mohammad reza batavani
-
Introduction
Despite careful control of environmental factors, there is a wide variety of interpersonal muscle-induced muscle damage. Genetic changes can also be important in determining susceptibility to injury. Weightlifting is one of the most successful Iranian sports teams in Olympics; so, the aim of this study was the investigation of the relationship between ACE I/D gene polymorphism rs4646994 and incidence and severity of sport injuries in Iranian male elite weightlifters.
Materials and MethodsThe study was cross-sectional research that conducted in 2022. The statistical population consisted of male elite weightlifters from Isfahan consisting of 31 athletes who all were investigated as sample. A questionnaire was used to collect the injuries data. Saliva samples were taken from all subjects and DNA was extracted and genotyped by using real-time polymerase chain reaction (real time-PCR). Chi-square and regression tests were used to analyze the data. Significance level was also considered at P < 0.05.
ResultsThere was a significant difference in the incidence of injuries in different genotypes. ID genotype (59.4%) had the highest incidence of injury in compare with DD (23.2%) and II (17.4%) genotypes (χ2 = 21.47, P = 0.001). Also, there was a significant difference in the severity of injuries in different genotypes (χ2 =15.59, P = 0.049); but there was no relationship between genotype and incidence and the severity of sports injuries in selected Iranian elite male weightlifters (P = 0.715).
ConclusionThe results showed differences in the incidence and severity of sport injuries in different genotypes, hence it would be important in the prediction injury risk in weightlifters.
Keywords: Sports Genomics, Sport Injuries, Weightlifters, Elite -
Background and aims
The α-actinin-3 (ACTN3) gene plays a key role in muscle signaling pathways and sarcomere contraction. Iranian weightlifters are among the most successful world and Olympic champions. Therefore, the present study was performed to compare the genetic profile of the single-nucleotide polymorphism of the ACTN3 gene in elite Iranian male weightlifters vs. non-athletes.
MethodsThis cross-sectional study was of a qualitative-quantitative type. Subjects included 30 volunteer elite male weightlifters, including all of Iran’s premier league, members of the national team, Olympic, world, and Asian champions of Isfahan province, with a mean age of 21.77 ± 7.11, the height of 179.87 ± 6.98, and the weight of 96.87 ± 22.73 (Mean ± SD) versus 30 volunteers available healthy non-athletes who were the same in age, height, and weight as weightlifters. After completing the consent form and physical health measurement questionnaire, participants’ saliva samples were collected, and DNA was extracted accordingly. Genotypes were determined after performing the polymerase chain reaction via the Tetra-Arms method and electrophoresis. Data were analyzed by SPSS (version 20) and the chi-square test (P < 0.05).
ResultsThe prevalence of the RR genotype in selected weightlifters (56.7%) was significantly higher than that of other genotypes (χ2 = 13.40, P = 0.03). There was a significant difference in ACTN3 R/X genotype distribution (P = 0.039, χ2 = 6.48) between weightlifters and non-athletes.
ConclusionA higher prevalence of the RR genotype of the ACTN3 gene in selected elite male weightlifters versus non-athletes can be likely considered for selecting genetically predisposed individuals.
Keywords: Sport genomic, Single-nucleotide polymorphism, Weightlifting, Elite, Non-athletes -
Introduction
One of the major energy systems for power performance in muscles is glycolysis that is regulated by the levels of Hypoxia-inducible factor-1α (HIF1), which acts as a transcription factor in response to hypoxia. The purpose of this study was to compare the HIF1 gene polymorphism (rs11549465) between elite and amateur power karate-kas versus non-athletes.
Materials and MethodsIn this survey, the C/T polymorphism allelic and genotypic distribution of the “HIF1 rs11549465” gene was detected in 550 healthy Iranian persons who were divided into three groups: elite karate-kas (86 males and 86 females) and amateur karate-kas (100 males and 72 females) versus 206 non-athletes (100 males and 106 females). 5 cc blood was taken for DNA extraction and the HIF1 gene T/C polymorphism was determined by PCR from the extracted DNA. Also, RFLP analyses was exerted by electrophoresis separation. Statistical analyses included Chi-Square and multinomial regression tests and data with P < 0.05 were considered to be a significant amount.
ResultsThe distribution of HIF1 C/T genotype in the groups was significantly different in all of subjects (TC: 25.6%; TT: 11.4% and CC: 63%) (χ2 = 99.889, P = 0.0001), but it was not different between the groups significantly (P > 0.05). Furthermore, multiple regression analysis demonstrated that the genotype of HIF1 was not related to the karate-ka's athletic status.
ConclusionIn Iranian population, the HIF1 gene C/T polymorphism is not related to the karate-ka athletic status.
Keywords: HIF1 protein, Polymorphism, Karate, Elite -
International Journal of Supply and Operations Management, Volume:10 Issue: 2, Spring 2023, PP 174 -186The scheduling of sports events has a high degree of complexity due to the large number, diversity, and the interdependence of events as well as the existence of conflicting objectives. The present study investigates the integrated scheduling of multiple types of sports events simultaneously. A variety of sports events, including competitions, management meetings, training camps, and training workshops, are scheduled simultaneously regarding the appropriateness of the timeslot for each event and the suitability of the length of the time interval between each pair of events. Previous studies were limited to detailed scheduling of single types of events. For instance, they determine when and where each team plays with other teams. However, the current paper takes a macroscopic view and sets the timeslots in which the competitions and other types of events will be held. The part of output which sets the competition timeslots can be further given as input to one of the existing algorithms which determine the detailed schedule of competitions. An integer programming formulation is developed. Numerical examples demonstrate that the general-purpose solvers cannot obtain the optimal solution of real-sized problems within an acceptable time. To solve larger problems, the fix-and-optimize matheuristic approach is employed. Numerical results show the satisfactory performance of this approach. To validate the proposed method, the sport events of the Karate Federation of Iran for a whole year are scheduled as a real case study. Finally, using the data of this case study, a sensitivity analysis is performed for some of the parameters.Keywords: Sports scheduling, Multiple sport events, Integer programming, Fix-and-optimize matheuristic, Case Study, Sensitivity Analysis
-
هدف :
از انجام این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن NRF2 در کاراته کاران نخبه و مقایسه آن با گروه آماتور بود.
مواد و روش هانمونه های آماری شامل 258 نفر گروه کاراته کاران نخبه، آماتور و غیرورزشکاران بودند. نمونه های خونی در تیوبهای آزمایشگاهی گردآوری و پس از استخراج DNA و PCR برای تعیین نوع پلی مورفیسم ها پس از تهیه پرایمر بر روی ژل آگاروز الکتروفورز شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آنوای ساده، کای اسکویر و رگرسیون لوجستیک در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 21 استفاده شد. سطح معنی داری نیز 05/0 p< تعیین شد.
یافته هااختلاف معنی دار درون گروهی در توزیع ژنوتیپ های A/C مارکر 12594956rs ژن NRF2 در گروه های آماتور (667/8= P) و غیرورزشکاران وجو داشت (494/6 = P). در حالیکه این توزیع بین گروه ها تفاوت معنی داری را نشان نداد (121/3= P). همچنین در ورزشکاران نخبه نسبت به افراد غیر ورزشکار فراوانی ژنوتیپ NRF2: A/A نسبت به ژنوتیپ C/C NRF2ر بیشتر و فراوانی NRF2: A/C نسبت به NRF2: C/C کمتر بود. در مورد ورزشکاران آماتور نیز فراوانی ژنوتیپ NRF2: A/A نسبت به ژنوتیپ NRF2: C/C برابر افراد غیر ورزشکار و فراوانی ژنوتیپ NRF2: A/C نسبت به NRF2: C/C با ضریب 312/1 برابر در ورزشکاران آماتور نسبت به افراد غیر ورزشکار بیشتر بود.
نتیجه گیرینتایج تحقیق حاضر نشان دهنده فزونی ژنوتیپ های مرتبط با عملکرد پایین تر ژن NRF2 جهت سیستم تامین انرژی هوازی می باشد.
کلید واژگان: NRF2, کاراته, نخبه, آماتور, پلی مورفیسمThe genetic status of athletes plays a significant role in their success. Considering the importance of NRF2 gene polymorphism in aerobic capacity as one of the success factors of athletes, the purpose of this research Comparison of NRF2 gene polymorphism rs12594956 in elite and amateur karate-kas vs. non-athletes. Blood samples were collected in tubes, after DNA extraction, PCR for determining the type of A/C polymorphisms by preparation of primers, samples were electrophoresed on 1% agarose gel using RFLP method via MfeI enzyme. To analyze the data, simple ANOVA, chi-square and logistic regression used in SPSS version 21 software. The significance level was also determined at p<0.05.
FindingsThe results showed that there was significant within-group difference in distribution of A/C in amateur groups (χ2=8.667, P=0.013) and non-athletes (χ2=6.494, P=0.039). While this distribution did not show a significant difference between all 3 groups (χ2=3.121, P=0.528). Also, in elite athletes, compared to non-athletes, frequency of A/A is higher than C/C: with a coefficient of 1.049, and frequency of A/C is higher than C/C with a coefficient of 0.918 was less. In the case of amateur athletes, the frequency of A/A compared to C/C with a factor of 1.701 times that of non-athletes and the frequency of A/C compared to C/C with a factor of 1.312 times It was more in amateur athletes than non-athletes.
ConclusionThe results of the present research show the high previlance of genotypes related to the lower function of the NRF2 gene for the aerobic energy supply system.
Keywords: NRF2, Karate, Elite, amateur, Polymorphism -
مقدمه و هدف
چاقی وضعیتی است که با اختلال در هموستاز شاخص های التهابی شناخته شده است، لذا هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی استقامتی- مقاومتی توام با مکمل یاری سیر بر سطوح سرمی hs-CRP، IL-6 و IL-10 در پسران غیرفعال دارای اضاقه وزن بود.
مواد و روش هااین مطالعه بر روی 46 پسر سالم غیرفعال داوطلب (سن: 1.88±19.51 سال، وزن: 7.07±77.05 کیلوگرم، قد: 6.53±164.25 سانتی متر) انجام شد که به طور تصادفی در 4 گروه تمرین- دارونما، مکمل، و مکمل- تمرین در نهایت دارونما تقسیم شدند. گروه های مصرف کننده مکمل، روزانه 250 میلی گرم سیر مصرف کردند. گروه های تمرین نیز هفته ای سه جلسه به مدت 8 هفته تمرینات ترکیبی را اجرا نمودند. سطوح سرمی hs-CRP، IL-6 وIL-10 با استفاده از کیت های الایزا اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و آنکووا تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.
یافته هادر بررسی سطوح پس آزمون بین گروه ها بین سطوح اینترلوکین 10 تفاوت معنی داری وجود داشت (P=0.002, F=5.92) اما در غلظت های اینترلوکین-6 و hs-CRP تفاوت معنی داری یافت نشد (P=0.15, F=1.86؛ P=0.27, F=1.22). نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد سطوح اینترلوکین 10 در گروه های تمرین - دارونما با دارونما (0.023=P) و مکمل با دارونما (0.003=P) بطور معنی داری متفاوت بودند؛ اما بین 3 گروه تمرین- دارونما، مکمل، و مکمل - تمرین تفاوت معنی داری در هیچ از یک متغیرهای مورد بررسی یافت نشد (P=0.078, F=2.72؛ P=0.15, F=1.86؛ P=0.27, F=1.22) (به ترتیب برای متغیرهای IL-10، IL-6 و hs-CRP).
بحث و نتیجه گیریبهبود شاخص های التهابی hs-CRP، IL-6 وIL-10 با انجام تمرینات ترکیبی به تنهایی یا به همراه مصرف مکمل سیر احتمالا به ضرورت انجام تمرینات در مداخلات بهبود شاخص های التهابی منتخب اشاره می کند.
کلید واژگان: تمرین استقامتی- مقاومتی, مکمل یاری سیر, hs-CRP, IL-6, IL-10Introduction and purposeObesity is a condition known to disrupt the homeostasis of inflammatory markers. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of 8 weeks of combined endurance-resistance training with garlic supplement on the serum levels of hs-CRP, IL-6 and IL-10 in inactive overweight boys.
Materials and methodsThis study was conducted on 46 healthy inactive volunteer male (mean age: 19.51±1.88 years, weight: 77.05±7.07 kg, height: (164.25 ± 6.53 cm) were randomly divided into 4 groups: training-placebo, supplement, training- supplement and placebo. The groups daily consumed 250 mg of garlic. The training groups also performed three sessions per week for 8 weeks. Serum levels of hs-CRP, IL-6 and IL-10 were measured using ELISA kits. Data were analyzed using correlated t-test and ANCOVA. The significant level was set at P<0.05.
ResultsIn the examination of the post-test between the groups, there was a significant difference between interleukin 10 levels (P=0.002, F=5.92), but no significant difference was found in the concentrations of interleukin-6 and hs-CRP (P=0/15, F=1.86; P=0.27, F=1.22). The results of Tukey's post hoc test showed that interleukin 10 levels were significantly different in the training -placebo groups with placebo (P=0.023) and supplement with placebo (P=0.003). In examining the post-test levels between the 3 groups, no significant difference was found in any of the investigated variables (P= 0.078, F=2.72; P= 0.15, F=1.86; P=0.27, F=1.22) (IL-10, IL-6 and hs-CRP variables, respectively).
Discussion and conclusionThe improvement of hs-CRP, IL-6 and IL-10 by performing combined training alone or with the consumption of garlic probably indicates the necessity of performing trainings in interventions to improve selected inflammatory indicators.
Keywords: Endurance, resistance training, Supplementation, hs-CRP, IL-6, IL-10 -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و پنجم شماره 4 (پیاپی 184، مهر و آبان 1401)، صص 1400 -1413
مقدمه:
تاکنون شواهد متعددی نشان داده اند که عوامل ژنتیکی میتوانند در سطح عملکرد و یا حساسیت ورزشکاران نسبت به آسیب اثرگذار باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط و مقایسه شیوع و شدت آسیبهای ورزشی با نوع ژنوتیپ ACTN3 در وزنهبرداران مرد نخبه ایرانی بود.
روش کار:
در این پژوهش نیمه تجربی30 نفراز وزنه برداران مرد نخبه شرکت نمودند. از پرسشنامه استاندارد ثبت آسیب ورزشی فولر و همکاران (2006) جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. همچنین پس از استخراج DNA از نمونه بزاق آزمودنی ها، مراحلPCR و الکتروفورز و نهایتا تترا آرمز بر روی نمونه ها انجام و نوع ژنوتیپ پروتیینACTN3 مشخص گردید. از آزمون آماری کروسکال والیس با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه21 استفاده شد (0/05=α).
نتایج:
تفاوت معناداری بین ژنوتیپ های مختلف در شدت آسیب های گرفتگی، پارگی و کشیدگی عضلانی در مردان نخبه وزنهبردار ایرانی (شدت بالاتر آسیب ها در ژنوتیپ هایCT وTT) وجود دارد (0/05>P). در مقابل، بین ژنوتیپهای مختلف در درصد فراوانی انواع آسیبهای ورزشی نواحی مختلف بدن و شدت سایر آسیبهای ورزشی در مردان نخبه وزنهبردار ایرانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05<P).
نتیجه گیری:
احتمالا وزنه برداران منتخب دارای ژنوتیپCC ژن ACTN3 در ورزشهای قدرتی و توانی مقاومت بیشتری در مقابل بروز آسیبهای عضلانی ناشی از ورزش داشته که این مسیله ممکن است احتمال موفقیت آنها را در این ورزشها افزایش دهد. این نتایج میتواند در شناسایی افراد مستعد مقاوم در برابر آسیب عضلانی و ارایه برنامههای تمرینی اختصاصیتر برای افراد در معرض آسیب های بالاتر در ورزشهایی همچون وزنه برداری مفید واقع شود.
کلید واژگان: نیمرخ ژنتیکی, پروتئین ACTN3, آسیب های ورزشی, نخبهIntroduction:
The aim of present study was the comparison and the investigation of the association of incidence and severity of exercise-induced injuries among various genotypes of ACTN3 in Iranian male elite weightlifters.
Materials and Methods:
In this quasi-experimental study, 30 elite male weightlifters participated. Fuller et al. (2006) Sports Injury Registration Questionnaire was used for data collection. After DNA extraction via using saliva samples of individuals, to assess the genotypes, PCR, electrophoresis and finally Tetra ARMs were performed. Kruskal-Wallis test via SPSS version 21 was used to compare the incidence and severity of different injuries among different genotypes of ACTN3 R577X polymorphism rs1815739 (α=0.05).
Results:
There is a significant difference among different genotypes in the severity of muscle spasm, rupture, and strain injuries in elite Iranian male weightlifters (P<0.05) (higher severity of injuries in CT and TT genotypes). In contrast, no significant difference was observed among different genotypes in the percentage of frequency of various sports injuries in different parts of the body and the severity of other sports injuries in elite Iranian male weightlifters(P>0.05).
Conclusion:
Candidate weightlifters with the CC genotype of the ACTN3 gene may be more resistant to exercise-induced muscle injuries in strength and power sports such as weightlifting, which may increase their chances of success in these sports (in contrast to athletes with TT and CT genotype). These results can be useful in identifying people who are prone to success or providing more specific training programs for people prone to injury in sports such as weightlifting.
Keywords: Genetic profile, ACTN3 protein, Athletic injuries, Elite -
مقدمه
در سال های اخیر جستجو برای شناخت اختلافات ژنتیکی موثر در عملکرد ورزشی به امر چالش برانگیزی تبدیل شده است. وزنه برداران و کاراته کاران ایرانی از طلایه داران المپیک می باشند، هدف از پژوهش حاضر مقایسه نیمرخ چندشکلی تک نوکلیوتیدیrs4646994 ژنACE کاراته کاران با وزنه برداران نخبه ایرانی بود.
مواد و روش هاپژوهش مقطعی تحلیلی حاضر بر روی قهرمانان نخبه وزنه برداری (30 نفر)، کاراته کا (47 نفر) و غیر ورزشکار (43 نفر) انجام شد. با تکمیل فرم جمعیت شناختی و بررسی وضعیت سلامتی و امضاء رضایت نامه کتبی توسط شرکت کنندگان، 5 میلی لیتر نمونه های بزاقی از شرکت کنندگان جمع آوری شد. ژنوتیپ هایACE با استفاده از تکنیکPCR و الکتروفورز بر روی ژل آگارز 1درصد تعیین شدند. تجریه و تحلیل داده ها با آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و مجذور کای انجام شد. در کلیه مقایسات سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته هانتایج مطالعه ما نشان داد که درصد شیوع آللD در گروه های وزنه بردار، کاراته کار و غیر ورزشکاران به ترتیب 3/58، 4/73 و 1/65 می باشد. همچنین مشخص شد که ژنوتیپID در گروه های وزنه بردار نخبه و غیر ورزشکاران و ژنوتیپDD در گروه کاراته کاری نخبه به طور معنی داری شایع تر بود(05/0> P). در مقایسه بین گروه های کاراته کار و وزنه بردار نیز مشخص شد تفاوت معنی داری در توزیع ژنوتیپ ها وجود دارد (471/7= χ2، 024/0= P).
بحث و نتیجه گیریدر بررسی ژن ACE I/D، ژنوتیپID در گروه وزنه برداران و ژنوتیپ DD در گروه کاراته کاران شایع ترین بود که احتمالا این نتیجه برای علاقمندان از منظر استعدادیابی ورزشی جهت انتخاب و شرکت در یکی از این دو رشته یاری دهنده است.
کلید واژگان: ژنومیک ورزشی, نخبه, چند شکلی تک نوکلئوتیدی ACE, وزنه بردار, کاراته کارYafteh, Volume:24 Issue: 2, 2022, PP 54 -68BackgroundThe search to identify genetic differences affecting athletic performance has become a challenge recently. Iranian weightlifters and karate-kas are the champions of Olympics. Therefore, the aim of study was the comparison of ACE gene single nucleotide polymorphism (rs4646994) profile in Iranian elite karate-kas and weightlifters.
Materials and MethodsThe current analytical cross-sectional study was conducted on elite weightlifters (30 people), karateka (47 people) and non-athletes (43 people). After completing the demographic form and checking the health condition and signing the written consent form by the participants, 5 ml of saliva samples were collected from the participants. ACE genotypes were determined using PCR technique and electrophoresis on 1% agarose gel. The data analyses were done with statistical tests of one-way analysis of variance and Chi-square. In all comparisons, a significance level was considered less than 0.05.
ResultsThe results of our study showed that the percentage of prevalence of D allele in the groups of weightlifters, karate practitioners and non-athletes is 58.3, 73.4 and 65.1, respectively. It was also found that the ID genotype was significantly more common in the elite weightlifting and non-athlete groups and the DD genotype was significantly more common in the elite karate group (P>0.05). In the comparison between karate and weightlifting groups, it was also found that there is a significant difference in the distribution of genotypes (χ2 = 7.471, P = 0.024).
ConclusionIn the study of ACE I / D gene, ID genotype was the most common in the weightlifting group and DD genotype was the most common in the karate group, which is probably a helpful result for those interested in sports talent to choose and participate in one of these two disciplines.
Keywords: Sport genomic, elite, ACE single nucleotide polymorphism, Weightlifter, Karate-ka -
مقدمه
عوامل ژنتیکی بر عملکرد بدنی، پاسخ تمرین و همچنین وضعیت ورزشی نخبگان تاثیر میگذارند؛ بنابراین، تحقیق حاضر با هدف بررسی فراوانی و ارتباط 8111989rs SNP در ژن CKMM A/G مردان وزنهبردار و مردان غیرورزشکار طراحی شد.
مواد و روش هادر این مطالعه تحلیلی_توصیفی، 30 نفر از مردان بزرگسال نخبه وزنهبردار (شامل قهرمانان لیگ برتر، اردونشینان تیم ملی، قهرمانان آسیا، جهان و المپیک) استان اصفهان با میانگین سن 11/7±77/21، قد 98/6±87/179 و وزن 73/22±87/96 (انحراف استاندارد±میانگین) شرکت کردند که بهصورت هدفمند، داوطلبانه و در دسترس انتخاب و با تعداد 44 نفر از افراد غیرورزشکار با مشخصه های مشابه آنتروپومتریکی (سن، قد و وزن) مقایسه شدند. cc 4 نمونه بزاقی از همه افراد شرکتکننده در این مطالعه جمعآوری گردید و پس از انجام مراحل استخراج DNA، با انجام PCR، شیوع آللی و ژنوتیپی ژن CKMM A/G از طریق روش RFLP و الکتروفورز تعیین شد. برای آزمون فرضیههای مربوطه از روشهای تی مستقل، کای اسکویر و همچنین رگرسیون لجستیک به کمک نرم افزار SPSS vol.20 استفاده گردید. سطح معنی داری نیز 0.05>P در نظر گرفته شد.
یافتههانتایج نشان داد که شیوع ژنوتیپ AG بهطور معنیداری، بالاتر از ژنوتیپهای AA و GG در گروههای وزنهبردار، غیرورزشکار و مجموع جمعیت پژوهش بود (0.05>P)؛ همچنین چگونگی توزیع ژنوتیپ CKMM A/G با وضعیت وزنهبرداری ارتباط معناداری نداشت و میان گروههای وزنهبردار و غیرورزشکاران نیز تفاوت معنیداری یافت نشد (0.05<P).
بحث و نتیجهگیریبر اساس نتایج مطالعه، جامعه وزنهبردار ایرانی منتخب که در گروه نژاد قفقازی قرار میگیرند، احتمالا ژنتیک بالقوهای در اجرای قابلیتهای استقامتی و نیز قدرتی/ توانی دارند.
کلید واژگان: چند شکلی تک نوکلئوتیدی, وزنه برداران نخبه, ژنومیک ورزشی, غیر ورزشکارانIntroductionGenetic factors affect physical performance, exercise response, as well as elite athletic status; Therefore, the aim of the present study was the investigation of the Frequency and association of SNP rs 8111989 in CKMM A/G gene in weightlifting men with non-athlete men.
Material & MethodsIn this descriptive study, the subjects were include of all (n=30) elite male weightlifters (league champions, members of national team, and the champions of Asian, world and Olympics) from Isfahan province, age: 21.77±7.11; Height: 179.87±6.98 and weight: 96.87±22.73 (mean±standard deviation) Which compared with 44 non-athletes with similar anthropometric (age, height and weight) characteristics. 4 cc saliva samples were collected from each subject and After DNA extraction, the allelic and genotypic prevalence of CKMM A/G gene was determined by PCR via RFLP and electrophoresis. Independent t-test, chi-square and logistic regression were used to analyze the data via the SPSS software version 20. Also the significance level was considered at P<0.05.
FindingsThe results showed that the prevalence of AG genotype was significantly higher than AA and GG genotypes in weightlifting, non-athlete and total population groups (P <0.05). Also, there was no significant relationship between CKMM A/G genotype and weightlifting status and there was no significant difference between weightlifters and non-athletes (P >0.05).
Discussion & ConclusionThe results showed that the selected Iranian weightlifter, which belongs to the Caucasian race group, has potential genetics in endurance abilities as well as strength / power, likely.
Keywords: Single nucleotide polymorphism, Sport Genomic, Elite Men Weightlifters, Non-athletes -
Journal of New Approaches in Exercise Physiology, Volume:3 Issue: 6, Summer and Autumn 2021, PP 17 -28Background
In addiction field, there is more attention on men than women, while women are more vulnerable to addiction. Because of the importance of women in the family foundation, we decided to investigate this subject.
PurposeThis study aims at the effect of 8-weeks of combined training with methadone on cardiovascular inflammatory markers fibrinogen and CRP on addicted women.
MethodThis study accomplished as a semi-experimental research. 24 addicted women were randomly selected as samples from Zahedan Mohabbat addiction Camp that divided in two groups of methadone (N= 11) and methadone/ exercise (N= 13) by the same variables such as age, BMI, type and duration of drug withdrawal. The protocol of combined exercise was included of aerobic added to strength training; also methadone was taken according to the camp instructions, too. Blood sampling, pre and post 8 weeks exercise were directly collected from anterior veins of samples and the levels of plasma fibrinogen and CRP were measured in lab. To compares of the pre and post tests means for each group as well as both groups, paired and independent t-test via SPSS software version 24 were used, respectively. Statistical significant level was considered P<0.05.
ResultsThe results showed that CRP values in both groups decreased significantly (methadone: P<0.05, T=-2.21 and methadone/ exercise P<0.05, T=-2.63). Also, plasma fibrinogen values in both groups increased significantly (methadone: P<0.05, T=5.03 and methadone/ exercise: P<0.05, T=4.21). Also, there were no significant difference between post-test’s levels of CRP and fibrinogen between methods (P>0.05).
ConclusionsIt has suggested that the method of methadone/ exercise might be used as such as methadone method by the same results on plasma fibrinogen levels and CRP for withdrawal addiction women
Keywords: Combined training, Methadone, Fibrinogen, CRP, Withdrawal addiction -
Journal of New Approaches in Exercise Physiology, Volume:3 Issue: 6, Summer and Autumn 2021, PP 99 -110Background
Vaspin is an adipokine secreted from fatty tissues that has serious effects on adipose tissues, muscles, liver, and inflammation.
PurposeThe study aimed at determining the effects of 8 weeks of combined training (resistance and endurance) on the serum vaspin level in obese girls.
MethodThe examinees consisted of 25 obese female students (BMI> 30) from Sistan-Baluchestan University in 2016-17 academic years who voluntarily participated in the research. Samples were divided randomly into two groups: Training (n = 13) and Control (n = 12). Combined training group had both resistance training (5 stations of foot press, Lat pulldown, biceps curl, knee flexion and knee extension for 75-70 minutes) and; endurance was running on the treadmill; in the 2 first weeks, with 60% HRmax for 25 minutes, in the 3-6 th weeks with 75-65% HRmax for 35 minutes, and in the 6-8 th weeks with 75 -85% HRmax for 40 minutes, continuously, for 3sessions each week. Also 10 minutes at the beginning and at the end of the training were warm up and cool down for athletes. It should be noted that during this period the control group did not participate in any kind of sports activities. After receiving the consent forms, the examinees were given enough information regarding the research procedure and their blood samples were obtained in a standard position, collected in pipes containing EDTA, and centrifuged 24 and 48 hours before and after the first and last training sessions, respectively. The obtained plasmas were kept at -80 °C and their serum vaspin concentrations were measured by ELISA method using the special Human Vaspin kit. To analyze the data, the paired and independent t-test and SPSS-21 Software were performed; the meaningfulness level p was considered to be less than 0.05 (p < 0.05).
ResultsResults showed that after 8 weeks of combined training, the vaspin levels, weight, BMI, WHR, and %BF decreased meaningfully in the training Group compared to the control Group (P <0.05).
Conclusionsconsidering the meaningful vaspin reduction in this study, it seems that combined training (resistance and endurance) is beneficial to obese and overweighed people.
Keywords: Combined training, Obese girls, Vaspin -
فصلنامه فیزیولوژی ورزشی، پیاپی 53 (بهار 1401)، صص 149 -176اهداف
عملکرد ورزشی ویژگی پیچیده ای است که از ژنتیک افراد و عواملی محیطی همچون تغذیه و تمرین تاثیر می پذیرد. نمره ژنتیکی کلی (TGS)، روش جدید استعدادیابی ژنتیکی در سال های اخیر است؛ بنابراین هدف از انجام شدن مطالعه حاضر، مقایسه TGS پلی مورفیسم های کاندیدای وابسته به عملکرد قدرتی/توانی ACE، HIF1α و IGF1 کاراته کاران نخبه و آماتور ایرانی با غیرورزشکاران بود.
مواد و روش هاآزمودنی های پژوهش252 نفر داوطلب سالم از استان اصفهان (124 مرد و 128 زن) با میانگین سنی 4/7 ± 2/27 سال بودند که برحسب سطح قهرمانی در گروه های کاراته کاران نخبه (80 قهرمان)، آماتور (86 نفر) و غیرورزشکاران (86 نفر) قرار گرفتند، اما از لحاظ قد، وزن و سن مشابه بودند. نمونه های خونی در تیوب های حاوی EDTA، گردآوری شدند و پس از استخراج DNA به روش نمک اشباع و رسوب الکل، برای تعیین نوع پلی مورفیسم ها پس از طی مراحل PCR و RFLP با انجام دادن الکتروفورز ژنوتیپینگ شدند و TGS محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آنوای ساده و کای اسکویر در نرم افزار اس پی اس اس استفاده شد. سطح معناداری نیز 0.05 >P تعیین شد.
یافته هادر پلی مورفیسم ACE، ژنوتیپ DD در گروه حرفه ای (63 درصد) به طور معناداری بیشتر از گروه غیرورزشکار (41 درصد) و گروه آماتور (7/14 درصد) بود (0.011=P ، 14.430 = 2χ)، اما در شیوع ژنوتیپینگ پلی مورفیسم های HIF1α (0.60=P، 2.746 = 2χ) و IGF1 (0.81=P ، 1.549 = 2χ) تفاوت معناداری مشاهده نشد. به علاوه، میانگین نتایج TGS در گروه کاراته کاران نخبه (با میانگین85/69) بیشتر از کاراته کاران آماتور (با میانگین40/64) و غیرورزشکاران (با میانگین 37/63) بود، اما این تفاوت معنادار نبود (08/0=P، 66/1=F).
نتیجه گیرییافته های پژوهش حاضر نشان داد در کاراته از میان پلی مورفیسم های کاندیدا، ACE ضریب تمیز بیشتری دارد، اما احتمالا با توجه به ماهیت چندعاملی عملکرد موفق در کاراته درباره کاربرد TGS به احتیاط بیشتر و به طورکلی درباره کاربرد TGS در مقوله استعدادیابی ژنتیکی ورزشی، به بررسی های اقلیمی با پلی مورفیسم های متنوعی نیاز است.
کلید واژگان: پلی مورفیسم, ACE, HIF1α, IGF1, کاراته کاران نخبه و آماتورSport Physiology, Volume:14 Issue: 53, 2022, PP 149 -176ObjectivesHuman athletic performance is an enormously complex multifactorial phenomenon, and is affected by numerous intrinsic (genetics) and extrinsic factors (e.g., training, nutrition). Total genotype score is a new model that was developed as a favorable polygenic profile in the elite athlete group, so the aim of this survey was the comparison of total genotype score of power/ strength responsible ACE, HIF1α and IGF1 polymorphisms of elite, amateur karate-kas vs. non-athletes.
Methods & MaterialsThis survey was done on 252 healthy Isfahanian subjects aged 27.2 ± 7.4 years including 124 males and 128 females sub-divided into elite (N= 80); amateur (N= 86) vs. non-athlete (N= 86 people with the same anthropometric characteristic by elite and amateur corps) groups. The amount of 5cc blood from brachiocephalic vein was taken in tubes including EDTA, then DNA was extracted using a modified salting-out method; polymorphisms were determined by PCR; and the restriction fragment lengths of the products were analyzed by electrophoretic separation, so TGS was calculated finally. Non–parametric Chi-Square and one-way ANOVA by using the SPSS software were used to assess the statistical differences. The level of significance was considered at P <0.05.
ResultsGenotyping analyses indicated that in elite karate-ka, an increase in DD frequency was observed (63.0%) compared to non-athlete (41.0%) and amateur Karate-ka groups, significantly (14.7%) (χ2=14.430; P=0.011); but genotype distribution of HIF1α (χ2=2.746, P=0.60) and IGF1 (χ2=1.549, P=0.81) weren’t significantly different. In addition, the mean of TGS of elite karate-kas (69.85) was higher than amateur Karate-kas (64.40) and non-athlete (63.37), but it wasn’t significant (F=1.66, P=0.08).
ConclusionsResults have proved that the ACE is a sensitive polymorphism tool to differentiate elite from amateur karate-kas. Additionally, the use of TGS hadn’t been revealed in survey because karate has the multifactorial demands to for success likely; so, the genetic talent needs to be checked by a variety of polymorphisms in different geographical zones, too.
Keywords: Polymorphism, ACE, HIF1α, IGF1, Elite, Amateur Karate-kas -
تاثیر تمرینات ریباند ترامپولین بر شاخص های قلبی_عروقی، BMI و نیمرخ لیپیدی زنان چاق و دارای اضافه وزنمقدمه
ریباند ترامپولین ورزش های جذاب و نوین سال های اخیر می باشد، بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات ریباند ترامپولین بر شاخص های قلبی عروقی، شاخص توده بدنی و نیمرخ لیپیدی زنان چاق و دارای اضافه وزن است.
مواد و روش هاجامعه آماری پژوهش تجربی حاضر 20 نفر از زنان چاق و دارای اضافه وزن شهر زاهدان (kg/m25/27≤BMI) بودند، که در 2 گروه تمرین (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم و شرکت کنندگان گروه تمرین 6 هفته 4 جلسه ای و هر جلسه 5/1 ساعت با استفاده از تشک ترامپولین تمرین کردند. شاخص های فیزیولوژیکی، توده بدنی و لیپیدی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از روش آماری t وابسته و مستقل و آزمون آنکوا با کمک نرم افزار spss-21 استفاده شد و سطح معنی داری نیز 05/0≤ P در نظر گرفته شد.
یافته هانتایج کاهش معنی داری را در مقادیر LDL (از 52/1 ± 90/92 به 81/3 ± 10/73)، کلسترول (از 96/1 ± 10/182 به 32/6 ± 30/166)، تری گلیسرید (از 33/1 ± 30/108 به35/5 ± 30/95) و شاخص توده بدنی (از 07/1 ± 44/29 به 02/1 ± 38/27) و افزایش معنی داری در مقادیر HDL (از 75/2 ± 60/59 به 09/3 ± 00/77) و حداکثر اکسیژن مصرفی (از 31/1 ± 50/45 به 31/1 ± 80/57) را در پس آزمون گروه تمرینی نسبت به مقادیر پیش آزمون خود نشان داد (05/0> P). همچنین این تغییرات در گروه تجربی نسبت به مقادیر پس آزمون گروه کنترل نیز وجود داشت (05/0> P).
بحث و نتیجه گیری6 هفته تمرین ریباند ترامپولین بر کنترل نیمرخ لیپیدی، شاخص های قلبی عروقی و شاخص توده بدنی زنان چاق دارای اضافه وزن تاثیرات سودمندی داشت؛ احتمالا بتوان این پروتکل تمرینی را برای بهبود این شاخص ها در گروه های هم جنس مبتلا به چاقی و اضافه وزن بویژه جهت تنوع تمرین، پیشنهاد کرد.
کلید واژگان: ریباند ترامپولین, نیمرخ لیپیدی, شاخص های قلبی عروقی, زنان چاق دارای اضافه وزنYafteh, Volume:24 Issue: 1, 2022, PP 24 -37BackgroundTrampoline rebound is one of the recent interesting exercises. The present study aimed to investigate the effect of six weeks of trampoline rebound exercises on cardiovascular indices, body mass index, and lipid profile of obese and overweight women.
Materials and MethodsThe statistical population of the present quasi-experimental study consisted of 20 obese and overweight women in Zahedan ( (BMI) ≤27.5 kg/m2), and randomly assigned to two groups of exercise (n=10) and control (n=10). The subjects participated in four 90-min sessions of rebound trampoline exercises for six weeks using a trampoline mat. Physiological, BMI, and lipid parameters were measured in two stages of pre-test and post-test. Data were analyzed in SPSS software (version 21) using independent and dependent t-test, as well as an ANCOVA test. A p-value less than 0.05 was considered statistically significant.
ResultsThe results demonstrated a significant decrease in post-test values of LDL (from 92.90±1.52 to 73.10±3.81), cholesterol (from 182.10±1.96 to 166.30±6.32), triglyceride (from 108.30±1.33 to 95.30±5.35), and body mass index (29.44±1.07 to 27.38±1.02), as well as a significant increase in HDL (from 59.60±2.75 to 77.00± 3.09) and Vo2max (from 45.50±1.31 to 57.80±1.31) in posttest of the training group, compared to their pre-test (P<0.05). Furthermore, there were the same changes in these parameters in the exercise group, compared to the post-test values of the control group (P<0.05).
ConclusionAs evidenced by the results of this study, six weeks of trampoline rebound training had beneficial effects on controlling lipid profile, cardiovascular indices, and body mass index of obese and overweight women. This training protocol is suggested to improve these indicators in the same groups with obesity and overweight, especially for the variety of exercises.
Keywords: Cardiovascular indices, Lipid profile, Obese, overweight women, Trampoline rebound -
مقدمه
عدم تعادل یکی از مشکلات رایج در افراد دارای اضافه وزن است؛ انجام تمرینات ورزشی نامتناسب می تواند خطر آسیب دیدگی در این افراد را افزایش دهد. ترامپولین از جمله تمرینات ورزشی با ایمنی بالا است؛ بنابراین هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات ترامپولین بر وضعیت تعادل و قدرت عضلات پا در زنان چاق و دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش هادر این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون، جامعه آماری کلیه زنان غیرفعال چاق یا دارای اضافه وزن (kg/m25/27≤BMI) ساکن شهرستان زاهدان در سال 1401 با دامنه سنی 23-16 سال بودند که از میان آن ها 20 نفر به شکل واجد شرایط شرکت در مطالعه بودند و به 2 گروه برابر تجربی و کنترل تقسیم بندی شدند. آزمون های تعادل ایستا، پویا و قدرت عضلات چهارسر از شرکت کننده ها اخذ شد. سپس آزمودنی های گروه تجربی تمرینات ترامپولین را به مدت 6 هفته، هر هفته 4 جلسه و هر جلسه 5/1 ساعت انجام داده و 48 ساعت پس از اتمام تمرینات، در شرایطی مشابه با مرحله پیش آزمون، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های t همبسته، t مستقل و آزمون آنکوادر سطح معنی داری 05/ انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد که بین مقادیر پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در تعادل ایستا اختلاف معنی داری وجود نداشت (12/0=P)، اما در مقادیر تعادل پویا (04/0= P) و قدرت عضلات چهارسر (03/0 =P) این تفاوت، معنی دار بود. همچنین در مقایسه بین گروه ها نیز در تعادل ایستا اختلاف معنی داری وجود نداشت (10/0=P)، در حالی که گروه تجربی در تعادل پویا (03/0=P) و قدرت عضلات چهارسر (04/0=P)، بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل بهبودی نشان داد.
IntroductionImbalance is one of the common problems in overweight people; disproportionate exercise may increase the risk of injury in these people. Trampoline exercises are one of the highly safe exercises; therefore, the purpose of this research was to investigate the effect of six weeks of trampoline training on balance and leg muscle strength in obese and overweight women.
Materials and MethodsFor this semi-experimental pre-post study the target population were all 16-23 years old inactive, obese or overweight women (BMI ≥ 27.5 kg/m2) living in Zahedan city in 1401 among which 20 volunteers met inclusion criteria and were divided into equal experimental and control groups.They were evaluated by static, and dynamic balance and quadriceps strength tests. The experimental group took part in trampoline exercises for 6 weeks, 4 sessions per week. 1.5 hours per session; 48 hours after the last exercise session, a post-test was taken from both groups in the same conditions as the pre-test stage. Statistical analysis was performed using paired t tests, independent t tests and ANCOVA tests at significance level 0.05.
ResultsThe results showed that there was no significant difference between the pre- and post-test results of the experimental group in static balance (P = 0.12), although dynamic balance (P=0.04) and quadriceps muscle strength (P = 0.03) significantly improved. Also, between-group comparison revealed no significant difference in static balance (P = 0.10); the experimental group showed significantly better values of dynamic balance (P = 0.03) and quadriceps muscle strength (P = 0.04) v.s. the control group.
Conclusionit seems that trampoline exercises increased dynamic balance and strength of quadriceps muscles in obese and overweight women.
-
مقدمه
ژن ACE آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) را کدگذاری می کند که با وجود آلل I یا نبود آلل D یک قطعه 287 جفت بازی مشخص می شود. آلل D با فعالیت ACE بالاتر و افزایش سطح آنژیوتانسین II و عملکردهای ورزشی مبتنی بر قدرت همراه است؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه نیمرخ ژنتیکی چندشکلی تک نوکلیوتیدی rs4646994 ژن ACE در مردان نخبه وزنه بردار با غیرورزشکاران بود.
مواد و روش ها30 مرد نخبه وزنه بردار (قهرمانان لیگ، کشور، تیم ملی، قهرمانان آسیا، جهان و المپیک) مقیم استان اصفهان، به همراه 43 داوطلب غیرورزشکار سالم که از لحاظ سن، قد و وزن مشابه گروه نخبه بودند، آزمودنی های بررسی را تشکیل دادند. با تکمیل فرم رضایت نامه، نمونه های بزاق از شرکت کنندگان جمع آوری شد و پس از مراحل استخراج DNA، تعیین ژنوتیپ های ACE با استفاده از تکنیک های PCR_RLFP و الکتروفورز صورت گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری، t مستقل، کای مربع و رگرسیون لجستیک از طریق نرم افزار SPSS vol.20 انجام گردید.
یافته هانتایج نشان داد شیوع آلل D به طور معنی داری در وزنه برداران نخبه و غیرورزشکاران، بالاتر از آلل I در گروه ای خود بود (0.05<P)؛ همچنین ژنوتیپ D/I هم در جمعیت مطالعه شده (7/50 درصد) و هم در دو گروه وزنه برداران (7/56 درصد) و غیرورزشکاران (5/46 درصد) شایع ترین بود؛ اما اختلاف معنی داری در توزیع ژنوتیپینگ ACE I/D در وزنه برداران نخبه با غیرورزشکاران وجود نداشت (0.05<P،0.31 =χ2).
بحث و نتیجه گیریمطالعه نشان می دهد ارتباط مثبتی میان وزنه برداران نخبه ایرانی و آلل ACE D وجود دارد که احتمالا آن را به عنوان یکی از عوامل ژنتیکی موثر در ایجاد یک فنوتیپ قدرت وزنه برداران ایرانی متمایز کرده است.
کلید واژگان: آنزیم مبدل آنژیوتانسین, چندشکلی تک نوکلئوتیدی, آلل, وزنه برداران نخبهIntroductionThe ACE gene encodes the angiotensin-converting enzyme (ACE), which is characterized by the presence of allele I or the absence of allele D of a 287-bp fragment. The D allele is associated with higher ACE activity and increased angiotensin II levels and performance in strength-oriented exercise tasks. This study aimed to compare the genetic profile of rs4646994 single nucleotide polymorphism of the ACE gene in the elite male weightlifters and non-athletes.
Material & MethodsIn total, 30 elite male weightlifters (league, country, national team, Asian, world, and Olympic champions) living in Isfahan province along with 43 healthy non-athlete volunteers who were matched in age, height, and weight to the elite group formed the subjects of the study. After completing the consent form, saliva samples were collected from the participants, and after DNA extraction, ACE genotypes were determined using PCR-RLFP and electrophoresis techniques. Data analysis was performed using independent t-test, chi-square, and logistic regression in SPSS software (version 20).
(Ethic code: 7993)FindingsThe results showed that the prevalence of D allele in elite weightlifters and non-athletes was significantly higher than allele I in their groups (P<0.05). Moreover, in the genotyping distribution, D/I was most common both in the study population (7.50%), as well as weightlifters (7.56%) and non-athletes (5.46%). However, there was no significant difference in the elite weightlifters and non-athletes regarding the distribution of D/I ACE genotyping (χ2=0/31).
Discussion & ConclusionThe study showed a positive relationship between Iranian elite weightlifters and the ACE D allele, which probably distinguishes it as one of the effective genetic factors in creating a strength phenotype of Iranian weightlifters.
Keywords: Allele, Angiotensin-converting enzyme, Elite weightlifters, Mononucleotide polymorphism -
مقدمه
فاکتور رشد فیبرو بلاست 21 پروتیینی است که در تنظیم متابولیسم گلوکز و چربی نقش دارد. هدف پژوهش، بررسی اثر هشت هفته تمرینات تناوبی شدید بر سطوح سرمی فاکتور رشد فیبرو بلاست 21 و مقاومت به انسولین مردان جوان دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش هادر این پژوهش نیمه تجربی 30 مرد جوان دارای اضافه وزن (kg/m2 25 < BMI) به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15 نفر) و تجربی (15 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 4 جلسه و هر جلسه انجام ده تکرار یک دقیقه ای از تمرینات هوازی تناوبی (نوارگردان، یا اسکی فضایی و یا دوچرخه ثابت) با شدت 80-75 درصد ضربان قلب هدف، با دوره های استراحتی متناوب فعال یک دقیقه ای با شدت 40-35 درصد ضربان قلب هدف تمرینات را انجام دادند. 24 ساعت قبل از اجرای برنامه و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، مقادیر فاکتور رشد فیبرو بلاست 21 و مقاومت به انسولین اندازه گیری شدند. تغییرات درون گروهی و بین گروهی به ترتیب با استفاده از آزمون t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری نیز در 05/0> P در نظر گرفته شد.
یافته هاسطوح سرمی فاکتور رشد فیبرو بلاست 21 پس از 8 هفته تمرینات تناوبی شدید در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری (031/0P= ، 94/6= t) نشان داد و مقاومت به انسولین نیز کاهش معنی داری (008/0P= ، 81/5 = t) داشت.
بحث و نتیجه گیریتمرینات تناوبی شدید به مدت 8 هفته می تواند به عنوان دستورالعمل تمرینی بهینه در جهت افزایش سرمی فاکتور رشد فیبرو بلاست 21 و کاهش مقاومت به انسولین به مردان دارای اضافه وزن تجویز شود.
کلید واژگان: تمرینات تناوبی شدید, فاکتور رشد فیبرو بلاست 21, مقاومت به انسولین, اضافه وزنYafteh, Volume:23 Issue: 3, 2021, PP 34 -42BackgroundThe fibroblast growth factor 21 is a protein that is involved in regulating glucose and fat metabolism. The present study aimed to investigate the effect of eight weeks of high-intensity interval training on serum levels of fibroblast growth factor 21 and insulin resistance in overweight young men.
Materials and MethodsIn this semi-experimental study, 30 overweight young men (BMI<25 kg /m2) were purposefully selected and randomly divided to control (n=15) and experimental (n=15) groups. The experimental group performed ten repetitions of one-minute aerobic exercise (treadmill, elliptical trainer, or stationary bike) with an intensity of 80-75% of the target heart rate with one-minute active intermittent rest periods with an intensity of 35-40% of the heart rate for 8 weeks, 4 sessions per week. Fibroblast growth factor 21 and insulin resistance were measured 24 hours before starting the program and 48 hours after the last training session. Intragroup and Intergroup changes were analyzed using dependent and independent t-test, respectively.
ResultsSerum levels of fibroblast growth factor 21 indicated a significant increase (t=6.94, P= 0.031) compared to that of the control group after 8 weeks of high-intensity interval training, but insulin resistance significantly decreased (t=5.81, P=0.008).
ConclusionHigh-intensity interval training for 8 weeks can be prescribed as an optimal exercise protocol to increase serum fibroblast growth factor 21 and reduce insulin resistance in overweight young men.
Keywords: Fibroblast growth factor 21, High-intensity interval training, Insulin resistance, Overweight -
سابقه و هدف
کاراته یکی از مشهورترین هنرهای رزمی برخوردی با آسیبهای فیزیولوژیکی بالا است؛ لذا هدف از انجام این پژوهش، مقایسه شاخصهای سیستم ایمنی منتخب در کاراتهکاران نخبه و آماتور با غیر ورزشکاران بود.
روشبررسی:
این بررسی بهصورت توصیفی انجام گردید که آزمودنیهای آن شامل 387 نفر داوطلب سالم و مقیم در استان اصفهان با میانگین سن: 4/7 ± 2/27 سال (میانگین± انحراف استاندارد) بودند که برحسب عناوین قهرمانی و تعداد جلسات تمرینی در 3 گروه کاراتهکاران نخبه (شامل 65 مرد و 64 زن) از قهرمانان بینالمللی و جهانی؛ کاراتهکاران آماتور (شامل 75 مرد و 54 زن) با حداقل کمربند سیاه و بدون کسب عناوین قهرمانی فراملی؛ و غیر ورزشکاران (شامل 71 مرد و 58 زن) از افرادی که در طی سالهای زندگی خود هیچگونه فعالیت منظم ورزشی نداشتند و ازلحاظ قد، وزن و سن مشابه دو گروه دیگر بودند تقسیمگردیدند. بهمنظور ملاحظات اخلاقی، شرکتکنندگان در ابتدا با روند اجرای بررسی آشنا و پس از تکمیل فرم رضایتنامه کتبی، پرسشنامه مربوط به اطلاعات بیوگرافی را پر نمودند. سپس، نمونههای خونی بهصورت ناشتا و در یک نوبت از ورید بازویی کلیه آزمودنیها در محل آزمایشگاه تشخیصی- طبی به میزان cc5 در لولههای حاوی ماده ضد انعقادی EDTA اخذ و آزمایش CBC با استفاده از دستگاه تمامخودکار سیسمکس و همچنین روش NBT انجام و فراوانی لکوسیتها مشخص گردید. دادههای بهدستآمده از طریق آزمون آماری تحلیل آنوای ساده و آزمون تعقیبی شفه با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 انجام و سطح معنیداری نیز در سطح 05/0>P در نظر گرفته شد.
یافتهها:
نتایج نشانداد میزان پارامترهای سیستم ایمنی کاراتهکاران (نوتروفیل، منوسیت، بازوفیل، ایوزینوفیل، لنفوسیت و گلبولهای سفید) در گروههای نخبه و آماتور تفاوت معناداری ندارند (05/0<P)؛ اما میزان آنها در گروه نخبه و همچنین در گروه آماتور (بهاستثنای گلبول سفید) بهطور معنیداری کمتر از غیر ورزشکاران است (05/0>P).
نتیجهگیریبر اساس نتایج، ورزشکارانی که در برنامه های تمرینی و مسابقههای سنگین کاراته درگیر هستند نشان میداد که جنبههای مختلف عملکرد سیستم ایمنیشان مختل شده لذا ضرورت انجام اقدامات درمانی در جهت پیشگیری از ابتلا ایشان به بیماریهای ویروسی و عفونتی مشهود است.
کلید واژگان: سیستم ایمنی, کاراته کا, نخبه, آماتورBackground and ObjectivesKarate is one of the most popular contact martial arts with the a high risk of physiological injuries. Hence, the aim of this study was the comparison of the immune system parameters in elite and amateur karate-ka versus non-athletes.
Materials and MethodsThis study comprised of a descriptive survey employing 387 healthy volunteers in Isfahan aged 27.2 ± 7.4 years (mean ± sd). According to the athletic qualification and weekly training sessions, subjects were divided into the elite group include of the world or international karate champions (men: N=65; women: N=64); and the amateur group includes of black belt karate-ka without transnational champions (men: N=75; women: N=54). Non-athletes were chosen with the same anthropometric characteristics but without any regular exercises (men: N=71; women: N=58). For ethical considerations, participants were informed about the processes of the survey. After receiving their written consent and completing a biographical questionnaire, all volunteers were instructed to fast at a given time and the amount of 5cc blood samples from the brachiocephalic vein was received in tubes containing anticoagulants of EDTA. The blood samples were analyzed for CBC tests for the incidence of leukocytes via the NBT method by Sysmex. One-way ANOVA and Scheffe post hoc tests were used to analyses the data by the SPSS software version 22 and the significant level was considered at P <0.05.
ResultsThe results showed that there were no significant statistical differences between the parameters of immune system (neutrophils, monocytes, basophils, eosinophils, lymphocytes and white blood cells) in elite and amateur groups (P >0.05). However, these parameters belonging to elite group as well as amateur group (excluding white blood cells) were significantly lower non-athletes (P <0.05).
ConclusionThe results showed that the immune system of athletes who were active in karate-ka competitions, may be impaired, therefore the proper interventions for preventing them from viral and infectious diseases are recommended
Keywords: Immune system, Karate-ka, Elite, Amateur -
در زمینه اعتیاد معمولا به مردان بیشتر از زنان توجه می شود، در حالی که زنان قشری آسیب پذیرتر در مقوله اعتیاد میباشند. به دلیل اهمیت زنان در بنیان خانواده برآن شدیم تا تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی توام با مصرف متادون را بر شاخص های التهابی قلبی عروقی فیبرینوژن پلاسما و CRP در زنان معتاد در حال ترک بررسی کنیم. این پژوهش به صورت نیمه تجربی اجرا شد که آزمودنی های آن 24 زن معتاد در حال ترک کمپ محبت زاهدان بودند که در2 گروه متادون (11نفر) و تمرین- متادون (13نفر) با مشخصه های مشابه سن، BMI و نوع اعتیاد و مدت ترک تقسیم شدند. پروتکل تمرین ترکیبی شامل تمرین هوازی و تمرین قدرتی بود؛ همچنین تجویز متادون بر اساس دستورالعمل کمپ انجام شد. نمونه های خونی قبل و بعد از پروتکل تمرینی از سیاهرگ بازویی گرفته و سطوح فیبرینوژن و CRP پلاسما در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون هایT همبسته و زوجی توسط نرم افزار SPSS نسخه24 انجام شد. سطح معناداری نیز در سطح 05/0>P در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد مقادیرCRP بطوری معناداری در هر دو گروه در پس آزمون کاهش یافت 21/2-=T و 05/0P< برای گروه متادون و 63/2-=T و 05/0< p برای گروه متادون و تمرین ترکیبی، بترتیب. همچنین مقادیر فیبرینوژن بطوری معناداری در هر دو گروه در پس آزمون کاهش یافت 03/5=T و 05/0<p برای گروه متادون و 21/4=T و 05/0< p برای گروه متادون و تمرین ترکیبی، بترتیب. یافته ها تفاوتی در مقادیر CRP و فیبرینوژن در پس آزمون هر دو روش نشان نداده که این پیشنهاد کننده آنست که روش متادون و تمرین از لحاظ سطوح فیبرینوژن و CRP پلاسما در پس آزمون، همچون روش متادون با نتایج یکسان در زنان معتاد در حال ترک خواهد بود.
کلید واژگان: تمرینات ترکیبی, متادون, فیبرینوژن و CRP پلاسما, زنان معتاد در حال ترکJournal of New Approaches in Exercise Physiology, Volume:2 Issue: 3, Winter and Spring 2020, PP 41 -52BackgroundIn addiction field, there is more attention on men than women, while women are more vulnerable to addiction. Because of the importance of women in the family foundation, we decided to investigate this subject.
PurposeThis study aims at the effect of 8-weeks of combined training with methadone on cardiovascular inflammatory markers fibrinogen and CRP on addicted women.
MethodThis study accomplished as a semi-experimental research. 24 addicted women were randomly selected as samples from Zahedan Mohabbat addiction Camp that divided in two groups of methadone (N= 11) and methadone/ exercise (N= 13) by the same variables such as age, BMI, type and duration of drug withdrawal. The protocol of combined exercise was included of aerobic added to strength training; also methadone was taken according to the camp instructions, too. Blood sampling, pre and post 8 weeks exercise were directly collected from anterior veins of samples and the levels of plasma fibrinogen and CRP were measured in lab. To compares of the pre and post tests means for each group as well as both groups, paired and independent t-test via SPSS software version 24 were used, respectively. Statistical significant level was considered .
ResultsThe results showed that CRP values in both groups decreased significantly (methadone: P<0.05, T=-2.21 and methadone/ exercise P<0.05, T=-2.63). Also, plasma fibrinogen values in both groups increased significantly (methadone: P<0.05, T=5.03 and methadone/ exercise: P<0.05, T=4.21). Also, there were no significant difference between post-test’s levels of CRP and fibrinogen between methods (P>0.05).
ConclusionsIt has suggested that the method of methadone/ exercise might be used as such as methadone method by the same results on plasma fibrinogen levels and CRP for withdrawal addiction women.
Keywords: Combined training, Methadone, Fibrinogen, CRP, Withdrawal addiction -
Due to the increase in the rate of addiction among women; and the importance of the role of parenting and managing for women at home, the importance of health is felt in this stratum by the community and one of the most affecting factors on health is regular exercise. This study aimed to investigate the effectiveness of the 8-weeks combined exercise with methadone on liver enzymes (including: ALT, AST, ALP) in withdrawal addiction females. This semi-experimental study was done at Zahedan addiction Camp on 43 available addicted women divided two groups of methadone (N: 20) and methadone with exercise (N: 23), randomly by the same variables such as age, type and duration of drug withdrawal and body mass index. Levels of liver enzymes were assessed by blood sampling before and after 8-weeks. To compares the means between two groups on the same continuous, independent t-test and to compare two means were from same group (pre test vs. post test) paired t-test via SPSS software version 24 were used. Statistical significant level P was taken to be less than 0.05 (P<0.05). Results showed that the levels of liver enzymes (ALT, AST, ALP) in both groups decreased; which one except ALP in methadone with combined exercise group (T=-1.701, P=0.117) all of them were significant (P<0.05). Also, independent t-test showed no significant difference between post-test’s levels of AST, ALT, ALP enzymes between methods (P>0.05). This was a good pilot study upon which it might want to use a more robust study by the bigger sample size to detect more and various findings and from the new technological aspects it suggests that combination exercise (aerobic + strength training) could be a new useful way to use with consuming methadone at withdrawal addiction females probably, too.
Keywords: ALT, AST, ALP, Combined exercise, Withdrawal addiction females -
پیش زمینه
واسپین، یک آدیپوکاین مترشحه از بافت چربیست که تاثیر مهمی بر بافت چربی، عضله، کبد و التهاب دارد.
اهدافهدف از پژوهش حاضر، تاثیر8 هفته تمرین ترکیبی(مقاومتی و استقامتی) بر سطح سرمی واسپین در دختران چاق بود.
روش شناسیآزمودنی های پژوهش شامل 25 نفر دانشجوی چاق دختر (30<BMI) در دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 95-94 بودند که بصورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کرده و بطور تصادفی در دو گروه تمرین (13=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. گروه تمرینی هم تمرینات مقاومتی(در 5 ایستگاه شامل حرکات (پرس پا، لت، جلو بازو ، فلکشن زانو و اکستنشن زانو برای 75-70 دقیقه) و تمرینات استقامتی (شامل دویدن بر روی تردمیل بطوریکه در 2 هفته اول با HRmax 60% به مدت 25 دقیقه، در 3 هفته بعد با HRmax 75-65% به مدت 35 دقیقه و در 3 هفته آخر با HRmax 85-75% به مدت 40 دقیقه را به ترتیب و به مدت 3 جلسه در هفته انجام دادند. همچنین 10 دقیقه ابتدا و انتهای جلسات شامل تمرینات گرم کردن و سرد کردن بود. لازم به ذکر است در طی این مدت گروه کنترل در هیچگونه فعالیت ورزشی شرکت ننمودند. با دریافت فرم رضایتنامه، اطلاعات لازم درباره چگونگی انجام پژوهش به آزمودنی ها داده شد. نمونه های خونی آزمودنی ها 24 ساعت پیش از شروع اولین جلسه تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و در وضعیت استاندارد اخذ و در لوله های حاوی EDTA جمع آوری و سانتریفیوژ گردید. پلاسمای بدست آمده در دمای80- درجه سانتی گراد نگهداری و غلظت سرمی واسپین به روش الایزا با استفاده از کیت مخصوص Human vaspin اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از روش های آماری تی زوجی و تی مستقل و نرم افزار SPSS- 21استفاده شد. سطح معناداری آماری نیز 05/0> p درنظر گرفته شد.
یافته هانتایج نشان داد که به دنبال 8 هفته تمرین ترکیبی سطوح واسپین، BMI، WHR، و درصد چربی در گروه تمرینی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش داشته است (0/05>P).
نتیجه گیریبا توجه به کاهش معنادار واسپین در این مطالعه، بنظر می رسد تجویز تمرینات ترکیبی (مقاومتی و استقامتی) برای افراد چاق و دارای اضافه وزن سودمند باشد.
کلید واژگان: تمرین ترکیبی, دختران چاق, واسپینJournal of New Approaches in Exercise Physiology, Volume:1 Issue: 1, Winter and Spring 2019, PP 87 -98BackgroundVaspin is an adipokine secreted from fatty tissues that has serious effects on adipose tissues, muscles, liver, and inflammation.
PurposeThe study aimed at determining the effects of 8 weeks of combined training (resistance and endurance) on the serum vaspin level in obese girls.
MethodThe examinees consisted of 25 obese female students (BMI> 30) from Sistan-Baluchestan University in 2016-17 academic years who voluntarily participated in the research. Samples were divided randomly into two groups: Training (n = 13) and Control (n = 12). Combined training group had both resistance training (5 stations of foot press, Lat pulldown, biceps curl, knee flexion and knee extension for 75-70 minutes) and; endurance was running on the treadmill; in the 2 first weeks, with 60% HRmax for 25 minutes, in the 3-6 th weeks with 75-65% HRmax for 35 minutes, and in the 6-8 th weeks with 75 -85% HRmax for 40 minutes, continuously, for 3sessions each week. Also 10 minutes at the beginning and at the end of the training were warm up and cool down for athletes. It should be noted that during this period the control group did not participate in any kind of sports activities. After receiving the consent forms, the examinees were given enough information regarding the research procedure and their blood samples were obtained in a standard position, collected in pipes containing EDTA, and centrifuged 24 and 48 hours before and after the first and last training sessions, respectively. The obtained plasmas were kept at -80 °C and their serum vaspin concentrations were measured by ELISA method using the special Human Vaspin kit. To analyze the data, the paired and independent t-test and SPSS-21 Software were performed; the meaningfulness level p was considered to be less than 0.05 (p < 0.05).
ResultsResults showed that after 8 weeks of combined training, the vaspin levels, weight, BMI, WHR, and %BF decreased meaningfully in the training Group compared to the control Group (P <0.05).
Conclusionsconsidering the meaningful vaspin reduction in this study, it seems that combined training (resistance and endurance) is beneficial to obese and overweighed people.
Keywords: combined training, obese girls, vaspin -
Introduction
Genetic variation between individuals may include single nucleotide polymorphisms. These individual differences could change human phenotypes (such as skeletal structure, heart and lung size). Insulin-like growth factor-I (IGF-I) is a critical factor in growth and exercise-associated muscle development. In this study we analyzed the frequency of IGF-I rs35767 polymorphism in karate-Kas athletes to find whether there is a difference among professional, amateur athletes and non- Karate-Kas.
Materials and methodsTwo hundred and fifty-four athletes (95 professional Karate-Kas, and 159 amateur Karate-Kas) and 159 non-athletic healthy individuals participated in the current study. Following provision of informed consent, 2 mL of blood samples were taken. After DNA isolation, the genotyping frequencies of the IGF-I gene C/T polymorphism was assessed by restriction fragment length polymorphism (RFLP) analysis. Statistical analyses carried out using SPSS software (version 20) and data with P<0.05 were considered to be significant.
ResultsFrequency of T/T and C/T genotypes in comparison to C/C genotype was increased in professional Karate-Kas and amateur Karate-Kas versus to control volunteer (odd ratio > 1) however, was not significant. Odd ratios of T/T and T/C genotypes compared to C/C in professional group versus controls were 1.125 (95%CI: 0.556 - 2.275) and 1.034 (0.538 - 1.984), respectively. Also, odd ratio of T/T and T/C in amateur group versus controls were 1.002 (0.535 - 1.876) and 1.256 (0.715 - 2.205), respectively.
ConclusionThe IGF-I gene C/T polymorphism is not significantly associated with the physical performance´s levels of karate-kas athletes in Iranian population.
Keywords: IGF-I, Polymorphism, Professional Karate-Kas, Amateur Karate-Kas -
BackgroundIdentification of genetic markers is one of the priority trends to perform in athletes for evaluation of their efficacy. Previous studies have revealed that CK-MM may be used as a valuable marker to reflect the magnitude of skeletal muscle destruction in response to exercise.ObjectivesIn this study we analyzed the frequency of rs8111989CK-MM polymorphism in karatekas to find whether there is a difference among professional, amateur athletes and non- karatekas.MethodsDistribution of allele and genotype frequencies of the muscle specific creatine kinase (CK-MM) gene A/G polymorphism was assessed in a survey among 275 athletes residing in state of Isfahan (86 professional karatekas (43 male and 43 female) and 86 amateur karatekas (50 male and 36 female) and 103 non-athlete individuals (50 male and 53 female). Blood samples were taken and genotyping was performed by restriction fragment length polymorphism (RFLP) approach. Statistical analyses carried out using SPSS software and data with PResultsThe CK-MM AG genotype frequency was significantly higher in professional and amateur karate athletes and control subjects (AG genotype: 52.4% vs. AA genotype: 33.4%; GG genotype: 14.1%; χ2 = 16.79, PConclusionsThe CK-MM gene A/G polymorphism is associated with the physical performance levels of karatekas.Keywords: Amateur Karatekas, CK-MM, Polymorphism, Professional Karatekas
-
مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 406 (هفته دوم دی 1395)، صص 1323 -1329مقدمهآنزیم مبدل آنژیوتانسین (Angiotensin converting enzyme یا ACE)، اگزوپپتیدازی است که باعث تبدیل آنژیوتانسین Ι به آنژیوتانسین ΙΙ، انقباض عروق و ترشح آلدسترون می گردد. ژنوتیپ DD در پلی مورفیسم rs4646994 ژن (I/D) ACE باعث فعالیت بیشتر این آنزیم می گردد و با افزایش احتمال بیماری عروق کرونری (Coronary artery disease یا CAD) همراه است. از سوی دیگر و در طی سال های 2006-1980، تعداد 1866 ورزشکار مسابقه ای 6 ± 19 ساله در ایالات متحده ی امریکا، دچار مرگ ناگهانی شدند که 56 درصد (1049 مورد) آن وابسته به بیماری های قلبی- عروقی بودند. به اقتضای نقش کلیدی ژن ACE در تنظیم فیزیولوژی قلبی- عروقی، به عنوان یک عامل خطر مرتبط با CAD، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی شیوع پلی مورفیسم D/D ژن ACE در ورزشکاران کاراته کار گروه حرفه ای انجام شد.روش ها129 کاراته کار نخبه، 129 کاراته کار آماتور و 129 نفر گروه شاهد غیر ورزشکار از استان اصفهان به طور داوطلبانه مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه های خونی از شرکت کنندگان جمع آوری گردید. شیوع پلی مورفیسم های (I/D) توسط تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR-RFLP یا Polymerase chain reaction-Restriction fragment length polymorphism) بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS و از روش رگرسیون استفاده شد. 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته هاشیوع پلی مورفیسم DD (5/45 درصد)، ID (8/40 درصد) و II (7/13 درصد) در مجموع افراد شرکت کننده بیشتر بود، اما این تفاوت معنی دار نبود (005/0 < P). در بررسی گروه ها با یکدیگر، گروه حرفه ای در ژنوتیپ DD (0/63 درصد) به طور معنی داری بیشتر از گروه غیر ورزشکار (0/41 درصد) (004/0 = P) و گروه آماتور (7/14 درصد) (011/0 = P) بود.نتیجه گیریژنوتیپ DD ژن ACE به طور معنی داری در کاراته کاران نخبه بیشتر از کاراته کاران آماتور و غیر ورزشکاران است که علاوه بر مزیت بهره مندی ورزشکاران حرفه ای از این نوع پلی مورفیسم (در ارتباط با قدرت بدنی)، احتمال ابتلای آن ها به بیماری های قلبی- عروقی را تشدید می نماید و نیاز به برنامه های الزامی و نظارتی بالاتر (همچون Electrocardiography و...) در ورزشکاران حرفه ای رشته های توانی را بیان می کند.کلید واژگان: آنزیم مبدل آنژیوتانسین, آلل, پلی مورفیسمBackgroundAngiotensin converting enzyme (ACE) is an exopeptidase, which converts angiotensin I to angiotensin II results in vasoconstriction and aldosterone secretion. Previous studies have indicated that the presence of DD polymorphism in ACE gene is associated with the upregulation in the activity of ACE and incidence of arteriovascular diseases. Based on the previous studies, during 1980-2006 in the United States, among 1866 athletes who died suddenly, 56% were predominantly due to cardiovascular diseases. Thus, the aim of the present study was assessment of the frequency rate of I/D polymorphism in Iranian professional and amateur Karateka and non-athlete individuals as a prognostic factor in prevention of such diseases.MethodsIn this survey, 258 athletes including 129 professional Karateka (65 men and 64 women) and 129 amateur Karateka (75 men and 54 women) and 129 non-athlete individuals (71 men and 58 women) took part voluntarily. Blood samples were taken and polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (RFLP-PCR) performed on the isolated genomes. Statistical analyses carried out using SPSS software and those data with P Findings: Genotyping analyses indicated that allele frequency for DD was 45.5%, ID was 40.8% and II was 13.7% in our studied population (P > 0.050). In professional Karateka, significant increase in DD frequency was observed (63.0%) compared to non-athletes (41.0%) (P = 0.004) and amateur Karateka (14.7%) (P = 0.011).ConclusionThe greater value for allele frequency of DD polymorphism in professional Karateka suggests the incidence of cardiovascular diseases in this group. This implies the necessity of medical health care for professional athletes.Keywords: Angiotensin converting enzyme, Allele, Polymorphism
-
هدف از تحقیق حاضر، ارائه نیمرخی از آسیب های حاد مردان و زنان کاراته کای حرفه ای حاضر در رقابت های سوپرلیگ ایران در سال 1387 بود. تعداد 140 فرد (مرد و زن) شرکت کننده در این مسابقات در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات در زمینه آسیب های رخ داده در این مسابقات که 101 مرد (میانگین ± انحراف معیار، سن 2/3 ±7/21 سال، قد 9/6 ±9/176 سانتی متر، وزن 9/8 ±4/69 کیلوگرم) و 39 زن (میانگین ± انحراف معیار، سن 3 ± 22 سال، قد 8/6 ± 4/164 سانتی متر، وزن 2/6 ± 6/55 کیلوگرم) در آن شرکت کرده بودند، از طریق فرم ثبت آسیب و با کمک پزشک و فیزیوتراپ تیم ها جمع آوری شد. عواملی همچون میزان شیوع، محل آسیب دیده، سازوکار و علت آسیب ها و برخی عوامل دیگر مورد توجه قرار گرفتند. از آمار توصیفی و خی دو برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در مجموع 170 مسابقه تیمی (1436 بازی انفرادی)، 326 آسیب ثبت شد (مردان 244 آسیب و زنان 82 آسیب). میزان شیوع آسیب مردان، 2/8 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود و این میزان برای زنان 4/13 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود. در مردان، شیوع آسیب های بالاتنه بیشتر از پایین تنه و تفاوت آنها از لحاظ آماری معنادار بود (05/0>P، 24/21 =2) اما در مورد زنان تفاوت معناداری مشاهده نشد (43 در برابر 39 مورد)، (05/0
P، 26 = 2، 05/0
P، 15 = 2، 05/0
کلید واژگان: شیوع آسیب, زنان, کاراته, مردانThe aim of this study was to investigate the incidence, type and mechanism of injuries in Iranian professional male and female karate players. 140 karate players including 101 men (Mean+SD, age: 217+3.2 years, height: 176.9±6.4 cm, weight: 69.4±8.9 kg) and 39 women (Mean+SD, age 21.7±3.2 years, height: 164.4±6.8cm, weight: 55.6±6.2 kg) who participated in karate premier league competitions participated in this study. An injury form was used to collect data. Variables such as incidence, area, causes and mechanisms of injuries were considered and recorded after competitions. Chi square and descriptive statistics were used to analyze data. The results of this study showed that in 170 team competitions (1436 individual competitions), 326 injuries occurred (men 244 and women 82 injuries). The incidence of injury in men was 8.2 injuries/100 minutes of competition while it was 13.4 injuries/100 minutes of competition. Men had more injuries at their upper extremities than lower extremities (158 vs. 86), (λ2 = 21.24, P<0.05) and this difference was statistically significant. Women had more injuries at their lower extremities (43 vs. 39), (λ2 = 1.9, P>0.05). Ankle was the most common injured area for men (86 cases) (λ2 = 26, P<0.05) and women (43 cases) (λ2 = 2.1, P>0.05). Contusion was the most common injury for both sexes (39 and 14 injuries respectively). Opponents’ mistake was the main cause of injuries for both men and women (λ2 = 15, p<0.05, λ2 = 2.2, p>0.05). In can be concluded that if coaches pay more attention to technique instructions, team physicians and physiotherapists perfectly rehabilitate injured players and referees punish those players who use wrong techniques, injuries drastically will decrease in all players.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.