جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « حضرت موسی(ع) » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »
تکرار جستجوی کلیدواژه «حضرت موسی(ع)» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
سوره طه مطابق اجماع مفسران و قرآن پژوهان در مکه نازل شده است. طبق فهرست های ترتیب نزول سوره طه پس از سوره مریم نازل شده؛ در حالی که سایر روایات تاریخی و فهرست های اجتهادی و برخی قرائن تاریخی تقدم نزول سوره طه نسبت به سوره مریم را بیان می کنند. در این نوشتار پس از بررسی دیدگاه های مختلف در این حوزه و با رویکرد نقادانه نسبت به فهرست های ترتیب نزول روایی، آیات سوره طه خصوصا قصه حضرت موسی(ع) به روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی منابع تاریخی و رجوع به محتوای سوره به عنوان دقیق ترین ابزار در تاریخ گذاری نشان می دهد که قصه حضرت موسی(ع) و بخش مربوط به هجرت ایشان به همراه بنی اسرائیل، با هجرت مسلمانان به حبشه مرتبط بوده و خبر از نزول این سوره پیش از هجرت به حبشه می دهد. علاوه بر این، کشف ارتباط میان سوره طه و هجرت مسلمانان به حبشه در ارزیابی فهرست های ترتیب نزول نقش موثری داشته و از دستاوردهای مهم این پژوهش به شمار می رود.
کلید واژگان: سوره طه, تاریخ گذاری, فهرست های ترتیب نزول, حضرت موسی(ع), هجرت به حبشه.}Surah Ṭāhā was revealed in Mecca according to the consensus of commentators and Qur’an scholars. According to the lists of the order of revelation, Surah Ṭāhā was revealed after Surah Maryam, while other historical narrations and ijtihādi lists and some historical evidences state the priority of revelation of Surah Ṭāhā compared to Surah Maryam. In this article, after examining different viewpoints in this field and with a critical approach to the lists of the order of narrative descent, the verses of Surah Ṭāhā, especially the story of Prophet Moses (as), have been analyzed using the method of content analysis. Examining the historical sources and referring to the content of the Surah as the most accurate tool in dating shows that the story of Prophet Moses (as) and the part related to his emigration with the Israelites is related to the emigration of Muslims to Habasha indicates that this surah was revealed before the emigration to Habasha. In addition, the discovery of the connection between Surah Ṭāhā and the emigration of Muslims to Habasha played an effective role in evaluating the lists of the order of descent and is considered one of the important achievements of this research.
Keywords: Surah Ṭāhā, Chronology, Lists Of The Order Of Descent, Prophet Moses (As), Emigration To Habasha.} -
مکان یکی از مولفه های مهم در اثر ادبی به شمار می آید. اهمیت آن در آثار روایی دو چندان است و بیشترین نقش را در افشای حقایق بازی می کند. داستانهای قرآنی نیزاز این قاعده مستثنی نیستند با اندکی تامل در این داستانها می توان دریافت که خداوند در راستای نیل به اهداف تربیتی قرآن، مکان های داستانها را با ظرافتی خاص، برمی گزیند تا خواننده خود را در آن محیط حاضر بییند و شرایط موجود را درک نماید. ضرورت کنکاش در متون قرآن برای درک بهتر مفاهیم و سهولت بخشی به استنباط بیشتر این کتاب آسمانی در راستای تشویق همگانی برای مطالعه بیشتر آن، ما را بر آن داشت تا در صدد برآییم داستان حضرت موسی را که یکی از مهمترین داستانهای موجود در قرآن است را مورد پژوهش قرار دهیم.ما در این جستار با روش تحلیلی-توصیفی والگو قرار دادن داستان موسی (ع) برای سایر داستانهای قرآن، بر آن شده ایم تا نقش انواع مکان را با توجه به رویکرد نشانه-معناشناسانه مورد واکاوی قرار داده ایم و به کارکردهای مکان و نقش آن در این داستان پرداخته ایم.بررسی مکان های موجود در داستان موسی (ع) بر اساس نشانه-معناشناسی نشان می دهد که بیان زیبا و عبرت انگیز داستان از زبان راوی در قالب اتفاقات متعدد و بهره گیری او از عنصر مکان با ایجاد فضاهای متعدد القایی، استعلایی، گردبادی و... در مسیر حرکت قهرمان برای دعوت به سوی یکتا پرستی، چگونه مکانها را از معنای اصلی خود خارج می کند و آنها را در خدمت هدف قرار می دهد تا به قهرمان در رسیدن به مقصد خویش کمک نمایند.کلید واژگان: قرآن, داستان, حضرت موسی (ع), نشانه-معناشناسی, مکان}Place is one of the important components of a literary work. Its importance is twofold in narrative works and it plays the biggest role in revealing facts. Qur'anic stories are not exempt from this rule; reflection on these stories shows that God chooses the places of the stories with a special elegance to achieve the educational goals of the Qur'an so that the reader can see himself in that environment and understand the existing conditions. The necessity of delving into the text of the Qur'an for a better understanding of the concepts and facilitating the further inference of this divine book to encourage everyone to study it further, prompted us to focus on the story of Prophet Moses (as), which is one of the most important stories in the Qur'an. Using the descriptive-analytical method and setting the story of Moses (as) as a model for other stories in the Qur'an, this research discovers the role of different types of places according to the semiotic-semantic approach and due to the functions of the place and its role in this story. A semiotic-semantic glance at the places in the story of Moses (as) shows how the beautiful and instructive expression of the story from the narrator's tongue in the form of many events and the use of the element of place by creating many spaces of induction, transcendence, whirlwind, etc. on the way of the hero to invite people to Monotheism pulls out the places from their original meaning and makes them serve the purpose to help the hero reach his destination.Keywords: Qur'an, Story, Prophet Moses (As), Sign-Semantics, Place}
-
در عصری که ادبیات عربی و غیر عربی فاقد داستان به معنای نوین آن بود، ناگاه قرآن کریم، داستان هایی را در قالب و ساختاری نوین عرضه کرد. قصص قرآن بسیار نمایشی و محسوس هستند و از عواملی که به این مساله کمک می کند، عناصر مختلف داستانی است. از مهم ترین و تصویرسازترین عناصر داستانی در قصص قرآنی، می توان به دو عنصر گفتگو و شخصیت اشاره کرد که در نمایش حوادث داستان بسیار موثربه شمار می روند، آن گونه که حادثه را بدون شخصیت و شخصیت را بدون گفتگو نمی توان تصور کرد و در هیچ دوره ای جدال بین انبیا و کفار و گفتمان ایشان با مردم عادی از این عناصر خالی نبوده است. از این رو نگارنده در این مقاله کوشیده است تا با روشی توصیفی - تحلیلی به بررسی دو عنصر گفتگو و شخصیت در داستان حضرت موسی7 بپردازد و ابعاد زیباشناختی آن را تبیین کند. از یافته های چنین تحقیق برمی آید که یکی از مظاهر اعجاز قرآن کریم، از وحدت و انسجام بین آیات نشات می گیرد و این تناسب و هماهنگی در بین عناصر متعدد داستانی به وضوح قابل مشاهده است. این اتحاد به منظور تحقق اهداف دینی در سراسر داستان های قرآنی است؛ به گونه ای که همه اجزادر کنار هم یک ساختار منسجم و هماهنگی را تشکیل داده اند
کلید واژگان: کلیدواژه ها: قرآن کریم, حضرت موسی(ع), عناصر داستانی, گفتگو, شخصیت}In an era when both Arabic and non-Arabic literature lacked narratives in their modern sense, the Holy Quran suddenly introduced stories in a novel format and structure. The narratives in the Quran are highly vivid and tangible, and one of the most important and imagery-evoking narrative elements in Quranic stories is the dialogue and character elements. These elements play a significant role in depicting the events of the story, as the narrative cannot be imagined without characters, and characters cannot be fully understood without dialogue. Throughout history, there has always been interaction between prophets and disbelievers, and their discourse with ordinary people has never been devoid of these elements. Therefore, in this article, the author endeavors to examine the two elements of dialogue and character in the story of Prophet Moses using a descriptive-analytical method and elucidate its aesthetic dimensions. The findings of such research reveal that one of the manifestations of the miraculous nature of the Holy Quran stems from the unity and coherence among its verses, and this harmony among various narrative elements is clearly observable. This unity is aimed at achieving religious objectives throughout the Quranic stories, so much so that all elements together form a cohesive and harmonious structure
Keywords: Holy Quran, Prophet Moses, narrative elements, dialogue, character} -
قرآن کریم کتابی است که با نزول تدریجی آیاتش تقویت و حمایت مستمر قلبی و روحی پیامبر (ص) را به دنبال داشت. براساس آیه 120 سوره هود، بیان داستان های قرآنی انبیای الهی در هر مقطع، با هدف تثبیت قلب رسول الله (ص) و مومنان طرح شد تا این رویدادهای تاریخی در مسیر رسالت، موجب ایجاد استواری قدم ها و نفوذ در دل و جان مخاطبان گردد. این پژوهش درصدد پاسخ گویی به این سوال است که داستان حضرت موسی (ع) در سوره نمل چگونه موجب تثبیت قلب پیامبر (ص) شده است. بررسی توصیفی تحلیلی این مسئله حاکی از آن است که خداوند متعال طرح ماجرای موسی (ع) در سوره نمل را با هدف دو بشارت به پیامبر (ص) و مومنان در پیش گرفت: بشارت نخست به مومنان بر یاری خداوند در شرایط طاقت فرسای محاصره اجتماعی اقتصادی عده ای از مومنان در شعب ابی طالب و هجرت عده ای دیگر به حبشه؛ بشارت دوم به نابودی جبهه باطل و غلبه حق، تا بیان دارد که گرچه مومنان در ابتدای دعوت پیامبر (ص) جمعیتی اندک بودند، در آینده ای نزدیک جانشین اقوام کافر و مشرک می شوند و حاکمیت و تسلط بر شبه جزیزه عربستان را به دست می آورند؛ ازاین رو، با اطمینان به غلبه مستمر مومنان بر کفار در طول تاریخ، نشانه ای غیرقابل انکار بر درستی پیام رسولان الهی مطرح می شود و با تثبیت قلب پیامبر (ص) و پیروان او، استواری و استحکام روحی ایشان را در طی مسیر رسالت و ایجاد جامعه اسلامی جهانی فراهم می آورد.کلید واژگان: تثبیت قلب, رسول الله (ص), حضرت موسی (ع), سوره نمل, شعب ابی طالب, بشارت}The Quran, gradually revealed, provided continuous support and reinforcement for the spiritual and emotional well-being of the Prophet (PBUH). According to verse 120 of Surah Hud, narrating the divine stories of prophets in the Quran was a deliberate strategy to fortify the heart of the Prophet (PBUH) and believers. This research aims to explore how the story of Prophet Moses (AS) in Surah An-Naml contributed to stabilizing the heart of the Prophet (PBUH). A descriptive-analytical examination indicates that Allah took the narrative of Moses (AS) in Surah An-Naml to deliver two glad tidings to the Prophet (PBUH) and believers: the first being the support of Allah during the challenging social-economic siege of some believers in the Shi'b Abi Talib and the migration of others to Abyssinia. The second glad tiding anticipated the downfall of the false front and the triumph of truth, symbolizing that although the believers were initially few in number at the start of the Prophet's (PBUH) mission, they would soon replace the disbelievers and polytheists, gaining control over the Arabian Peninsula. This assurance of continuous victory for the believers over the disbelievers throughout history serves as an undeniable sign of the truthfulness of the divine message. The heart of the Prophet (PBUH) and his followers is thereby stabilized, ensuring spiritual strength during the course of the mission and the establishment of a global Islamic society.Keywords: Heart Stabilization, Prophet Muhammad (PBUH), Prophet Moses (AS), Surah An-Naml, Shi'b Abi Talib, Glad Tidings}
-
«عصمت» به معنای پاکی از هرگونه گناه و نیز مصونیت از خطا در دریافت و ابلاغ وحی، از امتیازات و ویژگی های خاص و لازمه رسالت پیامبران الهی می باشد که به دلیل اهمیت بالایی که دارد، مورد بحث و توجه بسیاری از عالمان و اندیشمندان مکتب های مختلف کلامی قرار گرفته است. یکی از مسایلی که بحث های زیادی را برانگیخته، آیاتی از قرآن کریم است که حاوی عبارات «اعتراف به ظلم» از لسان پیامبرانی چون حضرت آدم، حضرت موسی و حضرت یونس (ع) می باشد که برخی با استناد به این آیات عدم عصمت پیامبران الهی را نتیجه گرفته اند. این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و به صورت تطبیقی، در پی پاسخ به این پرسش است که منظور از «ظلم» و اعتراف به آن از دیدگاه آیت الله جوادی آملی و فخرالدین رازی چیست و چه ارتباطی با «عصمت» پیامبران دارد؟ نتایج پژوهش حاکی از آن است که آیت الله جوادی آملی به عنوان نماینده مکتب کلامی شیعه، «عصمت» را برای تمام دوران پیامبران ثابت می کند و «ظلم» را با ذکر ادله و شواهد متعدد، بر معنای لغوی آن یعنی ستم، نقص و محرومیت حمل می کند؛ اما فخرالدین رازی به عنوان نماینده مکتب کلامی اشاعره، در تحلیل خود «عصمت» را به دوران پس از نبوت و «ظلم» را به پیش از نبوت مربوط می شمارد.
کلید واژگان: عصمت, اعتراف به ظلم, انبیا, حضرت آدم(ع), حضرت موسی(ع), حضرت یونس(ع), جوادی آملی, فخرالدین رازی}"Infallibility" means to be pure from any sin as well as error in receiving and communicating revelation, it is one of the special privileges and characteristics of the divine prophets and necessary for their mission, which is dealt with and paid attention to by many scholars and thinkers of different theological schools of thought due to its high importance. One of the issues that has raised many discussions is the verses of the Holy Qur'an that contain expressions of "confession of oppression" in the words of prophets such as Prophet Adam, Prophet Moses, and Prophet Jonah, and some people have concluded that divine prophets are infallible based on these verses. This study, via a descriptive and analytical method and in a comparative way, seeks to answer the question that what is meant by "oppression" and its acknowledgment from the point of view of Ayatollah Javadi Amoli and Fakhruddin Razi, and what is its relationship with the "infallibility" of the prophets? The findings of the research suggest that Ayatollah Javadi Amoli, as a representative of the Shia theological school of thought, proves "infallibility" for all the prophets, and he considers "oppression" to be based on its literal meaning, which means injustice, deficiency and deprivation, by referring to numerous arguments and evidence. However, Fakhruddin Razi, as a representative of theological school of thought in Ash'arism, in his analysis considers "infallibility" to be related to the period after prophethood and "oppression" to before prophethood
Keywords: Infallibility, confession of oppression, Prophets, Prophet Adam, Prophet Moses, Prophet Jonah Javadi Amoli, Fakhruddin Razi} -
قرآن کریم اصلی ترین منبع دین اسلام است و برای پیروان خود راهنمایی های بسیاری در حوزه های فردی و اجتماعی ارایه داده است. این کتاب وجود طبقات متفاوت در جامعه را پذیرفته است؛ ازاین رو شاهدیم که در برخی از آیات، گروه های مختلفی مخاطب قرار می گیرند یا عتاب می شوند. طبقه اشراف یکی از مهم ترین طبقات در هر جامعه است؛ زیرا با توجه به نحوه رفتار خود می تواند اثرگذاری مثبت یا منفی داشته باشد. قرآن کریم 28 مرتبه به واژه «ملا»، به عنوان یکی از مهم ترین مفاهیم اشرافی گری، اشاره کرده است. این پژوهش در پی آن است تا با رویکردی توصیفی و از طریق مطالعه کتابخانه ای و پس از بررسی لغوی ماده «ملا»، دریابد قرآن کریم برخورد این گروه با دعوت پیامبران را چگونه روایت می کند و قرآن پژوهان در طول تاریخ از این روایت چه برداشتی داشته اند؟ از یافته های پژوهش می توان به نقش کلیدی راغب اصفهانی در ترویج معنای مشهور اصطلاح «ملا» در میان مفسران و دیگر لغویان اشاره کرد؛ همچنین با بررسی آیات قرآن می توان با جایگاه اجتماعی این گروه و برخی ویژگی های رفتاری ایشان و نیز صفت هایی که قرآن به آن ها نسبت داده است، آشنا شد.
کلید واژگان: قرآن, حضرت موسی (ع), ملا, اشرافیت}The Quran is the primary source of Islamic faith, providing extensive guidance for its followers in personal and social realms. Acknowledging the existence of diverse social classes, the Quran addresses or admonishes various groups in certain verses. The aristocracy is one of the significant social classes in any society, as its behavior can have both positive and negative impacts. The Quran mentions the term "Mala" 28 times, highlighting it as one of the key concepts of aristocracy. This research aims to employ a descriptive approach, utilizing library research and lexical analysis of the term "Mala." It seeks to understand how the Quran narrates the interaction of this group with the prophets' call and how Quranic scholars have interpreted this narrative throughout history. Findings highlight the influential role of Raghib Isfahani in promoting the commonly understood meaning of the term "Mala" among commentators and other lexicographers. Furthermore, by examining Quranic verses, one can gain insights into the social status of this group, their behavioral characteristics, and the attributes attributed to them in the Quran.
Keywords: Quran, Prophet Moses (PBUH), Mala (Aristocracy), Aristocracy} -
تفسیر آیاتی که در آن از تکلم خداوند سخن رفته، یکی از اختلافات حل ناشده ای است که همواره میان مفسران وجود داشته و دارد. از جمله آیاتی که به تکلم خدا اشاره دارد و مفسران بسته به عقاید و آراء خود دیدگاه های متفاوتی را در تفسیر آن ارایه داده اند، آیه 30 سوره قصص می باشد. این آیه به چگونگی تکلم خدای تعالی با حضرت موسی (ع) اشاره دارد. مفسران فریقین نظرات متفاوتی را پیرامون این آیه بیان داشته اند که می توان آن نظرات را به پنج دسته تقسیم کرد: 1- خدا با صوت خویش با موسی (ع) سخن گفت. 2- خدا با کلام نفسی که منزه از حروف و اصوات است با موسای کلیم سخن نمود. 3- خدا از طریق خلق اصوات در درخت با حضرت موسی (ع) تکلم کرد. 4- خدا از طریق تجلی یافتن در درخت با موسی (ع) سخن گفت. 5- خداوند از طریق وحی و به واسطه فرشته وحی، با موسی (ع) هم کلام شد. در مقاله حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با گرایش انتقادی، همه دیدگاه ها بررسی و ارزیابی شد و این نتیجه حاصل شد که فقط دیدگاه پنجم - به دلیل سازگاری با وجوه مختلف نحوی که برای آیه ذکر شده و همچنین سازگاری با سایر آیات قرآن و عدم مخالفت با موازین عقلی- تفسیر صحیحی است.
کلید واژگان: تکلم خداوند, حضرت موسی(ع), آیه 30 سوره قصص, مفسران فریقین}The interpretation of the verses in which the word of God is spoken is one of the unresolved differences that has always existed among the commentators. One of the verses that refer to the word of God and the commentators have offered different views in interpreting it based on their beliefs and opinions, is verse 30 of Surah Al-Qasas. This verse refers to how God Almighty spoke to Prophet Moses (pbuh). Shiite and Sunni commentators have expressed different views on this verse, which can be divided into five categories: 1- God spoke to Moses with His voice. 2- God spoke to Moses with the Speech of nafsi which is without letters and sounds. 3- God spoke to Prophet Moses (pbuh) by creating sounds in a tree. 4- God spoke to Moses (pbuh) by appearing in a tree. 5- God spoke to Moses through revelation and through the angel of revelation. In the present article, all perspectives were reviewed and evaluated in a descriptive-analytical method with a critical orientation and it was concluded that only the fifth view - due to the compatibility with the various aspects of the syntax mentioned for the verse as well as the compatibility with other verses of the Qur'an - is the correct interpretation
Keywords: the Word of God, Prophet Moses (PBUH), verse 30 of Surah Al-Qasas, Shiite, Sunni Commentators} -
نشریه اسلام شناسی و قرآن پژوهی در جهان معاصر، سال دوم شماره 1 (پیاپی 3، بهار و تابستان 1402)، صص 137 -154امیدآفرینی یکی از عناصر اساسی در تکامل و پیشرفت جوامع بشری است که با فراهم ساختن انگیزه لازم، مایه شوق انسان در رسیدن به آرزوها و درنهایت منجر به رشد می شود. ازآنجایی که خانواده مناسب ترین بستر تربیتی است با اثرگذاری در حیطه باورها، عادات و رفتار انسان، نقش بی بدیلی در نهادینه سازی عناصر تربیتی، هویت بخشی به افراد و ارتقای جامعه ایفا می کند؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر توحید باوری در خانواده به عنوان یکی از اصول اساسی دین اسلام، بر عنصر امیدآفرینی که جزء لاینفک زندگیست، می باشد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها حاکی از آن است که در قرآن سه نوع امید (مطلوب، نامطلوب و امید به اموری که امیدی به آن نیست) معرفی شده و ره آورد توحید باوری بر هر سه نوع آن اثربخش بوده و به میزانی که مراتب توحید باوری افزایش یابد، کیفیت امید به سمت حقیقی و مطلوب آن سوق می یابد و از امید نامطلوب و کاذب فاصله می گیرد. نوع سوم امید نیز محصول اوج توحید باوری و مراتب والای آن است. نتیجه پژوهش موید آن است که ره آورد توحید باوری در یک کلمه همان امیدآفرینی حقیقی، بر پایه واقعیات هستی است که از طریق خانواده نمو یافته و در ساحت جامعه منتشر می گردد.کلید واژگان: توحید باوری, خانواده, امیدآفرینی, حضرت موسی (ع), حضرت}Islamic Studies and Quranic Research in the Contemporary World, Volume:2 Issue: 1, 2023, PP 137 -154Hopefulness is a fundamental element in the evolution and progress of human societies. It provides the necessary motivation and fuels human aspiration to achieve their goals, ultimately leading to growth. Since the family is the most suitable educational environment, influencing human beliefs, habits, and behaviors, it plays an irreplaceable role in instilling educational elements, providing identity to individuals, and promoting society. Therefore, the aim of this research is to examine the impact of monotheistic belief in the family, as one of the fundamental principles of Islam, on the element of hopefulness, which is an integral part of life. This article is conducted using a descriptive-analytical method and information gathering from libraries. The findings indicate that three types of hope are introduced in the Quran: desirable, undesirable, and hope for things that there is no hope for. The impact of monotheistic belief on all three types is effective, and to the extent that the levels of monotheistic belief increase, the quality of hope tends towards its true and desirable form, and moves away from undesirable and false hope. The third type of hope is also the product of the peak of monotheistic belief and its high levels. The research result confirms that the outcome of monotheistic belief, in one word, is true hopefulness, based on the realities of existence, which grows through the family and spreads into society.Keywords: Monotheistic Belief, Prophet Moses (AS).Monotheistic Belief, Family, Hopefulness, Prophet Moses (AS)}
-
تعریف درست از نقش های جنسیتی در جوامع و متناسب با ویژگی زنانه و مردانه از جمله عوامل موثر در تحکیم خانواده است. از آنجا که نقش های جنسیتی در جوامع مختلف برگرفته از فرهنگ و مذهب آن جامعه اند، در این مقاله با رجوع به آیات قرآن و تفاسیر موجود با روش اسنادی، نقش های جنسیتی در قرآن با توجه به دو الگوی قرآنی حضرت موسی (ع) و حضرت مریم (س) بررسی می شوند. نتایج نشان می دهد الگوهای زن و مرد در قرآن از نظر شیون انسانی و قرب الهی، یکسان هستند اما نبوت و رسالت به معنای رهبری جامعه به دوش مردان است. هر دو الگوی قرآنی از جمله پرهیزگاران و مقربان درگاه الهی بوده و در دوره ای از زندگی خود تحت تربیت پیامبران الهی قرار گرفته اند. هر دو دارای معجزه الهی بوده یکی ید بیضا و عصا و... و دیگری فرزندی که در گهواره سخن می گوید. هر دو به سمت خداوند متعال دعوت نموده و در جریان سختی ها از خداوند طلب کمک می نمایند. نقش ویژه ای که برای حضرت مریم (س) برشمرده مادری پیامبر الهی است و نقش ویژه حضرت موسی (ع) نبوت و رسالت ایشان است. احساسی که برای مریم (س) بر شمرده شده نگرانی و ترس از خدشه دار شدن عفت وی است. در صورتی که برای حضرت موسی (ع) به احساسات ترس و خشم، ترس از تکذیب فرعون و نیز ترس از فریب مردم توسط ساحران و خشم از مشاهده گمراهی قوم خود، اشاره شده است.
کلید واژگان: قرآن, نقش های جنسیتی, الگوهای رفتاری, حضرت مریم (س), حضرت موسی (ع)}The correct definition of gender roles in societies and appropriate to female and male characteristics is one of the effective factors in family consolidation. Gender roles in different societies are derived from the culture and religion of that society, since the Qur’an is one of the original sources of our culture, it should be referred to for a proper understanding and definition of gender roles. In this article, by referring to the verses of the Quran and existing interpretations, it compares and evaluates gender roles according to the two Quranic models of Prophet Moses (pbuh) and Prophet Mary (pbuh). The current research has been done with qualitative method and documentary and theoretical analysis. The results show that the models of men and women in the Qur’an are the same in terms of human affairs and closeness to God, but prophecy and mission, meaning the leadership of society, are the responsibility of men. Both Qur’anic models, including the pious and close to God’s door, have been trained by God’s prophets in a period of their lives. Both have divine miracles, one is a shining hand and a cane, and the other is a child who speaks in the cradle. Both call to God Almighty and ask God for help during hardships. The special role that is listed for Maryam (pbuh) is the mother of the divine prophet, and the special role of Prophet Moses (pbuh) is his prophethood and mission. The feeling that is considered for Maryam (S) is the worry and fear of her chastity being violated. In the case of Prophet Moses (pbuh), the feelings of fear and anger, fear of Pharaoh’s denial, as well as fear of deceiving people by sorcerers and anger at seeing his people go astray, have been mentioned.
Keywords: Quran, gender roles, behavior patterns, Hazrat Maryam (S), Hazrat Musa(AS)} -
در مصادر روایی اهل سنت روایتی از پیامبر اکرم (ص) به نقل از ابوهریره گزارش شده است. روایت مزبور، با ملامت حضرت موسی (ع) نسبت به حضرت آدم (ع) مبنی بر علت خروجش از بهشت آغاز و با پاسخ حضرت آدم (ع) و غلبه ایشان برحضرت موسی (ع) به پایان می رسد. این پژوهش به روش تحلیلی و تاریخی به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا روایت «احتجاج حضرت موسی (ع) و حضرت آدم (ع)» به لحاظ سندی و دلالی دارای اعتبار است؟ این روایت که به طور گسترده در منابع مختلف اهل سنت گزارش شده است، به جهت سند و محتوا دارای اشکالات متعدد می باشد. نوشتار پیش رو در صدد اعتبارسنجی روایت مزبور بوده و آن را از جهت سند و محتوا مورد نقد و بررسی قرار می دهد. تفرد ابوهریره در نقل روایت، اضطراب در متن آن، القای اندیشه جبر گرایی، تجسیم خداوند متعال، تعارض با عصمت پیامبران و تبعیض میان آنان، واکنش علمای فریقین نسبت آن و چگونگی دیدار این دو پیامبر (ص)، از جمله عواملی هستند که احتمال جعلی و ساختگی بودن آن را تقویت می کند.
کلید واژگان: احتجاج, حضرت موسی(ع), حضرت آدم(ع), ابوهریره, نقد سندی و محتوایی, جعل حدیث} -
داستان حضرت موسی (ع) از جمله موضوعات مورد توجه قرآن بوده که در سوره های مختلفی به فراخور بحث، به زوایایی از آن اشاره شده است. در آیه 52 سوره مریم (س) در کنار سایر آیاتی که به صفات ویژه هر یک از انبیای الهی اشاره می گردد، به ورود حضرت موسی (ع) به کوه طور و نجوای با پروردگار و منزلتی اشاره داشته و کلیم اللهی حضرت موسی (ع) به عنوان صفت برجسته آن حضرت مطرح می گردد که در نگاه مفسران تاویلات ویژه ای داشته است. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی به تاویلات این آیه پرداخته و میزان نقش ساختار آیه را در تاویلات ارایه شده مورد سنجش قرار می دهد. در پایان این نتیجه حاصل شده است که در پایان این نتیجه حاصل شده است که مفسران تاویل منزلت یابی به مقام رسالت و نیز گفتگو و مناجات پروردگار را دستیابی به علم و آگاهی ایشان از مفاهیم لوح محفوظ دانسته اند.
کلید واژگان: حضرت موسی(ع), تاویل, آیه 52 سوره مریم, قرب, نجوی}The story of Prophet Moses (pbuh) is one of the topics of interest in the Qur'an, which has been discussed in various chapters in accordance with the discussion. In verse 52 of Surah Maryam (PBUH) along with other verses that refer to the special attributes of each of the divine prophets, it refers to the entry of Prophet Moses (PBUH) into the mountain of whispers and whispering with God and dignity, and the divine word of Prophet Moses (PBUH) ) Is considered as a prominent attribute of the Imam who has had special interpretations in the eyes of commentators. This article deals with the interpretations of this verse in a descriptive-analytical method and evaluates the role of the structure of the verse in the presented interpretations. In the end, it has been concluded that in the end, it has been concluded that the commentators have considered the interpretation of attaining the status of the mission as well as the dialogue and prayers of God as gaining their knowledge and awareness of the meanings of the tablet.
Keywords: Prophet Moses (PBUH), interpretation, verse 52 of Surah Maryam, nearness, Recitation} -
مفسران در تفسیر آیه «قال رب ارنی انظر إلیک قال لن ترانی» (اعراف/143) درباره اعتقاد حضرت موسی (ع) در لحظه بیان این کلام، به امکان یا عدم امکان رویت خداوند اختلاف کرده و به دو دسته تقسیم می شوند. دسته ی اول معتقدند این آیه نشان می دهد حضرت موسی (ع) در این کلام خود، رویت خداوند را ممکن می دانسته و علت درخواست را این موارد می دانند: برای یقین قلبی، شک در اثر وسوسه شیطان، منافات نداشتن با مقام نبوت به دلیل توبه، درخواست امکان رویت از خدا و نهایتا نداشتن درجه ومقام رویت. دسته دوم از مفسران با اعتقاد به اینکه حضرت موسی (ع) رویت خدا را غیر ممکن می دانسته است دلایل درخواست رویت را اینگونه مطرح می کنند: طلب رویت از اشتیاق زیاد، این درخواست برای قوم بنی اسراییل بوده است، مربوط بودن درخواست به دیدن آیات الهی و نه رویت خداوند، مقصود در این آیه دیدار قلبی و علم ضروری بوده است و بالاخره اینکه حضرت از خداوند خواسته که با آیات قیامت خود را نشان دهد. این پژوهش با بررسی آراء و دلایل مفسران وبا تکیه بر ارتباط میان آیات و واژگان این آیه نشان خواهد داد درخواست رویت خداوند از طرف حضرت موسی (ع) با علم به عدم امکان آن، و تنها از سر شوق حاصل از شنیدن کلام پروردگار و برای انس بیشتر مطرح شده است.
کلید واژگان: آیه ی 143سوره ی اعراف, رویت خدا, حضرت موسی (ع), ارتباط آیات سوره}There is a difference of opinion among Quranic interpreters In interpreting verse “Qāla Rabbi ʾArinī ʾUnẓur Ilayk Qāla Lan Tarānī”(Q.7:143)[1] regarding the belief of Prophet Moses (pbuh) concerning the possibility or impossibility of seeing God at the time of saying this and they are divided into two categories. The first group believes that this verse shows that Prophet Moses (pbuh) in his words, considered it possible to see God, which is divided into five sets, each of them with their own reason. The second group of commentators, believe that Prophet Moses (pbuh) considered it impossible to see God and is divided into four sets according to their reasons. This study, by examining the opinions and reasons of the commentators and relying on the relationship between the verses and the words of this verse, will show that the request to see God from Prophet Moses (pbuh) knowing its impossibility, and only out of enthusiasm of hearing the word of God, was just for more love.
Keywords: Verse 143 of Surat al-Aʿrāf, the vision of God, Prophet Moses (pbuh), the relationship between the verses of Surah} -
«امنیت اجتماعی» یکی از نیازهای اساسی جوامع انسانی از دیرباز تاکنون بوده است. به طوری که برقراری و تثبیت آن زمینه را برای رشد و تعالی مادی و معنوی افراد جامعه فراهم می کند. ازاین رو مورد توجه همه ی انبیاء الهی نیز بوده است. در این میان بررسی داستان حضرت موسی (ع) که پربسامدترین داستان های قرآن است اهمیت بسزایی دارد زیرا از یک سو جامعه مصر و قوم بنی اسراییل که تحت حکومت ظالمانه ی فرعون قرار داشتند از کمترین امنیت برخوردار بودند و از سوی دیگر موسی (ع) موظف به نجات آن ها از حکومت فرعون شده بود. این پژوهش به دنبال تبیین و تحلیل مهم ترین نتایج راهبردهای موسی (ع) در تحقق امنیت اجتماعی در سه حوزه ی سیاسی، فرهنگی و اعتقادی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و اطلاعات مورد استفاده به روش کتابخانه ای و با بررسی محتوای آیات مربوطه می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که موسی (ع) در حوزه های فوق از روش ها و راهکارهای مختلفی بهره برده است که در بسیاری از موارد موفق به برقراری امنیت در جامعه ی هدف گردیده است، اما علیرغم تلاش های خستگی ناپذیر و تغییر روش های تبلیغاتی، گاهی نتیجه ی موردنظر به دست نیامده است.
کلید واژگان: قرآن, حضرت موسی(ع), فرعون, امنیت اجتماعی}Social security has been one of the basic needs of human societies for a long time, so that its establishment and consolidation provide the basis for the growth and material and spiritual excellence of individuals in society. It has also attracted the attention of all the divine prophets. The study of the story of Prophet Moses (AS), as one of the most frequent stories in the Qur’an, is of particular importance, for on one hand the Egyptian community and the People of Israel, who were under the oppressive rule of Pharaoh, had the least security and, on the other, Moses (AS) was sent to save them from Pharaoh. This study seeks to explain and analyze the most important results of Musa’s (AS) strategies in the realization of social security in three political, cultural and religious aspects. The research method is descriptive-analytical and the information used is library-based though examining the content of relevant verses. Findings show that Moses (AS) has used various methods and strategies in the above areas, which in many cases succeeded in establishing security in the target community, but despite tireless efforts and changing promotional methods, sometimes the favorite goal was not gaine.
Keywords: the Qur’an, Prophet Moses, Pharaoh, Social Security} -
روایات معصومان (ع) با تبیین ظرایف و ریزه کاری ها، نقشی مهم در شاکله معرفتی مسلمانان داشته است و زوایای پنهان برخی موضوع ها را روشن می کند. در داستان مشهور ملاقات حضرت موسی (ع) و شخص عالم بنی اسراییل که نماینده تشریع و تکوین الهی هستند بسیاری از جزییات بیان نشده که در روایات، ذیل آیات 60 تا 82 سوره کهف یاد شده اند. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی به بیان ملاک اعتبارسنجی روایات تفسیری به گونه های روایات تفسیری ناظر بر ظرایف و اشارات داستان موسی و خضر (ع) پرداخته شده است. همچنین دیدگاه های مختلف راویان درباره آن ظرایف و ریزه کاری های داستان را با بهره گیری از سخنان و سیره معصومان (ع) و دخالت دادن آن در جریان فهم کلام الهی بررسی می کند. با وجود آسیب های مبنایی در سستی برخی از احادیث در کتب تفسیری روایی و نیز آسیب جعل در روایات ناظر به قرآن به ویژه در عرصه شان نزول و تاویل های غالیانه؛ ارایه این روایات، برای تبیین مقاصد آیه های قرآن و پرده برداری از لایه های ژرف آن می باشد. با بررسی جزییات داستانی قصه حضرت موسی و خضر (ع)، به معرفی شخصیت آنها پرداخته شده است. همچنین جایگاه خضر (ع) در نبوت و ولایت، برتری علمی و ولایی او بر موسی (ع) و تعارضش با اولواالعزم بودن او و کیفیت آشنایی آنها از حوزه روایات بررسی شده است. در ادامه نیز اختلاف های روایی که در پیام و هدف داستان موثر واقع شده اند، بیان شده و روشن گردید که در چه مواردی عناصر برجسته و در چه عناصری کم رنگ می شوند.
کلید واژگان: حضرت موسی(ع), حضرت خضر(ع), روایات تفسیری, گونه شناسی روایات, تحلیل ظرایف و اشارات} -
بافت زبانی واژگان همواره نقش مهمی در تحلیل آیات دارد. قرآن پژوهان و مفسران در تفسیر، ابتدا به معنای واژگان توجه می کنند؛ ولی گاهی غفلت از رابطه لفظ با معنا و بی توجهی به مقتضای حال متکلم و مخاطب، موجب عدم تبیین دقیق معنای آیه یا واژگان شده یا بر ابهام آن افزوده است. بیانات مفسران ذیل گفتار موسی (ع) در آیه «و انا من الضالین» (شعراء: 20) متفاوت و دارای ابهام است. برخی از معانی منقول عبارت اند از: سرگشتگی و گمراهی، جهل به معنای نادانی و سفاهت، فراموشی. در این معانی، رابطه لفظ و معنا و نوع دلالت معنایی آن ازقبیل دلالت مطابقی، تضمنی و التزامی روشن نیست. این پژوهش درصدد است به بافت زبانی نظیر هسته اصلی معنای واژه «ضل» و رابطه لفظ و معنای آن در آیه یادشده بپردازد و از قراین دیگر، نظیر مقتضای حال و مقتضای متکلم و مخاطب استمداد بجوید تا مفهوم آیه، روشن و تحلیلی گویا از آن ارایه شود.
کلید واژگان: قرآن کریم, بافت زبانی, سیاق, ضالین, حضرت موسی (ع)}The linguistic context of words has always played an important role in the analysis of verses. Qur'anic scholars and commentators first consider the meaning of words in interpretation but in some cases, neglecting the relationship between the word and the meaning and not paying attention to the conditions of the speaker and the audience, fails to accurately explain the meaning of a verse or vocabulary or adds to the ambiguity. The commentators say different and ambiguous following the Moses' speech in the verse "wa ana minaḍḍāllīn" (suruh shuera': 20). Some meanings said are: Bewilderment and misunderstanding, ignorance means foolishness, forgetfulness. In these meanings, the relation between word and meaning and the kind of semantic implication is not clear.The present study seeks to explore the linguistic context such as the core of the meaning of the word "ḍḍall" and the relation between word and its meaning in the above verse. We use other signs, such as the condition of the speaker and the audience to clarify the meaning of the verse and provide an analytical explanation of it.
Keywords: Holy Quran, linguistic context, ḍḍāllīn (astray), Prophet Moses (pbuh)} -
توجه به این مهم که دانش سازمان و مدیریت به عنوان عنصری کلیدی در رشد، تعالی، صعود و سقوط سازمان جامعه و نهادهای سیاسی و حکومتی، نقش اساسی ایفاء می کند، از منظر قرآن کریم که محکم ترین و استوارترین پیام الهی بوده و عهده دار برنامه جامع زندگی بشری است، آن گونه که بایسته است مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته است. نگارندگان نوشتار سعی دارند با استفاده از متد توصیفی و تحلیلی و با بهره جستن از روش استنطاقی شهید صدر با مراجعه به آیات 60 تا 82 سوره کهف مولفه های مهم مدیریتی در آیات یاد شده را کشف و تبیین نموده و نیز تمایز آن را با دانش مدیریت رایج بیان کنند؛ تا از این ره گذر جامعیت قرآن کریم نسبت به دانش مدیریت به تصویر کشیده شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که در آموزه های آیات 60 تا 82 سوره کهف مهم ترین مولفه های مدیریتی در حوزه های یادگیری سازمانی و نگرش سیستمی مطرح شده است چه این که در حوزه یادگیری سازمانی به مباحثی هم چون هدف گذاری، نیازسنجی، تعیین موضوع یادگیری، بیان مسئله سازمان، طرح مثال مرتبط با موضوع برای تفهیم مسئله، عدم سخت گیری و رعایت اصول آسان گیری و بر عهده گرفتن موارد عملی یاددهی توسط خود مدیران پرداخته شده است و در حوزه نگرش سیستمی به موضوعاتی مانند توجه به محیط، نگاه سیستمی به قضایا، تلاش در راستایی نیل به هدف، استفاده از مکانیسم بازخور، اشاره به آنتروپی منفی، توجه به مصادیق ناشناخته از چالش های محیطی، معرفی راهبرد (عبور از چالش ها و تهدیدات محیطی) می پردازد. هم چنین مشخص شد که مولفه ها ذکر شده در قرآن کریم در همه زمان ها و مکان ها قابل بهره گیری و استفاده است.
کلید واژگان: قرآن, حضرت موسی (ع), حضرت خضر (ع), مدیریت, یاد گیری سازمانی, دیدگاه سیستمی} -
ساله اعجاز قرآن از جمله مسائلی است که اگرچه ریشه کلامی در قرون اولیه ندارد و از حدود قرن سوم وارد دایره موضوعات کلامی شده، اما از همان زمان کمتر بحثی پیرامون نبوت وجود دارد که در آن از معجزه سخنی به میان نیاید. ویژگی کانونی معجزه از منظر عموم متکلمان، خارق العاده بودن آن است. تحدی نیز از جمله ویژگی های مهمی است که در کنار خارق العاده بودن، فصل و جنس تعریف معجزه را می سازند. در این نوشتار با بررسی آیات مرتبط با اعجاز عصای حضرت موسی (ع) ، نشان داده ایم ویژگی کانونی معجزه از نظر قرآن کریم، حصول معرفت خداوند در مواجهه با آن است. در ادامه با تاکید بر لفظ قرآنی آیه و تمایز قائل شدن میان ظاهر و باطن آن، نتیجه گرفته ایم اولا مخاطبان معجزه افراد متخصص نیستند، ثانیا لزومی ندارد معجزه دارای ظاهری عجیب، بی سابقه و دست نیافتنی باشد، بلکه هر فعلی از افعال پیامبر و حتی سیمای او می تواند با دارا بودن ویژگی کانونی معجزه، آیه ای الهی باشد.
کلید واژگان: حضرت موسی (ع), معجزه, معرفت خدا}The miracle of the Qur’an is among the issues that although is theologically rooted in early centuries and has entered the theological circle of topics since ca. 3rd century AH, there has been little discussion about Prophethood in which mention has been made on miracle. The focal feature of miracle from the viewpoint of theologians in general, is its being extraordinary. Taḥaddī (challenge) is also among the significant features that, along being extraordinary, make the differentia of a genus of the definition of miracle. Studying the verses related to the miracle of the Prophet Moses’ (A. S.) staff, we have indicated that the focal feature of miracle from the viewpoint of the Qur’an is the achievement of God’s knowledge in encountering with it. In continuation, with an emphasis on the Qur’anic wording of the verse and distinguishing between its external and internal aspects, we have concluded that firstly, the addressees of the verse are not experts; secondly, the miracle does not necessarily possess a strange, unprecedented, and unachievable appearance; rather, any of the Prophet’s actions and even his countenance can, by having the focal feature of miracle, be a Divine sign.Keywords: Prophet Moses (A. S.), miracle, knowledge of God} -
نشانه -معناشناسی یکی از مباحث نو در نقد ادبی است که در تجزیه و تحلیل انواع متون و نیز فهم چگونگی تولید و دریافت معنا کاربرد بسیاری دارد. امروزه نشانه- معناشناسی حوزه هایی فراتر از نشانه شناسی کلاسیک و ساخت گرا را در برمی گیرد. یکی از این حوزه ها، اشکال روایی گفتمان است که در قالب نظام های گفتمانی آشکار می شود و در آن نشانه ها، ویژگی نشانه پذیری مجدد می یابند و از نشانه های معمول و کلیشه ای وارد نشانه های معمول و نور می شوند. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی به بررسی مولفه های مذکور در داستان حضرت موسی(ع) و فرعون پرداخته شده است. این داستان به دلیل داشتن ماهیت گفتمان روایی، حاوی شوش ها و کنش های متعدد و ارزش محور است و از این لحاظ برای بررسی نشانه-معناشناسانه نظام های حاکم در آن درخور توجه می باشد. در این پژوهش هژمونی مطلوب حضرت یعنی ابلاغ و ترویج حقانیت و یگانگی خداوند به کمک نشانه-معناشناسی نشان داده می شود. در این جستار، انواع نظام های گفتمانی از قبیل نظام کنشی، نظام عاطفی و نظام تنشی و شگردهای پردازش مفهوم، انتقال پیام و ارتباط با مخاطب در داستان ارزیابی و نشان داده شد چگونه حضرت، با استفاده از نظام های گفتمان به تبیین حقانیت و احدیت خداوند و نجات قومش می پردازد و گفتمان توحید را هژمونیک می نماید.کلید واژگان: نشانه-معنا شناسی, نظام های گفتمان, هژمونی, حضرت موسی(ع)}The sign-semantics is one of the new topics in literary criticism that has many uses in analyzing various types of texts as well as understanding how to produce and receive meaning. Nowadays, semiotics-semantics embraces domains beyond classical and constructivist semiotics. One of these domains is the narrative forms of discourse that appear in the form of discursive systems, in which signs are reminiscent of signs, and from common signs and clichés enter into ordinary signs and light. In this article, using the analytical-descriptive method, the components of the Prophet Moses (a) and Pharaoh have been studied. This story is due to the nature of narrative discourse, containing numerous and value-driven actions, and in this regard it is worth considering the sign-semantics of governing systems. In this research, the desirable hegemony of the Prophets, namely the communion and promotion of the righteousness and unity of God, is shown by means of sign-semantics. In this essay, various types of discourse systems such as system of action, emotional system and tension system, concepts of concept processing, message transmission and communication with the audience were evaluated in the story. It was shown how the Prophet, using discourse systems, explains the legitimacy of God and Rescues his people and heks the discourse of monotheism.Keywords: Signs-Semantics, Discourse Systems, Hegemony, Prophet Moses (AS)}
-
آیه 69 سوره احزاب مومنان را از تکرار آنچه موجب آزار موسی می شد، نهی می کند: «یا ای ها الذین ءامنوا لا تکونوا کالذین ءاذوا موسی فبراه الله مما قالوا و کان عند الله وجی ها» با این حال آیه تصریحی راجع به مطالبی که برخی با گفتن آن موسی را می آزردند، ندارد و تنها به عبارت «مما قالوا» اکتفا شده است. منابع تفسیری چهار وجه را در این رابطه برشمردند: الف) تهمت قتل هارون؛ ب) انتساب مسائل غیر اخلاقی به وسیله قارون؛ ت) انتساب مشکل جسمی؛ ث) تهمت سحر و جادو. از سوی دیگر، بسیاری از مفسران معتقدند این آیه به برخی جریان سازی ها در پی ازدواج رسول خدا(ص) و همسر مطلقه زید بن حارثه اشاره دارد. به نظر میرسد، نخستین بار ساموئل گونتر وال در بازنویسی ترجمه آلمانی قرآن اثر بویزن، در یک پاورقی مناسب ترین وجه برای تفسیر این آیه را واقعه مطرح در سفر اعداد: 12 دانسته که ماجرای اعتراض ها به ازدواج موسی و صفوره را شرح میدهد؛ چه اینکه براساس یک سنت کهن عبرانیان مجاز به ازدواج با اقوام دیگر نبودند و صفوره از مدیانی ها بود. آبراهام گایگر این کشف گونتر وال را اندکی بسط داد و از این طریق به ترجمه های آلمانی و عبری راه یافت. مقاله حاضر با تفصیل بیشتر، این موضوع را به عنوان یک تفسیر بینامتنی مورد بررسی قرار داده است.کلید واژگان: سوره احزاب, حضرت موسی(ع), حضرت محمد(ص), ازدواج های پیامبر, بینامتنیت}The vers 33: 69 forbids belivers from repeating what annoyed Moses:" Believers! Be not as those who slandered Moses, but Allah proved his innocence of that which they alleged, and he was well esteemed in Allah's sight". The verse did not specify how Jews harmed their prophet, so Muslim commentators mentioned four probability: (they said) 1. Moses has a defect in his body; 2. He killed his brother Aaron; 3. He has illegal sexual relation; 4. He is only a magician, not a prophet.
On the other side, many commentators believe, the verse is about prophet's marriage with Zeinab that was mentioned before (36- 48). Thus, there is no exact and clear relation between main themes of the surah, especially the verse and those probabilities. Attention must be paid that one of the principle subjects in this surah is correcting the pre-Islamic traditions and here, lawful marriage with the divorced wife of a believer's stepsons.
German Scholar in 19th, Günther Wahl, in his translation of the Qurʿan, under this verse referred to the book of Numbers, chapter 12; In light of this footnote we can achieve a real exegesis. In this chapter of the Torah, Miriam and Aaron spoke against Moses because of the Cushite woman whom he had married. According to an ancient tradition, the Hebrew was not allowed to marry with non- Hebrews and Zipporah belong to Midianites. This Article focuses on all interpretations on this verse, and finally I try to elaborate more on what Günther Wahl and later all Hebrew Qurʿan Translators referred to briefly and make it an intertextual exegesis .Keywords: The surah of the parties, Prophet Moses, Prophet Muhammad, the Prophet's marriages, intertextuality} -
وجود ارتباط بین تمامی واژگان قرآن کریم امری انکار ناپذیر است. از عصر نزول قرآن تا به حال مسلمانان در صدد تفسیر این کلام الهی و فهم معجزه جاودانه پیامبر اکرم بوده اند تا مسیر سعادت را به سلامت طی نمایند و در این راستا از مباحثی چون تناسب، سیاق و قرائن موجود در کلام استفاده کرده اند. حکمت آمیز بودن وجود کلمات و عبارات یکی از موضوعاتی است که از دیرباز مورد توجه قرآن پژوهان بوده است. از طرفی نیاز روزافزون جامعه اسلامی به درک و فهم عمیق و نیز موشکافی کلمات و عبارات قرآنی ضرورت بررسی دقیق واژه های قرآنی را دو چندان می کند. صفات مذکور در پایان آیات نیز از این اصل پیروی می کنند. بررسی ارتباط صفات پایان آیات با محتوای آنها در داستان حضرت موسی (ع) در سوره شعراء موضوع اصلی این تحقیق است که به روش توصیفی – تحلیلی تدوین شده است. از یافته های این پژوهش استنباط می شود که ارتباط و تناسب صفات پایانی با آیات ممکن است به چند صورت بروز یافته باشد که عبارتند از: ارتباط با واژه پیشین، هماهنگی با محتوای همان آیه، تناسب و ارتباط با آیه قبل و بعد، پیوند با محتوای چند آیه با محتوای کلی سوره. در ارتباط صفات با محتوای خود آیه ممکن است پیوند با صدر، میانه و یا ذیل آیه باشد.کلید واژگان: انسجام, تناسب, سیاق, سوره شعراء, حضرت موسی (ع)}The relationship between all the words of the Holy Quran can not be overemphasized. The Holy Quran is the eternal miracle from God for the happiness of the wise man is revealed. . Traits at the end of the verses also follow this principle. The relationship between the characters in the story of Moses, peace be upon him verses with the content of verses in Sura poets is the subject of this study. In connection with the content of the text attributes may be linked to the early, middle or following verses.The relationship between all the words of the Holy Quran can not be overemphasized. The Holy Quran is the eternal miracle from God for the happiness of the wise man is revealed. . Traits at the end of the verses also follow this principle. The relationship between the characters in the story of Moses, peace be upon him verses with the content of verses in Sura poets is the subject of this study. In connection with the content of the text attributes may be linked to the early, middle or following verses.Keywords: coherence, relevance, context, Chapter poets, connectivity}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.