به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

سجاد پارسایی

  • Sajad Parsaei*, Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednejad, Nasrin Teymoori, Mitra Derakhshesh
    Background

    Physical Activity as a fundamental basis, generally for everyone in the community and particularly important for disabled people. The purpose of this study was to investigate the effect of Physical Activity on mental health and mindfulness in veterans and disabled people.

    Methods

    The method of this research is descriptive-correlational. 100 veteran and disabled athletes and 100 veterans and non-athlete disabled participated in this research among disability institutions and rehabilitation centers in Ahvaz. The instrument used in this study was an international physical activity, mental health and mindfulness questionnaire.

    Results

    The mean age was in the athlete group (29.87 ± 3.88) and in the non-athlete group (28.25 ± 3.55). The results of independent t-test showed that there is a significant difference between the two groups, which shows the positive effect of activity on mental health and mindfulness variables in veterans and disabled athletes compared to non-athletes. It was also found that physical activity variable predicts two variables of mental health and mindfulness in veterans and the disabled. Multiple correlation coefficient was equal to MR = 0.879 and determination coefficient was equal to R2 = 0.772 which was significant at P <0.01 level.

    Conclusion

    In a general conclusion, participation in active activities and having sufficient mobility in veterans and disabled people can improve mental variables such as mental health and also mind awareness.

    Keywords: Disabled, Mental Health, Mindfulness, Physical Activity, Veteran
  • علی اصغر ارسطو، شهلا زاهدنژاد*، سجاد پارسایی، سعید آلبوغبیش
    مقدمه

    اضطراب به معنای تهدید و حالت ناامنی است که منبع آن به روشنی برای فرد آشکار نیست. هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز بر اضطراب جانبازان و ناتوانان جسمی ورزشکار می باشد.

    روش کار 

    روش اجرای تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که با استفاده از دو گروه و با طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. 24 نفر از جانبازان و ناتوانان عضو هییت جانبازان و معلولین شهر اهواز به روش در دسترس انتخاب شدند. ابتدا تمام شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه اضطراب حالتی-رقابتی مارتنز را تکمیل کردند. پس از آن شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شم تقسیم شدند. افراد گروه تجربی در طی سه روز متوالی تحت مداخله تحریک الکتریکی فراجمجه ای قرار گرفتند. پس از آخرین جلسه مداخله، یک بار دیگر شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه اضطراب حالتی-رقابتی مارتنز را تکمیل کردند. از آزمون تحلیل کوواریانس جهت مقایسه پس آزمون دو گروه استفاده شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد که مداخله تحریک الکتریکی مغز بر اضطراب کلی (001/0=p) و اضطراب حالتی-رقابتی (001/0=p) تاثیر دارد و میزان اضطراب گروه تجربی بهتر از گروه شم است (05/0>p).

    نتیجه گیری

    تحریک الکتریکی با شدت دو میلی آمپر و در طی 3 جلسه 20 دقیقه ای می تواند موجب بهبود اضطراب کلی و اضطراب حالتی-رقابتی در بین جانبازان و افراد ناتوان جسمی ورزشکار گردد. از اینرو به مربیان و دست اندرکاران و خود ورزشکاران جانباز و ناتوان جسمی توصیه می شود که در صورت امکان در روزهای منتهی به مسابقه جهت بهبود و کنترل اضطراب خود از مداخله تحریک الکتریکی مغز استفاده نمایند.

    کلید واژگان: تحریک مغز, اضطراب, اضطراب حالتی رقابتی, ورزشکار
    Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednajad *, Sajad Parsaei, Saeed Alboghebish
    Introduction

    Anxiety means threats and insecurity whose source is not clear to the individual. The aim of this study was to investigate the effect of transcranial Direct Current Stimulation (tDCS) on anxiety in Veterans and Disabled Athletes.

    Materials and Methods

    The method of this study was semi-experimental. Twenty-four veterans and disabled members of Board of Veterans and Disabled in Ahvaz city were selected by available sampling. First, all participants completed the Beck Anxiety and State-Competitive Anxiety questionnaire. The participants were randomly divided into experimental and control groups. Experimental group received tDCS intervention for three consecutive days. After the last intervention session, once again, all participants completed the Beck Anxiety and State-Competitive Anxiety questionnaire. ANCOVA test was used to compare post-test of two groups.

    Results

    The results showed that tDCS intervention had a significant effect on general anxiety (p=0.001) and state-competitive anxiety (p=0.001) and anxiety level in experimental group better than the sham group (p < 0.05).

    Conclusion

    tDCS with Two-mA intensity during 3 sessions of 20 minutes can improve the performance of general anxiety and state-competitive anxiety in veterans and disabled athletes. Therefore, it is recommended that coaches, those involved, and veteran and disabled athletes use tDCS interventions to improve and control their anxiety whenever possible on the days leading up to the competition.

    Keywords: Brain stimulation, Anxiety, state-competitive anxiety, Athletes
  • سیما رزاقی، سجاد پارسایی، اسماعیل صایمی*

    اهداف:

     داشتن فعالیت بدنی در دوران سالمندی می تواند در بهبود سلامت روانی موثر باشد. هدف از این تحقیق بررسی نقش واسطه ای فعالیت بدنی در ارتباط بین هوش هیجانی و بهزیستی روان شناختی است.

    مواد و روش ها:

     روش اجرای این پژوهش توصیفی همبستگی است که به وسیله جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه های هوش هیجانی، بهزیستی روان شناختی و پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی در بین سالمندان انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق سالمندان شهر اهواز بودند که 120 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس و هدفمند با میانگین سنی (2/98±64/52) انتخاب شدند. جمع آوری داده ها به وسیله تکمیل پرسش نامه ها توسط سالمندان انجام گرفت. از ملاک های ورود به تحقیق سن بالای 60 سال، توانایی درک سوالات محقق، هوشیاری کامل و سلامت ذهنی و روانی بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی تحلیل شد و آزمون بوت استراپ جهت تعیین نقش واسطه ای فعالیت بدنی استفاده شد. از نسخه 21 نرم افزار SPSS و نسخه 18 AMOS 18 جهت تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معناداری نیز P<0/05 در نظر گرفته شد.

    یافته ها :

    نتایج نشان داد که ضریب همبستگی بین هوش هیجانی با فعالیت بدنی (0/70=r)، هوش هیجانی با بهزیستی روان شناختی (0/84=r) و فعالیت بدنی با بهزیستی روان شناختی (0/70=r) در سطح 0/01>P معنی دار هستند. همچنین سطح اطمینان برای فعالیت بدنی به عنوان متغیر میانجی بین هوش هیجانی و بهزیستی روان شناختی با استفاده از بوت استراپ در سطح 0/001>P معنی دار است.

    نتیجه گیری :

    مطابق نتایج، بین هوش هیجانی و بهزیستی روان شناختی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد و فعالیت بدنی نقش میانجی در ارتباط بین آن ها دارد. بنابراین تشویق سالمندان به انجام فعالیت های بدنی و داشتن تحرک کافی می تواند موجب بهبود سلامت جسمانی و به تبع آن بهبود سلامت روانی در آن ها شود و به سالمندان کمک کند دوران سالمندی سالم و موفق را سپری کنند.

    کلید واژگان: سالمندی, فعالیت بدنی, هوش هیجانی, بهزیستی روان شناختی
    Sima Razaghi, Sajad Parsaei, Esmaeel Saemi*

    Objectives :

    having adequate physical activity during aging period can be effective in improving mental health. The purpose of this study was to investigate the mediating role of physical activity in the relationship of Emotional Intelligence (EI) and Psychological Well-Being (PWB). 

    Methods & Materials :

    This is a descriptive/correlational study. The study population consisted of elderly people in Ahvaz, Iran. Of these, 120 with a mean age of 64.52±2.98 were selected using convenience and purposive sampling methods and based on inclusion criteria (age over 60 years, the ability to understand and answer to the questions, full consciousness, and mental health). Data were collected using Cyberia-Shrink’s EI test, Ryff’s PWB questionnaire and Craig’s International Questionnaires of Physical Activity. The collected data were analyzed in SPSS V. 21 and AMOS V.18 applications by using the correlation coefficient and Bootstrap test (to determine the mediating role of physical activity). The significance level was set at P<0.05.  

    Results:

     There was a significant correlation between EI and physical activity(r= 0.70), between EI and PWB (r= 0.84) and between physical activity and PWB (r= 0.70) (p<0.01). Physical activity had a mediating role in the relationship of EI and PWB using Bootstrap test (P <0.001).

    Conclusion:

     There was a positive and significant relationship between EI and PWB and physical activity had a mediating role. Therefore, encouraging elderly people to have physical activity can improve their emotional and mental health and help them have a healthy and comfortable old age.

    Keywords: Aging, Physical activity, Emotional intelligence, Psychological well-being
  • رسول عابدان زاده*، مریم داودی، سجاد پارسایی

    هدف و زمینه پژوهش: خودگفتاری روشی مناسب جهت مداخله برای بهبود عملکرد ورزشکاران می باشد که اجراکنندگان به شکل آشکار یا پنهان به کار می برند تا بر اجرا اثر گذاشته و باعث تقویت آن شوند. هدف این پژوهش بررسی اثر خودگفتاری آموزشی همراه با کانونی نمودن توجه بر یادگیری مهارت سرویس کوتاه بدمینتون می باشد.روش شناسی: روش اجرای این پژوهش نیمه تجربی و طرح آن شامل پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان ابتدایی پسرانه اهواز بودند که 36 نفر با دامنه سنی 10 تا 11 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان بر اساس نمرات پیش آزمون به صورت همگن در 3 گروه 12 نفری کنترل، خودگفتاری با کانون توجه درونی و خودگفتاری با کانون توجه بیرونی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج مقایسه ی بین گروه های آزمایشی و کنترلی اثر معناداری را نشان نداد و تنها خودگفتاری توانست بین دو کانون توجه تفاوت ایجاد کند که گروه خودگفتاری با کانون توجه بیرونی عملکرد بهتری نسبت به گروه خودگفتاری با کانون توجه درونی داشتند.نتیجه گیری: هرچند خودگفتاری نتوانست بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت ایجاد کند ولی استفاده از خودگفتاری سبب افزایش اعتمادبه نفس، توجه و تلاش بیشتر شد.

    کلید واژگان: خودگفتاری آموزشی, توجه درونی, توجه بیرونی, سرویس کوتاه بک هند
    Background & Purpose

    self-talk is considered as the appropriate way for interfering to improve athletes’ performance that effectors use it during the learning of the skills overtly or covertly to effect on performance and promote it. The purpose of this study was to examine The Effect of Instructional Self-Talk Using Different Attention Instructions on Badminton Short Serve.

    Methodology

    The method of this research was semi-experimental and its design was pre-posttest with control group. Participants included elementary male students of Ahvaz city. Among this society selected 36 with age range 10-11 years old in convenience sampling. According to pre test scores, participants assigned in three groups (n=12): self-talk with internal attentional focus, self-talk with external attentional focus and control group.

    Result

    The comparisons between experimental and control group did not show any significant effect and only the self-talk could differentiate between two attentional focus that self-talk with external focus group were better than other group in performing of the skill.

    Conclusion

    However, self-talk could not differentiate between experimental and control group but participants increased their self-confidence, focus of attention and effort by using self-talk.

    Keywords: instructional self-talk, Internal attention, External attention, backhand short serve
  • علی اصغر ارسطو، سجاد پارسایی*، شهلا زاهدنژاد، سعید البوغبیش، اعظم بوربور
    اهداف

    اخیرا تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز در بهبود فرآیندهای مختلف مورد توجه پژوهشگران قرار گفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای یک طرفه مغز بر زمان واکنش جانبازان و ورزشکاران با معلولیت انجام شد.

    مواد و روش ها

     این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون در سال 1397 در بین کلیه جانبازان و ورزشکاران با معلولیت عضو هیات جانبازان و معلولان شهر شیراز انجام شد. تعداد 24 نفر از جامعه آماری مورد نظر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 12نفری تجربی و تحریک ساختگی (شم) قرار گرفتند. مرحله اکتساب طی 3 جلسه برگزار شد. در گروه تجربی، الکترود آند روی نقطه C4 و الکترود کاتد در ناحیه FP1 قرار گرفت. در هر جلسه 20دقیقه تحریک 1.5میلی آمپری انجام گرفت. در گروه تحریک ساختگی الکترود آند و کاتد همانند گروه تجربی به ترتیب روی نقاط C4 و FP1 قرار گرفت، ولی جریان تحریک پس از 30ثانیه از تحریک قطع می شد. پس از آخرین جلسه تمرینی، پس آزمون به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از آزمون T مستقل و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد.

    یافته ها

     در مرحله پس آزمون، زمان واکنش ساده و زمان واکنش انتخابی بین گروه تجربی و ساختگی تفاوت معنی داری داشت و عملکرد گروه تجربی بهتر از گروه ساختگی بود (0.0001=p).

    نتیجه گیری

     تحریک الکتریکی فراجمجمه ای می تواند موجب بهبود زمان واکنش ساده و انتخابی در جانبازان و ورزشکاران با معلولیت شود.

    کلید واژگان: تحریک الکتریکی مغز, زمان واکنش, جانبازان, معلولان
    A.A. Arastoo, Parsaei S.*, Sh. Zahednejad, S. Alboghebish, A. Burbur
    Aims

    Recently, Transcranial Direct Current Stimulation (tDCS) has been considered by researchers to improve various processes. The aim of this study was to investigate the effect of tDCS on reaction time in veterans and athletes with disabilities.

    Materials & Methods

    This semi-experimental study with pre-test post-test design was conducted in 2018 among all veterans and athletes with disabilities, who were members of Veterans and disabled board of Shiraz. 24 veterans and disabled persons of Shiraz athletes were selected by available sampling and allocated to experimental and artificial stimulation (sham) groups. Acquisition stage was held during 3 sessions. In the experimental group, an anode electrode was placed on the C4 and the cathode electrode was placed in the FP1. The stimulation rate was 1.5 milliamps in 20 minutes. In the sham groups, the anode and cathode electrode were placed on the C4 and FP1 points, but the stimulation was discontinued after 30 seconds. After the last session, a post-test was performed. Data analysis was performed by SPSS 22, using independent t-test and Multivariable analysis of covariance.

    Findings

    In the post-test, there was a significant difference between the experimental group and the sham at the simple reaction time and choice reaction time and the performance of the experimental group was better than the sham group (p=0.0001).

    Conclusion

    tDCS can improve the simple and choice reaction time in veterans and athletes with disabilities.

    Keywords: Electrical Stimulation of the Brain, Reaction Time, Veterans, Disabled Persons
  • علی اصغر ارسطو، شهلا زاهدنژاد، سجاد پارسایی*، سعید البوغبیش، نسیم عطایی قراچه، حسن عامری اصل
    مقدمه و هدف
    حافظه کاری، اصلی ترین رکن حافظه جهت انجام تکالیف شناختی است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجه ای مغز بر حافظه کاری جانبازان و معلولان ورزشکار می باشد.
    مواد و روش ها
    نوع تحقیق نیمه تجربی است. 24 نفر از جانبازان و معلولان ورزشکار شیراز به صورت نمونه گیری در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه تحریک واقعی و ساختگی قرار گرفتند. در گروه تحریک الکتریکی واقعی، الکترود آنودال بر روی قشر پیش پیشانی خلفی جانبی (DLPFC) چپ و الکترود کاتودال در بالای حفره ی چشمی سمت چپ (1FP) قرار گرفت. محل قرارگیری الکترودها در گروه شم همانند گروه تحریک واقعی بود ولی جریان تحریک پس از 30 ثانیه قطع می شد. میزان تحریک ارائه شده بوسیله دستگاه، 2 میلی آمپر و به مدت 15 دقیقه بود که در طی سه جلسه با فاصله زمانی 48 ساعت در هر جلسه صورت گرفت. پس از پایان جلسات سوم پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنکوا و نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.
    نتایج
    نتایج نشان داد که در تکلیف حافظه کاری بین گروه تحریک واقعی و شم تفاوت معناداری وجود دارد (0001/0P=). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که عملکرد گروه تجربی نسبت به ساختگی (0001/0P=) بهتر می باشد.
    نتیجه گیری
    در یک نتیجه گیری کلی می توان بیان کرد که tDCS آنودی در ناحیه DLPFC با تحریک 2 میلی آمپری می تواند موجب بهبود حافظه کاری در ورزشکاران جانباز و معلول گردد.
    کلید واژگان: تحریک الکتریکی مستقیم مغز از روی جمجمه, قشر پیش پیشانی خلفی جانبی, عملکرد شناختی, حافظه کاری, جانبازان, معلولان
    Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednejad, Sajad Parsaei*, Saeed Alboghebish, Nasim Ataei, Hasan Ameriasl
    Background and Objective
    Working memory is the most basic pillar of memory for doing cognitive tasks. The purpose of this study was to investigate the effect of transcranial direct current stimulation (tDCS) on working memory in veterans and disabled athletes.  
    Material and Methods
    The method of this study was semi-experimental. 24 veterans and disabled of Shiraz athletes participated in this study in an available sampling. After the pre-test, the participants were randomly divided into real stimulation and sham groups. In the real stimulation group, anodal electrode was on the left dorsolateral prefrontal cortex (DLPFC) and cathode electrode in the FP1. The location of the electrodes in the sham group was the same as the real stimulation group, but the stimulation was interrupted after 30 seconds. The stimulation rate was 2 mA for 15 minutes, which was performed during three sessions with an interval of 48 hours per session. Data analysis was performed using ANCOVA test in SPSS version 22.  
    Results
    The results showed that there was a significant difference between the real stimulation group and the sham at the working memory (P = 0.0001). The results of Bonferroni post-hoc test showed that the performance of the real stimulation was better than the sham group (P = 0.0001).  
    Conclusion
    It can be said that anodal tDCS in the DLPFC region with 2 mA excitation can improve working memory in veterans and disabled athletes.
    Keywords: Transcranial direct current stimulation, Dorsolateral, Prefrontal cortex, Working memory, Cognitive task, Veterans, Disabled
  • علی اصغر ارسطو، شهلا زاهدنژاد*، نسرین تیموری، نسیم ابدالی، سجاد پارسایی
    مقدمه و هدف

    توانایی سالمندان در حفظ تعادل با انجام فعالیت شناختی تغییر می کند. با توجه به اهمیت شناخت ماهیت اختلال تعادل در سالمندان و اهمیت دستورات کلامی در توان بخشی این گونه اختلالات، هدف این تحقیق بررسی تاثیر مداخله تکلیف دوگانه و نوع کانون توجه بر تعادل سالمندان شهر اهواز می باشد.

    مواد و روش ها

    روش تحقیق نیمه تجربی و ازلحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری، سالمندان مرد سرای صالحین شهر اهواز در سال 1397 بودند. 40 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. ابتدا پیش آزمون تعادل ایستا و پویا گرفته شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در چهار گروه 10 نفره تکلیف دوگانه، توجه درونی، توجه بیرونی و کنترل قرار گرفتند. مداخله در 3 روز پیاپی انجام شد. گروه تکلیف دوگانه در حین اجرای تعادل ایستا و پویا، تکلیف ثانویه شناختی انجام می داد. گروه توجه درونی در حین اجرا به پاهای خود تمرکز می کردند. گروه توجه بیرونی در حین اجرای تعادل پویا به انتهای مسیر تمرکز کرده و در تعادل ایستا توجه خود را به فاصله 3 متری معطوف می کردند. یک ساعت پس از پایان مرحله تمرینی، پس آزمون گرفته شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و با نرم افزار spss نسخه 22 انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که در ویژگی های دموگرافیک گروه ها با هم تفاوت آماری معناداری ندارند (05/0<P). در مرحله پیش آزمون بین گروه ها تفاوت آماری معناداری وجود ندارد (05/0<P) ولی در پس آزمون هم در تعادل ایستا و هم تعادل پویا بین گروه ها تفاوت معنادار وجود دارد (05/0>P).

    نتیجه گیری

    نتایج حاصل از اجرای این تحقیق موید این بود که تمرینات دستورالعمل کانون توجه درونی باعث تضعیف تعادل ایستا و پویا می شود. تمرینات دستورالعمل کانون توجه بیرونی باعث بهبود تعادل ایستا و پویا می شود و دستورالعمل توجه تکلیف دوگانه موجب بهبود تعادل ایستا در سالمندان می شود ولی اثر تضعیفی بر روی تعادل پویای سالمندان دارد.

    کلید واژگان: تعادل, سالمند, توجه, تکلیف دوگانه
    Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednejad*, Nasrin Teymori, Nasim Abdali, Sajad Parsaei
    Introduction and purpose

    The ability of the elderly to maintain balance during cognitive activity changes. Given the importance of recognizing the nature of the balance disorder among the elderly and the importance of verbal commands in rehabilitating such disorders, the purpose of this study was to investigate the Effectiveness of Dual Task and Focus of Attention Intervention on Balance in Elderly in Ahvaz.

    Materials and Method

    The research method is semi-experimental and applied in terms of purpose. The statistical population was the elderly men of Salehin House in Ahvaz in 1397. 40 people were selected by available method. First, a static and dynamic equilibrium test was taken. Participants were randomly assigned to four groups of 10: dual task, internal attention, external attention, and control. The intervention was performed for 3 consecutive days. The dual task group performed a cognitive secondary task while performing a static and dynamic balance. The inner focus group focused on their feet during the performance. While performing the dynamic balance, the external focus group focused on the end of the path and focused on the static balance at a distance of 3 meters. An hour after the end of the training phase, the post-test was taken. Data analysis was performed using the statistical analysis of one-way variance analysis with SPSS software version 22.

    Findings

    The results showed that the groups did not differ in demographic characteristics (P <0.05). In the pre-test phase, there is no significant difference between groups (P <0.05), but in the post-test period, there is a significant difference between groups in both static and dynamic equilibrium (P <0.05).

    Conclusion

    The results of this study confirmed that the exercises of the instruction of the focus of internal attention weaken the static and dynamic balance. Exercises of the external focus guide improve static and dynamic balance, and the dual task attention guideline improves static balance in the elderly, but has a weakening effect on the dynamic balance of the elderly.

    Keywords: balance, elderly, attention, dual task
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، معصومه شجاعی، رسول عابدان زاده
    زمینه و هدف
    تصویرسازی به مفهوم همانندسازی، ایجاد یا بازآفرینی یک تجربه ادراکی در بین تعدیل کننده های حسی در ذهن می باشد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین واکنش نورون های آینه ای و سرعت های مختلف تصویرسازی در عملکرد حرکتی می باشد.
    روش
    روش اجرای این پژوهش نیمه تجربی می باشد. 30 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران با روش نمونه گیری هدفمند (عدم سابقه بازی بسکتبال) با میانگین سنی 12/1±22 سال انتخاب و در سه گروه (تصویرسازی با سرعت آهسته، تصویرسازی با سرعت همسان و تصویرسازی با سرعت زیاد ) قرار گرفتند. ابتدا پیش آزمون به صورت دریبل بسکتبال انجام شد. سپس آزمودنی ها به مدت چهار روز متوالی به تصویرسازی پرداختند پس از آن یک بار دیگر آزمودنی ها دریبل بسکتبال از بین مخروط ها را به صورت واقعی اجرا کردند. در پایان نیز از شرکت کنندگان در هنگام تصویرسازی ثبت مغزی به عمل آمد و واکنش نورون های آینه ای از طریق دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که همه گروه های تصویرسازی در اجرای خود پیشرفت داشتند (05/0>p)؛ با توجه به اندازه اثر، گروه تصویرسازی آهسته و همسان عملکرد بهتری را نسبت به گروه تصویرسازی سریع داشتند. همچنین مشخص شد که نورون های آینه ای در گروه تصویرسازی آهسته فعالیت بیشتری دارد و نیز در عملکرد نورون های آینه ای با اجرای مهارت دریبل بسکتبال در سرعت های تصویرسازی پایین و همسان ارتباط معنادار وجود دارد (05/0>p).
    نتیجه گیری
    نورون های آینه ای موجود در قشر پیش حرکتی به عنوان یک مکانیسم عصبی بسیار مهم در الگوی فعالیت مغزی می-باشد که باعث اثربخشی تصویرسازی در بهبود مهارت های حرکتی می شود.
    کلید واژگان: نورون های آینه ای, الکتروانسفالوگرافی, تصویرسازی ذهنی, سرعت تصویرسازی, عملکرد حرکتی
    Sajad Parsaei *, Nahid Shetab Boushehri, Masoumeh Shojaei, Rasool Abedanzadeh
    Background
    : Imagery is the concept of assimilation, creating or recreating a perception experience the sensory moderator in mind. the aim of this study was to the relationship between mirror neuron action and different mental imagery speeds in the motor performance.
    Methodology
    The research method was semi-empirical. The subjects included 30 female students of Shahid Chamran University (average age 22± 1.12) selected through a purposive sampling (No experience basketball game) method and categorized in three groups of rapid-speed, real-speed, low-speed imagery. Following the basketball dribble function in pretests, the subjects were involved in imagery for a period of four consecutive days, and were subsequently tested for the real dribble function on the middle cones in the posttests. They were also subjected electroencephalographic assessment during imagery, focusing primarily on the reaction of the mirror neurons within the process.
    Result
    All of the group improved dribble function (p≤0.05). With the effect size observed a significant improvement in the groups with slow-speed and real-speed imagery compared to those receiving high-speed imagery. Additionally, higher function of the mirror neurons was observed in the groups subjected to slow-speed imagery and also there is significant relationship mirror neuron action and different mental imagery speeds on the basketball dribble function (p≤0.05).
    Conclusion
    The mirror neurons within the premotor cortex establish an essential nervous mechanism within the cognitive activity pattern which impacts the effect of imagery for the improvement of motor skills.
    Keywords: mirror neuron, electroencephalographic, mental imagery, imagery speed, motor performance
  • سجاد پارسایی، سعید آلبوغبیش *، حکیم عبدالهی، رضا علی رجبی، علی عنبری
    اهداف
    یکی از شاخص های دقیق برای بررسی سرعت و کارآیی تصمیم گیری در موقعیت های مختلف به خصوص موقعیت های ورزشی، زمان واکنش است. بنابراین هدف این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات نوروفیدبک بر زمان واکنش دیداری و شنیداری جانبازان و معلولان ورزشکار بود.
    مواد و روش ها
    در این پژوهش کاربردی از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون در سال 1396، تعداد 16 نفر از جانبازان و معلولان ورزشکار شهر شیراز، در هیات جانبازان و معلولان شهرستان شیراز به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. گروه آزمایشی به مدت 15 جلسه در تمرینات نوروفیدبک با استفاده از دستگاه ویلیستاس و با پروتکل افزایش SMR (ریتم حسی- حرکتی) و کاهش تتا شرکت کرد. قبل و بعد از شروع تمرینات از هر دو گروه آزمون زمان واکنش ساده و انتخابی به صورت دیداری و شنیداری به عمل آمد. برای تحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS 21 و آزمون های تحلیل واریانس مرکب، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد.
    یافته ها
    تمرینات نوروفیدبک باعث کاهش زمان واکنش ساده دیداری (0.007=p)، ساده شنیداری (0.001=p)، انتخابی دیداری (0.003=p)، و انتخابی شنیداری (0.0001=p) شد.
    نتیجه گیری
    تمرینات نوروفیدبک بر بهبود کارکرد مغز در زمان واکنش ساده و انتخابی به صورت دیداری و شنیداری در جانبازان و معلولان ورزشکار موثر است.
    کلید واژگان: امواج مغزی, نوروفیدبک, زمان واکنش, جانبازان, معلولان
    S. Parsaee, S. Alboghbish *, H. Abdolahi, R. Alirajabi, A. Anbari
    Aims: Reaction time is one of the most accurate indicators for evaluating speed and efficiency of decision making in different situations, especially sport situations. This study aimed to investigate the effect of neurofeedback training on the visual and auditory reaction time of veterans and disabled athletes.
    Materials and Methods
    In this semi-experimental study with pre-test-post-test design in 2017, 16 veterans and disabled people in Shiraz, were selected by convenience sampling. They were randomly divided into two experimental and control groups. The experimental group participated in 15 sessions of neurofeedback training with Vilistus tool and enhancement sensorimotor rhythm (SMR) protocol and declining Theta. All the participants performed a simple and selective reaction time in visual and auditory, before and after the beginning of the training. Data were analyzed by SPSS 21 using mixed analysis of variance, analysis of variance with repeated measure and LSD post hoc tests.
    Results
    Neurofeedback training reduced reaction time in visual simple (p=0.007), auditory simple (p=0.001), visual selective (p=0.003), and auditory selectivity (p=0.0001).
    Conclusion
    Neurofeedback training is effective on improving brain functions for simple and selective reaction time during visual and auditory in veterans and disabled athletes.
    Keywords: Brain Waves, Neurofeedback, Reaction Time, Veterans, Disabled
  • سجاد پارسایی *، رسول عابدان زاده، ناهید شتاب بوشهری، سعید آلبوغبیش، سمیه رضایی منش، پریسا براتی
    زمینه و هدف
    با افزایش سن، در عملکرد فیزیکی و جسمانی نظیر تعادل، اختلالاتی رخ می دهد. برنامه نوروفیدبک از طریق تنظیم ناهنجاری های امواج مغزی به صورت خودتنظیمی می تواند عملکرد جسمانی و فیزیکی را تحت تاثیر قرار دهد. در این تحقیق اثر تمرینات نوروفیدبک بتا/تتا بر تعادل ایستا و پویای سالمندان شهر اهواز بررسی گردید.
    روش بررسی
    این تحقیق از نوع نیمه تجربی و از لحاظ هدف، کاربردی بود. تعداد 18 نفر سالمند با میانگین سنی 1/3±3/65، انتخاب و به طور مساوی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. جهت ارزیابی تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان، از آزمون های ایستادن تک پا و مدت زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. آزمودنی های گروه تجربی 12 جلسه در تمرینات نوروفیدبک (شامل افزایش توان بتا و کاهش توان تتا) شرکت کردند. گروه کنترل در همان شرایط قرار گرفتند، اما فقط امواج ضبط شده تمرینات گروه تجربی را به عنوان تمرین مشاهده کردند.
    یافته ها
    در این مطالعه طبق آزمون تی، در قیاس با گروه کنترل، تمرینات نوروفیدبک موجب بهبود معنی داری در عملکرد تعادل ایستا و پویا شد (05/0>p).
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد تمرینات نوروفیدبک با استفاده از تقویت یا بازداری فعالیت امواج مغزی در یک ناحیه خاص، منجر به تغییر در عملکرد فرد شده و می تواند به عنوان یک روش تمرینی موثر در بهبود تعادل سالمندان مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: نوروفیدبک, امواج مغزی, تعادل, سالمندی
    Sajad Parsaei *, Rasool Abedanzadeh, Nahid Shetab Boushehri, Saeed Alboghebeysh, Somaye Rezaeemanesh, Parisa Barati
    Background And Objectives
    Physical function, such as balance is disturbed with increasing age. Neurofeedback program has the ability to affect physical function through self-regulatory control of brain waves abnormalities. In this study, the effect of beta/theta neurofeedback training, was investigated on static and dynamic balance in the elderly in Ahvaz city.
    Methods
    The present study was a semi-experimental study and was practical in terms of purpose. Eighteen elderly individuals with the mean age of 65.3±3.1, were selected and equally divided into two groups of experimental and control. To evaluate static and dynamic balance of the participants, single leg stand test and time to get up and go, were used. The subjects of the experimental group participated in 12 sessions of neurofeedback trainings (including increase of beta power and decrease of theta power). The control group had the same conditions, but watched the recorded waves of trainings of the experimental group as training.
    Results
    In this study, according to the t-test, neurofeedback training significantly improved static and dynamic balance performance as compared to the control group (p˂0.05).
    Conclusion
    The results of this study showed that neurofeedback trainings by enhancing or inhibiting brain wave activity in a specific area, lead to changes in individual performance and can be considered as an effective training methods to improve balance in the elderly.
    Keywords: Neurofeedback, Brainwaves, Balance, Aging
  • سجاد پارسایی*، نسیم عطایی قراچه، ربابه رستمی
    مقدمه
    در چند دهه اخیر جنبه های روان شناختی موردتوجه پژوهشگران حیطه جانبازان و معلولین قرارگرفته است، اما بررسی هم زمان متغیرهای شادکامی و استحکام روانی، آن هم در ورزشکاران جانباز و معلول بررسی نشده است. پژوهش حاضر باهدف ارتباط بین استحکام روانی با شادکامی در ورزشکاران جانباز و معلول طراحی و اجرا شد.
    روش کار
    روش اجرای پژوهش از نوع مقطعی- توصیفی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه ورزشکاران جانباز و معلول شهر شیراز در سال 1395 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 100 نفر انتخاب شدند و پرسشنامه های شادکامی آکسفورد آرجیل (1989) و استحکام روانی کلاف (2002) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. سطح معناداری (05/0>p) در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که ضرایب همبستگی به دست آمده از رابطه ی بین شادکامی با نمره کل استحکام روانی (453/0=r)، نمرات زیر مقیاس های چالش (592/0=r)، تعهد (230/0=r)، کنترل هیجانی (258/0=r)، اعتمادبه نفس در توانایی (497/0=r) و اعتمادبه نفس بین فردی (228/0=r) معنا دار هستند (05/0 >p)، اما ضریب همبستگی بین شادکامی با کنترل زندگی (184/0=r) معنادار نمی باشد (05/0
    نتیجه گیری
    وجود ارتباط مثبت و معنادار بین استحکام روانی و شادکامی و به ویژه بالا بودن آن ها در جانبازان و معلولین ورزشکار نشان می دهد که فعالیت های بدنی ممکن است موجب افزایش استحکام روانی و شادکامی و به طورکلی بهبود سلامت روانی در بین جانبازان و معلولین شود.
    کلید واژگان: سلامت روان, شادکامی, جانباز, ورزشکار
    Parsaei Sajad *, Nasim Ataei, Robab Rostami
    Introduction
    In recent decades, psychological aspects of veteran and disabled athletes have attracted researchers, happiness and mental toughness have not been studied simultaneously in veteran and disabled athletes. This study aimed to examine the relationship between happiness and mental toughness in veteran and disabled athletes.
    Materials And Methods
    This This descriptive cross-sectional study recruited all 100 veteran and disabled athletes in Shiraz in 2016 through convenience sampling. They filled the Oxford Happiness Questionnaire by Argyle (1989) and Mental Toughness Questionnaire by Clough (2002). Data were analyzed using correlation coefficient and multiple regression analysis in SPSS 18 at significance level of p
    Results
    The results of correlation coefficients showed significant relationships between happiness and the following variables: total score of mental strength (r = 0.453), challenge (r = 0.592), commitment (r = 0.230), emotional control (R = 0.258), confidence in ability (r = 0.497) and interpersonal trust (r = 0.228) subscales (p
    Conclusion
    A positive and significant relationship between mental toughness and happiness and a high level of mental toughness and happiness in veteran and disabled athletes shows that physical activity may increase mental toughness and happiness, and generally mental health among veteran and disabled athletes.
    Keywords: Mental Health, Happiness, Veteran, Athlete
  • رسول عابدان زاده، سجاد پارسایی، الهام پورکارگری
    هدف
    هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط بین استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی با نقش واسطه ای فعالیت بدنی در بین دانشجویان بود.
    روش
    روش اجرای این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. از بین آنان 201 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس (میانگین سنی37/3 ±05/23) انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسش نامه های بین المللی فعالیت بدنی کرایک (2003)، استحکام روانی کلاف (2002)، بهزیستی روان شناختی ریف (1989) را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی، شاخص برازندگی و بوت استرپ استقاده شد..
    یافته ها
    نتایج این پژوهش نشان داد که متغیر فعالیت بدنی در رابطه ی بین استحکام روانی و بهزیستی روانشناختی به عنوان متغیر میانجی ایفای نقش می کند. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد بین اکثر خرده مقیاس های استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی (به جز پذیرش خود با کنترل هیجان و اعتماد بین فردی، روابط مثبت با دیگران با اعتماد بین فردی، تسلط بر محیط با اعتماد بین فردی) ارتباط معناداری وجود داشت. قوی ترین ارتباط ها بین اعتماد به توانایی های خود با پذیرش خود، کنترل زندگی با خودمختاری، تعهد با خودمختاری و با تسلط بر محیط وجود داشت.
    نتیجه گیری
    تشویق دانشجویان به انجام فعالیت های بدنی و ورزشی در سنین جوانی و بلوغ می تواند به افزایش سلامت روانی و بهزیستی روان شناختی در آنها کمک کند.
    کلید واژگان: فعالیت بدنی, استحکام روانی, بهزیستی روان شناختی, دانشجویان
    Rasool Abedanzadeh *, Elham Pourkaregari, Sajjad Parsaei
    Purpose
    The purpose of this study was to determine the relationship between mental toughness and psychological well-being among students with the intermediate role of physical activity.
    Method
    The research method was descriptive-correlational. Statistical population included all of the students of Shahid Chamran university of Ahvaz among which 201 participants were selected through convenient sampling method (age mean: 23/05 ± 3/37). The participants completed psychological well-being, mental toughness and international physical activity questionnaires. Pearson’s correlation coefficient, goodness indices and bootstrap were used to analyze the data.
    Findings
    The results indicated that physical activity mediate the relationship between mental toughness and psychological well-being (P<0/05). Correlation coefficients also showed significant relationships between majority of mental toughness and psychological well-being subscales (no relationships were reported between self-acceptance and control of emotion and interpersonal confidence, positive relation with others and interpersonal confidence, environmental mastery and interpersonal confidence (0/190<r<0/320, P<0/05). The strongest relationship was found between life control and self-determination (r=0/320).
    Conclusion
    The finding suggests that encouragement of students to engage in sport and physical activities in youth and adolescence period enhances mental health and psychological well-being .
    Keywords: Physical activity, Mental toughness, Psychological well-being, Students, Correlation
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، معصومه شجاعی، رسول عابدان زاده
    زمینه و هدف
    تصویرسازی، فرآیندی شناختی است که نقش مهمی در برنامه ریزی و اجرای حرکات دارد و می تواند به عنوان ابزاری برای یادگیری مهارت های حرکتی، بازآموزی حرکات و نیز موارد بالینی به کار رود. هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر سرعت های مختلف تصویرسازی ذهنی بر عملکرد حرکتی و بررسی نقش نورون های آینه ای می باشد.
    روش بررسی
    این پژوهش به صورت نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون - پس آزمون انجام شد. 40 نفر از دانشجویان دختر (با میانگین سنی 12/1±22 سال) به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و در چهار گروه (تصویرسازی با سرعت زیاد، تصویرسازی با سرعت برابر، تصویرسازی با سرعت آهسته و کنترل) قرار گرفتند. پس از اجرای دریبل بسکتبال در پیش آزمون، آزمودنی ها به مدت 4 روز متوالی به تصویرسازی پرداختند، سپس اجرای واقعی دریبل به عمل آمد. در پایان، امواج مغزی شرکت کنندگان در هنگام تصویرسازی، و واکنش نورون های آینه ای از طریق دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت گردید. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس درون گروهی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 5% در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    همه گروه های تصویرسازی در اجرای خود پیشرفت داشتند (05/0>p). با توجه به اندازه اثر؛ گروه تصویرسازی آهسته و برابر، عملکرد بهتری را نسبت به گروه تصویرسازی سریع نشان دادند. همچنین مشخص گردید نورون های آینه ای در گروه تصویرسازی آهسته، فعالیت بیشتری دارند.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد نورون های آینه ای موجود در قشر پیش حرکتی به عنوان یک مکانیسم عصبی بسیار مهم در الگوی فعالیت مغزی می باشد که باعث اثربخشی تصویرسازی در بهبود مهارت های حرکتی می شود.
    کلید واژگان: نورون های آینه ای, تصویرسازی, عملکرد ورزشی, تمرین ذهنی, دانشجویان
    Sajad Parsaei*, Nahid Shetabboushehri, Masoumeh Shojaei, Rasoo L. Abedanzadeh
    Background And Objectives
    Imagery is a cognitive process playing a vital role in the programming and execution of movements and can be used as a tool for learning motor skills, retraining movements, and also clinical applications. The purpose of this study was to investigate the effect of different mental imagery speeds on motor performance and to evaluate the role of the mirror neurons.
    Methods
    This research was carried out as a semi-experimental study using pretest-posttest design. Forty female students (mean age, 22±1.12), were selected by purposeful sampling and assigned to four groups (fast-speed, equal-speed, low-speed imagery, and control). Following the basketball dribble function in pretests, the subjects performed imagery for 4 consecutive days, then, they were tested for real dribble function. In the end, the brain waves of the participants were recorded during the imagery, and the mirror neuron response were recorded using an electroencephalography system. The data were analyzed using intragroup analysis of variance. The significant level was considered 5%.
    Results
    All the imagery groups progressed in their performance (p≤0.05). In terms of the size effect, the low-speed and equal-speed imagery groups showed better performance compared to the fast-speed imagery group. Additionally, it was revealed that mirror neurons had higher function in the low-speed imagery group.
    Conclusion
    The results of this study showed that mirror neurons within the premotor cortex are an important neural mechanism in the brain activity pattern, which causes the effectiveness of imagery in the improvement of motor skills.
    Keywords: Mirror neurons, Imagery, Athletic performance, Mental practice, Students
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، معصومه شجاعی، رسول عابدان زاده
    هدف

    تصویرسازی فرآیندی شناختی است که می تواند نقش مهمی در برنامه ریزی و اجرای حرکات و اعمال بازی کند و در بسیاری از مواقع می تواند به عنوان ابزاری برای یادگیری مهارت ها و بازآموزی حرکات بکار رود. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سرعت های مختلف تصویرسازی ذهنی بر عملکرد دریبل بسکتبال در دانشجویان دخترمی باشد.

    روش پژوهش

    روش اجرای این پژوهش نیمه تجربی بود که با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون صورت گرفت. تعداد 40 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران با روش نمونه گیری هدفمند با میانگین سنی 12/1±22 سال انتخاب و در چهار گروه (گروه تصویرسازی با سرعت زیاد، تصویرسازی با سرعت برابر و تصویرسازی با سرعت کم و گروه کنترل بدون تصویرسازی) قرار گرفتند. پس از اجرای دریبل بسکتبال در پیش آزمون، آزمودنی های گروه های تجربی به مدت چهار روز متوالی به تصویرسازی پرداختند و سپس اجرای واقعی دریبل به عمل آمد.

    یافته ها

    نشان داد همه گروه های تصویرسازی در اجرای خود پیشرفت داشتند (05/0>p)؛ اما با توجه به اندازه اثر، گروه تصویرسازی آهسته و برابر عملکرد بهتری را نسبت به گروه تصویرسازی سریع نشان دادند.

    نتیجه گیری

    بنابراین می توان گفت هنگام یادگیری یک حرکت جدید و در افراد مبتدی بهتر است از تصویرسازی با سرعت آهسته و برابر استفاده کرد.

    کلید واژگان: تمرین ذهنی, همارزی کارکردی, تصویرسازی آهسته, تصویرسازی برابر, تصویرسازی سریع
    sajad Parsaei *, Nahid Shetab Boushehri, Masoumeh Shojaei, Rasoul Abedanzadeh
    Purpose

    Imagery is a cognitive process that may play an important role in the planning and execution of movements and actions and in many cases it can be used as a tool for learning skills and retraining movements. The purpose of this study was to investigate the effect of different speeds of mental imagery on basketball dribbling performance in the young women.

    Methodology

    the research method was semiexperimental which was performed with pretest-posttest design. 40 female students of Shahid Chamran University with average of age (22+1/12) years were selected by purposive sampling and assigned in one of four groups: (low-speed imagery, real-peed imagery, rapid-speed imagery and control without imagery). After performing basketball dribbling skill in a pretest, the subjects of experimental group performed four consecutive days of imagery training and then performed the same skill.

    Results

    The results showed that all groups improved in their performance except control group (p ≤ 0/05). But with regard to the effect size, the best performance belongs to the low-speed imagery and real-peed imagery group.

    Conclusion

    we conluded that it is better to use low-speed imagery and real-peed imagery when learning a new task and in the novice.

    Keywords: mental practice, Functional equivalence, low-speed imagery, real-peed imagery, rapid-speed imagery
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، سعید آلبوغبیش، سمیه رضایی منش، پریسا براتی
    اهداف با افزایش سن زمان واکنش افراد در اثر ناتوانی در پیش بینی درست محرک افزایش خواهد یافت که این عمل شناختی با ورود به مرحله سالمندی شدیدتر می شود. برنامه نوروفیدبک از طریق تنظیم ناهنجاری های امواج مغزی به صورت خودتنظیمی، می تواند عملکرد شناختی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تمرین های نوروفیدبک بر بهبود زمان واکنش سالمندان مرد غیرفعال است.
    مواد و روش ها این تحقیق از نوع نیمه تجربی است. تعداد 18 نفر مرد سالمند با میانگین سنی (12/3±38/65) انتخاب و به طور مساوی و کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی زمان واکنش شرکت کنندگان از دستگاه زمان واکنش YB-1000 استفاده شد. هر دو گروه در سه مرحله (پیش آزمون و آزمون میانی و پس آزمون) آزموده شدند. آزمودنی های گروه تجربی دوازده جلسه در تمرین های نوروفیدبک شامل افزایش توان بتا و کاهش توان تتا شرکت کردند. به منظور حذف اثر تلقین، گروه کنترل نیز در همان شرایط قرار گرفت، اما فقط امواج ضبط شده تمرین های گروه تجربی را به عنوان تمرین مشاهده کردند.
    یافته ها نتایج حاصل از آزمون تحلیل عاملی کوواریانس نشان داد در قیاس با گروه کنترل، تمرین های نوروفیدبک (افزایش موج بتا و کاهش موج تتا) موجب بهبود معنادار (05/0>P) در عملکرد زمان واکنش گروه آزمایش شد.
    نتیجه گیری تمرین های نوروفیدبک، با استفاده از بازداری یا تقویت فعالیت امواج مغزی و همچنین بهبودی در استفاده مفید از حافظه می تواند به عنوان یک روش تمرینی موثر در بهبود پردازش های شناختی نظیر زمان واکنش سالمندان مدنظر قرار گیرد.
    کلید واژگان: نوروفیدبک, امواج مغزی, زمان واکنش, سالمند
    Sajad Parsaei *, Nahid Shetab Bushehri, Saeed Alboghebish, Somayeh Rezaeimanesh, Parisa Barati
    Objectives Given the reduction of the ability to correctly predict stimuli, the aging process is often associated with an increase in reaction time. This is particularly more pronounced in the elderly. The neurofeedback program can influence the cognitive function and physical performance by auto-tuning the brain wave abnormalities. The main objective of the current study was to investigate the impact of neurofeedback exercises upon the improvement of the reaction time in elderly, passive males.
    Methods & Materials The study was a quasi-experimental research in which 18 elderly males, with an average (SD) age of 65.38 (3.12) years, were selected and randomly assigned in experimental and control groups. A YB-1000 reaction timer was used to evaluate the reaction time of the subjects across 3 sets of measurements (pretests, midtests, and posttests). The subjects in the experimental group participated in 12 neurofeedback exercise sessions (increase of beta and decrease of theta powers). To eliminate the impact of empathy, the control group was subject to a similar training plan in which they only observed the recorded waves of the experimental group exercises.
    Results Statistical analysis of the results based on the MANCOVA test demonstrated a significant improvement in the reaction time of the experimental group compared with the control group following the neurofeedback exercising (PConclusion Based on the reinforcement or inhibition of the brain waves as well as the improvement of the memory use, neurofeedback exercises can serve as an effective means to improve the cognitive processes (e.g. the reaction time) of the elderly.
    Keywords: Neurofeedback, Brain wave, Reaction time, Elderly
  • مهدی سهرابی، رسول عابدان زاده، ناهید شتاب بوشهری، سجاد پارسایی *، حمیده جهانبخش
    اهداف در سال های اخیر مسائل روان شناسی و روان درمانی به خصوص در سالمندان مورد توجه قرارگرفته است. به دلیل افزایش آمار اختلالات روانی در سالمندان، شناسایی عوامل تاثیرگذار بر سلامت روان سالمندان اهمیت پیدا کرده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین بهزیستی روان شناختی و استحکام روانی در سالمندان با نقش میانجیگر فعالیت بدنی است.
    مواد و روش ها این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که داده های آن با استفاده از پرسش نامه های بین المللی فعالیت بدنی، استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی از بین سالمندان جمع آوری شد. بدین منظور 217 نفر (107 سالمند فعال و 110 سالمند غیرفعال) با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با میانگین سنی 12/3±38/65 انتخاب شدند و همه آن ها پرسش نامه های مذکور را تکمیل کردند. هوشیاری کامل و داشتن سلامت روانی و ذهنی از معیارهای ورود به مطالعه بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی بررسی شد. برای تعیین نقش واسطه ای فعالیت بدنی از آزمون بوت استرپ و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نسخه 21 نرم افزار SPSS و نسخه 18 نرم افزار AMOS استفاده شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
    یافته ها شرکت کنندگان با استفاده از پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی در دو گروه فعال و غیرفعال قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین اکثر خرده مقیاس های استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد میانگین استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی سالمندان فعال نسبت به سالمندان غیرفعال بالاتر است و نیز متغیر فعالیت بدنی توانست به عنوان عامل میانجیگر بین استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی ایفای نقش کند.
    نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش حاضر و نقش میانجی فعالیت بدنی در استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی، تشویق سالمندان به انجام فعالیت های بدنی و ورزشی می تواند به افزایش سلامت روانی و افزایش بهزیستی روان شناختی در آن ها کمک کند.
    کلید واژگان: استحکام روانی, بهزیستی روان شناختی, سالمندی, فعالیت بدنی
    Mahdi Sohrabi, Rasool Abedanzade, Nahid Shetab Boushehri, Sajad Parsaei *, Hamideh Jahanbakhsh
    Objectives In recent years, psychology and psychotherapy have received particular attention, especially with regard to the elderly. As a direct consequence of the growing number of mental disorders among the elderly, it has become more important to identify factors affecting the mental health of the elderly. The purpose of this research was to study the relationship between psychological well-being and mental toughness among elders, with physical activity playing the mediator role.
    Methods & Materials This research is a descriptive correlational study. The study subjects included 217 active and non-active elderly people (average age 65.38±3.12 y) selected through a purposeful sampling method. They completed international physical activity, psychological well-being and mental toughness questionnaires. The data were analyzed using the Pearson correlation coefficient. Full consciousness and mental health of inclusion criteria were having. Data were analyzed by using Pearson correlation test was used Bootstrap to determine Mediating Role of Physical Activity. SPSS-21 and AMOS version 18 was used to analyze data. The significance level was considered as PResults Based on the physical activity questionnaire results, the participants were divided into two groups: active and non-active. The results revealed that there were positive and significant relationships between the majority of subscales of mental toughness and psychological well-being. It was also found that the average mental toughness and psychological well-being was higher among active elders than those who were inactive.
    Conclusion In accordance with the results of this study, the elders should be encouraged to perform physical activities, which in turn improves aspects of mental health such as psychological well-being and mental toughness
    Keywords: Mental toughness, Psychological well-being, Elder, Physical activity
  • سمیه رضایی منش، ابراهیم نوروزی *، سجاد پارسایی، ناهید شتاب بوشهری، رسول نوروزی سیدحسینی، نارسیسو گونزالس وگا
    اهداف با افزایش سن در عملکرد شناختی نظیر زمان واکنش تغییراتی رخ می دهد. با توجه به اهمیت آماده سازی در پاسخ به زمان واکنش در موقعیت های گوناگون زندگی، هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر پیش دوره های مختلف 5/0، 5/1، 5/2 و 5/3 ثانیه و دست برتری بر زمان واکنش شنیداری ساده و انتخابی است.
    مواد و روش ها این تحقیق از نوع نیمه تجربی است که با نرم افزار محقق ساخته که روایی و پایایی آن تایید شده است انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام سالمندان شهر اهواز بود که از بین آن ها 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه دست برتری چپ و راست قرار گرفتند. آزمون زمان واکنش به صورت ساده و انتخابی با پیش دوره های مختلف به صورت متغیر از هر فرد گرفته شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس درون گروهی تجزیه وتحلیل شد و سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
    یافته ها نتایج نشان داد بین پیش دوره های مختلف و نیز بین زمان واکنش ساده و انتخابی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). پیش دوره های خیلی کوتاه (5/0 و 5/1) باعث افزایش زمان واکنش می شود. همچنین مشخص شد افراد چپ دست زمان واکنش کوتاه تری نسبت به افراد راست دست دارند.
    نتیجه گیری به دلیل اینکه فرایندهای پردازش شناختی در سالمندان کندتر صورت می گیرد، به منظور آماده سازی افراد سالمند برای اجرای مهارت های مختلف بهتر است از پیش دوره های خیلی کوتاه اجتناب کرد. همچنین احتمالا افراد چپ دست به دلیل برتری عصبی ذاتی ناشی از حجم ماده شیار مرکزی خاکستری مغز و درگیری بیشتر نیم کره راست مغز که رشته های عصبی بیشتری دارد زمان واکنش کوتاه تری نسبت به افراد راست دست دارند.
    کلید واژگان: آماده سازی, دست برتری, زمان واکنش, سالمند
    Somaye Rezaeimanesh, Ebrahim Norouzi *, Sajad Parsaei, Nahid Shetab Boushehri, Rasoul Norouzi Seyed Hossieni, Narciso Gonzalez Vega
    Objectives Cognitive functions such as reaction time undergo change with aging. Given the importance of preparation in response to reaction time in various life situations, this study aimed to examine the effect of various foreperiods (0.5, 1.5, 2.5, and 3.5 s), and handedness at the time of simple and choice auditory reaction time.
    Methods & Materials The current research followed a quasi-experimental methodology and was carried out using a self-made software. The study population comprised all old people living in Ahvaz City. Of them, 30 people were selected through purposive sampling method and allocated into two groups of right- and left-handed people. Each individual was randomly tested for simple and selective reaction with randomly chosen foreperiods.
    Results The findings demonstrated a significant difference (PConclusion Since cognitive processing occurs slower in the elderly, it is recommended that foreperiods with very short durations be avoided when preparing elders for different motor skills. In addition, the dominance of the right hemisphere, which contains higher numbers of neurons, among the left-handed might lead them to possess lower reaction times compared with right-handed individuals.
    Keywords: Preparation, Handedness, Reaction time, Aging
  • سجاد پارسایی *، رسول عابدان زاده، ناهید شتاب بوشهری، معصومه شجاعی
    مقدمه
    تصویرسازی ذهنی مهارتی است که یک ورزشکار باید همواره بر روی آن کارکرده و در زمان مسابقه آن را با اعتمادبه نفس بالا در جهت رفع استرس و عملکرد بهتر بکار ببرد. هدف این پژوهش بررسی نقش نورون های آینه ای در سرعت های مختلف تصویرسازی ذهنی دریبل بسکتبال است.
    روش
    پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است و با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون صورت گرفت. 30 دانشجوی دختر با روش نمونه گیری هدفمند با میانگین سنی 12/1±22 سال انتخاب و در سه گروه (تصویرسازی با سرعت زیاد، سرعت برابر و سرعت آهسته) قرار گرفتند. پس از اجرای دریبل بسکتبال در پیش آزمون، آزمودنی ها چهار روز متوالی به تمرین تصویرسازی پرداختند و سپس اجرای واقعی دریبل به عمل آمد. در پایان نیز در هنگام تصویرسازی ثبت امواج مغزی به عمل آمد و فعالیت نورون های آینه ای به وسیله EEG ثبت شد. از تحلیل واریانس درون گروهی برای داده های دریبل بسکتبال و نیز فعالیت نورون های آینه ای استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد همه گروه ها در اجرای خود پیشرفت داشتند (05/0>P)؛ با توجه به اندازه اثر، گروه تصویرسازی آهسته و برابر عملکرد بهتری را نشان دادند. همچنین مشخص شد که سرکوب ریتم میو در نواحی C4 و Cz در هر سه گروه ملاحظه می شود (05/0>P)؛ اما ناحیه C3 فقط در گروه تصویرسازی آهسته فعال شد (01/0=P).
    نتیجه گیری
    تصویرسازی از طریق فعال کردن نورون های آینه ای موجب رمزگذاری حرکات موردنیاز برای انجام مهارت در مغز شده و این رمزگذاری موجب تسهیل مهارت حرکتی می شود.
    کلید واژگان: نورون های آینه ای, سرعت تصویرسازی, تمرین ذهنی, دریبل بسکتبال
    Sajad Parsayi *, Rasoul Abedanzadeh, Nahid Shetab Boushehri, Masoumeh Shojaee
    Introduction
    Introduction and aim: Mental imagery is an important skill that athletes should always be applied; especially during competition, with high confidence, using it in order to relieve stress and improving performance. The aim of this study was to investigate the role of mirror neuron on different speeds of mental imagery on basketball dribbling performance.
    Methods
    The research method was semi-empirical manner conducted through a pretest-posttest design. The subjects included 30 female students (average age 22± 1.12) selected through a purposive sampling method and categorized in three groups of rapid-speed, equal-speed, and low-speed imagery. Following the basketball dribble function in pretests, the subjects were involved in imagery for a period of four consecutive days, and were subsequently tested for the real dribble function in the posttests. They were also subjected electroencephalographic assessment during imagery, focusing primarily on the reaction of the mirror neurons within the process. The findings were then analyzed using the intragroup analysis of variance.
    Results
    The results demonstrated an improved dribble function in all groups (p≤0.05). However, investigation of the effect size indicated a significant improvement in the groups with slow-speed and equal-speed imagery compared to those receiving high-speed imagery. Mu rhythm suppression in areas C4 and Cz were observed in all groups (p≤0.05). C3 area active just in slow-speed group.
    Conclusions
    Mental imagery cause required movements encoding for performing skill in the brain by activating mirror neurons. In brain, this movement encoding leads to facilitate motor skills.
    Keywords: Mirror Neurons, Imagery Speed, Mental Practice, Basketball Dribbling
فهرست مطالب این نویسنده: 18 عنوان
  • سجاد پارسایی
    سجاد پارسایی
    دانش آموخته ارشد گروه روانشناسی ورزش (رفتار حرکتی)، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
نویسندگان همکار
  • دکتر رسول عابدان زاده
    : 8
    دکتر رسول عابدان زاده
    دانشیار رفتار حرکتی، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
  • دکتر رسول نوروزی سید حسینی
    : 1
    دکتر رسول نوروزی سید حسینی
    دانشیار مدیریت ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
  • دکتر مریم داوودی
    : 1
    دکتر مریم داوودی
    دانشجوی دکتری تربیت بدنی.رفتارحرکتی؛علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
  • دکتر شهلا زاهدنژاد
    : 1
    دکتر شهلا زاهدنژاد
    (1374) دکتری فیزیوتراپی، Strathclyde University
  • دکتر اسماعیل صائمی
    : 1
    دکتر اسماعیل صائمی
    دانشیار گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
  • دکتر ابراهیم نوروزی
    : 1
    دکتر ابراهیم نوروزی
    پژوهشگر مرکز اختلالات خواب، مرکز تحقیقات اختلالات خواب
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال