به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر محمدرضا عباسی

  • زهرا کفاش زاده، سید محسن نبوی کلات*، محمدرضا عباسی، علیرضا سوهانی دربان

    به منظور مطالعه اثر کم آبیاری بر محتوی نسبی آب، غلظت پرولین، محتوی آنزیم های آنتی اکسیدان، غلظت کلروفیل و عملکرد علوفه 5 گونه شبدر آزمایشی مزرعه ای به شکل کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 99-1398 انجام شد. کم آبیاری در سه سطح (0 (عدم کم آبیاری) و کم آبیاری 20 و 40 درصد کمتر از نیاز آبیاری گیاه) به عنوان عامل اصلی و 5 گونه شبدر (Trifolium resupinatum (شبدر ایرانی)، T. alexandrium (شبدر برسیم) ، T. lapaceaum ، T. echinatum و T. diffusum) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد با افزایش کم آبیاری تا سطح 40 درصد، غلظت پرولین به میزان 93 درصد و محتوی آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز به ترتیب به میزان 12، 98 و 83 درصد افزایش یافت. اما محتوی نسبی آب، عملکرد علوفه تازه و علوفه خشک به ترتیب به میزان 22، 24 و 29 درصد کاهش پیدا کرد. بیشترین محتوی نسبی آب، غلظت کلروفیل a و b و محتوی آنزیم های آنتی اکسیدان بدون تفاوت معنی دار در دو رقم T. resupinatum و T. alexandrium مشاهده شد. بررسی اثر متقابل دو عامل (کم آبیاری × گونه) نشان داد که با افزایش کم آبیاری عملکرد علوفه تازه و خشک هر پنج گونه به طور معنی داری کاهش یافت. در هر سه سطح کم آبیاری بالاترین عملکرد علوفه تازه (39/20، 81/18 و94/13تن در هکتار) و خشک (59/4، 25/4 و 06/3 تن در هکتار) در گونه T. resupinatum به دست آمد به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که هر 5 گونه دارای پایداری لازم در شرایط تنش نیستند. بنابراین به کارگیری روش کم آبیاری در مورد گونه های موردمطالعه تنها در صورتی قابل توجیه خواهد بود که کاهش 20 و 40 درصدی در میزان آب مصرفی در مقایسه با کاهش عملکرد این محصول دارای مزیت بیشتری باشد.

    کلید واژگان: پراکسیداز, سوپراکسید دیسموتاز, علوفه تازه, علوفه خشک, کاتالاز
    Zahra Kafashzade, Seyed Mohsen Nabavi Kalat *, Mohhamadreza Abbasi, Alireza Souhani Darban

    In order to study the effect of deficit irrigation on RWC, proline concentration, antioxidant enzymes content, chlorophyll concentration and forage yield of five clover species, a field experiment was conducted during the cropping season 2019-2020.  The experimental design was split plots arranged based on randomized complete blocks design (RCBD) with three replications. Deficit irrigation  at three levels (0 (Full irrigation), 20 and 40% less than the irrigation requirement) were considered as main plots and  five clover species (Trifolium resupinatum ، T. alexandrium ، T. lapaceaum ، T. echinatum و T. diffusum) were allocated as sub plots.The results showed by increasing deficit irrigation up to 40%, proline concentration increased by 93% and the content of antioxidant enzymes catalase, peroxidase and superoxide dismutase increased by 12, 98 and 83% respectively. However, RWC, yield of fresh and dry fodder decreased by 22, 24 and 29% respectively. The highest RWC, chlorophyll concentration and content of antioxidant enzymes were observed without significant difference in T. resupinatum and T. alexandrium species. The interaction effect of two factors (deficit irrigation × species) showed by increasing deficit irrigation, fresh and dry forage yield of all five species decreased significantly. In all three levels of deficit irrigation, the highest yield of fresh (20.39, 18.81 and 13.94 t/h) and dry forage (4.59, 4.25 and 3.06 t/h) were obtained in T. resupinatum species. In general, the results showed that all 5 species do not have the required stability under stress conditions. Therefore, deficit irrigation for the proposed species will be justified only if a 20 and 40 percent irrigation water reduction is more beneficial than the yield reduction.

    Keywords: Catalase, Dry Forage, Fresh Forage, Peroxidase, Superoxide Dismutase
  • محمدرضا عباسی*، عبدلله حسن زاده
    ارزن ها با توجه به دوره رشد کوتاه، تحمل به شوری و کم آبیاری، قابلیت بکارگیری برای تولید علوفه بویژه در زمین های حاشیه ای را دارند. نمونه های ژنتیکی بومی متعددی از این گیاهان در مناطق مختلف کشور وجود دارند. از طرفی، گسترش، ترویج و توسعه مزارع و ارقام جدید و یا تغییر الگوی کشت باعث مهجور شدن و در نهایت از بین رفتن نمونه های ژنتیکی بومی گیاهان زراعی می گردد. لذا در این تحقیق  منابع ژنتیکی ارزن های بومی ایران به منظور حفاظت و بهره برداری، جمع آوری و تنوع موجود در بذر و مکان های جمع آوری آن ها بررسی گردید. مجموعا 140 نمونه شامل 85 نمونه ارزن معمولی و 55 نمونه ارزن دم روباهی، از 15 استان جمع آوری شد. مواد جمع آوری شده از  ارتفاع 820 تا 1970 متری از سطح دریا پراکنش داشتند. نمونه هایی از مناطقی با شوری بالا جمع آوری شدند. آماره های پراکندگی و تمایل به مرکز، ضرایب تنوع ژنتیکی و همچنین ضریب همبستگی برای داده های 25 مشخصه حاصل از مکان های جمع آوری و 10 صفت دانه محاسبه گردید. تنوع ژنتیکی خوبی در اکثر صفات مرتبط با دانه در هر دو محصول دیده شد. نوع بافت اندسپرم دانه از کاملا شیشه ای (واکسی) تا کاملا نشاسته ای در هر دو محصول تغییر می کرد. شاخص شنون بیشترین مقدار را برای شکل میوه نشان داد. در ارزن دم روباهی، ارتفاع محل جمع آوری با رنگ بذر لخت همبستگی مثبت معنی داری نشان داد (p<0.01, r=0.583). با انجام این تحقیق حدود 90% به موجودی کلکسیون ارزن های بومی کشور افزوده شد. وجود تنوع ژنتیکی در صفات دانه، موید وجود این تنوع برای سایر صفات زراعی و مورفولوژیکی گیاه است که می تواند برای به نژادی ارزن استفاده شوند.
    کلید واژگان: ارزن معمولی, ارزن دم روباهی, ارزیابی, جمع آوری, ژرم پلاسم
    Mohammadreza Abbasi *, Abdollah Hasanzadeh
    Millets have short growth cycle, and tolerant to drought and salt conditions, so they are good candidate to produce fodder in marginal lands. There are many millet landraces in the country. Development and extension of new varieties and farms or changing in cropping patterns result to extinct local landraces. This study was conducted to collect of millets landraces all over the country. Totally, 140 accessions were collected consisted of 85 accessions of common millet, and 55 accessions of foxtail from 15 provinces. Geographical altitude of the collection sites differed from 820 to 1970 m. Some millet germplasms collected from high salty lands. Statistically, as well as correlation coefficients were calculated for 25 characteristics of the collection site and 10 seed traits. There were good levels of diversity for seed traits in 2 studied crops. Endosperm texture differed from completely waxy to completely starchy in the 2 species. Pearson correlation coefficients showed there was a positive significant correlation between geographical altitude and grain color (p<0.01, r= 0.583), in the fox tail millets. During this study the Iranian millet genetic resources increased to 90% of the first collection. Since there were high levels of genetic diversity for grain characters, it can be expected for other agro-morphological traits too, that makes the collection suitable for millet breeding.
    Keywords: Collection, Common Millet, Foxtail Millet, Germplasm
  • وحید رهجو*، ویدا قطبی، علی مقدم، محمدرضا عباسی
    سابقه و هدف

    بیماری سفیدک پودری یا سطحی اسپرس (‏Onobrychis viciaefolia Scop‏) یکی از مهمترین بیماری های این محصول است که بیشتر در چین های آخر شیوع پیدا می کند. این بیماری در صورتی که به طور وسیعی روی محصول گسترش یابد موجب نکروز شدن و ریزش برگ ها و  کاهش عملکرد محصول می گردد. از سویی به دلیل اینکه تحقیقات محدودی در داخل کشور در این زمینه وجود دارد، انجام پژوهشی به منظور شناسایی جمعیت های متحمل به بیماری که در عین حال از خصوصیات زراعی مطلوبی نیز برخوردار باشند ضروری به نظر می رسید که در این تحقیق بررسی شده است.

    مواد و روش ها

    به منظور بررسی واکنش جمعیت های مختلف اسپرسOnobrychis viciaefolia) ‏(به بیماری سفیدک پودری آزمونی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار با 10 تیمار شامل دو جمعیت بهبود یافته و هشت اکوتیپ جمع آوری شده از رویشگاه و شناسایی شده اسپرس زراعی از مناطق مختلف ایران به مدت دو سال در منطقه کرج اجرا گردید. ارزیابی بیماری سفیدک پودری در شرایط طبیعی در تابستان هر دو سال در چین چهارم انجام گردید. ارزیابی آلودگی در تیمارها در مزرعه با ثبت صفاتی مانند درصد آلودگی و شدت بیماری انجام شد. همچنین یک آزمون گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار بر روی تیمارها انجام و برای هر جمعیت در هر تکرار حداقل پنج بوته در نظر گرفته شد. زادمایه با ایجاد سوسپانسیون اسپوری به غلظت 106 کنیدیوم در میلی لیتر تهیه شده و بر روی گیاهچه‎های اسپرس مربوط به جمعیت های مختلف در مرحله چهار تا پنج هفتگی که دارای هشت تا ده برگچه بودند در گلخانه ای با شرایط دمای 23 تا 29 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی حدود 75 درصد اسپور پاشی شدند. ارزیابی واکنش جمعیت ها به بیماری دو هفته پس از مایه زنی انجام و میزان درصد آلودگی هر جمعیت ثبت شد. ارزیابی در گلخانه و مقیاس نمره دهی مشابه ارزیابی در مزرعه براساس یک مقیاس نمره دهی یک تا چهار مبتنی بر درصد شدت بیماری تیمار ها انجام شد. همچنین عملکرد ماده خشک علوفه برای جمعیت ها در کل چهار چین محاسبه گردید.

    نتایج

    به استناد داده های تجزیه واریانس آزمون مزرعه ای در کرج، طی دو سال جمعیت های یادشده، هم از لحاظ شدت بیماری و هم درصد آلودگی اختلاف معنی داری در سطح 1%= α نشان دادند. در آزمون های گلخانه ای نیز کلیه جمعیت ها از نظر شدت بیماری و درصد آلودگی اختلاف معنی داری در سطح 1%= α نشان دادند. بررسی نتایج مربوط به صفت درصد آلودگی جمعیت ها در دو سال نشان داد که درمجموع آزمون های مزرعه ای در بین کلیه جمعیت ها، جمعیت شماره 2 در سال های اول و دوم تحقیق به ترتیب با 33 و 30 درصد، کمترین آلودگی را به بیماری در مزرعه نشان داده است. در آزمون گلخانه ای نیز همین جمعیت با 47 و 60 درصد کمترین میزان آلودگی را بین جمعیت ها دارا بود. همچنین بررسی نتایج مربوط به صفت شدت بیماری جمعیت ها در دو سال نیز نشان داد که جمعیت شماره 2 به ترتیب با 18 و 10 درصد در سال های اول و دوم، متحمل ترین جمعیت اسپرس به بیماری در کرج شناخته شد و سایر جمعیت ها نسبت به بیماری حساس برآورد شدند. در آزمون های گلخانه ای نیز جمعیت شماره 2 با 23 و 22 درصد شدت بیماری به ترتیب در سال های اول و دوم متحمل ترین جمعیت شناخته شد و سایر جمعیت ها واکنش نیمه حساس تا حساس به بیماری نشان دادند.

    نتیجه گیری

    در مجموع با مقایسه میانگین داده ها در آزمون های مزرعه ای و گلخانه ای طی دو سال می توان نتیجه گرفت که جمعیت شماره 2 با میانگین شدت بیماری 14 درصد و میانگین عملکرد ماده خشک علوفه 68/14 تن در هکتار در سال، به عنوان رقمی متحمل به بیماری با عملکرد ماده خشک علوفه مناسب شناخته شد. اگرچه این رقم مقاومت کامل به بیماری سفیدک سطحی ندارد ولی چون شدت بیماری آن در همه آزمون ها کمتر از 25 درصد بوده به عنوان رقم نیمه مقاوم معرفی شد.

    کلید واژگان: اسپرس زراعی, حساسیت, سفیدک سطحی, شدت بیماری, ‏‎ Leveillula Taurica‏.‏
    Vahid Rahjoo *, Vida Ghotbi, Ali Moghaddam, Mohammadreza Abbasi
    Background and objectives

     Powdery mildew of sainfoin (Onobrychis viciaefolia Scop) is one of the most important diseases of this crop, which primarily spreads in the last cuts and causes loss. If this disease spreads widely on plants, it will cause the loss of leaves and, as a result, reduce the crop's forage yield. On the other hand, because there is little research in this field in the country, it was necessary to conduct research to identify the superior populations that are tolerant to the disease and have desirable agronomic traits, which was the goal of this study.

    Methodology

    For investigating the reaction of different populations of sainfoin (Onobrychis viciaefolia) to powdery mildew, an experiment was conducted using a randomized complete block design in three replications in Karaj, Iran, with ten treatments including two improved populations and eight ecotypes of cultivated sainfoin collected from its habitat and identified from different regions of the country. Evaluation of powdery mildew disease was done in natural conditions in the last cut of plants in the summer of 2021. Disease evaluation of treatments in the field was done by recording traits such as disease incidence and severity. Also, a greenhouse experiment was conducted on the same populations using a completely randomized design with four replications of the treatments, and at least five plants were considered for each ecotype in each replication. The inoculum was prepared by creating a spore suspension with a concentration of 106 spores per ml and sprayed on sainfoin seedlings of different ecotypes at the four to five-week stage that had eight to ten leaves in a greenhouse with a temperature of 23 to 29°C and relative humidity of about 75%. The reaction of ecotypes to the disease was evaluated two weeks after inoculation, and the infection percentage of each population was recorded. The evaluation in the greenhouse and the scoring scale similar to the field evaluation was conducted following a scoring scale of one to four based on the treatments' disease severity percentage. Also, the dry matter (DM) yield of populations for four cuts was calculated. 

    Results

    Based on the variance analysis data of the field trial in Karaj over two years, it was concluded that there was a significant difference for both disease severity and disease incidence at α=1% level. Also, there was a significant difference in disease severity and incidence at α=1% level among all populations in greenhouse trials. The results related to the disease incidence of the populations in both years showed that in the field trials among all the populations in the first and second years of the research, population number 2 had the minor disease incidence in the field, with values of 33 and 30 percentages, respectively. In the greenhouse test, the same population with values of 47 and 60 percent, respectively, had the lowest DI rate among the populations. Also, the results related to the disease severity (DS) of the populations in two years showed that population number 2 was known to be the most tolerant to the disease, with values of 18 and 10 percent in the first and second years, respectively, and other populations were considered as susceptible to the disease. In greenhouse trials, population number 2 was recognized as the most tolerant population, with 23% and 22% disease severity in the first and second years, respectively, and other populations showed a semi-susceptible to susceptible reaction to the disease.

    Conclusion

    In total, by comparing the average data in field and greenhouse tests over two years, it was concluded that population number 2, with an average disease severity of 14% and an average dry matter yield of 14.68 tons per hectare, was known as a disease-tolerant population coupled with desirable dry matter yield. Although this population was not completely resistant to powdery mildew, it was introduced as a semi-resistant variety (MR) to the disease, as its disease severity was less than 25% in all experiments.

    Keywords: Disease Severity, Leveillula Taurica, Powdery Mildew, Sainfoin, Susceptibility‎
  • محمد ناطق گلستان، محمدرضا عباسی، حسن رخشنده، محمداحسان تقوی زاده یزدی*
    پیش زمینه و هدف

    نانوذرات نقره ((AgNPs) در میان مهمترین نانومواد مورد بررسی هستند که به طور گسترده در کاربردهای پزشکی، دارویی و مهندسی زیستی مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ضد باکتریایی و سمیت سلولی نانوذرات نقره ساخته شده به روش سبز در دمای اتاق بود.

    مواد و روش کار

    در این کار نانوذرات نقره به روش سبز ساخته شدند که در آن از عصاره بذر Triticum aestivum آسیب دیده توسط آفت Eurygaster integriceps Puton که اختصارا (SPDSPDWAgNPs) نامیده میشود در دمای اتاق استفاده شد. پراش پرتو ایکس (PXRD)  و میکروسکوپ الکترونی عبوری(TEM)  برای شناسایی نانوذرات سنتز شده استفاده شد. از روش انتشار دیسک و آنالیز MTT به ترتیب برای اثرات ضد باکتریایی و سمیت سلولی استفاده شد.

    یافته ها

    سنتز SPDSPDWAgNPs با تغییر رنگ محلول، تبدیل شدن از زرد روشن به قهوه ای تیره مرتبط بود. به ترتیب. α-گلیکوزیداز، پروتیاز و α-آمیلاز از آنزیم های شناسایی شده غدد بزاقی حشره هستند که می توانند بر سنتز نانوذرات تاثیر بگذارند. نتایج نشان داد که SPDSPDWAgNP ها دارای اشکال کروی بوده و اندازه متفاوتی از 1 تا 25 نانومتر دارند. همچنین، SPDSPDWAgNP های بیوسنتز شده دارای خواص ضد باکتریایی بالایی نسبت به رایج ترین باکتری های عفونی هستند. علاوه بر این، نتایج سمیت سلولی نشان می دهد که SPDSPDWAgNP های ساخته شده از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کنند.

    بحث و نتیجه گیری

    نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که این روش تولید نانوذرات می تواند برای سنتز در مقیاس بزرگ نانوذرات نقره، مصارف دارویی و ضد عفونی کننده استفاده شود.

    کلید واژگان: نانو ذره نقره, ضد سرطان, ضد میکروبی, شیمی سبز
    Mohammad Nateq Golestan, Mohammad Reza Abbasi, Hasan Rakhshandeh, Mohammad Ehsan Taghavizadeh Yazdi*
    Background & Aims

    Silver nanoparticles (AgNPs) are among the most explored nanomaterials and are widely employed in medical, pharmaceutical, and bioengineering application. The aim of this study was to investigate the antibacterial and cell toxicity effects of fabricated AgNPs by green method at room temperature.

    Materials & Methods

    In this work, AgNPs were fabricated by green method, which uses the seed extract of Triticum aestivum damaged by sunn pest (Eurygaster integriceps Puton) (SPDSPDWAgNPs) at room temperature. Powder X-ray Diffraction (PXRD) and Transmission Electron Microscopy (TEM) were used for characterization of synthesized nanoparticles. Disk diffusion method and MTT analysis were used for antibacterial and cell toxicity effects, respectively.

    Results

    The synthesis of SPDSPDWAgNPs was relevant by color change of solution, turning from light-yellow to dark-brown, respectively. α-glycosidase, protease and α-amylase are some identified enzymes of salivary glands of sunn pest which can affect the synthesis of nanoparticles. The results showed that SPDSPDWAgNPs have spherical shapes and had a different range from 1 to 25 nm. Moreover, the biosynthesized SPDSPDWAgNPs have high antibacterial properties toward the most common inflectional bacteria. Furthermore, the cytotoxicity results show the fabricated SPDSPDWAgNPs prevent the growth of cancer cells.

    Conclusion

    We concluded that this production manner of nanoparticles could be employed for large-scale synthesis of AgNPs, pharmaceutical, and antiseptic uses.

    Keywords: Silver nanoparticle, Anticancer, Antimicrobial, Green chemistry
  • محمدرضا عباسی*
    اسپرس از لگوم های علوفه ای است که بصورت منفرد یا کشت مخلوط در سیستم های زراعی کشور دارای جایگاه می باشد. ولی اصلاح و به نژادی ارقام زراعی آن در کشور در ابتدای مسیر قرار دارد. یکی از روش هایی که در به نژادی گیاهان دگرگشن برای تولید ارقام استفاده می شود، ایجاد جمعیت مرجع است که در این تحقیق استفاده گردید. این جمعیت، حاصل از تلاقی چندگانه چندین والد برتر در صفات مختلف زراعی در چند نسل متوالی است. بدین منظور، تعداد 5 نمونه ژنتیکی با صفات تحمل به سفیدک، عملکرد علوفه بالا، سرعت رشد بالا و... حاصل از تحقیقات قبلی مورد استفاده قرار گرفت و درطی سه نسل در سه سال متوالی طبق دستورالعمل تهیه جمعیت مرجع، جمعیت مطلوب حاصل گردید. کشت در پاییز و در 12 تکرار در ایستگاه تحقیقات طرق مشهد انجام شد. در تابستان سال بعد، بذر هر گیاه استحصال و برای تهیه نسل بعد در همان سال مورد استفاده قرار گرفت. این عمل برای دو سال دیگر نیز تکرار گردید. در سال چهارم، والدین، جمعیت های نیمه خواهری و نسل های تولید شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی کشت شدند. پراکنش نمونه های والدینی، نیمه خواهری و نسل های تلاقی مرکب در بای پلات حاصل از تجزیه به عامل ها برای دو عامل اول و همچنین تجزیه خوشه ای بدست آمد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که در برخی از صفات همانند حساسیت به سفیدک برگی، مقدار آن در والدین بیشر از جمعیت تولیدی بود. نتایج نشان داد که انجام تلاقی های مرکب موفق بوده است. در این مطالعه جمعیت مرجعی تولید با تحمل بالا به سفیدک سطحی برگ و عملکرد مناسب علوفه تولید شد که می تواند در برنامه های به نژادی اسپرس مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: اسپرس, پیش به نژادی, تلاقی های چندگانه (مرکب), ارزیابی صفات
  • محمدرضا عباسی*، حسن مختارپور، محمد زمانیان، عبدالناصر مهدی پور
    شبدر وارداتی برسیم (Trifolium alexandrinum)، یکی از مهمترین گونه شبدر زراعی برای استفاده در مناطق نیمه مرطوب معتدل همانند برخی از مناطق شمالی کشور است که سالیان متمادی در جنوب و شمال کشور کشت می شود. جهت افزایش تنوع شبدر در سیستم های زراعی، طی سال های گذشته منابع ژنتیکی شبدرهای یک ساله وحشی موجود در کشور جمع آوری و ارزیابی شده اند. ولی واکنش این منابع در مناطق نیمه مرطوب معتدل شمال کشور از نظر تولید علوفه بررسی نشده است. لذا به این منظور، تعداد 17 نمونه ژنتیکی شبدر، از 8 گونه ، شامل سه گونه زراعی T. alexandrinum، T. resupinatum، T. incarnatum و 5 گونه وحشی شامل T. angustifolium ، T. echinatum، T. diffusum، T. lappaceum و T. purpureum به همراه رقم محلی شبدر برسیم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال (1398 و 1399) در شرایط دیم گرگان کشت و ارزیابی شدند. رطوبت مورد نیاز گیاه با استفاده از بارندگی های طبیعی تامین شد. بعد از برداشت، علوفه خشک هر کرت محاسبه و داده های دو سال بصورت آشیانه ای تجزیه واریانس شدند و مقایسه میانگین ها به روش دانکن صورت گرفت. نتایج تجزیه واریانس، تفاوت معنی داری را در بین گونه ها نشان داد که میانگین عملکرد علوفه خشک در گونه های T. diffusum و T. resupinatum بترتیب 2063 و 6120 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که شبدرهای T. incarnatum و T. resupinatum بیشترین و شبدرهای T. lappaceum و T. purpureum کمترین ضریب تغییرات تولید علوفه در طی دو سال داشتند. این تحقیق نشان داد که برخی منابع ژنتیکی شبدر برسیم موجود در بانک ژن ملی ایران، همچنین نمونه های ژنتیکی 50TN00250 (شبدر ایرانی) و 50TN00708 (T. echinatum) قابلیت استفاده بصورت کشت مستقیم برای تولید علوفه در مناطق شمالی کشور با بارش بین 5/425 -4/212 میلی متر در سال را دارند. ولی شبدرهای وحشیT. purpureum 50TN00555، T. lappaceum 50TN01238، T.angostifolium 50TN01548 و T. diffusum 50TN01443 به علت ضریب تغییرات کم آنها در شرایط بارانی متفاوت و پایین بودن عملکرد آنها، نیاز به تحقیقات به نژادی بیشتر برای استفاده در مناطق شمالی دارند.
    کلید واژگان: شبدرهای یک ساله, ارزیابی, ژرم پلاسم, آب سبز
    M.R. Abbasi *, H. Mokhtarpour, M. Zamaniyan, A. Mahdipour
    Berseem clover (Trifolium alexandrinum), is one of the most important imported species of cultivated clover that cultivated for many years in the south and north of Iran. To increase the diversity of clover in agricultural systems, the genetic resources of annual wild clovers have been collected and evaluated over the past years in Iran. But, the reaction of these resources in semi-humid temperate regions of the north of Iran has not been investigated the forage production. For this purpose, 17 accessions of clover from eight species, including three cultivated species as: T. alexanderinum, T. resupinatum, and T. incarnatum; and five wild species of T. angostifolium, T. echinatum, T. diffusum, T. lappaceum, and T. purpureum along with the local cultivar of Berseem clover were cultivated and evaluated based on randomized complete block design with three replications, over two years (2018 and 2019) under rainfed conditions in Gorgan, Iran. The required moisture to the plant was provided by natural rainfall. After harvesting, the dry forage yield of each plot was calculated and the data of the two years were analyzed using nested ANOVA and mean comparisons were made using Duncan’s test. Results showed a significant difference among the species for forage yield. Forage dry matter yield ranged from 2063 kg/h in T. diffusum to 6120 kg in T. resupinatum, respectively. Based on coefficient of variation (CV) and fluctuation of forage production over two years, T. resupinutum and T. incarnatum had the highest and T. lappaceum and T. purpureum had the lowest forage production and CVs. This study showed that the genetic resources of Barseem clover available in the Iranian National Plant Gene Bank, as well as accessions of 50TN00250 (Persian clover), and 50TN00708 (T. echinatu) could be used as direct cultivation for forage production in the northern regions of Iran within the range of annual precipitation (212-425mm). But, the wild clovers 50TN00555 (T. purpureum), 50TN01238 (T. lappaceum), 50TN01548 (T. angostifolium), and 50TN01443 (T. diffusum) due to their low CV in different rainy conditions and their low yield, need further breeding researches for improve varieties in northern regions of Iran.
    Keywords: Annual clovers, Evaluation, germplasm, Green water
  • محمدرضا عباسی*، مجیدرضا کیانی، عبدالناصر مهدی پور، صدیقه آناهید، سید علیرضا بهشتی

    این تحقیق به منظور برآورد پتانسیل تولید علوفه در جنس های مختلف گیاهان علوفه ای باریک برگ و انتخاب نمونه های ژنتیکی برتر از نظر تولید علوفه و همچنین بررسی روابط بین عملکرد علوفه و سایر صفات با استفاده از تجزیه های چندمتغییره انجام شد. این بررسی به صورت دو آزمایش یکی برای گونه های یک ساله (15 توده) و دیگری برای گونه های چندساله (11 توده) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار به مدت دو سال اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین نشان داد تنوع خوبی برای صفات مختلف به ویژه عملکرد علوفه در بین این گیاهان جهت معرفی وجود دارد. شاخص تفاضل نرمال شده پوشش گیاهی به عنوان یک برآورد کننده پتانسیل تولید علوفه در هر دو گروه یک و چندساله معرفی گردید. بطور کلی می توان بیان داشت که در یک ساله ها، ژرم پلاسم های 10TN00039 (Bromus diandrus)، 14TN00072 (Lolium rigidum)، 14TN00091 (L. rigidum) و در چندساله ژرم پلاسم های 12TN00012 ((Phalaris tuberosa و 13TN00016 (Festuca pratensis) به عنوان پر پتانسیل ترین منابع برای تولید علوفه مناسب هستند.

    کلید واژگان: عملکرد علوفه, لولیوم, بروموس, فالاریس, فستوکا, داکتیلیس
    MohammadReza Abbasi *, Majid Reza Kiani, Abdolnaser Maaahdipour, Sedigheh Anahid, S. Alireza Beheshti
    Introduction

    forage grasses included a large group of annuals and perennials belonged to Poaceae in Iran and all over the world. In the many countries, these crops are used as grazing, haylage, silage and cultivated in mixed cultures with forage legumes. However, there are little utilization of these forages in Iran, although use of these crops has been initiated in recent decade. A preliminary characterization on of 280 accessions of forage grasses has been done. The object of this study is the estimation of forage yield and survey the relationships among agro-morphological traits and forage yield. Finally, it tries to identify and proposed the superior germplasms for utilization based on multivariate analysis procedures.

    Materials and methods

    The research was conducted in two experiments, one for annuals (15 accessions), and the other for perennials (11 accessions) in a complete randomized block in two replicates in October in Mashhad. Annuals were planted in the second year too. Agro-morphological traits were evaluated according to standard descriptors. Data were analyzed with ANOVA, comparison of mean, correlations, factor analysis and cluster analysis.

    Results

    Annuals: ANOVA showed significant differences for dry forage yield within accessions. Accessions 10TN00039, 14TN00072, and 14TN00091 as well as Broms diandrus showed the highest dray forage yield based on Duncan analysis. Whereas, all genus located in the same rank for this trait. Correlation analysis showed a positive significant relationship between dry forage yield with plant height and growth. Factor analysis indicated that 82.2% of community variance was explained by four first factors. Accessions with high forage production and low susceptibility to lodging were identified by produced bi-plot of factors 1 and 2. Cluster analysis grouped the materials in to 4 groups.Perennials: ANOVA showed significant differences for dry forage yield. Accession 12TN00012, species Phalaris tuberosa، Lolium persicum, and Festuca pratensis, and genus Phalaris showed the highest dray forage yield based on Duncan analysis. Correlation analysis showed a positive significant relationship between dry forage yield with NDVI and leaf area. Factor analysis indicated that 82.4% of community variance was explained by four first factors. Accessions with high forage production re-growth rate were identified by produced bi-plot of factors 1 and 2. Cluster analysis grouped the materials in to 3 groups.

    Discussion

    The superior germplasms (high yielding) were proposed in both groups of annuals and perennials. In the annuals, the plant height can be used as estimator trait for forage yield; it can be proposed in the first cut for the perennials. However, NDVI can be used for this purpose in the both. Resulting bi-plot confirmed the comparison of means, however it showed other aspects of the germplasms that could not be identify by comparison of means. This finding is proposed to select superior accessions for utilization. Ultimately, the superior germplasms were proposed as following: in the annuals: 10TN00039(Bromus diandrus), 14TN00072 (Lolium rigidum), and 14TN0009 (L. rigidum); in the perennials: 12TN00012 (Phalaristuberosa) and 13TN00016 (Festuca pratensis).

    Keywords: forage yield, Lolium, Bromus, Phalaris, Festuca, Dactylis
  • محمدرضا عباسی*، شوئیچی فوکوئوکا، کاورو ابانا

    اطلاع از وضعیت حفاظت منابع ژنتیکی گیاهی در هر کشور از عوامل بسیار موثر در پیشبرد تحقیقات به نژادی است. این تحقیق برای بررسی کارایی حفاظت در مزرعه در حفظ تنوع ژنتیکی توده های بومی سویا با استفاده از صفات مولکولی و مورفوفنولوژیکی در طی دو دوره جمع آوری با فاصله 10 سال در کشور ژاپن انجام شد. با کشت 28 توده سویا در مزرعه صفات مورفوفنولوژیکی شان بر اساس دسکریپتورهای استانداردارزیابی شد. در آزمایشات مولکولی، DNAی 80 نمونه گیاهی به روش CTAB استخراج و با استفاده از 24 آغازگر ده تایی گزینش شده واکنش RAPD-PCR انجام شد. داده های بدست آمده از واکنش RAPD-PCR در تجزیه خوشه ای و برآورد تغییر پذیری ژنتیکی توسط نرم افزارهای NTSYS و SPSS مورد استفاده قرار گرفتند. تجزیه خوشه ای قرابت ژنتیکی توده های قدیم و جدید را نشان داد. فقط در یک توده تک بوته های قدیم و جدید در دو خوشه کاملا مجزا از یکدیگر قرار گرفتند. در مورد اخیر برخی از صفات مورفولوژیکی نیز در توده قدیم متفاوت با توده جدید بودند. ضریب تغییر پذیری ژنتیکی در درون توده های جدید (بجز در یک مورد) بیشتر از توده های قدیم بود. به دلیل خودگشنی بسیار بالا در سویا (9/99%)، عامل این افزایش در توده های جدید مبادله بذر بین کشاورزان بوده است. همچنین مشخص گردید که ساختار ژنتیکی توده های بومی برخلاف واریته اصلاح شده بشدت ناهمگن می باشند. در نهایت بایستی گفت که حفاظت در مزرعه به ویژه اگر خزانه بذری کشاورز کم باشد، نمی تواند بطور کامل ساختار ژنتیکی ذخایر توارثی را در طی زمان حفظ نماید.

    کلید واژگان: تغییر پذیری ژنتیکی, تجزیه خوشه ای, حفاظت در مزرعه
    Mohammad Reza Abbasi *, Shuichi Fukuoka, Kaworu Ebana

    One of the main issues in plant breeding is the knowledge of situation of conservation in plant genetic resources. This research was conducted to study on on-farm conservation efficiency by using molecular markers and morpho-phenological traits in soybean landraces. The subjected plants had been collected in two times with 10 years intervals. Twenty-eight accessions were planted in a field and subsequently characterized their traits according to standard descriptors. Eighty samples of DNA were extracted by the CTAB method, then RAPDs fragments were produced using 24 10-mer(base) selected-primes. Data was used in the cluster analysis as well as to estimate genetic variability within accessions using NTSYS and SPSS softwares. These analyses showed the genetic relationships among accessions. In the dendrogram, only in one accession the individuals in the new and old accessions appeared in the different clusters. These two accessions were different in their morpho-phenological traits too. Genetic variability coefficients in the new landraces were higher than the old ones, exception to one landrace. As soybean is highly self-pollinated (99.9%) crop, high genetic variability in the new landraces could not due to allo-pollination by foreign pollen. But, it could be because of seed exchange by farmers. In this research was shown that the genetic variability coefficient within the improved line is too much less than landraces. Also, this research showed that on-farm conservation could not conserve genotypes, on the other hand this type of conservation will cause some changes in genetic structures of genetic resources during the times.

    Keywords: Genetic variability, Cluster analysis, on-farm conservation
  • محمدرضا عباسی*
    مقدمه

    وجود تنوع در گیاهان زراعی برای کشت و زرع از جمله علوفه یکی از راه کارها جهت نیل به کشاورزی پایدار است. از آنجا که شبدر شیرین (Melilotus spp) یکی از گیاهان علوفه‌ای با عملکرد مناسب برای کاشت در مزارع و به ویژه زمین‌های حاشیه‌ای است، لذا جمع‌آوری و ارزیابی این ژرم‌پلاسم اولین گام موثر در حفاظت و بهره‌برداری از این گیاه در داخل کشور است. تا قبل از این تحقیق، تعداد محدودی از منابع ژنتیکی این جنس در کشور جمع‌آوری شده است.

    مواد و روش ها

    در این تحقیق با استفاده از دستورالعمل‌های استاندارد در طی دو سال با مراجعه به محل‌های پراکنش نمونه‌ها در طبیعت، ژرم پلاسم شبدرشیرین موجود در ایران جمع‌آوری شد. همچنین 26 مشخصه محل جمع‌آوری یادداشت گردید. آماره‌های توصیفی این مشخصه‌ها برآورد گردید. ژرم‌پلاسم‌های جمع‌آوری شده برای دو سال در مزرعه کشت شدند تا با استفاده از منابع موجود گونه و دوره زندگی آنها مشخص شود. بذر ژرم‌پلاسم‌های جمع‌آوری شده برای استفاده‌های بعدی در شرایط کوتاه مدت (C° 4-2) و بلند مدت (C° 18-) حفاظت شدند.

    یافته‌ها

    مجموعا 258 نمونه‌ژنتیکی جمع‌آوری شد. نمونه‌ها از ارتفاع 11- متر از سطح دریا در بابلسر تا 3090 متری در نور آباد لرستان پراکنش داشتند. ژرم‌پلاسم‌های جمع‌آوری شده بطور عمده از مناطق غیرشور جمع‌آوری شدند ولی هشت نمونه از مناطقی با شوری متوسط تا بالا جمع‌آوری گردید. M. albus،M. officinalis و M. indicus به ترتیب با 21، 201 و 36 نمونه‌ژنتیکی در مجموعه شناسایی شدند. در این تحقیق گونه‌های M. sulcatus و M. dentatus که در تحقیقات قبلی برای ایران در منابع گیاه‌شناسی ذکر شده بود، با مراجعه به آدرس‌های ذکر شده در منابع بدست نیامدند.

    نتیجه‌گیری

    نمونه‌های جمع‌آوری شده از مناطق حاشیه‌ای (شور، زهکش پایین و کم بازده) پتانسیل و قابلیت تحمل شرایط تنشی را دارند، لذا می‌توان از این ژرم‌پلاسم‌ها در تحقیقات آینده استفاده نمود. تمام نمونه‌های M. indicus یک‌ساله بودند، درصورتی که در دو گونه دیگر نمونه‌های یک‌ساله، دوساله اختیاری و دوساله اجباری نیز وجود داشتند. عدم دسترسی به M. sulcatus و M. dentatus می‌تواند هشداری درخصوص تهدید این گونه‌ها در کشور باشد. مجموعه جمع‌آوری شده به اضافه کلکسیون قبلی بانک ژن گیاهی ملی ایران (80 نمونه) پتانسیل ژنتیکی مناسبی از این جنس را برای بهره‌برداری در کشور فراهم نموده است.

    جنبه‌های نوآوری

    افزایش بیش از سه برابری منابع ژنتیکی این جنس در سیستم حفاظت خارج از رویشگاه اخطار در خصوص در معرض تهدید بودن (یا از بین رفتن) دو گونه M. sulcatus و M. dentatus

    کلید واژگان: بانک ژن, ژرم پلاسم, نمونه ژنتیکی
    Mohammad Reza Abbasi *
    Introduction

    One of approaches to reach sustainable agriculture is to exploit crop diversity, especially in legume species. Since Melilotus spp. (sweet clover) is a forage crop with a suitable yield especially in the marginal lands; therefore collection and characterization of this germplasm is the first effective step for its conservation and utilization in the country. Few accessions of Melilotus genetic resources had been collected in the National Plant Gene Bank of Iran, before this study.

    Materials and Methods

    Sweet clover genetic resources were collected all over the country using standard descriptors during two years. Twenty-six characteristics of collection sites were recorded and their descriptive statistics were estimated. The collected materials were planted in an experimental field to identify their life cycle. The seeds of collected germplasms were conserved in mid (2-4 °C)- and long (-20 °C)-terms conditions for further using.

    Results

    A total of 258 accessions were collected. The geographical altitude of plant origin differed from -11 m in Babolsar to 3090 m in Noor Abad in Lorestan. The materials were mostly collected from non-saline habitats. However, eight accessions were collected from mid to high salinity locations. Taxonomically, M. albus, M. officinalis, and M. indicus were identified with a number of 21, 201 and 36 accessions, respectively. M. dentatus and M. sulcatus, which have been mentioned in the former researches in Iran, were not collected in the recent study.

    Conclusion

    The collected germplasms from marginal lands (saline, low drainage and low fertility lands) may be tolerant to such marginal lands, therefore they can be exploited for the future research. All M. indicus species were annual; whereas there were annual as well as facultative and obligate biennial accessions in the two other species. Lack of access to M. dentatus and M. sulcatus may be an alarm that they may be threatened species in the country. Collected materials in this study along with the former collection in the Iranian National Plant Gene Bank (80 accessions) have provided high potentials of Melilotus genetic resources for exploitation in the further. Highlights: 1- The three-fold increase in the Melilotus germplasms in the ex-situ conservation system. 2- Alarm for M. dentatus and M. sulcatus which may be threatened with extinction in the country.

    Keywords: Accession, Gene Bank, Germplasm
  • محمدرضا عباسی*، عبداناصر مهدیپور، سید علیرضا بهشتی، حمید رضا شریفی

    استفاده از تنوع ژنتیکی در منابع گیاهان زراعی یکی از راه کارهای مهم در راستای کشاورزی پایدار است. به منظور شناسایی ژرم پلاسم های علوفه ای متحمل به سرما، تعداد 124 توده در قالب 40 گونه و 9 جنس از گیاهان علوفه ای یک ساله حاصل آزمایش های قبلی از جنس های شبدر(Trifolium spp)، یونجه یک ساله (Medicago spp)، اسپرس (Onobrychis spp)، ماشک (Vicia spp)، شبدر شیرین (Melilotus spp)، لولیوم (Lolium spp)، بروموس (Bromus spp)، خلر (Lathyrus cicero) و فالاریس (Phalaris tuberosa) انتخاب شده و در مزرعه پژوهشی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی جلگه رخ (خراسان رضوی) در قالب آزمایش مقدماتی در سال 1395 مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طی استقرار گیاه در زمین، صفات درصد رویش بذور در کرت، درصد پوشش سبز سطح کرت در پاییز و بهار، میزان رشد در پاییز و بهار، ارتفاع گیاه در گلدهی و تحمل به سرما ارزیابی گردید. وجود 68 روز یخبندان و کمینه دمای C° 4/17- نشان از وقوع تنش سرما داشت. نتایج تجزیه واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معنی داری ازنظر صفات مورد ارزیابی بین جنس ها وجود دارد. جنس های لولیوم و بروموس از متحمل ترین نمونه ها در بین باریک برگ های علوفه ای و کل ژرم پلاسم ها بودند. در لگوم های علوفه ای جنس شبدر شیرین متحمل ترین جنس به تنش سرما بود. اگرچه جنس های ماشک، خلر و شبدر ایرانی قادر به تحمل سرما نبودند، ولی با توجه به تولید پوشش سبز مناسب تا قبل از وقوع سرما و حفظ این پوشش تا بهار سال بعد روی زمین ازنظر کشاورزی حفاظتی مفید بودند.

    کلید واژگان: تنش سرما, لگوم های علوفه ای, باریک برگیان علوفه ای
    Mohammad Reza Abbasi *, Abdonaser Mahdipour, S. Alireza Beheshti, Hamid Reza Sharifi

    IEvaluation of cold-tolerance in genetic resources of some annual forage crops under cold climatic conditions Introduction Temperature influences plant physiological processes, cellular structure and development. Habitat from which plants originate has undeniable effects on plant tolerance to cold temperatures. Plants from higher latitudes exhibit more tolerance to cold stress than plants from lower latitudes. When plants are exposed to cold stress, a sequence of events is triggered inside them, leading to an improved tolerance to the environmental condition. This phenomenon is known as plant hardening. Having access to winter-hardened species and cultivars is one of the important necessities for the development of crop production systems in local microclimates of cold regions. Utilizing genetic diversity in crop plant resources is an important approach towards achieving sustainable agriculture. Diversity in Iran`s forage germplasm for traits such as early maturity, high ratio of leaf to stem, dense ground cover and high yield has been shown in temperate regions such as Karaj and Mashhad (Abbasi, 2009, Abbasi et al., 2017). Testing a selection of these germplasm accessions can determine their potential for growing under water-limited conditions in cold regions. Hence, different genera and species of legumes in national plant gene bank of Iran originated from high latitudes were used to be evaluated under cold growing conditions. Materials and Methods A total of 124 annual-forage accessions from 40 species and 10 genera were selected based on the previous research works and were planted in an experimental filed at Jolge-Rokh agricultural research station. The number of accessions in each genus included Trifolium (36 accessions), annual medics (28 accessions), Onobrychis (9 accessions), Vicia (21 accessions), Melilotus (17 accessions), Lolium (6 accessions), Bromus (5 accessions), and Phalaris (1 accession), Lathyrus (1 accession) and barley (1 accession). Each accession was planted in two 2-meter long rows spaced 50 cm apart using an augmented experimental design. Some of the traits characterized in this study from autumn to spring included growth rate in spring and autumn, cold-tolerance score, plant height etc (IPIGRI, 1984). Statistical descriptive parameters were determined for the evaluated traits. One-way ANOVA (analysis of variance) and Duncan's multiple tests were performed on data of each trait. The analyses were carried out by SPSS 15. Results and Discussion Meteorological data showed that there were a total of 68 days of freezing temperatures in the region from November till March. The lowest absolute temperature recorded was - 17.4 °C in December. Also, the mean of daily minimum temperature for December, January, February and March was below zero and the mean of daily maximum temperature for December, January and February was -10 °C, indicating the occurrence of cold stress in the region. The results of one-way ANOVA analysis for the investigated genera and species showed that there were significant differences among their traits at 1 % probability level, particularly prior to cold stress. Lolium and Bromus were the most tolerant species among the narrow-leaved forages and the tested germplasm. Among forage legumes, sweet clover exhibited the highest tolerance to cold temperatures. Although the species vicia, Lathyrus and Iranian clover were not tolerant to cold, they were found to be beneficial in terms of soil conservation and sustainability due to the production of proper vegetative cover prior to the cold spell, which lasted till the spring of the next year. Based on the results of this investigation, the studied species and genera can be classified into the following groups: 1- Cold-tolerant forage grasses including accessions of Lolium: 14TN00072, 14TN00038, 14TN00052, 14TN00054 and accessions of Bromus: 10TN00049, 10TN00012, 10TN00036, 10TN00039, and 10TN00026. 2- Cold-susceptible forage grasses such as accessions: KC126013 (L. temelentum) and barley. Although this group was sensitive to cold, they produced good vegetative cover on ground before the occurrence of cold, which can be used as mulch for soil protection throughout the year. 3- Cold-tolerant legumes, such as accessions of Melilotus: 58TN00025, 58TN00047, MahNo313, 58TN00182, 58TN00223, 58TN00140, 58TN00181, 58TN00080, and 58TN00190 4- Cold-susceptible forage legumes: they were categorized into two groups, one group produced good vegetative cover on ground before the cold spell such as accessions 44TN00047, 44TN00041, and 44TN00005, and the other group failed to produce enough vegetative cover on ground such as some accessions of annual medics, Onobrychis, and Trifolium.

    Keywords: Cold stress, forage legumes, forage grasses
  • آزیتا نخعی*، الیاس آرزمجو، محمدرضا عباسی
    استفاده از ژنوتیپ های متحمل به شور یکی از موثرتری راه ها در راستای توسعه سطح زیرکشت در مناطق نامساعد می باشد. به منظور ارزیابی تحمل به شوری ژنوتیپ های ارزن دم روباهی، دو آزمایش مجزا با تعداد 15 ژنوتیپ در دو شرایط شور و غیر شور در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی دو سال زراعی 1391 و 1392 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی خراسان جنوبی اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب داده ها در دو سال نشان داد که در هر دو شرایط مورد بررسی، بین ژنوتیپ ها از نظر تعداد روز تا ظهور پانیکول، تعداد روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، طول پانیکول، تعداد بذر در پانیکول، تعداد پانیکول در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و زیست توده تفاوت معنی-داری وجود داشت. شوری عملکرد دانه و زیست توده ارزن را به ترتیب حدود 40 و 38 درصد در مقایسه با شرایط غیر شور کاهش داد. در شرایط غیر شور ژنوتیپ های 24-15 و 118-15 با میانگین های 4765.3 و 4697.7 و در شرایط شور ژنوتیپ های 120-15 و 24-15 با میانگین های 3254.8 و 2844.8 از عملکرد دانه بالاتری برخوردار بودند. نتایج حاصل از همبستگی عملکرد دانه و زیست توده ژنوتیپ های ارزن در شرایط شور و غیرشور با شاخص های تحمل و حساسیت به شوری در این آزمایش نشان داد که شاخص های STI، MP و GMP بهترین شاخص ها برای گزینش و شناسایی ژنوتیپ های متحمل به تنش شوری در بین ژنوتیپ های ارزن دم روباهی می باشند. بر اساس نمودار پراکنش سه بعدی، ژنوتیپ های 76-15، 24-15، 118-15 و 120-15 به عنوان متحمل ترین ژنوتیپ های ارزن دم روباهی به تنش شوری شناسایی گردیدند.واژه های کلیدی: اجزای عملکرد، ذخایر ژنتیکی، پراکنش سه بعدی، گزینش
    کلید واژگان: اجزای عملکرد, ذخایر ژنتیکی, پراکنش سه بعدی, گزینش
    Azita Nakhei *, Elias Arazmjoo, Mohammad Reza Abasi
    Introduction
    Salinity is one of the most important tensions in global agricultural production. About 20% of the irrigated lands are facing salinity problems in arid and semi-arid regions of the world, and salinity in these areas is increasing. In Iran, the salinity is about 44.5 million hectares, which has varying degrees of salinity and alkalinity (Banaei, et al., 2005). Selection of salt tolerant genotypes in farmer conditions is a practical and dealing ways in using saline water and soil. Millet cultivation in Iran has a long history and according to the short growth period, is able to feed forage in conditions where other sources of forage are not available. The cultivated area in Iran is about 10,000 hectares (Aaron, 2006). According to recent studies, it is possible to develop plant cultivation in all regions of the country. The area under cultivation of this plant in the south khorassan province is about 1000 hectares and the cultivation of this plant has long been rooted in the culture of farmers in this area (Bina, 1993). According to the adaptability of this plant to unfavorable environmental conditions, soil poverty and environmental stresses that are characteristic of arid and semi-arid regions such as South Khorasan. One of the easiest ways to identify and selection of resistant genotypes is explosion to stress and selection the genotypes that tolerate these conditions better than the others.
    Materials and Methods
    In order to evaluation of salt tolerance in foxtail millet genotypes, two separate experiment with 15 genotypes in saline and none-saline conditions arranged in randomized complete block design with three replications conducted in two years of 2012 and 2013 at the Research and Education Center of Southern Khorasan. Combined analysis of variance showed that salt stress lead to a significant reductions in days to heading, days to maturity, plant height, panicule length, number of panicule per plant and thousand seed weight.In the end, after determining the grain and forage yield in stress and non stress conditions, MP, GMP, TOL, HARM, STI and SSI indices were calculated and using SAS software, correlation between the indices with grain yield and The dry forage was examined and using the SigmaPlot software, the three-dimensional distribution chart of each sample was plotted in A, B, C, and D ranges.
    Results and discussion
    Millet seed yield and dry forage yield in saline condition decrease about 40 and 38 percent, respectively. Genotypes number 15-118, 15-24 and 15-120 with averages of 3827.8, 3805.1 and 3803.2 kg/ha had the highest and number 15-80 with 1977.2 kg/ha had the lowest two year averages of yield, respectively. Results of correlation of seed yield and dry forage yield of millet genotypes in saline and none-saline conditions with tolerance and sensitivity indices revealed that STI, MP and GMP are the best indices for selection and recognition of salt tolerance genotypes of foxtail millet. Genotypes numbers of 15-24, 15-76, 15-118 and 15-120 indentified as the most tolerant genotypes to salinity stress on the basis of 3D scattering graph.
    Keywords: Genetic resources, Genotypes, Millet, salinity stress
  • عباسی
    شبدرها (Trifolium spp.) یکی از گیاهان علوفه ای مهم در مناطق معتدله هستند. در این تحقیق تحمل به تنش آبی در منابع ژنتیکی شبدرهای یک ساله وحشی ایران در مناطق اقلیمی مختلف بررسی گردید. هفده توده متعلق به هفت گونه در یک مزرعه آزمایشی در دو منطقه (مشهد و ارومیه) طی دو سال در دو شرایط آبی نرمال و تنش مورد آزمایش قرار گرفتند. تجزیه مرکب، آزمون های شفه و دانکن اختلاف معنی داری را برای علوفه خشک در بین توده ها و گونه ها نشان دادند. همچنین شاخص های حساسیت پذیری و تحمل به خشکی در گونه ها و توده ها محاسبه شدند. سپس این شاخص ها در تجزیه به عامل ها استفاده شدند. بای پلات حاصله یر اساس دو عامل اول، نتایج حاصل از آزمونه های دانکن و شفه را تایید نمود. در شرایط تنش آبی، توده های زراعی گونه T. resupinatum بیشترین عملکرد را در ارومیه (با mm 349 بارش سالانه) داشت در صورتی که در مشهد (با mm 8/149 بارش سالانه) گونه های وحشی T. purpureum و T. echinatum بیشترین تولید را داشتند. گونه ها و توده ها بر اساس تولید علوفه شان در مناطق و شرایط تنشی مورد آزمایش رتبه بندی شدند. در نهایت، این تحقیق گونه های جدیدی از شبدر همانند T. echinatum، T. diffusum و T. purpureum برای تولید علوفه در سیستم های زراعی را معرفی نمود.
    کلید واژگان: شبدرهای یک ساله, خشکی, شاخص های حساسیت و تحمل, ژرم پلاسم, تجزیه چند متغییره
    M. R. Abbasi*, A. Hassanzadeh, A. Mahdipour, S. Anahid, S. Safari
    Clovers (Trifolium spp.) are one of the main forage crops in temperate regions. This research was conducted to identify water-stressed tolerance among Iranian wild annual clovers under different climatic regions. Seventeen accessions, belonging to seven species, were planted in a field in two consecutive years, at two locations (Mashhad and Urmia) in Iran, under normal and water-stressed conditions. Combined analysis of variance, Scheffe analysis, and Duncan’s new multiple range test showed significant differences in forage production among clover accessions as well as species. In addition, drought-tolerance/susceptibility indices were calculated for each accession and species. Then, these indices were applied in factor analysis. Extracted Bi-plot based on factor analysis confirmed the results of Duncan and Scheffe analyses. In water-stressed conditions, T. resupinatum (cultivated accession) produced the highest forage in Urmia with 349 mm annual rainfall, whereas in Mashhad, with 149.8 mm annual precipitation, T. purpureum and T. echinatum (both, wild species) had the highest production. The accessions as well as species were ranked based on their forage production for each location and experiment. Ultimately, this work proposed some new Trifolium species, such as T. echinatum, T. diffusum, and T. purpureum, for forage production in agronomic systems.
    Keywords: Annual clovers, Drought tolerance, susceptibility indices, Mashhad, Urmia
  • محمدرضا عباسی*، اردلان مهرانی
    اسپرس یکی از گیاهان علوفه ایی است که علاوه بر کشت آبی قابلیت استفاده در دیم را دارد. این تحقیق به منظور شناسایی تنوع ژنتیکی موجود در صفات زراعی- مورفوفنولوژیکی جنس اسپرس و استفاده از این تنوع برای پیش به نژادی این محصول، انجام شد. در این تحقیق 159 توده اسپرس از 20 گونه که بطور طبیعی در کشور پراکنش دارند در مزرعه کشت شدند. نوزده صفت زراعی-مورفوفنولوژیکی توده ها طی دوسال در مزرعه یادداشت گردید. تنوع بالایی در صفات ارزیابی شده در توده های موجود در هر گونه دیده شد. تجزیه خوشه ایگونه ها را در چهار خوشه قرار داد که گونه هایی که دارای صفات زراعی مطلوبی بودند با یکدیگر در یک خوشه در کنار هم ظاهر شدند. در تجزیه به عاملها، صفات زراعی موثر در پتانسیل تولید کمی و کیفی علوفه بیشترین تاثیر را در عامل اول داشتند درصورتیکه عامل دوم بیشتر توسط صفات زایشی گیاه تحت تاثیر قرار می گرفت. پراکنش گونه ها در بای پلات حاصل از دو عامل اول نتیجه تجزیه خوشه ایرا تایید نمود. بر اساس تجزیه ها، گونه های O. pulchella Schrenk.، O. hohenackeriana C.A.Mey، O. subnitens Bornm.، O. chorassanica Bunge و O. schahuensis Bornm برای به کار گیری در سیستم های زراعی جهت تولید علوفه پیشنهاد شدند.
    کلید واژگان: اسپرس, تجزیه خوشه ایو تجزیه به عامل ها, صفات زراعی
    M.R. Abbasi *, A. Mehrani
    Sainfoin is a forage legume that can be cultivated in irrigated and rainfed areas. This study was conducted to study genetic diversity in agro-morpho phonological traits of Onobrychis germplasms for exploiting in sainfoin breeding programs. A total of 159 accessions belong to 20 species, naturally distributed in the country, were planted in field. Nineteen agro-morpho phonological traits were characterized in these materials over 2 years. There was high degree of diversity in the studied traits. Species were divided into 4 clusters based on cluster analysis. In this analysis, those species with similar agronomic traits revealed in the same cluster. In factor analysis, the first factor was affected by forage quantitative and qualitative traits, whereas generative characters had the most effect on the second factor. Produced bi-plot in factor analysis confirmed cluster analysis results. Based on theses analysis, wild species of O. pulchell Schrenk., O. hohenackeriana C.A.Mey, O. subnitens Bornm., O. chorassanica Bungeand O. schahuensis Bornm wereproposed as suitable species for forage production.
    Keywords: Sainfoin (Onobrychis), factor, cluster analysis, agronomic traits
  • عبدالله حسن زاده قورت تپه، حسین عباسی هولاسو، محمدرضا عباسی
    به منظور بهره گیری از روش های تجزیه و تحلیل چندمتغیره در بررسی تنوع ژنتیکی، تشخیص روابط بین صفات (مورفولوژیک، زراعی و فنولوژیکی) و تعیین صفات سهیم در توجیه تنوع عملکرد توده های اسپرس بومی، آزمایشی با 30 جمعیت اسپرس در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با 3 تکرار در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی، در شهریور سال 1390 1391 انجام گرفت. جمعیت های بررسی شده از نظر صفات زراعی اختلاف معنا داری داشتند. همبستگی عملکرد علوفه با تعداد شاخه در ساقه اصلی، تعداد برگچه و تعداد ساقه مثبت و با شاخص برداشت برگ و درجه روز از کاشت تا سبز شدن منفی و معنا دار بود. همبستگی ارتفاع بوته با عملکرد علوفه معنا دار نبود، ولی ارتفاع بوته با تعداد برگچه همبستگی معنا داری داشت. تجزیه به مولفه های اصلی، برای کلیه صفات، 6 مولفه را مشخص کرد که بیش از 76 درصد از تنوع موجود را توجیه کردند و به ترتیب عامل عملکرد، وزن خشک گیاه، حجم بوته، شاخص برداشت برگ، صفات مورفولوژیکی فنولوژیکی و سرعت گل دهی، نام گذاری شدند. بر مبنای نتایج رگرسیون گام به گام، صفاتی نظیر تعداد ساقه، ارتفاع بوته و تعداد برگچه بیشترین تنوع عملکرد را توجیه کردند و می توانند به منزله یک شاخص در گزینش قابل توصیه باشند. تجزیه علیت نیز اثر مستقیم این سه صفت بر عملکرد علوفه را به ترتیب 716/0، 226/0 و 984/0- برآورد کرد. نتایج نشان دهنده سودمندی کاربرد روش های آماری چندمتغیره یادشده در بررسی روابط بین متغیرهای مختلف کمی در گیاه اسپرس است.
    کلید واژگان: اسپرس, تجزیه به مولفه های اصلی, تجزیه رگرسیون, تجزیه علیت, همبستگی
    Abdollah Hasanzadeh Gorttapeh, Hossein Abbasi Holasou, Mohammad Reza Abbasi
    This experiment was conducted to investigate the genetic diversity، relationship between morphological، agronomic and qualitative traits and to identify components of forage yield using some multivariate statistical methods in local sainfoin populations. The experiment was conducted as randomized complete block design with three replications in Agricultural and Natural Resources Research Center of West Azerbaijan. Results indicated that correlation coefficients of forage yield with number of branches per main stem، number of leave and number of stem were significantly positive but with harvest index leaf and degree day emergence was significantly negative. Forage yield had no correlation with plant height but plant height was correlated with number of leave. Principal component analysis revealed six component which justified more than 76 percent of the total variation، and classified as “Yield”، “Dry weight”، “Plant size”، “Harvest index leaf”، “Morphological-phenological traits” and “Flowering rate”، respectively. On the basis of stepwise regression analysis، number of stem، plant height and number of leave justified the majority of hay yield variation. Hence، these characters could be use for selecting high yield cultivars. Thus، direct effect of these three traits on forage yield were calculated 0/726، 0/226 and -0/984 respectively by Path analysis. Finally، on the basis of the current result in this research compared with previous findings، it can be concluded that multivariate statistical methods can be useful to find relationships between quantitative characters in sainfoin.
    Keywords: Correlation, Principal component, regression, Path analysis
  • آزیتا نخعی*، محمدرضا عباسی، الیاس آرزمجو، محمدعلی آذری
    به منظور بررسی واکنش 13 نمونه ارزن دم روباهی به تنش خشکی در مراحل انتهایی رشد، دو آزمایش مجزا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار درایستگاه تحقیقات کشاورزی بیرجند از سال زراعی 1384 به مدت دو سال اجرا گردید. در آزمایش اول آبیاری با آغاز گلدهی (10 درصد ظهور خوشه) قطع شده و در آزمایش دوم (شرایط بدون تنش) با دور هفت روز یک بار اجرا شد. صفات تعداد خوشه در واحد سطح، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و علوفه خشک اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی منجر به کاهش در کلیه صفات مورد بررسی شد و بیشترین درصد کاهش مربوط به عملکرد دانه بود. نمونه های 143-15 خراسان جنوبی و 24-15 یزد دارای بیشترین میانگین دو ساله عملکرد دانه (به ترتیب 1544 و 1468کیلوگرم در هکتار) و علوفه خشک (به ترتیب 3522 و 2653 کیلوگرم در هکتار) بودند. ارزیابی نمونه ها از نظر تحمل به خشکی با استفاده از شاخص های MP، TOL، SSI، GMP، STI و HARM و میزان همبستگی آن ها با عملکرد دانه و علوفه خشک در دو شرایط تنش و بدون تنش نشان داد که شاخص های HARM، GMP و STI، بهترین شاخص ها در تفکیک نمونه های متحمل به خشکی بودند. با استفاده از روش ترسیمی سه بعدی و وضعیت پراکنش نمونه ها در آن، نمونه های 143-15 و 131-15 خراسان جنوبی و 24-15 یزد به عنوان نمونه های پرمحصول و متحمل به تنش خشکی شناسایی شدند.
    کلید واژگان: ارزن دم روباهی, تنش خشکی, عملکرد دانه و نمونه
    A.Nakhaei*, M. R. Abbasi, E. Arazmjoo, M. A. Azari
    To evaluate the tolerance of 13 accessions of foxtail millet to terminal drought stress, two separate experiments were carried out at Agricultural Research Station of Birjand, Southern Khorasan, Iran, in 2005 and 2006, using randomized complete block design with three replications. In first experiment (stress condition) irrigation was stopped at the beginning of flowering stage (10% panicle emergence) and in second experiment (non-stress condition) the irrigation interval was seven days. Agronomic traits including; panicle number.m-2, grain number.panicle-1, 1000 grain weight, grain yield and dry forage yield were measured. Results showed that drought stress reduced all measured traits and grain yield was affected the most. Accessions 15-143, from Southern Khorasan and, and 15-24, from Yazd, had higher grain yield (1544.8 and 1468. kg.ha-1, respectively) and dry forage yield (3522.3 and 2653 kg.ha-1, respectively). Evaluation of foxtail millet accessions for tolerance to terminal drought using MP, TOL, SSI, GMP, STI and HARM and their correlation with grain yield and dry forage yield in stress and non-stress conditions showed that HARM, GMP and STI were suitable indices for identifying drought tolerant accessions. Three dimensions graph study showed that accessions 15-143 and 15-131, from Southern Khorasan, and 15-24, from Yazd, had higher grain yield and were tolerant to terminal drought stress.
    Keywords: Accessions, Drought Stress, Grain Yield, Foxtail millet
  • اردلان مهرانی، سیدافشین مساوات، احمدعلی شوشی، محمدرضا عباسی، حمید نجفی نژاد، سیدعلی طباطبایی، علیرضا قاسمی
    A. Mehrani, A. Mosavat, A. A. Shushi, M. R. Abbasi, H. Najafinejad, S. A. Tabatabaii, A. Ghassemi
    Research was conducted during 1999 to 2009 to develop and introduce a new common millet (Panicum miliaceum) cultivar suitable for areas with short growing seasons in Iran. Several common millet populations collected from different locations of Iran were evaluated in research farm of Seed and Plant Improvement Institute in Karaj and based on yield، agronomic traits and tolerance to abiotic stresses such loding، 21 superior lines were selected. During years 2000 to 2009، these lines were evaluated in different research experiments in Karaj، Gorgan and Dezful and also in farmers fields in Yazd، Kerman and Zabol، finally a superior line coded as KCM7 was selected. Based on the results of these experiments، the new line was early maturing with high and stable fresh forage yield of 35. 5 tha-1 and dry forage yield of 7. 6 tha-1. The panicle length of KCM7 is 26. 87 cm، its 1000 seed weight is 4. 2 g with yellow color seeds and yield of 1. 69 tha-1. Line KCM7 was officially introduced in 2009 by Seed and Plant Improvement Institute after approval of Seed Registration Committee of Agricultural Research، Education and Extension Organization with name of Pishahang as the first common millet cultivar in Iran.
  • اردلان مهرانی، سیدافشین مساوات، احمدعلی شوشی، محمدرضا عباسی، حمید نجفی نژاد، سیدعلی طباطبایی، علیرضا قاسمی
    A. Mehrani, A. Mosavat, A. A. Shushi, M. R. Abbasi, H. Najafinejad, S. A. Tabatabaii, A. Ghasemi
    The main objective for development and introduction of the new cultivar was to a achieve a high yielding and adaptative to short growing period or a catch crop، suitable for growing in different areas of Iran. After preliminary selections carried out during 1998-2000، 72 foxtail millet populations which had been collected from different parts of Iran، were examined and based on different agronomic characteristics، fifteen superior genotypes were selected and evaluated in a randomized complete block design. Line No. 12، coded as TN-15-93-1 in National Plant Gene Bank، with 29. 4 tha-1 forage produced the highest yield among the genotypes. This line with the new code of KFM9 was compared with eight other advanced lines and a local check cultivar in multilocational yield traits in Karaj، Gorgan and Dezful during 2001-2003. Based on the results of these experiments، line KFM9 with 30 tha-1 fresh forage yield، 3. 2 tha-1 dry forage yield، 2. 5 tha-1 seed yield، 1000 seed weight of 3. 54 g and other good characteristics such as earliness and tolerance to lodging was selected as the superior line. The new line was officially introduced through Seed and Plant Improvement Institute in 2009 and named Bastan.
  • محمدرضا عباسی*
    وجود تنوع در منابع کشت و زرع ازجمله علوفه یکی از راهکارها در نیل به کشاورزی پایدار است. درمجموع تعداد 64 توده از گرامینه های علوفه ای: Bromus، Dactylis، Festca، Phalaris و Poa در مزرعه تحقیقاتی در کرج کشت و صفات زراعی– مورفولوژیکی هر توده طبق دستورالعمل های استاندارد یادداشت برداری گردید. تنوع خوبی برای بیشتر صفات در هر محصول و در کل کلکسیون دیده شد. آزمون F برای بیشتر صفات زراعی در تجزیه واریانس یک طرفه معنی دار بود. گروه بندی دانکن برای مقایسه جنس های فوق الذکر برای صفات مهم زراعی انجام شد. در صفت عملکرد مشاهده ای در تابستان، Phalaris به تنهایی در بالاترین گروه وBromus، Festuca و Dactylis در مرتبه های بعدی و Poa و Agrostis در پایین ترین گروه قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد وجود ظرفیت بالای تولید علوفه در این گیاهان، می تواند آنها را با توجه به نیازهای مناطق مختلف اکولوژیکی کشور برای استفاده در سیستم های زراعی مطرح نماید.
    کلید واژگان: گرامینه های علوفه ای, ارزیابی صفات زراعی, مورفولوژیکی, ذخایر ژنتیکی
    M. R. Abbasi*
    One of the approaches to agricultural sustainability is using diversity of plant species, including forage crops. A total of 64 accessions of forage grass genus: Agrostis, Bromus, Dactylis, Festuca and Phalaris were sown in a field experiment, and their agro-morphological traits were characterized according to standard descriptors. A high diversity was observed for most of the studied traits on the genus. F test was significant for most of the traits based on one-way ANOVA. Duncan mean comparison method was performed to grouping genus based on the recorded traits. Phalaris located in the highest rank for herbage summer yield followed by Bromus, Festuca and Dactylis in the next group and Agrostis and Poa located in the last group. Results showed forage grasses can be seemed as candidate to be used in agronomy systems due to the existence of high potential for forge yield in the studied materials.
    Keywords: Forage grasses, Agro, morphological characterization, Genetic resources
  • اردلان مهرانی، سید افشین مساوات، احمد علی شوشی، سید علی طباطبایی، احمد قاسمی، محمدرضا عباسی، محمد زمانیان
    به منظورتولید رقم جدید ارزن دم روباهی، برنامه تحقیقاتی طی سال های 1382-1376 در مزرعه 400 هکتاری موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج و ایستگاه های تحقیقاتی عراق محله گرگان و صفی آباد دزفول انجام شد. متعاقب انتخاب های مقدماتی در ژرم پلاسم بومی ارزن ریز، در سال های1380 الی 1382، پتانسیل تولید 10 ژنوتیپ انتخاب شده ارزن دم روباهی درسه منطقه فوق، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی برای مدت سه سال بررسی شد. صفات مختلفی چون پر برگی، پنجه دهی، اندازه برگ، قطر ساقه، وزن هزاردانه، ارتفاع گیاه، طول دوره رویش، فرم بوته، عکس العمل به عوامل بیماری های قارچی (در شرایط آلودگی طبیعی)، عکس العمل به ورس، خسارت پرندگان، شدت ریزش بذر و سایر اجزایی که به عملکرد دانه و علوفه مربوط بود مدنظر قرار گرفت. در سه منطقه اجرای تحقیق و در مجموع 10 ژنوتیپ مورد مطالعه، ژنوتیپ های شماره 1، 3، 6، 9 و 10 برترین بودند، ولی ژنوتیپ شماره 9 (KFM9) با توجه به مطلوبیت و برتری در مجموعه ای از صفات مورد بررسی در مقایسه با سایر ژنوتیپ ها به عنوان ژنوتیپ برتر مشخص شد. این ژنوتیپ ضمن داشتن عملکرد مطلوب، از صفاتی چون زودرسی، تحمل به ریزش طبیعی و حمله پرندگان و به ویژه تحمل مطلوبی به ورس برخوردار بود. این ژنوتیپ با متوسط عملکرد دانه 51/2 تن در هکتار و عملکرد علوفه خشک 3/3 تن در هکتار (قصیل20 تن در هکتار) به عنوان یک ژنوتیپ دو منظوره انتخاب شد و در ادامه و در فرآیند معرفی رقم، تحت نام باستان انتخاب و نامگذاری شد. قبل از معرفی رقم طی اجرای پروژه های تحقیقی- ترویجی در مناطق ارزن کاری یزد و زابل، رقم باستان با تولید کمی (بیوماس خشک، کاه، دانه و علوفه قصیل) بالا، از برتری قابل توجهی نسبت به ارقام بومی این مناطق برخوردار بود.
    کلید واژگان: ارزن دم روباهی, رقم باستان, زودرسی, عملکرد دانه, عملکرد علوفه و مقاوم به ورس
    Ardalan Mehrani *, Seyed Afshin Mosavat, Ahmad Ali Shoushi, Seyed Ali Tabatabaei, Ahmad Ghasemi, Mohammad Reza Abbasi, Mohammad Zamanian
    In order to select and release of Bastan a new cultivar of foxtail millet, after preliminary selections in small millet germplasm a research was carried during 1997-2003 in Karaj, Golestan and Dezful. During these years production potential of 10 foxtail millet genotypes was determined in a randomized complete block design for 3 years. The different characteristics include, leaf size, stem diameter, plant height,1000 seed weight, growth period, plant type, response to fungal diseases (in terms of natural inoculation), respond to lodging, Birds damage, seed falling and finally seed and forage yield was recorded. Result showed, genotypes No. 1, 3, 6, 9 and 10 are the best, but the genotype No. 9 (KFM9) the superiority to other genotypes. These genotypes, while has been the desirable traits such as earliness, tolerance to the natural losing, tolerance to birds’ damage and no lodging. It’s mentioned also having yield 2.5t h-1, dry forage yield 3.3 h-1 and fresh forage yield 20 t h-1, as a dual purpose genotype was released, and introduced and named as Bastan.Before the releasing of the Bastan it was evaluated and compared to local varieties at two locations (Yazd and Zabol). Bastan showed higher yield (dry matter, fresh and dry forage and grain yield) than local varieties.
  • محمدرضا عباسی، عباس میرآخورلی، عبدالناصر مهدی پور، عبدالله حسن زاده، رسول، کنعانی، رمضانعلی علی تبار، حسن مختارپور، هما صفایی، اسدالله فتحی، غلامرضا خاکیزاد، فتح الله نادعلی، آزیتا نخعی
    این تحقیق به منظور حفاظت و بهره برداری پایدار از منابع ژنتیکی جنس شبدر (Trifolium L.) انجام گردید. مجموعا تعداد 1333 توده شبدر از 32 گونه در 27 استان کشور برطبق دستورالعمل های استاندارد IPGRI جمع آوری شدند. مواد جمع آوری شده در دو شرایط میان مدت و بلند مدت در بانک ژن گیاهی ملی ایران حفاظت می شوند. آماره های تمایل به مرکز و پراکندگی 26 ویژ گی مکان جمع آوری نمونه ها برآورد گردید. بیشترین تعداد جمع آوری شده به ترتیب با 214، 188 و 142 توده در گونه های T. pratense L.، T. repens L. و T. resupinatum L. جمع آوری شد. پراکنش گونه های جمع آوری شده از ارتفاع 21- متر در شهرستان نوشهر تا ارتفاع 2850 متری سطح دریا در [1]شهرستان های مرند و ارومیه تغییر داشت. نتایج نشان داد، چرای مفرط و تهدیدات طبیعی مهم ترین عوامل موثر در فرسایش ژنتیکی خویشاوندان وحشی شبدر در کشور هستند. از طرفی در حال حاضر زراعت عامل موثری در فرسایش ژنتیکی توده های بومی این گیاه به دلیل تاکید اکثر کشاورزان بر حفظ و استفاده توده های بومی شان نمی باشد. نمونه های بسیار کمی از مناطقی با شوری متوسط تا بالا از گونه های شبدر قرمز، شبدر ایرانی و سفید جمع آوری شدند. بر اساس پراکنش گونه های شبدر، منطقه غرب و شمال غرب کشور به عنوان یکی از مراکز تنوع ژنتیکی اولیه شبدر در ایران مشخص گردید.
    کلید واژگان: جمع آوری, جنس شبدر, حفاظت و مراکز تنوع ژنتیکی
    M.R. Abbasi, A. Mirakhorli, A. Mahdipur, A. Hasanzadeh, R. Kanani, R.A. Alitabar, H. Mokhatarpur, H. Safaei, A. Fathi, Gh.R. Khakizad, F.Nadali, A. Nakhaei
    This study was conducted in order to sustainable conservation and utilization of Trifolium genetic resources. A total of 1333 accessions of Trifolium under 32 species from 27 provinces were collected according to IPGRI descriptors. Collected germplasms are conserved in mid- and long-term conservation at National Plant Gene Bank of Iran. Statistical parameters of tendency to center and dispersion were estimated for 26 characters of samples collection site. The most collected germplasm related to T. pretense L.، T. repens L. and T. resupinatum L. with 214، 188، and 142 accessions، respectively. Altitude related distribution of collection sites were differed from -21 m in Noshahar to 2850 m in Orumieh and Marand. The results revealed that over grazing and natural erosion were as the most important factors resulted in genetic erosion of Trifolium genetic resources in Iran. Whereas agriculture was not an effective factor on genetic erosion of clover landraces، because the farmers prefere to conserve their landraces. A few numbers of T. pretense، T. repens and T. resupinatum accessions were collected from saline sites. Distribution of clover species showed that West and North-West of the country could be considered as primary centers of clover genetic diversity in Iran.
    Keywords: Center of genetic diversity, Collection, Conservation, Trifolium3
  • محمد زمانیان*، محمد اکبری راد، محمدرضا عباسی، اردلان مهرانی، علی مقدم، ناصر ظریفی نیا، خلیل چابک، مسعود ترابی، علیرضا طالب نژاد
    برای انتخاب و آزاد سازی البرز 1، رقم جدید شبدر لاکی جهت کشت در نظام های زراعی مبتنی بر کشت شبدر، تحقیقاتی طی سال های 1387 -1376 در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر انجام شد. این بررسی ها در سال های 1384 – 1382 در کرج، دزفول و اصفهان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و چهار تکرار و در سال های 1387 – 1385 در مازندران به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و چهار تکرار انجام شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که پتانسیل تولید علوفه رقم البرز 1 در مناطق مختلف کشور متفاوت است، به طوری که مقایسه میانگین عملکرد علوفه در مناطق کرج، دزفول و اصفهان نشان داد که رقم البرز 1، با 14/27 تن علوفه تر و 21/5 تن در هکتار علوفه خشک و در منطقه مازندران با تولید 34/35 تن علوفه تر و 52/5 تن در هکتار علوفه خشک نسبت به سایر ارقام شبدر برتری دارد. نتایج کیفی علوفه رقم البرز 1، نشان داد که دارای 16 درصد پروتئین، 60 درصد قابلیت هضم و 70 درصد خوش خوراکی است. رقم البرز 1 با داشتن ویژگی هایی از جمله زودرسی، توانایی تولید علوفه تازه در اوایل فصل بهار، مناسب برای کشت دوم و سوم تابستانه، متحمل به بیماری وآفات، متحمل به کم آبی و سرما، جایگزین مناسب برای شبدر برسیم در نظام های زراعی مبتنی بر کشت شبدر- برنج است.
    کلید واژگان: البرز1, ارقام شبدر, شبدر لاکی و عملکرد علوفه
    Mohammad Zamanian*, Mohammad Akbari Rad, Mohammad Reza Abbasi, Ardalan Mehrani, Ali Moghadam, Naser Zarifinia, Khalil Chabook, Masoud Torabi, Ali Reza Taleb Nejad
    In order to select and release of Alborz-1, the new cultivar of Crimson clover suitable for cropping systems based on clover planting, several research projects were carried out at Seed and Plant Improvement Institute (SPII) during 1997-2008. These studies were carried out using a split plot design (based on a RCBD) with 12 treatments and four replications in Karaj, Dezful and Esfahan research stations during 2003-2005. In the Mazandaran Research Station, this experiment was performed using 12 treatments and four replications with a RCBD during 2006—2008. The results showed that production potential of Alborz-1 cultivar was different in the different regions. Mean comparison for forage yield showed that Alborz-1cultivar with 27.14 T/ha fresh forage yield and 5.21 T/ha dry forage yield in Karaj, Dezful and Esfahan; whereas in Mazandaran the figures were 35.34 T/ha and 5.52 T/ha, respectively, indicating that Alborz-1 have been the best performing cultivar among the cultivars studied. The results of quality analyses for Alborz-1demonstrated that this cultivar contained 16% protein, 60% dry matter digestible (DMD) and 70% palatability. It is emphasized that Alborz-1cultivar have shown characteristics such as earliness, high fresh forage yield in early spring season, suitability for being grown as second and/or third crop in summer cropping systems. Alborz-1 is tolerant to deficit irrigation and cold stress as well as tolerance to disease and pest. It was also indicated that this cultivar is suitable to be grown in cold and foothills areas under cropping systems based on clover and rice rotation.
  • محمد زمانیان، محمد اکبری راد، محمدرضا عباسی، ناصر ظریفی نیا، خلیل چابک، وحید علوی، علیرضا طالب نژاد، مسعود ترابی
    M. Zamanian, M. Akbari-Rad, M. R. Abbasi, N. Zarifinia, K. Chabok, V. Alavi, A. R. Talebnejad, M. Torabi
    Scince 1990 research on clover has been commenced in Karaj and other field stations of Seed and Plant Improvement Institute، Iran. One of the achievements of this initiative is selection، improvement and release of Alborz 1 Crimson clover cultivar. New Crimson clover cultivar، Alborz 1 was primarily selected from clover germplasm received from Food and Agriculture Organization (FAO)، The United Nations، in Seed and Plant Improvement Institute، Karaj، Iran. Agronomic and yield trials were carried out in Karaj، Dezfoul، Arak، Mazandaran and Esfahan. Demonstration plots and research-extension verifications were performed in Karaj، Golpayegan and Shahr-e-Kord. The important agronomic characteristics of Alborz 1 cultivar are: earliness، high fresh forage yield in early spring season، suitability for being grown as second and third crop in cropping systems as well as tolerant to diseases and pests. Alborz 1 is also tolerant to deficit irrigation and cold، therefore، it is also suitable to be grown in cold and foothills areas. This cultivar is a reliable substitute for Berseem clover in paddy cropping systems. Alborz 1 cultivar had very good performance in agronomy and yield trails with 30-35 t ha-1 fresh forage and 5-5. 5 t ha-1 dry forage yields of 16% protein content، 60% digestibility and 70-80% platability.
  • محمد زمانیان، محمد اکبری راد، محمدرضا عباسی، وحید رهجو، شیرین یغموری، علیرضا طالب نژاد، جلیل نوربخشیان، حسن مختارپور، شهناز سلیمانپور
    M. Zamanian, M. Akbari, Rad, M. R. Abbasi, V. Rahjoo, S. Yaghmouri, A. R. Talebnejad, J. Nourbakhshian, H. Mokhtarpour, S. Solimanpour
    Red clover (Trifolium pretense) has wide adaptability to different soil and climatic conditions, and suitable digestibility of forage compared to the other clover species. New red clover cultivar, Nasim, was primarily selected from clover germplasm received from Food and Agriculture Organization (FAO), the United Nations, in Seed and Plant Improvement Institute, Karaj, Iran. Agronomic and yield trails were carried- out in Karaj, Shahr-e-kord, Arak, Gorgan, Sanandaj, Kermanshah. This clover cultivar has the potential to increase the productivity and production of forage in the country. Nasim cultivar is a prennial and late maturing clover (4-5 cuts season-1) which can produce forage during whole growing season and is also suitale component in short-term crop rotation systems. Nasim cultivar is tolerant to powdery mildew and other fungal diseases and pests as well as cold. Nasim performance was excellent in agronomy and yield trails with 60-90 t ha-1 fresh forage and 12-15 t ha-1 dry forage yields.
  • محمد زمانیان *، محمد اکبری راد، وحید رهجو، محمدرضا عباسی، اردلان مهرانی، علی مقدم، شیرین یغموری، علیرضا طالب نژاد، جلیل نوربخشان، حسن مختارپور، شهناز سلیمانپور
    برای انتخاب و آزادسازی نسیم رقم جدید شبدر قرمز، تحقیقاتی طی سال های 85 - 1375 در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج و ایستگاه های تحقیقاتی شهر کرد، سنندج، کرمانشاه، اراک و گرگان صورت گرفت. در سال های 84 – 1381 این بررسی ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که بین رقم نسیم و سایر رقم های شبدر قرمز از نظر عملکرد علوفه تر و خشک در مناطق و سالهای مختلف تفاوت معنی دار وجود دارد. مقایسه میانگین دو ساله نشان داد عملکرد
    علوفه تر رقم های شبدر در مناطق از 44/60 تا 08/51 تن و عملکرد علوفه خشک از 11/12 تا 12/10 تن در هکتار متغیر بود. نتایج مقایسه ارقام نشان داد که رقم نسیم با 60/59 تن علوفه تر و 01/12 تن در هکتار علوفه خشک (12 -10 درصد برتری نسبت به شاهد) برترین رقم بود. در کلیه مناطق عملکرد علوفه رقم های مختلف شبدر قرمز در سال اول بیشترین و سال سوم کمترین پتانسیل تولید علوفه را دارا بودند. از بین رقم های مختلف شبدر قرمز، رقم نسیم متحمل ترین رقم به سفیدک سطحی بود. نتایج دو ساله مناطق نشان داد که منطقه کرج با 99/87 تن علوفه تر و 5/15 تن در هکتار علوفه خشک بیشترین و منطقه شهرکرد با 14/39 تن علوفه تر و 76/8 تن در هکتار علوفه خشک کمترین عملکرد را داشتند.
    کلید واژگان: رقم, شبدر قرمز, عملکرد علوفه و نسیم
    Mohammad Zamanian*, Mohammad Akbarirad, Vahid Rahjoo, Mohammad Reza Abbasi, Ardalan Mehrani, Ali Moghadam, Shirin Yaghmiuri, Ali Reza Talebnejad, Jalil Noorbakhshiyan, Hasan Mokhtarpoor, Shahnaz Soleimanpoor
    In order to select and release of Nassim, a new cultivar of Red clover, the researcher carried out the researches at the field of Seed and Plant Improvement Institute (SPII) in Karaj and some research stations such as Shahrekord, Sanandej, Kermanshah, Arak, Gorgan during years 1996-2006. The experimental research was carried out design RCBD with six treatments and four replications during years 2003-2005. The results showed that there is significant difference between Nassim and the other cultivars based on dry and fresh forage yield in different years and locations. Two years data of mean comparison showed that fresh forage yield of clover cultivars was 51.08 – 60.44 tons per hectare and dry forage yield was 10.12-12.11 tons per hectare in all locations. The results showed that Nassim with 59.6 tons per hectare fresh forage yield and 12.01 tons per hectare dry forage yield (with 10-12%) is the best cultivar. Clover cultivars had the highest potential for forage production in first year and the lowest amount in third year among all locations. Nassim was the most tolerant to powdery mildew disease among all cultivars. The mean comparison of two years data for all locations indicated that Karaj had the highest amount of yield with 87.99 and 15.5 tons per hectare for Fresh and dry forage yield and Shahrekord had the lowest amount of yield with 39.14 and 8.76 tons per hectare for Fresh and dry forage yield, respectively.
نمایش عناوین بیشتر...
فهرست مطالب این نویسنده: 30 عنوان
  • دکتر محمدرضا عباسی
    دکتر محمدرضا عباسی
    استادیار علوم زراعی باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، ، ایران
نویسندگان همکار
  • دکتر محمد زمانیان
    : 7
    دکتر محمد زمانیان
    دانشیار زراعت، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
  • سید علی طباطبایی
    : 3
    سید علی طباطبایی
    دانشیار زراعت، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد، ، ایران
  • الیاس آرزمجو
    : 2
    الیاس آرزمجو
  • ویدا قطبی
    : 1
    ویدا قطبی
    (1395) دکتری اصلاح نباتات، دانشگاه تربیت مدرس
  • صدیقه آناهید
    : 1
    صدیقه آناهید
    کارشناس آزمایشگاه کشاورزی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، ، ایران
  • دکتر سید محسن نبوی کلات
    : 1
    دکتر سید محسن نبوی کلات
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال