به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر محمد زمانیان

  • هرمز اسدی*، فرید گل زردی، محمد زمانیان
    به منظور بررسی تاثیر نسبت های مختلف کشت مخلوط سورگوم علوفه ای اسپیدفید و شبدر برسیم بر عملکرد علوفه و سودمندی اقتصادی، آزمایشی دو ساله در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال های زراعی 1395 و 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل هشت نسبت مختلف کاشت از جمله 75% سورگوم + 25% شبدر، 50% سورگوم + 50% شبدر و 25% سورگوم + 75% شبدر به عنوان کشت مخلوط جایگزینی؛ 100% سورگوم +50% شبدر، 50% سورگوم +100% شبدر و 100% سورگوم +100% شبدر به عنوان کشت مخلوط افزایشی و کشت خالص سورگوم و شبدر برسیم به عنوان شاهد بود. تحلیل اقتصادی با استفاده از تکنیک بودجه بندی جزیی و شاخص های سودآوری از جمله درآمد خالص، درصد بازده فروش و درصد بازگشت سرمایه انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین میزان هزینه تولید در تیمار 100 % سورگوم و 100 % شبدر دارای میانگین 49/7 میلیون ریال در هکتار وکمترین هزینه تولید در تیمار کشت خالص شبدر با میانگین 40/6 میلیون ریال در هکتار مشخص شد. تیمار 100% سورگوم + 100 % شبدر با سود 99/6 میلیون ریال در هکتار، بیشترین میزان درآمد خالص را به خود اختصاص داده است. بازده فروش این تیمار 66/7 درصد محاسبه شد که نشان داد یک ریال فروش 66/7 درصد سود به همراه دارد. درصد بازگشت سرمایه این تیمار 200 درصد محاسبه شد. با توجه به نتایج سودآوری، کشت مخلوط افزایشی 100% شبدر + 100% سورگوم به عنوان تیمار برتر در شهرستان کرج توصیه شد.
    کلید واژگان: بازده فروش, بازگشت سرمایه, سیستم زراعی, سورگوم اسپیدفید, شبدر برسیم
    Hormoz Asadi *, Farid Gholzardi, Mohammad Zamaniyan
    In order to evaluate the impact of different ratios of forage sorghum of espidfid cultivar and clover of berseem cultivar intercropping on forage yield and economic profitability, an experiment was conducted based on a randomized complete block design with eight treatments and three replications during 2016 and 2017 growing seasons at the Research Farm of Seed and Plant Improvement Institute (SPII), Karaj, Iran. The treatments consisted of eight different planting ratios: 75% sorghum + 25% clover, 50% sorghum + 50% clover, 25% sorghum + 75% clover as replacement intercropping; 100% sorghum + 50% clover, 50% sorghum + 100% clover, 100% sorghum + 100% clover as additive intercropping; and sorghum monoculture and clover monoculture as control. For economic analysis was used partial budgeting method and profitability indices including net income, the percentage of sale return and the percentage of cost recovery in production. The results showed that, the highest cost of production were achieved in 100% sorghum + 100% clover treatment with a average of 49.7 million rials ha-1 and the lowest cost were obtained in clover monoculture with an average of 40.6 million rials ha-1 . The treatment of 100% sorghum + 100% clover had the highest net income with an average of 99.6 million rials ha-1. In the treatment of 100% sorghum + 100% clover the sale return was calculated 66.7%. Also, the percentage of cost recovery was estimated 200%. According to the results, 100% sorghum + 100% clover was recommended as a superior treatment in Karaj.
    Keywords: Berseem Clover, Cost Recovery, Crop System, Espidfid Sorghum, Sales Return
  • محمد زمانیان*، فرید گل زردی
    به منظور مقایسه ژنوتیپ های شبدر ایرانی در شرایط تنش کم آبی، تاثیر دو رژیم آبیاری (آبیاری کامل و کم آبیاری) بر عملکرد علوفه، بهره وری آب و شاخص های تحمل به خشکی پنج ژنوتیپ (پارس، زابل، الشتر، اقلید و هراتی) در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج طی سال های زراعی 97-1396 و 98-1397 موردبررسی قرار گرفت. در این مطالعه صفات مورد بررسی قرار گرفتند. در شرایط آبیاری کامل، اکوتیپ هراتی بیشترین مجموع عملکرد علوفه تازه و ماده خشک طی سه چین (به ترتیب 91/19 و 13/02 تن در هکتار) را داشت، درحالی که در شرایط کم آبیاری حداکثر مجموع عملکرد علوفه تازه و ماده خشک (به ترتیب 68/07 و 10/79 تن در هکتار) توسط اکوتیپ زابل حاصل شد. حداکثر کارایی مصرف آب (1/455 کیلوگرم ماده خشک بر مترمکعب) در سال دوم و توسط اکوتیپ زابل تحت شرایط کم آبیاری حاصل شد درحالی که حداقل کارایی (0/899 کیلوگرم ماده خشک بر مترمکعب) در سال اول تحت شرایط آبیاری کامل و در اکوتیپ زابل ثبت گردید. تیمار تنش خشکی در ژنوتیپ های پارس، الشتر، اقلید، هراتی و زابل در مقایسه با آبیاری کامل، باعث کاهش عملکرد ماده خشک به ترتیب به میزان 24/0، 21/7، 23/4، 23/8 و 11/9 درصد شد. بر اساس شاخص های تحمل به خشکی و تجزیه به مولفه های اصلی، اکوتیپ زابل و پس از آن اکوتیپ الشتر به عنوان متحمل ترین ژنوتیپ ها نسبت به تنش کم آبیاری شناسایی شدند. به طور کلی نتایج نشان داد که در شرایط فراهمی آب آبیاری، اکوتیپ هراتی و در شرایط محدودیت آبی، اکوتیپ زابل برای کشت در مناطق نیمه خشک کشور قابل توصیه هستند.
    کلید واژگان: اکوتیپ, حساسیت به تنش, علوفه تازه, کم آبیاری, ماده خشک
    Mohammad Zamanian *, Farid Golzardi
    Introduction
    Clover is considered as one of the most important forage crops of the leguminous family which is appropriate for temperate and humid areas. Insufficient water can severely affect the production of forage legumes leading to a reduction in yield based on the severity and duration of drought stress. Due to the relative sensitivity of clover to drought stress, the yield of this crop is affected by water scarcity, especially in arid and semi-arid regions. One of the effective solutions in the field of plant breeding for drought resistance is to identify stress-tolerant genotypes. This study aimed to compare the forage yield and water productivity of Persian clover genotypes under full irrigation and drought stress conditions, as well as evaluate their drought tolerance.
    Materials and Methods
    The experiment was conducted as a split plot based on a randomized complete block design with three replications at the Seed and Plant Improvement Institute, Karaj, Iran, during the 2017-18 and 2018-19 cropping seasons. Irrigation regimes at two levels (full irrigation and deficit irrigation with supply 100% and 75% of clover water requirement, respectively) as the main factor and Persian clover genotypes at five levels (cultivar Pars, and ecotypes Zabol, Aleshtar, Eghlid, Harati) as sub-factor were evaluated. Each subplot consisted of four rows with a length of five meters and 50 cm between rows. The planting operation was carried out manually on September 11 of each year with 20 kg ha-1 seeding rate. The volume of irrigation water was determined by the Penman–Monteith method and the counter meter was used to accurately measure and control the amount of applied water. In the first and second cropping seasons, the total volume of irrigation water used were equal to 10125 and 11985 for full irrigation and 7594 and 8989 for deficit irrigation conditions, respectively. In this study, the fresh forage and dry matter yields, irrigation water efficiency for production of fresh forage and dry matter, the days to flowering, and drought tolerance indices were investigated. For all three cuts, clover cultivars were harvested at the 10% flowering stage. To determine the fresh forage yield, the middle four rows of each plot were harvested and weighed. To determine the dry matter yield, fresh samples (2 kg plot-1) were randomly selected and dried in a forced-air oven at 65 °C. Irrigation water-use efficiency was calculated from the ratio of yield to the amount of water consumed. The combined analysis of variance was performed using SAS9.1 and the means were compared by the LSD method at P < 0.05.
    Results and Discussion
    The fresh forage and dry matter yields in the first, second and third cuttings, as well as their total and the irrigation water-use efficiency for forage and dry matter production were significantly affected by the year × irrigation × genotype interaction. Ecotype Harati had the highest total fresh forage and dry matter yields during three cuts (91.19 and 13.02 ton ha-1, respectively) in full irrigation conditions, whereas, under deficit irrigation conditions, the maximum total fresh forage and dry matter yields (68.07 and 10.79 ton ha-1, respectively) were obtained by ecotype Zabol. The maximum water-use efficiency (1.455 kg dry matter m-3) was obtained in the second year and by ecotype Zabul under deficit irrigation conditions, whereas the minimum efficiency (0.899 kg dry matter m-3) was recorded in the first year under full irrigation conditions and in the ecotype Zabol. Drought stress treatment in genotypes Pars, Aleshtar, Eghlid, Harati and Zabol compared to full irrigation caused a decrease in dry matter yield by 24.0, 21.7, 23.4, 23.8 and 11.9%, respectively. Among the drought tolerance indices, tolerance index (TOL), stress sensitivity index (SSI), yield stability index (YSI) and relative stress index (RSI) had the highest correlation with yield under full and defecit irrigation conditions. Based on the mentioned indices and principal components analysis (PCA), the ecotype Zabul, followed by ecotype Eleshtar were identified as the most tolerant genotypes to the defecit irrigation stress.
    Conclusion
    Overall, the results of this experiment demonstrated that in the irrigation water availability conditions, the ecotype Harati and in the water limitation conditions, the ecotype Zabol are recommended for cultivation in the semi-arid regions of the country.
    Keywords: Deficit irrigation, dry matter, Ecotype, Fresh Forage, Stress sensitivity
  • محمد زمانیان*، فرید گل زردی، علی ماهرخ، فرهاد عزیزی، مسعود ترابی، ویدا قطبی، محمدعلی مفیدیان، وحید رهجو، الیاس سلطانی

    مطالعه حاضر به منظور جزیی سازی عوامل مدیریتی تاثیرگذار و تاثیرپذیر بر تولید علوفه شبدر در کشور و شناسایی عوامل محدودکننده آن انجام شد. در این مطالعه داده های به دستبه دست آمده از 68 پروژه تحقیقاتی که توسط سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی طی سال های 1388 تا 1399 در سراسر کشور اجرا شده بود، با استفاده از روش فراتحلیل (متاآنالیز) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد تاریخ کاشت 31/3- درصد، روش کاشت 82/22- درصد، گونه 14/40+ درصد، میزان بذر مصرفی (تراکم کاشت) 53/1+ درصد، تنش خشکی 16/16- درصد و مرحله فنولوژیکی برداشت علوفه 42/15- درصد از تغییرات عملکرد علوفه شبدر را توجیه نمودند. بنابراین، کاشت پاییزه در نیمه دوم شهریورماه، روش کاشت کرتی، انتخاب گونه شبدر برسیم (Trifolium alexandrinum) رقم تولیدی کرج، میزان بذر مصرفی 20-15 کیلوگرم در هکتار (برای تولید علوفه) و برداشت علوفه در مرحله فنولوژیکی 25-10 درصد گل دهی بوته ها، مهم ترین عوامل مدیریتی و زراعی در افزایش تولید علوفه شبدر در مناطق سرد و معتدل است و رعایت نکردن یکی و یا مجموعه ای از این عوامل باعث کاهش تولید علوفه شبدر و خلا عملکرد خواهد شد. به طور کلی گونه، روش کاشت و تنش خشکی به ترتیب به عنوان مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر عملکرد علوفه شبدر در ایران شناخته شدند.

    کلید واژگان: تاریخ کاشت, تنش خشکی, روش کاشت, شبدر برسیم, میزان بذر مصرفی
    Mohammad Zamanian *, Farid Golzardi, Ali Mahrokh, Farhad Azizi, Masoud Torabi, Vida Ghotbi, MohammadAli Mofidian, Vahid Rahjoo, Elias Soltani

    The present study is conducted to separate the effective and influential management factors in the production of clover forage in Iran and to identify its limiting factors. In this study, the data obtained from 68 research projects conducted by the Agricultural Research, Education, and Extension Organization (AREEO) throughout the country during the 2009-2020 years have been analyzed, using the meta-analysis method. The results show that planting date -3.31%, planting method -22.82%, species +40.14%, seeding rate (planting density) +1.53%, drought stress -16.16 %, and phenological stage of forage harvesting -15.42% justify the amount of forage clover variation. Thus, fall planting in the middle of September, basin planting method, choosing the Berseem clover species (Trifolium alexandrinum var. Karaj), the seeding rate of 15-20 kg ha-1 (for forage production), and forage harvesting at the phenological stage of 10-25% flowering, are the most important management and agronomic factors in increasing clover forage production in cold and temperate regions, and not complying with one or a set of these factors will reduce the clover production and will cause yield gap. Overall, the species, planting method, and drought stress are respectively recognized as the most important factors affecting clover forage yield in Iran.

    Keywords: Berseem clover, Drought stress, planting date, planting method, Seeding rate
  • فرید گل زردی*، علی ماهرخ، فرهاد عزیزی، محمد زمانیان، سید محمدعلی مفیدیان، وحید رهجو، عظیم خزائی، علی مقدم، ویدا قطبی، مسعود ترابی، الیاس سلطانی

    این مطالعه به منظور فراتحلیل پژوهش‎های انجام شده درباره تاثیر تنش خشکی بر عملکرد دانه و علوفه چند گیاه زراعی مهم انجام شد. در این بررسی داده های به دست آمده از 145 مورد گزارش نهایی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و مقالات منتشر شده طی دهه اخیر شامل سورگوم دانه ای (18 مطالعه)، سورگوم علوفه ای (21 مطالعه)، ذرت دانه ای (28 مطالعه)، ذرت علوفه ای (23 مطالعه)، ارزن دانه ای (18 مطالعه)، یونجه (17 مطالعه) و شبدر (20 مطالعه) مورد فراتحلیل قرار گرفتند. بر اساس نتایج، تاثیر کلی تنش خشکی بر عملکرد هر هفت محصول سورگوم دانه ای (16/30-)، سورگوم علوفه ای (18/27-%)، ذرت دانه ای (31/75-%)، ذرت علوفه ای (33/24-%)، ارزن دانه ای (25/66-%)، یونجه (30/79-%) و شبدر (32/14-%) معنی دار بود. میزان افت عملکرد در ذرت دانه ای و علوفه ای، یونجه و شبدر تحت تمام سطوح تنش خشکی معنی دار بود، درحالی که عملکرد سورگوم (دانه ای و علوفه ای) و ارزن دانه ای فقط در شرایط تنش خشکی شدید به طور معنی داری کاهش یافت. عملکرد سورگوم دانه ای و علوفه ای، ذرت دانه ای و علوفه ای، ارزن دانه ای، یونجه و شبدر تحت تنش خشکی متوسط به ترتیب 10/03، 11/84، 18/21، 20/27، 14/13، 19/74 و 20/37 درصد و تحت تنش خشکی شدید به ترتیب 21/98، 25/41، 39/09، 41/37، 32/55، 40/13 و 42/08 درصد کاهش یافت؛ بنابراین در مناطق مواجه با محدودیت منابع آبی، امکان کشت و توسعه ذرت دانه ای و علوفه ای، یونجه و شبدر بدون کاهش معنی دار عملکرد وجود ندارد. به طور کلی با توجه به یافته های این فراتحلیل در مناطقی که احتمال ایجاد شرایط تنش خشکی وجود دارد، کشت سورگوم و ارزن با تحمل آستانه تنش خشکی متوسط قابل توصیه خواهد بود.

    کلید واژگان: ارزن, ذرت, سورگوم, شبدر, کم آبیاری, یونجه
    Farid Golzardi *, Ali Mahrokh, Farhad Azizi, Mohammad Zamanian, Seyed MohammadAli Mofidian, Vahid Rahjoo, Azim Khazaei, Ali Moghaddam, Vida Ghotbi, Masoud Torabi, Elias Soltani
    Introduction

    Climate change drastically reduces the amount of water available to plants and increases the severity and frequency of droughts. By the end of this century, it is anticipated that droughts will continue to increase significantly. Drought stress, as one of the major climate events, induces physiological and morphological alterations, which can restrict crop growth, yield, and quality. In recent years, separate research projects and studies in the country have evaluated the effects of drought stress on grain maize, forage maize, grain sorghum, forage sorghum, grain millet, alfalfa, and clover yields, as well as the effects of drought stress on their yield gap. However, if the results of these separate studies were evaluated together, it would have been possible to compare the drought sensitivity and tolerance of various crops. Consequently, the optimal crop to plant under drought-stress conditions in the nation's agroecosystems would be determined. The meta-analysis is a statistical analysis that can assess the aggregate effects of numerous studies conducted under varying conditions. In other words, meta-analysis is a statistical technique for integrating the findings of multiple studies in order to comprehend a problem. The purpose of this meta-analysis was to determine the impact of different drought stress levels on the yields of grain maize, forage maize, grain sorghum, forage sorghum, grain millet, alfalfa, and clover.

    Materials and Methods

    In this study, the data obtained from 145 final reports of the Agricultural Research, Education, and Extension Organization (AREEO) and published articles over the past decade were analyzed using the meta-analysis method. This included grain sorghum (18 studies), forage sorghum (21 studies), grain maize (28 studies), forage maize (23 studies), grain millet (18 studies), alfalfa (17 studies), and clover (20 studies). In addition to the difference in quantitative results between studies, the effect size variance was utilized in this method. Consequently, the means, standard deviations, and sample sizes (replications in each study) for the control and evaluated treatments were determined. After classifying the data, the reaction ratio (R) and its natural logarithm were calculated. Subsequently, the method determined which treatments have additive or decreasing effects on yield under drought stress conditions, as well as which treatments had no positive or negative impact on yield. Utilizing the T-test, a group comparison was conducted between the mean yield under drought stress conditions and the mean yield under normal irrigation conditions in order to determine the significance level of yield changes caused by drought stress. The statistical analysis and preparation of the figures were performed by Excel.

    Results and Discussion

    According to the findings of the meta-analysis, the overall effect of drought stress on the yield of all seven crops was significant for grain sorghum (-16.30%) (P<0.05), forage sorghum (-18.27%) (P<0.05), grain maize (-31.75%) (P<0.01), forage maize (-33.24%) (P<0.01), grain millet (-25.66%) (P<0.01), alfalfa (-30.79%) (P<0.01), and clover (-32.14%) (P<0.01). The yield reductions in grain maize, forage maize, alfalfa, and clover were significant under all levels of drought stress, whereas grain sorghum, forage sorghum, and grain millet yield reductions were significant only under severe drought stress. The yields of grain sorghum, forage sorghum, grain maize, forage maize, grain millet, alfalfa, and clover decreased by 10.03, 11.84, 18.21, 20.27, 14.13, 19.74, and 20.37%, respectively, under moderate drought stress, and 21.98, 25.41, 39.09, 41.37, 32.55, 40.13, and 42.08%, respectively, under severe drought stress.

    Conclusion

    As a result, it is impossible to cultivate and develop grain maize, forage maize, alfalfa, and clover in areas with limited water resources without significantly reducing yield. According to the findings of this meta-analysis, grain sorghum, forage sorghum, and grain millet with a moderate drought stress tolerance threshold could be recommended for cultivation in regions where drought stress conditions are likely to occur.

    Keywords: alfalfa, Clover, Deficit irrigation, maize, Millet, sorghum
  • مهیار بالازاده، محمد زمانیان*، فرید گل زردی، علی محمدی ترکاشوند

    به منظور ارزیابی عملکرد کمی و کیفی علوفه ارقام شبدر برسیم تحت تنش کم آبی، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج به مدت دو سال زراعی (97-1396 و 98-1397) اجرا شد. سه رژیم آبیاری شامل آبیاری کامل (تامین 100 درصد نیاز آبی شبدر)، تنش متوسط (تامین 75درصد نیاز آبی شبدر) و تنش شدید (تامین 50درصد نیاز آبی شبدر) به عنوان عامل اصلی و پنج رقم شبدر برسیم (کرج، الیت، اکیناتون، وین و الکس) به عنوان عامل فرعی بررسی شدند. نتایج نشان داد که بیش ترین عملکرد علوفه تازه و ماده خشک در هر سه سطح آبیاری، از رقم وین و کرج و کم ترین آن از رقم اکیناتون به دست آمد. بیش ترین کارایی مصرف آب برای تولید انرژی شیردهی در سطوح آبیاری 100 درصد، 75 درصد و 50درصد نیاز آبی به ترتیب از ارقام وین، الکس و الیت به دست آمد. با اعمال تنش کم آبی عملکرد ماده خشک، عملکرد پروتیین قابل متابولیسم، محتوای انرژی خالص شیردهی و عملکرد آن کاهش یافت، درحالی که محتوی پروتیین قابل متابولیسم افزایش یافت. علاوه بر این تنش کم آبی سبب افزایش کارایی مصرف آب برای تولید ماده خشک، پروتیین قابل متابولیسم و انرژی خالص شیردهی شد. به طورکلی با توجه به مجموع صفات کمی و کیفی، ارقام الیت و کرج به عنوان مناسب ترین ژنوتیپ ها برای کشت در شرایط تنش کم آبی قابل توصیه می باشند.

    کلید واژگان: انرژی, شبدر, خشکی و کیفیت علوفه
    Mahyar Balazadeh, Mohammad Zamanian*, Farid Golzardi, Ali Mohammadi Torkashvand

    To evaluate the quantitative and qualitative forage yield of clover cultivars under water deficit, a split plots experiment was conducted in randomized complete block design with three replications at the Seed and Plant Improvement Institute, Karaj, Iran, for two cropping years (2017-18 and 2018-19). Three irrigation regimes included full irrigation (supplying 100% of clover water requirement), moderate stress (supplying 75% of clover water supply) and severe stress (supplying 50% of clover water supply) as the main factor, and five clover cultivars (Karaj, Elite, Ekinaton, Win and Alex) were evaluated as the sub-factor. The results showed that the maximum yield of fresh forage and dry matter in all three irrigation levels were obtained from Win and Karaj cultivars and the minimum from Ekinaton cultivar. The highest water use efficiency for the production of lactation energy at the irrigation levels of 100%, 75%, and 50% was obtained from Win, Alex and Elite cultivars, respectively. In water deficit stress, dry matter yield, metabolizable protein yield, content and yield of net lactation energy decreased, whereas metabolizable protein content increased. In addition, water deficit stress increased water use efficiency for the production of dry matter, metabolizable protein, and net lactation energy. Overall, due to the both quantitative and qualitative traits, Elite and Karaj cultivars are recommended as the best genotypes for cultivation under water deficit stress conditions.

    Keywords: Energy, Clover, Drought, Forage quality
  • محمد زمانیان*، محمد شاهوردی، محمود نصرالهی، حسین خدادادی، علیرضا طالب نژاد، شیرین یغموری، محمدرضا عباسی، مرتضی رضایی، علیرضا آقاشاهی، علی مصطفی طهرانی، احمد میرهادی، حسین غلامی، داوود ابراهیمی

    افزایش عملکرد کمی و کیفی علوفه، تنوع بالا در بین توده‏ های بومی شبدر ایرانی و عدم رقم ثبت شده ازاین توده‏ ها ضرورت معرفی ارقام جدیدی از شبدر در کشور را نشان می‏ دهد. رقم پارس به روش انتخاب لاین خالص طی یک دوره 13 ساله در سال 1378 از بین 22 توده بومی شبدر ایرانی کشور انتخاب و معرفی شد. در سال های81 - 1379 بذور توده های اولیه کشت گردیده و تک بوته های برتر هر توده در مقایسه با توده بومی بالاده کازرون انتخاب شده و سپس تک بوته‏ های انتخابی در قالب 150 لاین برتر در سال 82-1381 در قالب طرح آلفا لاتیس مقایسه مقدماتی شدند. لاین های برتر منتخب طی سال های 85 -1383در سه منطقه کرج، شهرکرد و بروجرد در قالب یک طرح مقایسه عملکرد نیمه نهایی مقایسه شدند. رقم جدید، سپس در تعیین ارزش زراعی تعداد 15 لاین برتر انتخاب شده از مرحله قبل همراه با شاهد در یک طرح سازگاری در پنج منطقه کرج، بروجرد، شهرکرد، اراک و سنندج در سال های زراعی 87-1385 مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی واکنش لاین های انتخابی شبدر ایرانی نسبت به زنگ و لکه سیاه شبدر در سال زراعی 87- 1386 در بروجرد در شرایط آلودگی طبیعی در شرایط مزرعه انجام شد. آزمایش تعیین کیفیت و ارزش غذایی لاین های انتخابی در سال زراعی89-1387 در کرج انجام شد. نتایج آزمایش‏های مربوط به کیفیت نشان داد که لاین امیدبخش شبدر ایرانیKPC-EqlidFars-78-4 با 9/19 درصد پروتییین نسبت به شاهد برتری داشت. در سال زراعی 95-1394 آزمایش تحقیقی-ترویجی مقایسه عملکرد علوفه لاین های امیدبخش شبدر ایرانی KPC-EqlidFars-78-4 در مقایسه با توده محلی به اسم هرندی در بروجرد اجرا گردید. نتایج نشان داد لاین KPC-EqlidFars-78-4 در شرایط زارعین با داشتن عملکرد 72/65 تن در هکتار علوفه تر و 11/56 تن در هکتار علوفه خشک به ترتیب با 10/60 و 12/20 درصد نسبت به توده های بومی (شاهد) برتر بود. استفاده بهینه از بارندگی های بهاره به علت سرعت رشد بالا و امکان برداشت مکانیزه، فرم ایستاده و ارتفاع بیشتر، زودرسی و دوره رشد کوتاه تر و در نتیجه تعداد آبیاری کمتر در یک فصل رشد، پتانسیل بالای عملکرد علوفه به خصوص در اوایل فصل و تحمل به بیماری های زنگ و لکه سیاه نسبت به توده بومی، از جمله صفات مهم رقم جدید یرای معرفی آن بود.

    کلید واژگان: انتخاب, آزمایشات سازگاری, شبدر, لاین, علوفه و رقم
    M. Zamanian *, M. Shahverdi, M. Nasrollahi, H. Khodadadi, A. R. Talebnejad, Sh. Yaghmuri, M. R. Abbasi, M. Rezaei, A. R. Aghashahi, A. Mostafa Tehrani, A. Mirhadi, H. Gholami, D. Emrahimi

    Advantage of native populations of Persian clover to increase quantity and quality of the forage yield, high diversity among the native clover populations of Iran and the lack of registered cultivars driven from these landraces are important reasons for introducing new clover cultivars with native origin in the country. Pars cultivar was selected by pure line selection method in 1999 from 22 native multi cuts clover populations. In 2000-2001, the seed of primary population were planted and superior single plants in each row were selected based on comparison with the native population of Baladeh Kazerun as check cultivar. Then, the selected single plants (top 150 lines) were compared in an alpha lattice design with two replications in 2002-2003. Selected top lines during 2004-2005 were compared in three regions of Karaj, Shahrekord and Broujerd in a semi-final performance trial. To determine the stability and value for cultivation and use (VCU) of the top 15 selected lines, these lines were compared in a completed randomized block design in five regions of Karaj, Boroujerd, Shahrekord, Arak and Sanandaj in 2006-2007. Evaluation of the reaction of selected Iranian clover lines to rust and black clover spot in 2007-2008 cropping year was performed in Boroujerd station under natural infection in the field. To determine the quality and nutritional value of selected lines, an experiment was conducted in Karaj in 2008-2009 cropping year. The results showed that promising Iranian clover lines KPC-EqlidFars-78-4 with 19.9% protein content was superior to the control. In the cropping year 2015- 2016, a research-extension experiment was conducted to compare the forage yield of promising Iranian clover lines KPC-EqlidFars-78-4 with a local control (Harati) in Boroujerd. The results showed that line KPC-EqlidFars-78-4 under farmers' conditions had 72.65 tons per hectare of wet forage yield and 11.56 tons per hectare of dry matter yield with 10.60 and 12.20% superiority to the local control, respectively, Its appropriate optimal use of spring rainfall due to its high growth rate and possibility of mechanized harvesting, due to standing form and high height, early maturity and shorter growing period can result in less irrigation in one growing season, high forage yield potential, especially in onset of the season and also its resistance to rust and black spot diseases that is common in the native population, were some important characteristics of Pars cultivar for release and cultivation in the cold and temperate regions.

    Keywords: selection, Adaptability trials, clover, Line, forage, cultivar
  • فرهاد عزیزی*، علی ماهرخ، ویدا قطبی، فرید گل زردی، سید محمدعلی مفیدیان، محمد زمانیان، وحید رهجو، مسعود ترابی، الیاس سلطانی

    این مطالعه به منظور جزیی سازی عامل های مدیریتی تاثیرگذار و تاثیرپذیر در امر تولید ذرت علوفه ای در کشور و شناسایی عوامل محدودکننده آن انجام شد. در این بررسی داده های به دست آمده از 43 مورد گزارش نهایی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و یا مقاله های مستخرج از آن ها طی 10 سال اخیر با استفاده از روش فراتحلیل (متاآنالیز) تجزیه وتحلیل شدند. براساس نتایج حاصل از این مطالعه در رابطه با گیاه ذرت علوفه ای مشاهده شد که تراکم 65/5 درصد، تنش خشکی 44/13- درصد، رقم 31/0 درصد، تاریخ کاشت 54/2- درصد و کود نیتروژن 00/24 درصد از تغییرات عملکرد علوفه ذرت را توجیه کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش تراکم بوته بین 80 تا 100 هزار بوته در هکتار، عملکرد حدود 49/9 درصد افزایش معنی داری یافت. در شرایط تنش ملایم، تنش شدید و تنش خیلی شدید خشکی، عملکرد علوفه ذرت به ترتیب 30/25، 38/14، 99/8 درصد، به طور معنی داری کاهش یافت. هم چنین در مورد ارقام مختلف و گروه های مختلف رسیدگی، گروه 700، 83/3 درصد افزایش عملکرد معنی داری نسبت به سایر گروه ها را موجب شده است. برای تاریخ های کاشت ذرت علوفه ای بررسی شده نسبت به شاهد که نیمه اول خردادماه است کاهش عملکرد علوفه مشاهده شد. در نهایت بیش ترین درصد افزایش عملکرد علوفه ذرت، از مصرف 450 کیلوگرم کود اوره در هکتار حاصل شد. به طورکلی کود نیتروژن، تنش خشکی و تراکم کاشت به ترتیب به عنوان مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر عملکرد علوفه ذرت در ایران شناخته شدند.

    کلید واژگان: تاریخ کاشت, تراکم بوته, تنش خشکی, کود نیتروژن, گروه رسیدگی
    Farhad Azizi *, Ali Mahrokh, Vida Ghotbi, Farid Golzardi, Seyed Mohammad Ali Mofidian, Mohammad Zamanian, Vahid Rahjoo, Masoud Torabi, Elias Soltani

    To identify the limiting factors in forage maize production in Iran, this study has been carried out in order to separate the effective and influential management factors in forage maize production in the country with data. It is obtained from 43 final reports or their derived extracted articles in Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO) with meta-analysis method. According to the results, plant density (5.65%), drought stress (-13.44%), cultivar (0.31%), planting date (2.54%), and nitrogen fertilizer (24%) justify the amount of forage maize variation. Based on the results of this study, forage yield has increased by about 9.49%, increasing plant density between 80 to 100 thousand plants per hectare. Maize forage yield has decreased significantly under mild stress, severe stress, and very severe drought stress by 25.30%, 14.38% and 8.99%, respectively. Also, for different cultivars and different groups of maturity, group-700 has had a significant increase of 3.83% compared to other groups. For the planting dates of forage maize compared to the control, which is the first half of June, a decrease in forage yield is observed. Finally, the highest percentage of increase in maize forage yield has been obtained from the use of 450 kg ha-1 of urea fertilizer. Overall, nitrogen fertilizer, drought stress, and planting density are recognized as the most important factors affecting corn forage yield in Iran, respectively.

    Keywords: Drought stress, maturity group, nitrogen fertilizer, planting date, Planting density
  • محمدرضا عباسی*، حسن مختارپور، محمد زمانیان، عبدالناصر مهدی پور
    شبدر وارداتی برسیم (Trifolium alexandrinum)، یکی از مهمترین گونه شبدر زراعی برای استفاده در مناطق نیمه مرطوب معتدل همانند برخی از مناطق شمالی کشور است که سالیان متمادی در جنوب و شمال کشور کشت می شود. جهت افزایش تنوع شبدر در سیستم های زراعی، طی سال های گذشته منابع ژنتیکی شبدرهای یک ساله وحشی موجود در کشور جمع آوری و ارزیابی شده اند. ولی واکنش این منابع در مناطق نیمه مرطوب معتدل شمال کشور از نظر تولید علوفه بررسی نشده است. لذا به این منظور، تعداد 17 نمونه ژنتیکی شبدر، از 8 گونه ، شامل سه گونه زراعی T. alexandrinum، T. resupinatum، T. incarnatum و 5 گونه وحشی شامل T. angustifolium ، T. echinatum، T. diffusum، T. lappaceum و T. purpureum به همراه رقم محلی شبدر برسیم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال (1398 و 1399) در شرایط دیم گرگان کشت و ارزیابی شدند. رطوبت مورد نیاز گیاه با استفاده از بارندگی های طبیعی تامین شد. بعد از برداشت، علوفه خشک هر کرت محاسبه و داده های دو سال بصورت آشیانه ای تجزیه واریانس شدند و مقایسه میانگین ها به روش دانکن صورت گرفت. نتایج تجزیه واریانس، تفاوت معنی داری را در بین گونه ها نشان داد که میانگین عملکرد علوفه خشک در گونه های T. diffusum و T. resupinatum بترتیب 2063 و 6120 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که شبدرهای T. incarnatum و T. resupinatum بیشترین و شبدرهای T. lappaceum و T. purpureum کمترین ضریب تغییرات تولید علوفه در طی دو سال داشتند. این تحقیق نشان داد که برخی منابع ژنتیکی شبدر برسیم موجود در بانک ژن ملی ایران، همچنین نمونه های ژنتیکی 50TN00250 (شبدر ایرانی) و 50TN00708 (T. echinatum) قابلیت استفاده بصورت کشت مستقیم برای تولید علوفه در مناطق شمالی کشور با بارش بین 5/425 -4/212 میلی متر در سال را دارند. ولی شبدرهای وحشیT. purpureum 50TN00555، T. lappaceum 50TN01238، T.angostifolium 50TN01548 و T. diffusum 50TN01443 به علت ضریب تغییرات کم آنها در شرایط بارانی متفاوت و پایین بودن عملکرد آنها، نیاز به تحقیقات به نژادی بیشتر برای استفاده در مناطق شمالی دارند.
    کلید واژگان: شبدرهای یک ساله, ارزیابی, ژرم پلاسم, آب سبز
    M.R. Abbasi *, H. Mokhtarpour, M. Zamaniyan, A. Mahdipour
    Berseem clover (Trifolium alexandrinum), is one of the most important imported species of cultivated clover that cultivated for many years in the south and north of Iran. To increase the diversity of clover in agricultural systems, the genetic resources of annual wild clovers have been collected and evaluated over the past years in Iran. But, the reaction of these resources in semi-humid temperate regions of the north of Iran has not been investigated the forage production. For this purpose, 17 accessions of clover from eight species, including three cultivated species as: T. alexanderinum, T. resupinatum, and T. incarnatum; and five wild species of T. angostifolium, T. echinatum, T. diffusum, T. lappaceum, and T. purpureum along with the local cultivar of Berseem clover were cultivated and evaluated based on randomized complete block design with three replications, over two years (2018 and 2019) under rainfed conditions in Gorgan, Iran. The required moisture to the plant was provided by natural rainfall. After harvesting, the dry forage yield of each plot was calculated and the data of the two years were analyzed using nested ANOVA and mean comparisons were made using Duncan’s test. Results showed a significant difference among the species for forage yield. Forage dry matter yield ranged from 2063 kg/h in T. diffusum to 6120 kg in T. resupinatum, respectively. Based on coefficient of variation (CV) and fluctuation of forage production over two years, T. resupinutum and T. incarnatum had the highest and T. lappaceum and T. purpureum had the lowest forage production and CVs. This study showed that the genetic resources of Barseem clover available in the Iranian National Plant Gene Bank, as well as accessions of 50TN00250 (Persian clover), and 50TN00708 (T. echinatu) could be used as direct cultivation for forage production in the northern regions of Iran within the range of annual precipitation (212-425mm). But, the wild clovers 50TN00555 (T. purpureum), 50TN01238 (T. lappaceum), 50TN01548 (T. angostifolium), and 50TN01443 (T. diffusum) due to their low CV in different rainy conditions and their low yield, need further breeding researches for improve varieties in northern regions of Iran.
    Keywords: Annual clovers, Evaluation, germplasm, Green water
  • محمد زمانیان*، بهزاد علیزاده، فرنو ملک پور

    به منظور بررسی اثرخشک کننده شیمیایی پاراکوات بر روی خشک شدن سریع‏تر بوته‏ها و برداشت زود هنگام بذر شبدر لاکی رقم البرز 1، آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک‏های کامل تصادفی در سه تکرار با 12 تیمار به مدت دو سال (93-1391) اجرا شد. عامل اول میزان مصرف ماده خشک کننده شیمیایی پاراکوات شامل چهار سطح (a1= عدم مصرف خشک کننده، a2=50 درصد کمتر از دز توصیه شده، a3= دز توصیه شده (چهار لیتر در هکتار) و a4= 50 درصد بیشتر از دز توصیه شده) و عامل دوم، زمان فنولوژی گیاه به هنگام مصرف خشک کننده که شامل سه سطح (b1= سبز بودن گل آذین یا رسیدگی فیزیولوژیک بذر، b2= قهوه ای شدن 50 درصد گل آذین، b3= قهوه ای شدن کامل گل آذین) بودند. نتایج نشان داد که مقادیر مختلف میزان مصرف پاراکوات در هر سه مرحله فنولوژیک نسبت به شاهد تاثیر معنی‏داری بر عملکرد بذر، تعداد بذر در گل آذین و وزن هزار دانه داشتند. نتایج دو ساله نشان داد که بیشترین عملکرد بذر با 585/83 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار a3b2 بود، ولی با توجه به اینکه از نظر آماری بین مصرف دو و چهار لیتر در هکتار علف کش خشک کننده پاراکوات (گراماکسون) در مرحله قهوه‏ای شدن 50 درصد گل آذین‏ها تفاوت معنی‏داری وجود ندارد، پس تیمار a2b2 با میانگین 585/00 کیلوگرم در هکتار بذر و افزایش حدود 25 درصد عملکرد بذر برای تولید بذر شبدر لاکی رقم البرز1 در منطقه کرج قابل توصیه است.

    کلید واژگان: صفات زراعی, شبدر لاکی, خشک کننده های شیمیایی, عملکرد و اجزای عملکرد بذر
    M. Zamanian *, B. Alizadeh, F. Malekpour

    In order to investigate the effect of Paraquat herbicide on induced drying of plants and therefore, early harvest of crimson clover seeds in Alborz 1 cultivar a factorial experiment was conducted using a randomized complete block design with three replications, and 12 treatments for two cropping seasons 2012-2013 and 2013-2014. The first factor was different dosage of Paraquat consisted of four levels (a1= no herbicide, a2= 50% less than recommended dose (2 litreha-1), a3= recommended dose (4 literha-1) and a4= 50% more than recommended dose (6 litreha-1) and the second factor was phonological stage of the plants when Paraquat herbicide was applied consisted of three levels. (b1= Physiological maturation of seed, b2= 50% browning of the inflorescence, b3= complete inflorescence browning). Results showed that different amount of Paraquat in all three phenological stages had significant effects on seed yield, number of seeds per in florescence and 1000-seed weight compared to the control treatment with no use of herbicide. Result of the two-years study showed that a3b2 treatment with seed yield of 585.83 kgha-1 had the highest seed yield. However, there was no significant difference between application of 2 and 4 liters of Paraquat (Gramoxone herbicide) per hectare at the browning stage of 50% of inflorescences. Therefore, a2b2 treatment with seed yield of 585 kgha-1 and near 25% increase compared to the control is recommended for seed production of crimson clover Alborz 1 cultivar in Karaj region.

    Keywords: agronomic traits, crimson clover, Chemical dryers, Seed yield, Yield components
  • Mohammad Zamanian*, Mona Poureisa, Abolfazl Baghbani Arani

    Degradation of cell membranes is one of the consequences of cold stress. This study aimed to investigate the changes in the profile of fatty acids in the leaves of different clover genotypes under cold stress and select the most tolerant genotype. Experimental treatments included sampling time in two levels (autumn and spring), planting date in two levels, and 10 clover genotypes (7 cultivars of Persian clover and one cultivar of berseem, red and crimson clover). Lipid percentage was affected by season, planting date and cultivar. Persian clover (lately maturity) showed the highest lipid percentage with 3.5% and total unsaturated fatty acids percentage with 79% and the lowest ones were observed in crimson clover. Cold stress in autumn made a decrease of 20% in lipid percentage. It caused an increase of 21% in total saturated fatty acids, and a decrease of 5% and 20% in total unsaturated fatty acids and unsaturated fatty acids /saturated fatty acid ratio, respectively. Delay in planting date reduced the percentage of lipid in clover cultivars. In all cultivars, the percentage of unsaturated fatty acids was higher than saturated fatty acids. We can use the unsaturated fatty acid percentage as a criterion for selecting genotypes regarding cold tolerance. In this regard Persian clover (lately maturity) was the most tolerant genotype under cold stress conditions.

    Keywords: Berseem clover, Crimson clover, Persian clover, Saturated fatty acids, Unsaturated fatty acids
  • ویدا قطبی*، علی ماهرخ، فرهاد عزیزی، محمد زمانیان

    کشت مخلوط به عنوان یکی از قدیمی ترین نمونه نظام های پایدار در کشاورزی معرفی می شود. این روش کشت، فرصت استفاده از سودمندی تنوع زیستی را برای کشاورزان فراهم نموده، خسارت احتمالی ناشی از آفات و بیماری ها را کاهش داده و باعث افزایش بهره وری از منابع آب و خاک می شود. کشت مخلوط یونجه با گراس ها در بسیاری از کشورها متداول تر از کشت خالص آن‏ها می ‏باشد. به عنوان مثال استفاده مستقیم از یونجه در چراگاه موجب نفخ دام می شود در صورتی که کشت مخلوط آن با گراس ها ضمن کاهش این خطر یک جیره متعادل و کامل را تامین می ‏نماید. کشت گونه های متعددی از گراس های علوفه ای در کشت های مخلوط به ویژه با گیاه یونجه متداول است، از جمله می توان به گراس هایی چون علف باغ، ری گراس، فستوکا، علف قناری و علف پشمکی نرم اشاره نمود. نتایج تحقیقات در ایران نشان داده است که در کشت های مخلوط، نسبت برابری زمین و عملکرد کمی و کیفی علوفه در کشت مخلوط افزایش یافته است. از بین گراس های علوفه ای بررسی شده، کشت مخلوط یونجه با فستوکا و علف قناری از عملکرد علوفه و همچنین کیفیت مناسب تری نسبت به کشت یونجه با سایر گراس ها برخوردار می باشد.

    کلید واژگان: ری گراس, علف باغ, علف پشمکی نرم, علف قناری, فستوکا, کشاورزی پایدار, نسبت برابری زمین
    V. Ghotbi *, A. Mahrokh, F. Azizi, M. Zamanian

    Intercropping or mixed culture is known as one of the oldest models of sustainable systems in agriculture. This method of cultivation provides the opportunity for farmers to benefit from biodiversity, reduces the potential damages caused by pests and diseases and maximize the use of water and soil resources. Alfalfa mixed culture with grasses is more common than their pure cultivation in many countries. For example, the direct use of alfalfa in pasture causes bloating of livestock, while its mixture with grasses eliminates this risk and it provides a balanced and complete diet. Several species of forage grasses such as orchard grass, lolium, festuca, canary grass and smooth brome grass are commonly used in mixed crops, especially with alfalfa. The results of studies conducted in Iran have indicated that land equivalent ratio (LER) and forage yield, as well as, quality are increased in alfalfa-grass mix cultures. Among studied forage grasses, mixed culture of alfalfa with festuca and canary grass provides more suitable forage yield and quality than other grasses.

    Keywords: Alfalfa, canary grass, Festuca, LER, Lolium, orchard grass, Smooth brome grass, Sustainable agriculture
  • محمد زمانیان*، محمد شاهوردی
    به منظورارزیابی سازگاری و پایداری محصول لاین های شبدر ایرانی در نقاط مختلف کشور، آزمایشی با پانزده لاین امیدبخش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در کرج، بروجرد، سنندج وشهرکرد به مدت دو سال اجرا شد. تجزیه واریانس مرکب ها در مکان ها و سال ها نشان داد بین لاین ها از نظر عملکرد علوفه خشک اختلاف معنی داری وجود دارد، به طوری که در کرج لاین شماره 13 (KPC/Eqlid-e-Fars/78-37) با 13/14، در سنندج لاین شماره 11 (KPC/Eqlid-e-Fars/78-5) با 87/9، در شهر کرد لاین شماره 8 (KPC/Lordegan-e-Char./78-17) با 93/9 و در بروجرد لاین شماره 7 (KPC/2Chinene-e-Kord./78-30) با 59/13 تن علوفه خشک در هکتار برترین لاین ها بودند. شیب خط رگرسیون برای عملکرد علوفه خشک بین 52/0تا 29/1 متغیر و بیانگر این بود که لاین ها پاسخ های متفاوتی به تغییرات محیطی نشان دادند. با توجه به آماره های پایداری، لاین ها شماره 11،10، 13،8 و 7 با کمترین انحراف ازخط رگرسیون، بیشترین ضریب تبیین و بالاترین عملکرد، برترین لاین ها بودند. نتایج تجزیه پایداری به روش گرافیکی بای پلات (GGE) نشان داد حدود 60 درصد کل تغییرات عملکرد علوفه خشک لاین ها تحت تاثیر مولفه های اول و دوم بود. بر اساس نتایج تجزیه پایداری به روش بای پلات، لاین های شماره 6 (KPC/Eqlid-e-Fars/78-14) و3 (KPC/Baladeh-e-Kaz.78-43) با تولید حدود 60 تن علوفه تر و 60/10 تن در هکتار علوفه خشک پایدارترین لاین ها در مناطق مختلف کشور بودند.
    کلید واژگان: شبدر ایرانی, لاین های امیدبخش, عملکرد علوفه, تجزیه پایداری, روش بای پلات
    M. Zamaniyan *, M. Shahverdi
    To evaluate the compatibility and stability of Persian clover lines in different regions of Iran, an experiment was carried out with fifteen promising lines in a randomized complete block design with four replications in Karaj, Broujerd, Sanandaj and Share-e-Kord for two years. The results of combined analysis of variance for dry mather yield in different locations and years showed significant differences among lines, so that in Karaj line no. 13 (KPC/Eqlid-e-Fars/78-37) with 14.13, in Sanandaj line no. 11 (KPC/Eqlid-e-Fars/78-5) with 9.87, in Share-e-Kord line no. 8 (KPC/Lordegan-e-Char./78-17) with 9.93 and in Broujerd line no. 7 (KPC/2Chinene-e-Kord/78-30) with 13.59 tha-1 were superior lines. The slope of the regression line for dry matter yield was between 0.52 and 1.29 respectively, indicating that lines showed different responses to the environmental changes. Considering stability statistics, lines no. 10, 11, 8, 13 and 7 with the lowest deviation regression, highest coefficient of determination and highest yield were also superior.The results of stability analysis by graphical Biplot (GGE) showed that about 60% of dry matter total variations were explained by the first and second components. The results of stability analysis by Biplot (GGE) method showed that lines no. 6 (KPC/Eqlid-e-Fars/78-14) and no. 3 (KPC/Baladeh-e-Kaz./78-43) with 62 tha-1 fresh yield and 10.60 tha-1 dry matter yield were the most stable lines in different locations.
    Keywords: Wheat, fusarium head blight (FHB), resistance genes, SSR markers, QTL
  • Mehdi Dodangeh, Mohammad Zamanian*, Peyman Foruzesh
    In order to evaluate the effect of planting date on forage quality and quantity yield in different cultivars of clover, an experiment was conducted in research farm in preparation of seed and plant improvement of Karaj in 2014-2015. This experiment was conducted in split plots in a randomized complete block with three replications and twelve treatments. Main factor includes planting date in three levels (22 July, 15 August and 10 September) and sub-factor contains four clover cultivars (mono cut persian clover, multi cut persian clover, berseem clover and laki clover). The studied characteristics include qualitative properties such as a dry matter percentage, crude protein percentage, acid detergent fiber, calcium, phosphorus content, fructose and glucose content. Results showed that multi cut persian clover had the most protein percentage (17.88) and dry matter percentage (48.30) and the minimum acid detergent fiber (29.86). Berseem clover and multi cut persian clover had the highest content of phosphorus in all planting dates. Multi cut persian clover had the most protein and the least fiber in all three dates.
    Keywords: Dry matter percentage, protein, acid detergent fiber, glucose, phosphorus, calcium
  • حمیدرضا داناجو*، محمد زمانیان، زهرا امینی

    به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت برخصوصیات کمی و کیفی بذر ارقام شبدر این پژوهش به صورت مزرعه ای در طی سال زراعی 91 - 1390 با استفاده از امکانات پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذرکرج به صورت کرت های خرد شده شامل تاریخ کاشت به عنوان عامل اصلی در سه سطح (تاریخ کاشت متداول در 20 شهریور و تاریخ کاشت های تاخیری در 5 و 20 مهرماه) و ژنوتیپ های شبدر به عنوان عامل فرعی در 10 سطح (شبدر ایرانی 7 رقم، شبدر برسیم وشبدر قرمز یک رقم بهنام نسیم و شبدر لاکی یک رقم بهنام البرز1) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی (RBCD) با چهار تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که اثر تاریخ کاشت و رقم برای صفاتی مثل عملکرد بذر، وزن هزاردانه، شاخص برداشت و صفات کیفی بذر در سطح احتمال یک درصد معنی دار است. نتایج پژوهش نشان داد که از نظر عملکرد بذر و شاخص برداشت تاریخ کشت اول و از نظر وزن هزاردانه تاریخ کشت دوم برترین تیمار بودند. مقایسه میانگین ارقام نشان داد که شبدر لاکی رقم البرز 1 با عملکرد بذر722.7 کیلوگرم در هکتار، وزن هزاردانه 3.5 گرم و شاخص برداشت 4.5 بهترین رقم از بین ارقام مورد مطالعه است. نتایج صفات کیفی بذر نشان داد که تاریخ کشت اول با 86.4 درصد جوانه زنی و 38.3 سرعت جوانه زنی برترین تیمار است. مقایسه ارقام نشان داد که شبدر ایرانی دیررس رقم شماره 1 با 92.2 درصد جوانه زنی و 43.8 سرعت جوانه زنی برترین رقم است.

    کلید واژگان: تاریخ کاشت, رقم, شبدر, صفات کیفی بذر, عملکرد بذر
    H.R. Danajoo *, M. Zamaniyan, Z. Amini

    In order to study the effects of planting date on quantitative and qualitative characteristics of different clover seed varieties, this research was conducted in a field during cropping year of 2012. The research facilities of Seed and Plant Improvement Institute of Karaj use at this study. This research in split plots including the major factor of planting date on 3 cultivation levels (conventional planting date 11 September and delayed planting date including 5 September and 20 October) and the sub-factor clover genotypes at 10 cultivation levels (Persian clover 7 cultivar, Berseem clover (production in Karaj). red clover, a variety called Nasim and Locki clover, a variety called Alborz 1). This research was conducted in a randomized complete block design (RBCD) with four replications. The results showed that the effect of planting date for traits such as grain yield, harvest index and seed quality traits is significant at one percent level. The results seed quality traits showed that the first planting date (11 September) with 86.4 germination percentage and 38.3 germination rate is the best treatment. Comparing the varieties showed that the Persian clover cultivars number 1 with 92.2% germination and 43.8-rate germination is the highest rate. Comparing the mean of varieties showed that the Crimson clover Alborz number 1 seed with 35 grams weight and the harvest index of 4.5 best among the studied varieties

  • محمد زمانیان *
    به منظور بررسی ارتباط بین کاهش دمای محیط با میزان کلروفیل، کارایی فتوسیستم II و کارتنوئید برگ گونه های شبدر، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی شامل تاریخ کاشت به عنوان کرت اصلی در دو سطح (24 شهریور و 7 مهر)، و گونه های شبدر به عنوان کرت فرعی در 10 سطح (گونه شبدر ایرانی 7 رقم، گونه شبدر برسیم یک رقم، گونه شبدر قرمز یک رقم و گونه شبدر لاکی یک رقم) با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال وبذر کرج در سال 91 -1390 اجرا شد. اندازه گیری صفات فیزیولوژیک گونه های شبدر در مرحله رشد روزتی در روزهایی که دمای هوا زیر صفر درجه سانتی گراد بود، اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تنش دماهای پایین باعث کاهش معنی دار کلروفیل برگ در گونه های شبدر شد که این میزان کاهش می تواند به علت تاثیر دمای پایین مزرعه باشد. از بین گونه های شبدر، گونه شبدر قرمز (رقم نسیم) از نظر کلروفیل دارای کمترین میزان بود. همچنین تنش دماهای پایین در مزرعه باعث کاهش بیشتر میزان کلروفیل a نسبت به میزان کلروفیل a+b، a/b و کلروفیل b شد. در زمان های وقوع تنش(S1، S2 و S3) در مزرعه ، عملکرد کوانتومی فتوسیستم دو (Fm /Fv) ارقام شبدر به ترتیب برابر 734/0، 788/0 و 555/0 بود که این بیانگر تاثیر تنش دماهای پایین بر پارامترFm /Fv مخصوصا در تنش S3 نسبت به بقیه تیمارها است. همچنین نتایج نشان داد که در تنش دماهای پایین، رقم نسیم (گونه شبدر قرمز) دارای عملکرد کوانتومی فتوسیستم دو (Fm/Fv) کمتری نسبت به بقیه ارقام است و تحت تاثیر بیشتر تنش دماهای پایین بود. به طور کلی استفاده از شاخص های Fm/Fv، میزان کلروفیل و کارتنوئید برگ برای ارزیابی و غربال مزرعه ای ارقام شبدر در شرایط تنش دماهای پایین پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: شبدر, تنش سرما, فلورسانس کلروفیل برگ و عملکرد کوانتومی فتوسیستم دو
    M. Zamanian *
    In order to assessment of the relation among low temperature with (Fv/Fm, leaf chloropyll and caratenoied contents) of clover spp, an experiment was arranged as split plot in RCBD with four replications include plant date as main plot ( 15 and 29 Sep.) and clover spp as sub plot ( Persian spp with 7 cultivars, Berseem , Red and Crimson clover with 1 cultivar) at Seed and Plant Improvement Institute of Karaj in during 2010-2011. The measurement of physiological traits in clover spp recorded at rosset growth stage in days with temperature under zero centigrad. The results showed that low temperature stress cuased significant decrease clover spp that the decrease rate could be because of low temperature stress at field. At among clover spp, Red clover cv. Nassim had the least less chlorophyll content. The results also showed that chlorophyll (a) is more affected to low temperature than (a/b), (a/b) and (b). During stress ( S1, S2 and S3), Fv/Fm of clover cultivars was 0.734, 0.788 and 0.555 respectively, that represent the effect low temperature stress to Fv/Fm in all treatments especially S3. In addition, the results showed that in low temperature stress, Red clover cv Nassim had less yield Fv/Fm than to other cultivars. In general the using of Fv/Fm, chloropyll content and caratenoied leaf parameters is recommended for screening and evaluating of clover cultivars in under low temperature stress conditions at fields.
    Keywords: Clover, Cold stress, Chlorophyll fluorescence leaf, Fv-Fm
  • محمد زمانیان *
    سابقه و هدف
    کشت مخلوط به عنوان نمونه ای از نظام های پایدار در کشاورزی هدف هایی چون ایجاد تعادل بوم شناختی (اکولوژیک)، بهره برداری بیشتر از منابع، افزایش کمیت و کیفیت محصول و کاهش آسیب و زیان آفات، بیماری ها و علف های هرز را دنبال می کند. شبدر ایرانی ( Trifolium resupinatum L.)گیاهی است یک ساله و پاییزه ، بومی آسیای صغیر و ایران که دارای اکوتیپ (بوم جور)های زودرس (یک چین) و دیررس (چند چین) می باشد. یکی از روش های جدید در کشت مخلوط، کشت مخلوطی از رقم های مختلف یک گونه است که موجب افزایش عملکرد نیز می شود ولی در این زمینه به ویژه در مورد شبدرها بررسی های اندکی صورت گرفته است. هدف از انجام این آزمایش، بررسی تاثیر کشت مخلوط رقم های زودرس و دیررس شبدر ایرانی بر عملکرد کمی وکیفی علوفه و تعیین بهترین میزان بذر و نسبت اختلاط بذر آنها در منطقه کرج می باشد.
    مواد و روش ها
    به منظور ارزیابی تاثیر کشت مخلوط درون گونه ای رقم های زودرس(یک چین) و دیررس (چند چین) شبدر ایرانی بر عملکرد کمی و کیفی علوفه، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار درموسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج و به مدت دو سال زراعی(93 – 1392 و 94-1393) اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نسبت اختلاط بذر در پنج سطح (100-0، 0-100، 50-50، 60-40 و 40-60 درصد) و میزان بذر در سه سطح (10، 15 و 20 کیلو گرم بذر در هکتار) بود.
    نتایج و بحث: تجزیه مرکب نشان داد اثرهای اصلی سال، میزان بذر و نسبت اختلاط بذر بر عملکرد علوفه تر و خشک و درصد پروتئیین در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. برهمکنش میزان بذر× نسبت اختلاط بذر تنها برای صفت درصد پروتئین علوفه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. میزان بذر 15 کیلو گرم بذر در هکتار به همراه نسبت اختلاط60-40 (40 درصدکشت شبدر رقم چند چین+ 60 درصد شبدر رقم یک چین) بیشترین علوفه تر (19/68 تن در هکتار) و علوفه خشک ( 02/12 تن در هکتار ) را تولید کرد. کمترین عملکرد علوفه تر و خشک به ترتیب 52/42 و 18/5 تن در هکتار، مربوط به میزان بذر10 کیلوگرم در هکتار و نسبت 100-0 (کشت خالص رقم یک چین) بود. نتایج تجزیه کیفی علوفه نشان داد که بیشترین میزان پروتئین (77/24 درصد) از میزان بذر 10 کیلوگرم در هکتار و نسبت 0- 100 (کشت خالص رقم چند چین) به دست آمد. بیشترین نسبت برابری زمین برای علوفه خشک )85/2 =(LER از ترکیب اختلاط 60-40 (40 درصد رقم چند چین+ 60 درصد رقم یک چین) به دست آمد. بیشترین نسبت برابری زمین برای درصد پروتئین علوفه )17/2 =(LER از نسبت 40-60 ( 60 درصد رقم چند چین+ 40 درصد رقم یک چین) و میزان بذر 15 کیلوگرم بذر در هکتار به دست آمد و از این مدل کشت مخلوط شبدر می توان به عنوان یک راهکار بوم شناختی در افزایش تولید علوفه در نظام های زراعی مبتنی بر کشت شبدر استفاده کرد.
    نتیجه گیری
    نتایج این تحقیق نشان داد رقم های زودرس (یک چین) به علت سرعت رشد بالا و استفاده بهینه از منابع آب و خاک و تولید زیست توده (بیومس) بیشتر می توانند در کشت مخلوط با رقم های دیررس (چند چین) تولید علوفه را در واحد زمان و مکان افزایش دهند. و از این مدل مخلوط می توان به عنوان یک راهکار بوم شناختی در افزایش تولید علوفه در نظام های زراعی مبتنی بر کشت شبدر در کشور بهره برد.
    کلید واژگان: نسبت برابری زمین, کیفیت علوفه, درصد پروتئین, عملکرد علوفه تر و خشک
    Mohammad Zamanian *
    Introduction
    Intercropping is an example of a sustainable system in agriculture that has such purposes as creating ecological balance, higher utilization of resources, increase in the quantity and quality of the product and reducing pests, diseases and weeds (Koochaki and Zand, 1996). Persian clover (Trifolium resupinatum L.) is a plant native to Asia and Iran and contains both early (single cut) and late (multiple cut) ecotypes (Taylor, 1985). One new method in intercropping, namely the interspecies intercropping of different cultivars of Persian clover that causes an increase in the yield. However, little known about this method in the litreture (Prasad et al, 1990). The objective of this study was to investigate the effect of intercropping of early (single cut) and late (multiple cut) ecotypes Persian clover cultivars on quantitative and qualitative forage yield and determe the best seed rate and seed mix in the Karaj region
    Materials And Methods
    In order to evaluate the effect of interspecies intercropping with Persian clover cultivars on increased forage yield, an experiment was carried out at the Seed and Planting Improvement Institute as a factorial design (base on a randomized completely block design (RCBD) with two factors (mixed seed at 5 levels, including 0-100,100-0,50-50,40-60,and 60-40 and seed rate at 3 levels of 10,15 and 20 kg ha-1) over two years (2012-13).
    Results And Discussion
    The results of combined analysis of variance showed that the effect of year, seed rate and seed mix rate on the forage and dry matter yield and protein percentage, and the interaction of seed mixed × seed rate for just the protein percentage, were significant at 1% probability levels. Mean comparison of seed mixed × seed rate showed the highest forage and dry matter yield with 68.19 and 12.02 t ha-1 were obtained, respectively, from the treatment of 60% Persian clover (single harvest) and 40% multiple harvest Persian clover and seed rate 15 k ha-1. Also, the lowest forage and dry matter yields of 42.52 and 5.18 t ha-1 were obtained from the treatment of 100% multiple harvest Persian clover and the seed rate of 10 kg ha-1, respectively. The quality results showed that the highest crude protein at 24.77% was obtained from the treatment of 100% multiple cut harvest Persian clover and a seed rate of 10 kg ha-1. Evaluation of the land equivalent rate (LER) showed the highest evaluation efficiency at LER=2.85 was obtained from the treatment of 60% Persian clover (single cut) and 40% multiple cut harvest of Persian clover and a seed rate 10 kg ha-1, and for crude protein from the treatment of 40% Persian clover (single cut) and 60% multiple cut harvest Persian clover and a seed rate of 15 kg/ha with LER= 2.17, respectively.
    Conclusion
    The results of this study indicate that interspecies mixed cropping of early and lately cultivars of Persian clover resulted in inceased forage yield compared to pure cropping. Since early cultivars have high a growth rate and suitable water and soil resources for utilization and high biomass production, in intercropping with late cultivars resulted in increased forage production in time and place units. The highest forage of 68.19 and LER=2.68 for forage yield, 12.02 t ha-1 and LER=2.85 for dry matter yield were obtained from the treatment of 60% Persian clover single cut and 40% multiple cut Persian clover and a seed rate of15 k ha-1. This mixed cropping model could be an agro-ecological approach for high forage production in crop systems.
    Keywords: Forage, dry matter yield, Forage quality, Land equvalent rate, Protein percentage
  • B. Alizadeh, K. Mostafavi *, M. Zamanian
    In order to identify genotypes with drought tolerance in one year clover, ten type Iranian clovers and Berseem were evaluated in Research Farm of Islamic Azad University, Karaj Branch in 2015. This experiment was conducted in split plots in a randomized complete block with three replications. In this research, drought stress was studied as the main factor in three levels (no stress, average stress and high stress) and also different cultivars of Berseem and Iranian clovers as sub factor in ten levels. Irrigation circles in treatments without stress, average stress and high stress were 7, 10 and 14 days. Cultivars were investigated included Berseem clover (Karaj, Elite, Ekinaton, Win and Alex genotypes) and Iranian clover (Aleshtar, Eghlid, Harati, Zabol and 13 Line). Traits in this experiment contained fresh and dried forage yield, In this study, in order to genotypes yield in without / with stress condition, tolerance indicators including mean productivity (MP), tolerance index (TOL), geometric mean productivity (GMP) and Stress susceptibility index (SSI), Stress tolerance index (STI) were evaluated. The result of correlations among drought indices and Yp and Ys showed that MP, GMP, and STI were highly correlated with Yp and Ys. Based on the values of indices and higher forage yield, in stress and non-stress conditions, ecotype Karaj, Elite, Win and Alex were recognized to be as the most tolerant ecotype against drought.
    Keywords: Irrigation regime, Stress tolerance index, Stress susceptibility index, Geometric mean productivity
  • محمد زمانیان *
    به منظور افزایش تولید علوفه در کشور، کشت مخلوط ارقام شبدرایرانی چند چین و یک چین ساده ترین و کم هزینه ترین روش است. در این آزمایش اختلاط بذر در پنج سطح (100-0، 0-100، 50-50، 60-40 و 40-60) و تراکم بذر در سه سطح 10، 15 و 20 کیلو گرم در هکتار در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (93 – 1392)، در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. نتایج دو ساله نشان داد کشت مخلوط شبدر ایرانی رقم چند چین با رقم یک چین باعث افزایش 30 درصد عملکرد علوفه تر و32 درصد علوفه خشک نسبت به کشت خالص در رقم چند چین شد. همچنین کشت مخلوط باعث افزایش هشت درصد میزان پروتئین در رقم یک چین نسبت به کشت خالص آن شد. به طورکلی در کشت مخلوط شبدر هر چه میزان بذر رقم یک چین بیشتر شد کمیت علوفه و با افزایش میزان بذر رقم چند چین کیفیت علوفه افزایش یافت. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد بیشترین عملکرد علوفه خشک با 24/5 تن در هکتار از تراکم بذر 15 کیلوگرم بذر در هکتار و نسبت 50-50 (50 درصدکشت شبدر رقم چند چین+ 50 درصد شبدر رقم یک چین) حاصل شد. محاسبه نسبت برابری زمین نشان داد که ترکیب50 درصدکشت شبدر رقم چند چین+ 50 درصد شبدر رقم یک چین و میزان بذر 15 کیلوگرم در هکتار با شاخص نسبت برابری زمین مساوی 18/2 برای علوفه تر، 99/1 برای علوفه خشک و 17/2 برای پروتئین برترین تیمار آزمایش است و به عنوان مناسب ترین مدل کشت مخلوط پیشنهاد می گردد.
    کلید واژگان: شاخص نسبت برابری زمین, شبدر, صفات کمی وکیفی و کشت مخلوط
    Mohammad Zamanian *
    In order to increasing forage production in country, mix-cropping cropping of Persian clover cultivars (single and multi-cuts) is simple and cheap method. In this experiment, mixed seed with 5 level including 0-100,100-0,50-50,40-60, and 60-40 and seed density with 3 levels of 10,15 and 20 kg/ha has been carried out as a factorial design with the base of randomized completely block design (RCBD) in Seed and Plant Improvement Institute for two years (2012-13). The results of two years study showed that mix cropping of Persian clover (single and multi-cuts) cultivars caused 30% forage increase yield, 32% dry matter yield and 8% percentage crud protein with sole cultivation. In generally with increase seed rate of one cut cultivar in mix cropping caused higher forage quality and increasing of seed rate in multi-cut cultivar, created higher forage quantity. According to the obtained results, the highest dry matter yield with 5.24 t/ha was obtained from the treatment of 50% Persian clover (single cut) and 50% multiple cut Persian clover whit using 15 kg/ha seed rate. Computation of LER (Land Equivalent Ratio) showed that the treatment of 50% Persian clover (single cut) and 50% multiple cut Persian clover and seed rate 15 kg/ha with LER=2.18, 1.99 and 2.17 for forage yield, dry matter yield and percentage crud protein respectively and the best mix cropping model in clover agronomy recommended.
    Keywords: clover, Intercropping, Land equivalent rate, Quality, Quantity traits
  • محمد زمانیان
    بررسی و مقایسه پتانسیل عملکرد علوفه و صفات مورفولوژیک ارقام وارداتی با ارقام رایج شبدر برسیم می تواند به تنوع در بین ارقام شبدر برسیم و افزایش تولید علوفه در کشور کمک کند. این پژوهش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سیزده رقم و چهار تکرار در کرج اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب دو ساله نشان داد که اثر سال و رقم در مورد عملکرد علوفه تر، علوفه خشک و صفات موفولوژیک در سطح احتمال 1% معنی دار بود که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی بین ارقام ومتفاوت بودن اثر سال بر تولید علوفه و صفات موفولوژیک ارقام شبدر برسیم است. مقایسه میانگین صفات نشان داد توده پلی کراس کرج با 25/70 و 65/16 و رقم ایزوله مصری با 84/46 و 70/10 تن در هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد علوفه تر و خشک را تولید کردند. اثر رقم و سال بر صفات مورفولوژیک از جمله ارتفاع بوته معنی دار بود ولی همبستگی مثبت و معنی داری بین این صفات و عملکرد علوفه مشاهده نشد. ارقام وارداتی وینر، الیت 2 و لاین سلکسیون و از توده های داخلی تولیدی دزفول، پلی کراس کرج و ساکرومونت مازندران با تولید 69-68 تن علوفه تر و 5/16-16 تن در هکتار علوفه خشک برترین ارقام بودند و نسبت به شاهد (رقم تولیدی کرج) از نظر تولید علوفه تر و علوفه خشک به ترتیب 7% و 10% برتری نشان دادند و برای کشت و تولید علوفه در شرایط کرج قابل توصیه هستند.
    کلید واژگان: شبدر, علوفه خشک, صفات زراعی, تجزیه مرکب
    M. Zamanian
    Study and comparison of potential forage yield and morphological traits of imported Berseem cultivars with current clover cultivars, will increase diversity among clover cultivars and increase forage production in the country. This experiment was conducted in a randomized complete block design with thirteen cultivars and four replications in Karaj. The two-year combined analysis of variance showed that the effects of year and cultivars were significant for the fresh and dry matter forage yield and morphological traits at 1% probability level. This implies to genetic variation among cultivars and differential effect of year on forage production and morphological characteristics of Berseem clover cultivars. Mean comparisons showed that Polycross cultivar with 70.25 and 16.65 tha-1 and Isoleh-e-Mesri cultivar with 48.84 and 10.70 tha-1 had the highest and lowest fresh and dry matter yield, respectively. The effects of cultivar and year on some morphological characteristics such as plant height was significant and there was a positive and significant correlation between these traits and forage yield. The imported cultivars Wiener, Elite 2 and Selected line, and the local cultivars Tolidi-e-Dezful, Polycross Karaj and Sacromont Mazandaran with 68-69 tha-1 fresh and 16-16.5 tha-1 dry matter yield were the best cultivars, and compared to the control cultivar (Tolidi-e-Karaj) showed 7% and 10% superiority for the fresh and dry matter forage yield, respectively. There fore, these cultivars can be recommended for cultivation in Karaj.
    Keywords: Clover, agronomic traits, dry matter, combined analysis
  • محمد زمانیان، مرتضی رضایی
    به منظور تعیین ارزش غذایی علوفه لاین های شبدر ایرانی(Trifolium resupinatum L.) ، 15 لاین شبدر به صورت کرت های خرد شده در زمان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار به مدت دو سال (89 و 1388) در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج و آزمایشگاه بخش تغذیه موسسه تحقیقات علوم دامی کشور مورد مقایسه قرار گرفتند. تجزیه واریانس مرکب داده ها نشان داد که بین لاین های شبدر ایرانی از نظر میزان پروتئین، قابلیت هضم ماده خشک، قابلیت هضم ماده آلی، قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک و محتویات دیواره سلولی (NDF وADF) تفاوت معنی داری وجود داشت. لاین های برتراز نظر کیفیت علوفه متعلق به توده ها و جمعیت های شبدر اقلید فارس، کردستان، محلی زابل، هفت چین شازند و بالاده کازرون بودند. مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین عملکرد علوفه تر و خشک مربوط به لاین 1 (به ترتیب 8/31 و 6/6 تن در هکتار) بود و این برتری نسبت به توده شاهد 10 و 6/7 درصد بود. مقایسه بین چین ها نشان داد که چین اول با 6/47 تن علوفه تر و 6/9 تن در هکتار علوفه خشک، نسبت به چین دوم و سوم برتری داشت. مقایسه سال ها نشان داد که سال اول با 1/33 تن علوفه تر و 8/6 تن در هکتار علوفه خشک نسبت به سال دوم، حدود 9 درصد برتری داشت. به طور کلی از نظر عملکرد کمی و کیفیت علوفه لاین های 1 ، 2 ، 3 ، 5 ، 6 و 8 به عنوان لاین های امید بخش شناسایی شدند که می توانند برای تولید علوفه با ارزش غذایی مناسب برای تغذیه دام ها در نظر گرفته شوند.
    کلید واژگان: ارزش غذایی علوفه, شبدر, قابلیت هضم و میزان پروتئین
    Zamanianm., M. Rezaii
    To evaluate forage yield and quality of Persian clover lines, a field experiment was carried out using randomized complete block desigh with 15 lines and four replications in filed station of Seed and Plant Improvement Institute and nutrion labarotory of Animal Science Research Instiute of Iran, for two growing seasons (2009-11), Karaj, Iran. Combined analysis of variance showed significant diffrences among Persian clover lines for crude protein, digestable dry matter, organic matter digestability, dry matter organic matter digestability, AFD and NFD. Results showed that clover lines of higher quality belonged to Eqlid-e-Fars, Kordestan, Local Zabol, Hafte-e-chin Shazand and Baladeh-e-Kazeroon clover populations. Line No. 1 with 31.8 t.ha-1 and 6.6 t.ha-1 had the highest fresh forage and dry forage yields, respectively. Mean comparison of cuts showed that the first cut with 47.6 t.ha-1 fresh forage and 9.6 t.ha-1 dry forage yield was superior to the second and third cuts. Mean comparison of years showed that forge production was higher in the first year by 9%. Overall results showed that lines No. 1, 2, 3, 5, 6 and 8 were promising lines that can be used for animal feed.
    Keywords: Crude protein, Digestability, Nutritive value of forage, Persian clover
  • A.A.Mosavi *, R.Chokan, M.Zamanian, M.J.Mirhadi
    Considering the decreasing amount of livestock feeding supplies and the overgrazed rangelands in Iran, growing forage plants has gained a prominence. Clover, which is among the most important forage crops, not only produces high quality forage for animals, but also plays a special role in enhancing soil fertility through fixing the nitrogen of the air. Persian clover is one of the important subspecies of clover which is native of Iran and Mediterranean regions. In an attempt to determine the quantitative yield and morphological properties of 15 lines of Persian clover, a split-plot experiment was carried out in a completely randomized block design with 15 treatments and 4 replications in the 400-hectare research field of the Institute of Plant Breeding and Seed Preparation in Karaj. On the basis of the results, Lordegan cultivar with 62.63 t/ha in the first cut had the highest wet forage yield. From among the total cuts, Kurdistan, Lordegan, and Mahaliy-e Zabol second cut cultivars had the highest yields with 123.99, 121.98, and 119.58 t/ha, respectively. Regarding dry forage yield, the highest amount belonged to Mahaliy-e Zabol cultivar with 12.04 t/ha in the first cut and after all cuts, Eqlid-e Fars, Mahaliy-e Zabol, and Baladeh-e Kazeroun had the highest yields with 24.35, 24.25, 22.07 t/ha, respectively. With respect to morphological properties, the highest leaf to stem ratio in the first cut and the highest stem with 61.25 cm in the second cut belonged to Eqli-e Fars cultivar.
    Keywords: Forage Plants, Persian Clover, Morphological Properties, Quantitative Yield
نمایش عناوین بیشتر...
فهرست مطالب این نویسنده: 52 عنوان
  • دکتر محمد زمانیان
    دکتر محمد زمانیان
    دانشیار زراعت، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
نویسندگان همکار
  • دکتر محمدرضا عباسی
    : 7
    دکتر محمدرضا عباسی
    استادیار علوم زراعی باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، ، ایران
  • دکتر فرید گل زردی
    : 6
    دکتر فرید گل زردی
    استادیار بخش تحقیقات ذرت و گیاهان علوفه ای، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
  • فرهاد عزیزی
    : 4
    فرهاد عزیزی
  • هرمز اسدی
    : 3
    هرمز اسدی
    دانشیار تحقیقات اقتصاد کشاورزی، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر،، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، ، ایران
  • دکتر سید محمدعلی مفیدیان
    : 3
    دکتر سید محمدعلی مفیدیان
  • ویدا قطبی
    : 3
    ویدا قطبی
    (1395) دکتری اصلاح نباتات، دانشگاه تربیت مدرس
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال