جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سرمتنیت" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «سرمتنیت» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
در دیدگاه ژنت آثار ادبی وجود مستقل و مخصوص به خود ندارند و با متون قبل از خود در ارتباط هستند. بینامتنیت ارتباط این متون را بررسی کرده میزان تاثیرپذیری آنها را مشخص می کند. بینامتنیت نوع با استفاده از شیوه های سرمتنیت و بیش متنیت ، انواع ادبی و ارتباط آنها را با یکدیگر مورد ارزیابی قرارمی دهد. در پژوهش حاضر سعی شده است مجموعه دشت پارسوا را با نمونهغربی آن یعنی هری پاتر مقایسه کرده با استفاده از نظریه ژنت، انواع ادبی موجود در این آثار فانتزی را شناسایی کنیم و ارتباط آنها را مورد ارزیابی قرار دهیم. این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوالات بوده است: کدام نوع ادبی در مجموعه های هری پاتر و دشت پارسوا مشاهده می شود؟ آیا بهره گیری عزیزی از انواع مختلف ادبی به اثر او تمایز بخشیده است یا اثر او به مجموعه ای تقلیدی تبدیل شده است؟ براساس نتایج تحقیق، عزیزی انواع مختلفی مانند اسطوره، افسانه، سنت شفاهی، معما، عاشقانه و تراژدی را با استفاده از سرمتنیت در اثر خود گنجانده است و با استفاده از بیش متنیت تغییراتی در اثر خود به وجود آورده است که این اثر را به اثری با ویژگی های مخصوص خود تبدیل کرده است.
کلید واژگان: بینامتنیت نوع, بیش متنیت, سرمتنیت, هری پاتر, دشت پارسوا, ژنتIntroductionIntertextuality is an approach that examines the effectiveness of the text in other texts. it is particularly important in the examination of texts and determines how much a genre has mixed with other genres and how much has been created creatively? In the analysis of genres according to Genette theory, "it can be said that the main issue is the predominance of imitation or change aspect, so in the first stage, the amount of imitation or change is of interest, and after that, the type and quality of transformation are discussed. In other words, what has changed and what has been imitated." (Namvarmatlaq, 2013: 147)
Genette has divided the transtextual relations into five basic forms: 1- Intertextuality 2- Paratextuality 3- Metatextuality 4- Architextuality 5- Hypertextuality. Namvar Motlatq,2011: 434). Genres can be combined, and each genre can include subgenres. Sometimes new genres are created from their combination. In contemporary genre theory, this issue has been called "Literary Types Interaction". This attitude refers to the fact that "there is no pure genre; For example, in a novel, it can appear in different genres such as plays, ghazals, and odes." (Wediji, 2014: 281). One of these genres is fantasy in which can be seen different literary genres. This genre arose in the late 19 century in the West. Harry Potter is one of the famous examples of this genre, after its publication, many works have been published in different countries. Fantasy works have been written also in Iran. One of them is the Dasht-e Parsova collection, the first volume of which - Hume Sokoot - has been recorded in the Black Crow list as one of the top two hundred works in 2017.
Since in the intertextual analysis of the genre, we identify the genres in a text by using architextuality, and by using hypertextuality, we analyze the amount of changes in the text. In this research we have tried to answer these followig questions: Which genre has represented in Azizi's fantasy? Does the author's work have its own characteristics? Is it an imitation of previous literary texts like Harry Potter? What are the similarities and differences between this work and Harry Potter?MethodologyIt is a comparative-analytical research method to investigate the intertextuality of genre in Harry Potter and Dasht-e-Parsova.
DiscussionAccording to Razmjo, genre theory is an attempt to divide various literary topics according to the appearance or formats in which the topics have created and composed with their own special characteristics and rules. (Ref: Razmjo, 1374:10). Frow defines genre as "the organization of texts according to the thematic, rhetorical and morphological dimensions" and subgenre as "becoming more specific of a genre according to specific theme" (Frow, 2005: 67). Intertextuality is a very important method in identifying the relationship of the text with other texts. Genet has also mentioned genre in explaining intertextual relationships; He introduces five categories of factors that play a role in accepting and receiving texts, among which "two types of Architextualie and hypertextuality are related to the issue of genre." (Vaezzadeh et al., 2013: 98)
For this reason, by examining these two methods, we will identify literary types in Harry Potter and Dasht-e-Parsova:A) Architextualite
In Architextualite, the longitudinal relationship between a work and the genre to which the work belongs to it is examined. According to Genet, in the main text, "we have the genres, with their determinations that we’ve already glimpsed: thematic, modal, formal, and other" (Genette, 1992: 82) as mentioned in this way, the connection that a text establishes with the texts before it is through genre. In this way, the later text uses the literary type of the previous text and sometimes it includes different types and achieves a new type.
B) Hypertextity
Another intertextual relationship that leads to the recognition of genres is hypertextuality. Hypertextuality examines the way of reproduction and expansion of the text more than other genres of transtextual relations. Hypertextuality "means the placement of the text in a totality of texts and especially the knowledge of literary genres" (Ahmadi, 2018: 321). According to Genet, hypertextuality employs two methods of imitation and transformation. The purpose of sameness is to keep text A in text B without the slightest change and with a little creativity, and one of its functions is to stick different texts together without the slightest change. If the author's goal is to change a lot in the text A, "transformation" has been done, and if the goal has only a little overlap, then "imitation" has been formed. (Genette, 1997: 92-91(ConclusionThe present research investigated the genre in Dasht-e-parsova and Harry Potter series with an intertextual approach in order to determine the level of creativity and imitation of the Iranian author according to this research, the author has connected with the pervious text by using Architextualite and different genres such as fantasy. Oral tradition, myth, legend, riddle, romantic genre has been used in his work with architextualite. He has introduced these genres into his text by using architextualite and has given it special characteristics by using hypertextuality. Azizi, by following the modern story writing in the space and plot of the story, has created changes that have caused innovation in the story and made it different from Harry Potter.
The author has also benefited from tragedy as a genre in his story to influence the audience, and the genre is not seen in the Rowling story. In general, Azizi, though in the entry of literary genres in his text, has benefited from Rowling's work; but by using the hypertextuality, he has introduced his national culture into his work and has distinguished it from its western sample.
The present research investigated the genre in Dasht-e-parsova and Harry Potter series with an intertextual approach in order to determine the level of creativity and imitation of the Iranian author according to this research, the author has connected with the pervious text by using architextualite and different genres such as fantasy. Oral tradition, myth, legend, riddle, romantic genre has used in his work with architextualite. He has introduced these genres into his text by using architextualite and has given it special characteristics by using hypertextuality. Azizi, by following the modern story writing in the space and plot of the story, has created changes that have caused innovation in the story and made it different from Harry Potter.
The author has also benefited from tragedy as a genre in his story to influence the audience, and the genre does not seen in the Rowling story. In general, Azizi, though in the entry of literary genres in his text, has benefited from Rowling's work; but using the hypertextuality, it has introduced his national culture into its work and has distinguished it from its western sample.Keywords: Intertextuality, hypertextity, architextualite, Harry Potter, Dasht-e-parsova, Genette, genre -
فصلنامه متن پژوهی ادبی، پیاپی 85 (پاییز 1399)، صص 261 -284«آن مادیان سرخ یال» رمانی است که به زبان فارسی درباره بخشی از زندگی و احوال امروالقیس شاعر نامدار عرب نوشته شده است. این پژوهش برمبنای روش توصیفی-تحلیلی انجام شده و هدف اصلی آن، تبیین انواع روابط متون در این رمان براساس نظریه چندمتنیت ژرار ژنت است. نتایج حاکی از آن است که رمان آن مادیان سرخ یال نمونه ای از متونچندمتنیت است که خودآگاهانه با طیف های گوناگونی از متون عربی ارتباط برقرار کرده و این ارتباط در جهت ایجاد نظام معنایی این متون، شامل روابط بینامتنیت، بیش متنیت، سرمتنیت و پیرامتنیت در نظریه چندمتنیت ژرار ژنت است. براساس رابطه بینامتنیت این نتیجه به دست آمد که در این رمان، متونی تاریخی که به نوعی با زندگی امروالقیس در ارتباط بوده، بازنگاری شده است. گشتارهای کمی و کاربردی این اثر نشان می دهد که در بخش های مختلف آن گسترش حوادث و تغییر در بخشی از وقایع و مضامین اصلی داستان نسبت به متون زبرمتن وجود دارد. علاوه بر این، تداخل انواع ادبی یکی از اساسی ترین مشخصه های سبک نگارش رمان آن مادیان سرخ یال است و این رمان از یادداشتی پایانی برخوردار است که دارای ویژگی پیرامتنی است.کلید واژگان: ترامتنیت, بینامتنیت, بیش متنیت, سرمتنیت, پیرامتنیت"The Red Manes Mare" is a novel about the life of the Arabic famous poet, Imru'al-Qais, which is written in Persian. This research was done using a descriptive-analytical method and its main purpose was to explain the types of text relations based on Gérard Genette’s theory of transtextuality. The results show that the novel of "the Red Manes Mare" is an example of transtextual texts that has consciously linked with different ranges of Arabic texts and this link in line with creating a semantic system in these texts consisted of relations of intertextuality, hypertextuality, archittxtuality and paratextuality in Gérard Genette's theory. Base on intertexutality, it was concluded that some historical texts which were somehow related to Imru'al-Qais' life have been rewritten in the novel. Quantitative and pragmatic transformation of this work shows that there are some changes in parts of events and main contexts of the story than hypertexts. On the other hand, the interaction of types of literature is one of the most important features of the novel style. The novel also contains a final note with paratextual features.Keywords: Transtextuality, Intertextuality, Hypertextuality, Architextuality, Paratextuality
-
کلیم کاشانی در غزل پردازی از جهاتی به سبک عراقی نظر دارد. در این مقاله که با هدف شناخت مانندگی های غزل سبک هندی و عراقی نوشته شده، بنا بر این فرض که غزل سبک عراقی الگوی غزل پردازان سبک هندی بوده است و ازاین رو در محور افقی و عمودی گرایش به این سبک در غزل سبک هندی مشهود است، تلاش گردیده تا ژانر غزل های کلیم بر اساس نظریه سرمتنیت ژرار ژنت به شیوه ای توصیفی- تحلیلی بررسی شود. بدین منظور، با توجه به اهمیت گونه شناسی غزل سبک هندی، این مسئله در دو بخش: غزل های تک محتوایی و پاشان بررسی گردیده است. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که برخلاف تصور رایج همه غزل های سبک هندی پاشان نیست و در دیوان-کلیم غزل های تک محتوایی زیادی دیده می شود که از آن میان غزل عاشقانه بسامد بیشتری دارد. بسیاری از غزل های پاشان نیز شاکله ای عاشقانه دارند که گاه بیت های غیرعاشقانه آن را می توان با تمهیداتی عاشقانه تفسیر کرد. ازنظر گونه شناسی، همه غزل ها با سبک عراقی و خراسانی ارتباط-سرمتنی دارند. تنها گونه متمایز غزل کلیم، نوعی شکوای مفاخره آمیز است که پارودی مفاخره در سبک های گذشته است. این گونه که نتیجه تغییرات بیش متنی است، در غزل های تک محتوایی در محور عمودی و در غزل های پاشان در محور افقی خودنمایی می کندکلید واژگان: ژانر, سرمتنیت, ژرار ژنت, کلیم کاشانی, سبک هندیKalim Kashani follows Iraqi-style ghazals, in some respects. This study, written with the purpose to understand the similarity between the Hindi and Iraqi-style ghazals, based on the assumption that the Hindi-style sonneteers follow Iraqi style and in this respect, on the horizontal and vertical-axis, tendency to this style is evident in the Hindi sonnets, attempts to analyze, through descriptiveanalytical method, the Kalim's genre based on Gérard Genette's Architextuality Theory. To this end, with regard to the importance of typology of Hindi -style sonnets, this issue studies in two sections: single and multi-content sonnets. The result shows contrary to popular perception not all Hindi-style are multi-content; so that in Kalims, many single-content sonnets are seen, among which romantic sonnets are frequent. Many of multi-content sonnets have a romantic framework, that sometimes non-romantic distichs of which could be interpreted by romantic arrangements. In terms of typology, all sonnets have an architextual relationship with Iraqi and Khorasani-styles. The only distinct species in Kalim's is a kind of boasting-complaint, is parody of the boasting odes about past styles. This type, which is the outcome of hypertextual changes, shows off on the vertical-axis in the single-content sonnets and on the horizontal-axis in multi-content ghazals.Keywords: Genre, Architextuality, Gérard Genette, Kalim Kashani, Hindi –style
-
نوشدارو اثر علی موذنی یکی از متون ادبیات داستانی معاصر است که در ابعادی گسترده با داستان های اسطوره ای و حماسی شاهنامه ازجمله رستم و سهراب، سیاوش، فریدون و ضحاک پیوند و ارتباط برقرار کرده است. کشف و شناخت انواع این روابط نه تنها به درک بهتر رمان یاری می رساند، بلکه برای شناخت ویژگی های برخی از داستان های معاصر که از آثار حماسی و به ویژه شاهنامه تاثیر پذیرفته اند، سودمند خواهد بود. برای نیل به این مقصود، در مقاله حاضر، بر مبنای نظریه ژرار ژنت، روابط ترامتنی رمان نوشدارو با شاهنامه بررسی شده است؛ ژنت این رابطه ها را به پنج دسته تقسیم می کند: بینامتنی، پیرامتنی، فرامتنی، سرمتنی و بیش متنی. در این جستار نخست بحث هایی مقدماتی درباره بینامتنیت و ترامتنیت مطرح می شود، آن گاه محتوای رمان را به اجمال بررسی می کنیم و سپس در هریک از قسمت های مقاله، به طور جداگانه، از انواع روابط ترامتنی سخن می گوییم و شاخصه ها و مصادیق آنها را در رمان نوشدارو در قیاس و پیوند با شاهنامه بررسی و تحلیل می کنیم.کلید واژگان: ترامتنیت, بینامتنیت, سرمتنیت, ژنت, رمان نوشدارو, شاهنامهPersian Literature, Volume:7 Issue: 1, 2017, PP 133 -151Nushdāru (antidote), a novel by Ali Mơazzeni, is one of the contemporary literary fictional texts has extensively communicated whit mythical and epic stories of Shāhnāmeh such as Rostam and Sohrāb, Siyāvash, Fereydun and Zahhāk. Exploring these relationships not only leads to a better understanding of the novel, but also is beneficial to identify the components of contemporary fictions have been influenced by epic works specially Shāhnāmeh. To achieve this, in present essay, the transtextual relations between Nushdāru and Shāhnāmeh have been reviewed and analyzed bases on Gerard Genette`s theory. He divides these types of relations into five categories: Intertextuality, Paratextuality, Metatextuality, Architextuality, and Hypertextuality. Some introductory discussions have been proposed, first about intertextuality and transtextuality, and then different types of transtextual relations have separately discussed in each part of the essay through a brief review of the novels content. Finally, their features and instances in Nushdāru have been analyzed in comparison to Shāhnāmeh.Keywords: Transtextuality, intertextuality, Architextuality, Nuhd?ru (antidote), Sh?hn?meh
-
مطالعات بینامتنی از رویکردهای نوین نقد ادبی به شمار می آید. به موجب این رویکرد هیچ متنی بدون پیش متن نبوده و متون همواره بر پایه متن های گذشته بنا می شود. بینامتنیت برای نخستین بار در آرای کریستوا مطرح گردید و با پشت سر گذاشتن سه نسل از نظریه پردازان در اندیشه ژرار ژنت نظامی منسجم تر و مبسوط تر یافت. ژنت مجموعه مطالعات خود را ترامتنیت نامید و آن را به پنج قسم تقسیم کرد: بینامتنیت، پیرامتنیت، فرامتنیت، بیش متنیت و سرمتنیت. سرمتنیت به بررسی روابط طولی یک اثر با گونه ادبی آن می پردازد. در ادبیات فارسی نیز هریک از متون ادبی به گونه ادبی خاص خود تعلق دارند. تذکره الاولیاء عطار از متونی است که علی رغم تعلق به گونه تذکره های عمومی، از ویژگی هایی خاص برخوردار است که آن را از سایر تذکره ها ممتاز می کند. در این پژوهش با استفاده از مباحث مربوط به سرمتنیت به بررسی رابطه تذکره الاولیاء و گونه ادبی آن پرداخته شده است. از دستاوردهای این پژوهش آن است که تذکره الاولیاء به عنوان تذکره ای تعلیمی-تبلیغی و حماسه ای عرفانی از جایگاهی منحصربه فرد در متون ادبی برخوردار است.
کلید واژگان: تذکره الاولیاء, سرمتنیت, تذکره, گونه ادبی, ژنتIntertextuality studies are considered as one of the most recent approaches to literary criticism. In this approach to literary criticism, it is believed that no text is independent of prior texts and texts are written with reference to earlier texts. Intertextuality, as a field of study, was first introduced on the basis of the ideas of Julia Kristeva and was extended and developed by Gérard Genette into a unified and systematic discipline after three generations of theorists. Genet called his body of works transtextuality and divided them into five categories: intertextuality, transtextuality, paratextuality, metatextuality and architextuality. Architextuality focuses on the relationship of a work of art with its literary genre. In Persian literature, each literary text belongs to a specific literary genre. Tazkirat al-Awliyā by Farid al-Din Attar is one of those literary texts which, despite the fact that it belongs to general biographies, has some very specific features that distinguishes it from other types of biographies. This study is an attempt to investigate the relationship between Tazkirat al-Awliyā and its literary genre drawing on the notions of architextuality. This study illustrates that Tazkirat al-Awliyā is a didactic poets’ biography and a mystical epic that has a special place in literary texts.
Keywords: Tazkirat al-Awliyā, architextuality, Biography, literary genre, Gerard Genette -
«سرمتنیت» از مقوله های پنجگانه «ترامتنیت» ژرار ژنت است که به بررسی روابط ژانر شناسانه یک اثر و روابط طولی میان آن و ژانر متعلق بدان می پردازد. این مقوله، برای بررسی آثاری مناسب است که در گذر زمان دگرگون شده و بنا به دلایلی از جمله انتظارات اجتماعی و فکری روزگار خویش و توقعات مخاطبان، به آثاری گاه متمایز از نوع اولیه خویش تبدیل شده اند؛ از جمله چنین آثاری اسکندرنامه ها هستند که حماسه های تاریخی اند؛ اما مشخصه های ژانری دیگری نیز در آنها وارد شده و آنها را به آثاری فراتر از حماسه های تاریخی تبدیل کرده است. در این آثار چگونگی تاثیر این مشخصه ها بر سرشت حماسی این آثار و نیز ارتباط آنها با عنوان اسکندرنامه قابل بررسی است. برای این منظور، عناصر سه ژانر موجود در این آثار، استخراج شد و چگونگی کاربرد ژانرهای تعلیمی و غنایی در رابطه با سرمتن حماسی بررسی گردید و مشخص شد وجود تداخل ژانری در اسکندرنامه های پس از فردوسی و نمود برجسته ژانر تعلیمی هرچند زمینه حماسی این آثار را از بین نبرده، مقدمات تغییر عنوان این آثار به سوی خردنامه را ایجاد کرده است. در این نوشتار ویژگی ژانری اسکندرنامه های منظوم (فردوسی، نظامی و امیرخسرو) و ارتباط سرمتنی آنها با ژانر اولیه و اصلیشان، حماسه و نیز با عنوان «اسکندرنامه»، بررسی شده است تا ارتباط سرمتنی این آثار و تحولات صورت گرفته در محتوای ژانری آنها مشخص شود.کلید واژگان: سرمتنیت, ژرار ژنت, اسکندرنامه, فردوسی, نظامی, آیینه اسکندری, امیرخسرو دهلویArcitextuality is one of the quintuple issues of transtextuality by Gerard Genette which analyzes genre-related relations and Arcitexuality in a piece of work and the genre it belongs to. This category is appropriate for the analysis of literary works which have undergone changed from their initial type, due to social and ideational, and audiences expectations in a specific period of time. One kind of such works is "Iskandarnameh" which consists historical epopees, but has also features from other genres which change them to something more than just historical epopees. How such features can affect the epic nature of these works and how they are related to the title Iskandarnameh can be analyzed in these works. Therefore, the elements of these three genres are extracted, and the relationship between different lyrical and pedagogical genres, and epic architext was analyzed. The results reveal that the overlap of the genres in Iskandarnamehs after Ferdowsi and prominent features of pedagogical genre paved the way for a change in the title of these works to Kheradnameh (letter of thought/wisdom) although the epic aspect of these works has not been lost. So in this essay, arcitexuality of poetic Iskandarnameh( Ferdowsi, Nezami, Amirkhosrow) and the type and genre they belong to are analyzed in order to determine their textual relations and the transformations they have undergone.Keywords: rachitextuality, Gerard Genette, Iskandarnameh, Ferdowsi, Nezami, Amirkhosrow Dehlavi
-
این مقاله تلاشی است برای یافتن ردپای متون دیگر یا به عبارتی بینامتنیت در داستان شرق بنفشه اثر شهریار مندنی پور، نویسنده نسل سوم داستان نویسی ایران. خوانش بینامتنی مخاطب را از ارتباط یک متن با متون دیگر آگاه می کند و بنا بر نظریه بینامتنیت، هیچ متنی در انزوا شکل نمی گیرد و نمی توان آن را بدون ارتباط با متون دیگر خواند یا تفسیر کرد. در داستان شرق بنفشه حضور متون دیگر در متن اصلی به روشنی محسوس است و مولف نشانه هایی به کار می برد که با بررسی آن ها می توان جنبه های بینامتنی را تشخیص داد و منابع آن را شناخت. این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی و بر اساس نظریه بینامتنیت و بررسی شواهد به دنبال اثبات این فرضیه است که وجوه اشتراک بین داستان شرق بنفشه و سایر آثار مورد بحث، ازجمله غزلیات حافظ، غزلیات شمس، تذکره الاولیا، بوف کور و... که در پاره ای موارد ماهیت تقلیدی پیدا می کند، اتفاقی نیست و انگیزه مولف از به وجود آوردن عمدی این مجموعه از روابط بینامتنی، ایجاد یک نظام معنایی در جهت رسیدن به مفهومی عرفانی در متن است. پیرنگ همسان، عرفان مشترک، اعتقاد به هستی در نیستی و قدم نهادن به وادی فنا از گزاره های مشترک این اثر با برخی متون دیگراست که در طول داستان از آن ها نام برده می شود. بررسی و تحلیل این اشتراکات در جهت نشان دادن بینامتنیت این اثر با سایر متون مورد بحث و خوانش اثری با مضمونی شرقی از دیدگاه بینامتنی به عنوان نظریه ای امروزی از مهم ترین دستاوردهای این مقاله است.
کلید واژگان: بینامتنیت, ترامتنیت, پیرامتنیت, ورامتنیت, سرمتنیت, زبرمتنیتThe present paper is an attempt to investigate the concept of intertexuality in Sharyar Mandanipour's Sharghe Banafshe, which is attained with the analytic reading of the text along with the concepts that this work shares in common with the other texts, demonstrating the fact that these similarities have been deliberate, intending to achieve a mystical purpose. The contemporary thinkers are on the belief that each text incorporates in itself the sources taken from various cultures and is replete with the signs leading to the process of text creation. They further believe that no text is created in isolation and that we cannot interpret and read it without considering its connection to other texts around. Accordingly, in Shahryar Mandanipour's Sharghe Banafshe, the traces of other texts are present. In fact, in this work, the author utilizes the signs by which one can find intertextuality in the text. The followings are some of the features that Mandanipour's Sharghe Banafshe has in common with the other works of art: the same plot, common mysticism, belief in being within nothingness, and the path of annihilation. Investigation and analysis of these similarities existent in this work with the other works is the achievement of this essay.Keywords: Intertextuality, Transtextuality, Paratextuality, Metatextuality, Arctextuality, Hypotextuality, Annihilation
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.