مقالات رزومه دکتر احسان قاسمی
-
Background
Cervicogenic headaches that stem from musculoskeletal disorders of the upper cervical spine are among the most common types of chronic headaches. In recent years, physiotherapy has emerged as a potential treatment for this type of headache.
ObjectivesGiven the emphasis on educational methods such as pain neurophysiology education (PNE) for musculoskeletal pain, the aim of this study is to investigate the effect of PNE in treating cervicogenic headaches.
MethodsThis study was a single-blind clinical trial. A sample of 30 participants with cervicogenic headache was divided into two groups using the block
methodAn experimental group of 15 participants and a control group of 15 participants. Experienced physiotherapists provided conventional physiotherapy for 10 sessions, and the experimental group also received pain neurophysiology education for four additional sessions. Pain severity, disability, and pain catastrophizing information were collected using the visual analog scale, headache disability index, and pain catastrophizing scale, respectively, at the beginning of the study, after the study, and at the one-month follow-up. Statistical analysis was conducted using SPSS software version 22, and the significance level was set at 0.05.
ResultsA significant difference was observed in pain intensity assessment at different times (P < 0.001), headache disability index (P = 0.003), and pain catastrophizing (P < 0.001). The time-by-group interaction was significant for pain intensity (F = 49.051; P < 0.001; 2=0.637) and pain catastrophizing (F = 25.528; P < 0.001; 2=0.477); however, there was no significant difference in disability (F = 1.781; P = 0.178; 2=0.060).
ConclusionsPain neurophysiology education can have a positive effect on pain reduction, as well as the attitude and knowledge of individuals who experience pain in the short term.
Keywords: Cervicogenic Headache, Conventional Physiotherapy, Pain Neurophysiology Education} -
BackgroundSubsequent to spasticity, which is a positive impairment of stroke,neural and mechanical changes often occur in paretic muscles, affecting muscle function. The aim of this study was to find more accurate indices, which could affect decisions about spasticity treatment by investigating the relationships among neural, mechanical, functional outcomes, and clinical parameters in spastic chronic stroke patients.MethodsThis cross-sectional study investigated 45 spastic chronic stroke patients. Clinical assessments were conducted using the Modified Modified Ashworth Scale (MMAS). Neural properties including H-reflex latency and Hmax/Mmax ratio were acquired. Mechanical properties including fascicle length,pennation angle, and thickness of spastic medial gastrocnemius muscle were evaluated. Functional outcomes were evaluated by the Timed Up and Go (TUG) test and Timed 10-Meter Walk Test (10-m WTT). Spearman’s rank correlation analysis in SPSS version 22.0 was used to find correlations between parameters.ResultsA low negative correlation was determined between MMAS and H-reflex latency (r=-0.320, P=0.032). MMAS score had a low significant relationship with pennation angle (r=0.296, P=0.049) and thickness of muscles (r=0.389,P=0.008). However, no significant correlation was found between MMAS and functional outcomes.ConclusionBased on these findings, it is clear MMAS can partly identify changes in neural and mechanical properties of spastic muscles.Keywords: Neural, mechanical properties, Functional outcomes, Spastic Medial Gastrocnemius Muscle, Chronic Stroke}
-
مقدمهسکته مغزی، مهم ترین عامل ناتوانی در افراد بالغ محسوب می شود. اسپاستیسیتی نیز نوعی اختلال حرکتی شایع است که در اثر ضایعات اعصاب مرکزی مانند سکته مغزی بروز می کند و باعث ایجاد تغییر در عضله اسکلتی می شود و هر دو عامل عصبی و مکانیکی عضله را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای شاخص های عصبی و مکانیکی عضله اسپاستیک در دو گروه بیماران مبتلا به سکته مغزی بر اساس مدت زمان ابتلا بود.مواد و روش هادر این مطالعه، 45 بیمار مبتلا به سکته مغزی اسپاستیک شرکت نمودند که بر اساس مدت زمان ابتلا بر اساس ماه، به دو گروه کمتر و بیشتر از 12 ماه تقسیم شدند. ارزیابی های کلینیکی شامل ارزیابی تون عضله، رفلکس عمقی تاندون آشیل و دامنه حرکتی مفصل مچ پا به ترتیب با استفاده از Modified Modified Ashworth Scale (MMAS)، چکش رفلکسی و گونیامتر دستی اندازه گیری گردید. شاخص های عصبی عضله گاستروکنمیوس داخلی شامل زمان تاخیر رفلکس H و نسبتHmax/Mmax با کمک دستگاه الکترومایوگرافی و شاخص های مکانیکی عضله شامل طول فاسیکل، زاویه پر شکل و ضخامت عضله با استفاده از دستگاه سونوگرافی مورد سنجش قرار گرفت. جهت مقایسه داده ها بین دو گروه با توجه به توزیع نرمال آن ها، از آزمون t استفاده شد.یافته هابه جزء در متغیر مدت زمان ابتلا به بیماری (001/0 > P)، در هیچ کدام از داده های جمع آوری شده دیگر، بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیریاختلاف معنی داری در شاخص های عصبی و مکانیکی عضله اسپاستیک بین بیماران مبتلا به سکته مغزی قبل و بعد از 11 ماه از زمان وقوع سکته وجود ندارد .کلید واژگان: سکته مغزی, اسپاستیسیتی, شاخص های عصبی, شاخص های مکانیکی, عضله گاستروکنمیوس داخلی}IntroductionStroke is the most important cause of disability in adult people. Spasticity is a common motor disorder that develops secondary to upper motor neuron lesions such as stroke. Spasticity can cause changes in skeletal muscle, and affects both the neural and mechanical properties of skeletal muscles. The aim of this study was to compare neural and mechanical properties of spastic muscle between two groups of patients with stroke based on the duration of disease.Materials and MethodsIn this study, 45 patients with stroke were divided into two groups of less and more than twelve months of stroke onset. Clinical assessment including muscle tone, achilles deep tendon reflex, and range of motion of ankle joint were measured using Modified Ashworth Scale, hammer, and goniometer, respectively. Neural properties, including H-reflex latency and Hmax/Mmax ratio, were acquired with electromyography (EMG) machine, and mechanical properties, including fascicle length, pennation angle, and muscle thickness in the spastic medial gastrocnemius muscle, were evaluated using ultrasonography instrument. To compare between two groups, we used t-test.ResultsExcept for the duration of the disease (P < 0.001), there were not any significant differences in others parameters between the two groups.ConclusionThe results of this study showed that there was no significant difference in neural and mechanical parameters between the patients with stroke before and after 12 months of onset.Keywords: Stroke, Muscle spasticity, Neural parameters, Mechanical parameters, Gastrocnemius muscle}
-
مقدمهمولتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری نرولوژی پیش رونده در جوانان بالغ می باشد. این بیماری باعث تخریب میلین در آکسون های عصبی شده، در نتیجه ضایعات عملکردی ایجاد می کند. یکی از مناطق مهم درگیر در MS مخچه می باشد. مشکل در این ساختار باعث ایجاد اختلال در تعادل و... می شود که به تبع آن کیفیت زندگی کاهش می یابد. بنابراین استفاده از روش های کم هزینه و بدون عوارض جانبی برای برطرف کردن این مشکل ضروری به نظر می رسد.مواد و روش هااین مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی و یک سویه کور بوده، که در سال 88-87 در شهر اصفهان انجام گرفته است. در این مطالعه طی 10 جلسه، به 23 بیمار مبتلا به MS که در هر گروه درمانی قرار می گرفت، تمرینات Frankel یا Swiss Ball به مدت 45 دقیقه در هر جلسه تحت نظارت مستقیم تراپیست آموزش داده می شد. قبل و بعد از کامل شدن جلسات درمانی جهت ارزیابی بالانس و افسردگی به ترتیب از پرسش نامه های معتبر Berg balance scale and beck استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها با توجه به کمی بودن آن ها در هر گروه از آزمون Dependent t-test و بین دو گروه از Independent t-test موجود در نرم افزار آماری 13SPSS استفاده شد.یافته هابین وضعیت تعادل بیماران، قبل و بعد از درمان در گروه تمرینات Frankel و در گروه تمرینات Swiss Ball تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0 > P). بین وضعیت افسردگی بیماران، قبل و بعد از درمان در گروه تمرینات Frankel و در گروه تمرینات Swiss Ball تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0 > P). بین وضعیت تعادل بیماران، قبل از درمان بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (18/0 = P). اما بعد از درمان بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0 > P). بین وضعیت افسردگی بیماران، قبل از درمان بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (29/0 = P). همچنین بعد از درمان بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت (30/0 = P).
نتیجه گیری: انجام تمرینات Frankel و Swiss Ball به صورت مداوم و با فرض ثابت بودن شرایط بیمار باعث بهبودی در تعادل و افسردگی بیماران مبتلا به MS شد. همچنین تمرینات Frankel در بهبود تعادل موثرتر از تمرینات Swiss Ball است.
کلید واژگان: مولتیپل اسکلروزیس, تعادل, افسردگی, تمرینات Frankel و تمرینات Swiss Ball}IntroductionMultiple sclerosis (MS) is the most common progressive neurological disorder among young adults. This disease damages the myelin sheath of neural axons and consequently creates functional disability. One of the affected areas in MS is the cerebellum. Damage to this structure results in an inability to maintain balance, which in turn leads to a decreased quality of life in affected patients. Therefore, providing low-cost methods without any side-effects seems to be necessary to solve this problem.Materials And MethodsThis double-blinded, prospective and quasi-experimental study was carried out between 2009 and 2010 in Isfahan. Two groups of 23 MS patients each was taught to do either Frenkel’s or Swiss ball exercises in 10 sessions under the direct supervision of a physical therapist. Before the initiation and after the completion of treatment sessions, Berg Balance Scale and Beck questionnaire were respectively used for the evaluation of balance and depression. Using SPSS software (version 13), paired-t test and t test were conducted to compare patients in above-mentioned groups in different stages.ResultsThere was a significant difference between balance ability of patients in both Frenkel’s and Swiss ball groups before and after treatment program (P = 0.00). Depression status of patients in both Frenkel’s and Swiss ball groups also showed a significant difference as it compared before and after the treatment (P = 0.00). Although two groups had no significant difference in balance ability before the treatment (P = 0.18), a significant difference in this ability was indicated as two groups were compared after the treatment (0.01). However, there was no meaningful difference between two groups regarding to the depression status of patients neither before the initiation (P = 0.29) nor after the termination of treatment program (P = 0.30).ConclusionThe study results showed that continuous Frenkel’s and Swiss ball exercises can lead to improved balance and decreased depression in MS patients. Moreover, this study indicated that Frenkel’s exercises are more effective than Swiss ball exercises in improvement of balance in MS patients. -
عنوان: مقایسه تاثیر تمرین درمانی و بیوفیدبک روی بی اختیاری ادرار افراد مبتلا به M.S.مقدمهمولتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری نورولوژی پیشرونده در افراد جوان بالغ می باشد. این بیماری باعث تخریب میلین در آکسونهای عصبی شده و در نتیجه ضایعات متفاوتی را به دنبال دارد که یکی از این مشکلات، اختلالات ادراری است. مشکلات ادراری، جنبه های مختلف زندگی روزانه ی بیمار را تحت تاثیر قرار داده و یک تاثیر منفی بر روی کیفیت زندگی این بیماران به دنبال دارد. تمرین درمانی و الکتروتراپی به عنوان دو روش موثر درمانی در بهبود اختلالات مربوط به مشکلات ادراری بیماران MS قلمداد می شوند که نیاز به تحقیقات گسترده تر در این زمینه لازم به نظر می رسد.مواد و روش هااین مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی،غیرتصادفی و یک سویه کور بوده که در سال 87-1386 در کلینیک های فیزیوتراپی وابسته به دانشکده علوم توانبخشی اصفهان انجام شده است.
در این مطالعه 42 بیمار با داشتن شرایط ویژه، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 21 نفره تقسیم شدند که طی 10 جلسه به صورت یک روز در میان، یک گروه تحت درمان تمرینات سوییس بال و گروه دیگر تحت درمان بیوفیدبک قرار گرفتند.
اطلاعات حاصل از انجام تمرینات، قبل از درمان، بعد از درمان و هنگام Follow up یک ماهه جمع آوری گردید.به منظور بررسی میزان بی اختیاری ادرار از پرسشنامه ICIQUISF و برای بررسی کیفیت زندگی از پرسشنامه SF-36 و برای بررسی تاثیر بی اختیاری ادرار روی انجام فعالیتهای روزمره(ADL) بیماران از پرسشنامه P.I.I.Q استفاده شد.
جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج به دست آمده از آزمون های موجود در نرم افزار13 SPSS استفاده شد.نتایجپس از بررسی های آماری مشخص گردید که بین میزان بی اختیاری ادرار بیماران قبل از درمان و بعد از درمان هم در گروه سوییس بال و هم در گروه بیوفیدبک اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0< P). همچنین بین کیفیت زندگی بیماران هم از نظر فیزیکی و هم از نظر روحی روانی، قبل از درمان و بعد از درمان، در هر دو گروه سوییس بال و بیوفیدبک، اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0< P).
بحث: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هم تمرینات سوییس بال و هم بیوفیدبک باعث کاهش میزان بی اختیاری بیماران، بهبود کیفیت زندگی و انجام فعالیتهای روزمره بیماران می شود، ولی تمرینات سوییس بال در تداوم تاثیر خود در کاهش میزان بی اختیاری ادرار و بهبود کیفیت زندگی بیماران از نظر فیزیکی نتایج بهتری را نسبت به بیوفیدبک از خود نشان داد. همچنین بیوفیدبک در زمینه انجام فعالیتهای روزمره نتایج بهتری را نسبت به تمرین درمانی از خود بر جا گذاشت.
کلید واژگان: مولتیپل اسکلروزیس, بی اختیاری ادرار, تمرینات سوییس بال, بیوفیدبک}IntroductionMultiple sclerosis is the most common progressive neurologic disorder in young adults. This disorder results in destruction of neural axons and causes various problems including urinary dysfunction. Urinary dysfunctions have a profound effect on different aspects of patient's daily life including negative effects on their quality of life.Materials And MethodsIt was a Single-blind, prospective, non-randomized and quisy-experimental study. This study was conducted in Esfahan's rehabilitation college-affiliated clinics during 2008 and 2009. 42 MS patients with urinary incontinence randomly assigned to one of two groups. Subjects in one group were taught to perform swissball exercises for 10 sessions and for the patients of the other group, EMG biofeedback was used for 10 sessions. Evaluation of therapeutic effects was performed in 3 points of time: Before and after treatment and 1 month later (for follow up). ICIQUISF and SF-36 questionnaires were used for determining the amount of urinary incontinence and evaluating quality of life respectively. P.I.I.Q questionnaire was used for studying the effects of urinary incontinence on patient's Activities of Daily Living. Statistical analysis of data was preformed via SPSS13 software.ResultsIn both groups, Meaningful differences in the amount of urinary incontinence as well as in quality of life (physically and mentally) were observed before and after the treatment (p<0/05).ConclusionThe obtained results showed that swissball exercises and EMG biofeedback are able to decrease amount of urinary incontinence, and to improve patients’ quality of life and decrease effects of incontinence on patient's ADL. swissball exercises, however, have more long-term effects on decreasing amount of urinary incontinence and improving physical quality of life, while biofeedback was more effective in improving patient's ADL. -
مقدمهسکته مغزی مهمترین عامل در ایجاد ناتوانی و معلولیت در افراد بالغ میباشد. اغلب بیماران سکتهای، دوباره به طور مستقل میتوانند راه بروند؛ در حالی که مشکلات حرکتی که در نتیجه اختلال تعادل، ضعف حرکتی و کاهش سرعت راه رفتن است، در این افراد ادامه مییابد. استفاده از روشهای درمانی مؤثر جهت بهبود ناتوانی این بیماران ضروری است.مواد و روش هااین پژوهش، از نوع کارآزمایی بالینی غیر تصادفی بود که در سال 88-1387 در شهر اصفهان انجام گرفت. در این مطالعه، 30 بیمار با میانگین سنی 1/60 سال انتخاب شدند که حداقل 6 ماه از سکته آنها گذشته بود. بیماران در سه گروه درمانی طی 12 جلسه به صورت یک روز در میان تحت درمان قرار گرفتند. به منظور بررسی تعادل از Berg balance scale، جهت ارزیابی قدرت عضلانی از Manual muscle testing و برای ارزیابی راه رفتن از دستگاه Motion analyzer استفاده شد. اطلاعات حاصل از انجام آزمونها، قبل و بعد از درمان، جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های به دست آمده، برای مقایسه وضعیت بیماران در مراحل مختلف از آزمون t زوج شده و جهت مقایسه روش های درمانی از آزمون ANOVA موجود در نرمافزار SPSS استفاده گردید.یافته هااز نظر بهبود تعادل، قبل و بعد از درمان بین دو گروه جریانهای الکتریکی عملکردی و تمرین درمانی (01/0 > P) و بین دو گروه جریانهای الکتریکی عملکردی و بیوفیدبک تفاوت معنیداری وجود داشت (01/0 = P)، اما بین دو گروه تمرین درمانی و بیوفیدبک تفاوت معنیداری دیده نشد (23/0 = P). از نظر بهبود قدرت عضله کوادریسپس، قبل و بعد از درمان بین دو گروه جریانهای الکتریکی عملکردی و تمرین درمانی (017/0 = P) و بین دو گروه جریانهای الکتریکی عملکردی و بیوفیدبک (01/0 = P) تفاوت معنیداری وجود داشت، اما بین دو گروه تمرین درمانی و بیوفیدبک تفاوت معنیداری دیده نشد (98/0 = P). بین وضعیت راه رفتن بیماران پس از درمان بین سه گروه تنها در طول گام و طول قدم تفاوت معنیداری وجود داشت. (017/0 = 2PGST، 017/0 = 2PGSL)بحث: روش بیوفیدبک، مؤثرتر و روش جریانهای الکتریکی عملکردی کم اثرتر از روشهای ذکر شده در درمان بیماران مبتلا به سکته مغزی بود.
کلید واژگان: سکته مغزی, قدرت عضلات, راه رفتن, تعادل, جریانهای الکتریکی عملکردی, بیوفیدبک و تمرین درمانی}IntroductionStroke is the most important cause of disability among adults. Although most stroke patients regain the ability to walk independently, many will have persisting problems with mobility due to impaired balance, motor weakness and decreased walking velocity. It seems imperative to use effective therapeutic methods in order to improve disability conditions of stroke patients.Materials And MethodsIn this nonrandomized clinical study-carried out from 2009 to 2010 in Isfahan-Iran- thirty patients with an average age of 60.1 years who were at least at six months poststroke were divided into three treatment groups. The subjects in each group underwent 12 therapeutic sessions which were held three times a week. Berg Balance Scale, Manual Muscle Testing and Motion Analyzer System were respectively used for measuring balance, muscle strength and gait. To compare the subjects’ status in different stages of treatment and across three aforementioned groups, Paired-t and ANOVA tests were applied on all data of interest.ResultsWith regard to improvement of balance, there was a significant difference between FES and Exercise Therapy groups (P = 0.00) and between the FES and Biofeedback groups (P = 0.01) in both before- and after- treatment phases of the study. However, Exercise Therapy and Biofeedback groups did not show any significant difference (P = 0.23). Considering the improvement of quadriceps muscle strength, FES and Exercise Therapy groups significantly differed before and after therapy (P = 0.017). The FES and Biofeedback groups (P = 0.01) were also observed to have a significant difference but again, Biofeedback and Exercise Therapy groups (P = 0.98) did not show any significant difference. Upon walking evaluation, A meaningful difference between the three groups was only noticed in stride length and step length after the treatment (PGSt2 = 0.017, PGSL2 = 0.017).ConclusionAccording to the results of this study, among various treatment methods suggested for stroke patients, biofeedback was more effective and the functional electrical stimulation was less effective than others. -
مقدمهسرگیجه یکی از علایم درگیری سیستم وستیبولار می باشد که با ایجاد حس چرخش در خود فرد یا محیط، بر هم خوردن تعادل بدن در حین انجام فعالیت های عملکردی، راه رفتن بدون کنترل و ایجاد افسردگی در افراد سالمند تظاهر می یابد. در این مطالعه از تمرینات Cawthorne-cooksey به منظور بر طرف کردن علایم درگیری سیستم وستیبولار افراد سالمند مبتلا به ضایعات محیطی وستیبولار استفاده شد.مواد و روش هااین مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی و غیر تصادفی بود و در سال 1386 در کلینیک فیزیوتراپی بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انجام گرفت. از میان بیماران سالمند مبتلا به سرگیجه ناشی از ضایعات محیطی وستیبولار مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س)، 41 بیمار با داشتن شرایط ویژه به صورت غیر تصادفی انتخاب گردیدند. تمرینات طی سه مرحله به بیماران آموزش داده و از آن ها خواسته می شد که هر گروه از تمرینات را 3 بار در روز و هر بار 10 دقیقه به مدت یک هفته انجام دهند. قبل و بعد از درمان و بعد از یک ماه پی گیری جهت بررسی بالانس، راه رفتن، کیفیت زندگی و افسردگی بیماران به ترتیب از آزمون های Berg balance scale، Dynamic gait index، Dizziness handicap inventory و پرسش نامه Beck استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار SPSS، آزمون های t زوج شده و Wilcoxon استفاده گردید.یافته هادر ارزیابی بالانس بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از پی گیری (Follow up) و بعد از درمان و بعد از Follow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P). در ارزیابی راه رفتن بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از Follow up و بعد از درمان و بعد ازFollow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P). در ارزیابی کیفیت زندگی بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از Follow up و بعد از درمان و بعد از Follow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P). در ارزیابی افسردگی بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از Follow up و بعد از درمان و بعد از Follow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P).
بحث: با توجه به نتایج حاصل از تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که استفاده از تمرینات Cawthorne-cooksey باعث بهبود تعادل، راه رفتن،کیفیت زندگی و افسردگی افراد سالمند حداقل برای یک ماه می گردد. البته باید توجه داشت که تمرینات باید به طور روزانه توسط بیمار دنبال شود تا نتیجه مطلوب در دراز مدت حاصل گردد.
کلید واژگان: سرگیجه, تمرین درمانی, تعادل, راه رفتن, کیفیت زندگی, افسردگی} -
مقدمهمولتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری نورولوژی پیشرونده در جوانان بالغ می باشد. این بیماری باعث تخریب میلین در آکسون های عصبی شده و در نتیجه ضایعات عملکردی ایجاد می کند. یکی از مناطق مهم درگیری در MS، مخچه می باشد. اختلال در این ساختمان منجر به ایجاد آتاکسی، اختلال در تعادل و... شده و به تبع آن کیفیت زندگی بیمار را کاهش می دهد. تمرین درمانی، یک روش مؤثر درمانی در کاهش اختلالات عملکردی بیماران MS می باشد. این مطالعه تاثیر تمریناتی فراوان را در بهبود شرایط بیماران مبتلا به MS نشان می دهد.مواد و روش هااین مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی و یک سویه کور بوده و به منظور بررسی اثر تمرینات فرانکل بر آتاکسی، تعادل، ADL (Activity of Daily Living) و افسردگی بیماران MS، در سال 86-85 در شهر اصفهان انجام گرفته است. در این مطالعه طی 10 جلسه، به 22 بیمار مبتلا به درگیری مخچه ناشی از MS، (با شرایط دموگرافی سن:36/7± 36/33 سال، قد:36/8 ±14/164سانتیمتر، وزن: 95/8±95/61کیلوگرم و مدت زمان ابتلا:92/50±18/62ماه) به صورت یک روز در میان تمرینات فرانکل آموزش داده شد. این تمرینات روزی دو نوبت و هر نوبت، 30 دقیقه توسط بیمار تکرار می گردید. اطلاعات حاصل از انجام آزمونها، قبل از درمان و بعد از درمان جمع آوری گردید. به منظور بررسی آتاکسی از Ataxia Rating Scale، برای تعادل از Berg Balance Scale، برای ADL از Barthel Index و جهت ارزیابی افسردگی از پرسش نامه افسردگی Beck استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج به دست آمده از آزمون tزوج شده موجود در نرم افزار آماری SPSS استفاده شد.
IntroductionMultiple sclerosis (MS) is the most common progressive neurological disorder in the young adults. One of the areas that are affected in MS is the cerebellum. Ddisorders in this structure leadss to ataxia, imbalance, and so on, that can decrease patient's quality of life. Exercise therapy is an effective method to decrease functional disorders in MS patients. This study shows the effectiveness of Frenkel's exercises in improvement of conditions in MS patients.Materials And MethodsThis is was a double-blinded, perospective and quinsy-experimental study that was done in Isfahan, during 1385-786. In this experiment, 22 MS patients with cerebellar disorder. (mean age 33.36 years, mean height 64.14 cm, and mean weight 61.95 kg), was learned Frenkel's exercises alternatively in 10 sessions. Evaluation was done before and after the treatment. In order to study ataxia we used ataxia rating scale, Berg balance scale for to assess balance, Barthel index, for to study activity of daily living (ADL), and questionnaire of beck for to judge depression. We used SPSS soft ware. For statistic studying and analyzing of obtained results and for comparing the conditions of patients in different stages, paired-t-test was used.
فهرست مطالب این نویسنده: 8 عنوان
بدانید!
- این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
- مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
- اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.