جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « همگرایی منطقه ای » در نشریات گروه « جغرافیا »
تکرار جستجوی کلیدواژه «همگرایی منطقه ای» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
بر اساس ادبیات منطقه گرایی جدید باید میان منطقه و پهنای جغرافیایی تفکیک علمی قایل شویم. در این جا منطقه را گروهی از کشورها که پروژه سیاسی مشترک کمابیش صریحی دارند، هدف واحدی در عرصه جهانی دنبال می کنند و الگوهای رفتاری منطقه ای مشترکی از خود نشان می دهند، تعریف می کنیم. در ادبیات نو منطقه گرایی، ابعاد جغرافیایی یا حتی اقتصادی صرف، تضعیف می شوند و مابه ازای آن کارکردهایی چون میزان توسعه یافتگی سیاسی، ماهیت و عملکرد اقتصاد سیاسی و ائتلاف سازی منطقه ای در تاسیس و به رسمیت شناختن مناطق جغرافیایی اهمیت میابند. در این راستا سوال اصلی مقاله این است که نظر به تحولات تئوریک جدید در بعد نومنطقه گرایی جغرافیایی، آیا می توان کماکان غرب آسیا را بعنوان یک "منطقه جغرافیایی" تعریف کرد ؟ فرضیه مقاله با روش های تحلیلی و تبیینی، با توجه به گذار نظریه های منطقه گرایی جدید از صرف معیارهای جغرافیایی، بوم شناختی و یا حتی اقتصادی در تاسیس مناطق، پیش فرض های اولیه و بنیادین تاسیس و بقای همتائی جغرافیایی در غرب آسیا را منوط به تحقق فاکتورهای چون سلسله مراتبی شدن، ائتلاف سازی منطقه ای، استقرار مجموعه امنیتی درون نهاد، بنای اقتصادسیاسی رقابتی و بازنگری در ساختارهای نهادی می داند.
کلید واژگان: جغرافیای سیاسی, نو منطقه گرایی, منطقه بودگی, همگرایی منطقه ای}According to the literature of new regionalism, we should make a scientific distinction between region and geographical width. Here, we define the region as a group of countries that have a more or less explicit common political project, pursue a single goal in the global arena, and show common regional behavioral patterns. In the new literature of regionalism, the geographical or even economic dimensions are weakened, and instead, functions such as the degree of political development, the nature and performance of political economy, and regional coalition building become important in the establishment and recognition of geographic regions. In this regard, the main question of the article is that considering the new theoretical developments in the dimension of neo-regionalism, can West Asia still be defined as a "geographical region"? The hypothesis of the article with analytical and explanatory methods, according to the transition of new regionalism theories from only geographical, ecological and even economic criteria in the establishment of regions, depends on the realization of the first and fundamental assumptions of the establishment and survival of the geographical counterpart in West Asia. Factors such as hierarchization, regional coalition building, establishment of internal security complex, competitive political economy building and revision of institutional structures are known.
Keywords: Political Geography, Neo-Regionalism, Regionalism, Regional Convergence} -
ایتلاف ها و سازمان های منطقه ای در جهان کنونی که به سمت نظم چندقطبی در حرکت است، برای تامین منافع کشوهای عضو ضروری به نظر می رسد. کشورهای موجود در سه منطقه آسیای مرکزی، آسیای جنوب غربی و غرب آسیا به دلیل نداشتن یک اتحادیه منطقه فراگیر و کارآمد و دوری گزینی از منطقه گرایی نتوانسته اند به درستی از ظرفیت های این مناطق استفاده کنند و وجود اختلاف ها و خلاء قدرت فراگیر، این مناطق را به محل تنازع قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای تبدیل کرده است. پژوهش پیش رو با استفاده از روش ترکیبی (توصیفی - تحلیلی و پیمایشی) و تحلیل برنامه ریزی راهبردی SWOT و با استفاده از اطلاعات و داده های اسنادی و کتابخانه ای و کسب نظر 30 تن از کارشناسان خبره جغرافیای سیاسی، علوم سیاسی، مطالعات منطقه ای و زبان و ادبیات فارسی از کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان و قزاقستان، به امکان سنجی تشکیل یک ایتلاف منطقه ای با محوریت جشن و فرهنگ نوروز پرداخته است. نتایج نشان داد که باوجود اختلافات و ضعف های موجود در زمینه تشکیل اتحادیه نوروز، امتیاز نهایی 2.56 از 5 به دست آمده است که نشان گر بالا بودن احتمال تشکیل اتحادیه می باشد، هرچند افزودن استراتژی های اقتصادی و ژیواکونومیک برای تکوین چنین ایتلافی، ضروری است.کلید واژگان: تحلیل راهبردی, اتحادیه نوروز, جغرافیای نوروز, همگرایی منطقه ای}Regional Coalitions and organizations in the current world, which is moving towards a multipolar order, seem necessary to secure the interests of the members. The countries in the three regions of Central Asia, Southwest Asia, and West Asia have not been able to properly use the capacities of these regions due to the lack of an inclusive and efficient regional union and avoiding regionalism. The disputes and a pervasive power vacuum have turned these regions into a place of conflict between regional and extra-regional powers. The upcoming research has discussed the feasibility of forming a regional coalition centered on Nowruz celebration and culture by using a mixed approach (descriptive-analytical and survey) and SWOT strategic planning analysis. Documentary and library information and data obtained from 30 expert experts in political geography, political science, regional studies and Farsi language and literature from the countries of Iran, Afghanistan, Tajikistan and Kazakhstan was used. The results showed that despite the differences and weaknesses in the formation of the Nowruz Union, the final score of 2.56 out of 5 was obtained which indicates the high probability of forming a union, although the addition of economic and geo-economic strategies is necessary for the formation of such a coalition.Keywords: Strategic Analysis, Nowruz Union, Nowruz Geography, Regional Organization, regional convergence}
-
همگرایی منطقه ای در انواع مختلف در بخش های مختلف جهان صورت می گیرد که تشکیل اتحادیه گمرکی یکی از انواع آن است. اتحادیه گمرکی اوراسیا سال ها پس از فروپاشی شوروی و تجربیات مختلف همگرایی که کشورهای پسا شوروی آن را تجربه کرده اند، اکنون جدیدترین و مهم ترین روند همگرایی در منطقه پسا شوروی است. اتحادیه گمرکی اوراسیا در سال 2010 ایجاد شد و در سال 2015 وارد مرحله اتحادیه اقتصادی اوراسیا گردید. گسترش پدیده جهانی شدن اقتصاد سبب شد تا روابط و همکاری کشورها در جهت تحصیل منافع در قالب همکاری های منطقه ای در دستور کار بسیاری از کشورهای درحال توسعه به ویژه کشور ایران قرار گیرد. تعامل با اتحادیه اقتصادی اوراسیا ایران را در ایجاد زمینه های لازم برای تجارت ترجیحی و همگرایی اقتصادی با خود مشتاق نموده است. این مطالعه با روش توصیفی-تحلیلی تلاش می کند تا جایگاه ایران در تعامل با منطقه اوراسیا را با گزاره های اقتصادی بیان کند. با توجه به اینکه بین ج.ا.ایران و این اتحادیه مذاکراتی در خصوص امضای توافقنامه تجارت آزاد اقتصادی در جریان است و این امر می تواند پیامدهایی بر کشور داشته باشد، اهمیت فهم روندی که در حال اتفاق است دوچندان می شود.کلید واژگان: اتحادیه اقتصادی, اتحادیه گمرکی, اوراسیا, تجارت خارجی, همگرایی منطقه ای}Regional integration takes place in different parts of the world that trade unions are one of them. Foreign trade as the engine of development has made it widely welcomed by countries involved in economic development. The Eurasian Customs Union is now the newest and most important convergence process in the post-Soviet region, years after the collapse of the Soviet Union and the various experiences of convergence experienced by post-Soviet countries. The Eurasian Customs Union was established in 2010 and entered the Eurasian Economic Union in 2015 The expansion of the globalization phenomenon of economies has made the relations and cooperation of countries in the interest of being in the form of regional cooperation put on the agenda of many developing countries, especially Iran. Interaction with the Eurasian Economic Union has made Iran eager to provide the necessary background for preferential trade and economic integration. This study attempts to imply Iran's position in interacting with the Eurasian region with economic propositions. Given that negotiations are under way between the Iranian government and the union over the signing of the Free Trade Agreement, which could have implications for the country; the importance of understanding the ongoing process is doubled.Keywords: Economic Union, Customs Union, Eurasia, Foreign trade, Regional Integration}
-
نشریه علوم جغرافیایی، پیاپی 39 (تابستان 1401)، صص 137 -164
پس از پایان جنگ سرد و تغییر نظام دو قطبی جهان و تاثیرات شگرف آن بر ژیوپلیتیک و ژیواستراتژی اوراسیا، فضای جدیدی برای رقابت بین کشورها جهت بهره برداری از فرصت های موجود شکل گرفت. چین با ارایه طرح ابتکار کمربند- جاده، رقابت منطقه ای گسترده ای را آغاز کرد. این پژوهش برآن است تا نقش طرح ابتکار کمربند- جاده چین را در رقابت های منطقه ای آسیا مورد بررسی قرار داده و به این سوال پاسخ دهد که نقش این طرح در رقابت های منطقه ای آسیا چگونه است و آیا موجب تعمیق روابط کشورهای منطقه خواهد شد؟ از این رو تحقیق حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به نقش طرح ابتکار کمربند- جاده چین در رقابت های منطقه ای آسیا می پردازد. منابع و اطلاعات از منابع کتابخانه ای، اسناد، کتاب، اینترنت و مصاحبه با صاحبنظران بدست آمده است و مفرض است که طرح ابتکار کمربند- جاده در تسهیل همکاری ها و بهبود روابط کشورهای آسیایی با یکدیگر نقش مهمی ایفا می کند که در عین حال ممکن است با مشارکت فعال تر برخی کشورهای آسیای مرکزی، غرب و جنوب آسیا، فضای جدیدی برای گسترش همکاری ها میان ایران و کشورهای دیگر منطقه نیز فراهم گردد، در حال حاضر چین و هند و روسیه به عنوان قدرت های نوظهور منطقه ای به دنبال ایفای نقش فعال در آسیا هستند و با توجه به تحلیل و تبیین این طرح، رقابت های منطقه ای در آن بسیار مشهود می باشد رقابت هایی که گاه به همکاری و گاه به منازعه ختم می گردد.
کلید واژگان: طرح ابتکار کمربند, جاده, همگرایی منطقه ای, رویکرد نو منطقه گرایی, آسیا} -
چابهار تنها بندر اقیانوسی ایران، یکی از نقاط کلیدی در حاشیه خلیج فارس و دریای عمان بوده و در کریدور شمال - جنوب جایگاه مهمی دارد. این بندر در مسیر ترانزیتی شرق -غرب قرارگرفته و فوریت های مختلف اقتصادی و جغرافیایی در زمینه ترانزیت و ترانشیب دارد. در مجموع بالفعل شدن چنین پتانسیلی، میتواند علاوه بر کارکردهای و ارتقاء نقش کلان اقتصادی آفرینی ژیواکونومیکی منطقه، با توجه به نیازهای حیاتی کشورهای محصور در خشکی در حوزه های پیرامونی ایران، به لحاظ اقتصادی، می تواند زمینه ساز نوعی همگرایی منطقه ای نیز باشد. براین اساس، ایران میتواند با استفاده از پتانسیل های ژیوپولیتیکی و ژیواکونومیکی منطقه و به تبع آن، برقراری نوعی پیوند اقتصادی بر محور منطقه آزاد چابهار، نفوذ قابل توجهی در مناطق پیرامونی، بویژه منطقه آسیای مرکزی و افغانستان به دست آورد. بنابراین سیوال پژوهش این است آیا چابهار در شرایط سخت تحریمی پتانسیل کمک به کشور را دارد؟ یافته های تحقیق نشان می دهد پیوندهای اقتصادی براساس زیربناهای جغرافیایی و ژیوپولیتیکی کمک شایانی برای کشورهایی است که تحت تحریم های بین المللی قرار می گیرند. زیرا ایران می تواند بخشی از نیازهای استراتژیک خود را از طریق ظرفیت هایی که اشتراک منافعی با همسایگان و دیگر کشورها به وجود آورده است، را تامین کنند. همچنین وابستگی اقتصادی براساس نیازهای مشترک کشورهای محصور در خشکی به ایران، جغرافیای چابهار و پیوندهای اقتصادی منطقه، هارتلند جدید در آسیای باختری، ژیوپولیتیک شمال و جنوب ایران در ایجاد شبکه بازرگانی دوسویه، منطقه آزاد چابهار و پیوندهای ایران با همسایگان و.. می تواند مانع عمده ای در راه کارامدی تحریم های بین المللی بالاخص تحریم های ایالات متحده باشد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و همچنین استفاده از منابع کتابخانه ای (کتب، مقالات) و منابع اینترنتی و استفاده از نقشه های جغرافیایی مورد بررسی قرار گرفته است.
کلید واژگان: چابهار, همگرایی منطقه ای, ژئوپولیتیک, تحریم}Chabahar is the only Iranian ocean port, one of the key positions on the margin of the Gulf and the Oman Sea, and has an important place in the North-South Corridor. This port is located on the transit path of the East, and has various economic and geographic urgent emergencies in transit. In general, the actualization of such a potential can, in addition to the functions and enhancement of the role of the macro geo-economic creation in the region, according to the vital needs of land enclosed countries in Iran's surrounding areas, can also be a kind of regional convergence. For example, Iran can achieve significant influence on the surrounding areas, especially Central Asia and Afghanistan using geopolitical and geo-economical potentials. Thus, the research question is that; does Chabahar have the potential for helping the country in the hard-working conditions? The findings of the research show that economic bonds are based on geographical and geopolitical infrastructure for countries that are under international sanctions. Iran can provide part of its strategic needs through the capacities that have gathered interest with neighbors and other countries. Also, economic dependence is based on the common needs of land enclosed countries to Iran, Chabahar’s geography and economic ties of the region, new Hartland in Asian, geopolitics of North and southern Iran in creating a two-way trading network, Chabahar Free Zone and Iran's links with neighbors and .. A major obstacle to the efficiency of international sanctions is especially US sanctions. This research has been studied using descriptive-analytical method, as well as the use of library resources (books, articles) and Internet resources and using geographic maps.
Keywords: Chabahar, Regional Convergence, Geopolytic, Sanction} -
ایران و آسیای مرکزی در مسیرهمگرایی دوره روابط متقابل دارای قوت ها و فرصت هایی هستند که برخی از آنها ریشه در محیط داخلی و برخی دیگر ریشه در محیط بیرونی منطقه و جهان دارد و برای رسیدن به همگرایی باید براساس راهبردهای پنج گانه به آن دست پیدا کرد. در این مقاله، به عوامل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با تاکید بر عوامل مختلفی چون اشتراکات فرهنگی و تاریخی، مزیت های متقابل موقعیت جغرافیایی ایران و کشورهای آسیای مرکزی، ژیواکونومی انرژی، بازار مصرف کالا، سرمایه گزاری به عنوان قوت هادر این منطقه واحد مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین در بخش مربوط به عوامل بیرونی (خارجی) عضویت ایران در سازمان منطقه ای، همکاری روسیه، چین و ایران در جلوگیری از هژمونی غرب در آسیای مرکزی از طریق ایران، به عنوان فرصت های موجود مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. در این راستا این سوال اصلی قابل طرح است براساس ساختار ژیوپلتیکی موجود عوامل داخلی (قوت ها) و عوامل خارجی و فرصت ها چگونه می تواند به منطقه گرایی پایدار بین ایران و آسیای مرکزی منجر گردد. در پاسخ به این سوال این فرضیه مطرح می شود چنین به نظر می ر سد که براساس ساختار ژیوپلتیکی موجود ارایه الگوی مبتنی بر واقعیات و منافع ژیوپلتیکی همگراساز (قوت ها و فرصت ها) می تواند به منطقه گرایی پایدار بین ایران و آسیای مرکزی در راستای منافع مشترک منجر گردد.
کلید واژگان: ژئوپلتیک, همگرایی منطقه ای, سازمان منطقه ای, ایران, آسیای مرکزی}Iran and Central Asia also have strengths and opportunities in the path of interconnectedness, some of which are rooted in the domestic environment and others rooted in the external environment of the region and the world.And to achieve convergence, it must be achieved on the basis of five strategies.This article focuses on political, economic, and cultural factors, with emphasis on various factors such as cultural and historical sharing, the geographical advantages of Iran and Central Asian countries, energy geoeconomics, commodity market, investment as the strengths of this single area. It will be reviewed.In the section on External Factors of Iran's Membership in the Regional Organization, Russia, China and Iran's cooperation in preventing Western hegemony in Central Asia through Iran is analyzed as opportunities.In this regard, the main question can be raised on the basis of the existing geopolitical structure of internal factors (externalities) and how external factors and opportunities can lead to sustainable regionalism between Iran and Central Asia.In response to this question, the hypothesis seems to be that, based on the existing geopolitical structure, providing a coherent geopolitical model of realities and interests (strengths and opportunities) could lead to sustainable regionalism between Iran and Central Asia. Shared interests lead.
Keywords: Geopolitics, Regional convergence, Regional Organization, Iran, Central Asia} -
منطقه آسیای مرکزی یکی از مناطق ژئوپلیتیکی هم جوار ایران است که دارای پیشینه تاریخی مشترک با ایران است. در روابط بین ایران و آسیای مرکزی این پژوهش به دنبال تدوین الگوی مبتنی بر ساختار ژئوپلیتیکی منطقه آسیای مرکزی و ایران است که ضمن کاهش تنش ها و چالش های فی مابین به نوعی همگرایی منطقه ای پایدار منجر گردد. این امر می تواند سبب توسعه روابط ایران و آسیای مرکزی و جلوگیری از بروز تهدیدات ژئوپلیتیکی بین ایران و آسیای مرکزی گردد که اهداف آن شناخت ساختار ژئوپلیتیکی آسیب های ناشی از سیاست گذاری گذشته و منابع تنش و تقابل در روابط میان ایران و آسیای مرکزی جهت تنش زدایی و کسب منافع مشترک منطقه ای است. همچنین ایران و آسیای مرکزی در مسیر همگرایی و روابط متقابل دارای ظرفیت ها و چالش هایی هستند که برخی از آن ها ریشه در محیط داخلی و برخی دیگر ریشه در محیط بیرونی منطقه و جهان دارد و برای رسیدن به همگرایی باید بر اساس راهبردهای پنج گانه به آن دست یافت؛ بنابراین در این مقاله سعی شده تا با بررسی واقعیت های ژئوپلیتیکی به یک الگوی همگرایی منطقه ای دست یابیم و در این راستا این سوال اصلی قابل طرح است: بر اساس ساختار ژئوپلیتیکی موجود چه نوع الگویی می توان ارائه داد که به منطقه گرایی پایدار بین ایران و آسیای مرکزی منجر گردد؟ فرضیه رساله نیز بدین شکل است: به نظر می رسد که بر اساس ساختار ژئوپلیتیکی موجود ارائه الگوی مبتنی بر واقعیات و منافع ژئوپلیتیکی همگرا ساز (قوت ها و فرصت ها) و نیز دوری از عوامل تنش زای ژئوپلیتیکی (ضعف ها و تهدیدها) می تواند منطقه گرایی پایدار بین ایران و آسیای مرکزی در راستای منافع متقابل منجر گردد. روش مورد استفاده پژوهش نیز توصفی- تحلیلی است که برای تحلیل یافته های پژوهش از مدل سوات نیز استفاده خواهد شد.
کلید واژگان: ژئوپلیتیک, همگرایی منطقه ای, ایران, آسیای مرکزی, مدل راهبردی SWOT} -
ایجاد سازمان منطقه ای و بین المللی به عنوان روشی برای ایجاد و حفظ صلح مورد توجه قرار می گیرد. در واقع، یکی از دلایل تحول در سازمان بین المللی بعد از جنگ سرد استقرار صلح و امنیت در مقیاس منطقه ای بوده است. آمریکای لاتین یکی از مناطق استراتژیک جهان است که روند جدیدی از همگرایی منطقه ای را پس از جنگ سرد تجربه کرده است و دولت های منطقه ای روش های متعددی را برای ارتقای همکاری و اتحاد منطقه ای در ابعاد مختلف بویژه در بعد اقتصادی اتخاذ کرده اند. با این توضیح، این مقاله در پی بررسی نقش مرکوسور در توسعه و صلح در آمریکای لاتین است. این مقاله بحث می کند که مرکوسور در این زمینه عملکرد موفقیت آمیزی داشته است و هم راستا با علایق آمریکای لاتین عمل کرده است و همچنین این سازمان می تواند الگویی برای همگرایی منطقه ای و وابستگی متقابل باشد و همچنین می تواند به دیگری کشورهای منطقه ای که علایق مشترک سیاسی دارند، نیز تسری یابد.
کلید واژگان: همگرایی منطقه ای, صلح, توسعه, مرکوسور, آمریکای لاتین}The creation of regional or international organizations is considered as a way to peace building and keeping. In fact, one of the causes of transformation of international organization after the Cold War has been the settlement of peace and security in regional context. Latin America is among strategic regions of the world that has witnessed a new trend of regional integration after the end of the Cold War and the regional states have taken different ways to promote regional cooperation and alliance in different facets and in particular in economic and political realms. So, the research is intended to investigate the role of MERCOSUR in regional peace and development in Latin America. This paper argues that MERCOSUR has been successful, and it is in line with Latin America interests and also can provide a proper pattern of regional integration and interdependence and can be developed among the states which share common political interests.
Keywords: Regional Integration, Peace, Development, MERCOSUR, Latin America} -
بر اساس پتانسیل های بالای ژئوپلیتیکی و ظرفیت های فراوان ارتباطی منطقه اکو، اعضا می توانند همگرایی خود را با محوریت سازمان همکاری های اقتصادی ارتقاء داده و نقش مهمی را برای این سازمان در توسعه ملی و گسترش صلح و امنیت منطقه ای تعریف نمایند. بر اساس مطالعه عوامل موثر بر شکل گیری و تکامل سازمان های منطقه ای، خصوصا اکو، به نظر می رسد، برایند نیروهای درون و برون منطقه ای نتوانسته است در راستای تقویت همگرایی منطقه ای اکو عمل کند، لیکن مرور وضعیت نیروهای همگرا و واگرا در سازمان های منطقه ای موفق بیانگر اهمیت نقش دیپلماسی چندجانبه و توانمندی نهادی سازمان های مزبور در حل وفصل موانع همگرایی است. بر اساس تحلیلی کیفی یافته های کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان، متغیرهای تاثیرگذار بر همگرایی و واگرایی اعضای اکو که براساس یافته های نظری تعریف و شاخص گذاری شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج تحقیق بیانگر این واقعیت است که نیل به خودآگاهی منطقه ای و درک مشترک از ظرفیت های و ارزش های ژئوپلیتیکی در منطقه اکو به بلوغ نرسیده است. همچنین ساختار مناسبات و روابط بازیگران معرف فقدان درک مشترک منطقه ای درباره ارزش های مشترک است. به رغم برخی موفقیت ها در تکامل ساختار و سازمان و اسناد پایه، ضعف در نهادهای سیاسی داخلی اعضا، ضعف در ساختار سازمانی، خصوصا درباره کارمندان و کارشناسان و نیز برخی ناکارآمدهای سازمانی، به ویژه در دبیرخانه موجب فقدان کارایی متناسب و ضعف های ساختاری در اکو شده است.
کلید واژگان: منطقه ژئوپلیتیکی, همگرایی منطقه ای, سازمان منطقه ای, سازمان همکاری های اقتصادی (اکو)}Geopolitics, Volume:15 Issue: 4, 2019, PP 25 -51Because of the many geopolitical potentials and communicational capabilities of ECO region, members could expand the convergency based on this organization which plays a key part in development of members and expandsion of peace and security. Due to studying the effective factors of Regional Organizations (ROs), particularly those of ECO, it seems that the resultant of internal and external regional forces fails to empower ECO members’ integration, but with a review of other successful ROs, it is revealed that they have a process mechanism which strengthens convergent forces and mitigates the divergent ones with institutionalized tools and active positive diplomacy. Based on qualitative analysis conducted on desk and in interview with geopolitical experts; this study seeks to answer the question: what are the effective factors of formation and evolution of ROs in general and those of ECO in particular? The results of the research indicate that creating a regional consciousness and a common understanding of capabilities and geopolitical values in ECO region has failed to reach maturity. The structure of competition between members represents the lack of regional common understanding on these values. Despite the progress, the evolution of structural and organizational development of ECO and its essential documents; the weakness of policy to create coordination in multilateral diplomacy, the weakness of domestic political institutions, the weakness of organizational structure, especially in staff and technical expertise, and eventually incompetency of organization and human resources, especially in the Secretariat, have caused many inefficiencies and structural weaknesses in ECO.
Keywords: Geopolitical region, Regional Integration (RI), Regional Organizations (ROs), ECO} -
این مقاله در پی آن است که نحوه همکاری و تعامل کشورهای منطقه جنوب غرب آسیا را در بخش گردشگری به طریقه های نوینی تبیین کند؛ تحقیق حاضر به روش تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است و به منظور دستیابی به این مهم ابتدا مباحثی در خصوص ضرورت و اهمیت گردشگری در منطقه مطرح شده و شرایط کشورهای مذکور بررسی و تجزیه وتحلیل شده و پس از آن به شیوه های گوناگون همکاری بین منطقه ای کشورها در صنعت گردشگری اشاره شده است .تا بدین وسیله بتوان پایه های نوینی را جهت توسعه همکاری های منطقه رقم بزند و در رونق گردشگری نقش بسزایی ایفا کند .در منطقه جنوب غربی آسیا باید بخش گردشگری به این اجماع کلی و بینش دست یابد که یکی از بهترین راه های رشد و توسعه، تاسیس و راه اندازی شرکت های مادر - تخصصی منطقه ای از سوی ایران است . بنابراین پیشنهاد می شود جهت تاسیس و بهرمندی از شرکت های مادر - تخصصی گردشگری در گام اول از کشورهای سطح یک)عربستان، ترکیه، امارات متحده عربی، لبنان و کویت (و در مراحل توسعه کشورهای سطح دوم)سوریه، اردن، بحرین، عمان، قزاقستان، قبرس، پاکستان (به این شرکت منطقه ای ملحق شوند.
کلید واژگان: صنعت گردشگری, همگرایی منطقه ای, توسعه جهانی و پدافند غیر عامل}This article discusses new ways of cooperation of the countries of Southwest Asia in the tourism sector. The present study has been done analytically using library resources and first discusses the necessity and importance of tourism in this region and then referred to various ways of inter-regional cooperation in tourism industry. To create new ways to expand regional cooperation and play a major role in the development of tourism. In the South-West Asian region, the tourism sector must reach a general consensus that the establishment of Holding companies By Iran and is one of the best ways to grow and develop. It is recommended to set up parent-specialized tourism companies in the first step of the first level countries (Saudi Arabia, Turkey, United Arab Emirates, Lebanon and Kuwait) and later on the second level countries (Syria, Jordan, Bahrain, Oman, Kazakhstan, Cyprus, Pakistan) Join this Holding companies.
Keywords: Tourism industry, regional convergence, global development, Passive Defense} -
با پایان یافتن جنگ سرد، روند همگرایی منطقه ای وارد مرحله جدیدی شد. به علت اولویت یافتن فعالیتهای اقتصادی بر اقدامات نظامی و بروز ایده ژئواکونومی، بیشتر توافقات منطقه ای در قالب همکاری های متقابل اقتصادی تعریف شده است. این تحقیق در صدد است نقش منطقه گرایی بر روابط ژئواکونومیک ایران و کشورهای منطقه جنوب غرب آسیا را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده که با مراجعه به منابع کتابخانه ای و سایتهای معتبر نسبت به جمع آوری اطلاعات اقدام گردیده است. منطقه جنوب غرب آسیا به دلیل دارا بودن منابع انرژی و ظرقیتهای ژئواکونومی مرکز توجه جهانی قرار گرفته است.کشور جمهوری اسلامی ایران به لحاظ قرار گرفتن در حوضه مهم خلیج فارس و منطقه جنوب غرب آسیا و دارا بودن منابع انرژی، علاوه بر اهمیت ژئوپولیتیکی و استراتژیکی اهمیت ژئواکونومیکی ویژه ای پیدا کرده است. کشور جمهوری اسلامی ایران می تواند با بهره مندی از این ظرفیت و با ایجاد همگرایی منطقه ای و منطقه گرایی با کشورهای منطقه جنوب غرب آسیا به اهداف ژئواکونومیک در منطقه دسترسی پیدا کند. اما ج.ا.ایران تا کنون در ایجاد منطقه گرایی و همگرایی های منطقه ای به منظور دستیابی به رهبری ژئوپولیتیکی و قدرت تاثیرگذاری بر سیاستهای انتقال انرژی در منطقه موفق نبوده است.کلید واژگان: منطقه گرایی, همگرایی منطقه ای, ژئواکونومی, ژئواستراتژیک}By ending the Cold War the regional convergence entered a new level that due to prioritizing economy activities over military actions and the emergence of geo-economic idea most of the regional agreements are described as a form of mutual corporations. This research is going to analyze the role of regionalism on Iran geo-economic relations with the countries of southwest of Asia. The method of this research is analytical- descriptive collecting data and information from libraries and valid websites. Southwest of Asia has become the focus of global attention because of the energy resources and geo-economics capacities. The Islamic Republic of Iran due to being located in the important area of Persian Gulf and southwest of Asia and having energy resources In addition to geopolitics and geostrategic importance has got a special geo-economics importance. Iran can use this capacity, and creating convergence and regionalism with the countries of the area to reach the geo-economic goals in the area. But Iran hasn’t been successful in creating convergence and regionalism with the countries of the area in the mean of geopolitics leadership and influential power on energy transporting policy.Keywords: regionalism, Regional convergence, Geo-economy, Geo-strategy}
-
منطقه خاورمیانه یک منطقه ژئوپولیتیکی است که می توان وجوه اشتراک مثبت و منفی بسیاری را در بین کشورهای آن مشاهده نمود که موجب فرصت ها و تهدیداتی در این منطقه شده است. چالش های داخلی منطقه و تهدیدات بیرونی سبب شده تا منطقه خاورمیانه به وضعیتی شکننده برسد. اما قوت های داخلی و فرصت های بیرونی نیز وجود دارد که زمینه های همگرایی بین این کشورها و توسعه و امنیت در منطقه را فراهم می آورد. کشورهای ایران، ترکیه و عراق نیز به عنوان کشورهایی در منطقه خاورمیانه هستند که در مسیر همگرایی و روابط متقابل دارای ظرفیت ها و چالش هایی هستند که برخی از آن ها ریشه در محیط داخلی و روابط بین این کشورهاست و برخی نیز ریشه در محیط بیرونی منطقه و جهان دارد. برای رسیدن به همگرایی می بایست الگویی براساس این عوامل داخلی و خارجی طراحی گردد که ضمن کاهش چالش ها به توسعه ظرفیت ها پرداخته شود. در این مقاله سعی شده تا با بررسی واقعیت های ژئوپولیتیکی منطقه یک الگوی همگرایی منطقه ای طراحی گردد. در این راستا سوال اصلی مقاله این است که براساس واقعیت های ژئوپولیتیکی منطقه چه نوع الگویی می تواند ضمن تنش زدایی به نوعی همگرایی منطقه ای پایدار بین سه کشور منجر گردد؟ در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است و برای ارائه مدل راهبردی از روش تحلیل راهبردی سوات «SOWT» بهره برده شده است.
کلید واژگان: ژئوپولیتیک, همگرایی منطقه ای, ایران, ترکیه, عراق, مدل راهبردی SWOT} -
کشورهای جنوب غرب آسیا دارای چالش های سیاسی، فرهنگی، مذهبی، اقتصادی و ایدیولوژیکی متعددی هستند که از سوی دیگر فاقد ساختار منطقه ای فراگیر هستند تا بتوانند در راستای حل و فصل منازعات و چالش های شکل گرفته گام بردارند و کارکردهای یک ساختار منطقه ای فراگیر با هدف حل و فصل منازعات و چالش های موجود در جنوب غرب آسیا به عنوان مساله این پژوهش است. داده های مورد نیاز تحقیق به روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است و روش تجزیه و تحلیل در بخش کتابخانه ای توصیفی و تحلیلی است و در بخش میدانی نیز از آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده است. یافته های تحقیق بر اساس نظر جامعه آماری حاکی از آن است، عواملی همچون مقابله کشورهای منطقه با مخاطرات طبیعی نظیر ریزگردها و آلودگی های زیست محیطی، شکل گیری سازمان های منطقه ای مانند کنفرانس اسلامی، اکو و...، دسترسی بیشتر کشورهای منطقه به آب های بین المللی، همکاری مشترک ایران، عراق و ترکیه برای مقابله با اقدامات تجزیه طلبانه اقلیم کردستان، حذف روادید و کاهش تعرفه های گمرکی، مهمترین بنیان های تحقق همگرایی در جنوب غرب آسیا می باشد.
کلید واژگان: همگرایی, همگرایی منطقه ای, جنوب غرب آسیا}Territory, Volume:16 Issue: 63, 2019, PP 74 -96Southwest Asia countries engage in many political, cultural, religious, economic and ideological challenges; these countries lack a comprehensive regional structure and, hence, are unable to take a step to resolve the created conflicts and challenges. Functions of a comprehensive regional structure aimed at resolving the conflicts and challenges in Southwest Asia is the main problem of this research. the required research data were collected using both the library and field methods. Descriptive-analytical and one sample t-test approaches were used for the library and field methods respectively. Based on the population of the research, the findings of the research indicate that factors such as the confrontation of the countries with natural hazards like ultrafine dust and environmental pollution, the formation of regional organizations such as the Islamic Conference, etc, the access of the most countries of the region to international waters, joint cooperation of Iran, Iraq and Turkey to counter the Kurdistan region's separatist actions, visa waiver and tariff cuts are the most important bases for achieving integration in Southwest Asia.
Keywords: integration, regional integration, Southwest Asia} -
توسعه و امنیت از مهم ترین دغدغه کشورها و بازیگران سیاسی می باشد. دراین راستا، اقتصاددانان معتقدند که تجارت آزاد بین کشورها می تواند نیروی سوق دهنده توسعه و در نهایت امنیت باشد. پس از فروپاشی شوروی و از بین رفتن نظام دوقطبی، روند همگرایی منطقه ای برای تامین نیازها و اهداف گروه ها و مناطق مختلف جغرافیایی تغییر جهت داد و تقویت شد و در عرصه عمل، شمار قابل توجهی از سازمان های اقتصادی منطقه ای در این دوره شکل گرفتند و نشان دادند که قدرت اقتصادی به عنصر مهم تشکیل دهنده قدرت سیاسی و حتی نظا می در عرصه بین المللی تبدیل شده است. موافقان همگرایی اقتصادی معتقدند که فرصتها بر زیان های ناشی از اندازه کوچک بازار داخلی اش غلبه می کند و «میزان یادگیری» اقتصادی اش را سرعت می بخشد و در این راستا کشورها به دلیل اصل همجواری و تشابه، به منظور کاهش آسیبپذیری های ناشی از جهانیشدن، اصل منطقه گرایی را در دستور کار خود قرارداده اند. و آن را در راستای اصل "توانمندسازی" می دانند. قاره آفریقا، علیرغم تمام مشکلات و فراز و نشیب ها، یکی از مناطق ثروتمند جهان است که از نظر بسیاری از کارشناسان، منابع گسترده آن برای تولید منطقه گرایی و جهانیشدن ضروری می باشد. کشورهای این قاره همانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه، علاقه مند می باشند تا آسیب پذیری خود را از این پدیده به حداقل رسانده و درنتیجه، همگرایی منطقه ای را به عنوان یک ابزار عمده پیشرفت اقتصادی در نظرگرفته اند و درصددند تا از این طریق، پاسخی به دغدغه های اصلیشان یعنی توسعه و رفاه و امنیت بیابند. این پژوهش در نظر دارد تا با روش تحلیلی- توصیفی، تاثیر آزادسازی تجاری و همگرایی اقتصادی منطقه ای را در آفریقا با مطالعه موردی جامعه توسعه جنوب آفریقا[1](سادک) مورد بررسی قرار دهد. دستیابی به رشد و توسعه، افزایش تجارت درون منطقه ای، ارتقا سهم سادک در تجارت جهانی، تقویت استانداردها و کیفیت زندگی و...از نتایج این پژوهش میباشد.
[1]. Southern African Development Community(SADC)کلید واژگان: موافقت نامه تجارت آزاد, آفریقا, همگرایی منطقه ای, جامعه توسعه جنوب آفریقا(سادک), توسعه}IntroductionSecurity and development are among the most prominent issues and concerns of countries and political players. In this regard, economists believe that free trade among countries can act as the impelling force in both development and security. Nowadays, especially after the disintegration of the Soviet Union and the disappearance of the bipolar system, the expansion of external trade in the globalized world bears an exclusive position, whereas the release of trade markets has turned into the globalization symbol. Indeed, the regional integration process was shifted and strengthened to meet the needs and objectives of the various groups and regions, and in the realm of activity, a significant number of regional economic organizations were formed and demonstrated during this period.
Signing General Agreement on Tariffs and Trade (GATT) and turning it into the World Trade Organization indicates the role of free trade and causing dependency among the countries. The regional convergence trend changed its direction in order to provide for the needs and purposes of groups and different geographical areas. As it was strengthened, practically a considerable number of regional economic organizations were established during this era showing that the economic power has become an important constituent element within political power, and even the military power in the international scope. The supporters of convergence believe that the opportunity provided by trade for a poor country, with the purpose of making up for the internal shortages, overcomes the losses due to the small size of the internal markets, accelerating its economical level of learning. In this respect, countries have focused on the principle of tending to regions as a result of the principle regarding the neighborhood and similarity and with the target of reducing the damages of globalization. They assume this is in line with the principle of becoming powerful.MethodThis research survived the impact of trade rules and regional economic convergence through the case study of Southern African Development Community (SADC) with an analytical method combined with statistical data.3 .Results and DiscussionAfrica is one of the world's richest regions, despite all its problems and challenges. According to numerous experts, Africa's broad sources are essentially vital for production of regional trending and globalization. The countries of this continent, just like many of the developing countries are keen on reducing their damages to the minimum level; therefore, they have considered regional convergence as a major tool in economic progress, intending to find a solution for their main concerns which are development, welfare and safety. The SADC goals in the first decade were to focus on political and security issues. Accordingly, the main goal was to reduce South Africa's dependence through regional cooperation and development. In the 1990s, with the end of apartheid and South Africa's membership, the issue of economic development was prioritized by SADC. In line with its economic goals and policies, the organization signed the SADC Commercial Code in 1996 and implemented it in 2000. This set of programs was launched in 2003 to accelerate economic convergence including strengthening interregional trade through trade liberalization, strengthening economic development in member countries, self-sufficiency in resources and establishing a free trade area. The relative liberalization of the SADC region has accelerated in comparison with other regional organizations of the African continent. For example, in 2013 the global export rate was about 20%, while that figure for South Africa and the South African Customs Union was 30%. This figure shows trade liberalization towards the 1990s.4.ConclusionTrade liberalism in the Southern African Development Community (SADC) in comparison with another regional organization in Africa had accelerated. For example, in 2013, the world export rate has been 20 percent, but this data in SADC Region shares was 30 percent. In other words, the trade trends from 1995 until now show the increase of SADC Region share in the world trade from 1.5 to 2.1. It must be noted that this development originated from the attempts of South Africa after apartheid and change of geopolitics of war into the geopolitics of peace.Keywords: General Agreement on Tariffs, Trade (GATT), Africa, regional convergence, Southern African Development Community, development} -
موقعیت جغرافیای ایران در مجاورت با کشورهای حوضه قفقاز منزلت ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک بالایی به این کشور بخشیده است و زمینه را برای بستر سازی همگرایی از طریق گردشگری در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی به وجود آورده است. پژوهش حاضر در صدد پاسخگویی به این سوال می باشد که آیا مجاورت سرزمینی، پیوستگی های تاریخی، علایق و منافع مشترک این دو واحد سیاسی می تواند نقش تعیین کننده ای در تحولات ژئوپلیتیک گردشگری منطقه ای به دنبال داشته باشد؟. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی، از نظر نوع توصیفی- تحلیلی مبتنی بر گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه می باشد. روایی گویه ها از دیدگاه محققان بررسی شده و پایایی آن به میزان 0.75 با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شده است. پرسشنامه تحقیق با استقرار در مرزهای ورودی گردآوری شده و با استفاده از آزمون های آماری نظیر t تک نمونه ای و دو نمونه ای و تحلیل عاملی تحلیل شده اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که از بین شاخص های مورد بررسی، شاخص های بسترهای اقتصادی و تجاری گردشگری و خدمات ارایه شده به گردشگران به ترتیب با مقادیر (05/4 و 02/4) بیشترین تاثیر را در همگرایی دو کشور به خود اختصاص داده اند. علاوه بر این، نتایج تحلیل عاملی نشان می دهد که سه عامل بهبود روابط تجاری (39/19)؛ استفاده از خدمات درمانی و بازدید از بستگان (2/17) و دسترسی آسان و امنیت کشور همسایه (6/11) با نزدیک به 50 درصد از کل واریانس از دیدگاه پاسخگویان بیشترین اهمیت را در ایجاد و بهبود همگرایی بین دو کشور همسایه از طریق توسعه گردشگری دارد.کلید واژگان: گردشگری, همگرایی منطقه ای, ایران و جمهوری آذربایجان}
-
در مقاله حاضر با بهره گیری از روش تحلیل ژئوپلیتیک اندرسون سعی در بررسی روابط ارمنستان و ایران شده است. مدل اندرسون یک روش ژئوپلیتیکی در شناخت سیاست خارجی کشورهای کوچک با لحاظ نمودن نقش کشور بزرگ در همسایگی آنان است. هدف اصلی مقاله پاسخ به این سوال می باشد که چگونه می توان برای روابط ایران و ارمنستان بنیانی ژئوپلیتیک جستجو نمود. از سوی دیگر بعد از فرایند عادی سازی روابط ارمنستان و ترکیه سیاست خارجی ایران چگونه باید باشد؟ روش کار اندرسون سه مرحله دارد که علاوه بر آن که امکان تحلیل صحیح شرایط ژئوپلیتیک ارمنستان را فراهم می کند، امکان درک سیاست خارجی این کشور با ایران و ترکیه را نیز فراهم می نماید. در چارچوب مدل اندرسون، روابط خارجی ایران و ارمنستان در سه قالب اصلی رجوع تاریخی، منازعه جغرافیایی و درک شرایط ژئوپلیتیک کنونی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج آن حول چند محور بحث می گردد. رفتار تاریخی ایرانیان با ارامنه بر خلاف ترکان که متهم به نسل کشی 1915 هستند، همواره حسنه بوده است، چنانچه این رفتار حسنه تاریخی بر شکل گیری روابط نزدیک میان دو کشور تاثیرگذار بوده است. از سوی دیگر ایران در منازعه قره باغ همواره از خودمختاری آن حمایت کرده است و ارمنستان از میانجی گری ایران ابراز رضایت نموده است. در مسئله انزوای سرزمینی و فقر منابع انرژی ارمنستان، ایران همواره به عنوان تامین کننده انرژی به حساب آمده است. با توجه به ضرورت همگرایی منطقه ای، از دیگر نتایج پژوهش حاضر بحث اثرات مثبت عادی سازی روابط میان ترکیه و ارمنستان برای ایران می باشد.
کلید واژگان: ژئوپلیتیک, مدل اندرسون, همگرایی منطقه ای, ارمنستان, ایران, ترکیه, آذربایجان, قره باغ}IntroductionForeign policy takes root from complicated matters. However, this issue may be more truth about Armenia. Although the new government of Armenia is less than 20 Years, people of this territory are the first ones who officially accepted Christianity. In very past times, these people were a part of great Emperors like Iran, Rome and Byzantium. Armenia regarded as a nation with a privileged history and a unique identity. Being as a state, it regarded as a small government that is not even able to provide its own security. They have some distinctive characters that it could be truly said, "They are neither an eastern nation nor western. Although the mechanism of foreign policy of Iran emphasized on the identity and religion but Iran has never regarded Christian country of Armenia as, enemy, which from Armenian’s point of view holds high significance. Whereas, from Turks and Azeri’'s point of view the Armenians always been regarded as, enemy. Armenian strategic approach toward Iran is less about history but more of practical necessity. Armenia's relations with Iran have driven by the need for an outlet from the East-West blockade of Armenia.Specially, this article talks about political and environmental compulsions of Armenia, religious isolation among Muslims and its entanglement in geographical region. The main subject in this research is to find out which of these foundations influenced on foreign policy of Armenia.MethodologyThis article investigates the relationship between Iran and Armenia, by using Thomas Anderson's geopolitical analysis method. Anderson's model is a geopolitical method for investigating small countries foreign policy by taking in to consideration the role of their big neighbors.Anderson's model consists of three stages which provide the possibility of an accurate analysis of the geopolitical situation of Armenia as well as a good understanding of the country's foreign policy towards Iran and turkey. Using Anderson's model Iran and Armenia's foreign policies were examined with regard to the three main frameworks of historical references, geographical conflict and current geopolitical situations.Results And DiscussionThe historical memory of the Armenian's Massacre and its pursuance for formation of relations of this Republic and Turkey was an important hindrance, such that during the period of Kocharian the relations of the two states comedown, discussion regarding to Massacre of Armenian and its impact over the diminished relations of Armenia and Turkey is one of the reasons of Armenia's tendency towards Iran, because Armenia has always been trying to escape from Isolation. Contrary to Armenian's bitter memory from Turkey in 1915, during the history, Iranians has always been maintained as a good relation with Armenia (Historical references in Thomas Anderson's geopolitical analysis method).Nagorno-Karabakh conflict is another issue having impression over the foreign policy of Armenia. Iran had always supported self-determination of karabakh (geographical conflict in Thomas Anderson's geopolitical analysis method).Another reason is Geographical limitation. Armenia is a poor country in the field of Energy Resources. By contrast, Iran has massive energy reserves. For providing energy the Foreign policy of Armenia orientated towards Iran. Also Armenia is a small country, having tendency towards Iran due to three reasons:- Reliable route to have access to global markets;- Small countrie's restricted security and attempts to solve them by maintaining relations with bigger powers;- Escape from the isolation environment (current geopolitical situations in Thomas Anderson's geopolitical analysis method).ConclusionThe conclusions are discussed in several parts. 1. Historical references;2. Geographical conflict;3. Current geopolitical situations;4. Regional integration.Iranian historical behavior towards Armenians has always been fair and this fair behavior has had significant effects on the establishment of a close relationship between the two countries. On the other hand, Iran had always supported self-determination of karabakh and Armenia has always been appreciative of Iran's mediation. Regarding the lack of energy resource in Armenia, Iran has always been a main Provider of energy for Armenia. By taking into consideration the necessity of regional integration, the other result of this study indicates that the normalization of the relationship among turkey and Armenia can bring positive effects for Iran.Normalizing relations as for the needs of regional integration could be considered as a positive point for Iran. in the past which the relations of Iran and Turkey was not positive in terms of politic and publicity, The trilateral cooperation of Iran, Armenia, and Greece could cut the pressure imposed by Turkey over Iran, but in recent months, turkey has remarkably expanded its economical, political and cultural relations with Iran. Therefore, it seems necessary that the reconciliation policy could proceed towards multilateral integration in the region, so that this country is trying to get Azerbaijan along in this procedure besides supporting the process of reconciling. It would be a type of convergence, in which besides four countries of Iran, Turkey, Armenia, and Azerbaijan, countries such as Iraq, and Lebanon to be concluded. All the mentioned countries are having some commonalities with each other. On one hand, Iran and Turkey are benefiting from good a relation, which was unprecedented after the success of Islamic Revolution till yet. On the other hand, turkey has modified its relation with Israel, which is necessary for this kind of integration. Generally, it could be said that because of the relatively strong position of the current government of Turkey, not only the outset of Turkey and Armenia's relations is not harmful for the Islamic Republic of Iran, but also it is beneficial and helpful if it is used to achieve regional integration.Keywords: Geopolitics, Anderson Model, Regional Integration, Armenia, Iran, Turkey, Azerbaijan, Karabakh}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.