مختلف، در زمان 12 بار غذادهی در شبانه روز نسبت به 6 بار غذادهی در شبانه روز اختلاف معنی داری نداشت (05/0> p). در اغلب تیمارها، پروتئین خام لاشه لاروها، در زمان 12 بار و 6 بار غذادهی در شبانه روز اختلاف معنی داری نداشتند (05/0> p). در ارتباط با چربی خام لاشه لاروها، در زمان 12 و 6 بار غذادهی در شبانه روز، در 50 درصد تیمارها اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد (05/0>p). فعالیت آنزیم های پپسین، تریپسین و لیپاز در زمان 12 بار غذادهی در شبانه روز در اغلب تیمارها، بطور معنی داری بیش از 6 بار غذادهی در شبانه روز بود (05/0>p). در مجموع غذادهی لاروها بصورت 12 بار در شبانه روز بر 6 بار غذادهی در شبانه روز از جنبه های بهبود بازماندگی لاروها، شاخص وضعیت و فعالیت آنزیم ها ارجحیت داشت.

    کلید واژگان: فیل ماهی, لارو, دفعات غذادهی, کیفیت لاشه, شاخص های رشد, بازماندگی
    Reza Ghorbani Vaghei*, Ayoub Yousefi Jourdehi, Zabihollah Pazhand, Mahmoud Mohseni, Maryam Monsef Shokri

    The aim of the research was to determine the effect of feeding frequency on growth indicators, carcass composition, activity of some digestive enzymes and survival of beluga (Huso huso) larvae. For this purpose, the total number of 10800 beluga larvae, with initial weight of 0.048+0.001 g, were randomly stocked in 36 500-liter fiberglass tanks containing 100 liters of well water, for 31 days with a feeding frequency of 6 and 12 times a day using Artemia nauplii, Artemia biomass, Daphnia, chironomid larvae and formulated diet were reared. The results showed that, feeding larvae with chironomid larvae or Artemia biomass, could increase the survival rate and weight of larvae, respectively. The survival percentage of the treatments on different days after hatching of the larvae during 12 times of feeding per day in most treatments was significantly higher than that of 6 times of feeding per day (p<0.05). The average weight of larvae in different treatments, when feeding 12 times a day compared to feeding 6 times a day, had no statistically significant difference (p>0.05). In most treatments, carcass protein content of larvae, during 12 and 6 times feeding a day, had no statistically significant difference (p>0.05). But the carcass fat content, during 12 times feeding per day in half of treatments, was significantly higher than 6 times feeding per day (p<0.05). The activity of pepsin, trypsin and lipase enzymes, during 12 times feeding a day was significantly more than 6 times a day feeding. Totally, feeding larvae 12 times a day was preferable to feeding 6 times a day, based on improvement of survival of larvae, condition factore and activity of enzymes.

    Keywords: Beluga, Larvae, Feeding Frequency, Growth Performance, Carcass Quality, Survival
  • ذبیح الله پژند*، رضا طاعتی، محمود محسنی، حسینعلی عبدالحی، رضا قربانی واقعی، ژیلا خودخواه

    هدف این مطالعه، بررسی اثرات عادت دهی کوتاه مدت با استفاده از غذاهای زنده مختلف و خشک بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و پروفایل اسیدهای چرب لارو فیل ماهی (Huso huso) است. تعداد 1200 لارو فیل ماهی با میانگین وزن اولیه 01/0±43/0 گرم به صورت تصادفی در 12 مخزن گرد پلاستیکی 80 لیتری (100 لارو به ازای هر مخزن) در سه تکرار توزیع شدند. سپس لارو ماهیان به مدت 21 روز با لارو منجمد شیرونومید (T1)، زی توده منجمد آرتمیا (T2) و ترکیبی از آنها (T3) تغذیه شدند. گروه شاهد (C) در طول دوره تنها جیره خشک تجاری (5/0 میلی متر، پروتئین 59/55 درصد، چربی 12/21 درصد، خاکستر 76/11 درصد و رطوبت 96/7 درصد) را دریافت کرد. جهت عادت دهی، هر دو روز یکبار، 15 درصد از میزان غذای زنده کاسته و بر میزان غذای خشک افزوده شد. طبق نتایج، وزن نهایی (16/0±99/4 گرم)، وزن کسب شده (17/0±57/4 گرم)، افزایش وزن بدن (75/72±53/1081 درصد) و نرخ رشد ویژه (29/0±75/11 درصد/روز) در T1 به طور معنی داری بالاتر از سایر گروه های آزمایشی بود (05/0>p). نرخ زنده مانی در گروه (C) (32/1±50/56 درصد) نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p) و در گروه تغذیه شده با لارو منجمد شیرونومید (T1) مرگ ومیری مشاهده نشد (05/0>p). میزان چربی خام (08/0±32/1 درصد) و رطوبت (17/0±98/80 درصد) در T1 به طور معنی داری کمتر از سایر تیمارها و محتوای پروتئین خام در T3 (39/0±26/11 درصد) و C (44/0±44/11 درصد) به طور معنی داری بالاتر از گروه های T1 (39/0±23/9 درصد) و T2 (28/0±67/9 درصد) بود (05/0>p). گروه T3، کاهش معنی داری در ارتباط با مجموع اسیدهای چرب n-3 LC-PUFA (04/0±53/9 درصد) نسبت به T1 (71/0±02/11 درصد) نشان داد (05/0>p). نسبت EPA/DHA نیز در گروه T1 به طور معنی داری بالاتر (03/0±45/0 درصد) از سایر تیمارها بود (05/0>p). براساس نتایج به دست آمده، استفاده از لارو منجمد شیرونومید به دلیل بهبود شاخص های رشد، زنده مانی و ترکیبات اسید چرب جهت سازگاری لارو فیل ماهی با غذای خشک طی 21 روز توصیه می شود.

    کلید واژگان: تغذیه مختلط, راهبرد غذایی, زی توده آرتمیا, شیرونومید, فیل ماهی
    Zabihollah Pajand*, Reza Taati, Mahmoud Mohseni, Hosseinali Abdolhay, Reza Ghorbani Vaghei, Zhila Khodkhah

    This study aimed to evaluate the effects of feeding with different types of live feeds on growth performance, survival rate, body composition, and fatty acids profile of great sturgeon (Huso huso) larvae during short-time weaning to dry feed. A total of 1200 great sturgeon larvae with a mean initial weight of 0.43±0.01g were distributed randomly into twelve 80-L circular fiberglass tanks (100 larvae per tank) with three replicates. Afterward, the fish were fed with frozen chironomid larvae (T1), frozen Artemia biomass (T2), and a combination of them (T3). The control group © received only a commercial dry feed (0.5 mm: protein 55.59%, lipid 21.12%, ash 11.76%, and moisture 7.96%) throughout the feeding trial. For weaning, the live feed was reduced by 15% every two days, and the dry feed ratio was also gradually increased. According to the results, the final weight (4.99±0.16g), weight gain (4.57±0.17g), body weight increase (1081.53±72.75%), and specific growth rate (11.75±0.29%/day) were significantly higher in T1 than in other groups (p<0.05). The survival rate (56.50±1.32%) significantly decreased in the control group © (p<0.05); however, no mortality was observed in the group fed chironomid larvae (p<0.05). The crude lipid (1.32±0.08%) and moisture (80.98±0.17%) levels of T1 were higher than other groups, and the crude protein content was significantly higher in T3 (11.26±0.39%) and C (11.44±0.44%) than T1 (9.23±0.39%) and T2 (9.67±0.28%) groups (p<0.05). There was a significant decrease in total n-3 LC-PUFA fatty acids (9.53±0.04%) in T3 than in T1 (11.02±071%) (p<0.05). The EPA/DHA ratio in T1 was significantly higher (0.45±0.03%) than other treatments (p<0.05). Consequently, the administration of frozen chironomid larvae is recommended during a 21-day adaptation period of great sturgeon larvae to the dry feed, due to the optimizing effects on growth indices, survival, and fatty acid contents.

    Keywords: Co-feeding, Feeding strategy, Artemia biomass, Chironomid, Beluga
  • علی خدادوست، مجیدرضا خوش خلق*، حمید علاف نویریان، محمود محسنی، حسین خارا

    این تحقیق برای تعیین اثر جایگزینی پودر ماهی با کنجاله سویای تخمیری در جیره غذایی بر برخی شاخص های خونی و ایمنی در فیل ماهی (Huso huso) انجام شد. به این منظور، 240 قطعه فیل ماهی (3/4 ± 6/394 گرم) در هشت تیمار با سه تکرار توزیع شدند. تیمار های غذایی شامل تیمار 1 (آرد ماهی)، 2 (آرد ماهی+متیونین و لایزین)، 3 (40% کنجاله سویای تخمیری)، 4 (60% کنجاله سویای تخمیری)، 5 (80% کنجاله سویای تخمیری)، 6 (40% کنجاله سویای تخمیری+متیونین و لایزین)، 7 (60% کنجاله سویای تخمیری+متیونین و لایزین) و 8 (80% کنجاله سویای تخمیری+متیونین و لایزین) بود. غذادهی ماهیان براساس اشتها و روزانه در سه نوبت طی 56 روز انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت، MCHC، نوتروفیل، مونوسیت و ایوزینوفیل وجود ندارد (05/0>p). با وجود این، بیشترین تعداد گلبول سفید در تیمار 1، بیشترین تعداد گلبول قرمز در تیمار 2، بیشترین مقادیر MCV و لنفوسیت در تیمار 6 و بیشترین مقادیر MCH در تیمارهای 5 ، 6 و 8 مشاهده شد (05/0>p). همچنین، بیشترین مقادیر لیزوزیم در تیمار4 و بیشترین مقادیر IgM و ایمونوگلوبین کل در تیمارهای 4 و 7 مشاهده شد (05/0>p). بر اساس نتایج، بهترین عملکرد شاخص های خونی و ایمنی در جایگزینی 40 تا 60% آرد ماهی با کنجاله سویای تخمیری مشاهده شد.

    کلید واژگان: ماهیان خاویاری, پودر ماهی, تغذیه, پروتئین گیاهی, خون
    Ali Khodadoust, Majidreza Khoshkholgh *, Hamid Allaf Noverian, Mahmoud Mohseni, Hossein Khara

    This study was conducted to evaluate the effects of replacing fishmeal with fermented soybean meal on some hematological and immunological indices of Beluga, Huso huso. For this purpose, 240 Beluga (394.6 ± 4.3 g) were distributed in eight treatments (with three replications). The experimental treatments included T1: fish meal (FM), T2: (FM + methionine and lysine), T3: Fermented soybean 40% (FSBM40), T4: (FSBM60), T5: (FSBM80), T6: (FSBM40 + methionine and lysine), T7: (FSBM60 + methionine and lysine) and T8: (FSBM80 + methionine and lysine). During the 56-day feeding period, the fish were fed to apparent satiation three times daily. The results showed that there was no significant difference in hemoglobin, hematocrit, MCHC, neutrophil, monocyte and eosinophil values (p>0.05). However, the highest number of white and red blood cells was observed in the diets containing FM and FM + methionine and lysine, respectively (p<0.05). Furthermore, higher amounts of MCV and lymphocytes in T6 and higher amounts of MCH in T5, T6 and T8 were observed than in the other treatments (p<0.05). Also, the highest amounts of lysozyme were observed in T4. In addition, T4 and T7 exhibited higher amounts of IgM and total immunoglobulin than the other treatments (p<0.05). Based on the results, the best performance of hematological and immunological indices was observed in replacing 40-60% fishmeal with fermented soybean meal.

    Keywords: Sturgeon, Fish meal, nutrition, Vegetable protein, Blood
  • محمود محسنی*، ذبیح الله پژند، ساره قیاسی، میرحامد سید حسنی، محمد پوردهقانی، رضا قربانی واقعی، هوشنگ یگانه، سجاد قاسمیان

    تیامین یا ویتامین B1 به عنوان یک کوآنزیم مهم در متابولیسم چربی، کربوهیدرات و پروتیین نقش حیاتی در مراحل جنینی تخم و توسعه لارو ایفا می کند. به منظور بررسی اثر تیامین بر شاخص های انکوباسیون فیل ماهی (Huso huso) تخم های حاصل از تکثیر مولدین نر و ماده پرورشی پس از لقاح و در زمان جذب آب به ترتیب با چهار تیمار و سه تکرار شامل غلظت های شاهد (صفر میلی گرم تیامین در لیتر آب)، T500 (500 میلی گرم تیامین در لیتر آب)، T1000 (1000 میلی گرم تیامین در لیتر آب) و T1500 (1500 میلی گرم تیامین در لیتر آب) به مدت 30 دقیقه تحت درمان با تیامین محلول در آب به روش غوطه وری قرار گرفتند. سپس پنج مرتبه با آب تازه شستشو داده و تا زمان تفریخ در انکوباتورهای مخصوص نگهداری شدند. شاخص های انکوباسیون و رشد لارو از 24 ساعت پس از لقاح تخم تا 44 روز پس از شروع تغذیه فعال لارو بررسی شدند. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین بازماندگی تخم از 24 ساعت پس از لقاح تا زمان تفریخ به ترتیب در تیمار T500و تیمار شاهد مشاهده شد (P<0.05). طول و وزن لارو در شروع تغذیه فعال تفاوت معنی داری بین تیمارها نداشت (P>0.05). اما تیامین در سطوح T1000 و T1500 توانست منجر به افزایش معنی دار طول، وزن و وزن کسب شده در انتهای دوره شود (P<0.05). غوطه وری تخم در تیامین محلول توانست منجر به افزایش نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن بدن در دو تیمار T1000و T1500 در روز 36 پس از شروع تغذیه فعال شود (P<0.05). ضریب تبدیل غذایی، کارایی پروتیین و کارایی چربی در تیمارهای  T500 و شاهد کاهش معنی داری نسبت به دو غلظت بالاتر داشت (P<0.05). کمترین درصد بازماندگی از لارو زمان شروع تغذیه فعال تا 44 روز بعد در تیمار شاهد مشاهده شد (P<0.05). نتایج این تحقیق بیان می کند که غوطه وری تخم در محلول تیامین می تواند منجر به افزایش رشد و بازماندگی لارو شود، به همین منظور پیشنهاد می شود که تخم فیل ماهی پس از لقاح در محلول تیامین حداقل به میزان 1000 میلی گرم در لیتر قرار داده شود.

    کلید واژگان: ویتامین B1, درصد تخم گشایی, بازماندگی لارو, غوطه وری تخم, انکوباسیون, فیل ماهی
    Mahmoud Mohseni*

    Thiamine, or vitamin B1, is an important coenzyme in lipid, carbohydrate, and protein metabolism that plays a vital role in the embryonic stages and larval development. To evaluate the effects of thiamine on incubation indices of beluga Huso huso, eggs obtained from farmed males and females after fertilization were immersion in water-soluble thiamine with four treatments and two replicates including control (0 mg thiamine per liter of water), T500 (500 mg thiamine per liter of water), T1000 (1000 mg thiamine per liter of water) and T1500 (1500 mg thiamine per liter of water) during water hardening for 30 minutes. Then, eggs were washed five times with fresh water and kept in special incubators until hatching. Incubation indices and larval growth were investigated 24 hours after fertilization to 44 days after starting feeding. Results showed the highest and lowest egg survival at 24 hours after fertilization until hatching were observed in T1500 and control, respectively (P<0.05). At the start of the feeding the results showed no significant difference in larval weight and length (P>0.05). However, thiamine increased the weight, length, and weight gain in T1000 and T1500 at the end of the experiment (P<0.05). Egg immersion in soluble Thiamine led to an increase in the specific growth rate and body weight in T1000 and T1500 at day 36 after the start of feeding (P<0.05). The food conversion ratio, protein efficiency ratio, and lipid efficiency ratio significantly decreased in control and T500 compared to other treatments (P<0.05). The lowest larval survival was observed in control at the beginning of feeding until day 44 (P<0.05). The results of this study indicate that immersion of eggs in thiamine solution can increase larval growth and survival. Therefore, it is recommended that beluga eggs immersion in thiamine solution at least 1000 mg L-1 thiamine after fertilization

    Keywords: Vitamin B1, hatching rate, larval survival, incubation, Huso huso
  • محمود محسنی*، ذبیح الله پژند، میرحامد سید حسنی، ایوب یوسفی، علی حلاجیان، رضا قربانی واقعی، تورج سهرابی، هوشنگ یگانه، سجاد قاسمیان

    بررسی حاضر به منظور ارزیابی اثرات جایگزینی نسبی سطوح مختلف کنجاله سویای روغن کشی شده به جای آرد ماهی بر عملکرد رشد تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) پرورشی طراحی و اجرا شد. در این راستا تعداد 80 عدد تاسماهی ایرانی پرورشی 4 ساله با میانگین وزنی 3850 گرم با 8 جیره ایزونیتروژنتیک و ایزولیپیدیک به مدت 52 هفته تغذیه شدند. جیره های آزمایشی حاوی درصدهای مختلف کنجاله سویای روغن کشی  شده شامل صفر، 10، 15، 20% بدون آمینو اسید، 15 و 20% جایگزینی با اسید آمینه های لایزین و متیونین و  15 و 20% جایگزینی با اسید آمینه های لایزین و متیونین و مکمل ال-کارنیتین بودند. بعد از 52 هفته هیچ اختلاف معنی داری بین WG، SGR، LX و PV ماهیان تیمارهای مختلف مشاهده نشد. نسبت بازده پروتیین و FE ماهیان تغذیه شده با جیرهDHSM0  به طور معنی دار بالاتر از ماهیان تغذیه شده با جیره DHSM20+AA و DHSM15+AA بود. شاخص هپاتوسوماتیک ماهیان تغذیه شده DHSM0، DHSM10، DHSM15 وDHSM20 + AA+L.car. DHSM30 + AA+L.car. به طور معنی دار نسبت به ماهیان تغذیه شده با تیمار DHSM30 + AA بزرگ تر بود. شاخص رشد غدد جنسی تحت تاثیر جیره غذایی دارای تغییراتی بودند. در این مطالعه، مشخص شد که اثر جیره های غذایی حاوی کنجاله سویای روغن کشی شده دارای مکمل ال-کارنیتین بر دستگاه تولید مثل ماهیان ماده معنی دار و مثبت بود. نتایج مبین این مهم است که رشد سوماتیک در تاسماهیان ماده از جنس نر بیش تر، ولی رشد غدد جنسی و مراحل رسیدگی جنسی آن نسبت به جنس نر به میزان قابل توجهی کمتر بوده است. بیش ترین شاخص رسیدگی جنسی ماهیان نر در ماهیان تغذیه شده با جیره DHSM15 + AA+L.car.  ملاحظه شد، به طوری که در پایان دوره پرورش نشان داد که 75% آن ها در مرحله چهار و 25% بقیه در مرحله III-IV رسیدگی جنسی قرار داشتند. افزودن مکمل ال کارنیتین و مکمل اسیدهای آمینه ضروری مانند لایزین و میتونین به جیره غذایی حاوی کنجاله سویا تاثیر مثبت بر شاخص های رشد و تولید مثلی در جیره کاربردی تاسماهی ایرانی داشت و احتمالا ممکن است به نحو قابل ملاحظه ای تولید بچه ماهیان را نیز بهبود بخشد.

    کلید واژگان: تاسماهی ایرانی, (Acipenser persicus), کنجاله سویای بدون روغن, رشد, ترکیب شیمیایی لاشه
    Mahmoud Mohseni *, Zabihallah Pazhand, Mirhamed Seyed Hosni, Ayoub Yousefi, Ali Halajian, Reza Ghorbani Vaghei, Toraj Sohrabi, Houshang Yeganeh, Sajjad Ghasemian

    The present study was designed and implemented to evaluate the effects of relative replacement of different levels of dehulled soybean meal (DHSM) instead of fish meal on growth performance of adult Persian sturgeon (Acipenser persicus). In this study, a total of eighty 4-year-old Persian sturgeons (Acipenser persicus), with an average weight of 3850 g were fed with 8 isonitrogenetic and isolipidic diets for 52 weeks. Experimental diets include different percentages of dehulled soybean meal include 0, 10, 15, 20% without amino acid, 15 and 20% replacement with lysine and methionine, and 15 and 20% replacement with lysine and methionine and L-carnitine supplement (DHSM0, DHSM10, DHSM15, DHSM20, DHSM20+AA, DHSM15+AA, DHSM20+AA+L.car. DHSM15+ AA+L.car.). After 52 weeks, no significant difference was observed between weight gain (WG), specific growth rate (SGR), LX and PV in different treatments. The protein efficiency ratio and feed efficiency (FE) in DHSM0 was significantly higher than that of DHSM20+AA and DHSM15+AA. Hepatosotic index of fish in DHSM0, DHSM10, DHSM15, DHSM20 + AA+L.car. DHSM30 + AA+L.car. was significantly higher than that in DHSM30 + AA. Gonadosomatic index exhibited alterations under the influence of the diet.  Effect of diets containing dehulled soybean meal with L-carnitine supplement on the reproductive system of female fish was significant and positive. The somatic growth in female Persian sturgeon was higher than that of males. However, their gonadic growth and stages of sexual maturity were significantly lower than that in males. The highest sexual maturity index of male fish was observed in DHSM15 + AA+L.car diet, so that at the end of the rearing period, 75% of fish were in stage IV of sexual maturity and 25% in stage III-IV. Addition of L-carnitine and essential amino acid supplement such as lysine and methionine to the diet containing soybean meal displayed a positive effect on the growth and reproductive indicators in the functional diet of Persian sturgeon and probably can improve significantly the production of Persian sturgeon fry.

    Keywords: Persian sturgeon (Acipenser persicus), Dehulled soybean meal, Growth, Body chemical composition
  • مرتضی ساحلی، هومن رجبی اسلامی*، محمود محسنی، مهدی سلطانی
    این مطالعه به بررسی اثرات سطوح مختلف ویتامین E بر عملکرد رشد و شاخص‏ های خونی بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius) پرداخت. شش جیره غذایی با سطوح مختلف ویتامین E شامل صفر، 10، 20، 40، 80 و 160 میلی‏ گرم در کیلوگرم آماده شد که مقدار واقعی ویتامین E آن ها با استفاده از دستگاه کرماتوگرافی مایع با کارآیی بالا به ترتیب برابر 4/9، 8/6، 17/4، 35/4، 78/8 و 137/0 میلی ‏گرم در کیلوگرم تعیین شد. تعداد 360 عدد بچه ماهی (میانگین وزن اولیه 0/34±9/32 گرم) به صورت تصادفی در 18 مخزن استوانه ‏ای (20 عدد ماهی در هر مخزن) با حجم آب گیری 900 لیتر توزیع گردید. ماهیان در هر مخزن 3 بار در روز (8:30، 12:30 و18:30) و به مدت 8 هفته با جیره غذایی مربوطه تغذیه و در انتها شاخص های رشد و فراسنجه ‏های خونی آن ها بررسی شدند. یافته ها نشان داد وزن نهایی، نرخ رشد روزانه و کارایی غذایی ماهیان با افزایش سطح ویتامین E در جیره غذایی به صورت خطی (0.05>P) و تربیعی (0.05>P) افزایش یافت و به بالاترین مقدار در ماهیان تغذیه شده با 78/8 میلی‏گرم ویتامین E در کیلوگرم جیره غذایی رسید. تغییرات فراسنجه ‏های خونی نیز بیانگر افزایش معنی ‏دار خطی (0.05>P) و تربیعی (0.05>P) گلوبول‏ های قرمز و سفید، میزان هموگلوبین و درصد میزان هماتوکریت همراه با افزایش میزان ویتامین E در جیره بود. درصد نوتروفیل ماهیان به پایین‏ ترین مقدار پس از تغذیه با بالاترین میزان ویتامین E (137/0 میلی‏ گرم ویتامین E در هر کیلوگرم جیره) رسید در حالی که بالاترین درصد لنفوسیت در ماهیانی ثبت شد که با 78/8 میلی‏ گرم ویتامین E در هر کیلوگرم از جیره غذایی تغذیه شده بودند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد ویتامین E قادر است رشد و فراسنجه ‏های خونی ماهی آزاد دریای خزر را بهبود بخشد. بهترین سطح ویتامین E بر این اساس برابر 82/16 میلی ‏گرم در کیلوگرم بر اساس نرخ رشد روزانه و 102/98 میلی‏ گرم در کیلوگرم بر اساس سنتز گلبول ‏های سفید خونی تعیین گردید.
    کلید واژگان: آلفاتوکوفرول, ماهی آزاد دریای خزر, نرخ رشد روزانه, فراسنجه های خونی, سطح بهینه
    Morteza Saheli, Houman Rajabi Islami *, Mahmoud Mohseni, Mahdi Soltani
    This study investigated the effects of different levels of vitamin E on growth performance and blood indices of Caspian trout (Salmo caspius) juveniles. Six diets with different levels of vitamin E including 0, 10, 20, 40, 80 and 160 mg kg-1 were prepared. The actual amounts of vitamin E in diets were determined using high performance liquid chromatography and were as follow: 4.9, 8.6, 17.4, 35.4, 78.8 and 137.0 mg kg-1. In total, 360 fish (initial mean weight of 9.32±0.34 g) were randomly distributed in 18 cylindrical tanks (20 fish per tank) with the working volume of 900 L. Each tank was randomly assigned to each of the experimental diets with 3 replications. The fish in each tank were fed with the respective diets for eight weeks and finally their growth indices and blood parameters were evaluated. The results showed that the final weight, daily growth coefficient and feed efficiency ratio of fish increased linearly (p<0.05) and quadratic (p<0.05) with increasing the vitamin E levels and reached the highest value in fish fed with 78.8 mg kg-1 vitamin E. Significant linear (p<0.05) and quadratic (p<0.05) increases in red blood cells (RBCs) and white blood cells (WBCs), hemoglobin content and hematocrit percentage were also determined by increasing in dietary vitamin E concentration. The percentage of neutrophils in fish blood reached the lowest level after feeding with the highest amount of vitamin E (137.0 mg kg-1 vitamin E) while the highest percentage of lymphocytes was recorded in fish fed with 78.8 mg kg-1 vitamin E. The findings of the present study showed that vitamin E could improve the performance and blood parameters of Caspian trout. The best level of vitamin E was estimated to be 82.16 mg kg-1 based on the daily growth coefficient and 102.98 mg kg-1 according to WBC number.
    Keywords: α-tocopherol, blood indices, Caspian Trout, Daily growth coefficient, Optimum level
  • محمود محسنی*، میرحامد سید حسنی، منصور شریفیان، سمیه حسن پور

    تاثیر جایگزینی سطوح مختلف روغن ماهی کیلکا با روغن کانولا بر شاخص‏های رشد، ترکیب لاشه و آنزیم های گوارشی بچه تاسماهیان سیبری (Acipenser baerii) مورد بررسی قرار گرفت. 180 عدد بچه ماهی (وزن متوسط 09/2±5/22 گرم) به مدت 10 هفته با 4 جیره غذایی پروتیین و چربی (44 و 14 درصد) ((1: 100 درصد روغن ماهی (FO100)، 2: 100 درصد روغن کانولا (CO100)،3: 50 درصد روغن ماهی + 50 درصد روغن کانولا (CO50+FO50) و 4: 70 درصد روغن ماهی + 30 درصد روغن کانولا (FO100+CO30)) تغذیه شدند. میانگین شاخص های رشد و کارایی غذا در بچهماهیان تغذیه شده با جیره های FO100 و CO100 به طور معنی‏داری نسبت به ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی مخلوطی از روغن کانولا و روغن ماهی (CO50+FO50 و FO100+CO30) کمتر بود (05/0p<). تغییر در نسبت روغن ماهی و روغن کانولا موجب تغییر معنی دار در رطوبت، چربی و خاکستر لاشه (05/0p<) شد، اما اثر معنی داری بر پروتیین لاشه نداشت (05/0p>). مقادیر آنزیم لیپاز و کیموتریپسین در ماهیان تغذیه شده با جیره ‏CO50+FO50 به طور معنی داری بالاتر از ماهیان تغذیه شده با جیره‏های  FO100و CO100 بود (05/0p<). نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده ترکیبی از منابع روغن گیاهی و روغن جانوری به نسبت مساوی تاثیر بهتری بر شاخص های رشد، ترکیب لاشه و آنزیم های گوارشی تاسماهی سیبری در مرحله رشد دارد.

    کلید واژگان: تاسماهی سیبری (Acipenser baerii), روغن کانولا, روغن ماهی, عملکرد رشد و ترکیب لاشه
    Mahmoud Mohseni*, Mirhamed Hassani, Mansour Sharifian, Somaye Hasanpour

    The effect replacement of various kilka fish oil with canola oil was investigated on growth indices, body composition, and digestive enzymes of Siberian sturgeon (Acipenser baerii). One hundred and eighty fry fish (22.5±2 2.09 g average weight) were fed with four isonitroginus and isolipid diets (44 and 14%) (1: 100% fish oil (FO100), 2: 100 % of canola oil (CO100), 3: 50% fish oil+50% canola oil (CO50+FO50) and 4: 70% fish oil+30% canola oil (FO100+CO30)) for 10 weeks. The mean growth and feed efficiency indices in the fish fed with FO100 and CO100 diets were significantly lower than CO50+FO50 and FO100+CO30 (P<0.05). The changes in the canola oil/fish oil ratio caused changes in the body moisture and ash contents (P<0.05), but had no significant effect on the body protein (P>0.05). The lipase and chymotrypsin levels in the fish fed with CO50+FO50 diet were significantly higher than the fish fed with FO100 and CO100 diet. The results of this study indicated that using a combination of vegetable oil and fish oil in equal proportions has a relatively better effect on the growth indices, body composition, and digestive enzymes of Siberian sturgeon in the growth stage.

    Keywords: Siberian sturgeon (Acipenser baeri), Canola oil, Fish oil, Growth performance, survival
  • محمود محسنی، سهراب سلطانی طولارود، حمید عبدالله پور بی ریا*

    تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف آنزیم فیزایم (Smizyme phytase) بر شاخص های رشد، ترکیب لاشه و قابلیت هضم مواد مغذی تاسماهی سیبری پرورشی (Acipenser baerii) انجام شد. تعداد 180 عدد تاسماهی سیبری (017/0 ± 19/1 کیلوگرم) با تراکم 20 قطعه در حوضچه های بتونی) با مساحت مفید 4 متر مربع و عمق 80 سانتی متر (شامل جیره های فاقد آنزیم (شاهد)، 1000 و 2000 واحد بین المللی آنزیم فیزایم (تیمار هایF0 ، F1000 و F2000) تقسیم شدند. ماهیان به مدت 62 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که استفاده از آنزیم فیزایم به میزان 2000 واحد بین المللی در جیره تجاری ماهیان خاویاری حاوی 38% پروتیین و 5/12% چربی خام موجب افزایش معنی دار وزن نهایی، نرخ رشد روزانه، نرخ رشد ویژه و کاهش ضریب تبدیل غذایی نسبت به دو گروه دیگر و افزایش معنی دار قابلیت هضم پروتیین و ماده خشک در ماهیان تغذیه شده با آنزیم در مقایسه با جیره شاهد شد (05/0>p)، اما اختلاف معنی داری در قابلیت هضم چربی مشاهده نشد (05/0<p). پروتیین لاشه در تیمارهای F1000 و F2000 کاهش یافت، در صورتی که میزان چربی لاشه در F2000 بیشتر بود (05/0>p). بیشترین میزان کربوهیدرات لاشه در F1000 مشاهده شد (05/0>p)، در صورتی که اختلاف معنی داری در رطوبت لاشه تیمارهای مختلف مشاهده نشد (05/0<p). بر اساس نتایج به دست آمده از شاخص های رشد و ضریب قابلیت هضم، افزودن مقدار 2000 واحد از آنزیم مورد نظر به ازای هر کیلوگرم غذای مصرفی پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: آنزیم فیزایم, رشد, قابلیت هضم, ترکیب بدن, Acipenser baerii
    Mahmoud Mohseni, Sohrab Soltani Toolarud, Hamid Abdollahpour Biria *

    An investigation was carried out to find the effects of different Smizyme phytase levels on growth indices, body composition and nutrient digestibility of farmed Siberian sturgeon, Acipenser baerii. One hundred and eighty fish (average weight 1.19 ± 0.017 kg) were distributed in nine concrete tanks (20 fish in each tank; area = 4 m2; depth = 80 cm) and divided to 3 treatments (F0, F1000 and F2000). Fish were fed for 62 days. Results showed that physaem addition in 2000 IU (F2000) to sturgeon commercial diet (38% protein and 12.5% crude fat) leads to significant increase in final weight, daily growth rate, specific growth rate and the decreased feed conversion ratio compared to the other two groups (p<0.05). Significant raises in protein and dry matter digestibility were observed in the enzyme-fed fish compared to control diet (p<0.05). However, no significant difference in fat digestibility was observed between experimental treatments (p>0.05). Body protein was declined in F1000 and F2000, while body lipid was elevated in F2000 (p<0.05). The highest body carbohydrates was observed in F1000 (p<0.05), while no significant difference was observed in the fish body moisture fed with different diets (p>0.05). Based on the results obtained from growth indices and digestibility coefficient, we suggest adding 2000 IU/kg Smizyme phytase in the fish diet.

    Keywords: Physym enzyme, Growth, digestibility, Body Composition, Siberian sturgeon
  • محمود محسنی*، مریم آفتابگرد، محمد حسن زاده صابر، کادوسا موذن زاده

    هدف این پژوهش، مقایسه اثرات سطوح منابع روی  برکیفیت رشد و لاشه و برخی شاخص های خونی و سرم شناسی بچه فیل‏ ماهی پرورشی (Huso huso Linnaeus, 1758) بود. تعداد 315 عدد ‏بچه فیل‏ ماهی (0.29 ± 8.4 گرم) در 21 مخزن فایبرگلاس 500 لیتری (15 عدد ماهی در هر مخزن) با هفت جیره آزمایشی شامل یک جیره شاهد و شش جیره غذایی حاوی روی (میلی گرم در کیلوگرم جیره) به دو فرم معدنی (تیمارهای ZnSul15، ZnSul30، ZnSul60) و ارگانیک (تیمارهای ZnMet15، ZnMet30، ZnMet60) با 3 تکرار درهرتیمار به مدت 12 هفته تغذیه شدند. بهترین مقادیر وزن نهایی و ضریب تبدیل غذایی درتیمارهای ZnMet15  و ZnMet60 مشاهده گردید. گلبولهای قرمز خون، هموگلوبین و هماتوکریت تحت تاثیر افزایش مکمل روی روند افزایشی نشان دادند. افزایش پروتنیین لاشه در تیمار ZnMet30 نسبت به تیمارهای شاهد، ZnSul15 و  ZnSul60 معنی دار بود (P≤0.05). کاهش چربی لاشه در تیمارهای ZnSul30 و ZnSul60 نسبت به سایر تیمارها معنی دار بود (P≤0.05). کلسترول و تری‏ گلیسیرید سرم درتیمارهای  ZnMet نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری یافت (P≤0.05). کاهش گلوکز سرم در تیمارهای ZnMet15 و   ZnMet60و نیز افزایش لیزوزیم سرم در تیمارهای ZnMet30 و  ZnMet60 نسبت به تیمارشاهد معنی دار بود (P≤0.05). نتایج نشان دادکه اغلب شاخص ها درتیمارهای ZnMet نسبت به سایرتیمارها عملکردبهتری داشتند و به عنوان  جیره بهینه برای بچه فیل ماهی پرورشی پیشنهاد می گردند.

    کلید واژگان: روی معدنی, روی ارگانیک, شاخص های خونی, سرم شناسی, فیل ماهی
    Mahmoud Mohseni*, Maryam Aftabgard, Mohammad Hassanzadeh Saber, Kadusa Moazenzadeh

    This study aims to compare effects of sources levels of zinc on growth and carcass quality, some haematological and serological indices of juvenile beluga sturgeon, Huso huso (Linnaeus, 1758). A number of 315 juvenile beluga sturgeon (8.4±0.29) were fed in 21 500 lit fiberglass tanks (15 fish per tank) under 7 experimental diets including 1 control diet plus 6 diets containing zinc (mg per kg of diet) in two forms of mineral (zinc sulfate) (ZnSul15, ZnSul30, and ZnSul60 treatments) and organic (chelated with methionine) (ZnMet15, ZnMet30, and ZnMet60 treatments) with three replications per treatment for 12 weeks. The best values of final weight and feed conversion ratio were observed in the ZnMet15 and ZnMet60 treatments. Red blood cells, hemoglobin, and hematocrit showed an incremental trend influenced by increased zinc supplement. Increased carcass protein in the ZnMet30 treatment was significant compared to the control, ZnSul15, and, ZnSul30 treatments (P≤0.05). Reduced carcass lipid in the ZnSul30 and ZnSul60 treatments was significant compared to the other treatments (P≤0.05). Serum triglyceride and cholesterol decreased in the ZnMet treatments compared to the control treatment. Reduced serum glucose in the ZnMet15 and ZnMet60 treatments and also increased serum lysozyme in the ZnMet30 and ZnMet60 treatments were significant compared to the control treatment (P≤0.05). Results demonstrated that most of the indices had better performance in the ZnMet treatments comparted to the other treatments and are proposed as an optimal diet for juvenile beluga sturgeon.

    Keywords: Mineral zinc, Organic zinc, haematological indices, Serology, Beluga sturgeon
  • محمدرضا قمی*، مریم حقی، محمود محسنی، مسعود قانع
    زمینه و هدف

    رشد ماهی ها از طریق بسیاری از عوامل محیطی و فیزیولوژیکی تنظیم می شود و با پیشینه ژنتیکی هر موجود شکل می گیرد. فاکتور رشد شبه انسولین-یک IGF-I، نقش مهمی در فرآیندهای مختلف زیستی ماهیان بر عهده دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان بیان ژن رشد IGF-I mRNA در مراحل مختلف رشد ماهیان قزل آلای رنگین کمان بومی و غیر بومی(وارداتی) کشور است.

    روش کار

    به همین منظور ماهیان قزل آلای بومی و غیر بومی در سه سایز کوچک، متوسط و بزرگ با میانگین کل(cm 78/6±25/32- g 34/244±66/453) از مرکز پرورش ماهی در استان گیلان(رشت) تهیه شد. ابتدا در شرایط استریل و بعد از بیهوشی ماهیان حدود 20 میلی گرم از بافت کبد، از هر دو نژاد بومی و غیر بومی نمونه تهیه شد. استخراج RNA و سنتز cDNA براساس روش استاندارد RT-PCR در آزمایشگاه تحقیقات ژنتیک دانشگاه آزاد تنکابن انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که میزان بیان ژن IGF-I در بین نژاد بومی و غیر بومی تفاوت معنی داری دارد به طوری که بیشترین و کمترین میزان ژن به ترتیب در سایز کوچک نژاد غیر بومی و سایز متوسط نژاد بومی بود(P<0.05). اما در بررسی رابطه وزن و طول با مقدار بیان ژن رابطه معنی داری دیده نشد(P˃0.05). این در حالی است که با افزایش اندازه ماهی میزان بیان IGF-I روند کاهشی نشان داد.

    نتیجه گیری

    این یافته ها نشان می دهد که ژنIGF-I  در مراحل رشد و تکامل ماهیان قزل آلای رنگین کمان می تواند نقش اساسی داشته باشد.

    کلید واژگان: قزل آلای رنگین کمان, ژن رشد (IGF-I), سایز بدن, تنوع ژنتیکی
    Mohammad Reza Ghomi *, Maryam Haghi, Mahmoud Mohseni, Masoud Ghane
    Inroduction & Objective

    Fish growth is regulated by many environmental and physiological factors and is shaped by the genetic background of each organism. Insulin-like growth factor I (IGF-I) plays an important role in various biological processes of fish. This study aimed to examine the rate of expression of IGF-I mRNA growth gene at different stages of growth in local and imported rainbow trout in Iran.

    Materials and Methods

    Hence, local and imported trout fish in three sizes of small, medium and large, with a total mean weight and size of 453.66±244.34 gr and 32.25±6.78 cm, respectively, were obtained from the fish breeding center in Guilan province (Rasht). First, 20 mg samples of the liver tissue of the fish were obtained under sterile conditions after anesthesia from both local and imported breeds. RNA extraction and cDNA synthesis were performed according to the RT-PCR standard method in the Genetics Research Laboratory of Tonekabon Azad University.

    Results

    The results showed that the expression of IGF-I gene was significantly different between local and imported breeds so that the highest and lowest gene levels were in the small size of imported breed and medium size of local breed, respectively (P<0.05). However, there was no significant relationship between the amount of gene expression and weight and length of fish (P˃0.05), while IGF-I expression showed a decreasing trend with an increase in the fish size.

    Conclusion

    These findings suggest that the IGF-I gene may play a key role in the growth and development of rainbow trout.

    Keywords: Rainbow trout, Growth Gene (IGF-I), Body Size, genetic diversity
  • محمود محسنی*، سلطنت نجارلشگری، یونس یونس گل علیپور، محمداسماعیل راست روان

    تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر مکمل بتایین در جیره محتوی پروتئین گیاهی بر روند رشد، ترکیب لاشه، آنزیم های کبدی و قابلیت هضم ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius) طراحی و اجرا گردید. تعداد 180 عدد ماهی (59/0±7/9 گرم) در 12 مخزن 300 لیتری با یکی از 4 جیره آزمایشی (نمونه شاهد مبتنی بر پودر ماهی، جیره پایه با پروتئین گیاهی‏، جیره‏های سوم و چهارم شامل جیره پایه هر یک به تفکیک محتوی 4/1 و 8/2 درصد بتایین)، به مدت 11 هفته تغذیه شدند. وزن کسب شده، شاخص رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین ماهیان تغذیه شده با جیره پایه (بدون مکمل بتایین)، به طور معنی‏داری (05/0<p) از ماهیان تغذیه شده با سایر تیمارها پایین‏تر بود. کمترین میزان پروتئین و بیشترین مقدار چربی لاشه در ماهیان تغذیه شده با جیره پایه ثبت گردید (05/0<p). براساس نتایج مطالعه حاضر، فعالیت آنزیم های کبدی ماهیان تغذیه شده با جیره شاهد، همچنین جیره پایه مکمل شده با 4/1و 8/2 درصد بتایین به طور معنی‏داری از ماهیان تغذیه شده با جیره پایه بالاتر بود (05/0<p). قابلیت هضم ظاهری پروتئین در نمونه شاهد به طور معنی‏داری نسبت به ماهیان تغذیه شده با جیره پایه و جیره پایه مکمل شده با 4/1 درصد بتایین بالاتر بود (05/0<p). مشاهده روند کلی بهبود شاخص‏های مورد بررسی همزمان با افزایش سطوح بتایین در جیره‏های غذایی محتوی پروتئین گیاهی (با صرفه اقتصادی بالا)، نشان داد که استفاده از جیره غذایی دارای 8/2 درصد بتایین، منجر به بهبود جذب (خوش خوراکی) و مصرف غذا و دستیابی به بیشینه رشد، ترکیب بهینه لاشه، بهبود آنزیم های کبدی و قابلیت هضم در بچه ماهی آزاد پرورشی خواهد شد.

    کلید واژگان: بتائین, رشد, کارایی غذا, قابلیت هضم, ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius)
    Mahmoud Mohseni*, Saltanat Najarlashgari, Younes Golialipour, Mohammad Rastravan

    A feeding trial was conducted to examine the effects of dietary supplementation of betaine on growth, nutrient utilization, carcass compositions and haematological- biochemical parameters in Salmo caspius fed a plant-protein based diet. 180 fish with average weight of 9.7±0.59 g were fed the plant-protein basal diet, the basal diet with 1.4 & 2.8% betaine supplementation, or a fishmeal-based diet (control) for 11 wk. Weight gain, specific growth rate and protein efficiency ratio were significantly higher in fish fed the betaine-supplemented diet (1.4 & 2.8%) as well as control diet than in fish fed the basal diet. The lowest and highest whole body protein and lipid concentrations were significantly found in the fish fed by basal diet. Based on the results of this study, the levels of liver enzymes were significantly higher in fish fed the betaine-supplemented diet (1.4 & 2.8%) as well as control diet than in fish fed the basal diet. The value of apparent digestibility of crude protein in diet-fed fish a fishmeal-based (control) were significantly higher than fish fed plant-protein basal diet and the basal diet with 1.4% betaine supplementation (p<0.05). Based on the results of this study, could be said that increased levels of 2.8% of betaine is an effective feeding stimulant that can be enhanced the palatability and intake of plant-protein based diets for Salmo caspius, improved growth performance, feed utilization and apparent digestibility coefficient.

    Keywords: Betaine, Growth, feed utilization, apparent digestibility coefficient, Salmo caspius
  • سمیه حسن پور*، محمد پوردهقانی، حبیب وهاب زاده رودسری، محمود محسنی، امین ضرابی

    مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر افزودن سطوح مختلف نمک (کلرید سدیم) به جیره غذایی بچه فیل ماهیان پرورشی (Huso huso) و تاثیر آن بر میزان عملکرد آنزیم‏های روده‏ای و نیز شاخص رشد و کارایی غذا طراحی و انجام شد. بدین منظور تعداد 480 قطعه بچه فیل ماهی با میانگین وزنی 49/0 ± 80/173 گرم در 12 وان فایبرگلاس 2000 لیتری به مدت 12 هفته با چهار جیره غذایی محتوی سطوح مختلف کلرید سدیم شامل سطح صفر، 3، 6 و 9 درصد تغذیه شدند. شاخص‏های رشد شامل وزن نهایی، شاخص رشد ویژه و رشد روزانه ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف کلرید سدیم به طور معنی‏داری نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (05/0>p). درصد افزایش وزن ماهیان تغذیه شده در سطح 6 درصد کلرید سدیم به طور معنی داری نسبت به ماهیان تغذیه شده با تیمار شاهد بالاتر بود امااختلاف معنی‏دار آماری بین سایر تیمارها مشاهده نشد. میانگین ضریب تبدیل غذایی ماهیان تغذیه شده با تیمار شاهد بطور معنی داری نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود (05/0>p). میانگین میزان آنزیم‏های روده‏ای آلکالین فسفاتاز، آمیلاز و لیپاز ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف کلرید سدیم به طور معنی‏داری نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (05/0>p). به منظور دستیابی به افزایش رشد، بهبود کارایی غذا، کاهش هزینه تولید، تقویت عملکرد آنزیم‏های روده‏ای، مناسب‏ترین مقدار کلرید سدیم به میزان 3 تا 6 درصد در کیلوگرم در جیره غذایی فیل‏ماهی پرورشی اوزان 150 تا 700 گرم توصیه می‏شود.

    کلید واژگان: فیل‏ماهی, تغذیه, کلرید سدیم, شاخص‏های رشد, آنزیم‏های روده‏ای
    Sommayeh Hasanpour *, Mohammad Pourdehghani, Habib Vahabzadeh, Mamoud Mohseni, Amin Zarabi

    The current study carried out to investigate the effects of adding salt (NaCl) in the diet of beluga, Huso huso and its impacts both on the function of intestinal enzymes and growth indices and food efficiency. In this regard, 480 species of Huso huso with a mean weight of 173.8 ± 0.49 g stocked in 12 fiberglasses 2000-liter tanks for 12 weeks. They fed a diet containing different levels of NaCl including 0, 3, 6 and 9 percent. Growth indices including final weight, SGR and daily growth showed significant differences in fishes of all treatments, except the fishes fed the diet containing comparing control group (p < 0.05) Weight gain percentage of fed fish at 6% sodium chloride level was significantly higher than fish fed control but no statistically significant difference was observed between other treatments. The mean FCR in fishes of control group was significantly higher than other treatments (p < 0.05). The mean rates ofrate of intestinal enzymes including Alkaline phosphatase, protease, lipase and amylase in the fishes fed by different levels of NaCl were significantly more than control group (p < 0.05). It is suggested to achieve a higher growth rate, improve food efficiency, reduction of production costs and enhancement of intestinal enzymes function. appropriate percentage of added NaCl is to be 3-6% per kilogram of diet for farmed beluga of at 150 to 700 g.

    Keywords: Beluga (Huso huso), Diet, Sodium chloride (NaCl), Growth indices, Intestinal enzymes
  • محمود محسنی*، مریم آفتابگرد، مصطفی کرمی نسب، محمداسماعیل راست روان، یونس گل علیپور

    بررسی حاضر به منظور تاثیر جیره غذایی محتوی مقادیر مختلف پودر سویا و آنزیم فیزایم بر شاخص های هماتولوژی و آنزیم‏های کبدی سرم در ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius)  با وزن متوسط 98/1±1/148 گرم، به مدت 85  روز انجام شد. بدین منظور، 240 عدد ماهی جوان آزاد دریای خزر در طرح کاملا تصادفی در  5 تیمار آزمایشی شامل تیمار 1 (جیره پایه + 2000 واحد بین المللی فیزایم در هر کیلوگرم غذا، تیمار 2 (جیره پایه حاوی20 درصد پودر سویا)، تیمار 3 (جیره پایه حاوی20 درصد پودر سویا + 2000 واحد بین المللی فیزایم در هر کیلوگرم غذا)، تیمار 4 (جیره پایه حاوی40 درصد پودر سویا) و تیمار 5 (جیره پایه حاوی40 درصد پودر سویا + 2000 واحد بین المللی فیزایم در هر کیلوگرم غذا) با دو تکرار در هر تیمار (20 عدد ماهی در هر تکرار) و نمونه شاهد [tv1] (تیمار صفر) (جیره پایه) توزیع شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقادیر گلبول های قرمز خون و هماتوکریت به ترتیب در تیمارهای 1 و 3 مشاهده شدند، که فقط نسبت به تیمار 4 تفاوت های معنی داری را نشان دادند (05/0<p). بیشترین مقدار هموگلوبین در نمونه  شاهد مشاهده شد که به استثنای تیمار 1، نسبت به سایر تیمارها تفاوت معنی داری نشان داد (05/0<p). بیشترین تعداد گلبول های سفید خون (WBC) در تیمار 3 مشاهده شد که تفاوت معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0<p). کمترین مقادیر سرمی آنزیم های کبدی شامل لاکتات دهیدروژناز و آلکالین فسفاتاز (ALP) به ترتیب در تیمار 1 و نمونه شاهد ثبت شد که تفاوت معنی داری با تیمارهای 2 و 3 نشان نداد (05/0>p). از سویی، سطوح سرمی این آنزیم ها در تیمار 5 تفاوت معنی داری با تیمارهای 2 و 3 نشان ندادند (05/0>p). لذا، با توجه به نتایج مطالعه حاضر و عدم تفاوت معنی دار مقادیر اغلب پارامترهای مورد نظر بین نمونه  شاهد و تیمار 5، جایگزینی 40 درصد پودر سویا، حاوی 2000 واحد بین المللی آنزیم فیزایم در هر کیلوگرم غذا به جای پودر ماهی، جهت دستیابی به یک جیره اقتصادی بدون تاثیر منفی بر سلامت ماهی آزاد دریای خزر توصیه می گردد.

    کلید واژگان: پودر سویا (Glycine max), فیزایم, هماتولوژی, آنزیم های کبدی, ماهی آزاد دریای خزر
    M. Mohseni*, M. Aftabgard, M. Karaminasab, M. Rastravan, Y. Golalipour

    This study was conducted to examine the effect of diets containing various amounts of soybean meal and Phyzyme® XP on hematological indicators and serum liver enzymes in Caspian trout (Salmo caspius) with the average weight of 148.1±1.98 g for 85 days. For this purpose, 240 pieces of juvenile Caspian trout were randomly distributed in six treatments, including control treatment (basic diet) and five experimental treatments including  treatment I (basic diet + 2000 IU/kg diet of Phyzyme® XP), treatment II (basic diet containing 20% soybean meal), treatment III (basic diet containing 20% soybean meal + 2000 IU/kg diet of Phyzyme® XP), treatment IV (basic diet containing 40% soybean meal), and treatment V (basic diet containing 40% soybean meal + 2000 IU/kg diet of Phyzyme® XP) with two repetitions per treatment (20 pieces of fish per repetition). The largest amounts of red blood cells and hematocrit were observed in treatments I and III, respectively, which was significantly different only from treatment IV (p<0.05). The largest amount of hemoglobin was observed in the control treatment, which was significantly different from other treatments, except treatment I (p<0.05). The highest number of white blood cells was observed in treatment III, which was significantly different from other treatments (p<0.05). The lowest serum levels of the liver enzymes, including lactate dehydrogenase and alkaline phosphatase, were recorded in treatment I and control treatment, respectively, which showed no significant difference from treatments II and III (p>0.05). Besides, serum levels of these enzymes in treatment V showed no significant difference from treatments II and III (p>0.05). Therefore, according to the results of the present study and no significant differences in the values of most of the parameters between the control treatment and treatment V, it is recommended to replace 40% soybean meal containing 2000 IU/kg diet of Phyzyme® XP, instead of fish meal, in order to achieve an affordable diet without any negative impact on health parameters in the Caspian trout.

    Keywords: Soybean meal (Glycine max), Phyzyme® XP, Hematology, Liver enzymes, Caspian trout
  • میرحامد سید حسنی*، میرمسعود سجادی، بهرام فلاحتکار، ایوب یوسفی، علی حلاجیان، علی حسین پور زلتی، محمود محسنی، رضا قرباتی واقعی

    به منظور کاهش سهم پودر ماهی در جیره غذایی فیل ماهی، ترکیبی از پروتئین های گیاهی و جانوری شامل پودر ضایعات مرغ، گلوتن ذرت، گلوتن گندم، پودر سویای فرآوری شده، پودر ضایعات مرغ، پودر گوشت و استخوان و پودر خون ساخته شد که از لحاظ ترکیب شیمیایی حاوی پروتئین، چربی، کربوهیدرات و ماده خشک) و پروفایل آمینواسید مشابه پودر ماهی بود و در سطوح جایگزینی 20، 40، 60 و 80 درصد (MPP20، MPP40، MPP60 و MPP80) جایگزین پودر ماهی (FM) در جیره هایی با سطوح یکسان پروتئین (44 درصد) و انرژی (18 مگاژول/کیلوگرم) گردید. در مطالعه حاضر، 150 عدد  فیل ماهی در 5 تیمار (هر تیمار دارای سه تکرار) با میانگین وزن 5/6±167 گرم در یک طرح بلوک تصادفی در 15وان فایبرگلاس نیم تنی، بدون دارا بودن اختلاف معنی دار آماری توزیع (05/0<p) و از جیره‏های مزبور تا حد سیری تغذیه شدند و شاخص های رشد، ترکیب لاشه، شاخص هپاتوسوماتیک و احشایی در آنها مورد مطالعه قرار گرفتند. در پایان دوره تغذیه نتایج حاکی از آن بود که شاخص های رشد از جیره های مختلف غذایی تاثیر نپذیرفته است و اختلاف معنی داری در شاخص های وزن نهایی، طول نهایی، ضریب چاقی، افزایش وزن، درصد افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، رشد روزانه، ضریب تبدیل و کارایی غذا و نسبت بازده پروتئین مشاهده نشد (05/0<p).  اما میزان پروتئین و چربی لاشه ماهیان تغذیه شده با جیرهMPP60  و MPP80 به ترتیب  در مقایسه با ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی پودر ماهی به طور معنی داری کاهش و افزایش یافتند (05/0>p). در این بررسی اختلاف معنی داری در شاخص هپاتوسوماتیک و احشایی ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی پودر ماهی و ماهیان سایر تیمارها مشاهده نشد (05/0<p). به نظر می رسد که جایگزینی 80 درصد از مخلوط پروتئین های حیوانی و گیاهی به جای پودر ماهی بدون تاثیر منفی بر شاخص های رشد، شاخص هپاتوسوماتیک و احشایی در فیل ماهی در حال رشد، وجود دارد.

    کلید واژگان: فیل ماهی, ترکیب پروتئین حیوانی و گیاهی, شاخص های رشد, شاخص های هپاتوسوماتیک و احشایی
    Mirhamed Sayedhassani*, MirMasoud Sajjadi, Bahram Falahatkar, Ayoub Yousefi, Ali Halajian, Ali Hossienpour Zelti, Mahmoud Mohseni, Reza Ghorbani Vaghie

    A mixture of vegetable and animal proteins (corn gluten, wheat gluten, processed soy flour, poultry by product, meat and bone meal and blood meal) that are chemically similar (protein, fat, carbohydrate and dry matter) and similar to amino acid profiles compred fish meal were replaced fish meal in diets with identical levels of protein (44%), energy (18 MJ /kg) at levels of  20, 40, 60 and 80% (MPP20, MPP40, MPP60 and MPP80). Juvenile Huso huso with average weight of 167± 6.5 g were fed diets to saturation and their growth indices, carcass composition, hepatosomic and visceral indexes were studied. The final weight, final length, condition factor, weight gain, body weight precent, specific growth rate, daily growth, feed conversion ratio and protein efficiency ratio were not affectrd with diets (p>0.05). Carcass protein of fish fed MPP60 and MPP80 were significantly decreased compared to fish fed diet based on fish meal, while fish carcass fat increased significantly in these fish (p<0.05). There was no significant difference in hepatosomatic and visceral index in fish fed diets based on fish meal (p>0.05). The results of this experiment showed that it is possible to replace 80% of a mixture of animal and vegetable proteins with fish meal without adversely affecting growth indices, hepatosomal and visceral index  of  Huso huso in growth rate period.

    Keywords: Huso huso, Animal, plant protein mix, Growth, Body composition, Hepatosomatic, Visceral index
  • محمود محسنی*، عباس ساجد خانیان، مهرنوش نوروزی

    بررسی حاضر به منظور ارزیابی تاثیر جایگزینی روغن ماهی کیلکا با سطوح مختلف روغن کانولا بر شاخص‏های رشد و بازماندگی بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius) در طی یک دوره 60 روزه طراحی و انجام شد. تعداد 180 قطعه بچه ماهی (68/0  ±25/4 گرم) با تراکم 15 قطعه در حوضچه‏های 300 لیتری توزیع و با 4 تیمار غذایی هر یک با سه تکرار شامل جیره های حاوی 100% روغن ماهی، 100% روغن کانولا، 50% روغن ماهی و 50% روغن کانولا، 70 درصد روغن ماهی و 30 درصد روغن کانولا (با سطوح  پروتئین و چربی یکسان به ترتیب 43 و 14 درصد) تغذیه شدند. بیشترین میزان میانگین وزن (46/26 گرم)، طول نهایی (46/13 سانتیمتر) و ضریب رشد ویژه (97/2%) را ماهیان تغذیه شده با تیمار 50% روغن ماهی و 50% روغن کانولا به خود اختصاص دادند که دارای اختلاف معنی‏داری آماری با سایر تیمارها بود (05/0≤p)، همچنین پایین ترین مقدار ضریب تبدیل غذایی (41/1) و بالاترین میزان فاکتور وضعیت (08/1 ± 09/0) در ماهیان تغذیه شده با تیمار 3 مشاهده گردید (05/0≥p). بالاترین ضریب کارایی پروتئین مربوطه به تیمار حاوی مخلوط 70% روغن ماهی و 30% روغن کانولا بود که اختلاف معنی‏داری را با سایر تیمارها نشان داد (05/0≤p). میزان درصد بازماندگی در بین تمامی تیمارها 100% بود. بر اساس نتایج حاصل شده، جایگزینی بخشی از روغن کانولا با روغن ماهی (50% روغن ماهی با 50% روغن کانولا) در جیره نه تنها تاثیر منفی بر فاکتورهای رشد و بازماندگی بچه ماهی آزاد دریای خزر ندارد، بلکه باعث بهبود این فاکتورها نیز خواهد شد و می‏تواند با کاهش طول دوره پرورش، موجب کاهش هزینه ها گردد.

    کلید واژگان: ماهی آزاد دریای خزر, روغن کانولا, روغن ماهی, عملکرد رشد, بازماندگی
    Mahmoud Mohseni *, Abbas Sajed Khanian, Mehrnoush Norouzi

    This study was conducted to evaluate the effect of different levels of canola oil on growth performance and survival of Caspian salmon fry (Salmo trutta caspius) during replacement with canola oil over a period of 60 days. 180 fish fries (4.25 ± 0.68 g) with a density of 15 were distributed and introduced to 300 liter fiberglass tubs. For this purpose, 4 treatments with 3 duplication, diets including 100% fish oil, 100% canola oil, 50% fish oil and 50% canola oil, 70% fish oil and 30% canola oil (with the same protein and fat levels of 43 and 14%, respectively) were applied. The results showed that the highest weight (26.46 g), final length (13.46 cm) and specific growth rate (2.97%) were belonging to the treatment containing 50% fish oil and 50% canola oil which showed a significant difference with other treatments (p≥0.05). Moreover, the lowest value of feed conversion ratio (1.41) and the highest amount of status factor (0.09 ± 1.08) were also related to treatment 3, but these differences were not statistically significant (p≥0.05). The highest protein efficiency coefficient of 2.37 was related to the treatment containing a mixture of 70% fish oil and 30% canola oil, which showed a significant difference with other treatments (p≤0.05). The survival rate among all treatments was 100% (no losses). Based on the results, it can be concluded that the replacement of part of fish oil with canola oil (50% fish oil with 50% canola oil) in the diet of Caspian salmon not only has no negative impact on growth factors and survival of Caspian salmon, but also it will improve these factors and can decrease costs by reducing the length of the culture period.

    Keywords: Caspian Salmon, Salmo trutta caspius, Canola Oil, Fish Oil, Growth Performance, Survival
  • مریم آفتابگرد*، علیرضا سالارزاده، محمود محسنی، محمداسماعیل راست روان، امیرهوشنگ بحری، سید جلیل ذریه زهرا، سلطنت نجار لشگری، غلامرضا لشتوآقایی

    هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر پروبیوتیک تجاری بتاپلاس (Ultra BP) در ترکیب با پری بیوتیک های گالاکتوالیگوساکارید (GOS) یا ایزومالتوالیگوساکارید (IMO) در ماهی پار آزاد دریای خزر (Salmo caspius) بود. ماهی آزاد دریای خزر (07/0±5/8 گرم) براساس طرحی تصادفی و در قالب سه تیمار غذایی شامل: گروه شاهد، تیمار یک سین بیوتیک (1/0 درصد BP Ultra +2/0 درصد GOS) و تیمار دو سین بیوتیک (1/0 درصدUltra  BP + 2/0 درصد IMO) در نه تانک پلی اتیلن دایره ای 300 لیتری با سه تکرار در هر تیمار توزیع و به مدت هفت هفته تغذیه شدند. در پایان این آزمایش، عملکرد رشد و شاخص کبدی در هر دو تیمار سین بیوتیک نسبت به گروه شاهد بهبود معنی داری داشت (05/0p<)، درعین حال، روند این بهبود در تیمار یک سین بیوتیک بدون تفاوت معنی داری نسبت به تیمار دو سین بیوتیک مشهودتر بود (05/0p>). تعداد گلبولهای قرمز و سفید در دو تیمار سین بیوتیک به ترتیب بطور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش و افزایش یافت (05/0p<). مقادیر هموگلوبین، درصد هماتوکریت و متوسط هموگلوبین گلبول قرمز در تیمار یک سین بیوتیک نسبت به تیمار دو سین بیوتیک افزایش معنی داری نشان داد (05/0p<). بیشترین مقادیر معنی دار پروتئین و چربی خام لاشه به ترتیب در تیمار دو سین بیوتیک و تیمار یک سین بیوتیک مشاهده شد (05/0p<)، ماده خشک لاشه در تیمار یک سین بیوتیک نسبت به تیمار دو سین بیوتیک افزایش معنی داری یافت (05/0p<). کمترین خاکستر لاشه نیز در تیمار یک سین بیوتیک با تفاوت معنی داری نسبت به تیمار دو سین بیوتیک و گروه شاهد مشاهده شد (05/0p<). نتایج مطالعه حاضر مبین کارآیی قابل توجه تیمار دو سین بیوتیک بر افزایش پروتئین و کاهش چربی لاشه بود، هرچند تیمار یک سین بیوتیک تاثیر بهتری بر عملکرد رشد و شاخص های هماتولوژی ماهی آزاد دریای خزر داشته است.

    کلید واژگان: سین بیوتیک, شاخص کبدی, شاخص های هماتولوژی, ترکیبات بدن, Salmo caspius
    Maryam Aftabgard*, Alireza Salarzadeh, Mahmoud Mohseni, Mohammad Esmail Rastravan, Amir Houshang Bahri, Seyed Jalil Zorriehzahra, Saltanat Najjar Lashgari, Gholam Reza Lashtoo Aghaee

    The present study aimed to investigate the effect of the commercial probiotic BetaPlus® Ultra (BP Ultra) in combination with the galacto-oligosaccharide (GOS) or the isomalto-oligosaccharide (IMO) prebiotics in Caspian trout (Salmo caspius) parr. S. caspius (8.5±0.07 g) was randomly distributed in three dietary treatments including: control group, synbiotic treatment I (0.1% BP Ultra + 0.2% GOS) and synbiotic treatment II (0.1% BP Ultra + 0.2% IMO) and in nine 300 L circular polyethylene tanks with three replications per treatment and, then, fed for seven weeks. At the end of this experiment, growth performance and hepatosomatic index improved significantly in both synbiotic treatments compared to the control group (p<0.05). However, the trend of this improvement was more noticeable in the synbiotic treatment I compared to the synbiotic treatment II without any significant difference (p>0.05). The counts of red and white blood cells in the both synbiotic treatments were significantly decreased and increased compared to the control group, respectively (P<0.05). The values of hemoglobin, packed cell volume, and mean corpuscular hemoglobin in the synbiotic treatment I showed significant increases compared to the synbiotic treatment II (P<0.05). The highest significant levels of crude protein and lipid in carcass were observed in the synbiotic treatment II and the synbiotic treatment I, respectively (P<0.05). Dry matter of carcass was increased significantly in the synbiotic treatment I compared to the synbiotic treatment II (P<0.05). The lowest ash content of carcass was observed in the synbiotic treatment I with a significant difference compared to the synbiotic treatment II and the control group (P<0.05). The results of the present study demonstrated the remarkable efficiency of the synbiotic treatment II on the protein increase and lipid reduction in carcass, although the synbiotic treatment I had a better effect on growth performance and hematological parameters in S. caspius.

    Keywords: Synbiotic, Hepatosomatic index, Hematological parameters, Body compositions, Salmo caspius
  • پژوهشی درباره تاریخ نگاری بابیت و بهائیت / قسمت دوم : تاریخ به روایت نبیل یا به نام نبیل زرندی؟
    الهه یزدیانی، محمود محسنی، مهدی هادیان

    در نوشتار پیشین نحوه شکل‌گیری آیین‌های بابی و بهایی را بررسی کردیم و به نقش رهبران ‌آن‌ها در شیوه‌ تبلیغ و میزان تاثیرگذاری هریک در نحوه تاریخ‌نگاری و ثبت وقایع و سوگیری‌ها پرداختیم. همچنین به بروز اختلاف‌ها و جدال‌هایی که در هر مرحله از انتخاب جانشین رهبری گریبانگیر آیین بابی و بهایی گشته بود، اشاره کردیم. از کوشش بهاییان برای معرفی و ثبیت جایگاه خودشان به‌عنوان تنها وارثان سیدعلی‌محمد شیرازی و آیین او نیز صحبت به میان آمد. مختصری هم درباره نحوه و شیوه تاریخ‌نگاری مومنانه در آیین بهایی و هشت اشکال کلی که بر آن گرفته می‌شود، مطالبی ارایه شد. در این مقاله، ترجمه ‌‌شوقی‌افندی از تاریخ نبیل زرندی به نام «The Dawn Breakers» معرفی و درباره‌ جایگاه و اهمیت بالای این کتاب در تاریخ‌نویسی آیین بهایی، مطالبی ارایه می‌شود. در ادامه و پس از نشان دادن اهمیت این کتاب، به معرفی نبیل زرندی و شرح زندگی وی پرداخته خواهد  ‌شد. سپس درباره میزان سندیت انتساب ترجمه تاریخ نبیل زرندی «The Dawn Breakers» به ملامحمد زرندی ملقب به نبیل اعظم بحث می‌شود.

    کلید واژگان: نبیل زرندی, تاریخ نبیل, شوقی افندی, تاریخ بهائیت, آیین بهائی, شوقی
    Elahe Yazdiani, Mahmoud Mohseni, Mehdi Hadian

    In part I, we examined the formation of the Babi and Baha’i Faiths, and the role of their leaders in the way they were propagated, and the extent to which they influenced the historiography and the recording of events. We also mentioned the differences and controversies that had plagued the Babi and Baha’i Faiths at every stage of succession to the leadership. We also talked about the efforts of the Baha’is to establish and fix their own positions as the sole heirs of Mirza Ali Muhammad Shirazi and his religion. There was also a brief critique overview of the manner which faithful Baha’i historiographers practiced in the Faith and we made 8 objections to it. This article introduces Nabil Zarandi’s History and the importance of this book. Also the Shoghi Effendi’s translation of this book entitled The Dawn Breakers and its importance and authority in historiography of Baha’ism is examined. Then, the authenticity of attribution of the translation of The Dawn Breakers to Nabil Zarandi, nicknamed as Nabil Azam, is discussed.

    Keywords: Nabil Zarandi, Nabil’ History, Shoghi Effendi, Baha’i History, Baha’i Faith, the DawnBreakers
  • محمود محسنی*، رضا طاعتی، شهرام دادگر، علیرضا علیپور

    مطالعه حاضر به منظور تعیین اثر سطوح مختلف گلوکز و نشاسته ذرت به عنوان منابع کربوهیدرات بر روند رشد، ترکیب بدن، قابلیت هضم، آنزیم های کبدی و گوارشی تاس ماهی سیبری (Acipenser baerii) انجام شد. تعداد 120 قطعه تاس ماهی سیبری با میانگین وزنی 80/2±64/25 گرم به مدت 11 هفته با چهار جیره حاوی گلوکز 15درصد، گلوکز 30درصد، نشاسته ذرت 15درصد و نشاسته ذرت 30 درصد تغذیه شدند. نتایج نشان داد که وزن نهایی، طو ل کل نهایی، درصد افزایش وزن بدن، شاخص رشد ویژه، میانگین رشد روزانه، ضریب کارایی پروتئین و ضریب چاقی در تیمار نشاسته ذرت 15درصد بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0<p). اختلاف معنی‏داری بین تیمار نشاسته ذرت 30 درصد با تیمار گلوکز 15 درصد در شاخص کبدی مشاهده شد (05/0>p). بیشترین میزان پروتئین لاشه در تیمار نشاسته ذرت 15 درصد مشاهده گردید که اختلاف معنی‏داری با تیمارهای گلوکز 15 و 30 درصد نشان داد (05/0>p). تیمار گلوکز 15 درصد حاوی بیشترین میزان (05/0>p) کربوهیدرات کل لاشه بود که با تیمارهای نشاسته ذرت 15 و 30 درصد اختلاف معنی‏داری داشت. مقادیر آنزیم های لیپاز، پپسین، تریپسین و کیموتریپسین و نیز قابلیت هضم ظاهری چربی و پروتئین در ماهیان تغذیه شده با نشاسته ذرت 15درصد نسبت به سایر تیمارها بالاتر بودند (05/0>p). بالاترین میزان آنزیم های کبدی در ماهیان تغذیه شده با گلوکز 30درصد ثبت گردید (05/0<p). براساس نتایج مذکور می‏توان اظهار کرد که سطح 15 درصد نشاسته ذرت می تواند سبب افزایش رشد، بهبود ترکیب لاشه، قابلیت هضم و آنزیم های گوارشی در تاس‏ماهی سیبری گردد.

    کلید واژگان: کربوهیدرات, رشد, قابلیت هضم, آنزیم های گوارشی, تاس ماهی سیبری (Acipenser baerii)
    Mahmoud Mohseni*, Reza Taati, Sharm Dadgar, Alireza Alipour

    The present study was carried out to determine the effect of different levels of glucose and corn starch as carbohydrate sources on growth performance, body composition, digestibility, digestive and liver enzymes of Siberian sturgeon (Acipenser baerii). A total number of 120 Siberian sturgeons weighing 25.64 ± 2.80g were fed four diets including glucose 15%, glucose 30%, corn starch 15% and corn starch 30% for a period of 11 weeks. Results showed that final weight, final total length, percentage of body weight increase, specific growth rate, mean daily growth, protein efficiency ratio and condition factor in fish fed corn starch 15% were high in comparison with other treatments (P>0.05). Significant difference was seen between fish fed corn starch 30% with fish fed glucose 15% in hepatosomatic index (P<0.05). The highest content of carcass protein was seen in corn starch 15% that showed significant difference with glucose 15% and 30% (P<0.05). Fish fed glucose 15% had the highest content of carcass total carbohydrate which showed significant difference with corn starch 15% and 30% (P<0.05). The contents of lipase, pepsin, trypsin and chymotrypsin enzymes and also apparent digestibility of protein and lipid in fish fed corn starch 15% were higher than the other treatments (P<0.05). The highest contents of liver enzymes were recorded in fish fed glucose 30% (P>0.05). Based on the mentioned results, corn starch at the level of 15% can increase growth and improve body composition, digestibility and digestive enzymes in Siberian sturgeon.

    Keywords: Carbohydrate, Growth, Digestibility, Digestive Enzymes, Siberian Sturgeon (Acipenser baerii)
  • پژوهشی درباره تاریخ نگاری آیین های بابی و بهایی / قسمت اول: اهمیت و نحوه تاریخ نگاری
    الهه یزدیانی، محمود محسنی، مهدی هادیان
    Elaheh Yazdiani, Mahmod Mohsni, Mahdi Hadian

    Historiography in Babi and Baha’i Faiths, unlike the historiographies in many other cultures and societies, has a long story, equal to the Babi – Bahai history! The Babi - Baha’i historians have made changes in their histories during the period of the formation and evolution of these faiths, according to the changes in their leadership. Therefore, paying attention to internal conflicts and disputes, as well as strategic changes in the reign of each leader, is very important and fundamental to recognize the historiography in that era. Also Babi - Baha’i historiography is not immune from plagues such as a pious view of accepting far-fetched events, relying on the words of leaders as sacred ones contrasting with real events recorded by other historians. This article, while analyzing the changes of leadership in the Babi and Baha’i Faiths, and the shift of social power among their descendants, examines the impact of this phenomenon on the Babi and Baha’i historiography, and presents some of the challenges in studying historical books written by the Baha’i believers by providing examples and documents.

    Keywords: Baha’ism, History, Bab, Bahaullah, ‘Abdu’l-Baha, Shoghi Effendi
  • محمدجواد جامی، عبدالمحمد عابدیان کناری*، حامد پاک نژاد، محمود محسنی

    در مطالعه حاضر، اثرات مجزا و تلفیقی مانان الیگوساکارید[1] (MOS) و باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم (Lactobacillus plantarum) جیره بر برخی شاخص های رشد و فاکتورهای خونی بچه ماهی آزاد دریای خزر مورد بررسی قرار گرفت. ماهیان با وزن اولیه 6/0±10 گرم توسط جیره های شامل :1) جیره شاهد فاقد هرگونه ماده افزودنی، 2) جیره حاوی cfu/g 108×8 باکتری L. plantarum ، 3) جیره حاوی g/kg4 مانان الیگوساکارید، 4) جیره حاوی ترکیبی از cfu/g 108×8 باکتری L. plantarum، و g/kg-14 مانان الیگوساکارید، به مدت 8 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره و انجام نمونه برداری، نتایج نشان داد که تیمارهای حاوی g/kg-14 مانان الیگوساکارید به صورت مجزا و جیره تلفیقی شامل مانان الیگوساکارید و باکتری L. plantarum ، از لحاظ شاخص های افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، شاخص رشد روزانه و کارایی پروتئین در بین تیمارها نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری نشان دادند (05/0>p). بیشترین میزان ضریب تبدیل غذایی و مصرف روزانه غذا در تیمار شاهد، مشاهده گردید و از این نظر تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0>p).  همچنین از نظر فاکتور وضعیت تفاوت معنی داری بین تیمارهای مجزا و تلفیقی و گروه شاهد، مشاهده نشد (05/0<p). نتایج شاخص های خونی در بین تیمارهای مختلف نشان داد که تعداد گلبول های قرمز در بین تیمارها تفاوت معنی داری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0>p) به طوری که بیشترین و کمترین تعداد به ترتیب مربوط به تیمار حاوی L. plantarum  و شاهد بود در حالیکه تعداد گلبول سفید تفاوت معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان نداد (05/0<p). نتایج این تحقیق حاکی از آن است که استفاده از جیره های حاوی g/kg-14 مانان الیگوساکارید به صورت مجزا و جیره تلفیقی شامل مانان الیگوساکارید و باکتری L. plantarum ، سبب بهبود شاخص های رشد و خونی در بچه ماهیان آزاد دریای خزر می گردد.   [1] .Mannan oligosaccharide

    کلید واژگان: مانان الیگو ساکارید, لاکتوباسیلوس پلانتاروم, ضریب تبدیل غذایی, کارایی پروتئین, ماهی آزاد دریای خزر
    MohammadJavad Jami, Abdolmohammad Abedian Kenari*, Hamed Paknezad, Mahmood Mohseni

    The present study was conducted to examine singlular and combined effects of manan oligosacharid (MOS) and L. plantarum supplements on growth indices and hematological parameters of Caspian trout (Salmo trutta caspius Kessler, 1877). Caspian trout fingerlings (~ 10 g) were fed with a control diet (basal diet) or supplemented diets as follows: 1) the basal diet + 4g kg−1 IMOS, 2) the basal diet + -8×108 CFU/g-1  L. plantarum)  and 3) a synbiotic diets (the basal diet + 8×108 CFU/g-1  L.plantarum + 4g kg−1IMOS) for 8 weeks. At the end of this trial, the results of the MOS supplemented and synbiotic diet showed significant increase in feed conversion ratio (FCR), weight gain (WG), feed intake (FI), protein efficiency ratio (PER), specific growth ratio (SGR) and daily growth index (DGI) compared with fish fed the control diet (p<0.05). The highest FCR and FI were observed in the control group. In the case of condition factor, the singlular and combined diets showed no significant differences (p>0.05). The results of blood indices among all treatments revealed significant differences of the number of red blood cells (RBC) compared to the control group (p<0.05). The highest and lowest number of RBC was found in L. plantarum diet and control group, respectively. The number of white blood cells (WBC) showed no significant differences with control group (p>0.05). The results demonstrated that the MOS-supplemented diet and the combined diets containing MOS and L. plantarum improved the growth performance in Caspian trout fingerlings.

    Keywords: Manan oligosaccharide, L. plantarum, Feed conversion ratio, Protein efficiency rate, Caspian trout
  • ابوالفضل سپهداری، سلطنت نجار لشگری*، علیرضا باباعلیان، مسعود حقیقی، محمود محسنی
    این پژوهش به منظور پایش و ارزیابی عوامل خطر محیطی و مدیریتی موثر در بروز برخی از بیماری های ویروسی خاص در مرکز تولید ماهی قزل آلای رنگین کمان عاری از عوامل بیماری زای خاص (SPF) انجام شده است. به همین منظور فاکتورهای فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب ورودی و خروجی سالن قرنطینه درمرکز تحقیقات ماهیان سردآبی کشور- تنکابن نظیر اکسیژن، دما، pH، نیتریت، نیترات، آمونیوم، آمونیاک و کل باکتری ها به مدت 6 ماه از اردیبهشت تا مهر 1396 بر اساس روش های استاندارد مورد سنجش قرار گرفتند. همچنین ماهیان موجود در سالن قرنطینه جهت بررسی احتمال آلودگی به ویروس های IPN، IHN و VHS نمونه برداری شدند. نتایج بررسی ها نشان داد که میانگین دما، اکسیژن محلول، pH، نیتریت، نیترات، آمونیوم، آمونیاک و کل باکتری های آب ورودی سالن قرنطینه به ترتیب 17 درجه سانتی گراد، 32/8 میلی گرم بر لیتر، 98/8، 003/0 میلی گرم بر لیتر، 10/3 میلی گرم بر لیتر، 09/0 میلی گرم بر لیتر، 08/0 میلی گرم بر لیتر و 50/90 واحد کلنی در میلی لیتر و آب خروجی به ترتیب 59/17 درجه سانتی گراد، 20/8 میلی گرم بر لیتر، 18/8، 04/0 میلی گرم بر لیتر، 74/3 میلی گرم بر لیتر، 09/0 میلی گرم بر لیتر، 08/0 میلی گرم بر لیتر و 50/784 واحد کلنی در میلی لیتر بوده است. یافته های این پژوهش گویای آن است که در مدیریت تولید قزل آلای رنگین کمان عاری از عوامل بیماری زای خاص از مرحله پیش مولد تا مولد در سالن قرنطینه مرکز تحقیقات ماهیان سردآبی کشور- تنکابن، جلوگیری از ورود عوامل بیماری زا مورد توجه قرار گرفته است.
    کلید واژگان: عوامل خطر, محیطی, مدیریتی, قزل آلای رنگین کمان, SPF
    Abolfazl Sepahdari, Saltanat Najjar Lashgari *, Alireza Baba Alian, Massoud Haghighi, Mahmoud Mohseni
    The aim of this study was to monitor and evaluate the environmental and directory risk factors affecting the occurrence of some specific viral diseases in the region in the region of establishing a large-scale project of rainbow trout production of specific pathogens free (SPF) in the country in order to achieve the guidelines for managing and reducing the risks assessed in the pre-quarantine hall and the SPF center. For this purpose, after completing the questionnaire of physical and chemical indicators of pre-quarantine water inlet and outlet such as oxygen, temperature, pH, nitrite, nitrate, ammonium, ammonia and total bacteria were measured for 6 months from May to October 2017 according to the standard method. Also fish in the pre-quarantine hall were sampled to check for the possibility of infection with IPN, IHN and VHS viruses. The results showed that the average temperature, soluble oxygen, pH, nitrite, nitrate, ammonium, ammonia and total count water of the pre-quarantine hall entrance were respectively 17±1.55°C, 8.32±0.65 mg/l, 8.98±0.37 mg/l, 0.003±0.000 mg/l, 3.10±0.71 mg/l, 0.09±0.10 mg/l, 0.08±0.09 mg/l and 90.50±86.58 colony units per ml and outlet water were respectively 17.59±1.46°C, 8.20±0.62 mg/l, 8.18±0.35 mg/l, 0.040±0.040 mg/l, 3.74±1.14 mg/l, 0.09±0.07 mg/l, 0.08±0.07 mg/l and 784.50±1329.95 colony units per ml. The findings of this study indicate that in the process of producing rainbow trout of Specific Pathogens Free (SPF) from pre-breeder to breeder stage in pre-quarantine hall, there has been avoidance the entry of pathogens. And fluctuations in the physical and chemical indicators of water during the breeding period, the lack of a central oxygen generator, problems with the aeration system and the low flow of incoming water were identified as risk factors.
    Keywords: risk factors, environmental, directory, viral, SPF, Rainbow trout
  • محمود محسنی *، ایوب یوسفی جوردهی، رضا طاعتی، علیرضا علی پور، سمیه حسن پور

    مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر اسیدهای آمینه لایزین و متیونین جیره بر شاخص های رشد، خون، آنزیم های کبدی و ایمنی فیل‏ماهی (Huso huso) اجرا شد. چهار تیمار آزمایشی بر پایه پروتئین سویا شامل گروه شاهد (بدون لایزین و متیونین)، تیمار 1 (لایزین)، تیمار 2 (متیونین) و تیمار 3 (لایزین + متیونین) در سه تکرار فرموله شدند. تعداد 240 قطعه فیل ماهی با وزن متوسط 4/64 ± 144/6گرم با جیره های آزمایشی در شرایط یکسان پرورشی به ‏مدت 12 هفته تغذیه شدند. مکمل های لایزین و متیونین به جیره پایه محتوی 344 گرم بر کیلوگرم کنجاله سویا به مقدار 22/02و 12/94گرم بر کیلوگرم اضافه شدند. شاخص های رشد ماهیان تغذیه شده با جیره لایزین + متیونین، به طور معنی‏دار (p<0/05) از ماهیان تغذیه شده با دیگر جیره‏ها مناسب‏تر بود. کمترین میزان شاخص کبدی متعلق به گروه شاهد بود که اختلاف معنی داری با دیگر تیمارها داشت (p<0/05). مقادیر هماتوکریت، هموگلوبین، گلوکز، پروتئین کل، آنزیم های کبدی و تعداد گلبول های قرمز در ماهیان تغذیه شده با تیمار لایزین + متیونین بهبود معنی داری را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (05/0p<). افزایش در شاخص های ایمنی مانند ایمونوگلوبولین کل و لیزوزیم در ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی اسیدهای آمینه نسبت به شاهد وجود داشت که این افزایش در ماهیان تغذیه شده با جیره لایزین + متیونین معنی دار بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر، فیل‏ماهی جوان پرورشی می‏تواند به طور موثری از مکمل اسیدهای آمینه لایزین به‏میزان 22/02گرم در کیلوگرم جیره و متیونین به‏ میزان 12/94گرم در کیلوگرم در جیره پایه محتوی 344 گرم در کیلوگرم کنجاله سویا به منظور بهبود عملکرد رشد، شاخص های خون و ایمنی استفاده کند.

    کلید واژگان: پروتئین سویا, ایمنی, خون, لایزین, متیونین, فیل ماهی
    Mahmoud Mohseni *, Ayoub Yousefi, Reza Taati, Alireza Alipour, Somayeh Hasanpoor

    The present study was conducted to examine the effect of dietary lysine and methionine amino acids on growth, blood parameters, liver enzymes and immune responses of beluga, Huso huso. Four experimental soy protein-based treatments including D0 (without lysine or methionine), D1 (lysine), D2 (methionine) and D3 (lysine + methionine) were formulated in triplicate groups. A total number of 240 juvenile beluga with average weight of 144.6 ± 4.64 g were fed with the experimental diets in the same rearing conditions for 12 weeks. L-lysine and DL-methionine were added to the diets containing 344 g/kg soybean meal at 22.02 and 12.94 g/kg dry diets, respectively. Growh indices in D3 (lysine + methionine) were significantly (p<0.05) higher than those in other treatments. The lowest content of HSI belonged to D0 (control) which exhibited significant difference (p<0.05) compated to the other treatments. The values of hematocrit, hemoglobin, glucose, total protein, liver enzymes and number of red blood cells in in D3 revealed significant enhancement compared to D0 (p<0.05). There was an increased immune parameter including total Ig and lysozyme in treatments with supplemented amino acids (D1, D2 and D3) compared to D0 (control) with significant difference in case of D3 (p<0.05). In conclusion, beluga juveniles effectively utilize the supplemented lysine at 22.02 g/kgand methionine at 12.94 g/kgin the dry diets containing 344 g/kg soybean meal to enhance growth performance, haematological and immune parameters.

    Keywords: Soy protein, Immunity, Blood, L-Lysine, DL-methionine, Beluga
  • محمدرضا ایمانپور، محمود محسنی، مصطفی کرمی نسب*
    جهت تعیین اثر آنزیم فیتاز و ‏جایگزینی پودرماهی با آرد سویا بر روند رشد، و برخیپارامترهای خونی و بیوشیمیایی سرم خون ماهی آزاد دریایخزر با میانگین وزن 13/7±140/6 ‏گرم، هفت جیره با نیتروژن و انرژی یکسان، حاوی سطوح مختلف آرد سویا (40 و 80‏ درصد) برای جایگزینی تدریجی با پودرماهی (جیره شاهد بدون آنزیم فیتاز)، هریک با سه سطح آنزیم فیتاز (صفر و 1000 ‏و 2000 ‏واحد بین المللی بر کیلوگرم) تهیه و مورد تغذیه ماهیان در شرایط یکسان پرورشی قرار گرفت. در پایان دوره 12‏ هفته ای تغذیه با جیره های آزمایشی، جایگزینی تدریجی پودر ماهی با  آرد سویا موجب کاهش معنی داری در روند رشد و کارایی غذا ماهیان گردید (0/05>P‏). در صورتی که افزودن آنزیم فیتاز موجب افزایش معنی داری در روند رشد و کارایی غذا شد و بهترین نتیجه در استفاده از 2000‏ واحد بین المللی بر کیلوگرم غذا، به دست آمد. از طرف دیگر شاخص ‏های خونی و سرم شناسی ماهیان نیز تحت تاثیر جیره های غذایی قرار گرفت. مقادیر آنزیم های کبدی با مقادیر متوسط کنجاله سویای جیره غذایی ارتباط مستقیم داشت، به طوری که بالاترین مقادیر آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز در ماهیان تغذیه شده با جیره بالای درصد آرد سویا مشاهده شد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد می‏ شود که در جیره ماهی آزاد دریای خزر تا سطح 40‏ درصد پروتئین پودر ماهی با آرد سویا با 2000‏ واحد بین الملل آنزیم فیتاز بر کیلوگرم غذا جایگزین شود.
    کلید واژگان: ماهی آزاد دریای خزر, آنزیم فیتاز, شاخص ‏های خونی, کارایی غذا, شاخص ‏های رشد
    Mohammad Reza Imanpoor, Mahmoud Mohseni, Mostafa Karaminasab *
    To determine the effect of phytase enzyme and replacement of fish flour with soy flour on growth process, and some blood and blood biochemical parameters of Caspian Sea fish with an average weight of 140.6 ± 13.7 gr, Seven diets with nitrogen and the same energy, containing different levels of soy flour (40 and 80%) for gradual replacement of fish powder (control diet without phytase enzyme), each with three levels of phytase enzyme (0, 1000 and 2000 International unit per kilogram) was prepared and fed to fish under the same conditions. At the end of the 12-week period of diet with experimental diets, gradual replacement of fish powder with soybean meal significantly reduced the growth and efficiency of fish food (P> 0.05). In addition, the addition of phytase enzyme significantly increased the growth and efficiency of food and the best result was obtained from the use of 2000 international units per kilogram of food. On the other hand, blood indices and serology of fish were also affected by diets. The amounts of liver enzymes with intermediate amounts of soybean meal had a direct relationship with the highest levels of alkaline phosphatase, alanine aminotransferase and aspartate aminotransferase in fish fed with high rations.. According to the results of this research, it is suggested that in the Caspian Sea salmon ration to be replaced by 40% of the protein content of fish flour with soy flour with 2000 units of phytase enzyme international unit per kg of food.
    Keywords: Salmo trutta caspius, Phytase enzyme, Blood indices, Food efficiency, Growth indices
  • محمود محسنی*، سلطنت نجار لشگری، کادوسا موذن زاده، راحله اسماعیل نیا

    این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف کولین کلراید جیره غذایی(0، 250، 500، 750، 1000 و 2000 میلی‏گرم در هر کیلوگرم غذا)برعملکرد رشد، ترکیب لاشه و برخی پارامترهای خون و سرم شناسی ماهی آزاددریای خزر طراحی و اجرا گردید.تعداد 270 قطعه ماهی با وزن متوسط38/0±82/8 گرم در18 وان فایبرگلاس250 لیتری با 3 تکرار در هر تیمار با یکی از 6 جیره آزمایشی به مدت 10 هفته تغذیه شدند. وزن نهایی، شاخص نرخ رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی سطوح مناسب کولین (750 تا 1000 میلی‏گرم کولین در کیلوگرم)، بطور معنا‎داری از ماهیان تغذیه شده با جیره شاهد و جیره Cho250 بالاتر بود. ضریب تبدیل غذایی ماهیان تغذیه شده با تیمارهای Cho750 و Cho1000 بطور معناداری نسبت به ماهیان تغذیه شده با تیمار شاهد پایین‏تر بود.می توان اذعان نمود،ماهی آزاد نمی تواند نیازهای فیزیولوژیک کولین خود را با بیوسنتز کولین ازکبد و یا متیونین اضافه تامین کند.با افزایش کولین در جیره غذایی،میزان پروتئین و چربی لاشه به طور معناداری افزایش ولی رطوبت لاشه کاهش یافت. همچنین مقادیر متوسط چربی کبد ماهیان تغذیه شده با تیمار شاهد و تیمار Cho250 بطور معناداری نسبت سایر تیمارها کمتر بود.نتایج بیانگر همبستگی منفی بین افزایش سطح کولین کلراید در جیره و میزان فعالیت آنزیم‏های کبدی خون بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر می‎توان اذعان نمود حد مناسب کولین کلراید در ماهی آزاد پرورشی دریای خزر، به میزان 750 تا 1000 میلی‏گرم در کیلوگرم در جیره به منظور دستیابی به حداکثر رشد، ترکیب بهینه لاشه و سیستم ایمنی می باشد.

    کلید واژگان: کولین کلراید, ماهی آزاد دریای خزر, روند رشد
    Mahmoud Mohseni*, Saltanat Najjar Lashgari, Kadusa Moazzenzadeh, Raheleh Esmailnia
    Aims

    The present study was aimed to evaluate the effect of different levels of choline chloride (ziro, 250, 500, 750, 1000, and 2000mg/kg food) on the growth performance, carcass compositions, and haematology of Caspian salmon (Salmo trutta caspius).

    Materials & Methods

    270 fish pieces weighing 8.82±0.38 in 18, 250‐liter fiberglass tanks (15 fish per tank) with 3 repetitions per treatment with one of six experimental diets (control diet, Cho250, Cho500, Cho750, Cho1000, and Cho2000) were fed for 10 weeks.

    Findings

    Final weight, weight gain, specific growth rate index, protein yield ratio, obesity ratio, and feed conversion ratio of fish fed with diet containing appropriate levels of choline (750 to 1000mg/kg choline), were significantly higher than the fish fed with control diet and Cho250 diet (p≤0.05). There was a significant decrease in the feed conversion ratio of Cho750 and Cho1000 treatments compared to control treatment. It can be acknowledged that the Caspian Sea salmon cannot meet the physiological needs of choline by biosynthesizing choline from the liver or methionine. By increasing choline in the diet, the amount of protein and fat in the carcass increased significantly, but the moisture content of the carcass decreased (p≤0.05). Also, moderate amounts of fatty liver fish fed with control treatment and Cho250 treatment were significantly lower than other treatments. The results showed a negative relationship between the increase in choline levels and the activity of hepatic blood enzymes (p≤0.05).

    Conclusion

    In order to increase the growth process, strengthen the immune system, and optimally combine the carcass, the most appropriate amount of choline chloride is 750‐1000mg/kg in the diet of Caspian Sea salmon.

    Keywords: Caspian salmon (Salmo trutta caspius), Choline, growth performance
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال