جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « یک جانبه گرایی » در نشریات گروه « علوم سیاسی »
تکرار جستجوی کلیدواژه «یک جانبه گرایی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
فروپاشی نظام دو قطبی و واقعه 11سپتامبرسال 2001،نقطهی عطفی در ساختارنظام بین الملل پدید آورد ودرسال های ابتدای هزاره سوم موجد شکاف قدرت و مسائل امنیتی جدیدی درجهان شده است که بررسی آثار وپیامدهای آن ازاهمیت خاصی برخوردارمی باشد که مقاله حاضربرآن است بااستفاده ازروش توصیفی- تحلیلی وکاربست نظریه نوواقعگرایی تهاجمی این موضوع را مورد بررسی ومطالعه قرار دهد و به این پرسش اصلی پاسخ دهد که چالشهای ساختاری بین المللی پساجنگ سرد چگونه بر مسائل امنیتی جهان معاصر تاثیر می گذارند؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که در دورهی پساجنگ سرد ایالات متحده آمریکا به منظور حفظ وضعیت موجود و ادامه برتری خود با تشکیل نیروی فضایی، افزایش هزینه های نظامی، صادرات سلاح و گسترش حضور نظامی در مناطق مختلف جهان رویکردیک جانبه گرایانه ومیلیتاریستی را دردستورکارخود قرار داده و با استفاده ی ابزاری از سازمان های بین المللی و خروج ازمعاهدات موجب تضعیف نهادها بین المللی ،درصدد جلوگیری ازچندجانبه گرایی است؛هم چنین درراستای جهانی سازی و گسترش لیبرال دموکراسی با پوششهای بشردوستانه حاکمیت کشورها را نقض و با سیاست نگاه به شرق،طرح ایده ی اروپای جدید درمقابل اروپای قدیم را تقویت وازسوی دیگر با کاهش اتکا بر نهاهای دائمی وتشکیل ائتلافهای موقت ضمن واگرایی بابرخی ازمتحدین خود در ناتو سبب افزایش رقابت با سایر قدرت های بزرگ و موجب شکل گیری ائتلافها، سازمانها وگروه های جدید درجهان شده است.کلید واژگان: چالش, پساجنگ سرد, یک جانبه گرایی, جهانی سازی, مداخله}The collapse of the bipolar system and the September11,2001event have created a turning in the structure of the international system that one of its fundamental consequences is the power gap in favor of theUnited States that has led to the emergence of new security issues in the contemporary world.The present research aims to analyze the most important international structural challenges and their main consequences after the cold war using the aggressive neo- realism theory and a descriptive- analytical method. The findings of research show that in the post- cold war era,the United states to maintain the status quo and continue to prevail by adopting a unilateralist and militaristic approach,the establishment of space forces,increasing military costs,exporting weapons,and expanding military presence in different parts of the world.This country has weakened the international institutions and multilateralism by instrumental useof international organizations and withdrawing from treaties.It has increased the competition with other great powers and has established new coalitions,organizations and groups with Eastward politics,the plan to reinforce the idea of a new Europe versus the old Europe,decrease the reliance on permanent institutions and form temporary alliances while diverging with some of its allies inNATO.Keywords: Challenge, Post-Cold War, Unilateralism, Globalization, Intervention}
-
تامین اجتماعی یکی از دستاوردها و هم زمان پیش نیازان توسعه است و در عین حال بخش مهمی از بار توسعه اقتصادی بر دوش فعالان کسب وکار است. ازاین رو مشکلات موجود هر دو بخش (تامین اجتماعی و فعالان کسب و کار) را در درازمدت با اختلال مواجه می کند و همین موضوع تعامل میان آن دو را در جامعه ضرورت می بخشد. هدف از این پژوهش، شناخت چالش های موجود در این تعامل با تکیه بر دیدگاه های بخش کارفرمایی است. روش شناسی پژوهش متکی بر تحلیل محتوای کیفی مصاحبه ها با خبرگان حوزه تامین اجتماعی و فعالان فضای کسب وکار است. یافته های پژوهش نشان می دهد چالش های مهم تعامل با سازمان تامین اجتماعی بدین قرار است: ضعف در فرایندهای مربوط به ثبت کارگاه، مشکلات مربوط به ارائه لیست بیمه، ضعف در وحدت رویه و شفافیت در محاسبه نرخ حق بیمه قراردادهای پیمانکاری، ضعف در فرایندها و ساختارهای مربوط به بازرسی از دفاتر، کم توجهی شعب سازمان به آرای هیئت های بدوی و تجدیدنظر و آرای دیوان عدالت اداری، ضعف در ساختارهای حقوقی، مالی و اداری و فرایند صدور مفاصاحساب. ازاین رو در بخش راهکارها کوشش شده تا هم عوامل درون زا و هم برون زا در نظر گرفته شود.
کلید واژگان: قراردادهای پیمان, کارفرمایان, سازمان تامین اجتماعی, سه جانبه گرایی, کسب وکار}The social security is one of achievements of development and business activists bear an important part of burden of economic development. Hence, in long term both sectors (the social security and business activists)would encounter some problems. This issue necessitates the interaction between them. The purpose of this study is to recognize challenges of the interaction relying on entrepreneurs’ viewpoints. Experts in social security field and business activists were interviewed. The qualitative data were analyzed. The findings show that the main challenges for interacting with the social security organization are as follows: weakness of processes related to incorporation of a company, problems related to present list of insurance, lack of unity in procedure and transparency in calculating insurance premiums for contractual agreements, weakness of processes and structures related to insurance inspection, lack of enough attention to branches and votes by boards, reconsideration of votes by Administrative Court of Justice, weakness of administrative, financial, and legal structures and process of account settling. Therefore, it has been tried to consider both exogenous and endogenous factors in solutions.
Keywords: Contracts, Entrepreneurs, The Social Security Organization, Tripartism, Business} -
فصلنامه روابط خارجی، پیاپی 59 (پاییز 1402)، صص 134 -156چین و ایران تجارب تاریخی مشابهی را پس از فروپاشی امپراتوری و سلسله های پادشاهی پشت سرگذاشته و وجوه مشترکی در سیاست خارجی خود دارند. اکثر رهبران دو کشور بر این باورند که نظام فعلی حاکم بر جهان که بر پایه سلطه قدرت های غربی به رهبری آمریکا قرار دارد، غیرمنصفانه بوده و نظم بین المللی موجود نمی تواند و نباید بر این اساس به حاکمیت خود تداوم دهد. افزون بر این، اهداف معاصر و نگرانی رهبران دو کشور از قدرت های خارجی که می کوشند آنان را از داشتن جایگاه ویژه بین المللی محروم سازند، از دیگر اشتراکاتی است که می تواند چین و ایران را صرف نظر از سطوح توانایی و اثرگذاری در یک چهارچوب قرار دهد. مسئله اصلی این مقاله ناظر بر طرح این پرسش است که مواضع رهبران ایران و چین درباره ساختار نظام بین المللی طی یک دهه گذشته از منظر گفتمانی چگونه صورت بندی شده است؟ یافته های این پژوهش با روش «تحلیل محتوای گفتمانی» و آموزه های نظریات «معناشناسی شناختی» و همچنین گزینش، کدگذاری و طبقه بندی گویه های رهبران، این فرضیه را مورد آزمون قرار می دهد که رهبران جمهوری اسلامی ایران، ساختار نظام بین المللی را با واژگان تقابلی و فلسفی نقد و ارزیابی کرده اند در حالی که رهبران جمهوری خلق چین ساختار نظام بین المللی را بیشتر با واژگان تعاملی، سیاسی و اقتصادی نقد و تحلیل می کنند. پژوهش حاضر، همچنین نشان می دهد با وجود مشابهت در مواضع انتقادی رهبران دو کشور و تلاش برای تضعیف هژمونی آمریکا، صورتبندی گفتمانی و سیاست های تجدیدنظرطلبی دو کشور واجد تفاوت های بنیادین است.کلید واژگان: ایران, چین, کانترهژمون, گفتمان, یک جانبه گرایی, تجدیدنظرطلبی}Todays, there are at least two views and different images of the power of the West. The first picture says that with the collapse of the Soviet Union and the Eastern Bloc, Western hegemony and values are spreading to other regions and civilizations of the world, and Western values will continue to play a major role in shaping the future political, economic and security relations of the world. Based on this point of view, nonwestern societies will need to follow western values in order to achieve development, otherwise they will not be able to achieve ideal progress. Against this optimistic view of the West, there is another image that introduces the Western civilization in decline and degeneration. This narrative believes that the current century should be considered the beginning of the end of Western power. From this point of view, it seems that Iran and China have a common vision to contain, reduce or confront the global hegemony of the West. From a political and ideological point of view, Iran has been able to redefine the anti-hegemonic power in the West Asian region, and on the other hand, China's economic performance has been able to expand the Chinese development model in the world and design a full-scale competition against the American hegemony. Meanwhile, most of the leaders of Iran and China believe that the current system ruling the world under the leadership of the United States is unfair and the existing international system cannot and should not continue to rule on this basis. The main question of this article is how the leaders of Iran and China view the structure of the international system. The findings of the research using the discourse content analysis method show that while the Iranian leaders' view of the structure of the international system is confrontational and philosophical, the Chinese leaders' view of the structure of the international system is based on political and economic cooperation. The article shows that despite the similarities between the discourses of the leaders of Iran and China, the critical positions of the leaders of the two countries towards the international order and the attempt to weaken the American hegemony have fundamental differences.Keywords: Iran, China, Counter-hegemony, Unilateralism, Revisionism}
-
ساختار نظام بین الملل پس از فروپاشی شوروی شکل تک قطبی به خود گرفت که مشخصه اصلی آن، اتخاذ رویکرد یک جانبه ی آمریکا به عنوان ابرقدرت حاکم بود. اما در طول دو دهه بعد از قرن 21، روسیه و چین در جایگاه قدرت بزرگ موفق به رقابت و ایجاد چالش برای آمریکا شده اند. این روند رقابتی بر امنیت ملی کشورهای دیگر نیز تاثیرگذار بوده است. سوال اصلی پژوهش این است که ایتلاف روسیه و چین در مقابل یکجانبه گرایی ایالات متحده چه تاثیری بر امنیت ملی ایران در سال های 2021-2009 داشته است؟ به نظر می رسد ایتلاف راهبردی چین و روسیه در مقابل آمریکا بر مبنای رقابت و مهار هژمونی واشنگتن در راستای تقویت امنیت ملی ایران بوده است. نتایج نشان می دهد که ایتلاف چین و روسیه علیه آمریکا امنیت ملی ایران را در بعد سیاسی تاکید ایران بر نقش سازمان ملل، عضویت ایران در سازمان شانگهای، جستجوی افق های نو در بریکس؛ در بعد نظامی مقابله با تحریم های غرب و ارتقاء همکاری نظامی با چین و روسیه؛ در بعد اقتصادی ارتقاء همکاری اقتصادی، خرید نفت و گاز ایران و در بعد زیست محیطی همکاری دو طرف با ایران را، تحت تاثیر قرار داده است. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی و منابع کتابخانه ای و اینترنتی به موضوع پرداخته است.کلید واژگان: ائتلاف, یک جانبه گرایی, هژمونی, امنیت ملی ایران, چین و روسیه, ایالات متحده آمریکا}After the collapse of the Soviet Union, the structure of the international system took on a unipolar form, one of its main characteristics being the unilateral approach of the United States as the ruling superpower. But Russia and China have managed to compete and challenge America in the position of great power. This competitive process has also affected the national security of other countries. The main goal of this research is to investigate the impact of the alliance between Russia and China against the unilateralism of the United States on Iran's national security. The main question is, what effect did the alliance between Russia and China have on Iran's national security in 2009-2021 against the unilateralism of the United States? It seems that the strategic alliance of China and Russia based on competition and curbing the hegemony of US has had effects in the direction of strengthening and weakening the national security of Iran. The results show that the alliance between China and Russia against the United States affects Iran's national security in the political dimension Iran's emphasis on the role of the United Nations, Iran's membership in the Shanghai Organization, seeking new horizons in BRICS in the military dimension countering Western sanctions and promoting military cooperation with China and Russia in the economic dimension enhancement of economic cooperation, purchase of Iranian oil and gas and Iran's pivotal capability in China's Silk Road project and in the environmental dimension of the cooperation of the two sides with Iran.Keywords: Coalition, Unilateralism, hegemony, Iran&rsquo, s National Security, China, Russia, United States of America}
-
یکی از پیچیده ترین و حساس ترین روابط در دهه های گذشته در نظام بین الملل، روابط ایران و آمریکا بوده است. بررسی سیاست دولت های مختلف آمریکا نشان می دهد، الگوی رفتاری تعارضی آن کشور در قبال ایران در دولت های مختلف ادامه داشته و تعدیلی در الگوی رفتاری آن صورت نگرفته است. با رفتن بوش و روی کارآمدن اوباما آن هم با شعار تغییر، این تصور به وجود آمد که او راهبرد و سیاست جدیدی در قبال ایران در پیش خواهد گرفت. الگوی به کارگرفته شده اوباما در قبال ایران متقاعدسازی با گزینه های چندجانبه گرایی، تعامل، ترغیب و اغوا بوده است. اما روند تحولات در 8 سال زمامداریش منجر به تلاش های زیادی در راستای محدودسازی ایران در عرصه های سیاسی، اقتصادی و منطقه ای شد. این الگو با پیروزی ترامپ با رویکردهای جدید دنبال شد و یک جانبه گرایی، تقابل، افزایش تحریم و کارزار فشار حداکثری بر سیاست خارجی ترامپ حکمفرما شد. در کانون سیاست خارجی بایدن نیز بازگشت به برجام وجود دارد که این مسیله با تقویت و توسعه مفاد و طولانی ترکردن آن در مراحل بعدی و همچنین تسری آن به برنامه موشکی و نفوذ منطقه ای ایران دنبال می شود. هدف اصلی در این مقاله بررسی و مقایسه راهبرد سیاست خارجی دولت اوباما، ترامپ و بایدن در قبال جمهوری اسلامی ایران است. مسیله اصلی این است که راهبرد اوباما، ترامپ و بایدن در قبال ایران بر چه الگوهایی تمرکز داشته است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد مسیله ایران در سیاست خارجی آمریکا، تابع دستورکار کلانی است که فرادولتی و توسط ساختار های نهادی آمریکا تبیین شده است. الگوی رفتاری تعارضی آمریکا در قبال ایران به یکی از اولویت های ثابت و اصلی در سیاست خارجی آمریکا تبدیل شده است. در این پژوهش از روش تحلیلی توصیفی و الگوی نظری نولیبرالیسم و نوواقع گرایی بهره گرفته ایم. داده ها را با استفاده از منابع کتابخانه ای گردآوری کرده ایم.کلید واژگان: اغوا, ترغیب, چندجانبه گرایی, متقاعدسازی, یک جانبه گرایی}One of the most complex and sensitive relationships in the international system over the past decades has been Iran-US relations. An examination of the policies of various US governments shows that the conflict pattern of that country towards Iran has continued in different governments and no change has been made in its behavior pattern. With the departure of Bush and the coming to power of Obama, with the slogan of change, there was a perception that he would present a new strategy and policy towards Iran. With Obama's entry into the White House, the White House's political literature changed, but such changes did not have much effect on US policy toward Iran. At the same time, the techniques of US political and diplomatic behavior toward Iran changed. This means that although there have been changes in the literature and techniques of Obama's US diplomatic behavior toward Iran, this has only created grounds for rebuilding diplomatic relations in limited areas. In this regard, Obama's strategy for changing Iran has been based on patterns and processes of persuasion through options such as persuasion and seduction. With Trump in office, the situation will change somewhat. In the view of the Trump administration, Iran is an unreliable partner for participation in international politics, so despite its declarative positions, it has not been able to prepare enough to play a role in Middle East security. In other words, Iran's hegemonic role does not have an approach that is in line with international politics, and instead of being in line with it, it is the opposite. On the other hand, the same strategists believe that Obama's negligence in thwarting Iran's strategies has caused Iran to continue to threaten its national interests. In this regard, Iran's organized actions in missile tests as well as Iran's interventionist behavior aimed at destabilizing the region are among the threatening actions of Iran that Western officials, especially US Republicans, have warned of the dangers. The main feature of Trump's foreign policy toward Iran Trump was unilateralism, confrontation, the escalation of sanctions, and the campaign for maximum pressure. There is also a return to Borjam at the heart of Biden's foreign policy, which is pursued by strengthening and expanding its provisions and extending it in later stages, as well as extending it to Iran's missile program and regional influence. Biden's foreign policy towards the Islamic Republic of Iran revolves around Borjami's policy. Statements and statements by Biden and his foreign policy team suggest that Biden's possible US policy toward the Iranian nuclear challenge will be a reciprocal return to the UN Security Council. This is the policy that Biden promised before the election. In an interview with Thomas Friedman, he also expressed his commitment to this policy. The main purpose of this study is to examine and compare the foreign policy strategy of the Obama, Trump, and Biden administrations toward the Islamic Republic of Iran. So the main question is: What patterns has Obama, Trump, and Biden's strategy towards Iran focused on? Findings show that the issue of Iran in US foreign policy is subject to a grand agenda that is explained transnationally by US institutional structures and the pattern of US conflict behavior towards Iran is one of the main and main priorities in US foreign policy. Has become. Evidence shows that the two countries, on the one hand, need mutual security cooperation in critical areas, on the other hand, have ideological contradictions, and each is trying to re-establish its legitimacy in the process of future strategic rivalries. In other words, the pattern of Iran-US behavior not only reflects signs of cooperation but in parallel with such cooperation, manifestations of conflict and disagreement can also be observed. That is why Iran-US relations must be analyzed in the context of asymmetric cooperation (while maintaining red lines and orbiting revolutionary discourse). The present study has used the method of "analytical and descriptive and using library resources" and the theoretical model of neoliberalism and neorealism.Keywords: Multilateralism, Unilateralism, persuasion, encouragement, seduction}
-
مفهوم افول آمریکا اولین بار از سوی نظریه پردازانی همانند امانویل والرشتاین مطرح گردید. والرشتاین نظریه سیکل های قدرت را مطرح نموده و بر اساس چنین رویکردی، نشانه هایی از افول و کاهش قدرت نسبی آمریکا را موردتوجه قرار داد. محور اصلی تفکر والرشتاین را کاهش قدرت آمریکا در برابری دلار و طلا تشکیل می دهد. در سال های بعد از جنگ سرد، موقعیت آمریکا در سیاست و اقتصاد جهانی کاهش بیشتری پیدا کرد. آمریکا در قرن بیست و یکم درگیر جنگ های بی پایانی در افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، یمن و بسیاری از حوزه های جغرافیایی گردید. خروج غافلگیرکننده بایدن از افغانستان نشان داد که آمریکا برای جنگ و صلح فاقد شکل بندی های کنش تاکتیکی و راهبردی بوده است. تمامی حوادث یاد شده نشان می دهد که قابلیت ایالات متحده به گونه تدریجی کاهش پیدا کرده و زمینه ظهور موج های جدیدی از بحران و ستیزش در فضای منطقه ای را اجتناب ناپذیر ساخته است. پرسش اصلی پژوهش آن است که چه عواملی در افول مرحله ای ایالات متحده تاثیرگذار بوده اند؟ فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که یک جانبه گرایی و درگیری های پایان ناپذیر ایالات متحده در مناطق بحرانی در زمره عواملی است که منجر به افزایش هزینه های راهبردی آمریکا و افول مرحله ای آن کشور گردیده است. مرشایمر به این موضوع اشاره داشت که نقش آمریکا در بحران های منطقه ای پایان ناپذیر منجر به افزایش هزینه های راهبردی این کشور شده است. در تبیین مقاله از رهیافت نیوریالیسم ساختاری استفاده شده و در تنظیم مقاله نیز از روش تحلیل داده ها و تحلیل محتوا استفاده گردیده است.کلید واژگان: افول آمریکا, یک جانبه گرایی, درگیری های کم شدت, بحران های منطقه ای}The concept of American decline was for the first time used by theoreticians such as Imanuel Wallerstein. Wallerstein offered the theory of cycles of hegemony, which focused on the decline and weakening of American relative power. The core of Wallerstein’s idea was the decline of the US power vis-à-vis dollar and gold. In the post-cold war era, the US situation in global politics and economy declined more than ever. The US in the 21st century became engaged in endless wars in Afghanistan, Iraq, Syria, Libya, Yemen and many other geographical regions. The surprise withdrawal of the US forces from Afghanistan under President Biden demonstrated that war and peace lacked the formations of tactical and strategic action. The said developments indicated that the US capabilities have gradually declined, making new waves of crises and conflicts in the region inevitable. The main question of the present paper is as follows: What factors have affected the gradual decline of America? The hypothesis of this paper is as follows: Unilateralism and endless conflicts of the United States in the crisis-ridden regions are among the factors that have led to an increase in strategic costs of the United States. Structural neorealism approach has been used in this paper. Merchheimer mentioned that the US role in endless regional crises led to the increase in strategic costs of this country. Data and content analysis has been used in this research.Keywords: U.S. decline, Unilateralism, hegemony, conflicts, regional crises}
-
تحریم های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران پیشینه ای به عمر انقلاب اسلامی دارد که باعث سرنگون شدن دولت مورد حمایت آمریکا و تغییرات سیاسی در منطقه شد. دولت آمریکا از یک سو پیرامون حمایت از نظام های دیکتاتوری و نقض گسترده حقوق بین الملل خود را پاسخ گو نمی داند و از سوی دیگر به عنوان عضو شورای امنیت به خصوص پس از جنگ سرد، به طور گسترده از جایگاه خود در آن شورا به عنوان ابزار مشروعیت بخشیدن به منافع و سیاست خارجی خود استفاده نموده و در هر مقطعی که به هر دلیلی از جمله مخالفت روسیه و چین نتوانسته است تحریم های شورای امنیت بر ضد جمهوری اسلامی ایران را افزایش دهد؛ به اعمال و تشدید تحریم های یک جانبه اولیه و ثانویه روی آورده است. سوال اصلی پژوهش عبارت است از: وجاهت تحریم های اقتصادی یک جانبه آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران از منظر حقوق بین الملل به چه میزان است؟
کلید واژگان: ایالات متحده آمریکا, تحریم اقتصادی, جمهوری اسلامی ایران, حقوق بین الملل, یک جانبه گرایی}Political Knowlwdge, Volume:17 Issue: 2, 2021, PP 519 -546In this article we have tried to study the different aspects of bilateral relations and the role of sanctions in these relations. In answer to the main question- what is the role and place of US unilateral sanctions against I.R.Iran in terms of international law; we have attempted to address the role of pressures on the I.R.Iran through unilateral US sanctions, using the theory of "offensive realism". The results suggest that: The United States and the European Union have used cooperative mechanisms in the world system to unilaterally impose sanctions on Iran, creating the conditions for a change in Iran's behavioral patterns to transition from UN Security Council sanctions and sanctions. Forced diplomacy is seen as part of US strategic reality to persuade and limit the Islamic Republic's strategic power. From the point of view of international law, although many of these tools have been used in pursuit of unilateral interests and hegemonic policies contrary to human rights law, sanctions policy is viewed as a countermeasure as well as a collective action by the United Nations Charter. The Security Council has relative legitimacy and, consequently, good performance.
Keywords: Economic sanctions, I.R.Iran, international law, Unilateralism, United State of America} -
رقابت و موازنه سازی ویژگی بارز دوران جنگ سرد محسوب می شد؛ و دو بلوک در مناطق مختلف جهان درگیر این رقابت و موازنه سازی در بسیاری از حوزه ها بودند. پایان جنگ سرد تا حدی سبب کاهش این رقابت شد ولی روی کار آمدن ولادیمیر پوتین و بحران هایی نظیر گرجستان و اوکراین که تهدید فضای حیانی روسیه را به دنبال داشت ، سبب ورود روسیه به شکل جدیدی از موازنه سازی با نام موازنه نرم شد. در این میان، دولت هایی دارای سیاست های ضدهژمونیک آمریکایی نظیر جمهوری اسلامی ایران، در سیاست خارجی روسیه اهمیت ویژه ای یافته-اند؛ زیرا با توجه به پیشینه ضدغربی دارای ظرفیت ابتدایی کافی برای ایفای نقش موثر در این موازنه سازی نرم هستند. پرسش اصلی پژوهش حاضر آن است که جمهوری اسلامی ایران چه جایگاهی در موازنه سازی نرم روسیه در قبال ایالات متحده آمریکا دارد؟ فرضیه محوری آن است که که با توجه به پتانسیل ایران در عدم پذیرش سرزمینی ایالات متحده در بحران سوریه، دیپلماسی گیراندازی ایالات متحده در پرونده هسته ای و توان بالقوه ایران در حوزه های اقتصادی و انرژی، جمهوری اسلامی ایران نقش مهمی در موازنه سازی نرم روسیه در قبال ایالات متحده ایفا می نماید. این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است.
کلید واژگان: ایران, روسیه, موازنه نرم, آمریکا, هژمونی, یک جانبه گرایی}Competition and balancing were the major features of the Cold War era. After the collapse of the Soviet Union, the international system has undergone a change and has crossed the bipolar stage, and the United States became one of the areas of the international distribution of power structure, and the other actors were marginalized. After Georgia and Ukraine crises, Russia began new balancing with the United States, but, it has not the power and influence of previous years and cannot balance directly with the United States, so it has turned to indirect opposition. In this soft balancing, Russia considers the states like Islamic Republic of Iran which have anti-hegemonic approach in their foreign policy. This consideration is caused to this question: what is the status of Islamic Republic of Iran in Russia’s soft balancing against the United States of America? This article investigates the status of Islamic Republic of Iran in Russia’s soft balancing against the United States. This article has been conducted using descriptive-analytical method.
Keywords: Iran, Russia, soft balancing, United States of America, hegemony, Unilateralism} -
بحث «چالش های فراروی حاکمیت قانون در مواجهه با یک جانبه گرایی در حقوق بین الملل» که در این مقاله به روش توصیفی، تحلیلی از منابع کتابخانه ای و اسنادی، مجال سخن یافته است یکی از موضوعات مهم روابط و حقوق بین الملل را تشکیل می دهد و قصد دارد به این سوال اساسی پاسخ دهد که تحریم های یک جانبه آمریکا علیه کشورها و به خصوص ایران، چه چالش هایی با حقوق بین الملل دارد؟ و آیا این اعمال یک جانبه از منظر حقوق بین الملل معتبر و مشروع هستند؟ و همچنین از منظر حقوق توسل به زور، آیا ایالات متحده به بهانه دفاع مشروع، حق حمله به کاروان حامل سردار سلیمانی در حوالی فرودگاه بغداد را داشته است؟ داده ها حاکی از آن است که از سال 2002 مسئله تحریم ایران از سوی آمریکا و غرب به مثابه چالشی اساسی میان ایران و غرب مطرح بوده و هست. اجرای یک جانبه تحریم های آمریکا، بدون وجود مجوز قبلی شورای امینت و خارج از سیستم امنیت جمعی منشور باعث گردیده تا مشروعیت این اقدامات از حیث انطباق آنها با موازین حقوقی بین المللی زیر سوال رود و مغایر با اصل حاکمیت قانون در سطح بین المللی نیز می باشد و در خصوص حرکت اخیر این کشور مبنی بر ترور فرمانده سپاه قدس ایران نیز می توان گفت که به موجب ماده 51 منشور و رویه دیوان بین المللی دادگستری، دفاع مشروع باید در پاسخ به «حمله ای مسلحانه» باشد که در قضیه مورد بحث وجود ندارد.
کلید واژگان: ایران, آمریکا, حقوق بین الملل, حاکمیت قانون, یک جانبه گرایی}Review:The discussion of "Challenges to the Rule of Law in the Face of Unilateralism in International Law", which is a descriptive, analytical analysis of library and documentary sources, constitutes one of the important issues of international relations and law and is intended to answer this question. Essentially, what are the challenges of US unilateral sanctions against countries, and in particular Iran, with international law? And are these acts of Unilateralism, as well as the assassination of Haj Qasem Suleimani, valid from the standpoint of international law? The data suggests that since 2002 the issue of US and Western sanctions on Iran has been and remains a major challenge between Iran and the West. The unilateral implementation of US sanctions, without the prior authorization of the Security Council and outside the Charter's public security system, and in particular its recent move to assassinate the Quds Force commander in Iran, has led to the questioning of their legitimacy for their compliance with international law. . Because the use of unilateral sanctions is merely a tool to advance the national policy goals of powerful states and is in clear conflict with the international obligations of states under international human rights treaties.
Keywords: Iran, USA, Sanctions, International Law, Unilateralism} -
مجله علوم سیاسی، پیاپی 48 (پاییز 1398)، صص 157 -179
حکمرانی خوب بر طبق جدید ترین تعریف بانک جهانی، در اتخاذ سیاست های پیش بینی شده آشکار و صریح دولت (که نشان دهنده فعالیت های دولت است) بوروکراسی شفاف، پاسخگویی دستگاه های دولتی در قبال فعالیت های خود، مشارکت فعال مردم در امور اجتماعی و سیاسی و نیز برابری همه افراد در برابر قانون تبلور می یابد. انجمن بین المللی تامین اجتماعی (ISSA) از جمله نهاد های بین المللی محسوب می شود که موضوع حکمرانی خوب را در مجموعه رهنمود ها و دستورالعمل های تخصصی گنجانده و برای هیات مدیره و مدیریت سازمان های تامین اجتماعی در دنیا پنج پایه اصلی و اساسی از جمله؛ پاسخگویی، شفافیت، قابلیت پیش بینی، مشارکت و پویایی را تنظیم و تدوین کرده و بر فرآیند اجرای آن ها نظارت می کند. نوشتار پیش رو به تبیین مفهوم حکمرانی خوب در ادبیات حقوقی و تحلیل مفهوم سه جانبه گرایی در سازمان تامین اجتماعی و ارکان آن، پیش شرط های تحقق سه جانبه گرایی، نقش دولت در تحقق سه جانبه گرایی، موانع قانونی تحقق سه جانبه گرایی در ایران و در نهایت اصلاح ساختار و برقراری سه جانبه گرایی واقعی و ارایه راهکار هایی جهت تحقق هر چه واقعی تر و بیشتر سه جانبه گرایی در تامین اجتماعی به منظور توسعه شاخص های حکمرانی خوب (به ویژه تحولات پاسخگویی و شفافیت) می پردازد.
کلید واژگان: حکمرانی خوب, سه جانبه گرایی, پاسخگویی, شفافیت, مشارکت, تامین اجتماعی} -
در این مقاله تلاش شده تا با در نظر گرفتن روند چند جانبه گرایی نظام بین المللی، اهمیت راهبرد شرقی و جایگاه و نقش ایران را مورد بحث قرارداده و فرصتها، امکانها و محدودیتهای نظام بین المللی برای سیاست شرقی بیان شود. نکته محوری در این مقاله آنست که نظام بین المللی در هر عصری تاثیری اساسی بر رفتار دولتها و تعیین هنجارها دارد و از این رو، ارائه درکی روشن از آن می تواند، در تبیین و تحلیل سیاست بین المللی آن دوره و سیاست خارجی قدرتهای جهانی و منطقه ای به ما کمک کند. پرسش اصلی مقاله آنست که دولتهای اوراسیایی و نیز ایران چه نقشی در شکل دهی به نظام بین المللی آینده خواهند داشت و جایگاه ایران در این روند چگونه قابل توضیح است؟ ایده ای که در اینجا ارائه می شود آنست که روند جایگزین برای شکل دهی به نظام بین المللی آینده به همکاری گسترده تر قدرتهای بزرگ و منطقه ای اوراسیایی دارد و بدون چنین تعاملاتی، امکان مشارکت در شکل دهی به این ساختار به شدت محدود خواهد ماند و راهبرد شرقی ایران نیز با چنین هدفی اتخاذ شده است. برای بررسی این ایده، نخست به بحث در باره نظام بین المللی در سه دهه اخیر می پردازیم. سپس، روند های موجود برای شکل دهی به نظام آینده را بررسی می کنیم و در پایان با بحث در مورد سیاست شرقی و همکاری های ایران و روسیه به نتیجه گیری می پردازیم.کلید واژگان: نظام بین المللی, چند جانبه گرایی, راهبرد شرقی, ایران, روسیه, چین, روابط ایران و روسیه}Given the multilateralism of the international system, this article discusses the importance of Iran’s Eastern strategy, position and role, and points out opportunities, possibilities, and limits of the international system for Eastern policy. The main point here is that the international system in any period has a fundamental influence on the behavior of states and setting norms, therefore, offering a clear understanding of the system can help explain and analyze the international politics and the foreign policy of global and regional powers. The main question here is that what roles Eurasian states as well as Iran will play in shaping the future international system, and how can Iran’s position in this process be defined? The idea presented here is that the alternative trend for shaping the future international system requires greater cooperation between great and regional powers in Eurasia, and without such interactions, the possibility of playing a role in shaping this structure will be severely limited - Iran’s Eastern strategy has been adopted with such a goal. To examine this idea, first the international system in the last three decades will be discussed, then the current trends for shaping the future system will be reviewed, and finally, a discussion on Eastern policy and Iran-Russia cooperation will be presented in the conclusion.Keywords: International System, multilateralism, Eastern strategy, Iran, Russia, China, Iran-Russia relations}
-
یکی از حوزه های تغییر در سیاست خارجی آمریکا مربوط به فضای خاورمیانه می باشد. به این ترتیب خاورمیانه از اهمیت ویژه ای در ادراک و رهیافت راهبرد شناسان آمریکا برخوردار است. معنا و مفهوم این اهمیت آن است که بخش قابل توجهی از حوزه منافع و امنیت ملی آمریکا مربوط به خاورمیانه می باشد.در این ارتباط، با پیروزی اوباما در نوامبر 2008 رویکرد جدیدی از سوی آمریکا در قبال خاورمیانه تعریف شد. در راهبرد جدید اوباما بر ضرورت تغییر راهبرد از خاورمیانه در راستای منافع ملی تاکید شد، به معنی که منافع آمریکا اجازه نمی داد تا بر رویکردهای واشنگتن در خاورمیانه تاکید شود. این مسیله منجر به فاصله گیری معنا دار واشنگتن از خاورمیانه به ویژه واگرایی با محافل عربی و تل آویو شد. اما با پیروزی ترامپ در نوامبر 2016 بار دیگر رویکرد آمریکا در بازگشتی معنا دار بر خاورمیانه متمرکز شد. به این معنی که رویکرد ترامپ باعث نزدیکی واشنگتن به خاورمیانه در راستای منافع ملی شده است. با عنایت به موضوع، پژوهش حاضر عهده دار پاسخ به این پرسش است که: سیاست و راهبرد دولت اوباما و ترامپ در قبال خاورمیانه دارای چه سمت سوهایی بوده است؟ فرضیه ای که در پاسخ به این پرسش مورد سنجش و آزمون قرار می گیرد آن است که: سیاست و رویکرد اوباما به جهت در نظر گرفتن منافع ملی آمریکا بجای خاورمیانه به حوزه های چون انرژی نفت شل و مهار چین و توجه به ایران متمرکز شد که موجب واگرایی معنادار خاورمیانه با ایالات متحده آمریکا گردید،اما این سیاست با پیروزی ترامپ موجب همگرایی آمریکا با محافل عربی و تل آویو و تعقیب سیاست تقابلی با ایران گردید.
کلید واژگان: آمریکا, سیاست خارجی, اوباما, ترامپ, چند جانبه گرایی, یکجانبه گرایی, خاورمیانه} -
روندهای سیاست خارجی آمریکا در دوران ترامپ بیانگر این واقعیت است که نامبرده سیاست گذاری امنیت ملی آمریکا را براساس «ژئوپلیتیک فرااستعماری» شکل می دهد. ژئوپلیتیکی فرااستعماری زمینه یک جانبه گرایی در سیاست خارجی و فرایندهای امنیتی ایالات متحده را اجتناب ناپذیر می سازد. پرسش اصلی مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «سیاست گذاری امنیتی دونالد ترامپ براساس چه نشانه ها و مدلی شکل گرفته است؟» فرضیه مقاله آن است که: «سیاست گذاری امنیتی دونالد ترامپ مبتنی بر الگوی ژئوپلیتیک فرااستعماری بوده که ترکیبی از نشانه های ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیک خواهد بود.» در تنظیم مقاله از رهیافت «امنیت و ژئوپلیتیک فرااستعماری» استفاده می شود. چنین رویکردی، به مفهوم آن است که تنظیم دستور کار راهبردی و دیپلماتیک جهان در دوران دونالد ترامپ با نشانه هایی از تهدید، تغییر در شکل بندی های سیاست جهانی و ناامنی بین المللی همراه خواهد بود.کلید واژگان: سیاست گذاری امنیتی, ژئوپلیتیک فرااستعماری, یک جانبه گرایی, گذار از تعهدات ساختاری, عبور از موازنه گرایی}There is different level for explaining the pattern of policy making. The micro levels for decision makers based on elite role and governmental policy. The middle level has been used based on the strategic needs of the countries. The structural level generally to use for understands patterns of foreign policy decision making. After cold war, geopolitical and geo-economical models can be used to understand the roots of foreign policy trends. Donald Trump's regional security policy making is based on the linking of three levels. Any policy making based on geopolitical indications focuses on explaining how states can explain their political and foreign policy on the basis of geographical and spatial components. Trump attempts to regulate his national security policy based on supra geopolitics. Trump’s security policy making is part of unilateralism patterns. The main question is that: “What are the main signs and pattern of Trump's security policy is based on?” The hypothesis is that: “Trump's security policy making is based on supra geopolitical model. Supra geopolitical model is a combination of geopolitical and geo-economical indexes. The approach and theory framework is based on post-colonial geopolitics. Such an approach means that the strategic and diplomatic agenda of Trump’s cabinet based on threat, change in global politics and international insecurity. This process will lead to the transition from structural commitments of the United States.Keywords: Security Policy Making, Supra Geopolitics, Unilateralism, Structural Commitments, Cross Balancing}
-
جهان پسا غربی شده به این معنی است که دیگر نه تمام تحولات در غرب شکل می گیرد و نه تمام تحولات توسط غرب صورت می گیرد. در برهه ای از تاریخ روابط بین الملل ادعا می شد تمام تحولات در غرب شکل می گیرد و در برهه دیگر تحولات ممکن بود در شرق صورت بگیرد. منظور ما از جهان پسا غربی این است که نه همه تحولات در غرب و نه همه توسط غرب شکل می گرفت. حتی همه تحولات توسط دولت ها شکل نمی گیرد. انحصار غربی و انحصار دولت ها در روابط بین الملل به پایان رسیده است. بنابراین، در زمانه کنونی می توان به دو نکته توجه بیشتری داشت: نخست چند جانبه گرایی به عنوان مبنایی برای صلح و امنیت بین المللی و دوم قدرت ایده و ارایه دیدگاه های جدید به عنوان ابزار جدیدی از قدرت. به همین روی با ادغام این دو پدیده می توان در جامعه بین المللی اجماع سازی به وجود آورد که به آن قدرت اجماع اطلاق می شود. نگارنده در این نوشتار موضوع بحث را به شیوه بررسی داده های موجود در شورای امنیت و روابط میان کشورها مورد بررسی قرار می دهد.کلید واژگان: شورای امنیت, قدرت, اجماع, چند جانبه گرایی, ایده}Dr. Mohammad Javad Zarif, Minister of Foreign Affairs of the Islamic Republicof Iran, opened the Sixth Model United Nations (MUN) Simulation Exercise on24 August 2017 in Tehran. The theme of the UN Security Council Simulationthis year was the nuclear programme of the People’s Democratic Republic ofKorea (PDRK).
In his speech, Dr. Zarif first applauded the Model UN simulations held by the International Studies Journal, and mentioned that he has missed teaching international relations in an academic setting. He also mentioned that it was heartwarming for him to see so many women participants in the room, and took pride in Iranian women being interested in international relations and world politics.
Dr. Zarif also spoke about the significance of Cold War as well as the collapse of Soviet Union and the role that the UN played 30 years ago. He also emphasized that “We all need to arrive at a good, reliable,and convincing understanding of this period of transition, which was perceivedat a certain time in the past to be of a rather short period and expected – orsimply aspired to - arrive at a definitive position of unchallenged Americanglobal hegemony. Well, that hasn’t come to pass.”
He also touched base on the issue of North Korea (DPRK) and mentioned that “it is not only states that areengaged in the drama, a much larger catalog of players and actors, inclusive ofnon-state actors – falling under the general rubric of civil society - are alsoinvolved and bear on the situation.” In addition, he talked about the significance of ‘change and power’ in international relations and iterated that “power couldbe defined as increasing influence and decreasing vulnerability.”
Dr. Zarif mentioned a few historical and political events in which the issue of power and gaining hegemony were involved. Lastly, he discussed how the Security Council failed Iran and watched in silence when Iraqis used chemical weapons on Iranians during the Iran-Iraq war.
In the end, he wished the participants success and luck in the Model UN simulation and hoped that they could “move in the direction of - hopefully – political-diplomaticresolution of a regional tension with grave consequences for international peaceand security.”Keywords: Multilateralism, Power, Relations} -
برنامه هسته ای ایران، یکی از موضوع های مهم در رابطه آمریکا و ایران پس از انقلاب اسلامی است. رویکردهای مختلف آمریکا در قبال این پرونده نقش مهمی در فراز و فرود آن داشته است. دو رویکرد «یک جانبه گرایی» و «چندجانبه گرایی» از جمله مهم ترین آن هاست. در دوره جرج دبلیو بوش، آمریکا با پی گیری سیاست های یک جانبه گرایانه، هژمون شدن را دنبال می کرد. در سال های آخر بوش، سیاست این دولت به دلیل ناکارآمدی های آن در خاورمیانه، رو به چندجانبه گرایی گذاشت، که البته رویکردی قوی نبود. اوباما سیاست های چندجانبه را در زمینه های مختلف؛ از جمله پرونده ایران دنبال کرد و مذاکره با ایران، و همکاری با کشورهای 1+5 حاصل چندجانبه گرایی آمریکا و تغییر در سیاست های ایران بود. این مقاله، با روش مقایسه ای، به دنبال مقایسه این دو رویکرد اساسی با این پرسش است که «رویکردهای دولت بوش و اوباما در قبال پرونده هسته ای ایران، چگونه با هم قابل مقایسه اند؟» با این فرضیه که «در مقایسه میان سیاست آمریکا در قبال پرونده هسته ای ایران، «هژمونیک گرایی و نظامیگری» شاخص های مهم یک جانبه گرایی و «همکاری و نهادگرایی بین المللی»، شاخص های مهم چندجانبه گرایی هستند.»کلید واژگان: یک جانبه گرایی, چندجانبه گرایی, ایالات متحده, ایران, پرونده هسته ای, تحریم}Irans nuclear program is one of the major issues in the relationship of Iran and the United States after the Islamic Revolution. The United States different and ambiguous positions towards the nuclear program of Iran have played a significant role in prolongation and ups and down of the problem. The two approaches of unilateralism and multilateralism are among the most important positions. During George Bush (Junior) presidency, the United States was pursuing unilateralist policies and playing the role of a hegemon. In the last years of Bush administration due to weak policy in the Middle East, it changed into multilateralism. With the arrival of Obama into White House, the United States pursued multilateral policies in various areas including Iranian nuclear program. The outcome of this policy was negotiation with Iran on nuclear program and cooperation with the 5 group of countries and a change in Irans position. The present article by a comparative approach wants to compare the two approaches of the United States. The main question of the article is how can we compare the approaches of Bush administration and Obama administration about Iranian nuclear program? The underlying hypothesis is that the comparison of the policies of the two administrations shows that hegemony and militarism is the indicators of unilateralism and international cooperation and institutionalism are important indicators of multilateralism.Keywords: unilateralism, multilateralism, the United States, Iran, nuclear case, sanctions}
-
اتحاد استراتژیک ایران و سوریه از جمله اتحادهای دیرپای منطقه ای در خاورمیانه محسوب می شود. اما فاصله زمانی 2003 تا2011 یعنی از حمله امریکا به عراق در مارس 2003 تا شروع نا آرامی ها در مارس 2011 در سوریه، روابط استراتژیک جمهوری اسلامی با سوریه گسترش بیشتری یافته است. در همین راستا هدف اصلی این پژوهش پاسخگویی به این سوال محوری است که چرا ایران در فاصله زمانی مارس 2003 تا مارس 2011 در مقایسه با سال های 2003- 1979،گرایش بیشتری به تعمیق روابط استراتژیک خود با سوریه داشته است؟ یافته های این پژوهش بر این مبنا است که فشارهای سیستمیک به عنوان یک متغیر مستقل، از جمله یک جانبه گرایی امریکا در نظام بین الملل، اشغال عراق توسط امریکا در سال 2003 و مسئله هسته ای ایران، متغیرهای اساسی در تمایل ایران به گسترش روابط استراتژیک با سوریه در بازه زمانی 2011- 2003 می باشد. تاثیرگذاری این متغیرها بدون واسطه نبوده بلکه فشارها و تهدیدهای سیستمیک از طریق متغیرهای سطح واحد به خصوص ادراک نخبگان از نظام بین الملل، منجر به تمایل ایران به گسترش روابط استراتژیک با سوریه در این فاصله زمانی شده است. روش تحقیق در این نوشتار توصیفی- تحلیلی بر مبنای روش کیفی و روش گردآوری داده ها، منابع کتابخانه ای و اسنادی است.کلید واژگان: ایران, سوریه, نظام بین الملل, یک جانبه گرایی, ادراک نخبگان}The strategic alliance between Iran and Syria is considered as one of the longstanding regional alliances. However a very important point in the strategic relationship between the two countries is the tendency of Iran toward deepening its strategic relationship with Syria from 2003 to 2011; which started from U.S. invasion of Iraq until the outbreak of uprising in Syria in March 2011. This paper tries to answer this question: By comparison to 1979- 2003 period, why Iran was more determined to deepen its strategic ties to Syria from 2003 to 2011? Findings show that, systemic pressures including U.S unilateralism in the international system, occupation of Iraq by the U.S. in 2003 and Iran's nuclear issue have been essential variables in pushing Iran toward expansion of strategic ties with Syria from 2003 to 2011. However, these pressures and threats are interpreted through unit-level variables, especially the perceptions of elites from the international system in this period. The research methodology is descriptive-analytic based on qualitative method.Keywords: Iran, Syria, international system, unilateralism, elite's perceptions}
-
با بروز وقایع تاثیرگذاری چون، 11 سپتامبر و حمله آمریکا به افغانستان در سال 2001 و عراق در سال 2003 سوالات مهمی در مورد اعتبار نظریه های مختلف روابط بین الملل در تجزیه و تحلیل رویدادهای بین المللی مطرح شد. با این وجود ، در شرایط خاص آن زمان و ابهاماتی که کارشناسان در مورد اهداف و مقاصد دولت بوش داشتند، شرایط برای ارزیابی نظریه های مختلف روابط بین الملل چندان مهیا نبود. پس از گذشت تقریبا یک دهه از رویدادهای ذکر شده، کنار رفتن دولت بوش و شرایط سیاسی و امنیتی کنونی افغانستان و عراق، شرایط برای تحلیل و ارزیابی توانایی های نظریه های روابط بین الملل در تبیین این پدیده بیش از گذشته مهیا شده است. نگاه به اقدامات آمریکا در افغانستان و عراق و تحولات، طی ده سال گذشته نشان می دهد که لیبرالیسم به عنوان نظریه ای مسلط در روابط بین الملل می توانند بخشی از این تحولات را تبیین نمایند، و در قالب نظریه «واقع گرایی مردم سالار» یا «لیبرالیسم مداخله جو» که اخیرا از آنها تحت عنوان «نیو محافظه کاری» یاد می شود، در این زمینه راه گشا باشد
کلید واژگان: لیبرالیسم, نومحافظه کاری, رهنامه دولت بوش, یک جانبه گرایی} -
روابط جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه در دوران معاصر متاثر از نظام بین الملل به ویژه قدرت های بزرگ این نظام بوده است؛ به نحوی که بررسی روابط دو کشور طی سال های پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بدون در نظر گرفتن نقش امریکا امکان پذیر نیست. اگر چه برخی معتقدند امریکا هیچ تاثیری بر روابط ایران و روسیه ندارد و مناسبات تهران و مسکو بر اساس مولفه های جغرافیایی و همکاری های دوجانبه تعریف می شود، اما از دید عده ای دیگر، امریکا نقش تعیین کننده در روابط ایران و روسیه دارد و سوابق تاریخی نشان می دهد که ایالات متحده خواهان کاهش و تخریب این روابط بوده است. به هر روی مقاله حاضر درصدد واکاوی موضوع فوق و پاسخگویی به این سوال اساسی است که «امریکا چه نقشی در همگرایی و واگرایی ایران و روسیه داشته است؟». بر اساس یافته های پژوهش، امریکا به عنوان ضلع سوم، نقش مهمی در روابط ایران و روسیه ایفا کرده و اقدامات آن گاهی موجب واگرایی و گاهی سبب همگرایی تهران و مسکو شده است.
کلید واژگان: همگرایی, واگرایی, نظام بین الملل, نظام تک قطبی, هژمونی, یک جانبه گرایی}Relations between Iran and the Russian Federation in the contemporary have been under the in Fluence of international system, especially by the great powers of the system; so that relations between the two countries after the collapse of the Soviet Union, Regardless of the United States is not possible. Although some argue that America has no effect on relation between Tehran and Moscow defined on the basis of geographical factories and bilateral cooperation. But from the perspective of others America has decisive role in Iran and Russia relations but historical record show that united states wants reduction and destruction this relationship. however; this article wants analyses the subject above and answering this fundamental question that “what is the America’s role in the convergence and divergence between Iran and Russia?"Have an important role in relations between Iran and Russia. America’s action sometimes is causes converge and diverge between Tehran and Moscow.Keywords: Integration, Disintegration, International System, Unipolar System, Hegemony, Unilateralism} -
قدرت نرم و جایگاه آن در امنیت منطقه ای جمهوری اسلامی ایرانقدرت نرم یکی از اصلی ترین شاخص های سیاست خارجی و امنیتیجمهوری اسلامی ایران محسوب می شود. هر نظام سیاسی انقلابی همواره از شاخص های قدرت نرم برای ارتقای موقعیت منطقه ای و بین المللی خود بهره می گیرند. آنچه به عنوان بیداری اسلامی یا ایدئولوژی هویت گرا در جهان اسلام محسوب می شود را می توان بخشی از قدرت نرم جمهوری اسلامی دانست که در قالب رهیافت های نئولیبرالی و پیوند آن با هنجاره های سازه انگاران منعکس نمود. قالب های سازه انگارانه با رویکرد کاربرد قدرت نرم در اندیشه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران همگونی بیشتری دارد. این شاخص ها و نشانه ها را می توان در ارتباط با رویکرد معنا گرا به موضوع قدرت، بیگانه ستیزی و نفی سبیل در سیاست خارجی، آزادی عمل و کنش گرایی فعال در سیاست بین الملل، تعامل بر اساس برابری نقش ها و کنش گرایی هویتی در سیاست خارجی مورد توجه قرارداد. به این ترتیب مولفه هایی همانند عمل گرایی و بیگانه ستیزی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را می توان نشانه هایی از کاربرد قدرت نرم دانست. جمهوری اسلامی با بهرهمندی از قدرت نرم، به جهان اسلام هویتی تازه بخشیده و با عرضه دکترین مردم سالاری دینی به کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای، گرایش به اسلام را در جهان به ویژه در خاورمیانه و آفریقا شدت میبخشد. در پرتو قدرت نرم جمهوری اسلامی که عاملی اساسی در ایجاد تنش زدایی و تعامل گرایی منطقهای و بین المللی است پرچم جمهوری مبارزات اعتقادی و رهایی بخش حول محور اسلام به اهتزاز درمیآید، و زمینه های مناسبی برای استقلال عمل کشورهای جهان در قبال آمریکا و ارتقاء نقش جنبشهای آزادیبخش به عنوان بازیگران نوین در نظام بین المللی ایجاد نموده است. در این میان صهیونیسم ستیزی بر اساس جنبه اسلامی و ایدئولوژیکی به مبارزات مردم فلسطین و جهانی کردن مبارزه با رژیم صهیونیستی از اولویت های اساسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در سالهای اخیر میباشد.از دیگر اولویتهای جمهوری اسلامی ایران که در قالب قدرت نرم معنا یافته است مبارزه همه جانبه با تروریسم و استعمار فرانو و نظام سلطهجو کنونی است که در قالب همکاری های متعدد از جمله با کشورهای مستقل و غیرمتعهد جهان به ویژه کشورهای اسلامی است که این اولویتها، از طریق تقویت چندجانبهگرایی در مقابل یک جانبهگرایی حاصل میگردد.کلید واژگان: سیاست خارجی, قدرت نرم, امنیت منطقه ای, چند جانبه گرایی, امنیت ملی}Soft Powerand Its Position inthe Islamic Republicof IransRegional SecuritySoft power is one of the main indicators of foreign and security policies of the Islamic Republic of Iran. Every revolutionary political system is always using the indicators of Soft power for their promotion in regional and international position. What is the Islamic awakening in the Muslim world is gay identity from ideology and can be part of the Islamic Republic's soft power in the form of neo-liberal approach and reflected its links with the Constructivism values. Structural design is a simplistic approach to the use of soft power in Iran's foreign policy ideas has a further assimilation. The indicators and symptoms can be associated with a meaning -oriented approach to the issue of power, xenophobia and denial of whiskers on foreign policy, freedom of action and activism in international politics, activism cooperation based on equality and identity of the foreign policy interest of the contract. Thus components such as pragmatism and xenophobia in Iran's foreign policy can be seen as signs of the use of soft power. Islamic Republic of Iran to take advantage of soft power in the Islamic world and given a new identity by offering the doctrine of religious democracy in regional and trans-regional countries and Islam tends to intensify in the world, especially in the Middle East and Africa. In light of soft power in the Islamic Republic, this considered as a key factor in the creation of regional and international tensions and interactions and fertile fields for independent countries toward America and to promote the role of liberation movements as new actors in the international system. The anti- Zionism on the Islamic perspective and ideological struggle of the Palestinian people, and to fight against Israeli regime is the main priorities of Iran's foreign policy in recent years. Other priorities of the Islamic Republic of Iran, which is in the form of soft power means a comprehensive fight against terrorism, ultramodern and the current climate of colonial domination in the form of multiple partnerships Independent and non-aligned countries of the world, particularly in Islamic countries, these priorities will achieve by strengthening multilateralism versus unilateralism experience.Keywords: foreign policy, Soft power, Regional security, multilateral, national security}
-
روسیه هسته اصلی امپراتوری اتحاد شوروی بوده است. بسیاری از شاخص های اجتماعی و ساختاری اتحاد شوروی را می توان در رویکرد و شکل بندی های قدرت سیاسی و راهبردی روسیه مشاهده کرد. رقابت های ژئوپلیتیکی روسیه و جهان غرب به قرن 19 بر می گردد. این رقابت ها در چارچوب موازنه قدرت در سیاست بین الملل شکل گرفت. آمریکا و اتحاد شوروی ساختار دو قطبی را در سال های 1991-1945 شکل دادند. اگرچه ساختار دو قطبی از سال 1991 به بعد دستخوش تغییرهایی بود، اما روسیه بسیاری از سیاستگذاری های راهبردی خود در برابر ایالات متحده را همچنان دنبال می کند. در این نوشتار تلاش شده است تا نقش مولفه های ژئوپلیتیکی در سیاستگذاری امنیتی روسیه تبیین شود. روسیه با گسترش ناتو و یک جانبه گرایی ایالات متحده در سیاست بین الملل مخالف است. نشانه های چنین رویکردی در مخالفت با طرح دفاع موشکی آمریکا و انتقاد از سیاست راهبردی ایالات متحده برای خروج از پیمان موشک های ضد بالستیک مشهود است. روسیه در سیاست خارجی و راهبردی خود از الگوی موازنه گرایی و همکاری های چند- جانبه پیروی می کند. چنین نشانه هایی را می توان در ارتباط با الگوی راهبردی روسیه در محیط های پیرامونی خود مورد توجه قرار داد. سیاستگذاری امنیتی روسیه در خاورمیانه معطوف به حفظ موازنه راهبردی با ایالات متحده و کشورهای غربی است. نشانه چنین فرایندی را در سوریه می توان مورد ملاحظه قرار داد.
کلید واژگان: سیاستگذاری امنیتی, موازنه راهبردی, ساختار دو قطبی, ایدئولوژی نسبی, قدرت نسبی, امنیت نسبی, چند جانبه گرایی}Russia is considered the core of the former empire of the USSR. Many social and structural features of the Soviet Union could be observed in the development of Russia’s political power and strategic attitude. Geo-political competitions between Russia and the West can be traced back to the 19th century. These competitions were shaped within the framework of the balance of power system in international politics. The Soviet Union had changed the power equation to some extent. The US and the Soviet Union created the bipolar power system during the Cold War of 1945-1991. The international power structure changed in 1991; but this change did not have a significant impact on Russia’s security policies towards the region. Although the bipolar structure has changed since 1991، Russia has not changed much of its security policies towards the US. The author tries to explain the role of the geo-political factors in Russia''s security policy-making. Russia opposes the expansion of NATO and the U. S. unilateralism in international politics. Clues of such approach could be observed in Russia''s opposition to U. S. missile defense plan and its criticism of the US strategic policy of withdrawal from the anti-ballistic missile treaty. Russia has been following the model of soft balancing and multilateral cooperation in its foreign policy. Indications of this approach can be seen in Russia’s policies towards its peripheralareas. The focus of Russian securitypolicyin theMiddle East (e. g.، in Syria) is on maintaining astrategicbalancevis-à-vistheU. S.Keywords: Security Policy Making, Strategic Balance, Bipolar Structure, Relative Ideology, Relative Power, Relative Security, Multilateralism}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.