به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

rasoul rezaei

  • مصیب رستگار هروکی، رسول رضایی، جواد نعمتی*، محسن ثالثی، محمد همتی نفر
    زمینه و هدف

    ناقلان مونوکربوکسیلات نوع 2 و 4 (MCT2 و MCT4) در بافت مغز سطوح بالایی دارند که با انتقال لاکتات در مغز می تواند در تعویق خستگی هنگام تمرین های ورزشی مفید باشد؛ همچنین به نقش انتقال دهنده های لاکتات در بیماری هایی همچون سکته مغزی توجه شده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر دو نوع تمرین هوازی با شدت های متوسط و بالا بر مقادیر ناقلان مونوکربوکسیلات نوع 2 و 4 (MCT2 و MCT4) بافت قشر و استریاتوم مغز رت های صحرایی نژاد ویستار سالم و سکته مغزی است.

    مواد و روش ها

    پژوهش حاضر از نوع تجربی است که 60 سر رت نر هشت هفته ای نژاد ویستار به طور تصادفی به ده گروه، کنترل، MICT و HIIT سالم و سکته مغزی 24 و 72 ساعته (هر گروه شش سر) تقسیم شدند. پروتکل MICT و HIIT شامل سه قسمت گرم کردن، تمرین اصلی و سرد کردن بود. دوره تمرین به مدت چهار هفته، هر هفته پنج جلسه و هر جلسه 32 دقیقه به طول انجامید. پروتکل MICT با شدت 70 درصد سرعت بیشینه و پروتکل HIIT با شدت 85 تا 90 درصد سرعت بیشینه انجام گرفت. سکته مغزی از طریق مسدود کردن شریان کاروتید ایجاد شد. محتوای MCT2 و MCT4 از طریق روش وسترن بلات در بافت قشر و استریاتوم مغز اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق آزمون های آنووای یکطرفه و تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS نسخه 29 و گراف پدپریسم نسخه 2/2/10 در سطح معناداری 05/0≥P انجام گرفت.

    نتایج

    تفاوت معناداری در محتوای MCT2 (59/0=P) بافت قشری و محتوای MCT2 (66/0=P) و MCT4 (22/0=p) بافت استریاتوم در پی چهار هفته تمرین های MICT و HIIT در گروه های سالم و سکته مغزی مشاهده نشد. در مقابل محتوای MCT4 در بافت قشری تفاوت معناداری را پس از 72 ساعت سکته مغزی نشان داد (05/0<p). آزمون تعقیبی توکی برای محتوای MCT4 نشان داد این تفاوت معنادار بین جفت گروه های HIIT سکته 72 ساعته نسبت به گروه MICT سکته 72 ساعته (02/0=P)، گروه کنترل سکته 72 ساعته (04/0=P)، گروه HIIT سکته 24 ساعته (01/0=P)، گروه MICT سکته 24 ساعته (009/0=P)، گروه کنترل سکته 24 ساعته (003/0=P) و نسبت به گروه MICT (02/0=P) است.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد انجام MICT و HIIT تاثیر معناداری در محتوای MCT2 و MCT4 مغز ندارد؛ با وجود این در بافت قشری تفاوت معناداری در MCT4 گروه HIIT با سکته 72 ساعته نسبت به دیگر گروه مشاهده شد و این می تواند نشان دهنده برداشت لاکتات از طریق MCT4 پس از 72 ساعت بعد از سکته مغزی و بهبودی باشد.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, سکته مغزی, مونوکربوکسیلات نوع 2, مونوکربوکسیلات نوع 4
    Mosayeb Rastegar Harooki, Rasoul Rezaei, Javad Nemati *, Mohsen Salesi, Mohammad Hemmatinafar
    Background and Purpose

    Monocarboxylate transporters type 2 and 4 (MCT2 and MCT4) levels are high in brain tissue, which can be useful in postponing fatigue during exercise by transporting lactate in the brain.Therefore, the purpose of this research was to investigate the effects of two types of aerobic exercise with different intensities on the amounts of MCT2 and MCT4 in the cortex and striatum of healthy and stroke Wistar rats models.

    Materials and Methods

    In the present research 60 male Wistar rats (8 weeks old) were randomly divided into ten groups of control and healthy moderate intensity continuous training (MICT) and high intensity interval training (HIIT) of  24 and 72-hour stroke (6 rats in each group). The MICT and HIIT protocol consisted of three parts: warm-up, main exercise and cool-down. The training period lasted for 4 weeks, 5 sessions per week and each session lasted 32 minutes. The MICT protocol was performed at an intensity corresponding to 70% of the maximum speed and the HIIT protocol at an intensity of 85-90% of the maximum speed. Stroke was induced by blocking the carotid artery. The content of MCT2 and MCT4 was measured by Western blot technique in the cortex and striatum of the brain. Data analysis were performed by using one-way ANOVA and Tukey's post hoc tests in SPSS software version 29 and GraphPad Prism version 2.2.10 at a significance level of p≤0.05.

    Results

    Significant differences in the content of cortical tissue MCT2 (p=0.59)  and the content of striatum tissue MCT2 (p=0.66) and MCT4 (p=0.22) were not found after four weeks of MICT and HIIT in healthy and stroke groups. However, MCT4 content in cortical tissue showed a significant difference after 72 hours of stroke (p<0.05). Tukey's post-hoc test for MCT4 content showed a significant difference between the 72-hour stroke HIIT groups compared to the 72-hour stroke MICT (p=0.02), 72-hour stroke control (p=0.04), 24-hour stroke HIIT (p=0.01), 24-hour stroke MICT (p=0.009), 24-hour stroke control (p=0.003), and MICT (p=0.02) groups.

    Conclusion

    It seems that MICT and HIIT do not have a significant effect on the content of MCT2 and MCT4 in the brain. However, in the cortical tissue, a significant difference was observed in the MCT4 of the HIIT group with a 72-hour stroke compared to the other groups, and this could indicate the withdrawal of lactate by the MCT4 72 hours after the stroke and recovery.

    Keywords: Exercise Training, Stroke, Monocarboxylate Type 2, Monocarboxylate Type 4
  • Rasoul Rezaei, _ Parvin Kheradmand *, Shahram Bagheri, Esrafil Mansouri
    Background

    Cytokeratins, a family of intermediate filament proteins, are critical components of the cytoskeletal structure in epithelial cells. Among these, cytokeratin 20 (CK20) has garnered substantial attention as a potential biomarker in colorectal cancer (CRC) due to its role in distinguishing various subtypes of gastrointestinal epithelial cells. Therefore, we aimed to investigate the relationship between immunohistochemical expression of CK20 and colorectal adenocarcinoma prognostic factors.

    Materials and Methods

    This cross-sectional study included 50 tissue blocks from patients with colorectal adenocarcinoma. Demographic and clinicopathological information was extracted from the patients’ pathology report and recorded in a checklist. Then CK20 expression was examined using immunohistochemistry.

    Results

    The present study included 50 patients with colorectal adenocarcinoma, including 23 (46%) men and 27 (54%) women, with a mean age of 50 ± 11.2 years. Immunohistochemical expression of the CK20 marker was negative in 15 patients (30%), but 16 patients (32%) and 19 patients (38%) had focal and diffuse positive expression of this marker, respectively. In other words, the expression of this marker was positive in 40 patients (70%). Based on the results of the present study, a significant correlation between clinicopathological features such as tumor grade, lymphovascular invasion, perineural invasion, and lymph node involvement with the expression of the CK20 marker was reported (P < 0.05).

    Conclusion

    In general, based on the results of the present study, there is a significant association between the expression of CK20 and clinicopathological factors, so it is possible to use the CK20 marker in determining the prognosis of colorectal adenocarcinoma, however, more studies with a larger sample size will be required in the future.

    Keywords: Colorectal adenocarcinoma, CK20, Immunohistochemistry, clinicopathological parameter
  • Ali Eghbali*, Hossein Vahedi, Rasoul Rezaei

    Specific learning disabilities (SLDs) represent a group of neurodevelopmental disorders characterized by difficulties in acquiring academic skills in one or more areas. These difficulties persist despite typical intelligence and sufficient access to educational resources. In 2021, a research study was conducted in Tabriz, Iran, with the objective of comparing visual-spatial performance, attention problems, and cognitive processing speed among male students with and without specific learning disabilities in writing. This research adopted a casual-comparative method, selecting two groups of 60 third-grade male students through purposive sampling. One group comprised students with diagnosed learning disabilities in writing, who were under the care of the Learning Disabilities Center. The other group consisted of typically developing students attending regular schools. Data collection involved the utilization of the Conners Neuropsychological Scale (2004), and data analysis employed a multivariate analysis of variance (MANOVA). The study's results revealed significant differences in attention-related problems, cognitive processing speed, and visual-spatial performance between students with learning disabilities in writing and their typically developing peers. These findings offer valuable insights for educators working with students facing learning disabilities and for psychologists involved in their care.

    Keywords: Attention problems, cognitive processing speed, visual-spatial performance, learning disabilities, writing disorder
  • Rasoul Rezaei, Mohammad Mehdi Foroughi *, Hadi Beitollahi, Shohreh Jahani, Somayeh Tajik

    In this work, an easy method was employed to successfully develop La3+-doped ZnO nanoflowers and Guar-Gum (GG) modified screen printed electrode (La3+/ZnO/GG/SPE), and La3+/ZnO/GG/SPE was applied for the electrochemical detection of Ascorbic Acid (AA). The electrochemical methods, such as Cyclic Voltammetry (CV), chronoamperometry (CHA), and Differential Pulse Voltammetry (DPV) were used to evaluate the electrochemical performances toward ascorbic acid on the La3+/ZnO/GG/SPE. Good linear-ship was observed for ascorbic acid in the ranges of 1.0–700.0 μM, with the detection limits of 0.03 μM. Moreover, this sensor proved favorable to simultaneously determine ascorbic acid and acetaminophen. Finally, the modified electrode has fairly good performance during the employment of real sample analysis to determine the content of ascorbic acid. These results indicate that the La3+-doped ZnO nanoflowers are supposed to be a promising material in the electrochemical determination of ascorbic acid and acetaminophen in real samples.

    Keywords: Ascorbic acid, Acetaminophen, La3+, ZnO nanoflowers, Graphite screen printed electrode, Voltammetry
  • طراحی و تعیین روایی و پایایی آزمون های آمادگی جسمانی ویژه نیروهای زمینی جمهوری اسلامی ایران
    حسین زارعیان*، مهرعلی باران چشمه، رسول رضایی

    هدف از تحقیق حاضر طراحی آزمون های آمادگی جسمانی ویژه نیروهای زمینی ایران بود. پس از طراحی الگوی اولیه آزمون آمادگی جسمانی، روایی و پایایی آن بررسی و بر مبنای الگوی اولیه با توجه به نیازمندی نیروهای نظامی، سه آزمون آمادگی جسمانی ویژه نیروهای تکاور، زرهی و پیاده طراحی و روایی آزمون ها مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون t مستقل جهت تعیین روایی ساختاری الگوی اولیه، از آزمون همبستگی پیرسون جهت تعیین میزان روایی و پایایی آزمون ها استفاده شد. نتایج نشان داد در زمان اجرای آزمون آمادگی جسمانی ویژه، بین نیروهای نظامی مبتدی و نیروهای نظامی آموزش دیده تفاوت معنی داری وجود داشت (P≤0/043). همچنین بین دو بار اجرای الگوی اولیه آزمون آمادگی جسمانی همبستگی معنی دار (r = 84%) وجود داشت. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین زمان آزمون آمادگی جسمانی ویژه و معدل آمادگی جسمانی در نیروهای تکاور (r = - 53%)، نیروهای زرهی (r = - 48%) و نیروهای پیاده ارتباط معنی-داری (r = -65%) وجود دارد. نتایج نشان داد که الگوی اولیه به دلیل توانایی تفکیک نیروی نظامی مبتدی از آموزش دیده دارای روایی ملاکی و به دلیل همبستگی مناسب بین دو بار اجرای آزمون آمادگی جسمانی اولیه پایایی مناسبی دارد. همچنین نتایج نشان داد بین زمان اجرای آزمون های آمادگی جسمانی ویژه و معدل آمادگی جسمانی نیروهای تکاور، زرهی و پیاده همبستگی و روایی مناسب وجود دارد، از این رو با توجه به نتایج شاید بتوان گفت آزمون های ارایه شده توانایی کاربردی جهت تعیین توانایی جسمانی ویژه نیروهای تکاور، زرهی و پیاده را دارا است.

    کلید واژگان: روایی, پایایی, آزمون آمادگی جسمانی ویژه
    Designing and determining the validity and reliability of special physical fitness tests for the Islamic Republic of Iran's ground forces
    Hossein Zareian *, Mehali Barancheshmeh, Rasoul Rezaei

    The aim of This study was to design a special physical fitness test for Iran's ground forces. After designing the initial test pattern, its validity and reliability were assessed. Based on the initial model, according to military requirements, three physical fitness tests of Ranger, Armored and Pedestrian forces were designed and the validity of the tests were evaluated. independent t-test was used to determine the structural validity of the initial model of physical fitness test and Pearson correlation was use to determine validity and reliability of the tests.The result showed significant difference in tie of initial physical fitness test between newly enrolled military personnel and the trained military personnel (P≤0/ 043). and significant correlation between the twice times of the initial physical fitness test (r = 84%). The results showed significant correlation between the time of physical fitness test and physical fitness score in ranger (r = -53%), armored (r = -48%) and pedestrian forces (r = -65%). Conclusion The results showed, the primary model due to distinguish difference between newly enrolled personnel from trained has critical validity and due to the appropriate correlation between the two times has apropprate relibility. The results also showed that there is a good correlation and validity between the time of special physical fitness tests and the physical fitness score of Rangers, armored carriers and pedestrians personnel. Therefore becous of this result it seems provided tests have the ability to determine the special physical fitness of Rangers, armored carriers and pedestrians personnel.

    Keywords: Validity, Reliability, Special Physical Fitness Tests
  • بهاره زارع، فرهاد دریانوش*، رسول رضایی، جواد نعمتی، محمد همتی نفر
    مقدمه

    مکانیسم های مولکولی بهبود ورزش بر حافظه در هاله ای از ابهام است. لذا هدف از تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا (HIIST) بر عوامل بیوشیمیایی متابولیسم لیپید و عملکرد حافظه هیپوکمپ رت های نر مبتلا به استیاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH) بود.

    روش بررسی

    مطالعه حاضر از نوع تجربی بود. 40 سر رت نر نژاد Sprague-Dawley به دو گروه سالم (20=n) و رژیم پرچرب HFD) ،20n=) تقسیم شدند. رت های گروه HFD با هدف القا NASH، به مدت هشت هفته رژیم غذایی پرچرب دریافت کردند. رت ها بعد از کشتار 4 سر رت برای اثبات بیماری به طور تصادفی به چهار گروه سالم-بی تحرک (9n=)، سالم-شنا (9n=)، بیماربی تحرک (9n=) و بیمار-شنا (9n=) تقسیم شدند. گروه های تمرینی هشت هفته HIIST (سه جلسه/هفته، هر جلسه 30دقیقه) انجام دادند. در پایان، پروتیین FNDC5 با روش وسترن بلات و آیریزین هیپوکمپ مغز و FFA سرم به شیوه الایزا ارزیابی شدند. عملکرد حافظه با آزمون رفتاری مازآبی موریس اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS version 16 آنالیز شد. تعیین تفاوت میان گروه ها از آزمون آنووای یک راهه و برای تعیین تفاوت دوبه دو گروه ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (0/05>p).

    نتایج

    یافته ها نشان داد در پروتیین FNDC5 و آیریزین هیپوکمپ مغز و FFA سرم و در متغیرهای عملکرد حافظه میان گروه ها تفاوت معنادار وجود داشت (0/05>p).

    نتیجه گیری

     HIIST در مدل NASH؛ می تواند متابولیسم لیپید در هیپوکمپ مغز را فعال کند و عملکرد حافظه را بهبود بخشد. با این حال تحقیقات بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.

    کلید واژگان: استئاتوهپاتیت غیرالکلی, شنای تناوبی با شدت بالا, FNDC5, هیپوکمپ, آیریزین, متابولیسم لیپید, عملکرد حافظه
    Bahare Zare, Farhad Daryanoosh*, Rasoul Rezaei, Javad Nemati, Mohammad Hemmatinafar
    Introduction

    The molecular mechanisms of the improvement of exercise on memory are in the aura of ambiguity.Therefore, the aim of this research was studying the effect of eight weeks of high-intensity intermittent swimming training (HIIST) on the biochemical factors of lipid metabolism and hippocampal memory function of male rats with non-alcoholic steatohepatitis (NASH).

    Methods

    The present study was experimental. 40 male Sprague-Dawley rats were divided into two groups: healthy (n=20) and high-fat HFD (n=20) groups. Rats in the HFD group were fed a high-fat diet for eight weeks with the aim of inducing NASH. After proving the disease in HFD group rats, the remaining rats were randomly divided into four groups: healthy-sedentary (n=9), healthy-swimming (n=9), sedentary disease (n=9) and diseased-swimming (n=9). The exercise groups performed eight weeks of HIIST (three sessions/week, each session lasting 30 minutes). At the end, FNDC5 protein was evaluated by western blot method and brain hippocampal irisin and serum FFA by ELISA method. Memory performance was measured by the water Maz-Morris behavioral test. One-way ANOVA test was used to determine the difference between groups, and Bonferroni's post hoc test was used to determine the difference between two groups (p<0.05).

    Results

    The findings showed that there was a significant difference in the FNDC5 protein and irisin of the brain hippocampus and serum FFA and in memory function variables between the groups (p<0.05).

    Conclusion

    HIIST in NASH model can activate lipid metabolism in the hippocampus of the brain and improve memory function. However, more research is needed in this field.

    Keywords: Nonalcoholic steatohepatitis, High-intensity interval swimming, FNDC5, Hippocampus, Irisin, Lipid metabolism, Memory function
  • نرگس فرامرزیان، محسن ثالثی*، رسول رضایی، مریم کوشکی جهرمی
    مقدمه

    نفروپاتی دیابت یک عارضه شایع در بیماران مبتلا به دیابت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های TGF-b1 و SMAD7 در بافت کلیه موش های صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی سالمند بود.

    روش بررسی

    در این پژوهش 36 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 21 ماهه، با وزن 340 تا 390 گرم به روش تصادفی به سه گروه کنترل سالم، دیابت، تمرین- دیابت تقسیم شدند. گروه تمرین- دیابت به مدت شش هفته، پنج روز در هفته تمرینات تناوبی شدید را انجام دادند و گروه های کنترل سالم و دیابت هیچ گونه تمرینی انجام ندادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی موش های صحرایی قربانی شدند و بافت کلیه جهت بررسی بیان ژن های TGF-b1 و SMAD7 به روش Real- Time PCR استخراج شد. برای تعیین تفاوت بین گروه ها از تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری0/05>p استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزارversion 16  SPSS انجام شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد که شش هفته تمرین تناوبی شدید منجر به کاهش معناداری بیان ژن TGF-b1 بافت کلیه نسبت به گروه دیابت شد (0/001=p). هم چنین افزایش معناداری در بیان ژن SMAD7 در بافت کلیه در گروه تمرین- دیابت نسبت به گروه دیابت مشاهده شد (0/008=p).

    نتیجه گیری:

     با توجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد، تمرین تناوبی با شدت بالا می تواند با کاهش بیان ژن TGF-b1 و افزایش بیان ژن SMAD7 در بافت کلیه اثرات محافظتی در برابر نفروپاتی را اعمال کند. به دلیل این که این پژوهش روی موش های صحرایی دیابتی سالمند صورت گرفته، پیشنهاد می شود تا این روش تمرینی در مدل های انسانی دیابتی بررسی و تایید گردد.

    کلید واژگان: TGF-1, SMAD7, دیابت, تمرین تناوبی شدید, سالمندی
    Narges Faramarziyan, Mohsen Salesi*, Rasoul Rezaei, Maryam Kooshki Jahromi
    Introduction

    Diabetic nephropathy is a common complication in the patients with diabetes. The aim of this study was to investigate the effect of six weeks of high-intensity interval training on TGF-b1 and SMAD7 gene expression in kidney tissue of elderly diabetic male Wistar rats.

    Methods

    In this study, 36 male 21-month old Wistar rats, with the weight of 340 to 390 grams were randomly divided into three groups: healthy control, diabetes, and diabetes- training. The training group, performed high-intensity interval training five times per week for six weeks, healthy and diabetic control groups have not done any exercises. 24 hours after the last training session, rats were sacrificed and kidney tissues were extracted to examine TGF-b1 and SMAD7 genes expression by Real-Time PCR method. To determine the difference among the groups, one-way analysis of variance with Tukeys Post hoc test was used at the significant level of P<0.05. Statistical analysis was done by SPSS software version 16.

    Results

    The results showed that six weeks of high intensity interval training led to a significant decrease in TGF-b1 gene expression in kidney tissue compared to the diabetic group (P=0.001). In addition, a significant increase in SMAD7 gene expression in kidney tissue was observed in the diabetes- training group compared to the diabetes group (P=0.008).

    Conclusion

    According to the findings of the present study, it seems that high-intensity interval training can probably exert protective effects against nephropathy by reducing the expression of the TGF-b1gene and increasing the expression of the SMAD7 gene in kidney tissue. Because this research was conducted on elderly diabetic rats, it is suggested to check and confirm this training method in diabetic human models.

    Keywords: TGF-1, SMAD7, Diabetes, High-Intensity Interval Training, Elderly
  • عباس فروغی پردنجانی، محسن ثالثی*، رسول رضایی، جواد نعمتی
    مقدمه

    التهاب در مغز با نام التهاب عصبی شناخته می شود و موجب افزایش ترشح TNF-α (Tumor necrosis factor alpha) و فعال سازی مسیر TLR4 (Toll-like receptor 4) می گردد. پژوهش حاضر با هدف تاثیر 4 هفته پیش آماده سازی با تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر مقادیر TNF-α و TLR4 رت های صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد.

    روش بررسی

    پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق تجربی بود. تعداد 18 سر رت نر ویستار در سه گروه تمرین HIIT، تمرین MICT و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه HIIT شامل 6 وهله فعالیت 2 دقیقه ای با شدت معادل 90-85 درصد VO2max و 5 وهله استراحت فعال 2 دقیقه ای و برنامه MICT با شدت معادل 65 درصد VO2max با مدت زمان همسان با HIIT به مدت 4 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا گردید. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، موش های هر سه گروه تشریح شدند و بافت های قشر و استراتوم مغز موش ها جهت سنجش  TNF-α و TLR4 با استفاده از روش وسترن بلات، استخراج شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه (ANOVA) در سطح معناداری 0/05 به کمک نرم افزارversion 16  SPSS انجام شد.

    نتایج

    نتایج پژوهش حاضر نشان داد متغیرهای TNF-α و TLR4 در نواحی قشر و استراتوم مغزی پس از 4 هفته تمرین هوازی تناوبی پر شدت و تداومی با شدت متوسط تغییر معناداری نسبت به گروه کنترل نداشتند (0/05≥p).

    نتیجه گیری:

     با توجه به این یافته ها می توان اظهار داشت که پیش آماده سازی با تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط اثر معناداری بر شاخص های التهابی در مغز ندارد.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, تمرین تداومی با شدت متوسط, پیش آماده سازی, TNF-α, TLR4
    Abbas Foroughi Pordanjani, Mohsen Salesi*, Rasoul Rezaei, Javad Nemati
    Introduction

    Inflammation in the brain is known as neuroinflammation and increases TNF-α (Tumor necrosis factor alpha) secretion and activates the TLR4 (Toll-like receptor 4) pathway. The aim of this study was to evaluate the effect of 4 weeks preconditioning with high intensity intermittent training (HIIT) and moderate intensity training (MICT) on TNF-α and TLR4 levels in male Wistar rats.

    Methods

    The current research was an experimental study.18 male Wistar rats were divided into three groups: high intensity intermittent training (6 heads), continuous moderate intensity training (6 heads) and the control group (6 heads). HIIT program included 6 stages of 2-minute activity with intensity of 85-90% VO2max and 5 stages of active rest for 2 minutes and MICT program with intensity of 65% VO2max with the same duration as HIIT for 4 weeks and 5 days per week was implemented. 48 hours after the last training session, rats were dissected and cortical tissues and layers of mice were extracted for TNF-α and TLR-4 using western blotting. Data analysis was performed using ANOVA test at a significance level of 0.05 With the help of SPSS version 16 software.

    Results

    The results of the present study showed that TNF-α and TLR4 in the cortex and stratum cerebral areas after 4 weeks of high-intensity and moderate-intensity intermittent aerobic exercise did not change significantly compared to the control group (p≥0.05).

    Conclusion

    According to these findings, it can be stated that exercise with high or moderate intensity cannot be an effective factor in increasing inflammatory markers in the brain.

    Keywords: HIIT, MICT, Preconditioning, TNF-α, TLR4
  • محمدجواد شفاهی*، محسن ثالثی، رسول رضایی، فرهاد دریانوش
    زمینه و هدف

    پروتیین تنظیم کننده بیوژنز میتوکندریایی گیرنده فعال کننده تکثیر پروکسیزوم گاما-1 آلفا (PGC-1α) به عنوان عامل اصلی مسیر سیگنالینگ در کنترل متابولیسم میتوکندری عمل می کند. در عین حال، یک عامل رونویسی به نام عامل 2 وابسته به اریترویید عامل هسته ای-2 (Nrf2) نیز شناخته شده که با فعال سازی PGC-1α رابطه دارد و تا حدودی مشخص شده است که مسیر یکی از این دو عامل رونویسی، می تواند بر دیگری تاثیر بگذارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل دهی کوآنزیم Q10 بر مقادیر Nrf2، PGC-1α در رت های نر نژاد اسپراگوداولی بود.

     روش تحقیق:

    در این تحقیق تجربی، 36 سر رت به صورت تصادفی به شش گروه مساوی شامل گروه تمرین مقاومتی، دو گروه تمرین مقاومتی و مکمل Q10 با دوزهای 200 و 300 میلی گرم/کیلوگرم وزن، دو گروه  مکمل Q10 با دوزهای 200 و 300 میلی گرم/کیلوگرم وزن، و کنترل تقسیم شدند. مکمل به رت ها در گروه های تمرین - مکمل و مکمل، گاواژ شد. تمرین مقاومتی شامل سه نوبت با پنج تکرار بود که سه روز در هفته و به مدت هشت هفته اجرا گردید. از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و توکی در سطح معنی داری 05/0>p برای استخراج نتایج استفاده شد.

    یافته ها:

     بیان Nrf2 و PGC-1α به طور معنی داری در گروه های تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی + مکمل (دوز 200 میلی گرم/کیلوگرم) افزایش یافت (0001>p)، در حالی که در گروه تمرین مقاومتی + مکمل با دوز 300 میلی گرم/کیلوگرم (07/0>p)  و دو گروه دریافت کننده مکمل (09/0>p) تغییر معنی داری نکرد.

    نتیجه گیری

    با توجه به اثر افزایشی ترکیب تمرینات مقاومتی همراه با مکمل دهی Q10 (با دوز 200 میلی گرم/کیلوگرم) در بهبود Nrf2 و PGC-1α؛ می توان این شیوه را در بیوژنز میتوکندریایی موثر دانست.

    کلید واژگان: تمرین مقاومتی, مکمل کوآنزیم Q10, عامل 2 وابسته به اریتروئید عامل هسته ای-2, گیرنده فعال کننده تکثیر پروکسیزوم گاما-1 آلفا
    MohammadJavad Shafahi *, Mohsen Salesi, Rasoul Rezaei, Farhad Daryanoosh
    Background and Aim

    The mitochondrial biogenesis-regulating protein of the peroxisome proliferator-activated receptor gamma coactivator 1-alpha (PGC-1α) acts as a major signaling pathway for controlling of mitochondrial metabolism. Meanwhile, a transcription factor namely nuclear factor erythroid 2-related factor 2 (Nrf2) is recognized that also associated with PGC1α activation, and it has been shown to some extent to the pathway of one of these two transcription factors can affect the other. The aim of this study was to evaluate the effect of eight weeks of resistance training a long with coenzyme Q10 supplementation on Nrf2 and PGC-1α levels in male Sprague-Dawley rats.

    Materials and Methods

    In this experimental study, 36 rats were randomly divided into six equal groups including resistance training, two resistance training and Q10 supplement (200 and 300 mg/kg/body weight), two supplement (200 and 300 mg/kg/body weight) and control group. The all supplements were applied as a gavage to the exercise-supplement and gavage supplement groups. Resistance training consisted of three sessions and five repetitions which were performed three days a week for eight weeks. One-way analysis of variance and Tukey tests at the significant level of p<0.05 were used to extract the results.

    Results

    Nrf2 and PGC-1α expression increased significantly in resistance training and resistance training+supplement (200 mg/kg) groups (p<0001), while in resistance training group+supplement a dose of 300 mg/kg (p<0.07) and two groups of supplements (p<0.09) no significantly changes were observed.

    Conclusion

    Due to the additive effect of resistance training combined with Q10 supplementation (a dose of 200 mg/kg) in improving Nrf2 and PGC-1α; it can be considered as a effective method in mitochondrial biogenesis.

    Keywords: resistance training, Coenzyme Q10, Nuclear factor erythroid 2-related factor 2, Peroxisome proliferator-activated receptor gamma coactivator 1-alpha
  • اسداله خدیوی، مسعود خنجرخانی*، رسول رضایی

    هدف این پژوهش طراحی الگویی برای ارزشیابی تحصیلی بدون تخلف و درعین حال رشد دهنده، با استناد به اندیشه هانس گیورگ گادامر و بنجامین بلوم است. این پژوهش که تحلیلی استنتاجی و از نوع پژوهش های کیفی است، قصد دارد، با استناد به سطوح یادگیری بلوم و رخداد فهم در اندیشه گادامر، روشی ارایه دهد که هم رسالت آموزش را برآورد سازد و هم در ایامی که آموزش به صورت آنلاین است، احتمال تخلف را کم نماید. ارزشیابی تحصیلی یکی از مراحل مهم فرآیند تدریس و آموزش هست که در سطوح یادگیری مدنظر بلوم بیشترین تامل را می طلبد. در اندیشه گادامر نیز فهم یک رخداد، صرفا به بازآفرینی محدود نشده و در اتفاقی بدیع در اثر تاملات تاملی فرد با غیر رخ می دهد. محقق با استناد به این دو نظریه و ترکیب سازوار این دو نوعی از ارزشیابی را تعریف می کند که بالاترین حد تفکر و تامل و آفرینش رخ می دهد که هدف اصلی ارزشیابی است. در این نگاه هدف ارزشیابی صرفا جواز پاس نیست، بلکه ابزار و تکنیکی برای رشد می باشد. الگو بدین صورت است که طراحی و پاسخ به سوالات توسط خود فراگیر رخ می دهد و بخشی از امتیاز به طراحی سوال اختصاص می یابد و به هر میزان سطح بالا و تاملی باشد امتیاز بالاتر از این بخش دریافت می نماید. طرح سوال سطح بالاتر نیاز به تسلط طراح به محتوا و پیام متن دارد. با این اوصاف فراگیر ناگزیر از طرح این گونه سوالات است و درنهایت یافتن پاسخ بدان هاست. به نظر در این حالت تخلف به حداقل رسیده و بازآفرینی جای خود را به تامل، آفرینش و مطالعه عمیق می دهد که هدف نهایی تربیت است.

    کلید واژگان: ارزشیابی تحصیلی, تخلف, آنلاین, بلوم, گادامر
    Asadollah Khadivi, Masoud Khanjarkhani *, Rasoul Rezaei

    The purpose of this study is to design a model for academic evaluation without fraud and at the same time nurturing, based on the ideas of Hans Georg Gadamer and Benjamin Bloom. This research, which is a inferential analysis and a type of qualitative research, intends to provide a method that estimates the mission of education both in the days when education is online, based on Bloom's learning levels, and the occurrence of understanding in Gadamer's thought. Reduce the possibility of fraud by immigrants and academic evaluation as an important part of education, remains important and fundamental. At Bloom's cognitive levels, higher levels (such as the evaluation level) require both the question and the answer to the highest level of reflection. In Gadamer's thought, understanding as an event is not limited to recreation and occurs in a novel event as a result of one's reflective reflections with others. Based on these two theories and compatible combinations, a type of evaluation is defined that occurs at the highest level of thinking, reflection and creation, which is the main purpose of evaluation. In this view, the purpose of evaluation is not merely a pass, but a reason, a tool, and a technique for growth. The pattern is that the design and answer to the questions is done by the student and part of the score is allocated to the question design and the higher the level and reflection, the higher the score is received from this section. Higher level question design requires the designer to master the content and message of the text. With these all-encompassing descriptions, it is inevitable to ask such questions and ultimately find answers to them. According to the researcher, in this case, fraud is minimized and re-creation gives way to deep reflection, creation and study, which is the ultimate goal of education.

    Keywords: academic evaluation, misconduct, online, Bloom, Gadamer
  • رسول رضایی، افسانه عظیمی محله*، اعظم عظیمی محله
    در این پژوهش اثر افزودن عصاره بهارنج به صورت آزاد (400 پی پی ام) و ریزپوشانی شده (2000 پی پی ام) و زمان نگهداری (صفر، 7، 14، 21 و 28 روز) بر خصوصیات شیمایی (pH، اسیدیته، ماده خشک و ترکیبات فنولی کل)، میکروبی و حسی (عطرو طعم و پذیرش کلی) دوغ مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد مقدار عصاره بهارنارنج به صورت آزاد و ریزپوشانی شده بر میزان pH، اسیدیته، ترکیبات فنولی و جمعیت کلی کپک و مخمر تاثیر معنی‏داری داشت (P< 0.05). بطوریکه با افزایش مقدار عصاره بهارنارنج به صورت آزاد و ریزپوشانی شده ، میزان pH و ترکیبات فنولی افزایش و میزان اسیدیته و کپک و مخمر بطور معنی‏داری کاهش یافت (P> 0.05). همچنین زمان بر کلیه فاکتورهای اندازه گیری تاثیر معنی‏داری داشت (P< 0.05). با گذشت زمان مقدار ترکیبات فنولی در نمونه شاهد و نمونه حاوی عصاره آزاد کاهش و جمعیت کپک و مخمر در نمونه شاهد و تیمار حاوی عصاره آزاد افزایش یافت ولی در نمونه دوغ حاوی عصاره ریزپوشانی شده تا روز 21 نگهداری هیچ گونه کپک و مخمری مشاهده نشد و همچنین ترکیبات فنولی تا آخرین روز نگهداری حفظ گردید. نتایج تجزیه آماری ارزیابی حسی نمونه های دوغ نیز نشان داد که با افزودن عصاره بهارنارنج شاخص عطر و طعم و پذیرش کلی افزایش پیدا کرد (P< 0.05). نتایج حاکی از آن است که افزودن عصاره بهارنارنج باعث افزایش ماندگاری دوغ و بهبود خواص حسی آن می شود.
    کلید واژگان: عصاره بهارنارنج, ریزپوشانی, دوغ, خواص حسی
    Rasoul Rezaei, Afsaneh Azimi Mahalleh *, Azam Azimi Mahalleh
    In this study, the effect of adding Bahar narang (Citrus aurantium) (400 ppm) and encapsulated Bahar narang extract (2000 ppm) and storage time (0, 7, 14, 21 and 28 days) on chemical properties (pH, acidity, and dry matter) and total phenolic compounds, microbial and sensory properties (flavor and overall acceptance) of doogh were evaluated. The results showed that the amount of free and encapsulated Bahar narang extract had a significant effect on pH, acidity, phenolic compounds and the total count of mold and yeast (P< 0.05). As the increased the amount of free and encapsulated Bahar narang extract, the pH and phenolic compounds increased and the amount of acidity, mold and yeast decreased significantly (P> 0.05). Storage time also had a significant effect on all measurement factors (P< 0.05). Over time, the amount of phenolic compounds in the control sample and the sample containing free extract decreased and the count of mold and yeast in the control sample and treatment containing free extract increased, but in the sample of doogh containing encapsulated extract no mold and yeast were observed until the 21 day of storage. Phenolic compounds were also preserved until the last day of storage. The results of statistical analysis of sensory evaluation of doogh samples also showed that with the addition of Bahar narang extract, the flavor score and overall acceptance increased (P <0.05). The results indicate that the addition of Bahar narang extract increases the shelf life of doogh and improves its sensory properties.
    Keywords: Bahar narang extract, encapsulation, Doogh, Sensory properties condition
  • زهرا کریمی احمدآبادی، جواد نعمتی*، سید حسام الدین موسوی نیا، رسول رضایی
    هدف

    فعالیت ورزشی هوازی بسته به شدت و مدت فعالیت منجر به تغییراتی در عوامل همودینامیکی و دستگاه هموستاتیک در بیماران پرفشار خونی می شود که در صورت اعمال محدودیت جریان خون در زمان فعالیت می توان انتظار تغییرات متفاوتی داشت. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر، بررسی پاسخ برخی شاخص های همودینامیک و انعقادی به یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی با و بدون محدودیت جریان خون در بیماران پرفشار خونی بود.

    روش ها

    تعداد 10 بیمار پرفشار خونی در 2 جلسه فعالیت هوازی (5 نوبت، هر نوبت 2 دقیقه فعالیت با سرعت 4 کیلومتر در ساعت با یک دقیقه استراحت غیرفعال) با و بدون محدودیت جریان خون با طرح توازن متقابل شرکت کردند. فشارخون قبل، بلافاصله، 5، 10، 15، 30 و 60 دقیقه پس از فعالیت، تعداد پلاکت ها، زمان پروترومبین و زمان نسبی ترومبوپلاستین فعال شده قبل، بلافاصله، 30 دقیقه و 24 ساعت پس از فعالیت، ضربان قلب و شاخص درک از فشار نیز در نوبت های مختلف فعالیت اندازه گیری شد.

    نتایج

    اثر زمان در همه عوامل اندازه گیری شده غیر از تعداد پلاکت ها (055/0=P) معنا دار بود (001/0>P) در حالی که تعامل زمان- شرایط فعالیت غیر از ضربان قلب (011/0=P) در بقیه عوامل غیرمعنا دار بود (05/0<P).

    نتیجه گیری

    براساس نتایج، محدودیت جریان خون منجر به افزایش عوامل همودینامیکی و کاهش زمان تشکیل لخته در بیماران پرفشارخونی شد ولی تفاوت های موجود بین فعالیت هوازی با و بدون جریان خون معنا دار نبود، بنابراین، به نظر می رسد فعالیت با محدودیت جریان خون خطر اضافی را بر دستگاه قلبی- عروقی و عوامل انعقادی افراد میانسال دارای پرفشار خونی اعمال نمی کند.

    کلید واژگان: فشار خون, ضربان قلب, شمارش پلاکت ها, زمان پروترومبین, زمان نسبی ترومبوپلاستین فعال شده
    Zahra Karimi Ahmadabadi, Javad Nemati *, Seyed Hesamuddin Mousavinia, Rasoul Rezaei
    Purpose

    Depending on the intensity and duration of activity, aerobic exercise leads to changes in hemodynamic factors and the hemostatic system in hypertensive patients, which can be expected to change if blood flow is restricted during exercise. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the response of some hemodynamic and coagulation indicators to aerobic exercise with and without blood flow restriction in hypertensive patients.

    Methods

    10 hypertensive patients participated in two sessions of aerobic exercise (five bouts, two minutes of exercise at a speed of four km / h /one minute of inactive recovery) with and without blood flow restriction in a cross-over design. Blood pressure was measured before, immediately, five, 10, 15, 30 and 60 minutes after exercise. Platelet counts, Prothrombin Time and activated Partial Thromboplastin Time were taken before, immediately, 30 minutes and 24 hours after exercise. Heart rate and rate of perceived exertion were also measured at different times of exercise.

    Results

    The effect of time was significant on all measured factors (P < 0.001) except platelet counts (P = 0.055), while the time-condition interaction was non-significant on other factors (P > 0.05) except heart rate (P = 0.011).

    Conclusion

    Based on the results, blood flow restriction increased hemodynamic factors and decreased clotting time in hypertensive patients, but the differences between aerobic exercise with and without blood flow restriction were not significant, so it seems that exercise with limited blood flow does not pose an additional risk on the cardiovascular system and coagulation factors of middle-aged people with hypertension.

    Keywords: Blood pressure, heart rate, Platelet counts, Prothrombin Time, activated Partial Thromboplastin Time
  • Mohammad Javad Shafahi, Mohsen Salesi*, Rasoul Rezaei, Farhad Daryanoosh
    Background

    Nuclear factor-erythroid-2-related factor 2 (Nrf2) is an inducible transcription factor that improves redox balance through stimulating antioxidant gene expression.

    Objectives

    Studies have shown that Nrf2 can be modulated by physical exercise. However, the impact of resistance training and coenzyme Q10 supplementation has never been investigated. The aim of this study was to evaluate the effects of two months of resistance exercise and coenzyme Q10 supplementation on the expression of Nrf2 and NAD(P)quinone acceptor oxidoreductase 1 (NQO1) in young male rats.

    Methods

    In this semi-experimental study, a total of 36 male and young Sprague Dawley rats (age: 8 weeks) were randomly assigned into six groups as follows: resistance training (RT), training and supplementation of 200 mg/kg of rat weight (RT + Q200), training and supplementation and 300 mg/kg (RT + Q300), supplementary group with the value of 200 mg/kg (Q200), supplementary group with the value of 300 mg/ kg (Q300), and control. The resistance training protocol consisted of three set of five repetitions of trained rats climbing a vertical ladder with an extra load attached to the tail, representing 30–100% of total body mass three times per week for eight weeks. The proteins levels of Nrf2 and NQO1 were measured by Western blotting technique. One-way analysis of variance (ANOVA), and in case of statistically significant difference, Tukey’s post-hoc test were used to determine the difference between groups.

    Results

    The results showed that the expression of Nrf2 and NQO1 levels changed in the groups after the end of the period. While the expression of Nrf2 and NQO1 significantly increased in the RT and RT + Q200 groups (P<0.001).

    Conclusion

    The results of present study showed that resistance training provides a beneficial adaptation to Nrf2 and NQO1 activity, which can be further enhanced by Q10 supplementation with antioxidant effects.

    Keywords: Resistance training, Nuclear factor-erythroid-2-related factor 2, Antioxidants, Coenzyme Q10supplement
  • محسن امیدی، محسن ثالثی*، رسول رضایی، مریم کوشکی جهرمی
    مقدمه

    پروتیین BDNF مهم ترین نروتروفین است که در عملکرد شناختی نقش دارد. دیابت می تواند منجر به نقص در عملکرد آن شود و عامل اختلالات شناختی در هیپوکمپ است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر BDNF هیپوکمپ مغز، عملکرد شناختی (Cognitive function)، گلوکز و انسولین رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است.

    روش ها

     40 سر رت نر نژاد اسپراگ داولی به طور تصادفی به چهار گروه سالم -بی تحرک، سالم-تمرین ترکیبی، دیابت-بی تحرک و دیابت-تمرین ترکیبی تقسیم شدند. رت های گروه های تمرین به مدت 8 هفته تمرین ترکیبی انجام دادند. پس از 8 هفته، ارزیابی حافظه آزمودنی ها با استفاده از تست عملکرد شناختی و در ماز آبی انجام گرفت. سنجش مقادیر BDNF در هیپوکمپ ازطریق آزمایش وسترن بلات انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد.

    یافته ها

     مطالعه ی حاضر نشان داد که هشت هفته تمرین ترکیبی منجر به کاهش معنی داری در میزان قندخون ناشتا در گروه تمرین سالم نسبت به گروه بیماردیابتی شد (05/0≤p). کاهش غیرمعنی داری در میزان BDNF هیپوکمپ مغز در گروه تمرین دیابتی نسبت به گروه دیابت نیز مشاهده شد (05/0≤p). در ضمن، میزان عملکرد حافظه در گروه های تمرین سالم و تمرین دیابتی نسبت به سالم بی تحرک و دیابتی بی تحرک از نظر معنی داری در سطح بالاتری قرار داشت (05/0≤p).

    نتیجه گیری

     تمرین ترکیبی BDNF هیپوکمپ مغز را کاهش می دهد و میزان عملکرد شناختی در گروه تمرین نسبت به گروه بی تحرک افزایش داشت. در نتیجه می توان گفت این نوع تمرینات در بهبود عوارض دیابت نوع دو موثر است.

    کلید واژگان: تمرین ترکیبی, پروتئین BDNF, عملکرد شناختی, هیپوکمپ
    Mohsen Omidi, Mohsen Salesi*, Rasoul Rezaei, Maryam Koushki Jahromi
    Background

    BDNF protein is the important neurotrophin that is involved in cognitive function. Diabetes can lead to impaired function and is a neurocognitive disorder's factor in hippocampus. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the effect of 8 weeks of concurrent training on BDNF levels in the brain hippocampus and cognitive function of streptozotocin-induced diabetic rats.

    Methods

    40 of Sprague-Dawn rats were randomly divided into four groups: healthy inactive, non-healthy concurrent exercise, diabetic group without exercise, and diabetic concurrent exercise. Rats in the training groups performed concurrent training for 8 weeks. After 8 weeks, subjects' memory was assessed using a cognitive function test in a water maze. BDNF levels in the hippocampus were measured by Western blotting. One-way analysis of variance and LSD post hoc test were used to analyze the data.

    Findings

    The present study showed that eight weeks of concurrent exercise resulted in a significant reduction in fasting blood sugar in the healthy exercise group compared to the diabetic group. A significant decrease in BDNF levels of the cerebral hippocampus was also observed in the diabetic exercise group compared to the diabetic group. In addition, the level of memory function in healthy exercise and diabetic exercise groups was significantly higher than healthy control and patient control.

    Conclusion

    Concurrent exercise reduces BDNF hippocampus and increased cognitive function in the exercise group compared to the control group. As a result, it can be said that this type of exercise is very effective in improving the complications of type 2 diabetes.

    Keywords: Concurrent exercise, BDNF protein, Cognitive function, Hippocampus
  • حسین واحدی کوجنق*، علی اقبالی، رسول رضایی، سمیه بخشی
    هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر مهارت اجتماعی دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود. پژوهش نیمه آزمایشی از طرح نوع پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه در این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر ابتدایی (945 نفر) ده تا دوازده ساله در شهر ملکان بود که در سال تحصیلی 1398-1399 مشغول به تحصیل بودند. نمونه موردمطالعه در این تحقیق شامل 30 دانش آموز دختر ده تا دوازده ساله پایه های چهارم، پنجم و ششم ابتدایی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (آزمایش 15 نفر، کنترل 15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CSI-4) اسپیرافکین و گادو (1994) و مهارت اجتماعی (SSRS) گرشام و الیوت (1990) استفاده شد. گروه آزمایش آموزش تنظیم هیجان (هشت جلسه یک ساعتی) را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تجزیه وتحلیل داده ها، با روش آماری تحلیل کوواریانس انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد آموزش تنظیم هیجان بر همه مولفه های مهارت اجتماعی شامل همکاری (005/0 >P)، قاطعیت (001/0 >P) و خویشتن داری (003/0 >P) کودکان دختر دبستانی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای تاثیر دارد. با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود آموزش تنظیم هیجان به عنوان یکی از روش های موثر در بهبود مهارت اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای درنظر گرفته شود.
    کلید واژگان: اختلال نافرمانی مقابله ای, تنظیم هیجان, مهارت های اجتماعی
    Hossein Vahedi *, Ali Eghbali, Rasoul Rezaei, Somayeh Bakhshi
    The purpose of this study was to examine the effectiveness of emotion regulation training on the social skills of elementary school students with Oppositional Defiant Disorder. This study was quasi-experimental with a pretest-posttest design and a control group. The study population in this study included all female elementary school students (945 subjects) aged 10-12 years in Malekan who were educating in the 2019-2020 academic year. The sample investigated in this study includes 30 female elementary school students with Oppositional Defiant Disorder in the fourth, fifth, and sixth grades of elementary school, aged 10-12 years, who were selected through a purposive sampling method and randomly divided into an experimental group and a control group (15 experimental subjects, 15 control subjects) who were assigned. The Child Symptom Inventory-4 (CSI-4) by Spirafkin and Gado (1994) and the Social Skills Rating System (SSRS) by Gersham and Elliott (1990) were used to collect data. The experimental group received emotion regulation training (8 one-hour sessions), and the control group received no intervention during this period. Data were analyzed using Covariance analysis. The results showed that emotion regulation training had an effect on all components of social skills including cooperation (P<0.005), assertiveness (P<0.001), and self-control (P<0.003) of elementary school girls with defiant disorder. Based on the obtained results, it is suggested that emotion regulation training should be considered as one of the effective methods to improve social skills of students with oppositional defiant disorder.
    Keywords: oppositional defiant disorder, social skills, emotion regulation
  • لیلا زرآور، جواد نعمتی*، رسول رضایی، مریم کوشکی جهرمی، فرهاد دریانوش
    این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تمرین با محدودیت جریان خون (BFR) در آب بر مقدار هورمون رشد (GH)، فاکتور رشد شبه انسولین یک (IGF-1) و تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) زنان سالمند انجام شد. تعداد 30 نفر از زنان غیر ورزشکار (سن 60 تا 70 سال، وزن 5/2 ± 34/72 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 07/4 ± 8/28 کیلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند و به طور تصادفی به سه گروه کنترل، تمرین در آب با BFR و تمرین در آب بدون BFR تقسیم شدند. هر دو گروه تمرینی تمرینات هوازی با مقاومت آب را (هشت هفته، سه روز، یک ساعت) اجرا کردند. فشار کاف در گروه تمرینی با BFR 110 تا 220 میلی متر جیوه بود. خون گیری 24 ساعت قبل از اولین و بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. از آزمون آماری تحلیل کواریانس (آنکوا) وابسته برای تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد گروه های تمرین در مقادیر BMD، IGF-1  و مقدار نمره T (T-Score) در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشتند (0.05 ≥ P). در مقدار GH فقط گروه تمرین با BFR نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (0.05 ≥ P). همچنین نتایج پس آزمون گروه تمرین با BFR در مقایسه با گروه تمرین بدون BFR در مقادیر BMD،GH ،IGF-1  و T-Score افزایش معناداری داشت (0.05 ≥ P).  پژوهش حاضر نشان داد تمرین در آب در زنان سالمند به بهبود اثر عوامل آنابولیک در جلوگیری از کاهش تراکم استخوان منجر می شود، اما تمرین در آب باBFR  دارای اثرهای مفیدتری در افزایش BMD است؛ بنابراین توصیه می شود از این تمرینات در برنامه تمرینی زنان سالمند استفاده شود.
    کلید واژگان: تمرین در آب, BFR, GH, IGF-1, BMD, زنان سالمند
    Leila Zaravar, Javad Nemati *, Rasoul Rezaei, Maryam Koushkie Jahromi, Farhad Daryanoosh
    The aim of this study was to investigate the effect of water exercise with blood flow restriction (BFR) on the growth hormone (GH), insulin-like growth factor-1 (IGF-1) levels and bone mineral density (BMD) of elderly women. To do so, 30 non-athlete women (age: 60 to 70, weight 72.34 ± 2.5 kg and BMI: 28.8 ± 4.07) participated in the study voluntarily and were randomly divided into three groups of control, water exercise with BFR and water exercise without BFR.  Both training groups performed aerobic exercises with water resistance (eight weeks, three days, one hour). Cuff pressure in the training group with BFR was 110 to 220 mm Hg. Blood samples were taken 24 hours before the first and after the last training session. Statistical test of analysis of covariance (ANCOVA) was used for data analysis. Findings of the study indicated that two training groups had a significant increase in BMD, IGF-1 and T-score compared to the control group (p≤ 0.05). There was significant increase in the amount of GH only in the BFR group compared to the control group (P≤0.05). Moreover, the result showed significant increases in BMD, GH, IGF-1 and T-score in water exercise with BFR group compared to the water exercise without BFR group (p≤ 0.05). The results of the study indicated water exercise improved the effect of anabolic factors to prevent decreasing bone density, in older women, but water exercise with BFR induced a more beneficial effect on BMD rather than water exercise without BFR. Therefore using water exercise with BFR is recommended for older women.
    Keywords: Water exercise, BFR, GH, IGF-1, BMD, Elderly Women
  • حسین واحدی*، علی اقبالی، رسول رضایی، داود قاسم زاده
    مقدمه

    استفاده از روش‌های مناسب تدریس، می تواند در ارتقای مهارت های زندگی موثر واقع شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت زندگی به روش الگوی تدریس جیگ‌ساو بر مهارت کنترل خشم، جهت ارتقای امنیت اجتماعی در بین زندانیان زندان تبریز بود.

    روش

    پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه زندانیان زندان شهر تبریز، در سال 1398 می‌باشد. نمونه آماری تحقیق شامل تعداد 96 نفر از زندانیان زندان تبریز (48 مرد و 48 زن) می باشند که به صورت دردسترس، انتخاب و به صورت تصادفی، در گروه های آزمایش به روش سنتی و آموزش جیگ‌ساو و گروه کنترل جای گرفتند. محتوای آموزشی، مهارت کنترل خشم از مهارت های زندگی به روش سنتی و الگوی تدریس جیگ‌ساو معکوس، هر کدام به مدت شش جلسه، به روی گروه‌های آزمایش، اجرا شد. برای گردآوری داده‌ها در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از پرسش‌نامه مهارت کنترل خشمPACT استفاده شد. داده‌های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل کوارایانس تحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که بین گروه‌های آموزش جیگ ساو و آموزش سنتی در مهارت کنترل خشم، تفاوت معنی داری وجود دارد و روش جیگ‌ساو تاثیر بیشتر معنی داری نسبت به روش سنتی در کنترل خشم داشته است (009/0 <p). تفاوت هر دو گروه آموزش جیگ‌ساو و آموزش سنتی با گروه کنترل در مهارت کنترل خشم، معنی دار است (001/0 <p).

    نتیجه گیری

    هم آموزش جیگ‌ساو و هم آموزش سنتی، در بهبود مهارت کنترل خشم، موثر بوده اند، ولی میزان اثربخشی آموزش به شیوه جیگ‌ساو معکوس، بیشتر از آموزش به شیوه سنتی است. بنابراین این روش می تواند در برنامه های آموزشی- درمانی زندانیان مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: الگوی تدریس جیگ ساو معکوس, مهارت کنترل خشم, زندان
    Hossein Vahedi *, Ali Eghbali, Rasoul Rezaei, Davoud Ghasemzadeh
    Introduction

    Using appropriate teaching methods can be effective in improving life skills. The aim of this study was to investigate the effectiveness of life skills training using Jigsaw teaching model on anger control skill to Promote Social Security among inmates of Tabriz prison.

    Methods

    The research method is quasi-experimental with pre-test and post-test with control group design. The statistical population of the study includes all prisoners in Tabriz prison in 2018. The sample of the study includes 96 prisoners of Tabriz prison (48 men and 48 women) who were selected by available sampling and randomly divided to Jig saw and traditional teaching experimental and control groups. Anger Control skill training content was implemented in traditional methods and reverse Jig Saw teaching pattern for six sessions on their experimental groups. The PACT Anger Control Skills Questionnaire was used to collect data in the pre-test and post-test stages. The obtained data were analyzed using analysis of covariance method.

    Findings

    The results showed that There are significant differences between Jig‌ ‌Saw teaching technique and traditional training groups in anger control skill and the Jigsaw method has had a more significant effect on anger management than the traditional method (p < 0.009). Booth Jig‌ -Saw teaching technique and traditional training had significant differences with Control group in anger control skill. (p < 0.001)

    Conclusion

    Both Jig‌ ‌Saw teaching technique and traditional training were effective in improving anger control skills, but the effectiveness of reverse Jig Saw teaching technique is more than traditional training. Therefore, this method can be used in educational and treatment programs for prisoners.

    Keywords: Reverse Jig Saw teaching technique, Anger Control Skill, Prison
  • مجتبی صالح پور*، جواد نعمتی، رسول رضایی
    مقدمه

    یکی از عوامل از هم پاشی پیوندگاه عصب-عضله در دوران سالمندی نوروتروپسین است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی به همراه مهار نیتریک اکساید  (NO) بر مقادیر نوروتروپسین عضلات بازکننده دراز انگشتان پا (EDL) و نعلی در موش های صحرایی سالمند بود.

    روش بررسی

    سی و شش سر موش نر نژاد ویستار مسن (20ماهه) به صورت تصادفی به شش گروه 1) کنترل؛ 2) کنترل-25 (به همراه مهار NO با استفاده ازL-NAME با دوز روزانه mg/Kg25)؛ 3) کنترل-100 ؛ 4) تمرین-25 ؛ 5) تمرین-100؛ و 6) تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز و روزی 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه به طور فزاینده روی نوارگردان دویدند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، عضله نعلی و عضله بازکننده دراز انگشتان برداشته شد.

    یافته ها

    کاهش معنی دار نوروتروپسین در گروه های کنترل-25 و کنترل-100 نسبت به گروه کنترل، در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، در گروه تمرین-25 نسبت به گروه کنترل-25، و در گروه تمرین-100 نسبت به گروه کنترل-100 در هر دو عضله مشاهده شد (05/0>p).

    بحث و نتیجه گیری

    تمرین هوازی سبب کاهش نوروتروپسین می شود. همچنین تمرین هوازی حتی در شرایط مهار NOS نیز میزان نوروتروپسین را کاهش می دهد. بنابراین انجام تمرین هوازی با کاهش نوروتروپسین و احتمالا اثر جبرانی در افزایش تولید نیتریک اکساید در دوران سالمندی می تواند در استحکام ناحیه تماس عصب-عضله و به تعویق افتادن سارکوپنیای ناشی از تحلیل این ناحیه نقش داشته باشد.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, نیتریک اکساید, سالمندی, موش صحرایی
    Mojtaba Salehpour*, Javad Nemati, Rasoul Rezaei
    Background

    One of the causes of neuromuscular junction (NMJ) disruption in old age is neurotropin. The aim of this study was to investigate the effect of aerobic exercise with nitric oxide (NO) inhibition on neurotrypsin levels of soleus and extensor digitorum longus (EDL) musles in elderly rats.

    Materials and methods

    old Wistar male rats (n=36, 20 months old) were randomly divided into six groups: 1) control, 2) control-25 (with NO inhibition using L-NAME at a daily dose of 25mg/Kg), 3) control 100, 4) exercise-25, 5) exercise-100, and 6) exercise. The training groups were exercised progressively on a treadmill for eight weeks, five days a week for 60 minutes at a speed of 28 m/min. The soleus and EDL musles were removed 48 hours after the last session of exercise training,.

    Results

    In both muscles, a significant decrease in neurotropin was observed in the control-25 and control-100 compared to the control group, in the exercise group compared to the control group, in the exercise-25 compared to the control-25, and in the exercise-100 compared to the control-100.

    Conclusion

    In summary, the aerobic exercise reduces neurotropin levels, even with inhibition of nNOS. Therefore, aerobic exercise with a decrease in neurotropin and possibly a compensatory effect on increasing NO production in old age can play a role in maintain NMJ and delaying sarcopenia due to destabilization of the NMJ.

    Keywords: Aerobic Exercise, Nitric Oxide, Aging, Rat
  • رسول رضایی، داود قراخانی*، رضا احتشام راثی

    زنجیره تامین سرد با توجه به مصرف انرژی بالا و نشت گازهای مبرد، سطوح بالایی از انتشار گازهای گلخانه ای را به همراه دارد و یکی از بزرگترین انتشار دهنده های کربن است. در زنجیره تامین سرد محصولات باید در دمای پایین و نزدیک یا زیر نقطه انجماد ذخیره شوند؛ برای این منظور از انبارهای سردخانه ای و کامیون‏های یخچال دار ضروری است، بنابراین این پژوهش به طراحی یک مدل تصمیم گیری چند هدفه خطی مدیریت زنجیره تامین سرد می پردازد که هدف آن کاهش هزینه کلی زنجیره تامین، شامل هزینه‏ های ظرفیت، حمل و نقل، موجودی و نیز هزینه‏ های مربوط به تاثیر گرم شدن کره زمین به دلیل انتشار گازهای گلخانه ای است‏. جهت تحلیل مسئله تحقیق، یک مدل ریاضی در زمینه بهینه‏ سازی زنجیره تامین سرد طراحی شده و برای حل این مسئله از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. نتایج تابع اول تحقیق نشان می دهد که مدل در حالت تعداد مشتری بالا و هنگامی که تعداد توزیع کننده با تعداد تولید کننده برابر می باشد، بهترین حالت ممکن است. از تحلیل تابع دوم نتیجه گرفته می شود که کاهش زمان ترمیم تسهیلاتی در حداقل نمودن تابع نخست، کاهش هزینه ها و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای موثر است. بنابراین با توجه به مطالب بیان شده و نیز نتایج بدست آمده در این تحقیق، می توان عنوان نمود که با بهینه سازی وسایل نقیله و نیز استفاده مناسب از تعداد بهینه ای از وسایل حمل و نقل می توان انتظار داشت که آلودگی و تکثیر گازهای گلخانه ای به حداقل ممکن برسد.

    کلید واژگان: مدیریت زنجیره تامین سرد, مدل تصمیم‏گیری چند هدفه, گازهای گلخانه ای, الگوریتم ژنتیک
    Rasoul Rezaei, Davood Gharakhani *, Reza Ehtesham Rasi

    The cooling supply chain, due to its high energy consumption and refrigerant emissions, has high levels of greenhouse gas emissions and is one of the largest carbon emitters. In the cold supply chain, products should be stored at low and near or below freezing points. For this purpose, refrigerated warehouses and refrigerated trucks are essential. Therefore, this research aims to design a linear multi-objective decision-making model for supply chain management Which aims to reduce the overall supply chain cost, including the cost of capacity, transportation, inventory as well as costs associated with the effects of global warming due to greenhouse gas emissions. To analyze the research problem, a mathematical model for optimizing the supply chain has been designed and genetic algorithm has been used to solve this problem. The results of the first function test indicate that the model is high in the number of customers, and when the distributor's number is equal to the number of producers, the best one is possible. The second function analysis concludes that reducing the restoration time of the facility is effective in minimizing the first function, reducing costs and reducing greenhouse gas emissions. Therefore, according to the stated contents and the results obtained in this research, it can be pointed out that by optimizing the vehicles and also the proper use of the optimal number of means of transport, it can be expected that the pollution and proliferation of gases The greenhouse is at least possible.

    Keywords: Cool Supply Chain Management, Multi-objective Decision Model, Greenhouse Gases, Genetic Algorithm
  • رسول رضایی، مهرعلی باران چشمه*، مرتضی میرزایی

    هدف:

     هدف از تحقیق حاضر طراحی آزمون های آمادگی جسمانی ویژه نیروهای زمینی ایران بود.

    روش شناسی: 

    پس از طراحی الگوی اولیه آزمون آمادگی جسمانی، روایی و پایایی آن بررسی و بر مبنای الگوی اولیه با توجه به نیازمندی نیروهای نظامی، سه آزمون آمادگی جسمانی ویژه نیروهای تکاور، زرهی و پیاده طراحی و روایی آزمون ها مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون t مستقل جهت تعیین روایی ساختاری الگوی اولیه، از آزمون همبستگی پیرسون جهت تعیین میزان روایی و پایایی آزمون ها استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد در زمان اجرای آزمون آمادگی جسمانی ویژه، بین نیروهای نظامی مبتدی و نیروهای نظامی آموزش دیده تفاوت معنی داری وجود داشت (043/0 ≤p). همچنین بین دو بار اجرای الگوی اولیه آزمون آمادگی جسمانی همبستگی معنی دار (84/0=r) وجود داشت. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین زمان آزمون آمادگی جسمانی ویژه و معدل آمادگی جسمانی در نیروهای تکاور (53/0-= r)، نیروهای زرهی  (48/0- =r) و نیروهای پیاده ارتباط معنی داری (65/0-= r) وجود دارد.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که الگوی اولیه به دلیل توانایی تفکیک نیروی نظامی مبتدی از آموزش دیده دارای روایی ملاکی و به دلیل همبستگی مناسب بین دو بار اجرای آزمون آمادگی جسمانی اولیه پایایی مناسبی دارد. همچنین نتایج نشان داد بین زمان اجرای آزمون های آمادگی جسمانی ویژه و معدل آمادگی جسمانی نیروهای تکاور، زرهی و پیاده همبستگی و روایی مناسب وجود دارد، از این رو با توجه به نتایج شاید بتوان گفت، آزمون های ارایه شده توانایی کاربردی جهت تعیین توانایی جسمانی ویژه نیروهای تکاور، زرهی و پیاده را دارا است.

    کلید واژگان: روایی, پایایی, آزمون آمادگی جسمانی, نیروی زمینی
    Rasoul Rezaei, Mehrali Barancheshmeh *, Morteza Mirzaei
    Objective

    The aim of This study was to design a special physical fitness test for Iran's ground forces.

    Methodology

    After designing the initial test pattern, its validity and reliability were assessed. Based on the initial model, according to military requirements, three physical fitness tests of Ranger, Armored and Pedestrian forces were designed and the validity of the tests were evaluated. independent t-test was used to determine the structural validity of the initial model of physical fitness test and Pearson correlation was use to determine validity and reliability of the tests.

    Results

    The result showed significant difference in tie of initial physical fitness test between newly enrolled military personnel and the trained military personnel (P≤ 0.043). and significant correlation between the twice times of the initial physical fitness test (r = 0.84). The results showed significant correlation between the time of physical fitness test and physical fitness score in ranger (r = -0.53), armored (r = -0.48) and pedestrian forces  (r = -0.65).

    Conclusion

    The results showed, the primary model due to distinguish difference between newly enrolled personnel from trained has critical validity and due to the appropriate correlation between the two times has apropprate relibility. The results also showed that there is a good correlation and validity between the time of special physical fitness tests and the physical fitness score of Rangers, armored carriers and pedestrians personnel. Therefore becous of this result it seems provided tests have the ability to determine the special physical fitness of Rangers, armored carriers and pedestrians personnel.

    Keywords: Validity, Reliability, Special Physical Fitness Tests
  • هادی خورسند، حمیدرضا قلمکاری، عباس صانعی، رسول رضایی، امیر اکبری*

    هدف از این آزمایش بررسی اثر پیش مخلوط های تجاری کنسانتره حاوی پروتئین های عبوری در جیره های کم پروتئین متوازن شده بر اساس آمینو اسیدها بر عملکرد و بازدهی نیتروژن گاوهای شیرده هلشتاین در اواسط شیردهی بود. در این پژوهش از 24 راس گاو شیرده هلشتاین سه شکم زایش با میانگین روزهای شیردهی 10±80 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 جیره آزمایشی و به مدت 46 روز استفاده شد. گاوها به طور تصادفی به یکی از سه جیره آزمایشی (حاوی 5/17، 5/16 و 5/15 درصد پروتئین خام) اختصاص داده شدند. نسبت پروتئین تجزیه ناپذیر به پروتئین تجزیه پذیر در شکمبه در جیره های آزمایشی برابر با 37 به 63 درصد از پروتئین خام تنظیم شد. نتایج نشان داد که مصرف ماده خشک با کاهش سطح پروتئین خام جیره افزایش یافته به طوریکه تیمار 5/17 و 5/15 درصد پروتئین خام اختلاف معنی داری را نشان دادند (048/0=p).  گروه دریافت کننده جیره های حاوی 5/16 درصد پروتئین خام بیشترین شیر تصحیح شده بر اساس چربی 5/3 درصد (FCM) و شیر تصحیح شده بر اساس انرژی (ECM) را تولید کردند که نسبت به دو گروه دیگر تفاوت معنی داری را نشان داد (038/0=p). تنها تولید پروتئین (05/0=p) و بازده نیتروژن (03/0=p) شیر به طور معنی دار برای تیمار 5/16 درصد پروتئین خام نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. این مطالعه نشان داد که کاهش سطح پروتئین خام در مقایسه با مقادیر توصیه شده NRC (2001) و تامین نسبت بهینه آمینو اسیدهای محدود کننده می تواند ضمن حفظ تولید، بازدهی نیتروژن را افزایش دهد.

    کلید واژگان: پیش مخلوط, پروتئین عبوری, بازده خوراک, بازده نیتروژن, تولید شیر, گاو شیری
    Hadi Khorsand, HamidReza Ghalamkari, Abas Sanei, Rasoul Rezaei, Amir Akbari*

    The aim of this experiment was to evaluate the effects of concentrate premixes containing of by-pass proteins (BP) in balanced low protein diets for essential amino acids on performance, blood metabolites and nitrogen efficiency of lactation Holstein dairy cows. Twenty-four multiparous Holstein cows (in 3rd parity and DIM 80±10) randomly were divided to three experimental rations including, 1) control ration with 17.5% CP based on NRC 2001 recommendations, 2) Low protein ration containing concentrate premix with 16.5% CP and 3) Low protein ration containing concentrate premix with 15.5% CP. The ratio of the rumen undegradable protein (RUP) to rumen degradable protein (RDP) in experimental diets was 37:63 and the ratio lysine to methionine was adjusted by concentrate premix up to 3:1 and 2.8:1 in the diet 16.5% and 15.5% CP, respectively. The results showed that the dry matter intake (DMI) increased linearly with a reduction of CP in the diets (P=0.048). The highest 3.5% fat corrected milk yield (FCM) and energy corrected milk (ECM) was recorded for 16.5% CP diet that showed a significant difference than other groups (P=0.038). Milk protein yield and milk nitrogen efficiency (MNE) showed significantl difference between control and 16% CP diets (P=0.05 and P=0.03, respectively). This study showed that decreased in CP levels compared to recommended NRC values (2001), and providing an optimal ratio of limiting amino acids can increase nitrogen yield while maintaining production.

    Keywords: Pre-Mixed, Bypass Protein, Feed Efficiency, Nitrogen Efficiency, Milk Production, Dairy Cattle
  • سیده زهرا فاطمی فرد، اسد معصومی اصل*، رسول رضایی
    گندم نان مهمترین محصول جهان است که عملکرد آن تحت تاثیر انواع بیماری از جمله بیماری باکتریایی برگ قرار دارد. مناسب ترین روش برای مدیریت این بیماری، استفاده از ارقام مقاوم است. نشانگرهای DNA در زمینه مقاومت به بیماریها در گروه‌بندی گیاه بسیار موثر هستند و در میان این نشانگرها، نشانگر ISSR توصیه می‌شود زیرا اطلاعات پیشین از توالی DNA لازم نیست و پیاده سازی آن آسان و سریع می‌باشد. در این تحقیق، با توجه به مقاومت در برابر بلایت باکتریایی، تنوع ژنتیکی 27 رقم بومی گندم با استفاده از 12 آغازگر ISSR بررسی شدند که 170 باند قابل بررسی را تولید کرد که 156 باند چندشکل بود. بالاترین درصد نوارهای چندشکل متعلق به جایگاه‌هایF7, F8 و F10 و پایین‌ترین مقدار آن مربوط به آغازگر F9 بود. بالاترین مقدار محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) متعلق به آغازگرهای F10 و F5 و کمترین مقدار آن متعلق به آغازگر F7 بود. تجزیه خوشه‌ای این ارقام را به چهار گروه تقسیم کرد: ارقام قدس، امید و آتاک در گروه مقاوم و سایر ارقام در گروه حساس و بسیار حساس قرار گرفتند. چندشکلی بالای به دست آمده در این تحقیق می‌تواند به کارایی بالای نشانگر ISSR در ارزیابی تنوع ژنتیکی ارقام گندم از نظر مقاومت در برابر بیماری‌های مختلف نسبت داده شود.
    کلید واژگان: ژنوتیپ, تجزیه خوشه‌ای, چندشکلی, نشانگر مولکولی
    Seyedeh Zahra Fatemifard, Rasoul Rezaei
    Bread wheat is the most important crop in the world whose yield is affected by several diseases including bacterial leaf blight. The most appropriate method for managing this disease is using resistant cultivars. DNA markers are highly effective in plant grouping in terms of resistance to diseases, and among these markers, the ISSR marker is recommended because of the do not need for prior information from the DNA sequencing and its easy and fast implementation. In this research, genetic variation of 27 Iranian indigenous wheat cultivars with respect to resistance to bacterial blight was investigated using 12 ISSR primers, which produced 170 evaluable bands, of which 156 were polymorphic bands. The highest percentage of polymorphic bands was belonged to F7, F8 and F10 primers, and the lowest of it was related to F9 primer. The highest content of the polymorphism information content (PIC) was belonged to the F10 and F5 primers and the smallest value belonged to the F7 primer. Cluster analysis classified these cultivars into four groups: Ghods, Omid and Atrak cultivars in the cluster of resistant group and other cultivars in sensitive and very sensitive group. The high polymorphism obtained in this study can be attributed to the high efficiency of the ISSR marker in evaluating the genetic diversity of wheat cultivars in terms of resistance to various diseases..
    Keywords: genotype, Cluster analysis, Polymorphism, molecular marker
  • علیرضا فارسی، عباس حق پرست، رسول رضایی، محدثه کاویانپور*
    پیش آماده سازی با فعالیت ورزشی باعث کاهش آسیب سکته مغزی می شود؛ بااین حال، اثر تمرین های هوازی تداومی و تناوبی بر حافظه پس از سکته مغزی سنجیده نشده است؛ ازاین رو، هدف این پژوهش، بررسی تاثیر شش هفته تمرین تداومی با شدت متوسط در مقایسه با تمرین تناوبی با شدت بالا قبل از ایسکمی مغزی بر حافظه فضایی و سطح پروتئین BDNF هیپوکامپ در موش صحرایی نر ویستار بود. بدین منظور، 75 سر موش نر ویستار دوازده هفته ای به سه گروه کنترل (تعداد = 25)؛ تمرین تداومی (تعداد = 25) و تمرین تناوبی با شدت بالا (تعداد = 25)تقسیم شدند و پروتکل تمرین تداومی با شدت متوسط (پنج جلسه در هفته) و تناوبی با شدت بالا (سه جلسه در هفته) را به مدت شش هفته انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات اکتساب حافظه فضایی را به مدت سه روز و 24 ساعت بعد از جراحی سکته مغزی به روش انسدادشریانمرکزیمغزیانجام دادند و هفت روز بعد آزمون یادداری گرفته شد. بلافاصله پس از آزمون، موش ها هوش بری و بافت هیپوکامپ برای سنجش تغییرات پروتئین BDNF استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تمرین تداومی قبل از سکته مغزی سبب کاهش تخریب در حافظه و یادگیری شد (0.0002P =). همچنین، آزمون آماری یو من- ویتنی تفاوت معناداری (0.02P =) را در مقادیرBDNF  بافت هیپوکامپ گروه تداومی نسبت به گروه تناوبی نشان داد. فعالیت تداومی با شدت متوسط تاثیر چشمگیری بر جلوگیری از تخریب حافظه، یادگیری و میزان BDNF هیپوکامپ پس از سکته مغزی دارد. درواقع، فعالیت تداومی با شدت متوسط می تواند به کاهش آسیب های ناشی از سکته مغزی منجر شود.
    کلید واژگان: حافظه فضایی, فعالیت تناوبی, فعالیت تداومی, سکته مغزی, BDNF
    Alireza Farsi, Abbasa Haghparast, Rasoul Rezaei, Mohadeseh Kavian Pour *
    Pre-conditioning with physical activities reduces brain injuries caused by stroke. However, the effect of aerobic continuous and interval training on memory has not been measured after stroke. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of six weeks continuous and High intensity interval training before stroke on spatial memory and hippocampus BDNF levels in wistar rat brain. For this purpose, seventy-five 12-weeks-old wistar rats were randomly divided into three groups including Control (N=25), Moderate continuous training (N=25) and High intensity interval training (N=25) to do the moderate continuous (5 sessions per week) and the high-intensity interval (3 sessions per week) for six weeks. The acquisition of spatial memory was done for 3 days after 48 hours after the last training session and the surgery of cerebral ischemia was conducted after 24 hours. Then spatial memory test was taken after seven days later. Immediately after test, animals were anesthetized for measuring hippocampus BDNF levels. ANOVA results revealed MCT decrees destruction in memory and learning (P = 0.0002). In addition, Kruskal-Wallis statistical test indicated, that MCT increased the BDNF levels in the hippocampus rather than HIIT (P = 0.02). Moderate intensity continuous training plays a significant effect on preventing memory loss, learning, and the BDNF amount of hippocampus after brain stroke. Indeed, MCT can reduce brain tissue injuries that are cause of the brain stroke.
    Keywords: Spatial Memory, High Intensity Interval Training, continuous training, Stroke Model, BDNF
  • ناصر کریمی*، حسین واحدی، رسول رضایی، علی اقبالی

    هدف این تحقیق مقایسه و بررسی تاثیر کاربرد مفاهیم فیزیک و روش تدریس سنتی در آموزش مشتق و انتیگرال بر انگیزش تحصیلی ریاضی دانش آموزان می باشد. روش این پژوهش از نوع طرح نیمه آزمایشی بود که در آن نمونه ای شامل دو کلاس 31 نفره از دانش آموزان پیش دانشگاهی رشته ریاضی-فیزیک آموزش و پرورش ناحیه 4 تبریز انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه روش تدریس کاربرد مفاهیم فیزیک و روش آموزش معمول بر ای مشتق و انتیگرال مورد مطالعه قرار گرفتند. در فرایند اجرا، در کلاس درس ریاضی یک گروه در معرض روش تدریس کاربرد مفاهیم فیزیک قرار گرفت و گروه دوم به همان روش معمول آموزش دیدند. نتایج حاصل از روش تحلیل کواریانس نشان داد که در اثربخشی دو روش آموزش بر روی مولفه های انگیزش تحصیلی ریاضی (عزت نفس، انگیزش درونی و علاقه) دانش آموزان تفاوت دارد. دانش آموزانی که با روش کاربرد مفاهیم فیزیک آموزش دیده بودند، انگیزش تحصیلی ریاضی بالاتری را نشان دادند.

    کلید واژگان: کاربرد مفاهیم فیزیک, انگیزش تحصیلی ریاضی, دانش آموزان
    Naser Karimi *, Hossein Vahedi, Rasoul Rezaei, Ali Eghbali

    The purpose of this investigation is to compare and study the effect of learning by physic concepts method and traditional method on student’s Mathematic Academic motivation. The method of study was semi-experimental and the sample contains two groups of 31 students from the college grade in Tabriz 4th Education Office were selected and studied after random Replacement in two groups (learning by physic concepts method and traditional method). In the process of implementation, In Mathematics Education classroom, first group was subjected to learning by physic concepts method, And the second group was trained in the same traditional method. Covariance analysis method results show significant difference between two learning methods in effect two classes students’ Academic motivation in all components (Self-Esteem, Internal motivation and insert). The Students that trained in the physic concepts method showed higher academic motivation. Covariance analysis method results show significant difference between two learning methods in effect two classes students’ Academic motivation in all components (Self-Esteem, Internal motivation and insert). The Students that trained in the physic concepts method showed higher academic motivation.

    Keywords: physic concepts applying, Mathematics Academic motivation, students
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال