جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « adaptive behavior » در نشریات گروه « پزشکی »
-
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر رفتارهای سازشی و ناهماهنگی شناختی نوجوانان دختر دچار اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی گروه های ناهمسان با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول است که به اختلال نافرمانی مقابله ای مبتلا می باشند. تعداد 40 نوجوان که بر اساس پرسشنامه علایم مرضی کودکان (CSI-4)، ابتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای در آنها تایید شده بود به روش در دسترس انتخاب شده و دو گروه آزمایش و کنترل جی گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس DARQ (برانگیختگی ناهماهنگی و کاهش ناهماهنگی شناختی) هارمون-جونز و مقیاس رفتار سازشی لمبرت و همکاران استفاده شده است. گروه آزمایش به صورت گروهی و طی 10 جلسه 90 دقیقه ای در برنامه آموزشی شرکت کردند و برنامه آموزشی توسط محقق اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده شده است. یافته های به دست مده نشان می دهد آموزش ذهن آگاهی موجب بهبود رفتارهای سازشی افراد نمونه شده و برانگیختگی آنها را کاهش می دهد. اما تاثیر معناداری بر ناهماهنگی شناختی نداشته است.
کلید واژگان: آموزش ذهن اگاهی, رفتار سازشی, ناهماهنگی شناختی}The aim of this study was to evaluate the effectiveness of integrated mindfulness training on adaptive behaviors and cognitive dissonance of adolescent girls with coping disorder. The present research method is quasi-experimental for groups that are incompatible with pre-test and post-test. The statistical population includes all first-year high school students with disability disorder. A total of 40 adolescents who were diagnosed with coping disorder (CSI-4) according to the Pediatric Symptomatic Questionnaire (CSI-4) were selected by available method and received two experimental and control groups. Harmon-Jones scales (DARQ scales) and Lambert et al.chr('39')s adaptive behavior scales were used to gather information. The experimental group participated in the training program in groups of 10 90-minute sessions, and the training program was implemented by the researcher. A covariance test was used to analyze the data. The findings show that mindfulness training improves the adaptive behaviors of exemplary people and reduces their arousal. But it has not had a significant effect on cognitive dissonance.
Keywords: mindfulness education, adaptive behavior, cognitive dissonance} -
زمینه و هدف
یکی از مهم ترین ملاک های تعریف و تشخیص کم توانی ذهنی، مشکلات معنادار در رفتارهای سازشی است. از آن جایی که بازی یکی از روش های بهبود رفتار سازشی در کودکان کم توان ذهنی است، به نظر می رسد که انجام یک فراتحلیل به روشن ساختن مقدار واقعی اثربخشی مداخلات مبتنی بر بازی درمانی بر رفتار سازشی آنها، کمک خواهد کرد. بدین ترتیب مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات مبتنی بر بازی درمانی بر رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی در ایران انجام شد.
روشاین پژوهش از نوع فراتحلیل است. قبل از تحلیل اندازه اثر اختلاف میانگین ها، از روش پریزما برای مشخص کردن درخت تصمیم گیری استفاده شد. سپس با استفاده از تکنیک فراتحلیل، اندازه اثر مداخلات مبتنی بر بازی درمانی مشخص شد. 10 مطالعه از 19 مطالعه انجام شده در ایران با کلید واژه های بازی، بازی درمانی، رفتار سازشی، کم توان ذهنی، و ناتوانی هوشی که در پایگاه های اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، بانک اطلاعات مقالات علوم پزشکی ایران، پژوهشگاه اطلاعات، گوگل اسکالر، مدارک علمی ایران، و بانک اطلاعات نشریات کشور در سال های 1387 تا 1396 نمایه شده بودند با توجه به ملاک های ورود و خروج، گردآوری و فراتحلیل شدند. ابزار پژوهش، فهرست وارسی فراتحلیل بود و برای تحلیل داده های توصیفی و محاسبه اندازه اثر پژوهش ها از نرم افزار جامع فراتحلیل استفاده شد.
یافته هایافته های پژوهش نشان داد که میزان اندازه اثر اختلاف میانگین ها مداخلات مبتنی بر بازی درمانی بر رفتار سازشی 0/65 (0/00001P≤) بود که بر اساس جدول کوهن (1998)، بالا است.
نتیجه گیریبا توجه به تاثیر بالای مداخلات مبتنی بر بازی درمانی می توان گفت این شیوه مداخله می تواند در بهبود رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی سهم عمده ای داشته باشند و به عنوان روشی مناسب در توانبخشی این کودکان، مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: فراتحلیل, بازی درمانی رفتار سازشی, کم توانی ذهنی}Background and PurposeOne of the most important criteria for defining and identifying of intellectual disability is significant problems in adaptive behaviors. Since play is one of the ways to improve adaptive behavior in these children, it seems that conducting a meta-analysis will help determine the actual effect of play-based interventions on their adaptive behavior. Thus, the present study aimed to investigate the effectiveness of interventions based on play therapy on the adaptive behavior in children with intellectual disability in Iran.
MethodThis research is a meta-analysis. Prior to analyzing the effect size of the mean differences, the PRISMA method was used to determine the decision tree model. Then, using the meta-analysis technique, the effect size of play-based interventions was determined. 10 of the 19 studies conducted in Iran with the keywords play, play therapy, adaptive behavior, mental retardation, and intellectual disability published at SID, IranMedex, IranDoc, Google Scholar, and Magiran during 2008-2018, were collected according to the entry and exit criteria and analyzed through meta-analysis. The research instrument was a meta-analysis checklist, and comprehensive meta-analysis (CMA) software was used to analyze the descriptive data and effect size of the research.
ResultsFindings showed that the effect size of the difference between the meanings of play-based interventions on adaptive behavior was 0.65 (P≤0.00001), which is high according to Cohen's table (1998).
ConclusionGiven the high impact of play-based interventions, it can be said that this method of intervention can play a major role in improving the adaptive behavior of children with intellectual disability and can be used as an appropriate method in the rehabilitation of these children.
Keywords: Meta-analysis, play therapy, adaptive behavior, intellectual disability} -
مقدمه و اهدافبین بیش پاسخ دهی حسی در کودکان اتیسم و مشکلات توجهی رابطه مثبتی وجود دارد. همچنین کم پاسخ دهی حسی با مشکلاتی در بروز رفتارهای تطابقی، مهارت های ارتباطی و مهارت های اجتماعی همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی مداخلات مبتنی بر حس بر رفتار انطباقی کودکان اتیسم با عملکرد بالا بود.مواد و روش هامطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود که بر روی 50 کودک با اختلال طیف اتیسم که به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از ابزار ارزیابی پرسش نامه رفتار تطابقی واینلند استفاده شد. این ارزیابی ها در دو فاصله زمانی (قبل از شروع مداخله و بلافاصله پس از اتمام مداخله) انجام گرفت. گروه کنترل، مداخلات رایج کاردرمانی را دریافت کردند و گروه مداخله علاوه بر مداخلات رایج از پروتکل حسی این مطالعه نیز بهره مند شدند. داده های حاصل از پرسش نامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های Paired T Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هابر اساس یافته های به دست آمده از آنالیز آماری بین گروهی، بین میانگین نمرات رفتار تطابقی کودکان مبتلا به طیف اتیسم در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (قلمرو مهارت های ارتباطی (575/0P=)، مهارت های روزمره زندگی (702/0P=)، اجتماعی شدن (449/0P=) و رفتار ناسازگارانه (605/0P=).نتیجه گیریمداخله ی مبتنی بر حس بر روی رفتار انطباقی کودکان اتیسم تاثیر نداشته است و با توجه به این که رفتار تطابقی به حس های ثانویه (بویایی، چشایی، شنوایی) مرتبط است، پیشنهاد می شود در مداخلات کوتاه مدت این متغیر هم مد نظر قرار داده شود.کلید واژگان: اختلالات طیف اتیسم, مداخلات مبتنی بر حس, رفتار تطابقی}Background and AimAutism Spectrum Disorders are described as anomalies of social interactions, and having repetitious and stereotype behaviors. There is a positive correlation between hyper sensitivity and attention disorders in the diagnosed children. Also, there is a problem with hypo sensitivity in these children in the sense that they are not capable of performing adaptive behavior. Also, they lack interaction skills and social interactions. The present study aimed to investigate the intervention of the sensory based intervention of the high function autistic children on their adaptive behavior.Materials and MethodsThe present randomized clinical trial was conducted on 50 children with Autism Spectrum Disorders who were selected from an available sample. The data was collected using Vineland Adaptive Behavior Scales questionnaire. The evaluations were conducted both before and right after the interference. The control group received the normal therapy whereas the experimental group received this therapy together with the privileges of the sensory protocol of the present study. The obtained data was analyzed using SPSS and running Paired T-Test.ResultsThe findings of the study indicated that there was no significant meaningful difference between the performances of children with Autism Spectrum Disorders in the two groups regarding the interactive skills (P=0.575), daily living skills (P=0.702), socialization (P=0.449), and maladaptive behavior (P=0.605).ConclusionAccording to the results, the interference had no effect on the adaptive behavior of the Autistic children. Considering the fact that adaptive behavior is related to secondary senses (olfactory, taste and hearing), it is suggested that these factors be taken into consideration, too.Keywords: Sensory-Based Intervention, Autism Spectrum Disorders, Adaptive behavior}
-
BackgroundDiabetes is a stressful condition, which affects identity and psychosocial dimensions in adolescent then they need to be adapted. This study was conducted to investigate the effect of spiritual care on adolescents' adjustment with Type 1 diabetes.Materials and MethodsThis randomized controlled clinical trial study was performed on 52 adolescents with Type 1 diabetes mellitus members of Sanandaj Diabetes Association (Sannadaj city, Kurdistan province, Iran), who were selected through convenience sampling and randomly divided into two groups (26 in each group). Spiritual care in the intervention group was performed in group form and daily for 6 sessions. Data were collected using "Baseline Characteristics Questionnaire", and "Lazarus and Folkman Coping Strategies Questionnaire" before and after the intervention and three weeks later. Data were analyzed using SPSS software version 19.0.ResultsChi-square test indicated the difference between the groups according to the level of education (p=0.048). Therefore, the effect of this variable was moderated. The mean of overall adjustment score in control group before and after providing intervention in the intervention group and during the follow-up period was 94.92±13.04, 90.12±10.96, and 92.08±13.34, respectively. The mean of overall adjustment scores in the intervention group before and after intervention and during the follow-up period were 104.08±23.35, 112.46±17.09, and 117.35±16.05, respectively; also t-test result showed a significant effect of intervention type (p<0.001).ConclusionThe results indicate the positive effect of spiritual care on adolescents' adjustment with Type 1 diabetes after the intervention and three weeks later in intervention group, but the increase of adjustment was not rational reasonable in control group.Keywords: Adaptive behavior, Adolescent, Care, Diabetes Mellitus, Spirituality}
-
BackgroundChildren with autism should interact and get along with their surrounding environment. Therefore, the researchers must try to explain the reasons of challenges in their adaptive behaviors. This study aimed to evaluate levels of challenges in sensory processing and the motor domain of adaptive behavior among children with autism in Egypt, and to explore the effect of sensory processing on subdomains of gross and fine motor skills.MethodsThis is a cross-sectional study. Study questionnaires were distributed to 180 caregivers of children with autism in Cairo, Egypt, between July 2017 and February 2018. The caregivers were selected by convenience sampling method. The questionnaires used were the sensory checklist and adaptive behavior scales. Descriptive statistics and comparing means were used to determine the levels of sensory processing and motor domain of adaptive behavior. Linear regression analyses was used to test the effects of sensory domains on motor areas. SPSS-PC V. 25 was used to analyze the obtained data.ResultsThe results demonstrated various problems in children’s sensory processing and the motor domain of adaptive behavior. Caregivers reported that 96.67% of the children had frequent sensory challenges in at least one component of sensory domains, mostly in visual system (27.2%). Subdomain of fine motor skills (Mean=1.4951) showed higher challenges than gross motor skills (Mean=1.9455). This study proved significant inverse effect for movement processing on gross motor subdomain at α=0.05.ConclusionParents of children with autism, occupational therapists, and other healthcare practitioners should gain in-depth knowledge regarding their children’s behaviors and their possible reasonsKeywords: Autism, Sensory processing, Adaptive behavior, Occupational therapy}
-
زمینه و هدفیکی از راه هایی که برای بهبود رفتار سازشی و کاهش پرخاشگری ناتوانان هوشی پیشنهاد شده است، انجام فعالیت بدنی و ورزش است. با این حال، دربارهٔ نوع فعالیت بدنی و ورزشی برتر توافق عام وجود ندارد. بر همین اساس، هدف از پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثر یک دوره بازی های بومی محلی و حرکات ریتمیک یوگا بر پرخاشگری و رفتار سازشی دختران با ناتوانی هوشی بوده است.روش بررسیپژوهش حاضر، نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون بود. نمونهٔ آماری این پژوهش را 30 دانش آموزان دختر با ناتوانی هوشی 14-10 سالهٔ مدرسهٔ کودکان استثنایی شهرستان گناوه تشکیل می دادند که به صورت در دسترس و هدف مند انتخاب و به روش همتاسازی در دو گروه بازی های بومی محلی و یوگا قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 8 هفته به تمرینات پرداختند. ابزارهای استفاده شده در پژوهش حاضر، پرسشنامهٔ پرخاشگری قزل سفلو و همکاران (1387) و پرسشنامهٔ رفتارسازشی واینلند (1984) بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون توسط والدین تکمیل شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته و تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته هانتایج نشان داد که بازی های بومی محلی و حرکات ریتمیک یوگا اثر معناداری بر کاهش پرخاشگری (0٫01>p) و بهبود رفتار سازشی (0٫001>p) داشته است. همین طور، بازی بومی محلی در مقایسه با حرکات ریتمیک یوگا باعث کاهش بیشتری در میزان پرخاشگری شد (0٫002=p) اما در رفتار سازشی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیریمی توان گفت بازی های بومی محلی و حرکات ریتمیک یوگا، بر کاهش پرخاشگری دختران با ناتوانی هوشی موثر بوده است.کلید واژگان: بازی بومی محلی, پرخاشگری, حرکات ریتمیک یوگا, رفتارسازشی, کم توان ذهنی}ObjectivePhysical exercise and sports have been suggested as techniques for improving adaptive behavior and reducing aggression among girls with intellectual disability. Yet, there is no unanimous agreement over the superior type of physical exercise and sport. Accordingly, the present research compared effect of a series of indigenous games and rhythmic yoga movements on aggression and adaptive behaviors among girls with intellectual disability.MethodsThis research employed a quasi-experimental design. Convenience sampling was used to recruit 30 girls with intellectual disability aged 10-14 years old from exceptional childrens school in Genaveh-Iran. The participants were assigned to two groups doing indigenous games and yoga. Both groups did exercises for eight weeks. The measurement tools were Aggression Inventory (Qazelseflu et al, 2008) and Adaptive Behavior Scale (Vineland, 19840. Correlation t-test and Covariance Analysis were utilized for data analysis.ResultsResults showed that indigenous games and rhythmic yoga movements significantly reduced aggression (PConclusionIt can be concluded that the indigenous games and rhythmic yoga movements can result in reducing aggression and improving adaptive behavior among girls with intellectual disability.Keywords: local indigenous games, rhythmic movements of yoga, adaptive behavior, aggression, mentally retarded}
-
زمینه و هدفسبک های فرزندپروری والدین مهمترین نقش را در تربیت فرزندان به عهده دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رفتار سازشی دانش آموزان کم توان ذهنی بر اساس سبک های فرزندپروری مادران آنها انجام شد.روشاین پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه را تمامی مادران کودکان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی 94-1393 تشکیل می دادند که از میان آنها 110 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه رفتار سازشی واینلند (1953) و پرسشنامه شیوه فرزندپروری بامریند (1973) استفاده شد.
یافته هاتجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک مقتدرانه با رفتار سازشی همبستگی مثبت معنی دار و بین سبک های مستبدانه و سهل گیرانه با رفتار سازشی همبستگی منفی معنی دار وجود دارد (01/0>P). همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که سبک تربیتی مقتدرانه پیش بینی کننده مثبت و معنی دار رفتار سازشی است (01/0>P) و سبک های تربیتی سهل گیرانه و استبدادی پیش بینی کننده منفی و معنی دار رفتار سازشی است (01/0>P).
نتیجه گیریبا توجه به یافته های به دست آمده طراحی و برگزاری برنامه ها و کارگاه های آموزش خانواده در زمینه آگاه-سازی اولیا از سبک های فرزندپروری و تاثیر هر یک از آنها بر فرزندان بسیار ضروری است تا از این طریق بتوان با تغییر نگرش مادران و بهبود روابط اعضای خانواده، رفتار سازشی دانش آموزان کم توان ذهنی را بهبود بخشید.
کلید واژگان: سبک های فرزندپروری, مادران, رفتار سازشی, کم توان ذهنی}Background andPurposeParenting styles plays an important role in the upbringing of children. Therefore, present study aimed to predict adaptive behavior among students with intellectual disability based on their mothers’ parenting styles.MethodThis research was a descriptive-correlational study. The study population comprised all mothers of elementary students with intellectual disability that were studying in schools of Rasht City in 1393-94 academic year. The study sample comprised 110 subjects that were selected using convenience sampling method. Data were collected using the Vineland Social Maturity Scale (1953) and parenting style questionnaire (Baumrind, 1973).ResultsData analysis using Pearson correlation coefficient revealed a significant positive correlation between authoritative parenting style with adaptive behavior, and significant negative correlations between authoritarian and permissive parenting styles with adaptive behavior (p < 0.01). Moreover, data analysis using multiple regression analysis revealed that authoritative parenting style was the significant positive predictor of adaptive behavior, while permissive and authoritarian parenting styles were the significant negative predictors of adaptive behavior (p < 0.01).ConclusionAccording to our findings, it is essential to design and provide family training programs on parenting styles and their influences on children’s behavior, in order to change mothers’ attitudes and improve family relationships, which can in turn enhance adaptive behavior among students with intellectual disability.Keywords: Parenting styles, mothers, adaptive behavior, intellectual disability} -
ObjectivesMany behavioral problems are resulting from inappropriate parenting styles and inattention to behavioral-emotional difficulties in childhood. The purpose of this research was to examine the relationship between parenting styles and dimensions of children''s maladaptive behaviors.Method120 six-year old boys, who were enrolled in the first grade of elementary school, were selected and completed Baumrind’s Parenting Styles Questionnaire, Adaptive Behavior Scale and Raven’s Colored Progressive Matrices (RCPM).ResultsThe results showed that permissive parenting style is positively related to violence and disruptive, antisocial, outburst behavior, and hyperactivity tendency. Maternal and paternal educations were positively related to outburst, and untrustworthy behavior, respectively. Intelligence of children was positively related to outburst, and untrustworthy behavior. There was not any significant relationship between parenting styles with parents’ education and children’s intelligence.ConclusionBased on current research results and adding up previous studies, new hypotheses for future studies were suggested.Keywords: Adaptive Behavior, Behavior Disorders, Disruptive Behavior, Parenting Style}
-
هدفهدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی بر رفتار سازشی دانش آموزان پسر کم توان ذهنی شهرستان های تهران بود.روش بررسیپژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر کم توان ذهنی 12 تا 14 ساله شهرستان های تهران تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایابتدا از بین شهرستان های تهران، 2 شهرستان و از هر شهرستان یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شدند، سپس از هر مدرسه 20 دانش آموز انتخاب شد که به طور تصادفی در یکی از دوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایشی، طی 10 جلسه تحت آموزش کفایت اجتماعی قرار گرفت ولی به گروه کنترل آموزشی ارائه نشد. ابزار جمع آوری اطلاعات آزمون هوش ریون، مقیاس رفتار سازشی واینلند و برنامه آموزشی کفایت اجتماعی بود. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد.یافته هانتایج نشان داد که میانگین نمرات رفتار سازشی گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0/0005). همچنین نمرات رفتار سازشی گروه آزمایش در مهارت ارتباطی، مهارت زندگی و مهارت اجتماعی معنادار بود (P<0/0005)، ولی در مهارت حرکتی معنادار نبود (P<0/269).نتیجه گیریبرنامه آموزشی کفایت اجتماعی باعث بهبود رفتار سازشی، مهارت ارتباطی، مهارت زندگی و مهارت اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی شد. بنابراین برنامه ریزی برای ارائه آموزش کفایت اجتماعی به این دانش آموزان اهمیت ویژه ای دارد.کلید واژگان: کفایت اجتماعی, رفتار سازشی, کم توان ذهنی}ObjectiveThe purpose of the present research was to investigation of the effectiveness social competence instruction on the adaptation behavior of 12-14 years old boy students with intellectual disability in Tehran province.Materials & MethodsThis research was quasi experimental with pre-test and post-test design with control group. The study population included of 12-14 years old boy students with intellectual disability in Tehran province. The participants were chosen by cluster sampling method from two districts of Tehran province. Then, from each districts were chosen one school and from each school were chosen 20 boy students with Intellectual disability by randomly method. They were divided in experimental and control group. for experimental group were used social competence instruction in the 10 instructional sessions but the control group did not receive none of instruction. The instruments consist of Riven intelligence test, Vineland adaptive behavior scales and social competence instructional program. The data analysis was done by using MANCOVA.ResultsThe findings of this research showed that there was significant increase in adaptive behavior scores of experimental group in comparison with control group (P<0.0005). Also adaptive behavior scores of experimental group was significantly in communication skill, life skill and social skill (P<0.0005), But was not significantly in kinetic (P<0.269).ConclusionThe social competence instructional program led to improve the adaptive behavior, communication skill, life skill and social skill of students with intellectual disability. Therefore, planning for providing of social competence instruction is a particular importance.Keywords: Social competence, Adaptive behavior, Intellectual disability}
-
هدفهدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت های تمرین توپ بر رفتار تطابقی کودکان 4 تا 7 ساله مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا می باشد.روش بررسی14 کودک (12پسر و 2 دختر) با میانگین سنی 43/7±3/64 ماه در این مطالعه شرکت داشتند. از کلیه شرکت کنندگان در سه مرحله آزمون های رفتار تطابقی واینلند و ارزیابی درمان اوتیسم بعمل آمد. این پژوهش در دو فاز طراحی گردید. در فاز اول بعد از ارزیابی آغازین شرکت کنندگان به درمان رایج خود ادامه دادند. بعد از مدت 1 ماه ارزیابی اولیه انجام گردید. فاز دوم بلافاصله با شروع مداخلات درمانی (هفته ایی 3 جلسه 45 دقیقه ایی و مجموعا 10 جلسه در یک ماه) آغاز گردید. بعد از اتمام جلسات درمانی ارزیابی ثانویه انجام شد. در فاز دوم شرکت کنندگان به درمان رایج ادامه دادند.یافته هابررسی تفاضل میانگین نمرات آزمون ارزیابی درمان اوتیسم به روش مقایسات بن فرونی نشان داد که تغییرات حاصل در هر دو فاز پژوهش اثر آماری معناداری بر روی برخی داده ها داشتند. البته افزایش قابل ملاحظه ایی در میانگین نمرات بعد از انجام مداخله و در فاز دوم مشاهده شد. در خرده آزمون های ارتباط کلامی، اجتماعی شدن و فعالیت های زندگی روزمره آزمون واینلند، فاز اول درمان تاثیر آماری معناداری روی داده ها نداشتند در حالی که در فاز دوم در متغیر های اجتماعی شدن (P<0/001) و فعالیت های زندگی روزمره (P<0/01) تاثیر آماری معناداری مشاهده گردید.نتیجه گیرییافته های حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که آموزش مهارت های تمرین با توپ همزمان با دریافت درمان رایج می تواند به بهبود رفتار تطابقی کودکان مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا کمک کرده و همچنین از شدت علایم اختلال اوتیسم بکاهد.کلید واژگان: رفتار تطابقی, اختلال اوتیسم با عملکرد بالا, مهارت های تمرین توپ}ObjectiveThe aim of this study was to determine the effectiveness of 4 weeks ball skills training on adaptive behaviors of 14 children (12 boys and 2 girls) aged 4-7 years old with high functioning autism.Materials & MethodsThe study was designed in two phases: In the first 4 weeks (phase I), all of the children received their current therapeutic program as a control group. The second 4 weeks (phase II) intervention including ball skills training along with current therapeutic program was performed immediately. Participants received 10 sessions (3 sessions per week and each session took 45 minutes).Measurements: Vineland Adaptive Behavior Scale and Autism Treatment Evaluation Checklist (ATEC) were used to assess adaptive behavior and severity of autism respectably.ResultsThere was significant difference of Mean on ATEC score in both phases using benffroni method. There was no significant difference of mean in subtests of Vineland including verbal communication, socialization and activity of daily living (ADL) in phase 1 but there was meaningful difference of mean in socialization (P<0.001) and ADL (P<0.01)in phase II.ConclusionResults of the study indicated that the ball skills training along with current treatment improved adaptive behaviors in children with high functioning autism. It could reduce the severity of symptoms as well.Keywords: Adaptive behavior, High Functioning autism, Ball skills}
-
Objectives
The Vineland Adaptive Behavior Scale-II is useful in assessing an individual’s daily functioning. They can be used as an evaluation and diagnostic tool for individuals who are mentally retarded or individuals with other handicaps.
MethodTo determine the efficacy of VABS in clinical settings, 3 cases with mental retardation and behavioral or emotional problems were evaluated according to instruction scale in clinical settings. The subjects were referred to take rehabilitative and psycho educational aids.
ResultsThe analyses of the obtained scores exhibit a powerful dimension of the VABS to discriminate weakness and strength adaptive behavior''s components.
ConclusionThe VABS can be used to develop individual educational, rehabilitative, and treatment programs and can monitor progress during such a program. Finally, the VABS can be used in research in which the development and functioning of handicapped and non-handicapped individuals are investigated.
Keywords: adaptive behavior, vineland adaptive behavior scales, behavioral problems, mental retardation} -
هدفمقاله حاضر به منظور بررسی و مقایسه رفتارهای انطباقی در افراد عادی و افراد کم توان ذهنی روی 320 آزمودنی (246 نفر عادی، 74 نفر کم توان ذهنی) با دامنه سنی 18-7 سال انجام گرفت.روش بررسیابزار پژوهش مقیاس رفتار انطباقی، ویرایش تجدید نظر شده ی نسخه ی 1993 مقیاس رفتار انطباقی است که از مقیاس های رفتار انطباقی انجمن کم توانی ذهنی آمریکا در سال های 1969 و 1974 تهیه شده و شامل دو بخش که دارای 18 حوزه رفتار انطباقی است. داده های پژوهش با استفاده از برنامه ی آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هایافته ها حاکی از این است که افراد کم توان ذهنی نسبت به افراد عادی در حوزه های رفتار انطباقی: عملکرد مستقل، فعالیت اقتصادی؛ رشد زبان، اعداد و زمان، فعالیت شغلی–پیش شغلی، خودفرمانی، مسئولیت پذیری، رفتار مختل کننده ی فردی، فعالیت خانگی، اجتماعی شدن، رفتار اجتماعی، همنوایی کردن و قابل اعتماد بودن عملکرد پایین تری دارند.نتیجه گیریدر حوزه های رشد جسمانی، رفتار کلیشه ای و بیش فعالی، رفتار جنسی، رفتار خودآزاری و اشتغال اجتماعی، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشده. علل احتمالی این تفاوت ها و تشابه ها به اختصار مورد بحث قرارگرفته است.
کلید واژگان: رفتار انطباقی, کم توان ذهنی}ObjectiveThe purpose of the present study was to compare adaptive behavior among mental retarded and normal subjects.Materials and Methods246 normal and 74 mental retarded subjects between 7 and 18 years of age participated in the study. Their adaptive behavior scores were obtained by means of "Adaptive Behavior Scale-Residential and Community" (ABS-RC:2). It is consisted of two parts and 18 domains.ResultsSignificant differences were found for independent functioning, economic activity, language development, number and time, prevocational/vocational activity, self-direction, responsibility, disturbing interpersonal behavior, domestic activity, socialization, social engagement, conformity and trustworthiness. Mental retarded subject showed lower performances in these domains.ConclusionNo significant differences were found for physical development, stereotyped and hyperactive behavior, sexual behavior, self-abuse behavior and social engagement.Keywords: Adaptive behavior, Mental retarded subjects}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.