به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

هادی شهرآبادی

  • فاطمه شهری، امیرحسین حقیقی*، رویا عسکری، هادی شهرآبادی
    هدف 

    تمرین هم زمان (استقامتی مقاومتی) یکی از روش های جلوگیری از شیوع بیماری های مرتبط با چاقی از جمله بیماری قلبی عروقی و اختلال عملکرد تیروئید است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرین هم زمان برهورمون تحریک کننده تیروئید، نیم رخ لیپیدی و شاخص های عملکرد جسمانی در زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.

    روش ها

    در این مطالعه نیمه تجربی 30 زن دارای اضافه وزن و چاق با میانگین و انحراف استاندارد سن 3/15± 47/00 سال و نمایه توده بدنی 4/68± 31/31 کیلوگرم بر متر مربع جهت اجرای تحقیق به طور تصادفی در 2 گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. تمرین هم زمان برای 8 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد. تمرین مقاومتی به کمک دیوار یا باندهای کشی با 10 تا 12 تکرار اجرا شد. تمرین استقامتی شامل دویدن با تناوب های 1 دقیقه ای و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و طناب زنی با تناوب های 1 دقیقه ای و با شدت 40 تا 45 پرش در دقیقه بود. داده های تحقیق با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه های مکرر و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    تمرین هم زمان به طور معنی داری استقامت هوازی، قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه و سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا را افزایش و نمایه توده بدنی را کاهش می دهد (05/P≤0)، در حالی که در وزن بدن، درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به باسن، کلسترول تام، تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی کم و هورمون تحریک کننده تیروئید تغییر معنی داری مشاهده نشد (P>/05).<p).

    نتیجه گیری

    تمرین هم زمان می تواند در بهبود سطوح لیپوپروتئین با چگالی بالا و برخی از شاخص های عملکرد جسمانی در زنان دارای اضافه وزن و چاق موثر باشد. به هر حال، تحقیق بیشتری جهت روشن شدن این مسئله نیاز است.</p).

    کلید واژگان: تمرین هم زمان, عملکرد جسمانی, هورمون تحریک کننده تیروئید, چاقی, نیم رخ لیپیدی
    Fateme Shahri, Amirhossein Haghighi*, Roya Askari, Hadi Shahrabadi
    Objective

    The concurrent endurance-resistance training is one of the methods to prevent the complications of obesity, including cardiovascular diseases and thyroid dysfunction. This study aims to investigate the effect concurrent endurance-resistance training on thyroid stimulating hormone (TSH) level, lipid profile, and physical function indicators in overweight and obese women.

    Methods

    In this quasi-experimental study, 30 overweight and obese women (Mean age: 47±3.15 years, BMI: 31.31± 4.68 kg/m2) were randomly divided into two training (n=15) and control (n=15) groups. The concurrent training was performed for eight weeks, three sessions per week. The resistance training was performed with the help of the wall or elastic bands at 10-12 reps. The endurance training included running with an intensity of 60-75% HRmax and one-min intervals and skipping rope with intensity of 40-45 jumps per min and one-min intervals. The data were analyzed using repeated measures analysis of variance and Tukey’s post hoc test.

    Results

    Concurrent training significantly increased endurance, upper and lower body muscle strength, and high-density lipoprotein level, and reduced BMI (P≤0.05), while body weight, body fat percentage, waist to hip ratio, total cholesterol, triglyceride, low-density lipoprotein, and TSH did not show any significant changes (P>0.05). 

    Conclusion

    Concurrent endurance-resistance training can be effective in improving HDL level and some physical function indicators in obese and overweight women. However, more research is needed in this field.

    Keywords: Concurrent Training, Physical Function, Thyroid Stimulating Hormone (TSH), Obesity, Lipid Profile
  • مینا بهرامی، امیرحسین حقیقی، مجید اسدی شکاری، هادی شهرآبادی، احد شفیعی*
    مقدمه

    استفاده از مت آمفتامین  (METH) می تواند باعث مسمومیت عصبی شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر تغییرات بافتی و بیان ژنی شاخص های تخریب عصبی در بافت هیپوکامپ موش های صحرایی  وابسته به متامفتامین بود.

    روش بررسی

    در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، 32 موش صحرایی نر به چهار گروه مساوی سالین، مت آمفتامین اولیه (METH-1)، مت آمفتامین + تمرین (METH+HIT) و مت آمفتامین ثانویه (METH-2) تقسیم شدند. مت آمفتامین به مقدار 5 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن به مدت 21 روز تزریق شد. برنامه تمرین 8 هفته به صورت دویدن تناوبی شدید (5 جلسه در هفته شامل 4 ست 2 دقیقه ای با شدت بالا و 2 تا 4 دقیقه استراحت فعال بین ست ها) بر روی نوارگردان بود. در پایان دوره تزریق و تمرین، برای ارزیابی تغییرات پاتولوژیک و بیان ژنی شاخص های مرتبط، بافت هیپوکامپ موش های صحرایی استخراج شد. داده ها با استفاده از آزمون آنوای یک طرفه در سطح معناداری (0/05≥α) توسط نرم افزار GraphPad تحلیل شدند.

    نتایج

    بیان ژنی در بافت هیپوکامپ نشان داد همراه با تزریق METH  به طور معناداری بیان شاخص های α-syn، GSK-3β ، CDK5 ، APP، Tau و p-Tau افزایش یافت؛ اما تمرینات (HIT) میزان بیان ژن های تحقیق حاضر را کاهش داد. بررسی های پاتولوژیک نشان داد تزریق METH باعث افزایش معنادار تخریب نورون ها در ناحیه CA1 هیپوکامپ می شود و انجام تمرین تناوبی شدید باعث کاهش معنادار تخریب نورونی شد.

    نتیجه گیری

    مت آمفتامین باعث مسمومیت و تخریب عصبی شده است و انجام تمرینات HIT تا حدودی توانسته این شرایط را بهبود دهد. اگرچه تحقیقات بیشتری در این زمینه برای دست یافتن به نتایج کلی نیاز است.

    کلید واژگان: HIIT, مت آمفتامین, APP, Tau و تخریب عصبی
    Mina Bahrami, AmirHossein Haghighi, Majid Asadi-Shekaari, Hadi Shahrabadi, Ahad Shafiei*
    Introduction

    The use of methamphetamine (METH) can cause neurotoxicity. The purpose of this research was to investigate the effect of high intensity interval training on tissue changes and gene expression of neurodegeneration indicators in the hippocampal tissue of methamphetamine-dependent rats.

    Methods

    In this experimental research, 32 male rats were divided into four equal groups of saline, primary methamphetamine (METH-1), methamphetamine+training (METH+HIT) and secondary methamphetamine (METH-2). METH was injected at the dose of 5 mg/kg body weight for 21 days. The exercise program (5 sessions per week) included interval training (4 sets of 2 minutes with high intensity and 2 to 4 minutes of active rest between sets) on a treadmill. At the end of the injection and training period, the hippocampus tissue of the rats was extracted to evaluate the pathological changes and gene expression of related indicators. Data were analyzed using one-way ANOVA test at the significance level of (P≥0.05) by GraphPad software.

    Results

    The results of gene expression in the hippocampal tissue showed that along with METH injection, the expression of α-syn, GSK-3β, CDK5, APP, Tau and p-Tau indicators increased significantly;  nevertheless the exercises (HIT) decreased the expression of the genes of the current research. Pathological studies showed that METH injection caused a significant increase in the destruction of neurons in the CA1 region of the hippocampus, and performing intense intermittent exercise had significantly reduced the destruction of neurons.

    Conclusion

    Methamphetamine has caused intoxication and neurodegeneration, and HIT training has been able to improve these conditions to some extent. More research is needed in this field to reach general conclusions.

    Keywords: HIIT, Methamphetamine, APP, Tau, neurodegeneration
  • هادی شهرآبادی، امیرحسین حقیقی*، رویا عسکری، مجید اسدی شکاری
    مقدمه

    یکی از شاخصهایی که در اثر آسیب DNA و تولید رادیکالهای آزاد دچار تغییر میشود، ژن 1-PARP است که در بروز التهاب، آپوپتوزیس و نکروزیس نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن 1-PARP قلبی در موشهای صحرایی نر وابسته به متامفتامین بود.

    روش کار

    در یک مطالعه تجربی، موشهای صحرایی به کمک روش تصادفی ساده در چهار گروهشم، متامفتامین، متامفتامین-کنترل و متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا قرار گرفتند. ابتدا تزریق متامفتامین به مدت 21 روز انجام شد. بعد از پایان این مرحله گروه متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته، تمرین تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. در مطالعه حاضر بافت بطن چپ قلب موشهای صحرایی برای بررسی میزان بیان ژن 1-PARP مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Prism GraphPad نسخه 8 در سطح معناداری 05/0

    یافته ها

    نتایج نشان داد که 21 روز تزریق متامفتامین باعث افزایش میزان بیان ژن 1-PARP قلبی در گروه متامفتامین در مقایسه با گروهشم میشود 025/0=P و 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث کاهش میزان بیان این ژن در گروه متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا در مقایسه با گروه های متامفتامین 974/0=P و متامفتامین-کنترل 993/0=P نمیشود.

    نتیجه گیری

    به نظر میرسد که مصرف مزمن متامفتامین باعث افزایش بیان ژن 1-PARP قلبی در موشهای صحرایی شده است و در حیطه درمانی، تمرینات تناوبی با شدت بالا قادر به کاهش بیان این ژن نیست. با توجه به اینکه در این زمینه تحقیقات کمی صورت گرفته است و مکانیسمهای مولکولی درگیر در این مسیر بهخوبی روشن نشده است، به پژوهشگران پیشنهاد میشود در این زمینه تحقیقات بیشتری انجام دهند.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, PARP-1, متامفتامین, قلب
    Hadi Shahrabadi, AmirHossein Haghighi*, Roya Askari, Majid Asadishekaari
    Introduction

    One of the markers that change due to deoxyribonucleic acid (DNA) damage and the production of free radicals in the poly (ADP-ribose) Polymerase-1 (PARP-1) gene, which plays an essential role in inflammation, apoptosis, and necrosis. This study aimed to evaluate the effect of eight weeks of high-intensity interval training on cardiac PARP-1 gene expression in methamphetaminedependent male rats.

    Method

    In an experimental study, rats were divided into four groups sham, methamphetamine, methamphetamine-control, and methamphetamine-highintensity interval training, using a simple random technique. First, methamphetamine was injected for 21 days. At the end of this phase, the methamphetamine-highintensity interval training group performed high-intensity interval training for eight weeks and five sessions per week. In the present study, the left ventricular tissue of rats' hearts was used to evaluate the PARP-1 expression gene. Data were analyzed using the GraphPad Prism 8 software at a P < 0.05.

    Results

    The results showed that 21 days of methamphetamine injection increased the cardiac PARP-1 expression gene in the methamphetamine group compared to the sham group (P= 0.025). Eight weeks of high-intensity interval training did not decrease the expression of this gene in the methamphetamine-high-intensity interval training group compared to methamphetamine (P= 0.974) and methamphetaminecontrol (P= 0.993) groups.

    Conclusion

    Chronic methamphetamine use has increased the cardiac PARP-1 expression gene in rats. In the treatment field, high-intensity interval training cannot reduce the expression of this gene. Given that little research has been done in this field and the molecular mechanisms involved in this pathway are not well understood, researchers are suggested to do further research in this field.

    Keywords: High-Intensity Interval Training, PARP-1, Methamphetamine, Heart
  • امیرحسین حقیقی، شهربانو طالبی، هادی شهرآبادی*

    اپیدمی عفونت های بیماری کروناویروس 2019 (covid-19) که از اواخر سال 2019 در چین شروع شد، به سرعت رشد کرده و این بیماری در سراسر جهان منتشر شده است. مطالعات نشان دادند که در سالمندان، خطر ابتلا به عفونت کووید -19 و مرگ و میر ناشی از آن نسبت به دیگر افراد جامعه بیشتر است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ورزشی بر پاسخ واکسن های مشابه کووید-19 در سالمندان بود. سالمندی با کاهش عملکرد طبیعی سیستم ایمنی بدن همراه است. در میان روش های پیشگیری، واکسیناسیون استراتژی اصلی دارویی برای کاهش بروز و شدت بیماری های ویروسی است. این نکته قابل توجه است که جمعیت آسیب پذیر جامعه که بیشتر حالت شدید بیماری کووید- 19 را تجربه می کنند، همان جمعیتی هستند که کاهش اثربخشی واکسن را نشان می دهند. دلایل کاهش واکنش های واکسن آنفولانزا در افراد مسن احتمالا می تواند پیری ایمنی و بیماری های مزمن باشد. داده ها نشان می دهد که پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی بعد از واکسیناسیون در سالمندان کم است. کاهش اثر واکسن ممکن است مربوط به کاهش پاسخ آنتی بادی باشد. همچنین پاسخ لنفوسیت T سایتوتوکسیک به عفونت های ویروسی و واکسیناسیون در سالمندان دچار اختلال می شود. ضمنا تمرین مزمن با چندین مزیت ضد آنفولانزا، از جمله کاهش خطر آنفولانزا و افزایش میزان اثر بخشی واکسن همراه است. در افراد سالمند فعال نیز IgG و IgM ضد آنفولانزا و تکثیر لنفوسیت ویژه آنفولانزا بیشتر از افراد بی تحرک است. بنابراین پیشنهاد می شود که سالمندان جهت افزایش میزان اثر بخشی واکسن به تمرینات ورزشی نیز بپردازند.

    کلید واژگان: تمرینات ورزشی, واکسن, کووید-19, سالمند
    AmirHossein Haghighi, Shahrbanoo Talebi, Hadi Shahrabadi*

    The 2019 outbreak of coronavirus (covid-19) infections, which began in China in late 2019, is growing rapidly and the disease has spread worldwide. Studies have shown that the elderly have a higher risk of Covid-19 infection and death than others in the community. The aim of the present study was to investigate the effect of exercise on the response to Covid-19-like vaccines in the elderly. Aging is associated with a decline in the normal function of the immune system. Among prevention methods, vaccination is the main drug strategy to reduce the incidence and severity of viral diseases. It is noteworthy that the most vulnerable populations in the community who experience the most severe cases of Covid-19 disease are those who show a decrease in the effectiveness of the vaccine. Reasons for reduced flu vaccine reactions in the elderly may be due to immune aging and chronic disease. The data show that humoral and cellular immune responses after vaccination are low in the elderly. Decreased efficacy of the vaccine may be related to decreased antibody response. The response of cytotoxic T lymphocytes to viral infections and vaccination in the elderly is also impaired. Chronic exercise is also associated with several anti-influenza benefits, including reducing the risk of influenza and increasing the effectiveness of the vaccine. In active elderly, anti-influenza IgG and IgM and influenza-specific lymphocyte proliferation are higher than in sedentary individuals. Therefore, it is recommended that the elderly do training exercise to increase the effectiveness of the vaccines.

    Keywords: Exercise Training, Vaccine, COVID-19, Older Adult
  • هادی شهرآبادی*، امیرحسین حقیقی، شهربانو طالبی
    اهداف

    هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرینات ورزشی بر بهبود سیستم ایمنی سالمندان در دوره بیماری کووید-19 بود.

    اسناد و روش ها

    این مطالعه مروری سیستماتیک روی مقالاتی که در بازه زمانی سالهای 1999 الی 2020 منتشر شده و گروه هدف آنها سالمندان بودند، انجام شد. کلمات کلیدی در پایگاه های اطلاعاتی PubMed ،Scopus ،Science Direct ،Scholar Google ،Magiran و SID توسط 3 نفر جست و جو و ارزیابی شدند. 22 مقاله برای انجام پژوهش انتخاب شد.

    یافته ها

    بر اساس نتایج اکثر مطالعات، جمعیت گلبولهای سفید با تمرینات ورزشی کاهش معناداری داشتند یا تغییر ی نکردند. در بیشتر مطالعات سطح سلولهای T+) CD3) سلولهای T کمکی (+CD4) سلولهای T کشنده CD8 ،(کشنده طبیعی (+CD56) و سلولهای (B+ CD19)بدون تغییر بود. +(دارای افزایش +CD4+CD28 در برخی مطالعات، بعد از مداخله، سلولهای CD45RA (و سلولهای T + معنی دار یا بدون تغییر بودند. سلولهای T بکر (خاطره (+CD45RO) در مطالعاتی بدون تغییر بودند. فعالیت سایتوتوکسیک سلولهای کشنده طبیعی (NKCA (نیز دارای افزایش معنیدار یا بدون تغییر بود. اینترلوکین-6 و فاکتور نکروز تومور- آلفا در تمامی مطالعات مرتبط کاهش معنی داری داشت و از سوی دیگر اینترلوکین-10 افزایش معنی داری داشت. میزان پروتئین واکنشی C در دو مطالعه کاهش معنی داری داشت و در دو مطالعه دیگر بدون تغییر بود. مولکول چسبان بین سلولی (1-ICAM) مولکول چسبان عروقی (1-VCAM)و اندوتلین-1 در بررسیها کاهش معنی داری داشتند. میزان ترشح IgA بزاقی در دو مطالعه افزایش معنی داری داشت. غلظت IgA بزاقی در دو مطالعه افزایش و در دو مطالعه دیگر بدون تغییر بود. جریان IgA بزاقی در مطالعه ای افزایش و در مطالعه ای دیگر بدون تغییر بود.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج، تمرینات ورزشی به شکل منظم و پیوسته با شدت متوسط باعث کاهش التهاب و بهبود برخی از شاخصهای ایمنی در سالمندان میشود. با بهبود سیستم ایمنی در سالمندان از طریق تمرین ورزشی، ممکن است که توانایی سالمندان برای روبهروشدن با عفونت کووید-19 افزایش یابد، این افراد کمتر دچار ابتلا به نوع شدید بیمار ی کووید-19 شوند و میزان بستری در بیمارستان و مرگ و میر ناشی از این بیمار ی در آنان کاهش یابد.

    کلید واژگان: تمرینات ورزشی, کووید-19, سالمند, گلبول سفید, لنفوسیت
    H. Shahrabadi*, A.H. Haghighi, Sh. Talebi
    Aims

    This study aimed to investigate the effect of exercise training to improve the immune system of the elderly at the time of COVID-19.

    Information & Methods

    This systematic review study was performed on articles published between 1999 and 2020, and their target group was elderly. Keywords were searched and evaluated by three people in PubMed, Scopus, Science Direct, Google Scholar, Magiran, and SID databases. Twenty-two articles were selected for research.

    Findings

    According to most studieschr('39') results, the leukocyte population decreased significantly or did not change in response to training. In most studies, the levels of T cells (CD3+), helper T cells (CD4+), killer T cells (CD8+), natural killers (CD56+), and B cells (CD19+) did not change. CD28+CD4+ cells after intervention either increased significantly or did not change in some studies. Naive T cells (CD45RA+) and memory T cells (CD45RO+) did not change in the studies. Natural killer cell cytotoxic activity (NKCA) also increased significantly or did not change. Interleukin-6 and tumor necrosis factor-alpha decreased significantly in all related studies, but on the other hand, interleukin-10 increased significantly. The amount of C-reactive protein decreased significantly in the two studies and did not change in the other two studies. Intercellular adhesion molecule-1(ICAM-1), vascular cell adhesion molecule (VCAM-1), and endothelin-1 decreased significantly in investigations. Salivary IgA secretion rate increased significantly in two studies. Salivary IgA concentration increased in two studies and did not change in the other two studies. Salivary IgA flow increased in one study and did not change in another study.

    Conclusion

    According to the results, regular moderate-intensity exercise training reduces inflammation and improves some safety indicators in the elderly. With immune system improvement through exercise training in the elderly, the ability of the elderly may increase for encountering COVID-19 infection, and the risk of acquiring severe COVID-19 and hospitalization and mortality rates related to this disease may reduce in the elderly.

    Keywords: Exercise Training, COVID-19, Elderly, Leukocyte, Lymphocyte
  • هادی شهرآبادی، ناهید بیژه*
    هدف تحقیق
    به روشنی ثابت شده است که تمرین مقاومتی می تواند فعالیتی ارزنده و مفید برای کودکان باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی قدرتی و پلایومتریک در خشکی بر اجراهای شناگران پسر نابالغ 9 تا 12 سال بود.</p><p>روش تحقیق: آزمودنی های این پژوهش 20 پسر نابالغ با میانگین سن، قد و وزن به ترتیب 85/0±36/11 سال، 45/7±38/148 سانتیمتر و 51/7±05/42 کیلوگرم بودند که به صورت غیر تصادفی هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی ساده در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه کنترل فقط تمرینات شنا بود در حالی که گروه تجربی علاوه بر جلسات تمرینی شنا، 2 روز در هفته برای 8 هفته تمرین های قدرتی و پلایومتریک را انجام دادند. تمرین های قدرتی و پلایومتریک شامل پرس سینه، باز شدن زانو، پرش عمودی، پرش عمقی و پرتاب توپ طبی بود. متغیرهای فیزیکی و عملکردی در شروع و پایان دوره تمرین اندازه گیری شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 16، آمار توصیفی، آزمون ویلکاکسون و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    بعد از 8 هفته تمرین، در گروه تجربی، وزن بدن، قدرت ، توان عضلانی، اجرای شنا و نیروی جلوبرنده در شنای کرال سینه افزایش معنی داری داشت )05/0.(p< در گروه کنترل، وزن بدن، قدرت (پرس سینه) و نیروی جلوبرنده در شنای کرال سینه افزایش معنی داری داشت )05/0.(p< همچنین تفاوت معنی داری در قدرت، توان عضلانی و اجرای شنای 25 متر کرال سینه بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده شد )05/0.p>
    بحث و نتیجه گیری
    تمرین ترکیبی قدرتی و پلایومتریک منجر به افزایش قدرت و توان عضلانی در شناگران نابالغ شد. اگر چه بهبود اجرای شنای 25 متر کرال سینه نکته قابل توجهی است، اما داده ها به روشنی بیانگر این است که اینگونه تمرینات منجر به افزایش اجرای شنا و نیروی جلوبرنده نمی شود.</p>
    کلید واژگان: قدرت, توان, اجرای شنا, نیروی جلوبرنده
    Nahid Bijeh
     
    Purpose
    There is clear evidence that resistance training can be a worthwhile and beneficial activity for children. The purpose of the present study was to determine the effect of eight weeks combined strength and plyometric training on land in performances of 9-12 years old male swimmers.
    Methods
    Our participants
    include; 20 boys with mean age, height and weight of 11.36±0.85 yr, 148.38±7.45 cm and 42.05±7.51 kg respectively. Our sample was selected by purposefully non-random method then randomly divided to experimental and control group. Training program of control group was limited to swimming practice sessions while; the experimental group in addition to swimming training sessions, they conducted strength and plyometric training two days weekly for eight weeks. The strength and plyometric exercises include: bench press, leg extension, vertical jump, depth jump and medicine ball throwing. Physical and performance variables were measured at the beginning and at the end of the training period. The data were analyzed using SPSS (version 16) with Descriptive Statistics, Wilcoxon and Mann- Whitney U tests.
    Results
    After 8 weeks of
    training, in the experimental group, strength, muscular power, swimming performance and propulsive force in front crawl swimming significantly increased (p <0.05). In the control group, strength bench press and propulsive force in front crawl swimming significantly increased (p <0.05). Significant differences in strength, muscular power and swimming performance in 25 m front crawl between experimental and control groups were also observed (p <0.05).
    Conclusions
    A combined strength and plyometric training allow strength and muscular power developments in young male swimmers. Although swimming performance improvement in 25 m front crawl due to strength training was noticeable but these current results do not clarify that these training programs can enhance swimming performance and propulsive force.
    Keywords: Strength, Power, Swimming performance, Propulsive force
  • شهربانو طالبی، هادی شهرآبادی، امین رضوانی، محدثه محسن پور
    مقدمه
    ارزشیابی مهارت های بالینی کسب شده توسط دانشجویان از مسائل مهم آموزش پرستاری است، خودارزیابی وسیله مفیدی برای تعیین صلاحیت ها می باشد که با رفع نواقص، توسعه حرفه ای را به دنبال دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان دستیابی به مهارت های بالینی پرستاری داخلی-جراحی از دید دانشجویان سال آخر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 93-1392 انجام شد.
    روش کار
    در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 70 نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 93-1392 به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای مشتمل بر مشخصات دموگرافیک و 190 گزینه 4 رتبه ای در خصوص مهارت های بالینی پرستاری داخلی-جراحی بود. داده ها با نرم افزار SPSS ویرایش 20 و آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    میانگین کلی نمرات 35/75 ± 05/360 از 570 بود که در سطح خوب گزارش شد، که در این میان 4/11 درصد از دانشجویان مهارت خود را در سطح عالی، 7/75 درصد و 9/12 درصد به ترتیب مهارت خود را در سطح خوب و متوسط گزارش کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که رابطه معناداری بین نمره دستیابی به مهارت های بالینی پرستاری داخلی-جراحی با جنسیت، وضعیت تاهل، وضعیت بومی و غیر بومی بودن، میزان علاقه به رشته پرستاری و محل سکونت وجود ندارد (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    گرچه دانشجویان کسب مهارت های بالینی را در اکثر موارد خوب و عالی گزارش کردند، ولی تعداد مواردی که دانشجویان با آن برخورد نداشته و یا کسب مهارت ضعیف اعلام شد، کم نبود. در این خصوص اتخاذ تدابیری جهت استفاده بیشتر از محیط های بالینی آموزشی و فراهم کردن فرصتی برای تمرین بیشتر توصیه می شود.
    کلید واژگان: مهارت ها, بالینی, پرستاری, دانشجویان, خودارزیابی
    Shahrbano Talebi, Hadi Shahrabadi, Amin Rezvani, Mohaddeseh Mohsenpour
    Introduction
    Assessment of clinical skills acquired by students is an important issue in nursing education. Self-evaluation is a useful tool to determine eligibility for professional development, and will lead to the elimination of defects. This study aimed to determine the senior year nursing student's viewpoints regarding access to clinical nursing skills of medical and surgical units at Sabzevar University of Medical Sciences.
    Methods
    In this cross-sectional study, 70 senior year nursing students were selected using census sampling method at Sabzevar University of Medical Sciences. The data collection tools were questionnaire including demographic information and 190 scaled questions about clinical nursing skills of medical and surgical units in different areas. Data were analyzed using the SPSS (version 20) software eighth and descriptive statistics and multiple regressions.
    Results
    The total average score was 360.05 ± 75.35 over 570 reported good level of skills. Furthermore, 11.4% of students reported excellent level of skills, 75.7% good level, and 12.9% medium level. The results of this study showed that there was no significant relationship in access to clinical nursing skills and gender, marital status, interest in nursing and place of residence (P > 0.05).
    Conclusions
    Although students reported their clinical skills at good and excellent level in most cases, there were a few cases that reported weak level of skills. Policies for promoting greater use of educational and clinical environments and preparing the opportunity to practice the required skills are suggested.
    Keywords: Skills, Clinical, Nursing, Students, Self, Evaluation
  • هادی شهرآبادی، شهربانو طالبی*، جواد گنجلو، سیدمحسن اصغری نکاح، سمیه طالبی
    مقدمه
    بستری کودک در بیمارستان یک رویداد اضطراب زا برای کودک و والدین او محسوب می شود. در میان روش های کاهش اضطراب، روش غیر دارویی از لحاظ اهمیت مشابه روش دارویی است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای تاثیر کتاب داستان آموزشی و آموزش چهره به چهره بر میزان اضطراب کودکان بستری و مادرانشان بود.
    روش کار
    بررسی با استفاده از روش نیمه تجربی و انجام پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. آزمودنی های این پژوهش 81 نفر از کودکان 6 تا 9 ساله بستری در بخش کودکان شهر سبزوار و مادرانشان بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، ابزار چهره ای بررسی اضطراب و اضطراب موقعیتی اشپیل برگر بودند. داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 20 و آمار توصیفی، شاپیرو ویلک، کای دو، t وابسته، ویلکاکسون، من ویتنی، کروسکال والیس، ANOVA و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    نتایج این مطالعه نشان داد که بعد از مداخله، تفاوت معناداری در اضطراب کودکان بین دو گروه کتاب داستان آموزشی و روتین وجود داشت (0/006= P-value)، اما تفاوت معناداری بین دو گروه کتاب داستان آموزشی با روش چهره به چهره و روش چهره به چهره با روش روتین وجود نداشت (0/05< P-value). تفاوت معناداری در اضطراب مادران بین گروه های کتاب داستان آموزشی با روش روتین (0/001> P-value) و روش چهره به چهره با روش روتین (0/001= P-value) مشاهده شد. اما تفاوت معناداری بین دو گروه کتاب داستان آموزشی با روش چهره به چهره مشاهده نگردید (0/079= P-value).
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که کتاب داستان آموزشی و روش چهره به چهره جهت کاهش اضطراب مادران می تواند مفید باشد. همچنین کتاب داستان به عنوان یک ابزار محبوب، کاربردی و موثر جهت آماده سازی کودکان در بیمارستان پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: کتاب, اضطراب, کودکان, بستری, مادران
    Hadi Shahrabadi, Shhahrbanoo Talebi *, Javad Ganjloo, Seyyed Mohsen Asghari Nekah, Somayyeh Talebi
    Introduction
    Child hospitalization is one of the sources of anxiety for both the child and his/her parents. Among the strategies for reducing anxiety, non-pharmacological strategies are as important as pharmacological. The purpose of this study was to compare the effectiveness of educative story-books and face-to-face education on anxiety of hospitalized children and their mothers.
    Methods
    The research project had a quasi-experimental design with pre-test and post-test. The subjects consisted of 81 hospitalized children, aged six to nine years old and mothers in Sabzevar, who were not selected randomly by method. Data collection tools were demographic information questionnaire, Scale of Facial Self-Reported Anxiety and the State Anxiety Inventory. Data were analyzed using SPSS (version 20) and Descriptive Statistics, Shapiro-Wilk, Chi-Square, Paired Sample T Test, Wilcoxon, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis, Analysis of Variance (ANOVA) and Honestly Significant Difference (HSD).
    Results
    After the intervention, the results of this study showed that there was a significant difference in anxiety of children, between the educative story-book group and routine group (P-value = 0.006). However, the differences between the educative story-book with face-to-face education groups and face-to-face education with routine groups were not significant (P-value > 0.05). There were significant differences in anxiety of mothers between the educative story-book with routine groups (P-value
    Conclusions
    The results demonstrated that educative story-books and face-to-face education could reduce the mothers’ anxiety. It can be recommended as a popular, practical and efficient tool to prepare children for hospitalization.
    Keywords: Book, Anxiety, Children, Hospitalized, Mothers
  • هادی شهرآبادی *، ناهید بیژه، شهربانو طالبی
    مقدمه
    برای کودکان استفاده از تمرینات مقاومتی جهت کمک به آن ها برای رسیدن به اوج اجرا یک مسئله مهم می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرینات قدرتی و پلایومتریک بر توان جسمانی در کودکان نابالغ بود.
    روش
    آزمودنی های این پژوهش 20 پسر نابالغ با میانگین سن، قد و وزن، 0/85±11/36 سال، 7/45±148/38 سانتیمتر و 7/51±42/05 کیلوگرم بودند. گروه تجربی 2 روز در هفته برای 8 هفته تمرین های قدرتی و پلایومتریک را انجام دادند. تمرین های قدرتی و پلایومتریک شامل پرس سینه، باز شدن زانو، پرش عمودی، پرش عمقی و پرتاب توپ طبی بود. متغیرهای فیزیکی و عملکردی در شروع و پایان دوره ی تمرین اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ویلکاکسون و من ویتنی استفاده شد.
    یافته ها
    بعد از 8 هفته تمرین، تفاوت معنی داری در قدرت، اجرای پرش عمودی، توان پرش عمودی، اجرای پرتاب توپ طبی بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده شد(0/05>p).
    نتیجه گیری
    تمرینات مقاومتی نه تنها فعالیتی ایمن برای کودکان می باشد بلکه آن برای افزایش قدرت و توان عضلانی می تواند مفید باشد.
    کلید واژگان: تمرین قدرتی, تمرین پلایومتریک, کودکان نابالغ, قدرت عضلانی, توان عضلانی
    Hadi Shahrabadi *, Nahid Bijeh, Shahrbanoo Talebi
    Introduction
    There is an important problem for children to use resistance training to help them for achieve peak performance. The purpose of the present study was to determine the effect of strength and plyometric training in physical power of prepubertal children.
    Method
    The subjects of this research were 20 prepubertal boys with mean age, height and weight of 11.36±0.85 y, 148.38±7.45 cm and 42.05±7.51 kg. The experimental group trained 2 days per week for 8 weeks of strength and plyometric training. The strength and plyometric exercises included bench press, leg extension, vertical jump, depth jump and medicine ball throwing. Physical and performance variables were measured at the beginning and at the end of the training period. Data were analyzed by Wilcoxon and Mann- Whitney U tests.
    Results
    After 8 weeks of training significant differences in strength, vertical jump performance, vertical jump power, medicine ball throwing performance between both experimental and control groups were observed (p <0.05).
    Conclusion
    Resistance training is not only a relatively safe activity for children but that it also is useful to increase muscular strength and power.
    Keywords: Strength training, Plyometric training, Prepubertal children, Muscular strength, Muscular power
  • شهربانو طالبی، فاطمه رهنما رهسپار، سمیه طالبی، هادی شهرآبادی، احسان صفاری
    مقدمه
    خشونت یک موضوع نگران کننده برای هرفرد و در هر محیطی به شمار می رود. برخلاف اینکه خشونت در هر سازمانی رخ می دهد، اما احتمال بروز آن در سازمان های ارائه کننده خدمات درمانی بیشتر است. پژوهش حاضر در جهت بررسی «میزان خشونت کلامی و فیزیکی علیه پرستاران در بیمارستان های شهر سبزوار» انجام گردید.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر توصیفی – مقطعی بوده و جمعیت مورد بررسی 87 نفر از پرستاران بیمارستان های شهر سبزوار بود. پرسشنامه مورد استفاده، خود گزارشی و شامل 26 سوال و در سه بخش اطلاعات دموگرافیک، رو به رو شدن با خشونت کلامی و فیزیکی و سایر سوال های مربوط به مشخصات فرد مهاجم و گزارش دهی آن بود. داده ها با نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آمار توصیفی، آزمون ANOVA وKruskal Wallis تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که 56/73 درصد از پرستاران مورد حمله کلامی و 73/28 درصد مورد برخورد فیزیکی قرار گرفتند. بین سن و جنسیت پرستاران و تعداد دفعات مواجهه با خشونت کلامی و فیزیکی و همچنین سابقه کار و تعداد دفعات مواجهه با خشونت کلامی رابطه معناداری وجود داشت (05/0>p).
    نتیجه گیری
    با توجه به شیوع بالای حمله کلامی علیه پرستاران، پیشنهاد می شود این امر مورد توجه قرار گیرد و اقدامات لازم در این زمینه اجرا شود.
    کلید واژگان: خشونت کلامی, خشونت فیزیکی, پرستار, بیمارستان
    Sh Talebi, F. Rahnama Rahsepar, S. Talebi, H. Shahrabadi, E. Safari
    Introduction
    Violence is considered as an issue of great concern to everyone and in every environment. Despite to the fact that violence occurs in every organization، its likelihood in health service provider organizations is higher. The present study was performed with the intention of investigating «the verbal and physical violence against nurses in hospitals in Sabzevar».
    Materials And Methods
    The present study was a descriptive cross - sectional one and the population under study was 87 nurses from Sabzevar hospitals. The used questionnaire was a self-reporting one consisting of 26 questions in three parts such as demographic information، facing verbal and physical violence، and other questions related to the perpetrator and its report. Data were analyzed using SPSS (version 16) and Descriptive Statistics، ANOVA and Kruskal Wallis.
    Results
    The results showed that the 73. 56 per cent of nurses were verbally attacked by the patients and 28. 73 per cent of them experienced physical confrontation with the patients and their companions. There is a significant relationship between age and sex of nurses and experiencing verbal and physical violence، as well as career history and facing verbal violence (p<0. 05).
    Conclusion
    Since lots of verbally attacked were suggested، more attention must be paid to this issue and the necessary steps must be taken in this regard.
    Keywords: Verbal Violence, Physical Violence, Nurse, Hospital
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال