به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر پرگل قوام مصطفوی

  • شبنم چاوشی، جلیل ایمانی*، حمیدرضا رضایی، پرگل قوام مصطفوی
    زمینه و هدف

    اردک سرحنایی (Aythya ferina) یکی از گونه های فراوان و با پراکندگی بالا در جهان، بین مرغابی سانان است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ساختار و تنوع ژنتیکی این گونه در ایران با استفاده از ژن سیتوکروم ب(Cytochrome b) بوده است.

    روش بررسی

    در این پژوهش نمونه برداری از 10 قطعه اردک سرحنایی که از مناطق شمال و جنوب کشور در سالهای 1399- 1400 برداشت شده بودند، انجام شد. پس از استخراج و تکثیر قطعات DNA تجزیه تحلیل های هاپلوتایپی و نوکلیوتیدی صورت گرفت.

    یافته ها

    به طور کلی، با بررسی 8 قطعه 929 جفت بازی ژن سیتوکروم b اردک سرحنایی، 7 هاپلوتایپ مختلف شناسایی شد. تنوع هاپلو تایپی 818/0، تنوع نوکلیوتیدی 00149/0 محاسبه شد. مقدار Nm یا میزان جریان ژنی بین منطق نمونه برداری برابر 383/1 بود که نشان از جریان ژنی بالا و به بیان دیگر فاصله ژنی بسیار کم بین جمعیت های این گونه و جمعیت های اروپایی و آسیایی آن است. شاخص راجرز- هارپندینگ، شاخص تاجیما و Fu Fs به ترتیب 112/0، 028/0- و 288/1- محاسبه شد، همچنین نمودار توزیع عدم تطابق به صورت تک نمایی رسم شده، که همه آنها نشان دهنده تاریخچه جمعیتی نامعین و شبیه به مدل گسترش ناگهانی بوده است.

    بحث و نتیجه گیری

    با توجه به نتایج به دست آمده از شبکه هاپلوتایپی و درخت تبار شناختی و همین طور تفاوت اندک ژنتیکی بین جمعیتهای بررسی شده، احتمال مهاجرت این پرنده از هر دو منطقه اروپا و شرق آسیا به ایران وجود دارد. با در نظر گرفتن نتایج پژوهش حاضر، باید تالاب های زیستگاهی این گونه در  ایران به عنوان مناطق مهم و کلیدی شناخته شده و اقدامات مدیریتی و حفاظتی لازم در این مناطق صورت گیرد.

    کلید واژگان: اردک سرحنائی, تنوع ژنتیکی, ژن سیتوکروم b, ژنوم میتوکندری
    Shabnam Chavoshi, Jalil Imani *, Hamidreza Rezaei, Pargol Ghavam Mostafav
    Background & Objective

    The Common Pochard (Aythya ferina) is one of the most abundant and widely distributed species in the world, among ducks. The aim of this study was to investigate the structure and genetic diversity of Aythya ferina in Iran using cytochrome b gene.

    Material and Methodology

    For this study, samples were taken from 10 pieces of Aythya ferina that were taken from the north and south of the country. Haplotypic and nucleotide analyzes were performed using MEGA, Papart, DNAsp and Network software.

    Findings

    In general, 7 different haplotypes were identified by examining 8 fragments of 929 pairs of cytochrome b gene of Aythya ferina. Haplotype diversity was calculated 0.818, nucleotide diversity was calculated 0.00149. The value of Nm or the amount of gene flow between the sampling logic was 1.383, which indicates a high gene flow and in other words, a very small gene distance between the populations of this species and its European and Asian populations. Rogers-Harping index, Tajima index and Fu Fs were calculated 0.112, -0.028 and -1.288, respectively. The mismatch distribution diagram is also plotted as a single view, all of which show an indeterminate population history similar to the model of sudden expansion.

    Discussion and Conclusion

    According to the results obtained from the haplotype network and the cognitive tree, as well as a slight genetic difference between the studied populations, there is a possibility of migration of this bird from both Europe and East Asia to Iran. Considering the results of the present study, Iranian wetlands should be recognized as important and key areas and the necessary management and protection measures should be taken in these areas.

    Keywords: Aythya ferina, Genetic diversity, Cytochrome b gene, mitochondrial genome
  • Behjat Adeli, Pargol Ghavam Mostafavi *, Seyed MohammadReza Fatemi

    Sea Stars are one of the most incredible creatures in the coastal and open waters. In this study, 11 species of starfishes have been identified which belonging to six genera and five families in northern islands of Persian Gulf during May 2017 to September 2018. Among the species, Astropecten hemprichi (Müller & Troschel, 1842), Astropecten indicus (Döderlein, 1888), Astropecten polyacanthus polyacanthus (Muller and Troschel, 1842), Astropecten polyacanthus phragmorous (Muller and Troschel, 1842), Luidia hardwicki (Gray, 1840), Aquilonastra iranica (Mortensen, 1940), Linckia multifora (Lamarck, 1816), Culcita novaeguineae (Muller & Troschel, 1842) and Pentaceraster mammillatus (Audouin, 1826) have been reported in the past. The species of Aquilonastra watersi (O'Loughlin and Rowe, 2006) and Linckia laevigata (Linnaeus, 1758) are new recordsin the Persian Gulf.

    Keywords: sea stars, morphologic, Iran, Systematic, Echinodermata
  • E. Shafeian, P. Ghavam Mostafavi *, M. Moridi Farimani, A. Mashinchian Moradi, M. Nazemi

    Marines are unique resource that provides a diverse array of natural products, primarily from invertebrates such as sponge. As infectious diseases evolve and develop resistance to existing pharmaceuticals, these ecosystems provide novel leads against microbial, cancer, and viral diseases. The purpose of this study is to investigate antimicrobial and antifungal activities of derivatives of phthalates extracted from Haliclona (Soestella) caerulea on some pathogenic organisms. Sponge samples from Larak Island were collected by divers at a depth of 10 meters. After that, marine sponge extract collection was done by chloroform-methanol extraction as a solvent and through chromatography column and nuclear magnetic resonance (NMR) spectroscopy on the sponge sample, components of dioctyl phthalate (DOTP) and dibutyl phthalate (DBP) were purified and identified. Anti-microbial and antifungal activity of extracted components were investigated by means of bacterial broth dilution method and microdilution broth method and minimum inhibitor concentration (MIC), minimum bactericide concentration (MBC), and minimum fungal concentration (MFC) were determined. The results indicated that DOTP of H. (Soestella) caerulea was active on Bacillus subtilis, Bacillus cereus bacteria. MBC values of DOTP were determined as 2000 μg/m. DBP of H. (Soestella) caerulea was active on gram positive bacteria. MBC values of DOTP were determined as 1000 μg/m for B. cereus and Staphylococcus aureus and 500 μg/mL for B. subtilis. MFC values of DOTP and DBP were determined as 1000 μg/m and 2000 for Candida albicans. Hence it is assumed that the sponge Haliclona (Soestella) caerulea exhibited high antimicrobial activity.

    Keywords: Marine sponge, Extraction, natural compounds, Dibutyl phthalate, Dioctyl phthalate, Antibacterial activity, Antifungal activity, Larak Island
  • H. Akbarinia, M. Ezam*, P. Ghavam Mostafavi

    A three-dimensional physical-biological numerical model namely ROMS was employed to investigate seasonal variations in biological parameters of Persian Gulf. The model domain included entire Persian Gulf and Sea of Oman. The model has run with climatic data. Lateral and surface boundary conditions were prepared from COADS and WOA09, respectively. The ROMS hydrodynamics model was coupled to bio-Fennel biological model including seven state variables (N2PChlZD2). After ten years’ successive run, numerical results reached a quasi-steady-state and results of the tenth year were used for analysis. The model results revealed area of phytoplankton blooms and were in good consistency with surface chlorophyll data obtained from GMIS archive. The results showed two different peaks of chlorophyll growth in the region. The first peak occurred in spring in northwestern part of Persian Gulf where the blooms begin to grow up and expand to the middle and eastern parts of the region, and the second one occurred in late summer and early autumn in middle and southern parts. The results showed that the amount of chlorophyll in northwest and southern coastal waters was higher throughout the year in comparison to other parts of Persian Gulf, while in deep regions the role of eddies and residual currents are important in changing chlorophyll concentrations. In addition, the model showed that seasonal changes of biological parameters in Persian Gulf were nearly independent of Sea of Oman, and there was a significant relationship between biological parameters variations and seasonal changes of the region.

    Keywords: Numerical modelling, Chlorophyll, Primary production, Persian Gulf
  • F. Arjmand, A. Sheikhi, P. Ghavam Mostafavi*, E. Ramezani-Fard, Z. Muhammad Hassan

    Shark cartilage is considered as a natural dietary supplement consisting of anti-angiogenic, immunostimulatory, and anti-inflammatory characteristics. Therefore, this study was designed to inspect the possibility that whitecheek shark (Carcharhinus dussumieri) cartilage proteins motivate expression of NKG2D, CXCR3, NKP46, and NKP44 receptors on natural killer cells and their activities against SW742 cell line. To this end, cartilaginous areas of whitecheek shark were caught, minced, stored at −20°C and then lyophilized and kept in refrigerator. Peripheral blood samples were collected from healthy people and a number of 106 cells were considered for cell viability using trypan blue method. Activation of NK cells was determined using 106 cells stimulated following exposure to 0.2 and 3 mg mL-1 extracted shark cartilage proteins in 4, 8, and 18 h incubation. The results showed that cytotoxicity of NK cells increased significantly by elevating the concentration of extracted proteins at incubation period of 24 h (p˂0.05). The findings demonstrated that NK activity elevated markedly by increasing the concentration and volume of protein suspension and the exposure time (p˂0.05). Interestingly, the expression of NKG2D, CXCR3, NKP44, and NKP46 receptors was not significant in any transcription level by exposing to 0, 25, and 75 µg mL-1 in 4, 8, and 18 h incubation period (p˃0.05). Together, extracted shark cartilage protein could motivate the immune system capabilities through using NK cells against cancer tissues but specific receptors on T cells cannot be activated by these bioactive materials.

    Keywords: Whitecheek shark, NK cells, Cytotoxicity, NK activity, Gene expression, Derived proteins
  • مهزاد شکوری، پرگل قوام مصطفوی*، محمد پورکاظمی، سید محمدرضا فاطمی

    آنالیز ژنتیکی جمعیت های مختلف ماهیان جهت حفظ تنوع زیستی و افزایش اطلاعات در مورد بقای گونه ها و یافتن عوامل تهدید کننده و یا کمک کننده در حفظ جمعیت ها مهم و ضروری می باشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین روابط فیلوژنتیکی و خویشاوندی گونه گیش دم زرد (Atule mate) (Cuvier, 1833) در مناطق شمالی خلیج فارس و دریای عمان به وسیله توالی یابی ژن سیتوکروم اکسیداز I (COI) میتوکندریایی می باشد. 90 قطعه ماهی گیش دم زرد، از مناطق صیادی بندر بوشهر، بندر عباس و بندر چابهار، جمع آوری گردید و جهت انجام مطالعات مولکولی،DNA  ژنومی به روش استات آمونیم استخراج شده و کمیت و کیفیتDNA  بوسیله روش اسپکتروفوتومتری و الکتروفورز ژل اگارز 1 درصد تعیین شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از یک جفت پرایمر ژن سیتوکروم اکسیداز  I انجام گردید. پس از الکتروفورز محصول PCR روی ژل آگارز 5/1درصد، قطعه bp650 ناحیه کنترل میتوکندریایی تعیین توالی شد. جهت بررسی روابط فیلوژنی با استفاده از نرم افزار CLUSTAL W، توالی های ژن COI میتوکندریایی هم ردیف و پس از مقایسه آنها با توالی های منتخب بانک ژن، ترسیم درخت فیلوژنی با روش های متفاوت (Maximum Likelihood،  Maximum Parsimony و (Bayesian در مقابل برون گونه (Esox Lucius) انجام شد. نتایج نشان داد که تمامی نمونه های بندر عباس و بندر بوشهر و 3 نمونه از بندر چابهار همگی در یک شاخه قرار گرفته و مابقی نمونه های بندر چابهار با دارا بودن فاصله ژنتیکی قدری بیشتر، بر روی شاخه مجزایی قرار داشته و با بوت استراپ بالا رابطه خواهری با هم نشان دادند و این دو شاخه با فاصله تکاملی زیاد از برون گونه قرار گرفتند. می توان نتیجه گرفت که توالی یابی ژن سیتوکروم اکسیدازI  روشی مناسب و قابل اعتماد در بررسی روابط فیلوژنتیکی گونه گیش دم زرد بوده و اطلاعات مفیدی جهت مدیریت و حفاظت این گونه با ارزش فراهم می نماید.

    کلید واژگان: فیلوژنی, گیش دم زرد, COI, واکنش زنجیره ای پلیمراز, خلیج فارس و دریای عمان
    Mahzad Shakouri, Pargol Ghavam Mostafavi *, Mohammad Pourkazemi, Seyyed Mohammadreza Fatemi

    Genetic analysis of fish populations is essential for conserving biodiversity and increasing knowledge about the survival of species, and finding the factors threatening or contributing to the survival of these populations. The present study is aimed at investigating phylogenetic relationship of Yellowtail Scad in the northern Persian Gulf and Oman Sea by sequencing mitochondrial Cytochrome Oxidase I gene. Ninety yellow tail Scad have been collected from Bandar Abbas, Bushehr, and Chabahar port. Genomic DNA was extracted using Ammonium acetate method. After electrophoresis on 1% agarose gel, Cytochrome Oxidase I (COI) gene was amplified by Polymerase Chain Reaction (PCR), using pair of primers. After sequencing of PCR product, the phylogenetic tree was drawn by MEGA7 software with different methods (Maximum Likelihood, Maximum Parsimony, and Bayesian) using (Esox lucius) as an extraspecific group. All samples from Bandar Abbas, Bushehr, and three samples from Chabahar port were located in the same clade. Chabahar sample with a little more distance was located in separate clade and due to high supportive degree (bootstrap) showed sister group relationship. Moreover, these two clades were located with more evolutionary distance from extraspecific group. Consequently, COI gene sequencing was an appropriate and reliable method for phylogenetic relationship of Yellowtail Scad, providing useful information about protection and management of this valuable species.

    Keywords: phylogeny, Yellowtail Scad, COI, polymerase chain reaction, Persian Gulf, Oman Sea
  • Z. Sahebi, M. Emtyazjoo*, P. Ghavam Mostafavi, S. Bonakdar

    Recently, marine natural products have had a critical role in the development of medicinal goods. The present study aimed to determine and compare in vitro effects of hexane, butanol, ethyl acetate, and water extracts of the muscle of Portunus segnis on a colon cancer cell line. In this experimental study, the HT29 colon cancer cell line was treated with various concentrations of crude extracts in three periods of 24, 48, and 72 h. HT29 viability was evaluated by Trypan Blue staining and MTT assay. Cell apoptosis was determined by flow cytometry assays. Also, reactive oxygen species (ROS), lactate dehydrogenase, and caspase 3/7-9 activities were tested in butanol extract-treated HT29 cells. Bioactive compounds of butanol extract were analyzed by gas chromatography-mas spectrometry (GC-MS). Palmitoleic acid (4.83%), 9-octadecenoic acid (4.82%), docosane (4.66%) and eicosane (4.34%) were found in muscle butanol extract of P. segnis. The muscle butanol extract demonstrated an IC50 of 10.12±0.35 µg/mL, towards the cell line. The results also indicate that decreasing cell viability depends on both dose and time. The bioactive compounds led to a significant elevation in ROS production, as assessed by the measurement of fluorescence intensity in stained cells. Furthermore, activation of caspases-3/7 and -9 induced apoptosis. After treatment with the butanol extract compound, activation of caspases-3/7-9 was illustrated and confirmed the involvement of mitochondrial-mediated apoptosis. Butanol extract compounds of the muscle of P. segnis can be introduced as a potential candidate for the development of anticancer chemotherapeutic agents.

    Keywords: Portunus segnis, Colon cancer, LDH, ROS, Caspases 3, 7, 8, and 9
  • بهجت عادلی، پرگل قوام مصطفوی*، سید محمدرضا فاطمی

    ستاره های دریایی  به عنوان یکی از رده های شاخه خارپوستان دارای 1900 گونه زنده هستند. تعداد 30 نمونه ستاره دریایی جهت انجام شناسایی مورفولوژیک، آنالیز مولکولی و فیلوژنی از جزایر شمالی خلیج فارس (قشم، هرمز، هنگام و ساحل بندرعباس) جمع آوری شد.نمونه ها ابتدا با استفاده از ویژگی های مورفولوژیک شناسایی شدند و پس از استخراج DNA با  روش CTAB و Chelex 5% و تکثیر ژن هدف 16S rRNA، شناسایی مولکولی انجام گرفت. روابط فیلوژنی رده Asteroidea با استفاده از سه روش Maximum Likelihood ،Parsimony  Maximum و Bayesian آنالیز شد. نتایج به دست آمده از شناسایی مورفولوژیک و مولکولی، 6 گونه ستاره دریایی که به 5 جنس و 2 خانواده تعلق دارند شامل: Luidia hardwicki ،Astropecten indicus ،Aquilonastra watersi، Aquilonastra iranica ،Linckia laevigata و Pentaceraster mammillatus می باشند. توالی های گونه های Luidia hardwicki و Astropecten indicus با توالی های هم گونه شان در بانک ژن در شاخه های جدا قرار می گیرند. توالی های 16S rRNA گونه های Aquilonastra watersi و Pentaceraster mammillatus برای اولین بار در بانک ژن گزارش می شوند و به ترتیب در گروه های خواهری با Aquilonastra yairi و Pentaceraster cumingi قرار می گیرند. از آن جایی که گونه Linckia laevigata (سبز-نارنجی) بر اساس آنالیزهای مولکولی شناسایی گردید، این تکنیک می تواند در کنار مشاهدات مورفولوژیک نتایج کامل تری ارایه کند. رده بندی Asteroidea ها در سطح جنس و خانواده نشان داد درخت فیلوژنی قطعه 16S rRNA بر اساس روش Bayesian با نتایج فیلوژنتیک پیشین منطبق است.

    کلید واژگان: Asteroidea, mt 16S rRNA, خلیج فارس, فیلوژنی
    Behjat Adeli, Pargol Ghavam Mostafavi *, Seyed MohammadReza Fatemi

    Asteroidae, or starfish, have about 1900 extant species as one of the classes of phylum Echinodermata. Thirty specimens of starfishes were collected from the northern islands of the Persian Gulf for morphological identification, molecular analysis and phylogeny. The first starfish samples were distinguished morphologically then they were identified after DNA extraction by CTAB and Chelex 5% and its amplification based on 16S rRNA gene in molecular analysis. The phylogenetic relationships of asteroids were analyzed using maximum likelihood, maximum parsimony and Bayesian methods. The morphological and molecular identifications displayed 6 species of Luidia hardwicki, Astropecten indicus, Aquilonastra watersi, Aquilonastra iranica, Linckia laevigata and Pentaceraster mammillatus belonging to 5 genera and 2 families. Our results showed Luidia hardwicki and Astropecten indicus species were grouped with sequences of the same species from GenBank in separate clades. As Aquilonastra watersi and Pentaceraster mammillatus in 16S rRNA gene are reported for the first time so their sequences were placed in sister groups with Aquilonastra yairi and Pentaceraster cumingi, respectively. Since the species of Linckia laevigata species (orange-green morph) have been identified based on molecular analysis, this technique along with morphological studies can provide more complete results for Asteroids. The results of Asteroidae classifications at the genus and family levels indicated phylogenetic tree of mt 16S rRNA gene based on Bayesian method is consistent with previous phylogenetic results.

    Keywords: Asteroidae, mt 16S rRNA, Persian Gulf, Phylogeny
  • شیرین ولی پور، پرگل قوام مصطفوی*، محمدحسن شاه حسینی، فرهاد کی مرام
    زمینه و هدف

    ماهی کوپر(Argyrops spinifer) از خانواده شانک ماهیان(Sparidae) بوده که از نظر تجاری و اکولوژیکی در آب های جنوب ایران بسیار حایز اهمیت است. گونه های این شاخه از نظر ریخت شناختی بسیار به هم نزدیک می باشند و گاهی نام گذاری آن ها دچار خطا می شود. بنابراین، شناسایی مولکولی آن ها بسیار مهم می باشد.

    روش کار

    در این مطالعه بررسی رابطه فیلوژنی ماهی کوپر بر اساس ناحیه میتوکندریایی(CO1) و با استفاده از روش توالی یابی DNA انجام گرفت. به منظور این بررسی از بافت نرم باله دمی90 نمونه با استفاده از روش استات آمونیوم، DNA استخراج و کمیت و کیفیت آن به روش های اسپکتروفتومتری و الکتروفورز انجام شد. نمونه هایDNA مطلوب برای واکنش زنجیرهای پلیمراز(PCR) و توالی یابی(Sequencing) مورد بررسی قرار گرفت. پس از تکثیر قطعه ژن و توالی یابی ، برای ترسیم درخت های تبارشناسی از نرم افزارهایBio Edite  version 7.0.1 ، BLAST، MEGA 7.0.2 و DnaSP 5.10.01 استفاده گردید.

    یافته ها

    بر اساس درخت فیلوژنی به دست آمده از توالی ها، ماهی شانک(کوپر) در مناطق بندر عباس، بوشهر و بندر چابهار، به دو شاخه اصلی تقسیم شد. تمامی نمونه های شاخه اول با شاخه دوم رابطه خواهری نشان دادند و تمام نمونه های شاخه یک و دو با نمونه های KJ012292  وKJ012291 از بانک ژن در منطقه ایتالیا با دقت 82، 67 و 86 درصد رابطه خواهری نشان دادند.

    نتیجه گیری

    نتایج حاصل می تواند اطلاعات سودمندی در برنامه های حفاظتی و مدیریتی جهت حفظ و احیای جمعیت و ذخایراین گونه با ارزش فراهم سازد.

    کلید واژگان: ساختار ژنتیکی, فیلوژنی, ماهی کوپر, خلیج فارس, دریای عمان
    Shirin Valipour, Pargol Ghavam Mostafavi *, Mohammadhassan Shahhosseiny, Farhad Kaymaram
    Inroduction & Objective

    King soldier bream is one of the species of family Sparidae, which is commercially and ecologically very important in the Iranian waters of the Persian Gulf and Oman Sea. The species of this family are morphologically very similar to each other and they may be mistakenly known as another species. Therefore, molecular identification of them has to be considered.

    Materials and Methods

    In this study, the phylogenetic relationship of king soldier bream fish based on mitochondrial region(CO1) was investigated using DNA sequencing method. For this purpose, 90 samples were collected from the soft tissue of the caudal fin using Ammonium acetate, and its quantity and quality were determined by Spectrophotometry and Electrophoresis. Optimal DNA samples for Polymerase Chain Reaction (PCR) and sequencing were examined. After gene amplification and sequencing, Bio Edit version 7.0.1, BLAST, MEGA 7.0.2 and DnaSP 5.10.01 software were used to draw phylogenetic trees.

    Results

    Based on the phylogenetic tree obtained from the sequences, king soldier bream was divided into two main branches in Bandar Abbas, Bandar Bushehr and Bandar Chabahar areas. All samples of the first branch showed a sister relationship with the second branch and all the samples of branches one and two showed sisterhood with samples KJ012292 and kJ012291 from the Gene Bank in Italy with 82, 67 and 86% accuracy.

    Conclusion

    The results can provide useful information on the conservation and management programs, for the preservation, revitalization, and resource of the population this valuable species.

    Keywords: Genetic structure, phylogeny, King soldier bream, Persian Gulf, Oman Sea
  • حسن اکبری نیا، مجتبی عظام*، پرگل قوام مصطفوی

    در این پژوهش از یک مدل جفت شده فیزیکی - بیولوژیکی ROMS به منظور بررسی تغییرات فصلی پارامتر های بیولوژیکی خلیج فارس استفاده شده است. مدل بیولوژیکی دارای هفت متغیر حالت شامل دو ماده مغذی ، فیتوپلانکتون، کلروفیل، زیوپلانکتون و دو دترایتوس کوچک و بزرگ (N2PChlZD2) است. نتایج اجرای مدل حاکی از این است که الگوی تغییرات ماهانه کلروفیل آ در خلیج فارس را می توان به دو منطقه تفکیک کرد. منطقه اول بخش شمال غربی است که رشد کلروفیل آ در آن از بهار آغاز می شود و تا اواخر تابستان و اوایل پاییز در امتداد سواحل جنوبی به طرف شرق گسترش می یابد و مقدار کلروفیل آ این منطقه در تمام طول سال بیشتر از سایر مناطق است و پیک آن در اوایل بهار می باشد. منطقه دوم که شامل بخش های میانی خلیج فارس و تنگه هرمز است در تابستان بارور می شود و پیک مقدار آن در اواخر تابستان تا اوایل پاییز می باشد. نتایج همچنین نشان می دهند که الگوی رشد و گسترش کلروفیل آ در خلیج فارس دارای یک استقلال نسبی از الگوی تغییرات فصلی کلروفیل آ دریای عمان است و تغییرات کلروفیل آ آن از الگوی جریانات خلیج فارس تبعیت می کند. علاوه بر این مدل نشان می دهد که در شمال غربی خلیج فارس مقدار نیترات از غلظت بالایی برخوردار است که علتی برای شروع رشد شکوفه های فیتوپلانکتونی از بخش شمال غربی خلیج فارس و گسترش آن به سایر مناطق همراه با جریان های منطقه است.

    کلید واژگان: مدل سازی, کلروفیل, پارامترهای بیوژئوشیمیایی, نوترینت, خلیج فارس
    Hassan Akbarinia, Mojtaba Ezam *, P .Ghavam Mostafavi

    In this study, to investigate the seasonal changes in some biological parameters of the Persian Gulf, a coupled physical-biological ROMS model is used. The biological model coupled with the physical model has seven state variables includes two nutrients, phytoplankton, chlorophyll, zooplankton and small and large detritus (N2PChlZD2). The results show that the pattern of seasonal changes in chlorophyll-a in the Persian Gulf can be divided into two regions. The first region is the northwestern part, where the growth of chlorophyll begins in spring and extends eastwards along the southern coasts until late summer and early autumn. The amount of chlorophyll-a in this region throughout the year is higher than the other parts of the Gulf and also peaks in early spring. The second region, which includes the middle and east parts of the Persian Gulf blooms in summer and peaks from late summer until early autumn. Moreover the results also show that the pattern of growth and expansion of chlorophyll-a in the Persian Gulf are independent of the Sea of Oman pattern, and its changes follow the pattern of Persian Gulf currents. In addition, the results show that there is a high concentration of nitrate in the northwest of the Persian Gulf, that it is a good reason for beginning of the phytoplankton blooms from the northwestern part of the Persian Gulf and its extension to the other parts along with the regional currents.

    Keywords: Numerical modelling, Chlorophyll, Bio-geo-chemical parameters, Nutrient, Persian Gulf
  • نیلوفر اولادعظیمی، پرگل قوام مصطفوی*، عبدالوهاب مقصودلو، بابک مقدسی، علی ماشینچیان مرادی
    Niloofar Olad Azimi, Pargol Ghavam Mostafavi*, Wahab Maghsoudlou, Babak Moghaddasi, Ali Mashinchian Moradi

    In addition to introducing foraminiferal communities, this study aims to investigate the relationships of these communities with the environmental parameters of water and sediment. Nine sediment samples were collected in 2019, from three stations in Qeshm Island. Environmental conditions including temperature, DO, salinity, pH, grain size, TOM, and CaCO3 were measured. Our results revealed that grain size, TOM, and DO factors controlling the diversity and distribution of benthic foraminifera. Thirty-five species from 26 genera and 21 families of foraminiferchr('39')s assemblages were identified where Quinqueloculina was the most abundant genus in all stations.

    Keywords: Modern foraminifera, physic-chemical parameters, Diversity, Persian Gulf
  • Sh. Masaeli, P. Ghavam Mostafavi *, H. Hosseinzadeh Sahafi, S. Tamadoni Jahromi, A. Nabinejad, V. Noaman

    Bivalvia is one of the least studied classes of the Persian Gulf. A survey and molecular analysis was conducted to determine bivalve species diversity in the Persian Gulf. To the best of our knowledge, this is the first report of barcoding data on bivalves of the Persian Gulf. We examined 40 individuals representing 8 species, 6 genera and 5 families. We collected samples from Hengam, Larak and Qeshm Islands and Bandar Lengeh in Persian Gulf, Iran. After DNA extraction, mitochondrial 16S ribosomal DNA (16SrDNA) and Cytochrome Oxidase subunit I were amplified by polymerase chain reaction (PCR). Based on obtained 16SrDNA and COI gene sequences and maximum parsimony, neighbor joining and maximum likelihood trees of these genes there was no overlap between maximum Kimura 2- parameter distance among conspecifics. Most species formed agglutinate sequence units with a small amount of changes. Eventually, comparison of the 8 selected studied species with metadata from India, Brazil, Japan, China, and America exposed that these species in Persian Gulf are classified in sister clades with high bootstraps except Pinctada. Since there is not much work on bivalves identification in the Persian Gulf, larger sampling and more research is needed to investigate mollusc diversity in this area.

    Keywords: Bivalvia, Persian Gulf, 16SrDNA, DNA sequencing, COI
  • سید احسان حیدری، محمدحسن شاه حسینی*، هادی میراحمدی، پرگل قوام مصطفوی، سید محمدرضا فاطمی

    در گذشته از صفات مورفولوژیکی برای طبقه بندی موجودات استفاده می کردند، اما امروزه استفاده از نشانگرهای مولکولی به دلیل مزیت هایی که دارد مورد توجه قرار گرفته است. نشانگرهای میتوکندریایی یکی از بهترین گزینه ها در بررسی روابط فیلوژنتیک است. در این مطالعه 10 نمونه از لاک پشت دریایی سبز از سه منطقه چابهار 4 نمونه، گواتر 3 نمونه و کنارک  3 نمونه در استان سیستان و بلوچستان جمع آوری شد. پس از استخراج DNA با استفاده از کیت استخراج و هم چنین روش استخراج استات آمونیوم، نمونه ها از قطعه ژنی mtDNA و COI توالی یابی شدند. توالی ها به کمک نرم افزارهای MEGA، Bioedit و Arlequin بررسی شدند. نتایج نشان داد که براساس آنالیز فیلوژنتیکی جمعیت مورد مطالعه، نمونه ها در سه جمعیت قرار گرفتند. میانگین کلی فاصله در میان جمعیت براساس P-distance برابر با 0/18 بود. نتایج کلاستال دابلیو نشان داد که بیش  ترین تفاوت میان توالی ها مربوط به ابتدا و انتهای توالی است. میزان تنوع هاپلوییدی صفر بود. هم چنین تعداد محل های پلی مورفیک برابر با صفر بود که نشان می دهد تفاوت به اندازه ای نبوده که اشتقاق گونه انجام شود. هیچ نوترکیبی در توالی ها رخ نداده که با ماهیت ناحیه مورد بررسی هم خوانی داشته باشد. نتایج حاصل از این مطالعه را می توان در بررسی تنوع ژنتیکی لاک پشت های سبز دریایی در شرایط متفاوت جغرافیایی مورد استفاده قرار داد. هم چنین در مدیریت جمعیت این گونه، جلوگیری از انقراض آن و در تهیه یک بانک ژنی مناسب برای شناسایی این گونه به کمک تکنیک های مولکولی به ویژه در مواردی که فقط تخم یا بافت این گونه موجود است نیز می تواند یک راهکار مناسب باشد.

    کلید واژگان: ژنتیک جمعیت, فیلوژنی, لاک پشت دریایی, دریای عمان
    Seyed Ehsan Heidari, MohammadHasan Shahhosseiny *, Hadi Mirahmadi, Pargol Ghavam Mostafavi, Seyed MohammadReza Fatemi

    In the past, morphological traits were used to classify organisms, but because of the problems encountered in classification using this method, the use of molecular markers was due to its advantages. Mitochondrial markers are one of the best options for the study of phylogenetic relationships. In this study, 10 specimens of green sea turtle were collected from three areas of Chabahar, Govater and Konarak in Sistan and Baluchestan province. After DNA extraction, the samples were sequenced. Sequences were studied using MEGA, BioEdit and Arlequin software. The results showed that based on the phylogenetic analysis of the studied population, all of the samples were placed in three populations. The average distance of the population with the help of P-distance was 0.18. The results of the Clustal W show that the greatest difference between the sequences is at the beginning and the end of the sequence. The amount of haploid variety was zero, and the number of polymorphic sites was zero, which indicates that the difference was not such as to make the species derivative. No recombination has taken place in sequences that are consistent with the nature of the area under study. The results of this study, can be used to study the genetic diversity of marine turtles in different geographical conditions. It can also help to manage this population and prevent extinction. It can also be a good solution to provide a suitable Gene bank for the identification of this species through molecular techniques, especially in cases where only the eggs or meat of this animal is present.

    Keywords: Population genetics, DNA barcoding, Sea turtles, Oman Sea
  • پریسا علی دوست سلیمی، پرگل قوام مصطفوی*، الن چن، سید محمدرضا فاطمی

    خزه شکلان از انواع فون های مخفی زی شناخته شده در اجتماعات مرجانی هستند که در تثبیت اولیه رسوبات و همچنین استحکام اسکلت کربنات کلسیمی مرجان ها نقش دارند. اگرچه آنها پراکنش وسیعی در محیط های آبی دارند، اما در ارتباط با گونه های حاضر در اجتماعات مرجانی خلیج فارس (به ویژه آب های ایران) اطلاعات محدودی موجود است. طی بررسی و شناسایی گونه های مرجان در دو جزیره ابوموسی و سیری، خزه شکلCelleporaria pigmentaria در بخش های مرده گونه Porites harrisoniو جلبک قرمز کورالین در عمق 3 تا 8 متری مشاهده شد. این گونه متعلق به راسته Cheilostomatida بوده و از متداول ترین گونه های شناخته شده در اجتماعات مرجانی می باشد. از ویژگی های بارز این گونه می توان حضور لکه های سفید- سیاه در سطح کلنی و همچنین وجود زوییشیا نامنظم را نام برد، که در شناسایی میدانی قابل استفاده است. مقاله حاضر اولین گزارش حضور این گونه در اجتماعات مرجانی ایران می باشد.

    کلید واژگان: اجتماعات مرجانی, جزایر ابوموسی و سیری خزه شکلان, خلیج ‏فارس, ‏Celleporaria pigmentaria
    Parisa Alidoost Salimi, Pargol Ghavam Mostafavi *, Allen Chen, Seyed MohammadReza Fatemi

    Bryozoans are known as one of the coral-associated and cryptic fauna that plays an important role in sediment stabilization and contributes to framework-building species same as corals. However, little is known about bryozoan species occurring in the coral communities of Iranian islands. During a coral survey in Abu-Musa and Sirri Islands, Celleporaria pigmentaria was observed on some dead parts of Porites harrisoni and coralline red algae at depth of 3-8m. After sampling, specimens were bleached and were examined under a stereomicroscope and SEM. Specimens were identified to the species level based on skeleton and morphological traits according to available taxonomic guide. This species is one of the common and successful coral-associated bryozoan that belongs to Cheilostomatida. The C. pigmentaria easily recognized with black encrusting colonies, white blotches scattered over the colony surface as well as the non-uniform arrangement of its zooecia. This case study is the first report of C. pigmentaria in coral communities of Iran.

    Keywords: Abu-Musa, Sirri Islands, Bryozoan, ‎Celleporaria pigmentaria, Coral-associated ‎bryozoans, Persian Gulf‎
  • B. Adeli, P. Ghavam Mostafavi*, M.R. Fatemi

    Asteroidae, or starfish, is one of the classes of phylum Echinodermata that its phylogenetic relationships have not been studied in the Persian Gulf so far. In this research, the morphological identification, molecular analysis and phylogeny of 40 asteroid samples were studied from the northern islands of the Persian Gulf. For this purpose, starfish samples were identified using morphological characteristics. The molecular identification was performed based on two fragments of mitochondrial cytochrome oxidase subunit I (COI) and mt 16S rRNA. The phylogenetic relationships of asteroids were analyzed using maximum likelihood, maximum parsimony and Bayesian methods.  Eleven species of starfishes belonging to 6 genera as well as 5 families have been identified including Luidia hardwicki, Astropecten hemprichi, Astropecten indicus, Astropecten polyacanthus phragmorus, Astropecten polyacanthus polyacanthus, of Culcita novaeguineae, Pentaceraster mammillatus, Linckia laevigata, Linckia multifora, Aquilonastra iranica and Aquilonastra watersi. Since the species of Linckia laevigata (orange-green morph) and a specimen of Astropecten polyacanthus polyacanthus have been identified based on molecular analysis, this technique can be a useful tool in asteroids along with morphological studies. The obtained interspecies distances in genera Luidia and Astropecten suggest cryptic speciation might have occurred in these genera. The results of Asteroidae classifications at the genus and family levels indicated phylogenetic tree of mt 16S rRNA gene based on Bayesian method is consistent with previous morphological taxonomic and phylogenetic analyses.

    Keywords: mt 16S rRNA, Cytochrome oxidase subunit I (COI), Asteroidae, Persian Gulf
  • R. Golshani*, A. Mashinchian Moradi, R. Mosavi Nodoshan, S.M. Fatemi, P. Ghavam Mostafavi

    In this study the distribution and accumulation of diazinon, malathion and azinfos methyl in mullet fish Liza aurata, caspian white fish Rutilus frissi kutum and common carp fish Cyprinus carpio from five estuaries along the Caspian Sea was investigated. Also, the effect of pesticides concentration on the acetylcholinesterase enzyme (AChE) in fish species was studies. Pesticides concentration varied with fish species, sampling station and toxin type. The results indicate that the pesticides concentration varied from 0.01 to 0.16 mg/kg for diazinon, 0.01 to 0.15 mg/kg for malathion and 0.05 to 0.36 mg/kg for azinfos methyl in three fish species. There was significant difference between different toxin concentrations in fish species, (P < 0.05), and the order of toxic concentrations was as follows: azinfos methyl > diazinon > malathion. There was significant difference in toxin concentrations between three fish species, and the highest toxins concentrations were absorbed in detritivores fish (L. aurata), followed by herbivorous fish (C. carpio) and carnivore fish (R. kutum). The results confirmed that toxins bioaccumulation in fish species is strongly controlled by habitat and feeding habits.

    Keywords: Diazinon, Malathion, Azinfos methyl, Acetylcholinesterase, Caspian Sea
  • H. Sadralsadati, A. Mashinchian Moradi*, M. Afsharnasab, P. Ghavam Mostafavi, E. Ramezanifard

    The application and development of nanotechnology is increasingly expanded in many areas. However, considering this expansion, several concerns regarding their potential toxicity in marine biology have been addressed. Indeed, the overuse of these materials can adversely influence marine ecosystems and living organisms. Herein, the potential impact of copper-based nanoparticles on the expression level of three genes, i.e. prophenoloxidase, serine protein and glutathione peroxidase genes functioning in shrimp immune response, were assessed. For this end, the shrimps were exposed to three semi-acute toxicity treatments, including 0.25, 0.5 and 1 mg/L of CuNPs. The qRT-PCR results indicated negative effect of supplied nanoparticle on the expression level of these genes. Additionally, histopathological alterations in the hepatopancreas and lymphoid organs were observed in the shrimps after exposure in different concentrations of CuNPs. Overall, we showed that toxic concentration of CuNPs can damage shrimp immune system as well as some internal organs. These results open up novel insights into innate immunity of shrimps subjected to copper-based nanoparticles.

    Keywords: White shrimps, CuNPs, Immune system, Hepatopancreas, Lymphoid organs
  • سارا امیری، پرگل قوام مصطفوی*، سید محمدباقر نبوی، محمدحسن شاه حسینی

    پرتاران علاوه بر اهمیت اکولوژیک در زنجیره غذایی دریایی، جهت پایش اکوسیستم ها و ارزیابی استرس محیطی جایگاه ویژه ای دارند. از بارکدینگ DNA میتوکندریایی و توالی یابی ژن COI جهت مقایسه واگرایی های نوکلیوتیدی در این مطالعه جهت آنالیز مولکولی پرتاران جنس Perinereis (خانواده Nereididae) استفاده شد. آنالیز 50 نمونه توالی یابی شده در این تحقیق، 39 توالی ژنی جدید و 11 توالی با قرابت 100 درصد با رکوردهای ژن بانک از پرتاران Perinereis را آشکار نمود و میزان واگرایی های بین گونه ای 8/1 برابر فواصل درون گونه ای مشاهده گردید (96/1 درصد نسبت به 52/3 درصد). آنالیزهای فیلوژنتیک نشان داد که بسیاری از گونه های پرتاران Perinereis مشاهده شده سواحل خلیج فارس، قرابت ژنتیکی بالایی با گونه های مشابه در آب های مناطق دیگر جهان نداشتند.با بررسی میزان شباهت ژنتیکی مشخص گردید که پرتاران Perinereis مستقر در سواحل استان بوشهر قرابت ژنی نسبتا بالایی با یکدیگر داشته و با جنس Perinereis مستقر در بندرعباس تا حدودی متفاوت بودند ولی این تفاوت ها عمدتا در حد زیرگونه ای بوده و به لحاظ ساختار گونه ای، پرتاران Perinereis در سواحل ایستگاه های دیلم، بوشهر، دیر و بندر عباس واگرایی ژنتیکی اندکی نسبت به یکدیگر داشتند.

    کلید واژگان: پرتاران, Perinereis, COI, بارکدینگ, خلیج فارس
    Sara Amiri, Pargol Ghavam Mostafavi*, Seyed Mohammadbagher Nabavi, Mohammadhassan Shahhosseini

    Polychaetes are ecologically important in the food chain, and also vital in ecosystem monitoring and environmental stress assessment. In the current study, sequence variation in a segment of COI gene sequencing by mitochondrial DNA barcoding and comparing nucleotide divergence was employed for molecular analysis of Perinereis polychaetes (Nereididae). Analysis of 50 sequenced specimens, representing 39 new sequences, and 11 sequences with 100 percent similarity with GenBank records, which revealed 1.8 times more sequence divergence between than within species (1.96 versus 3.52%). Phylogenetic analysis data indicated that maximum divergence within barcode clusters increased by the number of specimens. The phylogeny also suggests that most of the identified Perinereis species in this research showed low genetic relationship towards similar species from other world regions. Assessment of genetic similarity rate showed that Perinereis polychaetes in Bushehr province were highly similar, while Perinereis polychaetes in Bandar Abbas were less similar to Bushehr Perinereis polychaetes, the observed divergence was mostly at subspecies level and it can be concluded that in terms of species structure, Perinereis polychaetes of Deylam, Bushehr, Dayyer and Bandar Abbas, showed low genetic divergence.

    Keywords: polychaetes, Perinereis, COI, barcoding, Persian Gulf
  • مهسا افشاری کاشانیان*، پرگل قوام مصطفوی، علی ماشینچیان مرادی
    زمینه و هدف

    داروی ایبوپروفن به عنوان یک آلاینده دارویی، اثرات مخرب و در برخی موارد جبران ناپذیری بر موجودات آبزی و به طور کلی موجودات زنده می گذارد که در بسیاری از مواقع این اثرات به صورت تخریب های ژنتیکی و آسیب به ساختار DNA می باشد.هدف این تحقیق بررسی تاثیرات غلظت های مختلف داروی ایبوپروفن در تخریب و آسیب به ساختار DNA در گورخرماهی می باشد.

    روش کار

    در این مطالعه تغییرات ژنتیکی ژن P53 و بیان آن در گورخرماهی پس از مواجه دو هفته ای با غلظت های 1/0، 1 و 10 میلی گرم بر لیتر ایبوپروفن در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. در انجام این تحقیق گورخرماهی به مدت دو هفته در معرض غلظت های ذکر شده قرار گرفتند و پس از آن استخراج RNA از آن ها صورت گرفت، با استفاده از روش QPCR نتایج به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    نتایج نشان دادند که غلظت کم دارو یعنی 1/0 میلی گرم بر لیتر تاثیری بر بیان ژن P53 نداشته است، در حالی که در دو غلظت دیگر که به ترتیب 1 و 10 میلی گرم بر لیتر ایبوپروفن بودند، نشان داده شد که اختلاف معناداری بین  کنترل و نمونه حاوی دارو بوده است، که در نتیجه آن، ژن P53 به میزان زیادی بیان شده است.همچنین برای ژن کنترل داخلی که GAPDH بود، در کمترین غلظت دارو هیچ گونه اختلاف معناداری بین نمونه تیمار و کنترل مشاهده نشد، در حالی که در تیمارهای بعدی اختلاف معنادار در حد بسیار کم بین نمونه کنترل و تیمار مشاهده شد.

    کلید واژگان: ایبوپروفن, گورخرماهی, ژن p53, qPCR
    M. Afshari Kashaniyan*, P. Ghavam Mostafavi, A. Mashinchiyan Moradi
    Inroduction & Objective

    Ibuprofen, as a drug contaminant, has deleterious and in some cases irreversible effects on aquatic organisms and in general on living things, which in many cases can result in genetic damage and damage to the DNA structure. The effects of different concentrations of ibuprofen on DNA damage and damage to zebrafish are investigated. In this study, genetic changes of p53 gene and its expression in zebrafish after two weeks of exposure to 0.1, 1 and 10 mg / l ibuprofen in vitro were investigated.

    Material and Method

    In this study zebrafish were exposed to the above mentioned concentrations for two weeks and then RNA extracted from them. The results were analyzed using QPCR method.

    Results

    The low drug, 0.1 mg / l had no effect on p53 gene expression, while the other two concentrations, which were 1 and 10 mg / l ibuprofen, respectively, showed a significant difference between the control and the drug containing sample. As a result, the p53 gene was highly expressed. Also for the internal control gene that was GAPDH, there was no significant difference at the lowest drug concentration. Ray did not show a significant difference between the treatment and control samples, while in the subsequent treatments there was a significant difference between control and treatment samples.The final result of this study was that p53 gene expression increased 1.09, 0.57 and 2.2 fold in sample with lowest drug concentration, mean concentration and highest drug concentration, respectively.

    Keywords: Ibuprofen, Zebrafish, P53 Gene, qPCR
  • S. Amiri, P. Ghavam Mostafavi*, M.B. Nabavi, M.H. Shahhosseini

    Although polychaetes are the most abundant organisms in marine ecosystems, still their genetic diversity is understood inadequately. In this study, molecular identification of Nereididae polychaetes was performed by sequencing a segment of mitochondrial COI gene, isolated from mitochondrial DNA, and comparing nucleotide divergence, Molecular taxonomy, interspecific and intraspecific relations of Nereid species among 4 intertidal stations assigned in Persian Gulf of Iran. Analysis of 109 identified specimens, revealed 78 provisional gene sequences, related to 9 species and 6 genera, in which interspecific divergence was 1.4 times higher than intraspecific divergence (2.82% versus 1.95%). The average pairwise sequence divergence for all sequences was estimated at 1.37%. In three cases maximum divergence within a lineage exceeded the minimum nearest-neighbor distance: Perinereis sp., Platynereis sp. and Platynereis bicanaliculata. Maximum species similarity was observed amongst 3 sampling sites assigned in Bushehr Province whilst Bandar Abbas`s specimens showed less similarity to Bushehr station. Out of the 109 COI gene sequences of Nereididae polychaetes in this study, 34 contained multiple lineages. These results support the assertion that many Nereid populations in the Persian Gulf previously thought of as a single species, actually consist of two or more divergent lineages.

    Keywords: Polychaetes, Nereididae, COI, Barcoding, Persian Gulf
  • مهسا علی دوست سلیمی، پرگل قوام مصطفوی *، گرتا ابی، سید محمدرضا فاطمی

    آبسنگ های مرجانی جزو متنوع ترین و پرتولید ترین اکوسیستم های دریایی می باشند که فاکتورهای زیستی و غیر زیستی مختلفی سلامت و حیات این اکوسیستم ها را تهدید می کنند. یکی از فاکتورهای زیستی موثر در تخریب مرجان ها، حضور موجوداتی است که بر روی کلنی های مرجان، توانایی زندگی و رشد دارند. Clathria sp نوعی اسفنج قشری است که توانایی رشد روی سطح کلنی های زنده مرجان را دارد و به نظر می رسد با تولید ترکیبات سمی می تواند منجر به مرگ مرجان ها شود. در رابطه با حضور این نوع اسفنج روی اجتماعات مرجانی خلیج فارس اطلاعاتی در دسترس نیست و هدف از مطالعه حاضر بررسی حضور آن روی کلنی های زنده مرجان های جزیره کیش می باشد. به این منظور، 4 ایستگاه در بخش های شرق تا جنوب شرقی جزیره کیش تعیین شد و در هر ایستگاه، در طول ترانسکت هایی به طول 20 متر، کلنی های مرجان به صورت مستقیم و تک به تک مورد بررسی بصری قرار گرفت. بر اساس نتایج اسفنج Clathria sp روی 18 درصد (9±) از کلنی هایPorites sp جزیره کیش حضور داشتند.

    کلید واژگان: Clathria sp, اسفنج های قشری, آبسنگ های مرجای, Porites sp, جزیره کیش, خلیج فارس
    Mahsa Alidoost Salimi, Pargol Ghavam Mostafavi *, Greta Aeby, Seyed Mohammad Reza Fatemi

    Coral reefs are one of the most important marine ecosystems and their health and resilience have been threatened by several biotic and abiotic factors. The presence of organisms that are capable of overgrowth on living corals is known as one of the destructive biotic factor. Clathria sp. is an encrusting sponge that can overgrow on living coral colonies and it has been suggested that Clathria sp. can lead to death of corals by producing toxin substances. However, there is a lack of information about the occurrence of this sponge in the Persian Gulf. The purpose of this study is to investigate its presence in the coral communities of Kish Island. Regarding the aim, four sites were selected in the eastern and southeastern parts of the Kish Island and at each site, 20 meters long transect was laid down and coral colonies were examined directly along the transect. Based on the result, Clathria sp. was observed on 18% (9 ±) of the colonies of Porites sp. in the coral carpet of Kish Island.

    Keywords: Clathria sp, encrusting sponge, coral reefs, Porites sp, Kish Island, Persian Gulf
  • H. Dehghani, P. Ghavam Mostafavi *, S.M.R. Fatemi, J. Fallah Mehrabadi
    Reef-building coral harbor communities of photosynthetic taxa of the genus Symbiodinium (zooxanthellae). The genus Symbiodinium is currently classified into nine genetic clades (A–I). Various corals harbor different Symbiodinium clades; some show specificity to a single strain. Coral and their zooxanthellae are sensitive to environmental stresses. In the Persian Gulf, coral reefs are subject to harsh environmental conditions including extreme temperatures and high salinity. This is the first study to use clade specific primers to clarify the diversity of Symbiodinium in each coral species of Larak Island. For this purpose six coral species were collected at two different locations in Larak Island. After DNA extraction, PCR amplification was performed using clade specific primers. The results showed that multiple Symbiodinium clades are hosted by most coral species. In addition, among thirteen obtained Symbiodinium sequences, the frequency of either tree clades, A, C and D was almost the same. Corals species may contain different clades of Symbiodinium depending on the region and on the tolerance characteristics of each clade. Thus, knowledge of zooxanthellae diversity associated with scleractinian can contribute to a better understanding of the sensitivity of corals to environmental conditions.
    Keywords: Persian Gulf, Symbiodinium, Clade A, Clade C, Clade D
  • مرجان مسافر*، سهراب رضوانی گیل کلائی، پرگل قوام مصطفوی

    ماهی شبه شوریده دهان سیاه از ماهیان با ارزش اقتصادی می باشد که اطلاعات ژنتیکی اندکی از این گونه منتشر شده است. در این مطالعه به منظور بررسی تنوع ژنتیکی ماهی شبه شوریده دهان سیاه (Atrobucca nibe) در دریای عمان با استفاده از روش توالی یابی ژن D-Loop تعداد 34 نمونه از بافت نرم باله از نواحی فجیره از کشور امارات متحده عربی و چابهار از جمهوری اسلامی ایران جدا و در اتانول 96 درصد نگهداری شد. DNA با استفاده از روش استات آمونیوم استخراج گردید و کمیت و کیفیت آن به روش های اسپکتروفتومتری و الکتروفورز مورد بررسی قرار گرفت. نمونه DNA های مطلوب ، PCR و توالی یابی شدند. توالی ناحیه D-Loop شامل 270 جفت باز بود. توالی ها توسط نرم افزار های Bio edit، DnaSP 5.10.0.1، Arlequen و Genepopآنالیز شدند. تنوع هاپلوتیپی در فجیره، 93/0 و در چابهار، 83/0 بدست آمد. همچنین تنوع نوکلیوتیدی درفجیره به مقدار 1/0 و در چابهار به مقدار 08/0 دیده شد. در مطالعه حاضر مقدار هتروزیگوسیتی دیده شده در نمونه های چابهار 45/0 و در نمونه های فجیره 50/0 مشاهده شد. در این پژوهش میزان  FSTبین مناطق مورد مطالعه میانه تخمین زده شد که این امر موید تمایز بین جمعیت های موجود می باشد. طبق نتایج حاصل از این بررسی با وجود جریان ژنی مطلوب، دو جمعیت متفاوت از شبه شوریده دهان سیاه را می توان در نواحی چابهار و فجیره مشاهده نمود.

    کلید واژگان: شبه شوریده دهان سیاه, ژنتیک جمعیت, توالی یابی, دریای عمان
    M. Mosafer*, S. Rezvani Gilkolaei, P. Ghavam Mostafavi

    Black Mouth Croaker (Atrobucca nibe) is highly valued economically and There are very few published studies on genetic of this species. In the following study, the genetic diversity of Atrobucca nibe has been investigated using the PCR-sequencing method from two different regions of the Oman Sea, namely Chabahar in the Sistan and Baluchestan Province of Iran and Fujairah in the Fujairah Emirate of the United Arab of Emirates. 34 fish have been collected from the aforementioned regions. The DNA of the fish had been extracted through the Ammonium Acetate method and the quality of the DNAs were analyzed via the spectrophotometry and furthermore the quantity of the extracted DNA were assessed via electrophoresis. Polymerase Chain Reaction (PCR) was conducted on the targeted DNAs and later DNA sequencing was carried out. Subsequently, through sequencing it was discovered that the D-loop region in the mitochondrial DNA (mtDNA) of Black Mouth Croaker,contained 270 base pairs (bp). The nucleotide diversity discovered in the conduct of the following study was varied from 0.08 (Chabahar) to 0.1 (Fujairah), and the Haplotype diversity was estimated to be at 0.83 in Chabahar and 0.93 in Fujairah. Observed and expected heterozygosity averages were 0.47 and 0.69, respectively. So the observed heterozygosity had constantly been lower than that of the expected heterosygosity, reflecting the reduction in genetic diversity. Through observations of average levels of FST between the regions, it can be summed up that genetic differences do exist among the present populations. This study was showed there currently are two different populations of Atrobucca nibe residing in the waters of Sistan & Baluchestan and Fujairah.

    Keywords: Black Mouth Croaker, Genetic Population, PCR-Sequencing, Oman Sea
  • حامد دهقانی، پرگل قوام مصطفوی *، سید محمدرضا فاطمی، جلیل فلاح مهرآبادی
    مرجان های هرماتیپیک میزبان داینوفلاژل های از جنس Symbiodinium (Zooxanthellae) می باشند. جنس Symbiodinium تاکنون به نه کلاد ژنتیکی گوناگون (A-I) تقسیم شده است. کلادهای مختلف Symbiodiniumخصوصیات اکولوژیک و فیزیولوژیک گوناگونی دارند و می توانند تاثیرات متفاوتی بر دوام و بقای موجودات هم زیست با آن ها داشته باشند. از آن جائی که بقای آبسنگ های مرجانی وابسته به نوع زوگزانتله هم زیست با آن هاست، شناسائی کلادهای هم زیست آن ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه از کلادهای اختصاصی برای روشن کردن تنوع زوگزانتله در هر گونه مرجان استفاده شد. بدین منظور نه کلنی مرجان از جزیره هنگام جمع آوری شد. پس از خارج کردن توده لزج زوگزانتله از بافت های مرجان توسط پمپ هوا، DNA به روشCTAB استخراج شد. سپس واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از آغازگرهای اختصاصی کلادهای زوگزانتله انجام گرفت. نتایج نشان داد که اغلب گونه ها میزبان بیش از یک کلاد می باشد. کلادهای D و C به ترتیب از هشت و هفت گونه مرجان شناسائی شدند، درحالی که کلاد A با سه گونه هم زیست بود. غالب بودن کلاد D در خلیج فارس حاکی از مقاومت این کلاد در برابر شرایط سخت محیطی می باشد لیکن احتمال می رود که هم زیستی مرجان های هرماتیپیک با بیش از یک کلاد مقاومت آبسنگ ها را در برابر شرایط محیطی خلیج فارس افزایش دهد.
    کلید واژگان: خلیج فارس, جزیره هنگام, Symbiodinium, کلاد
    Hamed Dehghani, Pargol Ghavam Mostafavi *, Seyed Mohammad Reza Fatemi, Jalil Fallah Mehrabadi
    Hermatypic corals are hosts to a group of exceptionally diverse dinoflagellate symbiont in the genus Symbiodinium (commonly referred to as zooxanthellae). The genus Symbiodinium is currently classified into nine genetic clades (A–I). These clades possess different ecological and physiological characteristics so they play an important role in survival of corals. Since the survival of coral reefs is related to the resistant types of Symbiodinium clades, so identification of these symbionts seems to be necessary. This study aims to use clade specific primers to clarify the diversity of Symbiodinium in each coral species. For this purpose nine coral species were collected. Coral fragments were airbrushed, then DNA extracted with CTAB method. PCR amplification was performed using clade specific primers. The results showed that multiple Symbiodinium clades are hosted by the most coral species. Clade D and C were detected from eight and seven of the coral species respectively while clade A was found in three of species. Since clade D is the most resistant clade against environmental changes, it is natural to identify this clade. It is predicted that hosting multiple zooxanthellae clades may increase tolerance of coral’s sensitivity to harsh environmental conditions of the Persian Gulf.
    Keywords: Persian Gulf, Hengam Island, Symbiodinium, Clade
  • آتوسا نوری کوپایی، پرگل قوام مصطفوی، جلیل فلاح مهرآبادی، سید محمدرضا فاطمی
    راسته ی زوانتاریا (زوانتید) یکی از راسته های شاخه ی گزنه سانان است که در منطقه ی خلیج فارس کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. به همین لحاظ هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تنوع زیستی این راسته با استفاده از مطالعات مورفولوژیک و مولکولی در جزیره هرمز می باشد. بدین منظور 34 کلنی متنوع در طیف وسیعی از رنگ و شکل از پهنه های جزر و مدی و نواحی کم عمق جزیره هرمز جمع آوری شد. پس از نمونه برداری ویژگی های مورفولوژیک هر نمونه با استفاده از عکس های میدانی ثبت گردید. سپس در آزمایشگاه DNA نمونه ها با استفاده از روش CTAB- Chloroform استخراج و قطعه ژنی میتوکندریائی 16S rDNA تکثیر و توالی یابی شد. نتایج شناسائی های مورفولوژیکی همراه با بررسی فیلوژنی توالی های به دست آمده از نشانگر میتوکندریائی حاکی از وجود سه گونه Zoanthus sansibaricus، Palythoa cf. mutuki وPalythoa tuberculosa از این راسته در منطقه مورد مطالعه می باشد. ویژگی های مورفولوژیک پیش از بررسی های مولکولی در تفکیک گونه ای زوانتیدها موفق نبود اما با شناسائی های مولکولی گونه ها، ویژگی های مورفولوژیک مطالعه ی حاضر از این پس می تواند به عنوان معیارهای شناسائی مورفولوژیک گونه ای زوانتیدها محسوب شود.
    کلید واژگان: مورفولوژی, فیلوژنی, Zoanthus, Palythoa, mt 16S rDNA
    Atousa Nouri Koupaei, Pargol Ghavam Mostafavi, Jalil Fallah Mehrabadi, Seyyed Mohammadreza Fatemi
    The order Zoantharia (Zoanthids) is one of the most neglected orders of Cnidarians in the Persian Gulf. The present study aims to investigate the biodiversity of this order with morphological and molecular examination in Hormoz Island. For this purpose 34 colonies of zoanthids with variety of shape and colors have been collected of intertidal and shallow water region of Hormoz Island. After sampling, morphological characteristic of each specimen were recorded based in situ photographs. Then DNA was extracted using the CTAB- Chloroform method and mt 16s rDNA gene fragment was amplified and sequenced. The results of preliminary morphological identification integrated with mitochondrial marker sequencing demonstrated the presence of at least three different species in Hormoz Island; Zoanthus sansibaricus, Palythoa cf. mutuki and Palythoa tuberculosa. Although at first sight, morphological characteristics were not successful to identify zoanthid to the species level, after molecular identification they establish as reliable criteria to identify and delineate species.
    Keywords: Morphology, Phylogeny, Zoanthus, Palythoa, mt 16S rDNA
نمایش عناوین بیشتر...
فهرست مطالب این نویسنده: 28 عنوان
  • دکتر پرگل قوام مصطفوی
    دکتر پرگل قوام مصطفوی
نویسندگان همکار
  • دکتر محمدحسن شاه حسینی
    : 3
    دکتر محمدحسن شاه حسینی
    استاد
  • دکتر هادی میراحمدی
    : 1
    دکتر هادی میراحمدی
    (1393) دکتری انگل شناسی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
  • دکتر حمیدرضا رضایی
    : 1
    دکتر حمیدرضا رضایی
  • دکتر عبدالوهاب مقصودلو
    : 1
    دکتر عبدالوهاب مقصودلو
  • مهسا افشاری کاشانیان
    : 1
    مهسا افشاری کاشانیان
  • دکتر وحید نعمان
    : 1
    دکتر وحید نعمان
    دانشیار تحقیقات بیماریهای انگلی دام، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، ، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال